Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Okoliczności, takie jak: wyposażenie w silnik elektryczny, system nawigacji i alarmowania o kolizji, możliwość przemieszczania się (pływania) oraz obowiązek rejestracji houseboat’a jako jednostki pływającej we właściwym rejestrze, przesądzają o kwalifikacji tego wydatku do kategorii środków transportu, a nie domków campingowych, czy budowli.

Sam fakt określania jednostek pływających używanych do celów mieszkalnych (houseboat’ów), jako „domków”, nie może przesądzać o kwalifikowaniu ich w sposób tożsamy z kioskami, budkami, barakami, czy domkami campingowymi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Polańska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Kwiecińska,, Sędzia WSA Ewa Wojtysiak, , po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 października 2021 r. sprawy ze skargi K.P. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. na rozstrzygnięcie Zarządu Województwa z dnia 21 lipca 2021 r. nr [...] w przedmiocie nieuwzględnienia protestu od wyników oceny wniosku o dofinansowanie projektu w ramach polityki spójności oddala skargę.

K. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w L. złożyła wniosek w ramach naboru konkursowego nr [...] ogłoszonego przez Instytucję Zarządzającą Regionalnym Programem Operacyjnym Województwa Z. o dofinansowanie projektu nr [...] pt. "[...]". Obszarem wsparcia dla ww. konkursu była oś priorytetowa (RPZP.01.00.00 Gospodarka, innowacje, nowoczesne technologie); działanie (RPZP.01.05.00 Inwestycje przedsiębiorstw wspierające rozwój regionalnych specjalizacji oraz inteligentnych specjalizacji); cel tematyczny (03 Wzmacnianie konkurencyjności małych i średnich przedsiębiorstw - MŚP); priorytet inwestycyjny (3c Wspieranie tworzenia i poszerzania zaawansowanych zdolności w zakresie rozwoju produktów i usług); cel szczegółowy (Zwiększenie zastosowania innowacji w MŚP), a kategorią inwestycji 067 Rozwój działalności MŚP (wsparcie przedsiębiorczości i tworzenia przedsiębiorstw (w tym wsparcie dla przedsiębiorstw typu spin-off i spin-out)).

Na etapie oceny wstępnej wniosku, pismem z dnia [...] maja 2021 r. Instytucja Zarządzająca wezwała wnioskodawcę do uzupełnienia/poprawy dokumentacji aplikacyjnej, poprzez dokonanie korekty budżetu w zakresie przypisania dla wydatku "Domek - [...] szt." (houseboat) kategorii kosztu "środki transportu" oraz, co za tym idzie, obniżenia kwoty kwalifikowanej wydatku, którego wysokość stanowi główną część projektu.

W odpowiedzi na wezwanie, wnioskodawca wyjaśnił, że kategoria nie ulegnie zmianie, ponieważ koszt ten będzie kwalifikowany jako "nabycie środka trwałego". Zdaniem wnioskodawcy, wydatek "Domek - [...] szt." nie dotyczy środków transportu i nie będzie tak kwalifikowany w Ewidencji Środków Trwałych, bowiem "domki" będą zakwalifikowane do kategorii 806 (kioski, budki, baraki, domki campingowe itp.) w KŚT jako środki trwałe. Wnioskodawca podkreślił, że funkcja mieszkalna jest główną funkcją domków, możliwość pływania jest dodatkową, drugorzędną oraz nieobowiązkową. Ponadto wnioskodawca odwołał się do kryteriów przyznawania dofinansowania w ramach konkursu nr [...] (w tym do dofinansowanego projektu pt. "[...]") i wskazywał na kwestię kwalifikowania houseboat’ów.

Pismem z dnia [...] czerwca 2021 r. Instytucja Zarządzająca poinformowała wnioskodawcę, że projekt został oceniony negatywnie i nie podlega dalszej ocenie ze względu na niespełnienie kryteriów oceny wstępnej, tj. 1.3. Kwalifikowalność projektu (kryterium dopuszczalności) i 2.1. Możliwość oceny merytorycznej wniosku (kryterium administracyjności).

W uzasadnieniu wyniku oceny Instytucja Zarządzająca wskazała, że m.in. zasady, etapy i kryteria oceny projektu w ramach konkursu dla działania "Inwestycje przedsiębiorstw wspierające rozwój regionalnych specjalizacji oraz inteligentnych specjalizacji" opisane zostały w regulamin konkursu i załącznikach do regulaminu konkursu. Nadto wyjaśniła, że ocena kryteriów właściwych dla oceny wstępnej jest dokonywana pod kątem spełnienia bądź niespełnienia danego kryterium, tj. przypisaniu wartości logicznych: tak/nie, zaś niespełnienie przez wnioskodawcę co najmniej jednego z kryteriów dopuszczalności skutkuje negatywną oceną projektu w ww. zakresie bez możliwości poprawy dokumentacji aplikacyjnej.

Instytucja Zarządzająca powołała również przepis art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (Dz. U. z 2020 r. poz. 818 ze zm.); dalej: "ustawa wdrożeniowa", w którym zdefiniowano termin "negatywna ocena projektu".

W dalszej kolejności, Instytucja Zarządzająca odniosła się do przesądzających o wyniku oceny kryteriów tj. 1.3. i 2.1. i wskazała, że w ramach kryterium 1.3. - zgodnie z załącznikiem nr 2 do regulaminu konkursu - analizie podlega m.in. okoliczność czy w przypadku gdy elementem projektu jest zakup środków transportu (ograniczonych do rodzaju 743, 748, 773, 790 zgodnie z klasyfikacją środków trwałych), to czy te środki transportu stanowią jedynie uzupełnienie budżetu projektu (wydatków kwalifikowanych), a nie jego główną część. Natomiast, w zakresie kryterium 2.1. - zgodnie z załącznikiem nr 2 do regulaminu konkursu - ocenie podlega m.in. weryfikacja poprawności budżetu projektu, w tym czy wydatki kwalifikowane zostały przedstawione w sposób jednoznaczny i prawidłowy oraz czy poszczególne wydatki przypisano do właściwej kategorii kosztu.

Ponadto Instytucja Zarządzająca zwróciła uwagę na brzmienie podrozdziału 3.5 regulaminu konkursu, w którym wymieniony został katalog wydatków kwalifikowanych, a w nim m.in. zakup środków transportu ograniczony do rodzaju 743 (samochody specjalne), 748 (przyczepy), 773 (tabor transportu śródlądowego), oraz 790 (pozostałe środki transportu), zgodnie z klasyfikacją środków trwałych. Jednakże, w jej ocenie, zakup środków trwałych może stanowić jedynie uzupełnienie budżetu projektu (mniej niż 50% wydatków kwalifikowanych), a nie jego główną część.

Dalej, Instytucja Zarządzająca zwróciła także uwagę, że - zgodnie z przedstawioną dokumentacją aplikacyjną - przedmiotem projektu jest utworzenie usługi wynajmu domków pływających wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Domki pływające, tzw. "houseboat’y" przypisane zostały przez wnioskodawcę do kategorii kosztu "nabycie środków trwałych" (Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT): grupa 8 - narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane; podgrupa 80 - opis j.w.; symbol KŚT 806 - kioski, budki, baraki, domki campingowe itp. - przyp. sądu).

Analizując nadto kwalifikowalność spornego wydatku, Instytucja Zarządzająca odwołała się do ustawy z dnia 12 kwietnia 2018 r. o rejestracji jachtów i innych jednostek pływających o długości do 24 m (Dz. U. z 2020 r. poz. 1500); dalej: "u.r.j.j.p.",

w której zdefiniowano terminy: "jednostka pływająca", "jacht" oraz "houseboat", a ponadto uregulowano m.in. zasady rejestracji takich jednostek pływających, i stwierdziła, że zakup całorocznych domków pływających na wodzie będzie odpowiadał określonej w KŚT w grupie 7 - środki transportu; podgrupie 77 - tabor pływający; o symbolu KŚT 773 - tabor transportu śródlądowego, ponieważ tabor tam określony obejmuje m.in. łodzie wypoczynkowe.

Według Instytucji Zarządzającej, także zapisy dokumentacji aplikacyjnej jednoznacznie wskazują, iż houseboat jest jednostką pływającą, a wydatek z nim związany powinien zostać przypisany do kategorii kosztu "środek transportu". W tym zakresie powołała się na: opis zadania nr 2 w sekcji G.1.1. wniosku; sekcję C.1.1.3 części opisowej Biznes Planu; sekcji C.4.1 części opisowej Biznes Planu i podkreśliła, że wydatki kwalifikowane projektu wynoszą [...] zł, z czego kwota [...]zł przeznaczona ma być na zakup [...] szt. domków pływających; kwota [...]zł na zakup łodzi serwisowej oraz kwota [...]zł na zakup 40 szt. rowerów elektrycznych. Wydatki przeznaczone na zakup środków transportu stanowią zatem ponad 81% kosztów kwalifikowalnych projektu.

Instytucja Zarządzająca odniosła się również do wskazywanego w wyjaśnieniach wnioskodawcy podobieństwa projektu do projektu, który otrzymał dofinansowanie w ramach konkursu nr [...] i wyjaśniła, że kryteria przyznawania dofinansowania w porównywanych konkursach różniły się w zakresie możliwości dofinansowania zakupu środków transportu. W ww. konkursie limit 10% nie dotyczył środków transportu, lecz wydatków związanych z bazą spełniającą funkcję noclegową, gastronomiczną oraz spa&wellness, więc możliwe było otrzymanie dofinansowania na realizację projektu przewidującego zakup środków transportu w celu uprawiania turystyki wodnej (houseboat’ów) bez limitów.

Odwołując się do odpowiedzi na pytania postawione w karcie oceny wstępnej wniosku o dofinansowanie projektu dla kryterium 1.3. Kwalifikowalność projektu (pytanie nr 3) oraz kryterium 2.2. Możliwość oceny merytorycznej wniosku (pytania nr 1, nr 2, nr 3, nr 6 lit. b i d), Instytucja Zarządzająca stwierdziła, że przesądziły one o niespełnieniu przez projekt tych dwóch kryteriów. Zgodnie z nim, kryterium dostępności (1.3 Kwalifikowalność projektu) spełnia projekt, w którym zakup środków transportu stanowi jedynie uzupełnienie budżetu projektu (wydatków kwalifikowalnych), a nie jego główna część, zaś projekt warunku tego nie spełnił.

W ocenie Instytucji Zarządzającej, kryterium administracyjności (2.1. Możliwość oceny merytorycznej wniosku wyniku oceny projektu) spełnione jest, gdy: wszystkie pola we wniosku są wypełnione w taki sposób, że dają możliwość oceny merytorycznej wniosku oraz czy jakość przedstawionych dokumentów (dokumentacji projektowej) pozwala na dokonanie oceny merytorycznej; opisy we wniosku oraz w załącznikach są ze sobą spójne, nie zawierają sprzecznych ze sobą kwestii; wystarczająco szczegółowo i w sposób spójny określono przedmiot projektu, jego zakres rzeczowo-finansowy, cele, rezultaty i produkty projektu; w zakresie weryfikacji poprawności budżetu projektu: przedstawiony budżet projektu, w tym w szczególności wydatki kwalifikowane, zostały przedstawione w sposób jednoznaczny i prawidłowy umożliwiając ich weryfikację; poszczególne wydatki przypisano do właściwej kategorii kosztu, a projekt ww. warunków nie spełnił.

W ocenie Instytucji Zarządzającej, niespełnienie powołanych kryteriów uniemożliwiło skierowanie projektu do kolejnego etapu oceny, o czym wnioskodawcę pouczono w końcowej części pisma. Ponadto pouczono wnioskodawcę o prawie wniesienia protestu i warunkach jego skutecznego złożenia.

Wnioskodawca w proteście z dnia [...] czerwca 2021 r. podniósł, że Komisja Oceny Projektów dokonująca oceny projektu pod kątem spełniania kryteriów dopuściła się naruszenia przepisów art. 37 ust. 1 ustawy wdrożeniowej, mogącego mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia, poprzez naruszenie nakazu przeprowadzania wyboru projektów do dofinansowania w sposób przejrzysty, rzetelny i bezstronny oraz zapewniania wnioskodawcom równego dostępu do informacji o warunkach i sposobie wyboru projektów do dofinansowania, przejawiające się w nierzetelnej ocenie projektu, gdyż opierającej się na pobieżnej i wybiórczej analizie dokumentacji aplikacyjnej i uwzględniając inne niż opis kryteriów przesłanki do oceny.

Uzasadniając szczegółowo zarzuty, wnioskodawca wskazał, że Instytucja Zarządzająca nie uwzględniła informacji przedstawionych w piśmie dotyczącym uzupełnia/poprawy dokumentacji aplikacyjnej, a klasyfikacja planowanych do nabycia domków pływających (o symbolu KŚT 806 - kioski, budki, baraki, domki campingowe itp.), jako środki trwałe, została skonsultowana z biurem rachunkowym prowadzącym księgowość w firmie. Dokonywana przez wnioskodawcę klasyfikacja produktów (wyroby i usługi), środków trwałych i obiektów budowlanych następuje zgodnie z zasadami określonymi w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Ma to związek z obowiązkiem dokonania prawidłowej klasyfikacji środka trwałego do odpowiedniej grupy KŚT. Jednostka prowadząca księgi rachunkowe określa samodzielnie w swojej polityce rachunkowości, jak ewidencjonować i klasyfikować nabywane dobra, z zachowaniem przepisów ustawy o rachunkowości i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dalej, wnioskodawca wyjaśnił, że główną cechą domków planowanych do zakupu nie jest funkcja pływania. Pływanie za pomocą silnika elektrycznego jest nowością na rynku i stanowi o atrakcyjności planowanej do wdrożenia usługi, jednak nie można stwierdzić, że przez to domy na wodzie są środkami transportu, gdyż są przede wszystkim domem, czyli miejscem przystosowanym przez człowieka pod względem konstrukcyjnym i użytkowym, przeznaczonym do celów mieszkalnych, o czym świadczy ich wyposażenie. Planowana do wdrożenia usługa gwarantuje nocleg z wieloma dodatkowymi atrakcjami, tj. m.in. pływanie domku na wodzie, zwiedzanie miejscowych zabytków interaktywnie przy pomocy tableta czy możliwość korzystania z rowerów elektrycznych. Zdaniem wnioskodawcy, wbrew temu co sugeruje Instytucja Zarządzająca, domek nie jest jachtem, w którym można przy okazji nocować. Wnioskodawca użył porównania, wskazując na domki kempingowe, które też nie są związane stale z gruntem. Kluczowe dla klasyfikacji, zdaniem wnioskodawcy, jest pełnienie funkcji mieszkalnej/noclegowej w celach turystycznych, która opisana została szczegółowo w projekcie. Funkcja mieszkalna jest główną funkcją domków, możliwość pływania jest dodatkowa i drugorzędna, zwiększa jedynie atrakcyjność oferowanego miejsca noclegowego.

Nadto, w ocenie wnioskodawcy, na główny noclegowy charakter projektu, a tym samym domków na wodzie, wskazuje również określone PKD projektu - 55.20.Z. Kod PKD oraz nazwa usługi jednoznacznie wskazują na noclegową funkcję usługi i domków, a nie na funkcję pływania po jeziorze.

Wnioskodawca odniósł się również do zamieszczonych w dokumentacji aplikacyjnej zapisów, w zakresie charakteru planowanej inwestycji w ogólności, ale także charakteru zakupu domków pływających. Wnioskodawca przyznał,

że opisując wydatek skupił się na funkcji pływania, ale miało to na celu podkreślenie innowacyjności i konkurencyjności projektu. Jednakże, zdecydowanie stwierdził,

że główną cechą domków na wodzie jest nocleg, o czym świadczyć mają nie tylko wybrane PKD projektu i nazwa usługi, ale także wszystkie analizy rynku, grup docelowych i zapotrzebowania, które znajdują się w biznesplanie.

Zdaniem wnioskodawcy, domki na wodzie nie są środkiem transportu, więc planowane do zakupu domki będą zakwalifikowane wg KŚT pod symbolem 806

(kioski, budki, baraki, domki campingowe, itp.).

Wnioskodawca zwrócił także uwagę, że na gruncie KŚT nie ma jednoznacznej definicji odnoszącej się do planowanych do zakupu środków trwałych. Uznanie, więc

przez Instytucję Zarządzającą całorocznych domków pływających na wodzie jako działalności określonej w dziale 77 KŚT, tj. tabor pływający, który obejmuje m.in. łodzie wypoczynkowe (klasa 773 tabor transportu śródlądowego), jest za daleko posuniętą interpretacją. KŚT nie używa terminu "jacht", "jednostka pływająca do celów mieszkalnych" oraz "houseboat", na które Instytucja Zarządzająca powołuje się.

Tym samym, znaczenie dla oceny powinno mieć potoczne rozumienie pojęcia "domki". W kluczowych miejscach dokumentacji aplikacyjnej wnioskodawca posługuje się właśnie pojęciem "domki" (m.in. Wniosek, G.4.1. Zestawienie wszystkich zadań i wydatków w projekcie, G.4.2. Koszty bezpośrednie i pośrednie, G.4.3. Wydatki rzeczywiście ponoszone, G.4.6. Harmonogram realizacji). Zdaniem wnioskodawcy, termin ten jest najbardziej adekwatny z uwagi na przeznaczenie i pod taką nazwą te środki trwałe zostaną przyjęte do Ewidencji Środków Trwałych. W klasyfikacji takie środki trwałe jak "domki" występują w grupach: 806 kioski, budki, baraki, domki campingowe itp. (rodzaj ten obejmuje: kioski, budki, domki campingowe, zadaszenia ochronne itp. różne obiekty wolnostojące, niezwiązane w sposób trwały z gruntem) i 109 pozostałe budynki niemieszkalne (rodzaj ten obejmuje: schroniska młodzieżowe, górskie, domki kempingowe, domy wypoczynkowe oraz pozostałe budynki zakwaterowania turystycznego).

Wnioskodawca przedstawił również zastrzeżenia w zakresie procedury prowadzonej oceny projektu. Wskazał, że Instytucja Zarządzająca, przeprowadzając ocenę, oparła się na dokumencie, który nie stanowi podstaw prawnych dla konkursu (w tym wymienił akty prawa UE, akty rangi ustawowej , akty wykonawcze oraz wytyczne i regulaminy). Podkreślił, że w żadnym z wymienionych aktów nie wskazano u.r.j.j.p., niezrozumiałe jest zatem, dlaczego projekt oceniony został w oparciu o akt prawny, który nie stanowi podstawy prawnej dla konkursu [...] i nie został wskazany również w umowie o dofinansowanie.

W ocenie wnioskodawcy, ww. sposób oceny projektu był niesprawiedliwy i niezgodny z procedurami, zaś ocena projektu była subiektywna i wykraczała poza ramy określone w dokumentach wiążących. Nadto Instytucja Zarządzająca błędnie założyła, że jeśli jednostki typu houseboat są zaliczane jako jachty, to automatycznie zaliczają się do klasy 773. Takie przyporządkowanie świadczy o tym, że oceniający projekt nie zapoznał się w sposób wystarczający z dokumentacją aplikacyjną oraz wyjaśnieniami

(pismo z dnia 1 czerwca 2021 r.) i nie zrozumiał koncepcji projektu oraz głównego przeznaczenia domków. Ponadto oceniający nie zapoznał się z innymi kategoriami klasyfikacji środków trwałych oraz zasadami klasyfikacji poszczególnych środków trwałych.

Końcowo wnioskodawca wniósł o ponowne przeprowadzenie oceny wstępnej projektu w zakresie kryteriów 1.3. oraz 2.1., w sposób rzetelny, obiektywny, bezstronny i niezależny.

Instytucja Zarządzająca wydała rozstrzygnięcie z dnia [...] lipca 2021 r. nr [...] (doręczone wnioskodawcy [...] lipca 2021 r.), w którym protestu nie uwzględniła. W uzasadnieniu stwierdziła, że w ramach projektu wnioskodawca wybuduje dwie mariny w celu zapewnienia miejsca dla cumowania domków oraz pełnej logistyki. Ponadto zakupi domki z napędem elektrycznym ([...] szt.), system informatyczny ([...] szt.), rowery elektryczne ([...] szt.), drony ([...] szt.), łódkę serwisową ([...] szt.), tablet ([...] szt.) i ozonator ([...] szt.). Według wnioskodawcy innowacyjność usługi opierać się będzie na unikatowym połączeniu w jej ramach dwóch kluczowych elementów: domków z napędem elektrycznym, które nie są powszechnym i standardowym rozwiązaniem techniczno-technologicznym oraz pokładowego systemu obrazowania obiektów z funkcjami alarmowania o możliwości kolizji dla użytkowników housboat’ów - będącym rozwiązaniem autorskim tworzonym na specjalne zamówienie wnioskodawcy. Uzupełnieniem i dopełnieniem usługi wzmacniającym jej charakter innowacyjny są pozostałe rozwiązania techniczne. Wykorzystane zostaną najnowocześniejsze technologie, takie jak: ekologiczny napęd, technologie nawigacyjne, augmented reality, czy elementy sztucznej inteligencji. Podczas pobytu możliwe będzie pozostanie w marinie i użytkowanie domku jak miejsca noclegowego bądź wypłynięcie z mariny i poznanie innych zakątków jeziora. Z uwagi na techniczną prostotę obsługi, nie będą wymagane żadne szczególne umiejętności czy doświadczenia w prowadzeniu jachtów (zgodnie z biznesplan, sekcja B.2.1 pływanie nie będzie wymagało konieczności posiadania dodatkowych uprawnień; każdy domek zostanie wyposażony w pokładowy system obrazowania obiektów z funkcjami alarmowania o możliwości kolizji dla użytkowników housboat’ów).

Oceniając ww. wydatek, Instytucja Zarządzająca wskazała, że wydatek ten wraz z wydatkiem dotyczącym zakupu łodzi serwisowej i rowerów elektrycznych będzie stanowił 81% kosztów kwalifikowalnych projektu (wydatki kwalifikowalne to [...] zł, w tym [...] zł, to kwota związana z ww. zakupami środków transportu). Podczas, gdy zgodnie z podrozdziałem 3.5. regulaminu konkursu katalog wydatków kwalifikowanych obejmuje m.in. zakup środków transportu ograniczony do rodzaju 743 (samochody specjalne), 748 (przyczepy), 773 (tabor transportu śródlądowego)

oraz 790 (pozostałe środki transportu), zgodnie z klasyfikacją środków trwałych, lecz zakup tych środków transportu może stanowić jedynie uzupełnienie budżetu projektu (mniej niż 50% wydatków kwalifikowanych), a nie jego główną część.

W ocenie Instytucji Zarządzającej nie ma wątpliwości, że zapisy dokumentacji aplikacyjnej jasno wskazują na to, że zakup [...] szt. domków należy przypisać do kategorii koszt "środki transportu". Pływający dom, to w pełni mobilny obiekt, który może się przemieszczać w obrębie akwenu, na którym się znajduje. W świetle prawa, pływający budynek jest statkiem wodnym. Jeśli dom pływający posiada własny napęd (tak jak w projekcie) musi być traktowany jako statek na podstawie art. 5 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1863.). Dom pływający podlega, więc przepisom tej ustawy i konieczne jest m.in. uzyskanie pozwolenia na żeglugę (tj. zgodnie z zasadami obowiązującymi w tym zakresie). Nadto obiekt taki musi zostać wpisany do rejestru administracyjnego polskich statków żeglugi śródlądowej. Według polskiego prawa, tego typu obiekty nie spełniają wymogów domów mieszkalnych. Rejestruje się je jako jachty na podstawie przepisów u.r.j.j.p. Zatem, wnioskodawca błędnie przypisał kategorię kosztu jako "nabycie środków trwałych", podczas gdy są to środki transportu i wspólnie z innymi środkami transportu stanowią główną część budżetu projektu. Analiza przedstawionej dokumentacji aplikacyjnej wskazuje, że wydatki kwalifikowalne nie zostały przedstawione w sposób prawidłowy, a niektóre wydatki (np. zakup domów pływających) nie przypisano do właściwej kategorii kosztu. W tej sytuacji, negatywna ocena wstępna projektu była zasadna i zgodna z regulaminem konkursu, a w trakcie oceny wniosków zastosowano przede wszystkim przepisy prawa powszechnie obowiązującego, dlatego przedmiotowa ocena nie została przeprowadzona z naruszeniem art. 37 ust. 1 ustawy wdrożeniowej.

Także, w ocenie Instytucji Zarządzającej, nieuprawniony jest zatem zarzut jakoby ocena projektu miała zostać przeprowadzona w oparciu o dokument, który nie stanowi podstawy prawnej dla konkursu. W regulaminie konkursu, poprzez użycie terminu "w szczególności", wskazano otwarty katalog aktów prawnych, a w regulaminie wymieniono Wytyczne Ministra Inwestycji i Rozwoju, z których to wynika obowiązek zgodności poniesienia wydatku z obowiązującymi przepisami.

Jako bezpodstawny oceniono także zarzut, jakoby wnioskodawca nie został potraktowany sprawiedliwie i na równi z innymi wnioskodawcami, zaś sama ocena projektu została przeprowadzona w sposób prawidłowy, rzetelnie i zgodnie z zapisami regulaminu konkursu.

Wnioskodawca złożył skargę z dnia [...] sierpnia 2021 r. na ww. rozstrzygnięcie do sądu, wnosząc o stwierdzenie, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo, co miało istotny wpływ na wynik oceny oraz o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia i zasądzenie od na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zaskarżonemu rozstrzygnięciu skarżący zarzucił:

1) niezasadne zakwalifikowanie domków pływających jako środków transportu wskazanych w podrozdziale 3.5. ust. 1 pkt 3 regulaminu konkursu, podczas gdy powinny być one zakwalifikowane jako środki trwałe wymienione w podrozdziale 3.5. ust. 1 pkt 2 regulaminu konkursu, co doprowadziło do błędnego przyjęcia, że projekt nie spełnia kryterium 1.3. Kwalifikowalność projektu, a w konsekwencji kryterium 2.1. Możliwość oceny merytorycznej wniosku;

2) naruszenie art. 37 ust. 1 wdrożeniowej poprzez ocenę i wybór projektów do dofinansowania w sposób stronniczy, polegające na jednoczesnej negatywnej ocenie projektu z powodu zakwalifikowania domków pływających z projektu jako środków transportu oraz udzieleniu dofinansowania na projekt z wniosku nr [...], którego zasadniczym elementem jest innowacyjna łódź z przeszklonym dnem.

W uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, że - zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15 lit. a i b ustawy o rachunkowości - do środków trwałych zaliczane są zarówno nieruchomości, jak i środki transportu. W związku z tym, zawarte w podrozdziale 3.5. ust. 2 pkt 1 (nieruchomości) oraz pkt 3 (środki transportu) należy traktować jako te grupy spośród ogółu środków trwałych, które z uwagi na szczególne cechy zasługują na wyróżnienie. Wyjątki należy natomiast interpretować ściśle, w tym zgodnie z celem ich ustanowienia. Na cel istnienia wyjątku odnoszącego się do środków transportu wskazuje ich przykładowe wyliczenie (samochody specjalne, przyczepy, tabor transportu śródlądowego), z którego wynika, że ma on dotyczyć środków transportu używanych pomocniczo do turystyki.

W ocenie skarżącego, z definicji legalnej z art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, wynika, że "domek pływający" jest obiektem budowlanym, ponieważ posiada instalacje zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem

oraz jest wznoszony z użyciem wyrobów budowlanych. W tym zakresie skarżący przedstawił obszerną analizę przepisów prawa budowlanego, ukierunkowaną na wykazanie, że "domki pływające" są budowlą. W konsekwencji, w jego ocenie, "domek pływający" jako budowla podlega zaliczeniu do środków trwałych zarówno przez ustawę o rachunkowości (art. 3 ust. 1 pkt 15 lit. a), jak również przez ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 16a ust. 1).

W dalszej kolejności skarżący ponowił argumenty przedstawione wcześniej w uzasadnieniu protestu. Podkreślił przy tym, że odwoływanie się przez Instytucję

Zarządzającą do u.r.j.j.p. było nieuprawnione i pozbawione sensu, ponieważ ustawa ta tworzy definicje dla potrzeb ewidencji służącej porządkowi w ruchu wodnym, co nie ma żadnego związku z przedmiotem sprawy. Nie ma zatem podstaw do tego, aby kwalifikować domki pływające jako środki transportu.

Skarżący stwierdził, że przy przyjęciu prawidłowej klasyfikacji oczywiste jest, że projekt spełnia kryterium 1.3. Kwalifikowalność projektu oraz kryterium 2.1. Możliwość oceny merytorycznej wniosku.

W tej sytuacji, według skarżącego, w sprawie doszło do naruszenia art. 37 ust. 1 ustawy wdrożeniowej, poprzez ocenę i wybór projektów do dofinansowania w sposób stronniczy. W tym zakresie skarżący odwołał się do innego projektu, który - jak stwierdził - otrzymał dofinansowanie na wydatek obejmujący zakup łodzi z przeszklonym dnem (wniosek nr [...]).

Końcowo skarżący wskazał, że niezależnie od tego, jak należy klasyfikować wydatki na obiekty, które są w stanie samodzielnie się poruszać, pomimo że ich zasadniczym przeznaczeniem jest stacjonarna rekreacja, przyjęty sposób klasyfikacji musi być taki sam dla wszystkich projektów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:

Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia [...] września 2021 r., wydanego na podstawie art. 15zzs4 ust. 3 ustawy z dnia ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1842 ze zm.), sprawę skierowano do rozpoznania na posiedzeniu niejawnym w składzie trzech sędziów. Strony poinformowano o możliwości złożenia dodatkowych wyjaśnień na piśmie.

Zgodnie z brzmieniem art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.); dalej: "p.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola ta obejmuje przede wszystkim orzekanie w sprawach skarg na rozstrzygnięcia, akty, czynności i bezczynność określone w art. 3 § 2 p.p.s.a. Stosownie do art. 3 § 3 p.p.s.a., sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach. Taką regulację szczególną stanowi przepis art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowych w perspektywie finansowej 2014-2020 (Dz.U. z 2020 r. poz. 818 ze zm.); dalej: "ustawa wdrożeniowa". Zgodnie z tym przepisem, w przypadku nieuwzględnienia protestu, negatywnej ponownej oceny projektu lub pozostawienia protestu bez rozpatrzenia, w tym w przypadku, o którym mowa w art. 66 ust. 2 pkt 1, wnioskodawca może w tym zakresie wnieść skargę do sądu administracyjnego. Ustawa wdrożeniowa nie określa innego kryterium sprawowania kontroli sądowej niż przewidziane w art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 137) - kryterium zgodności z prawem. Oznacza to, że sąd nie jest uprawniony do weryfikacji merytorycznej projektu, np. poprzez odmienną ocenę założeń tego projektu i przyznanie określonej liczby punktów ocenianemu projektowi, lecz uprawniony jest do kontroli dokonanej i sporządzonej oceny w kontekście przestrzegania kryteriów tej oceny, takich jak równość, przejrzystość, bezstronność, niezmienność i rzetelność, wywodzonych z przepisów ustawy wdrożeniowej, a także z punktu widzenia kompletności tej oceny oraz jasności przyjętych kryteriów (por. wyrok NSA z dnia 17 grudnia 2013 r. sygn. akt II GSK 2249/13).

Dokonując kontroli sądowej zaskarżonego rozstrzygnięcia w tak zakreślonych granicach, sąd stwierdził, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Istotą sporu jest kwalifikacja wydatku pn. "Domek - [...] szt." pod kątem przypisania do właściwej kategorii kosztu kwalifikowanego projektu, tj. do kategorii środki trwałe, bądź środki transportu.

Według skarżącego wydatek ten został prawidłowo zakwalifikowany do kategorii wydatków "środki trwałe", przede wszystkim ze względu na jego charakter. Skarżący argumentował, że główną cechą domków pływających (houseboat’ów) planowanych do zakupu nie jest funkcja pływania. Pływanie za pomocą silnika elektrycznego stanowi innowacyjny dodatek podnoszący atrakcyjność planowanej do wdrożenia usługi, jednak nie można stwierdzić, że przez to domy na wodzie są środkami transportu. Są przede wszystkim domem, czyli miejscem przystosowanym przez człowieka pod względem konstrukcyjnym i użytkowym, przeznaczonym do celów mieszkalnych, o czym świadczy jego wyposażenie. Skarżący porównał domek pływający do domku kempingowego

(w skardze rozwinął argumentacje porównując domki pływające do budowli w rozumieniu prawa budowlanego). Domki pływające powinny więc być zakwalifikowane według KŚT do środków trwałych z grupy 8, podgrupy 80, o symbolu 806 (kioski, budki, baraki, domki campingowe itp.).

Natomiast, według organu, sporny wydatek należało zakwalifikować do kategorii środków transportu według KŚT (grupa 7 - środki transportu; podgrupa 77 - tabor pływający; symbol KŚT 773 - tabor transportu śródlądowego). W ocenie organu, o właściwej kwalifikacji przesądzają cechy domków pływających, które - na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów prawa, w tym u.r.j.j.p. - odpowiadają cechom jednostek pływających. Okoliczności takie jak m.in.: wyposażenie w silnik elektryczny, system nawigacji i alarmowania o kolizji, możliwość przemieszczania się (pływania) oraz obowiązek rejestracji houseboat’a jako jednostki pływającej we właściwym rejestrze, przesądzają o kwalifikacji tego wydatku do kategorii środków transportu.

Zatem, spór w rozpatrywanej sprawie sprowadza się do oceny, czy organ prawidłowo przeprowadził ocenę projektu wnioskodawcy, na etapie oceny wstępnej, w oparciu o wskazane w proteście kryteria: 1.3. Kwalifikowalność projektu oraz kryterium 2.1. Możliwość oceny merytorycznej wniosku, w zakresie kwalifikacji wydatku "Domek - [...] szt." jako wydatek z kategorii - nabycie środka transportu.

W sprawie znajdują zastosowanie poniższe regulacje prawne.

Ustawa wdrożeniowa określa zasady realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020, podmioty uczestniczące w realizacji tych programów i polityki oraz tryb współpracy między nimi (art. 1 ust. 1). Zgodnie z przyjętymi w ustawie wdrożeniowej zasadami realizacji programów operacyjnych, wybór projektów do dofinansowania następuje w trybie konkursowym albo pozakonkursowym. Konkurs jest postępowaniem służącym wybraniu do dofinansowania projektów, które spełniły kryteria wyboru projektów i uzyskały największą liczbę punktów (art. 38 ust. 1, art. 39 ust. 2 ustawy wdrożeniowej).

Podstawę sądowej kontroli zgodności z prawem dokonanej oceny projektu przez organ stanowią odpowiednie przepisy prawa powszechnie obowiązującego, łącznie z postanowieniami aktów i dokumentów wchodzących w skład tzw. systemu realizacji programu (art. 6 ustawy wdrożeniowej).

Postępowanie w sprawie toczyło się na podstawie przepisów ustawy wdrożeniowej oraz aktów prawnych wydanych przez Instytucję Zarządzającą, składających się na system realizacji programu operacyjnego, w tym m.in. regulamin konkursu i kryteriów oceny wstępnej wniosku o dofinansowanie projektu.

Zgodnie z art. 37 ust. 1 ustawy wdrożeniowej, właściwa instytucja przeprowadza wybór projektów do dofinansowania w sposób przejrzysty, rzetelny i bezstronny oraz zapewnia wnioskodawcom równy dostęp do informacji o warunkach i sposobie wyboru projektów do dofinansowania. Według art. 37 ust. 2 ustawy wdrożeniowej, projekt podlega ocenie pod względem spełnienia kryteriów wyboru projektów,

a - jak wynika z art. 41 ust. 1 i ust. 2 ustawy wdrożeniowej - właściwa instytucja zobowiązania jest do przeprowadzenia postępowania konkursowego na podstawie określonego przez siebie regulaminu, który między innymi określać powinien termin, miejsce i formę składania wniosków o dofinansowanie projektu, jak i sposób uzupełniania braków formalnych oraz poprawiania oczywistych omyłek (pkt 4), wzór wniosku o dofinansowanie projektu (pkt 5), a także kryteria wyboru projektów wraz z podaniem ich znaczenia (pkt 7).

Nadto, wynikająca z art. 37 ustawy wdrożeniowej zasada przejrzystości, rzetelności i bezstronności wyboru projektów oraz równości traktowania wnioskodawców w dostępie do informacji o zasadach i sposobie wyboru projektów do dofinansowania, dotyczy każdego etapu konkursu, począwszy od momentu przygotowywania regulaminu konkursu i formularza aplikacyjnego, aż po zakończenie samego tego postępowania konkursowego. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażany jest pogląd, zgodnie z którym zasady te mają charakter normatywny i stanowią gwarancję równego traktowania wszystkich potencjalnych beneficjentów pomocy unijnej, znajdując umocowanie w zasadzie równego dostępu do pomocy, wywodzącej się z traktatowej zasady równości (por. wyrok z dnia 5 kwietnia 2017 r. sygn. akt II GSK 641/17). Zasada przejrzystości reguł oceny projektów zawarta w art. 37 ust. 1 ustawy wdrożeniowej ma charakter instrumentalny w relacji do zasady równości, formułując wobec właściwej instytucji przeprowadzającej wybór projektów do dofinansowania obowiązek jasnego, precyzyjnego i dostępnego dla wszystkich wnioskodawców określenia kryteriów kwalifikowania projektów.

Kryteria wyboru projektów wraz z podaniem ich znaczenia określa regulamin konkursu. Oznacza to, że kryteria wyboru projektów, to inaczej warunki czy też wymogi stawiane uczestnikom konkursu, od spełnienia których zależy ocena i ewentualny wybór projektów do dofinansowania. Zatem, zasada rzetelności wynikająca z art. 37 ust. 1 ustawy wdrożeniowej wymaga także zastosowania jasnych i zrozumiałych dla wnioskodawców kryteriów wyboru projektów. W orzecznictwie za utrwalony należy uznać pogląd, że wymogi stawiane wnioskującym o udzielenie dofinansowania, jeżeli na podstawie oceny ich realizacji miałyby być wyciągane negatywne konsekwencje, muszą być formułowane w sposób jednoznaczny (por. wyroki NSA z dnia 17 sierpnia 2010 r. sygn. akt II GSK 856/10; z dnia 27 czerwca 2017 r.sygn. akt II GSK 1869/17).

Przepisy art. 37 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 41 ustawy wdrożeniowej oraz regulaminu konkursu są przepisami postępowania, a zatem zespołem norm prawnych regulujących uprawnienia i obowiązki uczestników postępowania w sprawie dofinansowania projektu, zapewniające przede wszystkim obronę interesów prawnych beneficjenta.

Nadto, uwzględniwszy brzmienie art. 37 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 41 ust. 1 i ust. 2 ustawy wdrożeniowej, standardy wynikające z tych norm wymagają precyzyjnego określenia procedur konkursowych, gdyż uczestnik konkursu nie może domyślać się bądź domniemywać ciążących na nim obowiązków.

Natomiast, kontrola sądowoadministracyjna sprowadza się w tym przypadku do zbadania, czy dokonana ocena projektu nie narusza powyższych reguł.

Oznacza to, że sąd nie jest uprawniony do weryfikacji merytorycznej wniosku (projektu). Kontrola powinna zmierzać w szczególności do oceny, czy argumentacja oceniającego oraz instytucji zarządzającej w zaskarżonym rozstrzygnięciu protestu nie jest dowolna, to znaczy mieści się w granicach logicznego rozumowania, jest spójna, wyczerpująca (kompletna), odpowiada generalnym standardom prawa, zasadom doświadczenia życiowego, pozostaje w związku z dokumentacją konkursową i ustalonymi kryteriami, w sposób jasny, niebudzący wątpliwości, prezentuje przesłanki wyboru dokonanej oceny wstępnej pod kątem spełnienia bądź niespełnienia danego kryterium, tj. przypisaniu wartości logicznych tak/nie, czy na etapie oceny merytorycznej przyznanej punktacji.

Tym samym, rozstrzygnięcie protestu przez właściwą instytucję zarządzającą powinno zawierać szczegółową, jednoznaczną, rzetelną i przejrzystą analizę kwestionowanych przez wnioskodawcę ocen projektu, z rozważeniem zarzutów oraz uwag zarówno osób oceniających projekt (ekspertów) w kartach oceny wstępnej i merytorycznej jak i argumentacji i zarzutów zamieszczonych w proteście. Rozstrzygnięcie podlegające ocenie sądu powinno zawierać powody, które zdecydowały o nieuwzględnieniu protestu wraz z ich uzasadnieniem.

Według składu orzekającego w sprawie, wszystkie wyżej wymienione wskazania miał na uwadze organ wydając zaskarżone rozstrzygniecie o nieuwzględnieniu protestu skarżącego od negatywnej oceny wstępnej wniosku, czemu dał jednoznaczny wyraz w uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Organ w zaskarżonym rozstrzygnięciu prawidłowo wyjaśnił, że - zgodnie z zapisami regulaminu konkursu nr [...] - celem oceny wstępnej było wyselekcjonowanie projektów wpisujących się w założenia konkursu, m.in. wyeliminowanie wszystkich projektów, które nie kwalifikowały się do dofinansowania w ramach konkursu. W ramach bowiem oceny wstępnej ocenie podlegało ww. kryterium 1.3., które znajdowało się w katalogu kryteriów dopuszczalności oraz kryterium 2.1., które znajdowało się w katalogu kryteriów administracyjności, zatwierdzonych przez Komitet Monitorujący RPO WZ 2014-2020. Kryteria wyboru projektów zostały opublikowane jako załącznik do regulaminu konkursu.

Podzielając w pełni argumentację organu i uwzględniając wymogi regulaminu konkursu, w tym sposób zakwalifikowania wydatku do właściwej kategorii kosztów kwalifikowalnych w ramach konkursu, należało uznać, że skarżący nie spełnił wymogów regulaminu konkursu, poprzez błędną kwalifikację wydatku "Domek - [...] szt.". Jak bowiem wynika z opisu wydatku zamieszczonego przez skarżącego (w dokumentacji aplikacyjnej) wydatek obejmuje zakup domków pływających (houseboat’ów) i stanowić będzie fundament usługi. Wybór domków wyposażonych w napęd elektryczny ma na celu zagwarantowanie gościom komfortowego i bezpiecznego pływania po jeziorze Myśliborskim (wraz z pokładowym system obrazowania obiektów z funkcjami alarmowania o możliwości kolizji dla użytkowników housboat’ów). Skarżący zakwalifikował wydatek do kategorii środków trwałych. Prawidłowo zatem kwalifikację tę na etapie oceny wstępnej wniosku zakwestionowała Instytucja Zarządzająca stwierdzając, że właściwa kwalifikacja wydatku, to środek transportu.

W dokumencie "Wytyczne w zakresie kwalifikowalności wydatków w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności na lata 2014-2020" Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 22 sierpnia 2019 r. wskazano, że ocena kwalifikowalności wydatku polega na analizie zgodności jego poniesienia z obowiązującymi przepisami prawa unijnego i prawa krajowego, decyzją w sprawie zatwierdzenia wkładu finansowego na rzecz dużego projektu, umową o dofinansowanie projektu i wytycznymi oraz innymi dokumentami, do których stosowania beneficjent zobowiązał się w umowie o dofinansowanie projektu.

W innym miejscu ww. dokumentu wskazano, że wydatek kwalifikowalny, to koszt lub wydatek poniesiony w związku z realizacją projektu w ramach programu operacyjnego, które spełniają kryteria refundacji, rozliczenia (w przypadku systemu zaliczkowego), zgodnie z umową o dofinansowanie projektu, a wydatek niekwalifikowalny, to koszt lub wydatek, które nie są wydatkiem kwalifikowalnym. Te definicje zostały również powtórzone w regulaminie konkursu. Ponadto w regulaminie konkursu wskazano, że wydatek kwalifikowalny, to wydatek spełniający łącznie szereg szczegółowo opisanych warunków; zalicza się do nich zgodność z obowiązującymi przepisami prawa unijnego oraz prawa krajowego, w tym przepisami regulującymi zasady udzielania pomocy publicznej.

Ocena projektów prowadzona jest w oparciu o publikowane na stronie internetowej karty oceny projektów, Instytucja Zarządzająca zaleca zapoznanie się z ich treścią.

W przypadku spełnienia warunków formalnych dokumentacja aplikacyjna podlega ocenie pod kątem spełnienia kryteriów wyboru projektów w płaszczyznach: dopuszczalności, administracyjności, wykonalności, a także jakości.

Kolejno dokonywana jest ocena spełnienia kryteriów wyboru projektów, która podzielona jest na trzy części: ocenę wstępną, ocenę merytoryczną I stopnia oraz ocenę merytoryczną II stopnia. Przekazanie projektu do oceny wstępnej uwarunkowane jest pozytywną weryfikacją spełnienia warunków formalnych. Warunkiem przekazania projektu do kolejnej części oceny jest spełnienie wszystkich kryteriów wyboru w ramach poprzedniej oceny.

Spór podlegający ocenie w sprawie dotyczy oceny spełnienia kryteriów wyboru projektów, a konkretnie pierwszej jej części - oceny wstępnej. Ocena wstępna przeprowadzana natomiast jest w oparciu o wyznaczone kryteria. Są to kryteria oceniane przez organ, tj. kryterium dopuszczalności: 1.1. Zgodność z celem szczegółowym i rezultatami priorytetu inwestycyjnego 1.2. Zgodność

z typami projektu 1.3. Kwalifikowalność projektu 1.5. Zgodność z obszarem (terytorialnie) objętym wsparciem w ramach Programu 1.6. Zgodność z zasadami horyzontalnymi 1.7. Kwalifikowalność Wnioskodawcy 1.8. Zgodność z wymogami pomocy publicznej/pomocy de minimis 1.10. Trwałość projektu oraz kryterium administracyjności: 2.1. Możliwość oceny merytorycznej wniosku 2.5. Poprawność okresu realizacji.

Zakwestionowana przez skarżącego ocena dotyczy w sprawie kryterium dopuszczalności - 1.3. oraz kryterium administracyjności - 2.1.

Uwzględniając ww. podstawowe założenia, należy wskazać - co jest wprost ujęte w zapisach regulaminu konkursu - że celem oceny wstępnej jest wyselekcjonowanie projektów wpisujących się w założenia konkursu, m.in. wyeliminowanie wszystkich projektów, które nie kwalifikują się do dofinansowania w ramach konkursu.

Zatem, spór w sprawie sprowadza się do oceny poprawności kwalifikacji wydatku do prawidłowej kategorii kosztów kwalifikowalnych. Wspomnieć należy, że wydatkami kwalifikującymi się do objęcia wsparciem w ramach działania 1.5 są wydatki spełniające wymagania określone dla inwestycji początkowej w rozumieniu art. 2 pkt 49 Rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.U. L 187, 26.6.2014, s. 1). Katalog wydatków kwalifikowalnych w ramach niniejszego konkursu obejmuje: 1) nabycie nieruchomości niezabudowanej (gruntu)

i/lub nabycie nieruchomości zabudowanej (gruntu z budynkiem lub budynku); nabycie środków trwałych; zakup środków transportu; zakup robót i materiałów budowlanych; nabycie wartości niematerialnych i prawnych; dzierżawa/najem instalacji lub maszyn dokonana na podstawie umowy leasingu finansowego; wydatki na działania służące dostosowaniu przedsiębiorstwa do skutecznego przeciwdziałania negatywnym skutkom wystąpienia epidemii COVID-19. Katalog wydatków kwalifikowalnych jest katalogiem zamkniętym. Wszelkie wydatki planowane w ramach projektu, które nie mieszczą

się w powyższym katalogu stanowią wydatki niekwalifikowalne. W przypadku, gdy całkowita kwota wydatków kwalifikowalnych ulegnie obniżeniu, konieczne będzie ponowne ustalenie wartości wydatków limitowanych, określonych w regulaminie.

Jak już wskazywano, spór dotyczy prawidłowej kwalifikacji pomiędzy dwiema kategoriami kosztów nabycia, tj. środków trwałych i zakupu środków transportu. W związku z tym te dwie kategorie zostaną opisane szczegółowo.

Z regulaminu konkursu wynika, że nabycie środków trwałych jest wydatkiem kwalifikowalnym z zastrzeżeniem że: a) należy z nich korzystać wyłącznie w zakładzie (przedsiębiorstwie) otrzymującym pomoc, b) muszą podlegać amortyzacji, należy je nabyć na warunkach rynkowych od osób trzecich niepowiązanych z nabywcą osobowo lub kapitałowo, d) muszą być włączone do ewidencji księgowej wnioskodawcy otrzymującego pomoc i muszą pozostać związane z projektem, na który przyznano pomoc, przez okres trwałości projektu, tj. przez co najmniej 3 lata od daty płatności końcowej na rzecz beneficjenta, e) wydatek ten będzie traktowany jako wydatek inwestycyjny zgodnie z zasadami rachunkowości, f) w przypadku nabywanego środka trwałego na wartość wydatku kwalifikowalnego składać się będą koszty stanowiące cenę nabycia zdefiniowane w art. 28 ust. 2 ustawy o rachunkowości. Instytucja Zarządzająca podkreśliła, że wydatki poniesione na zakup używanych środków trwałych są kwalifikowalne, jeśli spełnione są wszystkie wymienione poniżej warunki: sprzedający środek trwały wystawił deklarację określającą jego pochodzenie, sprzedający środek trwały potwierdził w deklaracji, że dany środek nie był w okresie poprzednich 7 lat (10 lat w przypadku nieruchomości) współfinansowany z pomocy UE lub w ramach dotacji z krajowych środków publicznych, cena zakupu używanego środka trwałego nie przekracza jego wartości rynkowej i jest niższa niż koszt podobnego nowego sprzętu.

Nadto w regulaminie konkursu wskazano zakres kwalifikowalności zakupu środków transportu został o ograniczony do rodzaju 743 (samochody specjalne), 748 (przyczepy), 773 (tabor transportu śródlądowego) oraz 790 (pozostałe środki transportu) zgodnie z klasyfikacją środków trwałych. Zatem, zakup ww. środków transportu może stanowić jedynie uzupełnienie budżetu projektu (wydatków kwalifikowalnych), a nie jego główną część. Nie ulega wątpliwości, że zakres kwalifikowalności ww. wydatków został przez te Instytucję szczegółowo opisany. Tym samym, kwalifikowalność została uzależniona od spełnienia wielu kryteriów i warunków, oraz podlega ona limitowaniu. Wyraźnie okoliczność tę widać na przykładzie zakupu środków transportu, których kwalifikowalność została ograniczona w opisanym zakresie.

W toku postępowania skarżący został zobowiązany do uzupełnienia/poprawy dokumentacji aplikacyjnej, poprzez dokonanie korekty budżetu w zakresie przypisania dla wydatku "Domek - [...] szt." (houseboat) kategorii kosztu "środki transportu"

oraz, co za tym idzie, obniżenia kwoty kwalifikowanej wydatku, którego wysokość stanowi główną część projektu. Analiza tej okoliczności potwierdza prawidłowość działania Instytucji Zarządzającej. Skarżący jednak zmiany wydatku nie przeprowadził, co skutkowało koniecznością zakończenia oceny w części oceny wstępnej wynikiem negatywnym. W wyniku oceny dokładnie opisano przyczyny negatywnej oceny, podkreślając jakie znaczenie dla kwalifikowalności wydatku ma właściwa kwalifikacja w zakresie kategorii wydatku.

W powołanych już wytycznych zdefiniowano termin "środków trwałych". W rozdziale 3 pkt 1 litera x wskazano, że środki trwałe - zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351,

ze zm.), z zastrzeżeniem inwestycji, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 17 tej ustawy - to rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki organizacyjnej; zalicza się do nich w szczególności: nieruchomości - w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy, ulepszenia w obcych środkach trwałych, inwentarz żywy. Ta definicja obowiązująca jest na potrzeby interpretacji zapisów regulaminu konkursu, który jest podstawą spornej oceny wniosku. Z przytoczonego zapisu dotyczącego kwalifikowalności wydatków, w zakresie zakupu środków transportu znalazło się odesłanie do klasyfikacji środków trwałych, tj. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. 2016 poz. 1864). Zapisy powołanej klasyfikacji są źródłem spornej kwalifikacji planowanego w projekcie zakupu pn. "Domek - [...] szt.". Skarżący zakwalifikował wydatek według KŚT do symbolu 806 - kioski, budki, baraki, domki campingowe, podczas gdy Instytucja Zarządzająca uznała, że odpowiedni symbol, to 773 - tabor transportu śródlądowego.

Zatem, organ prawidłowo wskazał w zaskarżonym rozstrzygnięciu, że analizę prawidłowości kwalifikowalności wydatku należy rozpocząć od ustalenia, czym właściwie jest "domek pływający - houseboat". W tym zakresie uprawnione było odwołanie się do u.r.j.j.p. W art. 2 u.r.j.j.p. wskazano, że houseboat, czyli jednostka pływająca używana do celów mieszkalnych, wpisuje się w pojęcie jachtu. Natomiast, na podstawie art. 3 ust. 1 u.r.j.j.p., jacht (definiowany jako jacht rekreacyjny oraz jacht komercyjny, skuter wodny, jednostka pływająca używana do celów mieszkalnych (houseboat) oraz drewniana replika statku historycznego - przyp. sądu)) oraz jednostka pływająca używana do amatorskiego połowu ryb, o długości większej niż 7,5 m lub napędzie mechanicznym o mocy większej niż 15 kW, podlega rejestracji. Rejestracji jednostki pływającej dokonuje organ rejestrujący, wpisując jednostkę do rejestru jachtów i innych jednostek pływających o długości do 24 m oraz nadaje jej numer rejestracyjny i wydaje dokument rejestracyjny.

W dalszej kolejności wyjaśnienia wymaga zakres klasyfikacji o symbolu 773 tabor transportu śródlądowego. Symbol ten należy do grupy środki transportu, podgrupy tabor pływający. Rodzaj ten obejmuje: statki wycieczkowe, łodzie wypoczynkowe lub sportowe, łodzie wiosłowe i kajaki, motorówki, wodoloty (773-1010), promy wszelkiego typu, łodzie z napędem śmigłowym, statki inspekcyjne, barki i pozostały tabor z napędem, barki, krypy, łodzie i pozostały tabor bez napędu, pozostałe jednostki pływające do przewozu osób i towarów.

Analiza przywołanych regulacji i wyjaśnień prowadzi do wniosku, że houseboat, stanowiący dominujący element projektu, zgodnie z obowiązującym prawem jest jednostką pływająca używaną do celów mieszkalnych, która wpisuje się w pojęcie jachtu. W tym zakresie nie ulega wątpliwości, wbrew twierdzeniu skarżącego, że domki pływające to środki transportu opisane symbolem 773 KŚT. Nie może zmienić tej oceny podnoszona przez skarżącego okoliczność, że pływanie jest dodatkową właściwością domku. Prawidłowo zatem organ uznał, że cechy domków pływających ściśle wiążą

je z cechami właściwymi dla taboru pływającego (tabor transportu śródlądowego),

co w konsekwencji prowadzi do obowiązku zastosowania wobec tego wydatku ograniczenia w zakresie udziału w budżecie projektu (wydatków kwalifikowalnych). Instytucja Zarządzająca przewidziała bowiem, że zakup takiego środka transportu może stanowić jedynie uzupełnienie wydatków kwalifikowalnych, a nie jego główną część. Zapisy wniosku o dofinansowanie potwierdzają, że wydatek ten nie może zostać uznany za uzupełnienie budżetu projektu.

Argumentacja przedstawiona w rozstrzygnięciu przez organ jest spójna i logiczna. Ponadto znajduje uzasadnienie w powołanych aktach prawnych,

a także dokumentacji konkursowej. Nadto nie można zaakceptować argumentacji skarżącego zmierzającej do zrównania cech domków pływających z cechami domków kempingowych, czy szerzej do cech budowli w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Fakt określania jednostek pływających używanych do celów mieszkalnych (houseboat’ów), jako "domków" nie może przesądzać o kwalifikowaniu ich w sposób tożsamy, jako: kioski, budki, baraki, domki campingowe. Od samej nazwy istotniejsze są bowiem cechy, które przesądzają o właściwościach użytkowych domków pływających. Podjęta przez skarżącego próba uzasadnienia błędnej kwalifikacji wydatku jest subiektywna i oderwana od obiektywnych okoliczności przesądzających o właściwej kwalifikacji zakupu jako środka transportu.

Skoro zatem celem oceny wstępnej projektu było wyselekcjonowanie projektów realizujących założenia konkursu, jak też wyeliminowanie wszystkich projektów, które nie kwalifikowały się do dofinansowania w ramach konkursu, w tym tych które

nie spełniały kryterium 1.3 Kwalifikowalność projektu (kryterium dopuszczalności) i kryterium 2.1. Możliwość oceny merytorycznej wniosku (kryterium administracyjności), zatwierdzonych przez Komitet Monitorujący RPO WZ 2014-2020, to projekt skarżącego nie mógł zostać dopuszczony do dalszej oceny.

W konsekwencji, dokonana w sprawie wstępna ocena projektu nie naruszała zasad rzetelności i przejrzystości oraz bezstronności, jak też zapewniała wnioskodawcom równy dostępu do informacji o warunkach i sposobie wyboru projektów do dofinansowania w ramach kryterium 1.3. i 2.1., a nadto, nie naruszała warunków ustalonych w regulaminie konkursu, co wskazuje, iż przepisy art. 37 ust. 1 i ust. 2 oraz art. art. 41 ust. 1 i ust. 2 ustawy wdrożeniowej nie zostały w sprawie naruszone.

Zatem, wbrew żądaniu skargi, sąd nie miał podstaw, aby stwierdzić, że kwalifikacja zakupu "Domek - [...] szt.", jako kosztu nabycia środka trwałego, była prawidłowa.

W tej sytuacji na podstawie art. 61 ust. 8 pkt 2 ustawy wdrożeniowej, sąd skargę oddalił.

Wszystkie ww. orzeczenia sądów administracyjnych dostępne są w internetowej bazie orzeczeń NSA - http://orzeczenia.nsa.gov.pl.