drukuj    zapisz    Powrót do listy

6019 Inne, o symbolu podstawowym 601, Budowlane prawo, Wojewoda, Oddalono skargę, II SA/Sz 524/21 - Wyrok WSA w Szczecinie z 2021-09-23, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Sz 524/21 - Wyrok WSA w Szczecinie

Data orzeczenia
2021-09-23 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2021-05-07
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Sędziowie
Krzysztof Szydłowski
Marzena Iwankiewicz /przewodniczący/
Patrycja Joanna Suwaj /sprawozdawca/
Symbol z opisem
6019 Inne, o symbolu podstawowym 601
Hasła tematyczne
Budowlane prawo
Skarżony organ
Wojewoda
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2019 poz 2325 art. 151
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j.
Dz.U. 2020 poz 1333 art. 30 ust. 6 pkt 2, art. 4
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane - t.j.
Dz.U. 2019 poz 1065 par. 35
Rozporządzenie Miniistra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie - tekst jedn.
Dz.U. 2020 poz 1439 7 ust. 1 pkt 2 oraz art. 8 ust. 1-1b, 2a, art. 5 ust. 1 pkt 2
Ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach - t.j.
Dz.U. 2020 poz 310 art. 16 pkt 61 i 62, pkt 74, art. 120 pkt 1, art. 83 ust. 4
Ustawa z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne - t.j.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz Sędziowie Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj (spr.) Asesor WSA Krzysztof Szydłowski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 września 2021 r. sprawy ze skargi S. J. na decyzję Wojewody z dnia [...] marca 2021 r. nr [...] w przedmiocie sprzeciwu w sprawie zgłoszenia robót budowlanych oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Starosta [...] decyzją z dnia [...] stycznia 2021 r., nr [...] [...], na podstawie art. 30 ust. 6 pkt 2 ustawy Prawo budowlane oraz art. 104 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, wniósł sprzeciw wobec zamiaru wykonania przez S. J. robót budowlanych polegających na budowie przydomowej oczyszczalni ścieków "Bio Solid 8" o wydajności 1,2 m3/dobę, z integralnym systemem rozsączania, zlokalizowanej na działce nr [...], położonej w obrębie K. W. w gminie G..

W uzasadnieniu Organ wskazując na treść przepisu ustawy Prawo budowlane powołanego w podstawach wydanej decyzji wskazał, że działka inwestycyjna nr [...] usytuowana jest w strefie ochronnej ujęć wody podziemnej, ustanowionej Rozporządzeniem nr [...] Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w S. z dnia 2 października 2008 roku w sprawie ustanowienia strefy ochronnej ujęć wody podziemnej "[...]" i "[...]" w miejscowości K. W. (Dz. Urz. Wojew. Z. nr [...] z [...] października 2008 roku, poz. 1766), dalej: "rozporządzenie z dnia 2 października 2008 r.". Zgodnie z § 3.1. powołanego rozporządzenia na terenie ochrony pośredniej zabronione jest m.in. wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi (§ 3.1. pkt 1 rozporządzenia), tym samym budowa oczyszczalni ścieków na terenie działki nr [...] jest niezgodna z przywołanymi przepisami.

2. S. J. wniósł odwołanie od ww. rozstrzygnięcia. Odwołujący się przywołał art. 5 ustawy z 13 września 1996 roku o utrzymaniu czystości i porządku w gminach i wskazał, że projektowana oczyszczalnia spełnia normy, co potwierdza dołączona do zgłoszenia dokumentacja. W Jego ocenie interpretacja rozporządzenia z dnia 2 października 2008 r. przedstawiona przez Organ jest w tym względzie nieuprawniona i prowadzi do naruszenia prawa własności. Nie można narzucić inwestorowi rozwiązań w zakresie sposobu odprowadzania ścieków, jeżeli proponowane przez niego metody nie są sprzeczne z ustawą i normami. Odwołujący się powołał się na przepisy UE, w tym m.in. na Dyrektywę ściekową, z której wynika, że w przypadku gdy ustanowienie systemu zbierania nie jest uzasadnione, jako że nie przyniosłoby to korzyści dla środowiska lub spowodowałoby nadmierne koszty, należy zastosować pojedyncze systemy zapewniające ten sam poziom ochrony środowiska. Zbieranie ścieków do zbiornika szczelnego i wywożenie go pojazdem asenizacyjnym wiąże się z ryzykiem niekontrolowanego wycieku, co będzie bardziej szkodliwe niż wypływ z oczyszczalni ścieków oczyszczonych. Ponadto zbiornik bezodpływowy wiąże się z większymi niż oczyszczalnia nakładami eksploatacyjnymi, związanymi z wywozem nieczystości. Skarżący wskazuje, że zaproponowany system nie wprowadza ścieków bezpośrednio do ziemi, tylko nawadnia rośliny poprzez zraszanie na korę i podsypkę żwirową, czyli nie wprowadza ścieków do wód lub do ziemi. Odwołujący się nie wykluczył podłączenia nieruchomości do sieci kanalizacyjnej, jeżeli taka sieć powstanie w sąsiedztwie.

3. Wojewoda decyzją z dnia [...] marca 2021 r., nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2020 r. poz. 256 ze zm.), utrzymał zaskarżone rozstrzygnięcie w mocy.

W uzasadnieniu wskazano, że przedmiotem zgłoszenia była budowa przydomowej oczyszczalni ścieków o wydajności 1,2 m3/dobę, zlokalizowanej na działce [...] położonej w obrębie K. W. w gminie G..

Organ II instancji dodał, że teren planowanej inwestycji usytuowany jest w strefie ochronnej ujęć wody podziemnej, ustanowionej rozporządzeniem z dnia 2 października 2008 r. W strefie ochronnej wyodrębniono dwa tereny, teren ochrony bezpośredniej (§ 1.1. ust. 2 pkt 1 rozporządzenia) i teren ochrony pośredniej (§ 1.1. ust. 2 pkt 2 rozporządzenia), w którym właśnie usytuowana jest nieruchomość inwestycyjna nr [...], zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia (wykaz działek ewidencyjnych znajdujących się w obrębie terenu ochrony pośredniej).

Dla terenu ochrony pośredniej wprowadzono szereg zakazów, wyszczególnionych w § 3 rozporządzenia, wśród których występuje m.in. zakaz wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi (§ 3.1. pkt 1) za wyjątkiem oczyszczonych wód opadowych i roztopowych (§ 3.1. pkt 1 lit. a), wód opadowych i roztopowych, które mogą być wprowadzone do wód lub do ziemi bez oczyszczania (§ 3.1. pkt 1 lit. b), oczyszczonych ścieków pochodzących ze stacji uzdatniania wody (§ 3.1. pkt 1 lit. c).

W ocenie Organu odwoławczego zaproponowane przez Inwestora odprowadzanie ścieków za pomocą zgłoszonej oczyszczalni ścieków z integralnym systemem rozsączania, pomimo stosunkowo bezpiecznych rozwiązań i wysokiego poziomu oczyszczenia ścieków, nadal wiąże się z zagrożeniem infiltracji ścieków do gruntu, nawet jeżeli te ścieki są wykorzystywane do zraszania czy nawadniania roślin.

Organ II instancji podkreślił, że dla działki nr [...] w miejscowości K. W. Burmistrz G. ustalił warunki zabudowy (decyzja nr [...] z [...] lutego 2010 roku) - dla budynku mieszkalnego jednorodzinnego, w której to w zapisie dotyczącym ochrony środowiska i zdrowia ludzi (ust. 2.2 decyzji) odwołuje się do rozporządzenia, które wprowadza szereg zakazów dla nieruchomości położonej w strefie ochrony pośredniej ujęcia wody podziemnej. Dlatego też w warunkach obsługi w zakresie infrastruktury technicznej (ust. 2.5 decyzji), decyzja stanowi, że przyłączenie zamierzenia budowlanego wymaga budowy nowej sieci kanalizacji sanitarnej, a do czasu budowy sieci, dopuszcza się szczelny zbiornik bezodpływowy. Decyzja

o warunkach zabudowy Burmistrza G. stała się podstawą do wydania dnia [...] sierpnia 2011 roku decyzji nr [...] Starosty [...], z której wynika, że ścieki sanitarne z budynku mieszkalnego usytuowanego na działce nr [...] mają zostać odprowadzane do zbiornika bezodpływowego.

Na podstawie powyższych ustaleń Organ odwoławczy uznał, że mając na względzie szerzej pojętą ochronę środowiska i zdrowia ludzi, nie można przyjąć zgłoszenia budowy na działce nr [...] indywidualnego systemu oczyszczania ścieków, ponieważ sprzeciwiają się temu zakazy wynikające z zapisów rozporządzenia z dnia 2 października 2008 r.

Według Organu wojewódzkiego nie można się zgodzić ze Skarżącym, że interpretacja zapisów rozporządzenia jest nieuprawniona i prowadzi do naruszenia prawa własności. Zgodnie z wyrażoną w art. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane zasadą wolności budowlanej, każdy ma prawo zabudowy nieruchomości gruntowej, jeżeli wykaże prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, pod warunkiem zgodności zamierzenia budowlanego z przepisami. Przepisy, o których mowa, to również akty prawa miejscowego. Powołując się na przepis art. 30 ust. 6 pkt 2 ustawy Prawo budowlane Organ II instancji uznał, że w sprawie występuje niezgodność zgłoszonej inwestycji z obowiązującym aktem prawa miejscowego co skutkowało utrzymaniem w mocy zaskarżonej decyzji Starosty.

4. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie S. J. wniósł o uchylenie powyższych decyzji w całości i o zasądzenie zwrotu kosztów.

Nie zgadzając się z decyzją Wojewody Skarżący wskazał, że w sytuacji wadliwej gospodarki ściekowej w Polsce system prawa ma ułatwiać neutralizację ścieków w miejscach, w których nie ma kanalizacji zbiorowej, a nie ją utrudniać. Skarżący przywołał art. 5 pkt 1 ustawy z 13 września 1996 roku o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. W ocenie Skarżącego budowa pojedynczego systemu oczyszczania ścieków jest jednoznacznie określona w art. 3 dyrektywy Unii Europejskiej, w brzmieniu: "w przypadku gdy ustanowienie systemu zbierania nie jest uzasadnione, jako że nie przyniosłoby korzyści dla środowiska lub powodowałyby nadmierne koszty, należy zastosować pojedyncze systemy lub inne właściwe systemy zapewniające ten sam poziom ochrony środowiska". Przepis ten został następnie całkowicie implementowany w art. 83 ust. 4 ustawy z 20 lipca 2017 roku Prawo wodne – "W miejscach, gdzie budowa systemów kanalizacji zbiorczej nie przyniosłaby korzyści dla środowiska lub powodowałaby nadmierne koszty, należy stosować systemy indywidualne lub inne rozwiązania zapewniające ten sam co systemy kanalizacji zbiorczej poziom ochrony środowiska".

Skarżący wskazał, że oczyszczalnia, którą zamierza zainstalować, spełnia normy, ponieważ woda po oczyszczeniu w planowanej oczyszczalni jest czystsza niż woda opadowa, czy płynąca w pobliskiej rzece. W ocenie Skarżącego interpretacja rozporządzenia z dnia 2 października 2008 r. jest w tym względzie nieuprawniona

i prowadzi do naruszenia prawa własności. Nie można narzucić inwestorowi rozwiązań w zakresie sposobu odprowadzania ścieków, jeżeli proponowane przez niego metody nie są sprzeczne z ustawą i normami. Zbieranie ścieków do zbiornika szczelnego i wywożenie go pojazdem asenizacyjnym wiąże się z ryzykiem niekontrolowanego wycieku, co będzie bardziej szkodliwe niż wypływ z oczyszczalni ścieków oczyszczonych.

Skarżący powołując się na art. 74 Konstytucji R.P. wskazał, że to obowiązkiem Gminy jest zapewnienie bezpieczeństwa ekologicznego, a przydomowe oczyszczalnie ścieków zapewniają taki sam poziom ochrony środowiska, co zbiorowe oczyszczalnie ścieków, a niestety nie można tego powiedzieć o zamkniętych zbiornikach bezodpływowych.

Ponadto, w ocenie Skarżącego, zgodnie z postanowieniami UE od 1 maja 2004 r., nie powinno się nawet udzielać pozwoleń na wykonywanie zbiorników bezodpływowych, a na takie rozwiązanie Skarżący dostał wcześniej pozwolenie, podczas gdy w najbliższej okolicy inni właściciele dostali pozwolenia na budowę przydomowych oczyszczalni ścieków. Reasumując, Skarżący podał, że budowa przydomowej oczyszczalni ścieków jest podykotowana brakiem sieci kanalizacyjnej oraz brakiem określenia terminu jej wykonania.

5. W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o oddalenie skargi. W uzasadnieniu Organ wskazał, że zaskarżona decyzja w żaden sposób nie narusza art. 5 ust. 1 ustawy z 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku

w gminach (Dz.U. z 2020 roku, poz. 1439 ze zm.), dalej "u.c.p.g.", jak również art. 83 ust. 4 ustawy z 20 lipca 2017 roku Prawo wodne (Dz.U. z 2021 roku, poz. 624). Z obu przepisów wynika, że w przypadku braku sieci kanalizacji sanitarnej możliwe jest zastosowanie alternatywnych systemów indywidulanych, czyli zarówno szczelnych zbiorników bezodpływowych, jak i przydomowych oczyszczalni ścieków. Konieczność rezygnacji z przydomowej oczyszczalni ścieków na rzecz bezodpływowego zbiornika ścieków podyktowana jest obostrzeniami wprowadzonymi aktem prawa miejscowego

- rozporządzeniem z dnia 2 października 2008 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:

Skarga okazała się niezasadna.

Sprawa została rozpoznana na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 15zzs4 ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. 2020 r. poz. 374 ze zm.) w związku z wystąpieniem przesłanek w przepisie tym wymienionych.

6. Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 137) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m.in. przez kontrolę administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, sąd administracyjny bada, czy zaskarżony akt administracyjny (decyzja, postanowienie) jest zgodny z obowiązującymi w dacie jego podjęcia przepisami prawa materialnego, określającymi prawa i obowiązki stron oraz normami proceduralnymi, określającymi podstawowe zasady postępowania przed organami administracji publicznej.

W toku kontroli, stosownie do art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., powoływanej dalej: "P.p.s.a."), sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Sąd uwzględniając skargę na decyzję uchyla zaskarżoną decyzję w całości albo w części, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 P.p.s.a.). W innym wypadku skargę oddala (art. 151 P.p.s.a.).

Przedmiotem kontroli Sądu w sprawie niniejszej jest decyzja Organu II instancji utrzymująca w mocy decyzję Starosty [...], który wniósł sprzeciw w sprawie zgłoszenia zamiaru budowy przydomowej oczyszczalni ścieków. Orzekające Organy stanęły na stanowisku, że taka inwestycja, jak objęta zgłoszeniem, jest sprzeczna z prawem miejscowym, a mianowicie z Rozporządzeniem nr [...] Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w S. z dnia 2 października 2008 roku w sprawie ustanowienia strefy ochronnej ujęć wody podziemnej "[...]" i "[...]" w miejscowości K. W. (Dz. Urz. Wojew. Z. nr [...] z [...] października 2008 roku, poz. 1766).

7. Na wstępie należy nakreślić ramy prawne sprawy. Ze stanowiącego podstawę prawną zaskarżonego rozstrzygnięcia przepisu art. 30 ust. 6 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 roku, poz. 1333 ze zm.) wynika, iż organ administracji architektoniczno-budowlanej wnosi sprzeciw, jeżeli: budowa lub wykonywanie robót budowlanych objętych zgłoszeniem narusza ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decyzji o warunkach zabudowy, inne akty prawa miejscowego lub inne przepisy.

Zgodnie z wyrażoną w art. 4 Prawo budowlane zasadą wolności budowlanej, każdy ma prawo zabudowy nieruchomości gruntowej, jeżeli wykaże prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, pod warunkiem zgodności zamierzenia budowlanego z przepisami. Przepisy, o których mowa, to również akty prawa miejscowego, którym niewątpliwie jest powołane rozporządzenie z dnia

2 października 2008 r.

Analiza akt sprawy, a w szczególności załącznika nr 2 do rozporządzenia z dnia 2 października 2008 r. w zakresie położenia działki inwestycyjnej pozwala stwierdzić, że działka ta znajduje się w wykazie działek ewidencyjnych znajdujących się w obrębie terenu ochrony pośredniej, o której mowa w § 1.1. ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 2 października 2008 r., a fakt ten nie jest w sprawie sporny.

8. W strefie tej obowiązuje, jak trafnie wskazywały Organy w swoich rozstrzygnięciach między innymi: zakaz wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi (§ 3.1. pkt 1) za wyjątkiem oczyszczonych wód opadowych i roztopowych (§ 3.1. pkt 1 lit. a), wód opadowych i roztopowych, które mogą być wprowadzone do wód lub do ziemi bez oczyszczania (§ 3.1. pkt 1 lit. b), oczyszczonych ścieków pochodzących ze stacji uzdatniania wody (§ 3.1. pkt 1 lit. c). Na terenie ochrony pośredniej zabronione jest również m.in. rolnicze wykorzystanie ścieków, stosowanie nawozów za wyjątkiem organicznych, lokalizowanie: składowisk odpadów, zakładów przemysłowych, ferm chowu zwierząt, magazynów produktów ropopochodnych, cmentarzy, a także grzebanie zwłok zwierzęcych, wydobywanie kopalin, wykonywanie robót melioracyjnych czy wykonywanie odwodnieni budowlanych z pewnymi wyjątkami, a nawet lokalizowanie nowych ujęć wody podziemnej.

Jak słusznie zauważył Organ odwoławczy w swojej decyzji dla działki nr [...] w miejscowości K. W. Burmistrz G. ustalił warunki zabudowy decyzją z dnia [...] lutego 2010 r. - dla budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Decyzja o warunkach zabudowy w zapisie dotyczącym ochrony środowiska i zdrowia ludzi (ust. 2.2 decyzji) odwołuje się do rozporządzenia, które wprowadza szereg zakazów dla nieruchomości położonej w strefie ochrony pośredniej ujęcia wody podziemnej. Dlatego też w warunkach obsługi w zakresie infrastruktury technicznej (ust. 2.5 decyzji), rozstrzygnięcie to w uzasadnieniu ustala, że przyłączenie zamierzenia budowlanego wymaga budowy nowej sieci kanalizacji sanitarnej, a do czasu budowy sieci, dopuszcza się szczelny zbiornik bezodpływowy. Decyzja o warunkach zabudowy Burmistrza G. stała się również podstawą do wydania w dniu [...] sierpnia 2011 r. decyzji Starosty [...] zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę w której przewidziano, że ścieki sanitarne z budynku mieszkalnego usytuowanego na działce nr [...] mają zostać odprowadzane do zbiornika bezodpływowego. Jak wynika z akt administracyjnych obie wyżej wymienione decyzje nie były zaskarżane przez Wnioskodawcę i posiadają walor ostateczności. Ponadto rozstrzygnięcia te umożliwiają właścicielowi nieruchomości zachowanie wynikającego z ustawy u.c.p.g. prawa do zapewnienia utrzymania czystości na nieruchomości w zakresie odprowadzania ścieków poprzez realizację zbiornika bezodpływowego na nieczystości ciekłe.

9. Zgodnie z potocznym rozumieniem, przydomowa oczyszczalnia ścieków stanowi zespół urządzeń i obiektów technologicznych służących do oczyszczania, co do zasady, ścieków komunalnych czyli do usuwania ze ścieków substancji w nich rozpuszczonych, koloidów i zawiesin przed odprowadzeniem ich do rzeki, jeziora, morza, gruntu. Zatem w przedmiotowej sprawie substancje, po oczyszczeniu miałyby być odprowadzane bezpośrednio do gruntu, co w związku z lokalizacją oczyszczalni na terenie strefy ochronnej wód podziemnych i tak stanowiłoby większe ryzyko zanieczyszczenia tych wód niż w przypadku korzystania ze szczelnego zbiornika, którego prawidłowa eksploatacja nie niesie z sobą takich zagrożeń.

Zauważyć należy, że podnoszona przez Skarżącego zgodność urządzenia

z normami nie gwarantuje, że urządzenie będzie spełniało swoją funkcję

w sposób bezpieczny, skoro z opisu technicznego systemu znajdującego się w aktach administracyjnych wynika, że eksploatacja urządzenia wymaga ścisłego przestrzegania wielu warunków co do odprowadzanych do niego substancji jak i w zakresie czynności eksploatacyjnych. Odrębnym zagadnieniem jest poziom bezpieczeństwa urządzenia wyposażonego w pompę i sterownik w przypadku zaniku dostaw energii elektrycznej jak i po okresie gwarancji. Przy tym odnosząc się do produktu końcowego oczyszczalni nie sposób nie zauważyć, że z opisu i rysunku poglądowego urządzenia dołączonego do wniosku Strony, a sporządzonego przez wykonawcę wynika, że system napowierzchniowego rozsączania jest opcją do wyboru wskazywaną alternatywnie do wywozu ścieków pojazdem asenizacyjnym.

Podkreślić również należy, odnosząc się do podnoszonego przez Skarżącego

w skardze argumentu o niekontrolowanym wycieku ze zbiornika szczelnego podczas wywożenia pojazdem asenizacyjnym, czy też ze zbiornika bezodpływowego, że obowiązkiem posiadacza takiego zbiornika jest by urządzenie to spełniało wymagania określone w § 35 rozdziału 7 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2019 r. poz. 1065), dalej: "rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r.". Odpowiednie wymagania co do pojazdów asenizacyjnych zawiera natomiast Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 listopada 2002 r. w sprawie wymagań dla pojazdów asenizacyjnych. Również działalność w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych wymaga uzyskania zezwolenia w trybie art. 7 ust. 1 pkt 2 oraz art. 8 ust. 1-1b, 2a ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2020 roku, poz. 1439 ze zm.), którego wydanie poprzedza weryfikacja przez organ administracji szeregu wymogów, od których spełnienia uzależnione jest jego uzyskanie przez wnioskodawcę. Z przytoczonych regulacji wynika, że wypełnienie obowiązków w nich zawartych niweluje niebezpieczeństwa wskazywane przez Stronę, a odpowiedzialność za ewentualne wycieki obciąża w znacznej mierze podmiot wykonujący tego typu usługi, a nie właściciela nieruchomości.

10. W ocenie Sądu mając na uwadze treść normy zrekonstruowanej w oparciu

o art. 30 ust. 6 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, w związku z § 3.1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 2 października 2008 r. ustanawiającego zakaz wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi oraz w powiązaniu z treścią decyzji z dnia [...] lutego 2010 r. o warunkach zabudowy należy przyjąć, że budowa przydomowej oczyszczalni ścieków na objętym wnioskiem terenie jest niedopuszczalna. Zgodzić należy się ze Skarżącym, że postanowienia wymienionych wyżej przepisów i decyzji ograniczają wprost prawo do korzystania z przydomowej oczyszczalni ścieków. Ograniczenia takie są jednak dopuszczalne, bowiem prawo własności, na ochronę którego powołuje się Skarżący, nie jest jedynym elementem uwzględnianym w szeroko pojmowanym planowaniu przestrzennym, między innymi z uwagi na regulacje prawne dotyczące ochrony środowiska, wód podziemnych, czy też zdrowia ludzi. W rozpoznawanej sprawie zostały one wprowadzone, jak też powołane przez Organy administracji.

11. Niezależnie od powyższego zgodnie z uregulowaniami art. 16 pkt 61, 62 i 74 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz.U. z 2022 roku, poz. 310 ze zm.) końcowy produkt przydomowej oczyszczalni, takiej o której mowa w zamierzeniu inwestycyjnym Skarżącego to w dalszym ciągu będą ścieki, które mogą być szkodliwe dla zdrowia ludzi lub stanu środowiska, w szczególności powodować zanieczyszczenie wód powierzchniowych i wód podziemnych. Co oznacza, jak słusznie sygnalizował to Organ odwoławczy w zaskarżonej decyzji, że zaproponowane przez Inwestora odprowadzanie ścieków za pomocą zgłoszonej oczyszczalni ścieków z integralnym systemem rozsączania, pomimo stosunkowo bezpiecznych rozwiązań i wysokiego poziomu ich oczyszczenia, nadal wiąże się z zagrożeniem infiltracji ścieków do gruntu, który podlega szczególnej ochronie.

Ponadto należy mieć na uwadze treść art. 120 pkt 1 ustawy Prawo wodne, (w poprzednim stanie prawnym art. 51 ustawy prawo wodne z dnia 18 lipca 2001 r.), która wskazuje, że zapewnieniu odpowiedniej jakości wód ujmowanych do zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi oraz zaopatrzenia zakładów wymagających wody wysokiej jakości, a także ochronie zasobów wodnych, służy ustanawianie stref ochronnych ujęć wody, zwanych dalej "strefami ochronnymi". W tym względzie eksponowana w zarzutach skargi argumentacja o wyższej czystości ścieków będących produktem zaskarżonego sprzeciwem zamierzenia inwestycyjnego niż woda opadowa, czy woda znajdująca się w pobliskich zasobach rzecznych jest nietrafna. Cel powołanego wyżej przepisu, znajdujący odzwierciedlenie w rozporządzeniu z dnia 2 października 2008 r., jednoznacznie wskazuje, że przedmiot ochrony w postaci ujęcia wody podziemnej jest nadrzędny i zostałby zagrożony gdyby pozwolono na realizację planowanego przez Skarżącego zamierzenia budowlanego. Taka sytuacja byłaby zatem sprzeczna z założeniem o racjonalności prawodawcy.

12. Należy również przyznać słuszność argumentacji Wojewody wynikającej

z repliki do skargi, że zaskarżona decyzja w żaden sposób nie narusza art. 5 ust. 1 ustawy z 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, jak również, że art. 83 ust. 4 ustawy Prawo wodne. Zaznaczyć przy tym należy, że co do pierwszego z przepisów ocena prawa powinna była znaleźć się w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji jako odpowiedź na zarzut odwołania i jako spóźniona nie powinna, co do zasady, podlegać kontroli sądowoadministracyjnej. Jednak w tej sprawie z uwagi na powtórzenie argumentacji odwołania w tym względzie w zarzutach skargi i stwierdzenie przez Sąd braku wpływu pominięcia tej oceny na treść badanego rozstrzygnięcia, było to możliwe. Z obu przepisów wynika bowiem, że w przypadku braku sieci kanalizacji sanitarnej możliwe jest zastosowanie alternatywnych systemów indywidulanych, czyli zarówno szczelnych zbiorników bezodpływowych, jak i przydomowych oczyszczalni ścieków. A konieczność rezygnacji z przydomowej oczyszczalni ścieków na rzecz bezodpływowego zbiornika ścieków podyktowana jest obostrzeniami wprowadzonymi aktem prawa miejscowego - rozporządzeniem z dnia 2 października 2008 r.

13. W tym miejscu odnośnie argumentacji skargi, że zgodnie z postanowieniami UE od 1 maja 2004 r., nie powinno się nawet udzielać pozwoleń na wykonywanie zbiorników bezodpływowych, a na takie rozwiązanie Skarżący dostał wcześniej pozwolenie, podkreślić należy, że niedopuszczalnym byłoby przeznaczenie danego terenu pod budownictwo mieszkaniowe, bez jednoczesnego zapewnienia możliwości zaopatrzenia tych terenów w bezodpływowe zbiorniki ściekowe do czasu realizacji kanalizacji sanitarnej. Stanowisko to jest zasadne tym bardziej, że szereg przepisów prawa przewiduje możliwość odprowadzenia ścieków z budynków przeznaczonych na pobyt ludzi do bezodpływowych zbiorników lub oczyszczalni przydomowych w sytuacji, gdy brak jest warunków przyłączenie tych budynków do sieci kanalizacyjnej. Zgodnie z § 26 ust. 3 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r. w razie braku warunków przyłączenia sieci kanalizacyjnej działka może być wykorzystana pod zabudowę budynkami przeznaczonymi na pobyt ludzi, pod warunkiem zastosowania zbiornika bezodpływowego lub przydomowej oczyszczalni ścieków, jeżeli ich ilość nie przekracza 5 m3 na dobę. Jeżeli ilość ścieków jest większa od 5 m3, to ich gromadzenie lub oczyszczanie wymaga pozytywnej opinii właściwego terenowo inspektora ochrony środowiska. Uregulowanie to jest zgodne zarówno z treścią art. 5 ust. 1 pkt 2 u.c.p.g. oraz art. 3 ust. dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich z dnia 21 maja 1991 r., dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych.

Z powyższych przepisów wynika zatem dopuszczenie, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, stosowania zbiorników bezodpływowych, których stosowanie z założenia odpowiada kanalizacji sanitarnej (tak też w wyroku NSA z dnia 1 czerwca 2012 r., sygn. akt II OSK 684/12, dostępnym Internecie w bazie orzeczeń CBOSA).

Natomiast Sąd nie dostrzega związków ze sprawą zarzutu naruszenia art. 74 Konstytucji R.P statuującego obowiązki władz publicznych w zakresie bezpieczeństwa ekologicznego i ochrony środowiska. Sąd nie dopatrzył się naruszenia wskazywanego uregulowania w sytuacji gdy w kontrolowanym postępowaniu administracyjnym przedmiotem oceny Organów administracji było przyszłe zamierzenie budowlane, a zarzut skargi odnosi się do obowiązków Organu gminnego, który nie uczestniczył w wydawaniu rozstrzygnięć w rozpoznawanej sprawie.

14. Z tych wszystkich względów, Sąd uznał przyjętą przez Organy obydwu instancji interpretację zapisów art. 30 ust. 6 pkt 2 ustawy Prawo budowlane w związku z § 3.1 rozporządzenia z dnia 2 października 2008 r. i załącznikiem nr 2 do niego, za uprawnioną, a zarzuty skargi jako nieuzasadnione za niezasługujące na uwzględnienie. Konkludując rozważania, Sąd uznał działanie Organów administracji

w sprawie za zgodne z regulacją prawa materialnego. Skład orzekający nie dopatrzył się naruszenia przepisów procedury w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy.

Wobec powyżej przedstawionej argumentacji, Sąd na podstawie art. 151 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł o oddaleniu skargi.



Powered by SoftProdukt