Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Świstak Sędzia WSA Jakub Zieliński (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2011 r. sprawy ze skargi J. K. na bezczynność Starosty P. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej; I. zobowiązuje Starostę P. do załatwienia wniosku J. K. z dnia 05 lipca 2011 r. w terminie 14 (czternastu) dni od daty otrzymania akt sprawy wraz z odpisem prawomocnego wyroku tutejszego Sądu, II. stwierdza, że bezczynność Starosty P. nie nastąpiła z rażącym naruszeniem prawa, III. zasądza od Starosty P. na rzecz skarżącego kwotę 357,- (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania,

W dniu [...] 2011 r. do Starosty P. wpłynęło pismo J. K. zawierające wniosek o udostępnienie informacji publicznej. Wnioskodawca powołując się na art. 6 ust 1 pkt 4, art. 10 ust 1, art. 12 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2011 r. o dostępie do informacji publicznej wniósł o przesłanie kopii pozwolenia wodnoprawnego znak [...] z dnia [...] 2009 r.

Pismem z dnia 26 lipca 2011 r. Starosta P. poinformował J. K. o przygotowaniu kopii ww. pozwolenia wodnoprawnego i wezwał do uiszczenia w terminie 14 dni opłaty w wysokości 11,25 zł za udzieleni informacji, naliczonej zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 12 listopada 2010 r. w sprawie opłat za udostępnianie informacji o środowisku. Starosta wyjaśnił, iż obejmuje ona opłatę za wyszukanie dokumentu, sporządzenie czterech kserokopii formatu A4 i opłatę za przesłanie dokumentu. Organ poinformował jednocześnie, iż nieuiszczenie opłaty spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania. Wezwanie zostało doręczone wnioskodawcy w dniu 1 sierpnia 2011 r.

W dniu 29 lipca 2011 r. J. K. reprezentowany przez r.pr. G. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na bezczynność Starosty P. w związku z niezałatwieniem w terminie 14 dni jego wniosku z dnia 5 lipca 2011 r. w sprawie udzielenia informacji publicznej.

Skarżący wniósł o przesłanie żądanej informacji przez organ tj. uwzględnienie skargi w trybie autokontroli na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, względnie o zobowiązanie organu przez Sąd do załatwienia przedmiotowej sprawy. Ponadto strona skarżąca wniosła o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania w kwocie 597 zł wskazując na wkład pracy pełnomocnika w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy również na etapie postępowania administracyjnego.

W uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, iż od złożenia wniosku o udzielenie informacji poprzez przesłanie kopii pozwolenia wodnoprawnego znak [...] z dnia [...] 2009 r. minęło już ponad 14 dni, a Starosta P. nie rozpoznał wniosku w trybie i na zasadach określonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej, co oznacza, ze organ pozostaje w bezczynności.

Odpowiadając na skargę Starosta P. wniósł o jej oddalenie wyjaśniając, iż organ administracji udostępnia informację o środowisku jego ochronie bez zbędnej zwłoki nie później niż w ciągu miesiąca od dnia otrzymania wniosku - art. 14 ust 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Z kolei przepisy ustawy z dnia 6 września 2011 r. o dostępie do informacji publicznej nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi – art. 1 ust 2.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył co następuje.

Skarga zasługiwała na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.), kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów. Uwzględniając skargę na bezczynność sąd administracyjny zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa - art. 149 p.p.s.a.

Bezczynnością organu administracji publicznej ma miejsce wówczas, gdy w określonym w prawie terminie organ nie podejmuje żadnych czynności w sprawie lub, gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie jednakże, mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie kończy go wydaniem stosownego aktu lub nie podejmuje czynności. Żeby stwierdzić bezczynności konieczne jest ustalenie, że organ administracyjny zobowiązany był na podstawie przepisów prawa do wydania decyzji lub innego aktu albo do podjęcia określonych czynności. Innymi słowy bezczynność organu administracyjnego można najogólniej określić jako taki stan rzeczy, w którym zawisła przed organem sprawa nie została załatwiona, mimo upływu przewidzianych w przepisach prawa terminów, a organ nie podejmuje w tym zakresie żadnych działań.

W rozpoznawanej sprawie J. K. powołując się na przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej ( Dz. U. z 2001 r. nr 112, poz. 1198 z późn. zm.) wniósł o udzielenie informacji dotyczącej treści pozwolenia wodnoprawnego znak [...] z dnia [...]2009 r. Pozwolenie to będące niewątpliwie dokumentem urzędowym pochodzącym od organu władzy publicznej stanowi, zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy, informację publiczną. Tryb udzielenia informacji publicznej został co do zasady uregulowany w wskazanej wyżej ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (dalej. u.d.i.p.). Zgodnie z treścią art. 13. ust 1 tej ustawy udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. Jeżeli jednak informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie 14 dni, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku (ust. 2).

Termin określony w art. 13 ust. 1 u.d.i.p. może zgodnie z treścią art. 15 ust 1 i 2 tej ustawy ulec przedłużeniu także wówczas gdy podmiot obowiązany do udostępnienia zdecyduje się obciążyć wnioskodawcę opłatą związaną z dodatkowymi kosztami związanymi ze wskazanym we wniosku sposobem udostępnienia lub koniecznością przekształcenia informacji w formę wskazaną we wniosku. Wówczas podmiot obowiązany do udostępnienia informacji powiadamia wnioskodawcę o wysokości opłaty w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, a następnie po upływie 14 dni od dnia powiadomienia wnioskodawcy udostępnia informację zgodnie z wnioskiem, chyba że wnioskodawca dokona w tym terminie zmiany wniosku w zakresie sposobu lub formy udostępnienia informacji albo wycofa wniosek.

Zatem co do zasady załatwienie wniosku o udzielenie informacji publicznej, czy to poprzez jej udzielenie czy tez wydanie decyzji o odmowie udzielenia informacji lub umorzenie postępowania ( art. 16 u.d.i.p.) winno nastąpić w terminie 14 dni od złożenia żądania, jednakże z zastrzeżeniem art. 15 oraz art. 14 u.d.i.p.

W tym miejscu należy zauważyć, iż decyzja – pozwolenie wodnoprawne, którego udostępnienia domaga się skarżący zawiera informacje (dotyczy zgody na odprowadzanie oczyszczonych ścieków deszczowych do ziemi) podlegające udostępnianiu w odrębnym trybie, uregulowanym w ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2008 r., nr 199, poz.1227 ze zm.). Zgodnie z art. 8 tej ustawy organy administracji są obowiązane do udostępniania każdemu informacji o środowisku i jego ochronie znajdujących się w ich posiadaniu lub które są dla nich przeznaczone. Informację tej organ udostępnia bez zbędnej zwłoki, nie później niż w ciągu miesiąca od dnia otrzymania wniosku (art. 14 ust 1.).

Trzeba zaznaczyć, iż tryb udostępnia informacji publicznej dotyczącej środowiska i jego ochrony jest trybem szczególnym w stosunku do trybu udzielania informacji publicznej uregulowanym w u.d.i.p. i dotyczy jedynie udzielania informacji, która spełnia warunki określone w art. 9 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku [...]. Zatem w przypadku skierowana wniosku o udzielanie informacji publicznej, która dotyczy środowiska lub jego ochrony zastosowanie znajdzie tryb udostępniania tej informacji przewidziany w ustawie z dnia 3 października 2008 r. co wynika z treści art. 1 ust 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej zgodnie, z którym przepisy tej ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi.

Na powyższą okoliczność – tj. pierwszeństwo zastosowanie w przedmiotowej sprawie trybu określonego w ustawie z dnia z dnia 3 października 2008 r., o udostępnianiu informacji o środowisku [...] w przedmiotowej sprawie powołał się Starosta podnosząc, iż nie pozostaje w bezczynności w załatwieniu wniosku J. K. z dnia 5 lipca 2011 r. gdyż nie upłynął termin, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r.

Sąd nie podziela powyższego stanowiska organu. W jego ocenienie w przedmiotowej sprawie nie można przyjąć, iż udzielenie żądanej informacji powinno nastąpić w trybie określonym w ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku [...]. Jakkolwiek przedmiotowe pozwolenia wodnoparwne Starosty P. z dnia 13 lutego 2009 r. nr WŚ.VIII.6223-6-1/09 zawiera informacje o których mowa w ust 9 ust 1 pkt 2 powoływanej ustawy z dnia 3 października 2008 r. jednakże z wniosku J. K. nie wynika, iż domaga się on udzielania tych właśnie konkretnych informacji dot. środowiska i jego ochrony. Wnioskodawca wprost powołał jako podstawę swojego wniosku przepisy u.d.i.p. nie nawiązując w jakikolwiek sposób do przepisów ustawy z dnia 3 października 2008 r. Trzeba zwrócić uwagę, iż przedmiotowe pozwolenia wodnoprawne zawiera informacje publiczną dotyczącą różnych kwestii. Oprócz informacji o zgodzie na odprowadzenie ścieków deszczowych do gleby zawiera np. także informację o terminowości i sposobie załatwiania spraw z zakresu administracji publicznej przez Starostę P.. Ten drugi rodzaj informacji publicznej nie jest udostępniany w drodze ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku [...] lecz ustawy z dnia 6 września 2001 r. Skoro zatem wnioskodawca wyraźnie wskazał w swoim piśmie z dnia 5 lipca 2011 r., iż domaga się udzielania informacji publicznej na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej nie wskazując w jakikolwiek sposób, ze informacja ta dotyczy środowiska lub jego ochrony, to w ocenie Sądu organ winien zastosować tryb przewidziany w tej ustawie nawet jeżeli przy okazji mogą w ten sposób zostać udostępnione informacje, udostępniane w trybie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku [...].

W tej sytuacji, mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż Starosta P. pozostaje w bezczynności w załatwieniu wniosku J. K. z dnia 5 lipca 2011 r. gdyż pomimo upływu terminu 14 dni od wpływu wniosku nie udzielił informacji publicznej, nie wydał decyzji o której mowa w art. 16 u.o.d.i.p. ani nie podjął żadnej z czynności, o których mowa w art. 14 ust. 2 i 15 ust. 2 powołanej ustawy.

Tym samym Sąd na podstawie art. 149 § 1 p.p.s.a. orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku.

Rozpoznając sprawę skarżony organ zobowiązany jest do rozpatrzenia wniosku z dnia 5 lipca 2011 r. w sposób przewidziany przepisami ustawy z dnia 6 września 2011 r. o dostępie do informacji publicznej.

Sąd uznał jednocześnie, że zaistniała w sprawie bezczynność nie nosi cechy rażącego naruszenia prawa gdyż organ podjął działanie zmierzające do udzielanie żądanej informacji, ale nie udzielił jej pozostając w błędnym przekonaniu, iż w przedmiotowej sprawie właściwy jest tryb jej udzielenia przewidziany w z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku [...].

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a. oraz § 2 ust. 1 i 2 i § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349) zasądzając na rzecz skarżącego zwrot poniesionych przez niego kosztów sądowych w kwocie 100 zł (wpis od skargi) oraz kwotę 257 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (240 zł – wynagrodzenie pełnomocnika za udział w postępowaniu przez sądem I instancji, 17 zł – tytułem zwrotu kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa).

Z uwagi, iż przedmiotem sprawy była jedynie kwestia bezczynności organu, trudno w ocenie Sądu uznać, że sprawa miała na tyle skomplikowany charakter, by zasadne było przyznanie radcy prawnemu reprezentującemu skarżącego wynagrodzenia w wysokości dwukrotności stawki minimalnej Nie można uznać by pełnomocnik skarżącego wniósł duży wkład pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, bowiem jego działanie w postępowaniu administracyjnym jak i sądowoadministracyjnym sprowadziło się jedynie do sporządzenia i wniesienia skargi. Dlatego zasądzono wynagrodzenie według minimalnych stawek.