drukuj    zapisz    Powrót do listy

6119 Inne o symbolu podstawowym 611 6560, Inne, Minister Finansów, Uchylono zaskarżone postanowienie, III SA/Wa 3889/14 - Wyrok WSA w Warszawie z 2015-09-25, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

III SA/Wa 3889/14 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2015-09-25 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2014-12-15
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Agnieszka Góra-Błaszczykowska
Ewa Radziszewska-Krupa
Marta Waksmundzka-Karasińska /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
6560
Hasła tematyczne
Inne
Sygn. powiązane
II FSK 600/16 - Wyrok NSA z 2018-03-06
Skarżony organ
Minister Finansów
Treść wyniku
Uchylono zaskarżone postanowienie
Powołane przepisy
Dz.U. 2012 poz 361 art.19, art.25, art.25a
Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Protokolant starszy referent Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 września 2015 r. sprawy ze skargi M. S. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej 1) uchyla zaskarżone postanowienie, 2) zasądza od Ministra Finansów na rzecz M. S. kwotę 357 zł (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

M. S. - dalej "Skarżący" w dniu 14 lipca 2014 r. złożył wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawił stan faktyczny, z którego wynikało, że jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Jest właścicielem udziałów w spółce kapitałowej prawa cypryjskiego (spółka typu private company limited by shares będąca odpowiednikiem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) z siedzibą na terytorium Republiki Cypru (dalej "Spółka Cypryjska"). Udziałowcem Spółki Cypryjskiej Skarżący stał się w wyniku wniesienia wkładu pieniężnego. Skarżący może w przyszłości objąć kolejne udziały w Spółce Cypryjskiej. W przyszłości planowane jest dokonanie umorzenia części lub całości udziałów, które Skarżący będzie posiadał w Spółce Cypryjskiej na moment umorzenia (dalej "Udziały"). Udziały Skarżącego zostaną umorzone w trybie przewidzianym w cypryjskim prawie oraz w umowie Spółki Cypryjskiej. Zgodnie z umową Spółki Cypryjskiej i prawem cypryjskim Udziały Skarżącego będą mogły zostać umorzone przez Spółkę Cypryjską. Mechanizm umorzenia Udziałów w Republice Cypru będzie podobny do mechanizmu umorzenia udziałów na gruncie polskiego Kodeksu spółek handlowych (dalej "KSH"). Umorzenie Udziałów skutkowało będzie prawnym unicestwieniem Udziałów, czyli wygaśnięciem wszelkich praw, zarówno o charakterze majątkowym, jak i korporacyjnym wynikających z Udziałów. Zgodnie z prawem cypryjskim, umorzenie Udziałów nastąpi bez konieczności nabycia ich przez Spółkę Cypryjską w celu umorzenia. Na gruncie prawa cypryjskiego mechanizm Umorzenia Udziałów będzie zbliżony do umorzenia przymusowego (automatycznego) udziałów zgodnie z polskim KSH. Spółka Cypryjska z tytułu dokonanego umorzenia Udziałów wypłaci Skarżącemu wynagrodzenie (dalej "Wynagrodzenie"). Wartość Wynagrodzenia będzie odpowiadała wartości emisyjnej Udziałów.

W związku z powyższym Skarżący zadał następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Skarżącego, zgodnie z którym do umorzenia Udziałów Spółki Cypryjskiej i wypłaty z tego tytułu Wynagrodzenia, nie będą miały zastosowania przepisy o tzw. cenach transferowych, czyli przepis art. 25 oraz przepis art. 25a Ustawy o PIT?

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Skarżącej, zgodnie z którym do umorzenia Udziałów Spółki Cypryjskiej i wypłaty z tego tytułu Wynagrodzenia, nie będzie miał zastosowania przepis art. 19 Ustawy o PIT?

Odnośnie pytania 1 Skarżący stwierdził, że do umorzenia Udziałów Spółki Cypryjskiej i wypłaty z tego tytułu Wynagrodzenia, nie będą miały zastosowania przepisy o tzw. cenach transferowych, czyli przepis art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) - dalej "u.p.d.o.f." Skarżący jest zdania, że w przypadku umorzenia Udziałów Spółki Cypryjskiej i wypłaty z tego tytułu Wynagrodzenia, przepisy o cenach transferowych nie znajdują zastosowania, z uwagi na fakt, iż działania polegające na umorzeniu Udziałów w Spółce Cypryjskiej nie mogą być uznane za "transakcje" dokonaną pomiędzy podmiotami powiązanymi.

Odnośnie pytania 2 Skarżący stwierdził, że do umorzenia Udziałów Spółki Cypryjskiej i wypłaty z tego tytułu Wynagrodzenia, nie będzie miał zastosowania przepis art. 19 u.p.d.o.f.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając z upoważnienia Ministra Finansów w oparciu o przepis art 165a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) - dalej "O.p." postanowieniem z dnia 17 września 2014 r. odmówił wszczęcia postępowania, z uwagi na to, że w ramach postępowania w sprawie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej organ nie dysponuje instrumentami prawnymi, które pozwoliłyby na - wymaganą dla rozstrzygnięcia problemowego zagadnienia - analizę i ocenę, czy w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania art. 25 oraz art. 19 u.p.d.o.f.

Pismem z dnia 22 września 2014 r. Skarżący wniósł zażalenie na powyższe postanowienie zarzucając mu naruszenie:

- art. 165 a § 1 w zw. z art. 14 h O.p. poprzez odmowę wszczęcia postępowania w sytuacji spełnienia przez wniosek wszystkich wymogów wskazanych w art. 14b O.p.

- art. 14 b § 1 O.p. poprzez niewydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacji indywidualnej) mimo spełnienia wymogów określonych w przepisie art. 14 b O.p.

- art. 121 § 1 O.p. poprzez odmowę wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, podczas gdy w analogicznych opisach zdarzeń przyszłych w innych wnioskach Dyrektor stwierdził prawidłowość sformułowania wniosku i wydawał

interpretację indywidualną, co narusza zasadę zaufania do organów podatkowych. Naruszenie zasady zaufania do organów podatkowych stanowi także sporządzenie uzasadnienia postanowienia w sposób niekonkretny, nieprecyzyjny, który w dalszym ciągu nie tłumaczy Skarżącemu jakie błędy popełnił i jak należy sformułować wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej;

- art. 125 § 1 O.p. poprzez wskazanie, iż wskazany w nim zakres analizy prawnopodatkowej wykracza poza uprawnienia przysługujące Dyrektorowi Izby Skarbowej i w efekcie odmowę wydania interpretacji indywidualnej.

Dyrektor Izby Skarbowej w W. działając z upoważnienia Ministra Finansów postanowieniem z dnia [...] października 2014 r. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. W uzasadnieniu stwierdził, że zadane przez Skarżącego pytanie nie dotyczyło przepisów objętych zakresem interpretacji podatkowych. A zatem organ nie miał możliwości wydania interpretacji indywidualnej w powyższym zakresie. Organ podatkowy jest uprawniony tylko i wyłącznie do interpretacji przepisów prawa podatkowego, wyłącznie w indywidualnej sprawie dotyczącej bezpośrednio zainteresowanego a nie zarezerwowanych dla postępowania podatkowego.

Pismem z dnia 13 listopada 2014 r. Skarżący wniósł skargę na powyższe postanowienie zarzucając mu naruszenie:

1. art. 14a O.p. mające istotny wpływ na wynik sprawy poprzez utrzymanie w mocy postanowienia organu pierwszej instancji, czego skutkiem jest niewydanie interpretacji indywidualnej w sytuacji, gdy w analogicznym stanie faktycznym organy podatkowe wydawały interpretacje indywidualne prawa podatkowego, co w konsekwencji prowadzi do rażącego naruszenia obowiązku dążenia do zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego,

2. art. 14b § 1 O.p. oraz art. 14b § 3 O.p. mające istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez utrzymanie w mocy postanowienia organu pierwszej instancji i w efekcie niewydanie interpretacji indywidualnej, pomimo iż wszelkie przesłanki formalne i merytoryczne wniosku, wymagane przez te przepisy zostały spełnione przez Skarżącego,

3. art. 14b § 5 O.p. oraz art. 165a § 1 O.p. mające istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez utrzymanie w mocy postanowienia organu pierwszej instancji, w wyniku którego odmówiono wszczęcia postępowania w sprawie wydania interpretacji

indywidualnej mimo braku przesłanek, które stanowią podstawę do odmowy wydania interpretacji indywidualnej,

4. art. 121 O.p. w zw. z art. 14h O.p. mające istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez naruszenie zasady zaufania do organów podatkowych arbitralnym działaniem Dyrektora, w sytuacji gdy podatnik miał prawo oczekiwać, iż jego sprawa zostanie rozpatrzona tak jak analogiczne sprawy rozpatrywane przez Ministra Finansów - upoważnionych przez niego dyrektorów izb skarbowych, w indywidualnych sprawach innych podatników,

5. art. 120 O.p. mające istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez niezastosowanie tego przepisu i działanie przez Dyrektora nie na podstawie przepisów prawa. Dyrektor stwierdził bowiem arbitralnie i bez wyraźnej podstawy prawnej, że wskazane przez Skarżącego, we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, przepisy nie mogą być objaśniane w postępowaniu interpretacyjnym,

6. art. 125 § 1 O.p. mające istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez wskazanie, iż określony przez Skarżącego zakres analizy prawnopodatkowej wykracza poza uprawnienia przysługujące Dyrektorowi i w efekcie odmowę wydania interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości w związku z naruszeniem przepisów prawa materialnego oraz przepisów postępowania w zakresie mającym wpływ na wynik sprawy.

W piśmie stanowiącym odpowiedź na powyższą skargę, organ podatkowy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując jednocześnie zaprezentowane wcześniej stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm., dalej jako "P.u.s.a.") sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem.

Z kolei przepis art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012 Nr 270 ze zm. - zwanej

w dalszej części "P.p.s.a"), stanowi, że kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie.

W wyniku takiej kontroli postanowienie może zostać uchylone w razie stwierdzenia, że naruszono przepisy prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy lub doszło do takiego naruszenia przepisów prawa procesowego, które mogłoby w istotny sposób wpłynąć na wynik sprawy, ewentualnie w razie wystąpienia okoliczności mogących być podstawą wznowienia postępowania (art. 145 §1 pkt 1 lit. a), b) i c) P.p.s.a.).

Przedmiotem zaskarżenia w rozpatrywanej sprawie jest postanowienie Ministra Finansów utrzymujące w mocy wydane na podstawie art. 165a § 1 Ordynacji podatkowej postanowienie tego organu o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Oceniając zaskarżone postanowienie z punktu widzenia wskazanych powyżej kryteriów, Sąd doszedł do przekonania, że narusza ono prawo w stopniu powodującym konieczność wyeliminowania go z obrotu prawnego.

Spór w niniejszej sprawie sprawdza się do ustalenia, czy organ miał podstawy do uchylenia się od merytorycznej oceny wniosku zgłoszonego przez Spółkę w zakresie dotyczącym art.25, 25a oraz art. 19 u.p.d.o.f.

Organ stoi na stanowisku, że przedmiotem interpretacji mogą być wyłącznie przepisy prawa materialnego, natomiast powołane wyżej przepisy mogą być stosowane jedynie w postępowaniu podatkowym lub kontrolnym, ale nie interpretacyjnym.

Strona skarżąca nie zgadza się dokonaną przez organ oceną. Wnioskodawca nie żąda bowiem interpretacji, w ramach której organ miałby wypowiedzieć się co do wyników prowadzonych w przyszłości ewentualnych postępowań kontrolnych czy podatkowych. Nie wnosił również o stanowisko, jak na gruncie konkretnego postępowania organy podatkowe mają interpretować art. 19, 25 i 25a u.p.d.o.f. Przedmiotem interpretacji powinna być ocena stanowiska Wnioskodawcy, zdaniem którego przepisy art. 19, 25 i 25a ustawy nie mogą mieć zastosowania do zdarzenia

przyszłego jakim będzie uzyskanie przez Stronę wynagrodzenia z tytułu umorzenia udziałów.

W niniejszej sprawie istotne jest wskazanie, że normatywny przedmiot interpretacji indywidualnej stanowią przepisy prawa podatkowego. Określenie "przepisy prawa podatkowego" definiuje art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej (por. "Ordynacja podatkowa. Komentarz". S. Babiarz, B. Dauter, B. Gruszczyński, R. Hauser, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, LexisNexis 2012 r., s. 113) Postępowanie w sprawie indywidualnych interpretacji uregulowane zostało w rozdziale 1a Ordynacji podatkowej, jednakże na mocy art. 14h tej ustawy ustawodawca zezwolił na odpowiednie stosowanie w tej procedurze niektórych innych przepisów Ordynacji podatkowej, w tym min. art. 165a.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. Wniosek zainteresowanego o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, składany w jego indywidualnej sprawie, może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej). Stosownie zaś do art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej składający wniosek obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację indywidualną dokonuje oceny stanowiska wnioskodawcy i przedstawia jej uzasadnienie prawne, a w przypadku oceny negatywnej - wskazuje stanowisko prawidłowe wraz z uzasadnieniem prawnym (art. 14c § 1 - 2 ustawy).

Istotą interpretacji indywidualnej jest rozstrzygnięcie, czy wnioskodawca prawidłowo postrzega, jakie skutki prawne na gruncie określonych przepisów prawa podatkowego wywołuje przedstawiony przez niego stan faktyczny albo zdarzenie przyszłe. Ocena stanowiska wnioskodawcy, a w konsekwencji - wydanie interpretacji indywidualnej, są możliwe wyłącznie wówczas, gdy kwestia stanowiąca przedmiot jego wątpliwości jest regulowana przepisami prawa podatkowego. Zainteresowanym w przedmiocie interpretacji indywidualnej jest podmiot, który zwraca się o wydanie interpretacji indywidualnej w celu prawidłowej, tj. zgodnej z obowiązującymi przepisami, realizacji swoich praw i obowiązków w sferze prawa podatkowego,

wyjaśnienia lub ułożenia swoich interesów w sferze prawa podatkowego. Tak więc, do uzyskania interpretacji indywidualnej legitymowany jest podmiot, dla którego określony stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe może rodzić konsekwencje w sferze stosunków prawnopodatkowych. Instytucja interpretacji indywidualnych gwarantuje ochronę prawną wnioskodawcom, którzy zastosowali się do ich treści, a jej zakres regulują przepisy art. 14k - 14n O.p.

Stosownie do art. 165a § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej organ interpretacyjny wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie interpretacji indywidualnej, gdy wniosek o jej wydanie został wniesiony przez osobę niebędącą zainteresowaną lub z jakichkolwiek innych przyczyn postępowanie tej sprawie nie może być wszczęte. W doktrynie podkreśla się, że art. 165 a Ordynacji podatkowej nie należy interpretować rozszerzająco. Taka wykładnia stanowiłaby skuteczny środek dla organów podatkowych ograniczający merytoryczne rozpatrywanie wniosków i oznaczałoby to ograniczenie prawa do procesu i w konsekwencji prowadziło do wykluczenia merytorycznego rozpatrzenia sprawy.

Zauważyć należy, że z przepisów Ordynacji podatkowej w oczywisty sposób wynika, że z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej może wystąpić wyłącznie osoba zainteresowana w sprawie. Reasumując, zainteresowanym w rozumieniu art. 14b § 1 ustawy Ordynacji podatkowej jest ten, kto zwraca się o wydanie interpretacji w celu prawidłowej, tj. zgodnej z obowiązującymi przepisami, realizacji swoich praw i obowiązków w sferze prawa podatkowego, wyjaśnienia lub ułożenia swoich interesów w sferze prawa podatkowego. Dla uzyskania statusu zainteresowanego konieczne jest, aby wnioskodawca wykazał interes prawny w wydaniu interpretacji tj. wykazał, że rozstrzygnięcie w danej sprawie będzie miało wpływ na jego obowiązek podatkowy lub zobowiązanie podatkowe.

Ze sposobu ukształtowania instytucji interpretacji indywidualnych, wysnuć należy wniosek, że pojęcie osoby zainteresowanej należy rozpatrywać przede wszystkim przez pryzmat kwestii prawnej poddanej do rozważenia organom podatkowym. Kwestia ta przesądza o możliwości skorzystania z udzielonej interpretacji. Wniosek może złożyć tylko taka osoba, która po wydaniu interpretacji może skorzystać z gwarancji, że zastosowanie się do uzyskanej interpretacji nie może jej szkodzić. Nie może w tym zakresie budzić wątpliwości, że Skarżąca w tym celu składa wniosek, aby poznać ciążące na niej przyszłe obowiązki podatkowe jeśli

zrealizuje swoje konkretne planowane działania. Obowiązki te wynikają z przepisów u.p.d.o.f., które Strona we wniosku wskazała. Nie można mieć żadnych wątpliwości, że powołane przez Stronę przepisy art. 19, art. 25 oraz art. 25a u.p.d.o.f. są przepisami prawa podatkowego. Uwzględniając powyższe obowiązkiem organu podatkowego było udzielenie interpretacji indywidualnej. Wnioskodawca bowiem domagał się interpretacji przepisu prawa podatkowego w kontekście ściśle wskazanego stanu faktycznego.

Podkreślić raz jeszcze należy, że Wnioskodawca nie wnosił o stanowisko jak na gruncie konkretnego postępowania organy podatkowe mają interpretować art. 19, 25 i 25a u.p.d.o.f. Przedmiotem zapytania na gruncie przepisu art. 25 oraz 25a u.p.d.o.d. była wykładnia pojęcia "transakcji" dokonanej pomiędzy podmiotami powiązanymi. Skarżąca wnosiła o potwierdzenie stanowiska, zgodnie z którym mianem "transakcji" nie można określić czynności prawnej, jaką jest umorzenie udziałów spółki kapitałowej. Strona wnosiła także o potwierdzenie, że w kontekście działań polegających na umorzeniu udziałów nie można mówić o pojęciu "ceny", a właśnie takie pojęcie pojawia się w przepisie art. 19 u.p.d.o.f. Zdaniem Sądu tego rodzaju zagadnienia mieszczą się w zakresie przedmiotowym interpretacji.

Zatem całkowicie sprzeczne z funkcją gwarancyjną i informacyjną indywidualnej interpretacji jest postępowanie Ministra Finansów odmawiające wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia interpretacji z wniosku Skarżącej. Przypomnieć także należy, że funkcja gwarancyjna interpretacji przepisów prawa podatkowego, do której odwołuje się Minister Finansów w postanowieniu z dnia [...] września 2014r. jest w każdym przypadku uzależniona od tego, czy opis okoliczności faktycznych wskazany przez wnioskodawcę znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości. To zatem sam wnioskodawca ponosi ryzyko wadliwego, czy też nie dość precyzyjnego sformułowania wniosku. Ponosi również ryzyko tego, że w stanie faktycznym pominie okoliczności, które ostatecznie mogą okazać się decydujące dla jego odpowiedzialności podatkowej. Tym samym prawidłowe przedstawienie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji leży zawsze w interesie wnioskodawcy, bowiem w przypadkach, gdy opis przedstawiony we wniosku nie będzie pokrywał się z rzeczywistym stanem rzeczy, to wnioskodawca nie będzie mógł skorzystać z ochrony, jaką daje interpretacja indywidualna. Organ interpretujący nie ma obowiązku tworzyć możliwych jeszcze scenariuszy, ale

powinien oprzeć się na dostępnych danych. O ile tylko dane te pozwalają na ustalenie skutków podatkowych stanu faktycznego, organ obowiązany jest zająć stanowisko co do tych skutków (poprzez ocenę stanowiska wnioskodawcy). Jeżeli dane przedstawione we wniosku są niejednoznaczne lub też nie zawierają elementu niezbędnego dla ustalenia konsekwencji podatkowych zdarzenia przedstawionego we wniosku, organ jest zobligowany do wezwania wnioskodawcy do doprecyzowania stanu faktycznego. W rozpatrywanej sprawie organ konieczności takiej nie stwierdził, tym bardziej nie miał więc prawa odmówić wydania interpretacji indywidualnej. Znamiennym przy tym jest, że jak wskazywała Skarżąca w analogicznych stanach faktycznych przedstawionych we wnioskach o udzielenie interpretacji organy podatkowe wydawały interpretacje indywidualne. Sytuacja w której na bazie analogicznego opisu zdarzeń przyszłych organ podatkowy w jednym przypadku wydaje interpretację indywidualną, natomiast w drugim postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania narusza przepisy postępowania, w tym zasadę zaufania do organów podatkowych.

W ponownym postępowaniu organ, uwzględniając stanowisko wynikające z niniejszego wyroku, rozpozna merytorycznie wniosek Skarżącego tzn. wyda interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego.

Uznając skargę za zasadną, Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c, art. 200 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji wyroku.



Powered by SoftProdukt