drukuj    zapisz    Powrót do listy

6037 Transport drogowy i przewozy, Transport, Minister Infrastruktury, Oddalono skargę, VI SA/Wa 894/09 - Wyrok WSA w Warszawie z 2009-07-21, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

VI SA/Wa 894/09 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2009-07-21 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2009-05-13
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Ewa Frąckiewicz
Magdalena Maliszewska /sprawozdawca/
Zdzisław Romanowski /przewodniczący/
Symbol z opisem
6037 Transport drogowy i przewozy
Hasła tematyczne
Transport
Sygn. powiązane
II GSK 901/09 - Wyrok NSA z 2010-10-29
Skarżony organ
Minister Infrastruktury
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2004 nr 204 poz 2088 art. 5 ust. 2, art. 11, art. 12 ust. 2, art. 13 ust. 2 pkt 2
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym - tekst jednolity.
Dz.U.UE.L 1992 nr 95 poz 1 art. 5 ust. 5
Rozporządzenie Rady (EWG) NR 881/92 z dnia 26 marca 1992 r. w sprawie dostępu do rynku drogowych przewozów rzeczy we Wspólnocie, na lub z terytorium Państwa Członkowskiego lub w tranzycie przez jedno lub więcej Państw Członkowskich.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Romanowski Sędziowie Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz Sędzia WSA Magdalena Maliszewska (spr.) Protokolant Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lipca 2009 r. sprawy ze skargi "U." Sp. j. z siedzibą w K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2009 r. Nr [...] w przedmiocie przeniesienia uprawnień z licencji na wykonywanie międzynarodowego zarobkowego przewozu drogowego rzeczy oddala skargę

Uzasadnienie

Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] lutego 2009 r. na podstawie art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w zw. z art. 7 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 roku Nr 125, poz. 874 z późn. zm), oraz w związku z art. 5 ust. 5 Rozporządzenia Rady (EWG) nr 881/92 z dnia 26 marca 1992 roku w sprawie dostępu do rynku drogowych przewozów rzeczy we Wspólnocie lub z terytorium Państwa Członkowskiego lub w tranzycie przez jedno lub więcej Państw Członkowskich, po ponownym rozpatrzeniu sprawy z wniosku przedsiębiorcy: U. Spółka Jawna z siedzibą w K. (dalej: skarżący), dotyczącego decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] grudnia 2008 r. przenoszącej w całości uprawnienia wynikające z licencji na wykonywanie międzynarodowego zarobkowego przewozu drogowego rzeczy nr [...], udzielonej przedsiębiorcy działającego na podstawie umowy spółki cywilnej U. na rzecz U. Spółka Jawna, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Organ podał, że w dniu [...] lutego 2004 r. na rzecz przedsiębiorcy: U. udzielona została licencja na wykonywanie międzynarodowego zarobkowego przewozu drogowego rzeczy nr [...] (nr blankietu [...]). Licencja ta wydana została jako kontynuacja uprawnienia nr [...] udzielonego do dnia [...] sierpnia 2052 r. Do licencji wydano stronie wypisy ważne na okres 5-ciu lat. Licencja wraz z wypisami została doręczona stronie w dniu [...] marca 2004 r.

Dnia [...] listopada 2008 r. w związku z obowiązkowym przekształceniem (zmianą formy prawnej prowadzonej działalności) przedsiębiorca złożył wniosek o przeniesienie uprawnień licencyjnych ze spółki cywilnej U. na U. Spółka Jawna. Na złożonym przez stronę wniosku znajdowała się informacja, iż w przypadku licencji na przewóz rzeczy lub osób autokarem/autobusem licencję udziela się na okres 5 lat.

W dniu [...] grudnia 2008 r. organ licencyjny wydał decyzję administracyjną Nr [...] o przeniesieniu uprawnień licencyjnych ze spółki cywilnej U. na U. Spółka Jawna.

Dnia [...] grudnia 2008 r. Minister Infrastruktury wydał licencję przewozową nr [...] (blankiet nr [...]), wraz z wypisami, ważną od dnia [...] grudnia 2008 r. do dnia [...] grudnia 2013 r.

Pismem z dnia [...] stycznia 2009 r. przedsiębiorca zwrócił się z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, zakończonej wydaniem decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] grudnia 2008 r. o przeniesieniu w całości uprawnień wynikających z licencji na wykonywanie międzynarodowego zarobkowego przewozu drogowego rzeczy nr [...]. W uzasadnieniu wskazano, że uprawnienie zostało wydane na pięć lat, zamiast, jak licencja posiadana przez spółkę cywilną, na pięćdziesiąt lat.

Wypisy z licencji ważne na okres 5 lat, podlegają przedłużeniu, o ile przedsiębiorca będzie spełniał określone prawem wymagania. Firma U. spełnia wszystkie warunki dotyczące korzystania z licencji. Przekształciła się na mocy art. 26 § 4 Kodeksu spółek handlowych. Skarżąca spółka podkreśliła, że organ licencyjny, powołując się na to samo Rozporządzenie Rady (EWG) Nr 881/92 w sprawie dostępu do rynku drogowych przewozów rzeczy we Wspólnocie, na lub z terytorium Państwa Członkowskiego lub w tranzycie przez jedno lub więcej Państw Członkowskich, udzielił licencji w dniu [...] lutego 2004 r. na okres 50 lat, natomiast w dniu [...] grudnia 2008 r. przeniósł uprawnienia wynikające z licencji zmieniając okres, na który została udzielona, na 5 lat. Zdaniem skarżącej spółki ważność licencji nie wygasła i w związku z powyższym organ powinien przywrócić okres ważności licencji do dnia [...] sierpnia 2052 r. z wypisami ważnymi na 5 lat. Pośrednią konsekwencją wydanej decyzji jest obciążenie spółki dużymi kosztami finansowymi związanymi z opłatą za wydanie kolejnych licencji.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Minister Infrastruktury podał, że z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że strona wystąpiła o przeniesienie uprawnień licencyjnych ze spółki cywilnej U. na rzecz U. Spółka Jawna.

Zgodnie z art. 5 ust. 5 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 881/92 w sprawie dostępu do rynku drogowych przewozów rzeczy we Wspólnocie, na lub z terytorium Państwa Członkowskiego lub w tranzycie przez jedno lub więcej Państw Członkowskich licencja wspólnotowa jest wydawana na okres pięciu lat i może podlegać przedłużeniu.

Z chwilą przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004 r. zaczęło obowiązywać w Polsce prawo unijne. Prawo to ma prymat nad krajowym porządkiem prawnym i jest bezpośrednio stosowalne. W niniejszym przypadku organ licencyjny mógł wydać uprawnienie licencyjne jedynie na okres 5 lat.

Zaskarżona decyzja, w świetle obowiązujących przepisów, nie może zostać zmieniona zgodnie z żądaniem strony w części dotyczącej okresu ważności, na który została udzielona i nie można jej w obecnym stanie prawnym udzielić na okres 50 lat. Decyzja nie może dawać stronie uprawnień większych od przewidzianych przepisami bezpośrednio obowiązującymi w momencie wydawania decyzji. Udzielenie uprawnienia licencyjnego dla przedsiębiorcy na okres pięciu lat było wymuszone przez nadrzędne, w stosunku do prawa krajowego, przepisy wspólnotowe. Przyjęte rozstrzygnięcie nie stanowi jednocześnie naruszenia zasady praw nabytych przez strony.

Pismem z dnia [...] marca 2008 r. skarżący złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2009 r., wnosząc o jej uchylenie.

W uzasadnieniu skargi skarżący podał, że od 1992 r. M. M. i P. M. prowadzili działalność gospodarczą pod firmą U. spółka cywilna, polegającą na zarobkowym międzynarodowym przewozie drogowym rzeczy. Decyzją Ministra Infrastruktury z dnia [...] sierpnia 2002 r., na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 3 ustawy o transporcie drogowym, skarżący otrzymali licencję nr [...] na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego. Licencja ta została udzielona na okres od [...] sierpnia 2002 r. do dnia [...] sierpnia 2052 r.

W dniu [...] lutego 2004 r. została wydana na rzecz spółki Licencja nr [...] na wykonywanie międzynarodowego zarobkowego przewozu drogowego rzeczy. Ważność tej licencji została ustalona przez Ministra Infrastruktury na okres od [...] maja 2004 r. do [...] sierpnia 2052 r. Wydanie tej licencji potwierdziło, że postanowienia licencji [...], w szczególności o jej okresie obowiązywania do dnia [...] sierpnia 2052 r. pozostają w mocy również wobec wejścia naszego kraju do Unii Europejskiej. Organ wydający licencję tym samym przyznał, że skarżącym i ich spółce przysługuje licencja z pierwotnym okresem obowiązywania do roku 2052.

W roku 2006 i 2007 spółka U. spółka cywilna osiągnęła przychód netto większy niż 800 tysięcy €, co zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości zaktualizowało obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych. Tym samym, na podstawie art. 26 § 4 Kodeksu spółek handlowych na spółkę został nałożony obowiązek przekształcenia się w spółkę jawną. Obowiązkowi temu skarżący uczynili zadość i na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego dla K. w K., [...] Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego z dnia [...] marca 2008 roku spółka przekształciła się z U. spółka cywilna w U. spółka jawna. W związku z przekształceniem uległa zmianie forma prawna i nazwa prowadzonej przez skarżących działalności gospodarczej, jednakże we wszelkich pozostałych aspektach działalność gospodarcza jest prowadzona bez zmian. Fakt przekształcenia spowodował konieczność zmiany danych w posiadanej przez spółkę licencji, po to, aby nie widniała na niej jako forma prowadzonej działalności spółka cywilna, lecz spółka jawna. W tym celu został złożony wniosek do Ministra Infrastruktury o przeniesienie uprawnień licencyjnych wynikających z udzielonej licencji nr [...] z U. spółka cywilna na U. spółka jawna. Ponieważ spółka spełniła obowiązek określony w art. 5 ust 3, na podstawie art. 13 ust 2 ustawy o transporcie drogowym organ miał obowiązek przenieść w całości uprawnienia z licencji. Minister Infrastruktury wydając decyzję z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] o przeniesieniu w całości uprawnienia wynikającego z ww. licencji na rzecz przekształconej spółki, ustalił jednak ważność licencji wydanej w wyniku przeniesienia ww. uprawnień na okres od dnia [...] grudnia 2008 r. do dnia [...] grudnia 2013 roku. Bezpodstawna zmiana okresu obowiązywania licencji do 2013 roku stanowi zaprzeczenie zasady przeniesienia całości uprawnień wynikających z licencji. Każde inne przeniesienie należy traktować jako częściowe przeniesienie uprawnień. Postępowanie organu stoi w sprzeczności z faktem, że U. spółka jawna przejęła wszelkie prawa i obowiązki U. spółki cywilnej w ramach sukcesji uniwersalnej. Sukcesja uniwersalna wynika z art. 26 § 5 k.s.h w związku z art. 553 k.s.h., a zgodnie z jej zasadami – od chwili przekształcenia spółki cywilnej w spółkę jawną spółce tej przysługują wszystkie prawa i obowiązki stanowiące majątek wspólny wspólników. Do tego majątku należy zaliczyć również posiadaną licencję przewozową nr [...]. Odpowiednio stosowany art. 553 § 2 k.s.h. jednoznacznie stanowi, że "spółka przekształcona (w tym przypadku jawna) pozostaje podmiotem w szczególności zezwoleń, koncesji oraz ulg, które zostały przyznane spółce przed jej przekształceniem, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji albo ulgi stanowi inaczej". Skarżący podkreślił, że przedmiotowa licencja nr [...] jest objęta dyspozycją tego artykułu i na jego mocy przechodzi w niezmienionej postaci z przekształcanej spółki cywilnej na przekształconą spółkę jawną. Przepis wymaga, aby uprawnienie z licencji przeszło w formie i zakresie niezmienionym.

W przeciwnym wypadku spółka traci część swoich praw, co jest naruszeniem prawa, jest niesłuszne i sprzeczne z zasadą sukcesji uniwersalnej obowiązującej przy przekształceniu, jakie miało miejsce wobec U. spółka jawna. Ani decyzja, którą organ udzielił U. spółce cywilnej licencji nr [...] na okres do [...] sierpnia 2052 r., ani też ustawa o transporcie drogowym, na której podstawie została ona wydana nie zawierały żadnych postanowień ograniczających sukcesję uprawnień tej licencji na przekształconą spółkę.

Zdaniem skarżącego, organ obowiązany do przeniesienia licencji winien był zatem przenieść całość uprawnień z licencji nr [...], z U. spółka cywilna na U. spółka jawna. W konsekwencji zaskarżona decyzja łamie konstytucyjną zasadę ochrony praw słusznie nabytych (zasadę państwa prawego -art. 2 Konstytucji). Prawem słusznie nabytym przez spółkę skarżących jest prawo wykonywania uprawnień z licencji nr [...] do dnia jej obowiązywania, czyli do [...] sierpnia 2052 r. Zmieniając okres obowiązywania licencji z [...] sierpnia 2052 r. na [...] grudnia 2013 r. Minister Infrastruktury pozbawił spółkę części nabytych praw z licencji.

Decyzja w obecnym kształcie narusza interes prawny skarżącego, a utrzymanie zaskarżonej decyzji w mocy powoduje konieczność ponoszenia dodatkowych opłat z każdym pięcioletnim okresem. Opłat tych spółka nie musiałaby ponosić, gdyby organ nie odebrał jej części uprawnień związanych z okresem ważności licencji do 2052 roku.

Decyzje w obecnym kształcie łamią zasadę równości wyrażoną w art. 32 ust. 2 Konstytucji RP. Brak równości przejawia się w tym, że podobne przedsiębiorstwa transportowe, które uzyskały podobne licencje na okres 50 lat nadal posiadają wszelkie uprawnienia z tych licencji, co za tym idzie nie będą zmuszone starać się o nowe co 5 lat i płacić wysokich opłat z tego tytułu.

Zaskarżone decyzje w ocenie skarżącego są sprzeczne z zasadą sprawiedliwości społecznej wyrażonej w art. 2 Konstytucji RP. Niesprawiedliwym jest, że stosowanie zaskarżonej decyzji stawia spółkę skarżących w innym położeniu niż podobne podmioty gospodarcze. Dalsze utrzymanie i wykonywanie zaskarżonych decyzji spowoduje, że spółka skarżących przestanie być w ogóle konkurencyjna wobec innych podobnych podmiotów, które w podobnym okresie otrzymały licencję na 50 lat i ją zachowały. W konsekwencji może doprowadzić to do braku rentowności przedsiębiorstwa skarżących, co oznacza upadłość i likwidację. Pociągnie to za sobą konieczność zwolnień pracowników, zmniejszenie wpływów do budżetu z tytułu płaconych przez spółkę podatków.

W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w zaskarżonej decyzji, wnosząc o jej oddalenie w całości.

Pismem z dnia [...] lipca 2009 r. skarżący podtrzymał wszystkie wnioski i twierdzenia skargi. Podkreślił, że chybiony jest pogląd dotyczący braku zastosowania zasady sukcesji uniwersalnej zawartej w kodeksie spółek handlowych w wypadku przeniesienia uprawnień w wyniku przekształcenia spółek, gdyż w jego ocenie istnieje tożsamość podmiotów: przekształcanego i powstałego w wyniku przekształcenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ) sądy administracyjne powołane są do badania legalności zaskarżonych decyzji, to jest ich zgodności z prawem tak materialnym, jak też procesowym. Badając skargę w tym zakresie, Sąd stwierdził, iż zaskarżona decyzja nie narusza prawa, a zatem skarga podlega oddaleniu.

Przedmiotem kontroli sądowej jest decyzja w przedmiocie przeniesienia uprawnień z licencji ze wspólników spółki cywilnej M. M. i P. M. – U. (dalej zwana "licencją pierwotną") na spółkę jawną U. Spółka Jawna z siedzibą w K..

Stosownie do art. 13 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088 ze zm.) - dalej utd. - organ, który udzielił licencji przenosi, w drodze decyzji administracyjnej, uprawnienia z niej wynikające w razie połączenia, podziału lub przekształcenia zgodnie z odrębnymi przepisami, przedsiębiorcy posiadającego licencję - pod warunkiem spełniania przez przedsiębiorcę przejmującego uprawnienia wynikające z licencji, wymagań określonych w art. 5 ust. 3 utd. Decyzja, o której mowa w art. 13 ust. 2 utd. jest więc decyzją w przedmiocie udzielenia licencji, z tą tylko różnicą, że zostaje wydana w trybie przeniesienia uprawnień. Tryb ten nie różni się jednak zasadniczo od normalnego trybu wydawania licencji, skoro w obydwu przypadkach wymagany jest wniosek i spełnienie przesłanek z art. 5 ust. 3 utd.

Licencja pierwotna wydana została [...] lutego 2004 r. (przed przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej) z okresem ważności do 2052 r. Taki okres ważności licencji zgodny był z art. 5 ust. 2 utd. Stan ten uległ zmianie z chwilą przystąpienia Polski do UE, tj. z dniem 1 maja 2004 r., kiedy to na mocy traktatu akcesyjnego podpisanego w dniu 16 kwietnia 2003 r. w Atenach (dalej: TWE), Polska zobowiązała się do przyjęcia dorobku wspólnotowego, do którego należą przepisy prawa pierwotnego i pochodnego. Zgodnie z art. 240 TWE rozporządzenia jako akty prawne zaliczające się do pochodnego prawa wspólnotowego, charakteryzują się tym, że obowiązują w sposób bezpośredni w każdym państwie członkowskim. Polska, jako nowe państwo członkowskie, została od dnia przystąpienia związana postanowieniami Traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez instytucje Wspólnot i Europejski Bank Centralny przed dniem przystąpienia. Oznacza to związanie całym prawem pierwotnym, a także prawem stanowionym w UE.

W przedmiotowej sprawie organ przeniósł prawa wynikające z licencji na podmiot wskazany we wniosku, lecz wydał blankiet licencji z okresem ważności innym, niż okres przyznany pierwotnemu posiadaczowi licencji. Jako podstawę prawną organ wskazał art. 5 ust. 5 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 881/92 z dnia 26 marca 1992 r. w sprawie dostępu do rynku drogowych przewozów rzeczy we Wspólnocie, na lub z terytorium Państwa Członkowskiego lub w tranzycie przez jedno lub więcej Państw Członkowskich (Dz. U. UE L z dnia 9 kwietnia 1992 r. Nr 95, poz. 1). Stosownie do tego przepisu licencja wspólnotowa jest wydawana na okres pięciu lat i może podlegać przedłużeniu. Oznacza to, że od dnia akcesji organ administracji publicznej państwa członkowskiego nie mógł wydać licencji na okres inny, niż dopuszczony przepisami unijnymi, które obowiązują bezpośrednio, t.j. bez implementowania do porządku prawnego danego kraju.

Skarżąca argumentowała, że organ naruszył zasadę praw nabytych z uwagi na bezpodstawną zmianę okresu obowiązywania uprawnień zagwarantowanych w licencji wspólnotowej [...] w sytuacji, gdy spółka U. spółka jawna przejęła wszelkie prawa i obowiązki U. spółki cywilnej w ramach sukcesji uniwersalnej.

W przedmiotowej sprawie organ wydał decyzję o przeniesieniu na skarżącą Spółkę uprawnień wynikających z licencji Nr [...] (blankiet licencji dla wspólników spółki cywilnej - [...]) na wykonywanie międzynarodowego zarobkowego przewozu drogowego rzeczy w wyniku czego wydano skarżącej blankiet licencji o nr [...]. Jako datę ważności wpisano okres od [...] grudnia 2008 r. do dnia [...] grudnia 2013 r.

W ocenie Sądu działanie organu było zgodne z prawem. Skarżąca musi mieć świadomość, że licencja wydana w 2004 r. dla wspólników spółki cywilnej M. M. i P. M., w związku z przekształceniem formy organizacyjnej prowadzonej przez te osoby działalności gospodarczej, w takiej treści w jakiej została wydana przestała istnieć, tak jak nie istniała już forma organizacyjna, dla której ta licencja była wydana pierwotnie. Na tym tle nieuprawnione jest twierdzenie skarżącej, iż organ naruszył zasadę praw nabytych.

Przepisy ustawy o transporcie drogowym przewidziały dla przypadku przekształcenia formy działalności gospodarczej uproszczoną formę uzyskania licencji przewozowej w trybie przeniesienia uprawnień wynikających z licencji na określonego innego przedsiębiorcę w drodze decyzji administracyjnej. Wynika z tego, iż inny podmiot - przedsiębiorca przejmujący uprawnienia (art. 13 ust. 2 utd.) uzyskuje, z dniem wydania decyzji o przeniesieniu, licencję, która daje możliwość w pewnej mierze kontynuacji licencji dotychczasowej. Nie w każdym jednak przypadku treść tej licencji będzie tożsama z treścią licencji dotychczasowej, bowiem w organ administracji zobligowany będzie uwzględnić stan prawny obowiązujący w dacie wydawania rozstrzygnięcia. W rozpatrywanej sprawie skarżąca złożyła w 2008 r. wniosek o przeniesienie uprawnień wynikających z licencji nr [...], toteż wydany jej blankiet licencji na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego rzeczy mógł opiewać wyłącznie na okres dozwolony przepisami wskazanego wyżej rozporządzenia Rady (EWG) tj. na okres pięciu lat. Wynika to z faktu, iż w dacie wydania rozstrzygnięcia w systemie prawnym Polski obowiązywała już regulacja wspólnotowa i organ nie mógł jej nie zastosować. Nadto należy zwrócić uwagę, że mimo, iż art. 11 utd. określa elementy licencji, to samo pojęcie "uprawnienie wynikające z licencji na międzynarodowy transport drogowy" wyjaśnione zostało w art. 12 ust. 2 utd. stanowiącym, iż licencja taka uprawnia do wykonywania przewozów z przekroczeniem granicy Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z rodzajem przewozów w niej określonym. Tak więc przeniesienie uprawnień wynikających z takiej licencji, o którym mowa w art. 13 ust. 2 utd. oznacza, że inny przedsiębiorca uzyskuje w drodze przeniesienia uprawnień, prawo do wykonywania przewozów w międzynarodowym transporcie drogowym dla rodzaju przewozów w tej licencji określonych i tylko te elementy licencji podlegają niejako automatycznemu przeniesieniu, zaś inne dane licencji takie jak data udzielenia licencji (musi być to data decyzji przenoszącej licencję), organ wydający ją (właściwość organu może ulec zmianie), czas na jaki licencja zostaje udzielona (zmiana przepisów) mogą być inne od tych, które widniały na licencji podlegającej przeniesieniu. Przeniesienie uprawnień z licencji nie może być powieleniem treści licencji dotychczasowej przyznanej innemu podmiotowi, ponieważ właściwy organ administracji publicznej, wydając decyzję o przeniesieniu uprawnień, musi uwzględnić obowiązujący na datę przeniesienia stan prawny.

Końcowo należy podkreślić, iż wbrew poglądowi skarżącego wyrażonemu w piśmie przygotowawczym z dnia [...] lipca 2009 r. nie istnieje tożsamość podmiotów: przekształcanego i powstałego w wyniku przekształcenia. Czym innym jest bowiem spółka cywilna, w ramach której uprawnienia z licencji przysługują wspólnikom, a czym innym - spółka jawna, mogąca być podmiotem praw z licencji, jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie. Dzieje się tak pomimo identycznego "składu osobowego" obu podmiotów. Odmienna jest bowiem forma działania podmiotu, w ramach którego prowadzona jest działalność gospodarcza - w tym wypadku -międzynarodowy zarobkowy przewóz drogowy rzeczy.

Mając na uwadze powyższe, zaskarżoną decyzję należało uznać za zgodną z

prawem, a skargę oddalić na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).



Powered by SoftProdukt