Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bronisław Szydło Sędzia WSA Adam Lipiński Asesor WSA Andrzej Kołodziej (spr.) Protokolant Monika Niewińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 czerwca 2005r. sprawy ze skargi P. J. na decyzję Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia [...] grudnia 2004 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej oddala skargę.

W dniu 21 października 2004 r. P. J. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej. Wniosek został złożony w formie 2 pism, w których sprecyzował zakres żądanych danych, jak i przedział czasowy, za który się ich domaga.

W toku postępowania administracyjnego wnioskodawca został zobowiązany do wykazania, w terminie 7 dni, interesu publicznego uzasadniającego udostępnienie żądanych informacji. W zakreślonym terminie wnioskodawca nie wykazał interesu publicznego.

W dniu [...] listopada 2004r. Prezes Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. wydał decyzję odmawiającą udostępnienia żądanej, przetworzonej informacji publicznej z uwagi na niewykazanie interesu publicznego. W ocenie organu I instancji, ani strona podmiotowa, ani też przedmiotowa badanej sprawy nie wskazuje na to, że mamy do czynienia z występowaniem w sprawie interesu publicznego.

Wyrażając niezadowolenie z wydanej decyzji administracyjnej, P. J. w dniu 1 grudnia 2004r. skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. pismo, w którym w 24 punktach zażądał "sprostowania i uzupełnienia" decyzji wydanej w I instancji.

W wyniku rozpatrzenia odwołania w dniu [...] grudnia 2004r. wydana została przez Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzja orzekająca o utrzymaniu w mocy zaskarżonej decyzji.

W uzasadnieniu decyzji Prezes NSA wskazał, iż pojęcie "interesu publicznego" jest pojęciem niedookreślonym, nieposiadającym zwartej, zapisanej formuły na gruncie obowiązującego prawa. Interes publiczny odnosi się w swej istocie do spraw związanych z funkcjonowaniem państwa oraz innych ciał publicznych jako pewnej całości, szczególnie z funkcjonowaniem podstawowej struktury państwa. Skuteczne działanie w ramach interesu publicznego wiąże się z możliwością realnego wpływania na funkcjonowanie określonych instytucji państwa w szerokim tego słowa znaczeniu.

W kwestii udzielania przez organy państwa informacji publicznej interes publiczny istnieje wówczas, gdy uzyskanie określonych informacji mogłoby mieć znaczenie z punktu widzenia funkcjonowania państwa, np. usprawniałoby działanie jego organów.

W ocenie organu II instancji, udzielenie przez Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. przetworzonej informacji publicznej jest uzasadnione interesem publicznym o tyle, o ile może realnie przełożyć się, na przykład, na poprawę funkcjonowania tego Sądu bądź też sądownictwa administracyjnego w ogólności. Charakter zatem, czy pozycja podmiotu, który występuje z żądaniem udzielenia informacji publicznej, a zwłaszcza realne możliwości przyszłego wykorzystania przez niego uzyskanych danych, ma wpływ na ocenę istnienia interesu publicznego uzasadniającego udzielenie mu stosownych informacji.

Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, po zbadaniu z urzędu kwestii istnienia interesu publicznego, stwierdził, iż w niniejszej sprawie po stronie skarżącego nie występuje interes publiczny uzasadniający udzielenie mu przetworzonej informacji publicznej, której się domagał. Zainteresowany nie zamierza wykorzystywać przetworzonych informacji publicznych zgodnie z wymaganym dla ich udostępnienia interesem publicznym, tj. w sposób mogący, na przykład, wpłynąć na usprawnienie funkcjonowania Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S.

P. J. złożył na powyższą decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W skardze podniesiono, iż zarzut niewykazania interesu publicznego jest nietrafny, gdyż skarżący nie został pouczony co do istoty interesu publicznego. Ponadto skarżący zarzucił, iż jego pismo procesowe, zatytułowane "żądanie sprostowania i uzupełnienia decyzji", nie było odwołaniem. Zdaniem skarżącego, zaskarżona decyzja wydana została z naruszeniem art. 9, 77, 107, 111, 127 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 3 i 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej, a także art. 61 Konstytucji RP i art. 11 ustawy o finansach publicznych. Skarżący wniósł o uchylenie w całości decyzji Prezesa NSA i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez organ I instancji.

W odpowiedzi na skargę Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł o jej oddalenie i podtrzymał argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej i to w dacie jej wydania. Innymi słowy, sąd administracyjny kontroluje legalność rozstrzygnięcia zapadłego w postępowaniu z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i obowiązującymi przepisami prawa procesowego. Skarga analizowana pod tym kątem nie zasługuje na uwzględnienie.

Istotą żądania udzielenia informacji publicznej, zgłoszonego przez skarżącego, jest udostępnienie informacji publicznej przetworzonej, tj. takiej, która co do zasady wymaga dokonania stosownych analiz, obliczeń, zestawień statystycznych, ekspertyz połączonych z zaangażowaniem w ich pozyskanie określonych środków osobowych i finansowych. W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.), uzyskanie tego typu informacji możliwe jest w zakresie, w jakim jest to szczególnie uzasadnione ze względu na interes publiczny.

Należy zgodzić się ze stwierdzeniem zawartym w zaskarżonej decyzji, iż pojęcie "interesu publicznego" jest pojęciem niedookreślonym, nieposiadającym zwartej, zapisanej formuły na gruncie obowiązującego prawa. Interes publiczny odnosi się w swej istocie do spraw związanych z funkcjonowaniem państwa oraz innych ciał publicznych jako pewnej całości, szczególnie z funkcjonowaniem podstawowej struktury państwa. Skuteczne działanie w granicach interesu publicznego wiąże się z możliwością realnego wpływania na funkcjonowanie określonych instytucji państwa w szerokim tego słowa znaczeniu.

Podkreślić należy, iż wnioskodawca występujący o udostępnienie informacji publicznej przetworzonej nie musi wskazywać powodów, dla których spełnienie jego żądania będzie szczególnie istotne dla interesu publicznego. To podmioty zobowiązane do udostępnienia informacji publicznej muszą wykazać brak istnienia tej przesłanki ustawowej, w przypadku wydania decyzji odmownej.

W niniejszej sprawie, Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego prowadząc postępowanie odwoławcze badał z urzędu, czy występuje interes publiczny uzasadniający przetworzenie informacji publicznej i udzielenie jej skarżącemu. Po zbadaniu z urzędu tej kwestii organ wykazał po stronie skarżącego brak interesu publicznego uzasadniającego udzielenie mu przetworzonej informacji publicznej, której się domagał.

W ocenie Sądu, organ prawidłowo wskazał, że skarżący nie zamierza wykorzystać żądanych informacji publicznych zgodnie z wymaganym dla ich udostępnienia interesem publicznym, tj. w sposób mogący, na przykład, wpłynąć na usprawnienie funkcjonowania Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. oraz nie dysponuje możliwością realnego wpływania na funkcjonowanie określonych instytucji państwa.

Brak zaś po stronie skarżącego interesu publicznego powoduje, iż należało wydać decyzję odmawiającą udostępnienia mu przetworzonej informacji publicznej. Podniesiony przez skarżącego zarzut naruszenia przez organy art. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej, art. 61 Konstytucji RP i art. 11 ustawy z dnia 26 listopada 1998r. o finansach publicznych (t. j.: Dz. U. z 2003r. Nr 15, poz. 148 z późn. zm.), należy więc uznać za chybiony.

Odnosząc się do zarzutu błędnego zakwalifikowania pisma skarżącego zatytułowanego "żądanie sprostowania i uzupełnienia decyzji" jako odwołania od decyzji organu I instancji, wskazać należy, iż w myśl art. 128 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) niezadowolenie z decyzji wydanej w I instancji jest zasadniczym elementem przesądzającym o zakwalifikowaniu czynności procesowej strony do czynności wniesienia odwołania (B. Adamiak w: B. Adamiak, J. Borkowski "Kodeks postępowania administracyjnego - komentarz", 3 wydanie, Wyd. C. H. Beck, Warszawa 2000, s. 514, teza 4).

Analiza pisma procesowego z dnia 1 grudnia 2004r. prowadzi do wniosku, iż wyraża ono niezadowolenie z decyzji wydanej w I instancji. Wobec powyższego stwierdzić należy, iż organ prawidłowo zakwalifikował to pismo jako odwołanie i nie naruszył przepisów art. 111 i art. 127 Kpa..

Nie zasługuje również na uwzględnienie zarzut naruszenia art. 9, 77, 107 Kpa.. Zaskarżona decyzja wydana została w wyniku przeprowadzenia postępowania administracyjnego, w którym strona uczestniczyła, po wszechstronnym rozważeniu zebranego w sprawie materiału, uzasadnienie decyzji sporządzono zgodnie z wymogami art. 107 § 3 Kpa..

Nieuzasadniony jest także zarzut naruszenia art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Przepis ten dotyczy ograniczeń w dostępie do informacji publicznej, nie reguluje natomiast kwestii interesu publicznego, o którym mowa w przepisie art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy, będącym podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji.