Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska (spr.), Sędziowie WSA Jacek Fronczyk, Teresa Zyglewska, Protokolant asystent sędziego Małgorzata Kędzielewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 listopada 2011 r. sprawy ze skargi J. M. na bezczynność Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę

Pismem z dnia [...] marca 2011 r. J.M. zwrócił się do Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z wnioskiem o udostępnienie, w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.): stenogramów wszystkich wypowiedzi Prezydenta RP [...] podczas, mającej miejsce w dniu [...] lutego 2009 r., konferencji: [...], z zaznaczeniem kolejności zabierania głosu przez pozostałych uczestników; listy zaproszonych na konferencję gości (imię i nazwisko, instytucja jaką zaproszony reprezentował, stanowisko/tytuł naukowy oraz informacja o obecności na konferencji); wzoru zaproszenia na konferencję. Wnioskodawca wniósł o udostępnienie wyżej wymienionych informacji w formie kopii dokumentów uwierzytelnionych przez właściwego pracownika Kancelarii.

Wraz z pismem z dnia [...] maja 2011 r. Kancelaria Prezydenta RP przesłała wnioskodawcy listę gości zaproszonych na konferencję: [...] oraz wzór zaproszenia na tę konferencję. Równocześnie poinformowano zainteresowanego, że Kancelaria nie posiada zapisu stenograficznego z przedmiotowej konferencji, oraz że w 2010 r. wydana została przez Kancelarię Prezydenta RP publikacja [...], zawierająca autoryzowany zapis ww. spotkania oraz poinformowano o możliwości, sposobach i miejscach zapoznania się z ww. publikacją.

W odpowiedzi na powyższe pismo J.M., pismem z dnia [...] maja 2011 r., dokonał uzupełnienia swego pierwotnego wniosku o udostępnienie informacji publicznej, wnosząc o udostępnienie: kopii zapisu fonograficznego konferencji [...]; kopii protokołu zniszczenia stenogramu z przedmiotowej konferencji oraz kopii regulaminu/instrukcji regulującego postępowanie ze stenogramami wypowiedzi Prezydenta RP; egzemplarza publikacji [...].

W piśmie z dnia [...] czerwca 2011 r. Kancelaria Prezydenta RP poinformowała J.M., że żądana przez niego kopia zapisu fonograficznego konferencji [...] nie jest informacją publiczną w rozumieniu ustawy, ponieważ nie mieści się w jej zakresie przedmiotowym. W piśmie wskazano również, iż samo urzeczywistnienie przez Kancelarię Prezydenta RP pomysłu intelektualnych debat stwarzających tylko możliwość spotkania się reprezentantów najróżniejszych środowisk intelektualnych kraju oraz wspólnej rozmowy i wymiany poglądów na różne aktualnie współczesne tematy nie stanowi opisu pewnej rzeczywistości dokonanej przez organ, a zarazem wiadomości przezeń wytworzonej. Stwierdzono także, iż nie można uznać, że wygłaszane w trakcie debat opinie, poglądy, czy oceny były bezpośrednio kierowane do Prezydenta RP i miały służyć realizacji wykonywanych przez Prezydenta zadań. Samo zaś nagranie fonograficzne przebiegu spotkań, nie stanowi wytworzenia wiadomości, a tylko jej utrwalenie, nie jest również dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 6 ust. 2 ustawy. Za informację taką należy uznać natomiast przygotowaną i wydaną przez Kancelarię Prezydenta RP publikację [...], która wiernie prezentuje wygłaszane przez prelegentów poglądy i opinie na poruszane podczas konferencji tematy. Poinformowano także, że nie był sporządzany zapis stenograficzny z przedmiotowej konferencji, a w związku z tym nie istnieje również protokół zniszczenia tego stenogramu.

Pismem z dnia [...] czerwca 2011 r. J.M. podtrzymał swój pierwotny wniosek, doprecyzowując, iż wnosi o udostępnienie informacji w formie dostępu do zapisu fonograficznego konferencji [...], w szczególności zapisu treści wystąpień Prezydenta RP na tej konferencji.

Kancelaria Prezydenta RP, pismem z dnia [...] lipca 2011 r. odpowiadając na powyższe wystąpienie wyjaśniła, że sporządzone przez Kancelarię nagranie fonograficzne debaty podczas konferencji [...] ma charakter materiału wewnętrznego o roboczym charakterze, który jako jeden z wielu materiałów służył przygotowaniu publikacji pt. [...]. W świetle zaś utrwalonego orzecznictwa i poglądów doktryny przyjmuje się, że dysponent informacji publicznej jest zobowiązany do jej udostępnienia tylko wtedy, gdy informacja nie została wcześniej udostępniona wnioskodawcy i nie funkcjonuje w obiegu publicznym. Publikacja [...] wydana została natomiast właśnie w celu, by każdy zainteresowany mógł się zapoznać z wystąpieniami Prezydenta RP i zaproszonych gości, wygłoszonymi również podczas nieoficjalnej części debaty.

W piśmie z dnia [...] lipca 2011 r. J.M., zwrócił się do Szefa Kancelarii Prezydenta RP z prośbą o wypełnienie obowiązku wynikającego z art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej i przesłanie mu do wiadomości treści decyzji, którą Szef Kancelarii Prezydenta RP odmówił udostępnienia informacji publicznej we wnioskowanej formie wraz z wyjaśnieniami, bądź o wydanie takiej decyzji wraz ze stosownym wyjaśnieniem.

W odpowiedzi na powyższe pismo Kancelaria Prezydenta RP poinformowała wnioskodawcę, iż w myśl poglądów judykatury i doktryny jeżeli żądanie udzielenia informacji, pomimo że skierowane w trybie powołanej ustawy, nie dotyczy informacji publicznej, to organ nie może wydawać decyzji administracyjnej, bowiem w takim wypadku odpowiedź organu winna być udzielona w formie pisma.

W dniu [...] sierpnia 2011 r. J.M. skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem organu, skargę na bezczynność Szefa Kancelarii Prezydenta RP w zakresie udostępnienia informacji publicznej w formie kopii zapisu fonograficznego treści wystąpień Prezydenta RP [...] na konferencji [...]. W skardze wniósł o nakazanie organowi udostępnienia wnioskowanej informacji w terminie 7 dni oraz zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi podniósł, iż treść wystąpień Prezydenta RP na przedmiotowej konferencji jest informacją publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej i podlega udostępnieniu. Oficjalny charakter tej konferencji oraz udział w niej Prezydenta RP jako gospodarza, nie może bowiem pozostawiać wątpliwości, że konferencja i jej przebieg jest sprawą publiczną, co w konsekwencji, zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 ustawy oznacza, że każda informacja o konferencji stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w ustawie. Treść wystąpień Prezydenta RP na konferencji wypełnia zaś nie tylko dyspozycję przepisu ogólnego art. 1 ust. 1 ustawy, ale także dyspozycję przepisu szczegółowego art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. c) ustawy. Zgodnie zaś z przepisem art. 12 ust. 2 pkt 2) ustawy Szef Kancelarii Prezydenta RP obowiązany jest zapewnić mu możliwość przeniesienia przedmiotowej informacji na odpowiedni, powszechnie stosowany nośnik informacji.

Skarżący podkreślił, że zgodnie z przepisem art. 143 Konstytucji RP organem pomocniczym Prezydenta RP jest Kancelaria Prezydenta RP, której Prezydent RP nadaje statut oraz powołuje i odwołuje Szefa Kancelarii Prezydenta RP. Wobec zaś faktu, że obowiązek udostępniania informacji publicznej ma czysto techniczny – pomocniczy charakter – Szef Kancelarii Prezydenta RP jest właściwym adresatem jego wniosku o udostępnienie informacji publicznej wytworzonej przez Prezydenta RP.

Zaznaczył jednocześnie, że wskazywana wielokrotnie w kierowanej do niego korespondencji publikacja [...] wydana przez Kancelarię Prezydenta RP, jest informacją wytworzoną przez Kancelarię Prezydenta RP. Nie jest ona jednak przedmiotem jego wniosku o udostępnienie informacji publicznej. Fakt istnienia tej publikacji i jej publicznego dostępu nie zastępuje zaś jego prawa do wnioskowanej informacji publicznej, którą jest treść rzeczywiście wypowiedzianych na Konferencji wystąpień Prezydenta RP, utrwalona w formie zapisu fonograficznego.

Kancelaria Prezydenta RP w odpowiedzi na skargę wniosła o jej odrzucenie ze względu na niedopuszczalność, ewentualnie o jej oddalenie.

Organ zaznaczył, że skarżący pismem z dnia [...] maja 2011 r., został poinformowany, iż w 2010 r. wydana została przez Kancelarię Prezydenta RP publikacja zatytułowana [...], zawierająca autoryzowany zapis ww. spotkania. Równocześnie udzielono informacji co do możliwości, sposobów i miejsc zapoznania się z tą publikacją.

Powołując się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 lutego 2008 r., sygn. akt II SA/Kr 129/07, organ podkreślił, iż czym innym jest prawo do informacji publicznej, a czym innym żądanie bezpośredniego dostępu do materiałów źródłowych. Zapis fonograficzny konferencji [...] stanowił zaś jedynie roboczy materiał źródłowy dla powstania części publikacji pt. [...] i jako taki nie stanowi informacji publicznej.

Ponadto przepisy prawa nie nakładają na Kancelarię Prezydenta RP obowiązku utrwalania w jakiejkolwiek formie wystąpień Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, ani tym bardziej obowiązku zapewnienia wstępu każdemu zainteresowanemu na szeroko rozumiane spotkania, podczas których głos zabiera Prezydent RP. A już z pewnością obowiązku takiego nie można kreować w stosunku do nieoficjalnych wystąpień Prezydenta RP.

W ocenie organu należy jednoznacznie odróżnić sytuację, w której ustawa nakłada na określone podmioty obowiązek zapewnienia każdemu zainteresowanemu podmiotowi dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, obligując zarazem organ do utrwalania ich przebiegu, od sytuacji sporządzenia przez Kancelarię Prezydenta RP zapisu fonograficznego, mającego stanowić techniczne ułatwienie dla przygotowania publikacji, której zakresem objęta jest cała seria konferencji tematycznych. Oficjalna część spotkania, do udziału w której zaproszona była także prasa stanowi zaś materiał ogólnodostępny (m.in. na stronie internetowej: [...]), a treść przemówień uczestników spotkania, zarówno z części oficjalnej, jak i nieoficjalnej, została wydana w formie ogólnodostępnej publikacji.

Powołując się na wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego – z dnia 1 października 2010 r., sygn. akt I OSK 1216/10 oraz z dnia 16 kwietnia 2010 r., sygn. akt I OSK 14/10, organ podkreślił, że nawet – w sposób "kwalifikowany" zobowiązane organy kolegialne – nie mają obowiązku udostępniania informacji z przebiegu posiedzenia organu kolegialnego na nośniku audiowizualnym czy teleinformatycznym, jeżeli udostępniony został protokół z tego wydarzenia. Tym bardziej uznać należy, iż ani Prezydent RP, ani Kancelaria Prezydenta RP nie są zobowiązani do udostępniania zapisu fonograficznego organizowanego spotkania jeżeli informacje z przebiegu tego spotkania i treść wypowiedzi jego uczestników zostały zebrane i wydane w ogólnodostępnej publikacji.

Podkreślono przy tym, że zapis fonograficzny konferencji [...], jako środek techniczny o charakterze czysto roboczym, stanowi rejestr wszelkich dźwięków zaistniałych w czasie spotkania, a także luźnych zdań i wtrąceń natury "codziennej", niemających związku z tematem konferencji, a tym bardziej w żadnej mierze niezwiązanych ze sprawami o charakterze publicznym. Nie można zaś skutecznie wywodzić, że informacją publiczną objęte są wszelkie wypowiedzi, dygresje, czy wywiązujące się rozmowy mające miejsce podczas spotkań z udziałem organów władzy publicznej, niezwiązanych stricte z tematem wystąpienia. Czym innym jest bowiem prawo do informacji publicznej – tu treści oficjalnych wystąpień Prezydenta RP [...], a czym innym żądanie nagrania obejmującego stricte przebieg konferencji. W sprawie będącej przedmiotem niniejszej skargi, skarżący ma natomiast możliwość zapoznania się z wystąpieniami Prezydenta [...] autoryzowanymi przez niego i przekazanymi do publikacji jako w pełni odzwierciedlającymi jego myśli i poglądy zaprezentowane podczas przedmiotowej konferencji. Zgodnie natomiast z ukształtowanym orzecznictwem sądowoadministracyjnym dysponent informacji publicznej jest zobowiązany do jej udostępnienia tylko wtedy, gdy informacja nie została wcześniej udostępniona wnioskodawcy i nie funkcjonuje w obiegu publicznym.

Samo nagranie fonograficzne konferencji: [...] nie jest natomiast objęte zakresem przedmiotowym ustawy o dostępie do informacji publicznej i jako takie nie podlega udostępnieniu w trybie tej ustawy. Skoro zatem wnioskowana przez skarżącego informacja nie podlega udostępnieniu w trybie i na zasadach określonych w ww. ustawie, gdyż nie posiada przymiotu informacji publicznej, to w sprawie niniejszej nie mogło dojść ani do jej udostępnienia, a więc do dokonania czynności materialno – technicznej, ani też do odmowy udostępnienia, czyli wydania decyzji administracyjnej.

Skoro zatem wniosek skarżącego nie może zostać załatwiony w trybie dostępu do informacji publicznej ani też w żadnym innym trybie, skarga na bezczynność, jako niedopuszczalna, powinna zostać odrzucona. W przypadku natomiast, gdyby sąd nie znalazł przesłanek do odrzucenia skargi, organ wniósł o jej oddalenie.

Skarżący ustosunkowując się do powyższej odpowiedzi na skargę w piśmie z dnia [...] października 2011 r. podniósł, że argumentacja organu nie podważa słuszności jego skargi. Zaś przytoczone orzecznictwo bądź nie przystaje rodzajowo do przedmiotowej sprawy, bądź potwierdza słuszność jego skargi. Podkreślił, że informacja, o której dostęp wnioskuje – czyli wszystkie wypowiedzi Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na konferencji [...] są informacją publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Polemizując z argumentacją organu podniósł, że publikacji [...] nie można utożsamiać z protokołem z posiedzenia kolegialnej władzy publicznej, a tym samym publikacja ta nie może zastępować jego prawa do dostępu do nagrania fonograficznego wypowiedzi Prezydenta RP na konferencji. Nieuzasadnione jest też rozróżnienie na "część oficjalną, jak i nieoficjalną debaty" w czasie przebiegu konferencji. Można mówić co najwyżej o części konferencji, na której obecni są przedstawiciele środków masowej komunikacji oraz tej jej części, na której obecność tych przedstawicieli nie jest przewidziana. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej pełnił jednak swoje oficjalne obowiązki zarówno będąc obserwowany obiektywem kamery telewizyjnej, jak i przewodnicząc konferencji w tej jej części, w której obecność kamer telewizyjnych, jak i reporterów prasy, radia i telewizji nie była przewidziana.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle § 2 powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Kontrola ta, zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), obejmuje także orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów.

W ocenie Sądu skarga na bezczynność Kancelarii Prezydenta RP w niniejszej sprawie nie zasługuje na uwzględnienie.

Z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale – mimo istnienia ustawowego obowiązku – nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub innego aktu, lub nie podjął stosownej czynności (vide: T. Woś /w:/ T. Woś (red.), H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005, s. 86).

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w art. 61 ust. 1 stanowi, że obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu (ust. 2). Ograniczenie prawa, o którym mowa w ust. 1 i 2, może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa (ust. 3).

Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), będąca rozwinięciem konstytucyjnego prawa do informacji publicznej, reguluje zasady i tryb dostępu do informacji, mających walor informacji publicznych, wskazuje, w jakich przypadkach dostęp do informacji publicznej podlega ograniczeniu, i kiedy żądane przez wnioskodawcę informacje nie mogą zostać udostępnione.

Zgodnie z art. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, każda informacja o sprawach publicznym stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym w ustawie. Informację publiczną w świetle ugruntowanego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego stanowi każda wiadomość wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują, bądź gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa, w zakresie swych kompetencji. Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów, odnoszących się do organu władzy publicznej, związanych z nim bądź w jakikolwiek sposób go dotyczących. Są nią zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez organ wytworzone, jak i te, które używa się przy realizacji przewidzianych prawem zadań (także te, które tylko w części go dotyczą), nawet, gdy nie pochodzą wprost od niego.

Udostępnienie informacji publicznej następuje w formie czynności materialno-technicznej. Obowiązek wydania decyzji administracyjnej ustawodawca przewidział natomiast tylko w takim wypadku, gdy informacja, której udostępnienia żąda określony podmiot jest informacją publiczną, lecz organ odmawia jej udostępnienia. Jeżeli żądanie nie dotyczy informacji publicznej, organ powinien powiadomić pismem podmiot żądający udostępnienia informacji, że jego wniosek nie znajduje podstaw w przepisach prawa (por. wyrok WSA z dnia 5 lipca 2007 r., sygn. akt II SAB/Wa 19/07, Lex nr 368235, wyrok NSA z dnia 11 grudnia 2002 r., sygn. akt II SA 2867/02, publ. Wokanda 2003/6/33).

Art. 4 ust. 1 ustawy stanowi, że obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: organy władzy publicznej, organy samorządów gospodarczych i zawodowych, podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa, podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego, podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

W świetle powyższego, w ocenie Sądu, nie ulega wątpliwości, że Kancelaria Prezydenta RP, jako organ pomocniczy Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z art. 143 Konstytucji, jest podmiotem zobowiązanym na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej do udzielenia informacji, mającej walor informacji publicznej, będącej w jego posiadaniu.

J.M. domagał się od Szefa Kancelarii Prezydenta RP udostępnienia informacji publicznej w postaci kopii zapisu fonograficznego treści wystąpień Prezydenta RP [...] na konferencji [...], która odbyła się w dniu [...] lutego 2009 r.

Organ w odpowiedzi na powyższy wniosek poinformował J.M., że w 2010 r. wydana została przez Kancelarię Prezydenta RP publikacja [...], zawierająca m.in. autoryzowany zapis wystąpień Prezydenta RP [...] na konferencji [...] oraz wskazał, że zarówno w budynku Kancelarii Prezydenta RP przy [...], jak i w ogólnie dostępnych bibliotekach uprawnionych do otrzymywania bibliotecznych egzemplarzy obowiązkowych, można zapoznać się z tą publikacją. Jednocześnie poinformowano wnioskodawcę, że sporządzone przez Kancelarię nagranie fonograficzne debaty podczas konferencji [...] ma charakter materiału wewnętrznego o roboczym charakterze, który jako jeden z wielu materiałów służył przygotowaniu publikacji pt. [...].

Art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej stanowi, że udostępnienie informacji publicznej następuje m.in. w formach wskazanych w artykułach 10 i 11 tej ustawy. Zgodnie natomiast z art. 11 pkt 1 ww. ustawy informacja publiczna może być udostępniona m.in. w drodze wyłożenia lub wywieszenia w miejscach ogólnie dostępnych.

W sprawie jest okolicznością niesporną, że treść wystąpień Prezydenta RP [...] na konferencji [...] stanowi informację publiczną, oraz że treść tych wystąpień została zamieszczona w wydanej w 2010 r. przez Kancelarię Prezydenta RP publikacji [...]. Informacja w postaci treści wystąpień Prezydenta RP na ww. konferencji funkcjonuje zatem w obiegu publicznym i jest powszechnie dostępna. Organ poinformował zaś wnioskodawcę, w jaki sposób może zapoznać się z tą informacją.

Nie można w tej sytuacji zarzucić organowi bezczynności, gdyż żądana informacja jest powszechnie dostępna, a nadto organ wskazał dostępny dla wnioskodawcy sposób zapoznania się z nią.

Organ nie był w tej sytuacji zobowiązany do udostępnienia kopii zapisu fonograficznego treści wystąpień Prezydenta RP, czego domagał się wnioskodawca. Prawo do informacji publicznej obejmuje bowiem prawo do uzyskania określonej informacji, a nie prawo dostępu do materiału źródłowego zawierającego tę informację.

Należy też zwrócić uwagę, że ustawa o dostępie do informacji publicznej dwukrotnie wskazuje na możliwość udostępniania informacji publicznej w drodze udostępnienia materiałów audiowizualnych i teleinformatycznych, tj. w art. 7 ust. 1 pkt 3 oraz w art. 19 tej ustawy. Uregulowania te odnoszą się jednak do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów oraz ich organów pomocniczych. Nie dotyczą zatem ani Prezydenta RP, ani spotkań organizowanych pod jego patronatem i z jego udziałem.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji wyroku.