Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Leszek Tyliński Sędziowie sędzia WSA Anna Klotz sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Dominika Znaniecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy oddala skargę.

Starosta [...], decyzją z dnia [...]2015 r. orzekł o zatrzymaniu skarżącemu, M. W. prawo jazdy kategorii [...], dokument nr [...]nr druku [...], wydany dnia [...].2010 r. przez Starostę [...] na okres od dnia [...].2015 r. do dnia [...].2015 r. włącznie. W uzasadnieniu w/w decyzji wskazano, iż w dniu [...].2015 r. do Starosty [...] wpłynęła informacja od Zastępcy Naczelnika Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Miejskiej Policji w [...] o zatrzymaniu prawa jazdy skarżącemu, posiadającemu uprawnienia do kierowania pojazdami kat. [...], w związku z przekroczeniem dopuszczalnej prędkości o więcej niż 50 km/h na obszarze zabudowanym (w tym przypadku prędkość wynosiła 101/50 km/h), zgodnie z brzmieniem art. 102 ust. 1 pkt 4 ustawy o kierujących pojazdami. W dniu [...].2015 r. zawiadomiono stronę o wszczęciu postępowania w sprawie zatrzymania prawa jazdy, strona wzięła udział w postępowaniu.

W odwołaniu od powyższej decyzji, skarżący wniósł na podstawie art. 135,

art. 136 art. 138 § 1 k.p.a. o:

1. a/ uchylenie zaskarżonej decyzji organu I instancji w całości i umorzenie postępowania w sprawie,

b/ nakazaniu organowi I instancji zwrotu stronie dokumentu prawa jazdy nr [...], ewentualnie

2. a/ uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I Instancji,

b/ wstrzymanie wykonalności decyzji, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności,

c/ nakazaniu organowi I instancji zwrotu stronie dokumentu prawa jazdy nr [...],

3. wstrzymanie wykonalności decyzji, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności,

4. przeprowadzenie przez organ odwoławczy dodatkowego postępowania w celu uzupełnienia dowodów poprzez zwrócenie się do biegłego z zakresu ruchu drogowego w celu ustalenia rzeczywistej prędkości poruszania się pojazdu strony na terenie zabudowanym w chwili popełnienia wykroczenia.

Skarżący zarzucił naruszenie:

1. - art. 7, art. 10 § 1 i § 2 , art. 77§1 , art. 79 § 2, art. 81, art. 84§1, 107 § 3, 108 §1 k.p.a. poprzez:

a/ nie przeprowadzeniu przez organ administracji Starosty [...] postępowania dowodowego przy czynnym udziale stron, a w szczególność pominięciu udziału stron przy odtwarzaniu nagrania popełnienia wykroczenia przez stronę i możliwości wypowiedzenie się co do tego nagrania przez stronę,

b/ braku zawiadomienia strony o możliwości zapoznania się z zgromadzonym materiałem dowodowym i możliwością wypowiedzenia się co do niego,

c/ pominięciu strony przy prowadzonym postępowaniu dowodowym i możliwości zgłaszania wniosków dowodowych,

d/ przyznaniu przez organ administracyjny za udowodnione okolicznościom faktycznym w przypadku pominięcia udziału strony w postępowaniu i możliwości wypowiedzenia się jej co do przeprowadzonych dowodów,

e/ uznaniu przez organ administracyjny, że w niniejszym postępowaniu zachodzą przesłanki załatwienia sprawy nie cierpiącej zwłoki ze względu na ochronę zdrowia, ochronę życia ludzkiego oraz interesu społecznego,

f/ nie powołaniu przez organ administracji publicznej dowodu z opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego w celu ustalenia rzeczywistej prędkości poruszania się pojazdu strony w na terenie zabudowanym w chwili popełnienia wykroczenia,

g/ pominięcia przez organ administracji publicznej - Starostę [...] w decyzji uzasadnienia prawnego podstawy zastosowania w niniejszej sprawie rygoru natychmiastowej wykonalności,

2. - art. 102 ust.1 pkt 1a ustawy o kierujących pojazdami poprzez uznanie przez organ, że strona w dniu [...].2015 r. kierując pojazdem na terenie zabudowanym przekroczyła prędkość o więcej niż 50km/h - bez przeprowadzenia postępowania dowodowego, a w szczególności nie powołaniu biegłego z zakresu ruchu drogowego w celu sporządzenia opinii i ustaleniu rzeczywistej prędkości poruszania się pojazdu strony na terenie zabudowanym w chwili popełnienia wykroczenia.

W uzasadnieniu odwołania wskazał, że w całości kwestionuje nagranie z dnia [...]2015 r. wykonane przez patrol Policji rejestrujące popełniane wykroczenie, - organ I instancji z nie wyjaśnił czy rzeczywiście strona dokonała przekroczenia prędkości na terenie zabudowania o 51 km/h i nie powołał dowodu z opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego, tym bardziej, że przekroczenie prędkości od której następuje zatrzymanie prawa jazdy według nagrania wynosiło jedynie o 1 km/h.

Podnosił, że istotnym naruszeniem przepisów jakiego dopuścił się organ

I instancji wydając decyzję było nadanie zaskarżonej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności jak wskazując, że wykazanie istnienia, od strony pozytywnej, dobra chronionego w danej sprawie musi być wyraźne, a Starosta [...] w żaden sposób nie uzasadnił podstawy zastosowania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji czym niewątpliwie dopuścił się naruszenia przepisów art. 107 § 3 i 108 §1 k.p.a.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...]2015 r. na podst. art. 102 ust. 1 pkt. 4 oraz art. 102 ust. 1c, w związku z art. 102 ust. 1 e ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (tj. Dz. U. z 2015 r. poz. 155 z późn. zm.), w związku z art. 135 ust. 1 pkt. 1a lit. a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r., Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm.), zwanej dalej: "k.p.a.", utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję w całości.

Organ odwoławczy powyższe rozstrzygnięcie oparł o następujące ustalenia i rozważania:

Podstawę wydania zaskarżonej decyzji stanowi przepis art. 102 ust. 1 pkt 4 ustawy o kierujących pojazdami. Zgodnie z tym przepisem starosta wydaje decyzję administracyjną o zatrzymaniu prawa jazdy lub pozwolenia na kierowanie tramwajem, w przypadku, gdy kierujący pojazdem przekroczył dopuszczalną prędkość o więcej niż 50 km/h na obszarze zabudowanym. Na mocy ust. lc ww. przepisu starosta wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1 pkt 4 lub 5, na okres 3 miesięcy, nadając jej rygor natychmiastowej wykonalności oraz zobowiązując kierującego do zwrotu prawa jazdy,, jeżeli dokument ten nie został zatrzymany w trybie art. 135 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. -Prawo o ruchu drogowym.

Ustawodawca jasno sprecyzował co stanowi źródło ustalenia stanu faktycznego w zakresie stwierdzenia okoliczności przekroczenia dopuszczalnej prędkości w terenie zabudowanym o 50 km/h. Zgodnie z treścią art. 7 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o zmianie ustawy kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 541) do dnia 3 stycznia 2016 r. podstawą wydania decyzji, o której mowa w art. 102 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz art. 103 ust. 1 pkt 5 ustawy o kierujących pojazdami jest informacja o zatrzymaniu prawa jazdy na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 1a ustawy prawo o ruchu drogowym. W związku z powyższym wystarczającą i co do zasady samodzielną podstawę do wydania decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy stanowi ww. informacja. Ewentualne podważenie treści przekazanej informacji mogłoby nastąpić w przypadku prawomocnego rozstrzygnięcia uprawnionego organu, z którego wynikałoby, iż przekroczenie prędkości nie miało miejsca lub nie wynosiło więcej niż 50 km/h. Wskazany wyżej stan prawny odnosi się do stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszego postępowania, w którym prawo jazdy zostało zatrzymane za pokwitowaniem w trybie art. 135 ust. 1 pkt 1a ustawy prawo o ruchu drogowym.

W aktach sprawy znajduje się pismo Zastępcy Naczelnika Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Miejskiej Policji w [...] z dnia [...].2015 r. informujące, iż w dniu [...].2015 r. zatrzymane zostało prawo jazdy odwołującego w związku z ujawnionym przekroczeniem prędkości w terenie zabudowanym o 51 km/h. Organ wydający decyzję o zatrzymaniu prawa jazdy nie prowadzi własnych ustaleń dotyczących faktu rażącego przekroczenia prędkości, ale z mocy decyzji ustawodawcy opiera swoje rozstrzygnięcie na przekazanej mu informacji o zatrzymaniu prawa jazdy na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 1a ustawy prawo o ruchu drogowym. Tym samym wszelkie zarzuty odwołującego, dotyczące sposobu przeprowadzenia postępowania oraz ustalenia stanu faktycznego nie mogły przynieść pożądanego skutku w postępowaniu administracyjnym w sprawie zatrzymania prawa jazdy. Wynika to również z art. 7 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o zmianie ustawy kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, zgodnie z którym do dnia 3 stycznia 2016 r. podmiot, który wydał prawomocne rozstrzygnięcie za naruszenie, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 1a ustawy wymienionej w art. 4, niezwłocznie powiadamia o tym starostę właściwego ze względu na miejsce zamieszkania kierującego pojazdem. Oznacza to, iż do czasu powiadomienia o prawomocnym rozstrzygnięciu, organ nie ma podstaw do kwestionowania informacji przekazanej przez organy Policji. Co więcej przepis art. 103 ust. 3 ustawy o kierujących pojazdami przesądza, iż w okresie prowadzenia postępowania wykroczeniowego, istnieje po stronie organu obowiązek zatrzymania prawa jazdy. W świetle tego przepisu, jeżeli sprawa o naruszenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 lub 5, została skierowana do rozpoznania przez sąd lub organ orzekający o sprawie w postępowaniu dyscyplinarnym i nie zakończyła się prawomocnym rozstrzygnięciem w okresie 3 miesięcy od dnia zatrzymania dokumentu, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1d - w okresie 6 miesięcy, podlega on zwrotowi. Oznacza to a contrario, iż mimo braku prawomocnego rozstrzygnięcia w przedmiocie popełnionego wykroczenia, organ zobowiązany jest do zatrzymania prawa jazdy.

Niezrozumiały jest zarzut odwołującego dotyczący braku zapewnienia czynnego udziału w postępowaniu w sprawie zatrzymania prawa jazdy. W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania z dnia [...].2015 r. wskazano, odwołującemu stosowne przepisy, dotyczące udziału i uprawnień w postępowaniu oraz wskazano zindywidualizowaną informację o miejscu i możliwym sposobie zapoznania się z aktami oraz wyznaczono termin na wniesienie uwag. Odwołujący skorzystał z ww. możliwości m.in. składając wniosek o zawieszenie postępowania. W związku z powyższym organ nie naruszył w szczególności art. 10 k.p.a., gdyż zapewnił stronie czynny udział w prowadzonym postępowaniu. Ponadto w doktrynie i orzecznictwie funkcjonuje ugruntowane stanowisko, iż naruszenie przepisów o charakterze procesowym może zostać uwzględnione w przypadku, gdy zostanie wykazane, że mogło mieć ono wpływ na wynik prowadzonego postępowania. W tym zakresie odwołujący nie wykazał, aby ewentualne naruszenie przepisu art. 10 k.p.a., pozbawiło go możliwości obrony swoich interesów w postępowaniu, gdyż okoliczności wskazane w odwołaniu nie mogły zostać uwzględnione zarówno przez organ I instancji jak i tut. Kolegium.

W zakresie zarzutu dotyczącego nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, wskazać należy, że zgodnie z art. 102 ust. 1c ustawy o kierujących pojazdami, starosta wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1 pkt 4 lub 5, na okres 3 miesięcy, nadając jej rygor natychmiastowej wykonalności. Oznacza to, iż nadanie rygoru następuje zawsze w przypadku wydania decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy na mocy art. 102 ust. 1 pkt 4 i nie wymagane jest spełnienie żadnych dodatkowych przesłanek zastosowania rygoru. Organ nie ma w przedstawionej sytuacji jedynie możliwości nadania rygoru, jak w przypadku art. 108 k.p.a. Co prawda w zaskarżonej decyzji błędnie wskazano jako podstawę nadania rygoru art. 108 k.p.a., ale nie zmienia to faktu, iż w systemie prawnym istniał na dzień wydania decyzji ww. przepis obligujący z mocy samej ustawy do nadania rygoru bez względu na jakiekolwiek okoliczności, poza wydaniem decyzji w sprawie zatrzymania prawa jazdy. Tym samym powyższa nieprawidłowość nie miała wpływu na wynik zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia.

Organ nie stwierdził również okoliczności uzasadniających ewentualne wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wydanie w tym zakresie odrębnego postępowania, z uwagi na krótki okres rozpatrzenia sprawy przez organ odwoławczy, nie było celowe. Niniejsza decyzja rozstrzygająca sprawę co do istoty skutkuje bowiem wykonalnością decyzji jako ostatecznej. Tym samym jest orzeczeniem dalej idącym niż postanowienie w kwestii wstrzymania wykonalności decyzji wynikającej z nadanego jej rygoru natychmiastowej wykonalności, którego skuteczność odnosi się wyłącznie do decyzji niestatecznych.

W skardze złożonej do Sądu, skarżący wniósł o uchylenie w całości decyzji Starosty [...] z dnia [...].2015 r., o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych oraz o wstrzymanie w całości wykonaniu zaskarżonej decyzji.

Na podstawie art. 57 § 1 pkt 3 ppsa zarzucił naruszenie :

1. art. 7, art. 10§ 1 i § 2 , art. 77§1 , art. 79§2, art. 81, art. 84§1, 107 § 3, 108 §1 -kpa poprzez:

a/ nie przeprowadzeniu przez organ administracji publicznej postępowania dowodowego przy czynnym udziale stron, a w szczególność pominięciu udziału stron przy odtwarzaniu nagrania popełnienia wykroczenia przez stronę i możliwości wypowiedzenie się co do tego nagrania przez stronę ,

b/ przyznaniu przez organ administracyjny za udowodnione okolicznościom faktycznym w przypadku pominięcia udziału strony w postępowaniu i możliwości wypowiedzenia się jej co do przeprowadzonych dowodów,

c/ wydaniu decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy jedynie na podstawie informacji o zatrzymaniu prawa jazdy bez przeprowadzenia własnego postępowania dowodowego i ustaleniu podstaw do wydania decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy,

d/ uznaniu przez organ administracyjny, że w niniejszym postępowaniu zachodzą przesłanki załatwienia sprawy nie cierpiącej zwłoki ze względu na ochronę zdrowia, ochronę życia ludzkiego oraz interesu społecznego,

e/ nie powołaniu przez organ administracji publicznej dowodu z opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego w celu ustalenia rzeczywistej prędkości poruszania się pojazdu strony w na terenie zabudowanym w chwili popełnienia wykroczenia,

2. art. 102 ust.1 pkt 1a ustawy o kierujących pojazdami poprzez uznanie przez organ administracji publicznej -, że strona w dniu [...].2015 r. kierując pojazdem na terenie zabudowanym przekroczyła prędkość o więcej niż 50km/h - bez przeprowadzenia postępowania dowodowego, a w szczególności nie powołaniu biegłego z zakresu ruchu drogowego w celu sporządzenia opinii i ustaleniu rzeczywistej prędkości poruszania się pojazdu strony na terenie zabudowanym w chwili popełnienia wykroczenia.

3. art. 77 ust 2 w zw. z art. 45 Konstytucji RP wz zw. z art. 135 ust. 1 pkt1la ustawy prawo o ruchu drogowym poprzez wydanie decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy jednie w oparciu o informację o zatrzymaniu prawa jazdy, bez przeprowadzenia przez organ postępowania dowodowego i pozbawienia tym samym skarżącego możliwości dochodzenia swoich praw.

W uzasadnieniu skargi powołano tożsame argumenty, jak w uzasadnieniu odwołania. W nawiązaniu do zarzutu naruszenia przepisów Konstytucji, podniesiono, że zgodnie z art. 75 "ustawa nie może nikomu zamykać drogi sądowej dochodzenia naruszonych wolności lub praw" i art. 45 "każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd "wynika, że organ administracji publicznej musi przeprowadzić własne postępowanie i dopuścić do czynnego udziału stronę. Wywodzono, ze oparcie decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy jedynie na podstawie informacji wynikającej z treści art. 135 ust 1 pkt 1a ustawy prawo o ruchu drogowym stoi w sprzeczności z w/w przepisami Konstytucji RP.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Ocena zaskarżonej decyzji przeprowadzona w zakresie wynikającym z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) i art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej: "p.p.s.a.") nie potwierdza, aby w toku postępowania administracyjnego uchybiono prawu w sposób uzasadniający uchylenie decyzji.

Ze znajdującego się w aktach sprawy pisma Zastępcy Naczelnika Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Miejskiej Policji w [...] z dnia [...].2015 r. wynika, że w dniu [...].2015 r. zatrzymane zostało prawo jazdy skarżącego w związku z ujawnionym przekroczeniem prędkości w terenie zabudowanym o 51 km/h.

Okoliczność ta zobowiązywała organ I instancji do wydania decyzji o zatrzymaniu skarżącemu prawa jazdy na okres 3 miesięcy oraz do nadania tej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. Przepis art. 102 ust. 1 pkt 4 ustawy o kierujących pojazdami, stanowi, że starosta wydaje decyzję administracyjną o zatrzymaniu prawa jazdy, w przypadku, gdy kierujący pojazdem przekroczył dopuszczalną prędkość o więcej niż 50 km/h na obszarze zabudowanym. Czas, na który orzeka się o zatrzymaniu prawa jazdy określa art. 102 ust. 1c tej ustawy, stanowiąc, że decyzję w powyższym przedmiocie wydaje się na okres 3 miesięcy, nadając jej rygor natychmiastowej wykonalności oraz zobowiązując kierującego do zwrotu prawa jazdy, jeżeli dokument ten nie został zatrzymany w trybie art. 135 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. -Prawo o ruchu drogowym. Z powyższej regulacji wynika, że o zatrzymaniu prawa jazdy organ orzeka obligatoryjnie.

Jak słusznie wskazał organ odwoławczy, ustawodawca jasno sprecyzował, co stanowi źródło ustalenia stanu faktycznego w zakresie stwierdzenia okoliczności przekroczenia dopuszczalnej prędkości w terenie zabudowanym o 50 km/h. Zgodnie z treścią art. 7 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o zmianie ustawy kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 541) do dnia 3 stycznia 2016 r. podstawą wydania decyzji, o której mowa w art. 102 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz art. 103 ust. 1 pkt 5 ustawy o kierujących pojazdami jest informacja o zatrzymaniu prawa jazdy na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 1a ustawy prawo o ruchu drogowym. Przepis ten przesądza, ze jedyną i wyłączną okolicznością, która przesądza o obowiązku wydania decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy, jest ww. informacja.

W związku z powyższym oczywistym jest, że organ wydający decyzję o zatrzymaniu prawa jazdy nie prowadzi własnych ustaleń dotyczących faktu rażącego przekroczenia prędkości, ale z mocy woli ustawodawcy opiera swoje rozstrzygnięcie na przekazanej mu informacji o zatrzymaniu prawa jazdy na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 1a ustawy prawo o ruchu drogowym. Tym samym organ prowadzący postępowanie o zatrzymanie prawa jazdy w trybie art. 102 ust. 1 pkt 4 ustawy o kierujących pojazdami, nie może ani powoływać z urzędu, ani na wniosek dowodów na okoliczność powiedzenia, czy też weryfikacji treści zawartych w informacji, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o zmianie ustawy kodeks karny oraz niektórych innych ustaw. Dlatego też bezzasadne są zarzuty skarżącego w przedmiocie: - niepowołania przez organ dowodu z opinii biegłego na okoliczność weryfikacji treści ww. informacji, co do rzeczywistej prędkości pojazdu, kierowanego przez skarżącego w dniu zatrzymania, - przyznania przez organ administracyjny za udowodnione okoliczności faktycznych zawartych w ww. informacji, - wydania decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy jedynie na podstawie ww. informacji.

Równie chybionym jest zarzut naruszenia przepisu art. 108 k.p.a., skoro przepisu tego organ nie stosował, co wyjaśnił w uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy. Podstawą nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności był przepis art. 102 ust. 1 c ustawy o kierujących pojazdami, który nakłada na organ obowiązek nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, niezależnie od przesłanek, które zostały powołane w skardze.

Chybionym a także niezrozumiałym jest zarzut naruszenia art. 77 ust 2 w zw. z art. 45 Konstytucji RP wz zw. z art. 135 ust. 1 pkt 1a ustawy prawo o ruchu drogowym, skoro, nie doszło do naruszenia przepisu art. 135 ust. 1 pkt 1a ustawy prawo o ruchu drogowym, a wskazane przepisy Konstytucji dotyczą prawa do sądu, które właśnie skarżący realizuje poprzez skierowanie skargi do sądu administracyjnego.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 151 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku.