drukuj    zapisz    Powrót do listy

6460 Znaki towarowe, Własność przemysłowa, Urząd Patentowy RP, Oddalono skargę, VI SA/Wa 1529/08 - Wyrok WSA w Warszawie z 2008-11-04, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

VI SA/Wa 1529/08 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2008-11-04 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2008-07-18
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Jolanta Królikowska-Przewłoka /sprawozdawca/
Olga Żurawska-Matusiak /przewodniczący/
Pamela Kuraś-Dębecka
Symbol z opisem
6460 Znaki towarowe
Hasła tematyczne
Własność przemysłowa
Sygn. powiązane
II GSK 335/09 - Wyrok NSA z 2010-02-09
Skarżony organ
Urząd Patentowy RP
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2003 nr 119 poz 1117 art. 164
Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Żurawska – Matusiak Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Królikowska - Przewłoka (spr.) Sędzia WSA Pamela Kuraś - Dębecka Protokolant Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 listopada 2008 r. sprawy ze skargi F. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] lutego 2008 r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy OSKARY MODY oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lutego 2008 r. Urząd Patentowy RP działający w trybie postępowania spornego utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] czerwca 2007 r. o umorzeniu postępowania w sprawie z wniosku F. Sp. z o.o. w W., skarżącej w niniejszej sprawie, o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy OSKARY MODY R-178 091 udzielonego na rzecz D. W., W. W..

Decyzja została podjęta w poniższym stanie faktycznym i prawnym.

W dniu [...] października 2006 r. do Urzędu Patentowego działającego w trybie postępowania spornego wpłynął wniosek F. Sp. z o.o. z siedzibą w W. o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy OSKARY MODY R-178091 udzielonego na rzecz D. i W. W. prowadzących działalność gospodarczą pod nazwą M. s.c. w W..

Swój interes prawny w domaganiu się unieważnienia prawa ochronnego na kwestionowany znak towarowy wnioskodawca uzasadnił tym, że uprawnieni ze spornego prawa rozpowszechniają informacje prasowe wskazujące na naruszenie przez niego prawa do spornego znaku towarowego, co stanowi groźbę wszczęcia postępowania sądowego przeciwko niemu. Na dowód powyższego wnioskodawca przedłożył do akt sprawy kopię informacji skierowanej przez uprawnionych do prasy z dnia [...] października 2006 r. Nadto podniósł, że swój interes prawny w domaganiu się unieważnienia spornego prawa upatruje również w przepisach dotyczących swobody działalności gospodarczej oraz w przysługującym mu prawie wyłącznym do znaku towarowego OSKARY MODY zgłoszonym za numerem Z-270690 i zarejestrowanym pod numerem R-180722. Zdaniem wnioskodawcy prawo ochronne na sporny znak towarowy negatywnie wpływa na przysługujące mu prawo ochronne do ww. znaku OSKARY MODY R-180722.

W uzasadnieniu swego żądania wnioskodawca podniósł, iż decyzja o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy OSKARY MODY R-178091 została wydana z naruszeniem prawa, tj. art. 142 p.w.p. oraz § 19 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 lipca 2002 r. w sprawie dokonywania i rozpatrywania zgłoszeń znaków towarowych ze względu na rozszerzenie w toku postępowania zgłoszeniowego wykazu usług przekraczające dopuszczalne granice ingerencji w wykaz usług podany przez uprawnionego w dniu zgłoszenia znaku. Tym samym, zdaniem wnioskodawcy, decyzja o udzieleniu prawa ochronnego na sporny znak towarowy została wydana z naruszeniem art. 123 p.w.p. W ocenie wnioskodawcy prawo ochronne na sporny znak towarowy zostało także udzielone z naruszeniem art. 131 ust. 2 pkt 1 p.w.p., tj. w złej wierze. Wnioskodawca podniósł, że uprawniona ze spornego prawa miała pełną świadomość w dacie zgłoszenia do ochrony spornego znaku o istnieniu prawa wnioskodawczyni do znaku OSKARY MODY wskazując, że pomysłodawcą i organizatorem imprez związanych z pokazami odzieży pod nazwą OSKARY MODY jest p. K. K. - aktualnie prezes zarządu F. Sp. z o.o. Imprezy te były organizowane przez K. od 2000 r. przy czym trzecia edycja tej imprezy została zorganizowana wspólnie z D. W. - aktualnie wspólniczką s.c. M. na zasadach współpracy określonych w zawartej w dniu [...] września 2002 r. między K. K. a D. W. umowie o współpracy. Wnioskodawca przedłożył do akt sprawy kserokopie wydruków z prasy dotyczące pierwszej i drugiej edycji Konkursu OSKARY MODY z 2000 i 2001 r. i kserokopie umowy o współpracy z dnia [...] września 2002 r.

Zdaniem wnioskodawcy dokonując zgłoszenia do ochrony znaku towarowego o silnym podobieństwie do znaku używanego uprzednio przez wnioskodawcę dla identycznych usług uprawnieni nadużyli stosunku zaufania łączącego oba podmioty. W konsekwencji nie tylko doszło do rozwiązania współpracy w wnioskodawcą, ale także do zablokowania wnioskodawcy możliwości uzyskania prawa ochronnego na oznaczenie OSKARY MODY.

Uprawnieni ze spornego prawa wnieśli o oddalenie przedmiotowego wniosku, podnosząc, że autorem znaku OSKARY MODY jest D. W., która dokonała cesji swoich praw na s.c. M. D. W., W. W., a tym samym, w ich ocenie, nie zasadny jest zarzut naruszenia art. 131 ust. 2 pkt 1 p.w.p. Uprawnieni podnieśli także, że korzystając z uprawnienia, o którym mowa w art. 140 ust. 1 p.w.p. ograniczyli wykaz usług z bardzo szerokiej grupy usług, tj. wszelkich usług w zakresie reklamy i mody do wyłącznie takich usług jak: organizowanie wystaw odzieży w celach reklamowych, organizowania pokazów wyrobów odzieżowych, organizowania targów mody, w celach reklamowych, organizowanie konkursów projektantów mody w celach promocji i reklamy, organizowanie widowisk ulicznych reklamujących modę, usługi w zakresie reklamy radiowej i telewizyjnej związanej z modą.

Ponadto uprawnieni podnieśli, że pomiędzy stronami niniejszego postępowania przed Sądem Okręgowym w W. toczyło się postępowanie sądowe, sygn. akt [...] o naruszenie zasad nieuczciwej konkurencji i w tej sprawie zapadł w dniu [...] kwietnia 2007 r. wyrok, którym Sąd Okręgowy w W. oddalił powództwo F. Sp. z o.o. o zakazanie czynów nieuczciwej konkurencji. Uprawnieni argumentowali także, że udzielając ochrony na znak towarowy OSKARY MODY R- 180722 Urząd Patentowy nie stwierdził przeszkód w udzieleniu takiej ochrony. Ponadto współuprawniony ze spornego prawa – W. W. wyjaśnił, że powołane przez wnioskodawcę pismo z dnia [...] listopada 2006 r. było skierowane tylko jednorazowo do kilku redakcji tygodników kolorowych, m.in. [...], aby dziennikarze nie kojarzyli ich firmy z firmą wnioskodawcy. Współuprawniony oświadczył także, że nie wystosowano pozwu do sądu przeciwko wnioskodawcy i że uprawnieni nie mieli zamiaru go składać. Zdaniem współuprawnionego wnioskodawca ma prawo używać znaku OSKARY MODY i w tej sytuacji istnieje wątpliwość co do posiadania przez wnioskodawcę interesu prawnego w żądaniu unieważnienia spornego prawa z rejestracji.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...] Urząd Patentowy RP działający w trybie postępowania spornego na podstawie art. 105 § 1 k.p.a. w zw. z art. 256 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (tj. Dz. U. 2003 r., Nr 119, poz. 1117 ze zm.) i art. 98 k.p.a. w zw. z art. 256 ust. 2 ustawy Prawo własności przemysłowej umorzył postępowanie (pkt 1) i przyznał D. i W. W. od F. Sp. z o.o. 2011 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Urząd Patentowy RP odwołując się do art. 164 p.w.p. uznał bowiem, że wnioskodawca nie wykazał się interesem prawnym.

W uzasadnieniu organ podniósł, że ukształtowane już orzecznictwo tak Naczelnego Sądu Administracyjnego jak i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zgodnie przyjmuje, że pojęciu interesu prawnego dla potrzeb postępowania w sprawach z zakresu własności przemysłowej należy przypisywać taką treść, jaka została nadana mu w art. 28 k.p.a.

W świetle art. 28 k.p.a. stroną postępowania administracyjnego, a takim jest postępowanie sporne, jest każdy czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek.

Istotą interesu prawnego jest związek z konkretną normą prawa materialnego. W świetle orzecznictwa z zakresu postępowania administracyjnego interes prawny to związek o charakterze materialnoprawnym między obowiązującą normą prawa materialnego a sytuacją prawną konkretnego podmiotu polegający na tym, że akt stosowania tej normy może mieć wpływ na sytuację tego podmiotu w zakresie prawa materialnego. Interes taki powinien być bezpośredni, konkretny, realny i znajdować potwierdzenie w okolicznościach faktycznych, które uzasadniałyby zastosowanie normy prawa materialnego.

W ocenie Kolegium Orzekającego w rozpatrywanej sprawie wnioskodawca nie wykazał się tak rozumianym interesem prawnym.

Nie wykazał bowiem, że po jego stronie istnieje obiektywna i realna potrzeba ochrony jakiś jego praw (uprawnień) przyznanych mu przez przepisy prawa materialnego.

Z materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy wynika, zdaniem organu, że wnioskodawca posiada prawo ochronne na znak towarowy OSKARY MODY R-180722. Znak ten podlega ochronie od dnia [...] października 2003 r. Tak więc sporny znak towarowy OSKARY MODY R-178091 chroniony od dnia [...] marca 2003 r., a więc z wcześniejszym pierwszeństwem niż znak towarowy wnioskodawcy, nie stanowił przeszkody w uzyskaniu przez wnioskodawcę ochrony na ww. znak towarowy OSKARY MODY R-180722, zaś z materiałów dowodowych zgromadzonych w aktach sprawy nie wynika, aby prawo ochronne wnioskodawcy do znaku OSKARY MODY R-180722 i jego używanie przez wnioskodawcę było kwestionowane przez uprawnionych ze spornego prawa. Co więcej na rozprawie w dniu [...] czerwca 2007 r. współuprawniony ze spornego prawa oświadczył, że wnioskodawca ma prawo używać tego znaku.

Samo uprawnienie wnioskodawcy do znaku towarowego OSKARY MODY R-180722, który to znak jest chroniony z późniejszym pierwszeństwem niż sporny znak towarowy bez wskazania jakichkolwiek okoliczności, które dawałyby podstawę do stwierdzenia, że istnieje obiektywna i realna potrzeba ochrony przysługującego mu prawa do znaku towarowego OSKARY MODY R-180722 ze względu na sporne prawo ochronne, nie uzasadnia w ocenie organu, jego interesu prawnego w żądaniu unieważnienia prawa ochronnego na ww. znak towarowy.

Przepisy gwarantujące swobodne prowadzenie działalności gospodarczej, tj. art. 20 i 22 Konstytucji RP oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej same w sobie również nie uzasadniają interesu prawnego wnioskodawcy w domaganiu się unieważnienia ww. prawa ochronnego.

Urząd Patentowy RP odwołując się do wyroków Sądu Najwyższego z dnia 4 grudnia 2002 r. III RN 218/2001 OSNP 2004/2 poz. 23 i wyroku NSA z dnia 30 stycznia 2003 r., II SA 81/2002, niepubl., wyroku NSA z 25 października 2006 r. II GSK 163/06 podniósł, że źródłem interesu prawnego w sprawach z zakresu własności przemysłowej mogą być nawet najbardziej ogólne normy prawa kreujące prawo do prowadzenia działalności gospodarczej, tj. art. 20 i art. 22 Konstytucji RP, jednakże wspomniane normy prawne, gwarantujące swobodne prowadzenie działalności gospodarczej mogą być źródłem interesu prawnego, wówczas gdy cudzy znak towarowy przeszkadza wnioskodawcy w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Wnioskodawca poza samym przywołaniem przepisów o swobodzie prowadzenia działalności gospodarczej nie wskazał jednak żadnych okoliczności, które uzasadniałyby twierdzenie, że sporny znak towarowy przeszkadza mu w prowadzeniu działalności gospodarczej.

W ocenie organu także pismo uprawnionych ze spornego prawa z dnia [...] grudnia 2006 r. skierowane nie bezpośrednio do wnioskodawcy a do redakcji prasowych, w którym stwierdzają oni, że wnioskodawca narusza ich prawa, jak również zapowiadają wystąpienie z powództwem przeciwko wnioskodawcy, w sytuacji, gdy takie powództwo – co potwierdził wnioskodawca - nie zostało skierowane do sądu, a co więcej współuprawniony ze spornego prawa oświadczył, że nie ma zamiaru występować z takim powództwem również w przyszłości nie uzasadnia interesu prawnego wnioskodawcy w domaganiu się unieważnienia prawa ochronnego na sporny znak towarowy.

Urząd Patentowy RP powołując się na orzecznictwo NSA i WSA w Warszawie (wyrok NSA z dnia 24 maja 2001 r. sygn. akt VI SA/Wa 599/99, wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 lipca 2006 r. VI SA/Wa 704/06) stwierdził, że brak interesu prawnego po stronie podmiotu wszczynającego postępowanie stanowi o braku jednego z koniecznych elementów stosunku administracyjnego – elementu podmiotowego, co będzie prowadzić do rozstrzygnięcia natury wyłącznie procesowej tzn. do umorzenia postępowania jako bezprzedmiotowego.

W tym stanie rzeczy organ uznał, że wnioskodawca nie ma interesu prawnego w żądaniu objętym wnioskiem, a tym samym nie ma legitymacji do występowania w charakterze strony w przedmiotowej sprawie, co skutkuje umorzeniem postępowania.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy F. Sp. z o.o. zarzuciła naruszenie przepisu postępowania, to jest art. 164 ustawy Prawo własności przemysłowej z dnia 30 czerwca 2000 r. poprzez przyjęcie, że:

a. rejestracja przez konkurenta wnioskodawcy znaku towarowego dla usług zbliżonych do działalności gospodarczej prowadzonej przez wnioskodawcę nie stanowi zagrożenia dla swobody działalności gospodarczej wnioskodawcy;

b. zarzut rejestracji spornego znaku w złej wierze na szkodę poprzednika prawnego wnioskodawcy pozostaje bez znaczenia dla oceny interesu prawnego;

c. skierowanie pisma do redakcji prasowych z informacją, że wnioskodawca narusza prawa wyłączne uprawnionych wynikające ze znaku będącego przedmiotem niniejszego postępowania nie stanowi dostatecznej zapowiedzi wystąpienia przeciwko wnioskodawcy,

d. złożone na rozprawie oświadczenie jednego ze współuprawnionych, że nie ma zamiaru występować z powództwem do sądu przeciwko wnioskodawcy oraz, że wnioskodawca ma prawo używać znaku OSKARY MODY R-180722, ma znaczenie dla oceny interesu prawnego wnioskodawcy.

Podnosząc powyższe zarzuty spółka wniosła o uchylenie decyzji z dnia [...] czerwca 2007 r. i wydanie decyzji o unieważnieniu prawa ochronnego na znak towarowy OSKARY MODY R-178091.

Zdaniem strony uzasadnienie decyzji jest chybione, bo ma ona interes prawny w przedmiotowym żądaniu i znajduje ona kilka niezależnych podstaw.

Podstawową przyczyną istnienia interesu prawnego jest, zdaniem spółki, stosunek konkurencji pomiędzy stronami sporu. Obie strony niniejszego sporu prowadzą bowiem działalność polegającą m. in. na organizowaniu konkursów, w których nagradzane są różne osoby związane z szeroko pojętą tematyką mody.

Nadto współuprawnieni zawłaszczyli prawa do znaku w złej wierze.

Z przedstawionych dowodów jednoznacznie, zdaniem strony wynika, iż w chwili zgłaszania wniosku do Urzędu Patentowego tj. [...] marca 2003 r. uczestnik postępowania D. W. wiedziała, że prawa do określenia OSKARY MODY przysługiwały K. K., obecnej Prezes Zarządu spółki F. Sp. z o.o. Uczestnik prowadząc podobną działalność co wnioskodawca miał świadomość, że oznaczenie OSKARY MODY były używane przez K. K. od 2000 r. dla określenia organizowanego przez nią konkursu związanego z pokazami mody.

Świadczą o tym relacje, jakie ukazały się w prasie na temat pierwszej edycji konkursu, a także późniejsza umowa zawarta w 2002 r. umowy pomiędzy panią W., a panią K. o współpracy przy organizacji imprez pt. "Oskary Mody".

Fakt, iż to K. K. posłużyła się nazwą "Oskary Mody", potwierdzają także ustalenia poczynione przez Sąd Okręgowy w W., w uzasadnieniu wyroku z dnia [...] kwietnia 2007 r. sygn. akt [...] z powództwa F. Sp. z o.o. przeciwko D. W..

O złej wierze uczestnika świadczą także okoliczności, w jakich dokonał zgłoszenia znaku OSKARY MODY, a o których D .W. zeznała na rozprawie w dniu [...] kwietnia 2007 r. w ww. sprawie przed Sądem Okręgowym opowiadając o współpracy z panią K..

Kolejną, zupełnie niezależną podstawą interesu prawnego jest, zdaniem strony, zapowiedź wystąpienia z roszczeniami przeciwko wnioskodawcom.

Uczestnicy skierowali bowiem do kilku redakcji prasowych pismo informujące o naruszeniu praw do znaku towarowego OSKARY MODY R-178091 oraz informujące o przygotowywaniu pozwu w tej sprawie.

Obecne stanowisko jednego tylko ze współuprawnionych, iż nie ma zamiaru w przyszłości występować z powództwem przeciwko, wnioskodawcy jest bez znaczenia.

Oświadczenie nie ma charakteru zrzeczenia się roszczeń, a jedynie informuje o braku zamiaru występowania z pozwem. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby w przyszłości ponownie zmienił swoje zdanie. Interes prawny został zatem uzależniony od zmieniającego się stanowiska współuprawnionego.

Ostatnią wreszcie podstawą interesu prawnego, która również jest samodzielnie wystarczająca dla jego ustalenia jest prawo podmiotowe do znaku OSKARY MODY R-180722 przysługujące wnioskodawcy. Znak ten jest w warstwie słownej identyczny do będącego przedmiotem postępowania znaku OSKARY MODY R-178091.

Urząd Patentowy udzielając praw wyłącznych na oba znaki stanął na stanowisku, że powyższe usługi nie są podobne. Jednakże istotą postępowania o unieważnienie jest właśnie możliwość zakwestionowania stanowiska Urzędu Patentowego. Zatem odmawianie interesu prawnego tylko na podstawie faktu, że oba znaki zostały zarejestrowane jest nieporozumieniem.

Decyzją z dnia [...] lutego 2008 r. Urząd Patentowy RP w trybie postępowania spornego na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w zw. z art. 256 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

Zdaniem organu zaskarżona decyzja została wydana zgodnie z obowiązującymi przepisami, w szczególności przepisami dotyczącymi umorzenia postępowania ze względu na bezprzedmiotowość postępowania - braku interesu prawnego wnioskodawcy – art. 105 § 1 k.p.a.

Powołanie się przez wnioskodawcę na stosunek konkurencji pomiędzy stronami postępowania nie może uzasadniać istnienia interesu prawnego, ponieważ z okoliczności prowadzenia podobnej działalności gospodarczej, którą wnioskodawca wywiódł z porównania zakresu ochrony spornego znaku towarowego (wykazu usług) wobec zakresu działalności gospodarczej wnioskodawcy, nie wynika realne zagrożenie ze strony uprawnionego ze spornego prawa wyłącznego dla prowadzenia działalności przez wnioskodawcę i oznaczania usług znakiem OSKARY MODY, skoro uprawniony nie wystąpił do wnioskodawcy bezpośrednio z żądaniem zaprzestania używania znaku spornego czy też z powództwem cywilnym. Wystąpienie przez uprawnionego z jakąkolwiek reakcją (pisma ostrzegawcze, powództwo) wobec wprowadzanych przez wnioskodawcę do obrotu usług oznaczanych znakiem OSKARY MODY stanowiłoby właśnie realne zagrożenie dla swobody działalności gospodarczej podmiotu wnioskodawcy, którą to swobodę gwarantuje Konstytucja i ustawa o swobodzie działalności gospodarczej. Natomiast w przedmiotowej sprawie wręcz przeciwnie, uprawniony ze spornego prawa na znak towarowy OSKARY MODY R-178 091 nie sprzeciwia się używaniu przez wnioskodawcę zarejestrowanego na jego rzecz znaku towarowego a dodatkowo, współuprawniony złożył oświadczenie o niewystępowaniu do sądu z jakimkolwiek żądaniem wobec wnioskodawcy. Przedstawione wyżej okoliczności w niniejszej sprawie znajdują analogię w uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 kwietnia 2006r., sygn. akt II GSK 13/06. Sąd w tym wyroku stwierdził: "...okoliczność produkowania i wprowadzania do obrotu przez skarżącą Spółdzielnię od wielu lat wyrobów kosmetycznych oznaczanych słownym znakiem AMBER (Amber) sama przez się nie kreuje interesu prawnego dla żądania unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy AMBER. Prawidłowe jest stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, że nie jest to okoliczność wystarczająca dla uznania, że zachodzi realne zagrożenie ze strony uprawnionego do znaku AMBER dla prowadzenia przez Spółdzielnię działalności gospodarczej z wykorzystaniem tego znaku do oznaczania swoich wyrobów kosmetycznych, skoro uprawniony nigdy dotąd nie wystąpił do Spółdzielni o zaprzestanie korzystania ze spornego znaku ani w drodze wezwania do zaprzestania naruszeń, ani w drodze powództwa cywilnego".

Chybionym jest również zarzut nieuwzględnienia działania uprawnionego w złej wierze jako uzasadniającego istnienie interesu prawnego. Również i ta kwestia, co podniósł organ, była przedmiotem oceny Naczelnego Sądu Administracyjnego - wyrok z dnia 17 lipca 2003 r., sygn. akt II SA 1165/02. Sąd w tym wyroku jednoznacznie stwierdził, że norm prawnych stanowiących o istnieniu interesu prawnego nie należy mylić z normami określającymi ustawowe warunki udzielenia prawa wyłącznego, których nie spełnienie jest podstawą do unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy (czego właśnie domaga się wnioskodawca). Różnica pomiędzy ww. normami polega na tym, że o ile norma prawa materialnego - źródło interesu prawnego decyduje o tym, kto w konkretnym przypadku może wystąpić z wnioskiem o unieważnienie prawa wyłącznego natomiast norma ustawowa wskazuje z jakich powodów może nastąpić unieważnienie. "Gdyby za normę prawa materialnego - podstawę interesu prawnego, legitymującego do wystąpienia z wnioskiem o unieważnienie prawa z rejestracji znaku towarowego uznać wyłącznie przepis art. 8 pkt 1 ustawy o znakach towarowych, to za uprawnionego do wystąpienia z takim żądaniem musiałby być uznany każdy, stawiający zarzut zarejestrowania znaku sprzecznego z obowiązującym prawem lub zasadami współżycia społecznego, bez potrzeby wykazywania jakiegokolwiek związku zarejestrowanego znaku z jego sytuacją prawną". W przedmiotowej sprawie wnioskodawca podniósł w rzeczywistości zarzut polegający na braku ustawowej przesłanki, określonej pod rządami ustawy o znakach towarowych w art. 8 pkt 1 - złej wiary jako kwalifikowanej postaci naruszenia zasad współżycia społecznego, a po rządami obecnie obowiązującej ustawy Prawo własności przemysłowej wskazanej expressis verbis w art. 131 ust. 2 pkt 1.

Ta zatem okoliczność nie może potwierdzać legitymacji wnioskodawcy do wystąpienia z wnioskiem o unieważnienie spornego prawa wyłącznego OSKARY MODY R-178 091. W przywołanym wyżej wyroku w dalszym uzasadnieniu dotyczącym interesu prawnego Sąd wskazał, że powołanie się na fakt zawartej umowy i płynące z niej zobowiązania uzasadniałyby - stosownie do okoliczności faktycznych sprawy - istnienie legitymacji wnioskodawcy do wystąpienia z wnioskiem o unieważnienie prawa wyłącznego na sporny znak towarowy, a więc mogłyby być podstawą do uznania interesu prawnego wnioskodawcy. W przedmiotowej sprawie wnioskodawca nie powołał norm prawnych dotyczących wykonywania zobowiązań, o których stanowią odpowiednie przepisy kodeksu cywilnego (art. 353 i następne k.c.) a ograniczył się wyłącznie do wykazania w oparciu o umowę (z 2002 r.), złej wiary uprawnionego ze spornego prawa.

Urząd Patentowy podniósł nadto, że interes prawny jest jedynie ewentualny czy też hipotetyczny. Wnioskodawca bowiem nie może wykazać, że rzeczywiście i obiektywnie wystąpienie z pozwem przeciw wnioskodawcy miało miejsce. W ocenie organu subiektywne odczucie wnioskodawcy co do charakteru zdarzeń w przyszłości lub też ewentualnej zmienności tych okoliczności nie jest podstawą do uznania istnienia interesu prawnego wnioskodawcy.

Udzielenie praw wyłącznych na znak towarowy OSKARY MODY R-180 722, na rzecz wnioskodawcy nie może być również uznane jako uzasadnienie interesu prawnego. Udzielone prawo ochronne na znak towarowy OSKARY MODY R-180 722, do którego uprawniony jest wnioskodawca, gwarantuje wyłączność na ten znak towarowy wyznaczoną zakresem usług objętych ochroną z tym, że należy uwzględnić, że w przedmiotowej sprawie wnioskodawca uzyskał prawo ochronne na znak towarowy OSKARY MODY R-180 722 z pierwszeństwem od dnia 3 października 2003 r., natomiast sporny znak towarowy R-178 091 jest chroniony z wcześniejszym pierwszeństwem od dnia [...] marca 2003 r. Uzyskanie wyłączności nie stanowi przeszkody dla wniesienia wniosku o unieważnienie innego prawa wyłącznego, niemniej zgodnie z obowiązującym przepisem art. 164 u.p.w.p. wniosek taki może złożyć każda osoba, która ma w tym interes prawny, a skarżąca spółka takiego interesu nie wykazała.

W skardze na tę decyzję F. Sp. z o.o. zarzuciła rażące naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, tj. art. 164 p.w.p. w zw. z art. 256 p.w.p. i art. 28 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez jego błędną interpretację i uznanie, że jedynie list ostrzegawczy skierowany bezpośrednio do strony albo powództwo o naruszenie stanowić może podstawę istnienia interesu prawnego i przyjęcie, że oświadczenie jednego ze współuprawnionych, o niewystępowaniu do sądu z jakimkolwiek żądaniem wobec wnioskodawcy ma znaczenie dla oceny interesu prawnego skarżącej, a nadto naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, art. 7, 77 § 1, 80 oraz 107 § 3 k.p.a. – poprzez wybiórczą analizę materiału dowodowego i zaniechanie dokonania oceny stanu faktycznego na podstawie całokształtu materiału dowodowego i nieuzasadnione odstąpienie od oceny relacji umownych łączących strony postępowania przed datą zgłoszenia znaku w świetle obowiązku lojalności stron umowy wynikającego z art. 354 k.c.

Podnosząc powyższe zarzuty skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Urzędowi Patentowemu wraz z rozstrzygnięciem o kosztach postępowania administracyjnego i zasądzenie od Urzędu Patentowego na rzecz skarżącej kosztów postępowania przed tutejszym Sądem.

W ocenie skarżącej interpretacja interesu prawnego jest zbyt ograniczona i nie uwzględnia wypracowanych wskazań doktryny i piśmiennictwa w tym względzie.

Uprawniony rozsyłał do redakcji mediów, między innymi do T. S. list z dnia 26 października 2006 r. informujący o naruszaniu przez skarżącą prawa do znaku towarowego OSKARY MODY R-178091 oraz wskazujący na fakt przygotowywania pozwu przeciwko skarżącej. Bezpośrednią zaś reakcją skarżącej na to działanie było wystąpienie w dniu [...] października 2006 r. z wnioskiem o unieważnienie przedmiotowego znaku. Oświadczenie o niewystępowaniu do sądu z jakimkolwiek żądaniem wobec skarżącej nie połączone ze zrzeczeniem się przez uprawnionego roszczenia do zakazania naruszania przez skarżącą prawa do znaku towarowego "OSKARY MODY" R-178091, złożone przez współuprawnionego na jednej z rozpraw przed Urzędem, było, zdaniem strony, wynikiem złożonego przez stronę wniosku o unieważnienie prawa ochronnego i w świetle wcześniejszych działań uprawnionego oświadczenie pozostaje bez znaczenia dla oceny istnienia interesu prawnego skarżącej.

W ocenie skarżącej ustalenia stanu faktycznego oraz wyciągnięte przez Urząd wnioski co do nieistnienia interesu prawnego po stronie skarżącej są wynikiem zaniechania rozpatrzenia istotnej części przedstawionego przez skarżącą w postępowaniu spornym materiału dowodowego, a także rozpatrywania poszczególnych faktów i dowodów w izolacji od pozostałych ustaleń faktycznych.

Dla oceny istnienia interesu prawnego poza faktem stosunku konkurencji występującego między stronami oraz faktem rozpowszechniania przez uprawnionego zapowiedzi o przygotowywaniu pozwu przeciwko skarżącej w związku z rzekomym naruszaniem przez nią prawa do spornego znaku "OSKARY MODY" R-178091 zasadnicze znaczenie miała, zdaniem skarżącej, także okoliczność łączących strony stosunków prawnych przed zgłoszeniem spornego znaku do rejestracji. Urząd nie podjął się analizy umowy o współpracę łączącej strony z [...] września 2002 r. Okoliczności, iż strony przed zgłoszeniem spornego znaku współpracowały ze sobą, a więc łączyła je specjalna więź zaufania i lojalności odróżniało niniejszą sprawę od sytuacji występującej w sprawie o sygn. akt II GSK 13/06.

Analiza treści umowy o współpracę łączącej poprzednika prawnego skarżącej i współuprawnioną z dnia [...] września 2002 r. wskazuje, zdaniem skarżącej, iż strony łączył szczególny stosunek prawny w zakresie wspólnego przedsięwzięcia – organizacji imprez pt. Oskary mody (§ 1 umowy). Był to stosunek oparty na wzajemnym zaufaniu stron i wymagający od nich zachowania najwyższego stopnia lojalności. Potwierdza to § 2, 3, 9, 10 umowy.

Samodzielne zgłoszenie przez współuprawnioną do rejestracji oznaczenia, które było nazwą wspólnie prowadzonego z poprzednikiem prawnym skarżącej przedsięwzięcia, było bezsprzecznie naruszeniem łączącego strony stosunku zaufania, który zobowiązały się realizować z zachowaniem najwyższej staranności. Konkretną normą prawa, z której wynika interes prawny skarżącej są zatem przepisy o wykonaniu zobowiązań, a przede wszystkim art. 354 k.c.

Ponadto, Urząd nie podjął kroków w celu dokładnego zanalizowania kwestii podobieństwa znaku uprawnionego i skarżącej oraz usług przeznaczonych do ich oznaczania. Okoliczność, iż zgłoszony w złej wierze znak uprawnionego jest bardzo podobny do znaku skarżącej, co więcej znaki te dotyczą podobnych usług bardzo negatywnie wpłynie na zdolność odróżniającą znaku skarżącej oraz będzie prowadzić do konfuzji odbiorców przedmiotowych usług.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy RP wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym ta kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Sąd rozstrzyga przy tym w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Badając skargę wg powyższych zasad Sąd uznał, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Zaskarżona decyzja, jak i utrzymana nią w mocy decyzja z dnia [...] czerwca 2007 r. nie naruszają prawa.

Stosownie do art. 164 p.w.p. prawo ochronne na znak towarowy może być unieważnione na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny. Przepisy powołanej ustawy nie definiują pojęcia interesu prawnego. Stąd też w postępowaniu spornym dotyczącym unieważnienia prawa ochronnego ma zastosowanie art. 28 k.p.a. zgodnie, z którym stroną postępowania administracyjnego jest każdy czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Nie ma zatem żadnych przesłanek prawnych, by pojęcie interesu prawnego w rozumieniu art. 164 p.w.p. przypisywać inną treść niż ma ona na gruncie k.p.a. Taki też kierunek wykładni prezentowany jest w orzecznictwie utrwalonym i jednolitym Naczelnego Sądu Administracyjnego. Urząd Patentowy RP działający w trybie postępowania spornego trafnie zatem wykładając pojęcie interesu prawnego posiłkował się przepisem art. 28 k.p.a. zasadnie uznając, iż tak rozumiany interesem prawnym skarżąca się nie wykazała, a w tym zakresie, była ona ciężarem dowodu obciążona, co oznacza, iż jej obowiązkiem było przedstawienie okoliczności wskazujących na jej interes w żądaniu unieważnienia spornego prawa ochronnego. Natomiast stosownie do wiążącej organ procedury jego obowiązkiem było dokonanie wnikliwej oceny zgromadzonego materiału dowodowego i poczynienie na jego podstawie istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy w powyższym aspekcie ustaleń tak co do stanu faktycznego, jak i stanu prawnego rozpoznawanej sprawy. Z tych obowiązków Urząd Patentowy wywiązał się prawidłowo w takim sensie, że brak jest po jego stronie uchybień, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy. Dokonana przez Urząd ocena materiału dowodowego obejmuje bowiem okoliczności istotne dla poczynienia ustaleń co do legitymacji strony do złożenia wniosku o unieważnienie ww. prawa ochronnego. Urząd Patentowy dokonując powyższej oceny wyszedł przy tym z prawidłowego założenia, że interes prawny powinien być bezpośredni, konkretny, realny i znajdować potwierdzenie w okolicznościach faktycznych uzasadniających zastosowanie normy prawa materialnego. Podkreślenia przy tym wymaga, iż strona musi legitymować się takim interesem w dacie stosowania danych norm prawa administracyjnego, a zatem nie może to być interes przewidywalny ani hipotetyczny. Takich okoliczności, co stwierdził Urząd Patentowy RP skarżąca nie przedstawiła.

Uzasadniając swój interes prawny w żądaniu unieważnienia prawa ochronnego strona odwołała się do art. 20 i 22 Konstytucji RP i art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej uznając, iż skoro strony sporu prowadzą działalność gospodarczą polegającą m.in. na organizowaniu konkursów, w których nagradzane są osoby związane z szeroko pojętą tematyką mody to objęcie ochroną spornego znaku towarowego usług, które są tego rodzaju usługami ogranicza jej swobodę gospodarczą w zakresie prowadzenia takiej działalności. Samo tylko prowadzenie podobnej działalności gospodarczej nie stanowi jednak realnego zagrożenia ze strony uprawnionego ze spornego prawa dla prowadzenia działalności przez stronę i oznaczania usług znakiem OSKARY MODY w sytuacji, gdy, jak ustalił Urząd Patentowy, a skarżąca tych ustaleń nie podważa, uprawniony nie wystąpił do niej bezpośrednio z żądaniem zaprzestania używania spornego znaku i nie wystąpił z jakimkolwiek roszczeniem cywilnoprawnym wiążącym się ze spornym znakiem do sądu powszechnego. To skarżąca wystąpiła do Sądu przeciwko uprawnionemu o zakazanie czynów nieuczciwej konkurencji. Powództwo zostało jednak prawomocnie oddalone. Odwoływanie się do zeznań i wyjaśnień uprawnionych złożonych w tym postępowaniu, co czyni skarżąca w skardze, nie jest działaniem skutecznym. Ocenie organu podlega materiał zgromadzony w rozpoznawanej sprawie w tym również przedstawiona przez stronę informacja skierowana przez uprawnionych do prasy, odebrana przez stronę jako groźba wszczęcia przeciwko niej postępowania sądowego. Treść tych informacji nie uzasadnia jednak przekonania strony o istnieniu powyższej groźby. Podnieść przy tym należy, iż nie chodzi o to, czy w przyszłości mogą nastąpić ze strony uprawnionych działania tylko, czy w dacie złożenia wniosku takie działania zostały przez nich podjęte, a jak wyżej wskazano działania te nie nastąpiły. W świetle powyższego opisane informacje traktowane przez stronę jako list ostrzegawczy nie mogą stanowić podstawy do uznania, iż istnieje realne zagrożenie interesów skarżącej. Przyznać należy, iż oświadczenie jednego ze współuprawnionych o tym, że nie wystąpi do sądu ze stosownym roszczeniem przeciwko skarżącej nie jest oświadczeniem, które stanowi samoistną podstawę do uznania, iż w tej sytuacji strona interesu prawnego nie ma. Urząd poczynił ustalenia, co do złożenia tego oświadczenia jednakże, jak z uzasadnienia wynika stanowiły one jedynie wsparcie dla pozostałej rzeczowej i trafnej argumentacji i oceny okoliczności wskazujących zdaniem Urzędu na brak interesu prawnego w zgłoszonym przez stronę żądaniu. W tym stanie rzeczy odnotowanie powyższego oświadczenia, nawet w przypadku przecenienia jego skutków nie stanowi uchybienia, które mogłoby mieć wpływ na wynik sprawy. Chybione są też zarzuty skarżącej, które odnoszą się do pominięcia przez Urząd okoliczności dot. działania uprawnionego w złej wierze. Zasadnie Urząd podniósł, iż ocena przesłanek istnienia interesu prawnego nie obejmuje ustawowych warunków udzielenia prawa wyłącznego, których niespełnienie jest podstawą unieważnienia prawa ochronnego. Podnoszone przez skarżącą okoliczności co do złej wiary uprawnionego nie mogą być zatem uwzględnione przy ocenie powyższych przesłanek.

Strona w skardze odwołuje się do umowy zawartej przez jej poprzednika prawnego i współuprawnioną [...] września 2002 r. wskazując, iż samodzielne zgłoszenie przez współuprawnioną do rejestracji oznaczenia, które zdaniem strony, było nazwą wspólnego przedsięwzięcia i powołując się (po raz pierwszy w skardze) na przepis art. 354 k.c. Podnieść jednak należy, iż przedmiotem umowy, co strona przyznaje była umowa o współpracy, a zatem nie prawo wyłączne do znaku towarowego OSKARY MODY. Ze skargi wynika, iż jest ona dowodem działania uprawnionego w złej wierze, a w takim aspekcie Urząd Patentowy rozpatrując kwestię interesu prawnego skarżącej sprawy nie mógł rozważać. Z tego też względu brak odniesienia się przez organ do tej umowy nie stanowi uchybienia, które mogłoby mieć wpływ na wynik sprawy. Niezasadnym jest przy tym zarzut braku analizy podobieństwa między znakiem OSKARY MODY zarejestrowanym na rzecz uprawnionego a znakiem skarżącego OSKARY MODY. To podobieństwo w ocenie strony negatywnie wpływa na zdolność odróżniającą znaku i prowadzi do konfuzji wśród odbiorców tak oznaczanych usług. Podnieść jednak należy, że znak, do którego uprawniony jest skarżący zgłoszony został, co bezsporne z późniejszym pierwszeństwem. Sporne prawo wyłączne nie stanowiło zatem przeszkody w udzieleniu ochrony na znak towarowy skarżącego. Istniejąca ochrona spornego znaku nie wywiera zatem żadnego wpływu na prawidłowe funkcjonowanie znaku towarowego skarżącej. Powyższa okoliczność także wskazuje na to, iż skarżąca nie mając interesu prawnego w zgłoszonym żądaniu nie ma legitymacji do złożenia przedmiotowego wniosku. Ta okoliczność czyni uzasadnionym zastosowanie w sprawie art. 105 § 1 k.p.a.

Podnieść jednak należy, iż powyższe rozstrzygnięcie nie stanowi przeszkody w podjęciu działań zmierzających do ochrony interesów skarżącej w postaci kolejnego wniosku o unieważnienie spornego prawa wyłącznego w sytuacji, gdy zaistnieją okoliczności wskazujące na to, iż istnieje obiektywna i realna potrzeba ochrony jej praw.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał, iż zaskarżone decyzje nie naruszają obowiązującego prawa, w tym wskazanych w skardze przepisów prawa materialnego i procesowego, w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy i na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt