Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Chybicki Sędziowie sędzia WSA Marzenna Glabas asesor WSA Grzegorz Klimek (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 13 lutego 2024 r. sprawy ze skargi P. K. na decyzję Dyrektora Szkoły w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Dyrektora Szkoły w O. z dnia [...]; II. zasądza od Dyrektora Szkoły w O. na rzecz skarżącego kwotę 697 zł (sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Wnioskiem z 10 października 2022 r. P.K. (dalej jako: skarżący), powołując się na przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej, zwrócił się do Dyrektora Liceum [...] w O. o przesłanie w formie elektronicznej na wskazany adres następujących informacji:

- Jakie instytucje państwowe kontrolowały w 2022 r. działalność Liceum [...] w 2022 roku ? Proszę o podanie nazwy instytucji, czasu trwania kontroli oraz jej zakresu.

- Jakie instytucje państwowe kontrolowały w 2021 r. działalność Liceum [...] w 2021 roku ? Proszę o podanie nazwy instytucji, czasu trwania kontroli oraz jej zakresu.

- Jakie instytucje państwowe kontrolowały w 2020 r działalność Liceum [...] w 2020 roku ? Proszę o podanie nazwy instytucji, czasu trwania kontroli oraz jej zakresu.

Pismem z 28 listopada 2022 r. Dyrektor wezwała skarżącego do wykazania, że za udostępnieniem wnioskowanej informacji przemawia szczególnie uzasadniony interes publiczny, gdyż żądana informacja jest informacją publiczną przetworzoną.

Decyzją z 9 grudnia 2022 r. Dyrektor odmówiła udostępnienia informacji publicznej wobec niewykazania przez wnioskodawcę szczególnej istotności dla interesu publicznego uzyskania tej informacji.

W uzasadnieniu stwierdziła, że informacja wskazana we wniosku stanowi informację publiczną i podlega udostępnieniu na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2022 r. poz. 902 - u.d.i.p.). Powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjne wywiodła, że suma informacji prostych, w zależności od wiążącej się z ich pozyskaniem wysokości nakładów, jakie musi ponieść organ, czasochłonności czy liczby zaangażowanych pracowników, może być traktowana jako informacja przetworzona. Konieczność wykonania przez organ szeregu czynności należy uznać za wytworzenie jakościowo nowej informacji, dotychczas nieistniejącej. Organ dokonał oszacowania liczby dokumentów i ksiąg, które podlegałyby czynnościom związanym z udostępnieniem żądanej informacji. Z uwagi na to, że udostępnienie informacji przetworzonej wymaga wykazania przez wnioskodawcę, że jej uzyskanie jest szczególnie istotne dla interesu publicznego, pismem z 28 listopada 2022 r. wezwano skarżącego do wykazania, w terminie 7 dni, w jakim zakresie występuje szczególna istotność dla interesu publicznego. Do dnia wydania decyzji wnioskodawca nie ustosunkował się jednak do wezwania.

W konsekwencji Dyrektor uznała, że żądana informacja posiada charakter informacji przetworzonej, zatem organ miał obowiązek pozytywnego rozpatrzenia wniosku wyłącznie w sytuacji wstąpienia przesłanki szczególnej istotności dla interesu publicznego, czego jednak wnioskodawca nie wykazał.

W pouczeniu decyzji zawarto informację o możliwości wniesienia odwołania do organu wyższego stopnia – Z Sp. z o.o.

W dniu 3 stycznia 2023 r. skarżący za pośrednictwem Dyrektor skierował do Z Sp. z o.o. pismo, które zatytułował jako odwołanie, negując w nim to aby żądaną informację można było uznać za przetworzoną.

Prezes Z Sp. z o.o. decyzją z 24 stycznia 2023 r. utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

Na powyższą decyzję skargę do sądu wywiódł skarżący, zaś Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z 16 maja 2023 r. w sprawie II SA/Ol 205/23 stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji. Podstawą takiego rozstrzygnięcia Sądu było ustalenie, że od wydanej przez Dyrektor szkoły decyzji nie przysługiwało odwołanie, a wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, tym samym sprawa nie mogła być rozpoznawana w trybie instancyjnym przez organ prowadzący szkołę, jako organ wyższego stopnia.

Po uprawomocnieniu się wyroku w sprawie II SA/Ol 205/23, Dyrektor szkoły w dniu 19 października 2023 r. wydała decyzję, w której ponownie odmówiła udostępnienia informacji publicznej.

W uzasadnieniu decyzji powtórzono argumentację, że wnioskowana informacja ma charakter informacji przetworzonej. Dyrektor szkoły jest organem prowadzącym dla 2 placówek oświatowych, wymagane byłoby zgromadzenie całości dokumentacji, wyodrębnienie wnioskowanych informacji i stworzenie wykazu o jaki wnioskuje wnioskodawca. Szacunkowo przyjęto, że samo odszukanie wnioskowanych danych, wpisanie powyższych danych zgodnie z wyszczególnieniem wskazanym przez wnioskodawcę zajęłoby pracownikowi średni 30 min. na dokument, o który wnioskodawca wnioskuje, a który nie jest w posiadaniu organu. Organ dysponuje tylko 2 pracownikami, dlatego konieczne byłoby wyłączenie ich z bieżącej pracy, zakłócając wykonywanie powierzonych obowiązków. Udzielenie żądanej informacji wiąże się z koniecznością podjęcia złożonych czynności analitycznych i interpretacyjnych, zaś wnioskodawca nie wskazał na istnienie szczególnie istotnego interesu publicznego w pozyskaniu informacji.

Nadto organ doszedł do przekonania, że złożony wniosek stanowi nadużycie prawa w dostępie do informacji publicznej, gdyż służy on innemu celowi niż troska o dobro publiczne. Skarżący od sierpnia 2022 r. do grudnia 2022 r. skierował do organu kierującego zespołem szkół 27 wniosków o udostępnienie informacji publicznej. Treść wniosków jest ze sobą zbieżna, różnią się one rokiem lub miesiącem żądanych informacji, a skarżącym kieruje niechęć do organu i czysta złośliwość. W ocenie organu żądane informacje mają zostać wykorzystane do osobistych sporów i animozji do obecnej władzy miasta O., z którymi nie udało się skarżącemu nawiązać współpracy. Celem wnioskodawcy jest prywatna niechęć do burmistrza (ojca [...]), zdyskredytowanie jego osoby w oczach rady miasta i mieszkańców. Powszechną wiedzą jest to, że skarżący skonfliktowany jest nie tylko z władzami O., ale także z wieloma innymi władzami jednostek samorządu terytorialnego.

Skarżący wywiódł na powyższą decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie zarzucając naruszenie:

- art. 61 ust. 1 i 2 w zw. z art. 61 ust. 3 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, w zakresie w jakim z przepisów tych wynikają przesłanki ograniczania konstytucyjnego prawa do informacji poprzez nieprawidłowe zastosowanie polegające na ograniczeniu konstytucyjnego prawa, które to ograniczenie nie spełnia przesłanek konieczności i proporcjonalności, a ponadto nie znajduje uzasadnienia w potrzebie ochrony wskazanych w art. 61 ust. 3 Konstytucji wartości prawnie chronionych;

-art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. w zakresie w jakim przepis ten normuje instytucję informacji przetworzonej, poprzez błędne zastosowanie polegające na uznaniu, że przedmiotem wniosku była informacja przetworzona;

- art. 16 ust. 1 w zw. z art. 17 i 13 ust. 1 u.d.i.p. poprzez ich błędne zastosowanie, polegające na wydaniu decyzji odmownej, gdy nie było do tego jakiejkolwiek podstawy, a zgodnie z prawem w ciągu 14 dni od złożenia wniosku należało udostępnić wnioskowane dane.

W oparciu o powyższe zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz zasądzenie o kosztów postępowania, w szczególności wpisu od skargi, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu skargi podkreślono, że wyliczenie nakładu pracy przedstawione w decyzji z 7 listopada 2023 r. jest kuriozalne, że trudno podejmować z nim polemikę.

NSA wyjaśnił (I OSK 2055/18), że duża liczba złożonych wniosków nie może być podstawą do uznania, że mamy do czynienia z nadużyciem prawa do informacji publicznej. Wnioski skarżącego są działaniami w interesie publicznym, choć żaden z nich nie był skuteczny. Organ przez 1,5 roku nie przedstawił choćby jednego dokumentu czy umowy, a jednocześnie uważa, że skarżący nadużywa prawa do informacji publicznej, na zmianę postawy organu nie wpływały też orzeczenia sądu.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor wniosła o odrzucenie skargi w całości, ewentualnie z ostrożności procesowej, o oddalenie skargi w całości, a nadto w sytuacji gdyby Sąd nie uwzględnił pierwszego wniosku, wniosła o stwierdzenie nadużycia przez skarżącego prawa dostępu do informacji publicznej.

W uzasadnieniu odpowiedzi organ podtrzymał stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wskazując że z wyroku Sądu w sprawie II SA/Ol 205/23 wynika, iż Dyrektor Szkoły jest uprawniona do ponownego rozpoznania wniosku skarżącego o udostępnienie informacji publicznej. Nie jest też prawdą, że na żaden z wniosków skarżący nie uzyskał żądanych danych, bo czym innym jest brak odpowiedzi i odpowiedź, z którą skarżący się nie zgadza.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2492, z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m.in. przez kontrolę działalności administracji publicznej. Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego,

a także prawidłowości wykładni i zastosowania norm prawa materialnego.

Stosownie zaś do art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 - p.p.s.a.), sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związanym zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, natomiast art. 135 p.p.s.a. obliguje sąd do wzięcia pod uwagę z urzędu wszelkich naruszeń prawa.

W wyniku takiej kontroli sądowej decyzja może zostać uchylona w razie stwierdzenia, że naruszono przepisy prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy lub doszło do takiego naruszenia przepisów prawa procesowego, które mogłoby w istotny sposób wpłynąć na wynik sprawy, ewentualnie w razie wystąpienia okoliczności mogących być podstawą wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a.).

W niniejszym postępowaniu ocenie Sądu poddane zostały decyzje wydane przez organ dotyczące rozpoznania wniosku skarżącego z 10 października 2022 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z 16 maja 2023 r. w sprawie II SA/Ol 205/23 stwierdził, że od wydanej przez dyrektor szkoły decyzji (z 9 grudnia 2022 r.) nie przysługiwało odwołanie, a wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, tym samym sprawa nie mogła być rozpoznawana w trybie instancyjnym przez organ prowadzący szkołę, jako organ wyższego stopnia. Dlatego też kierując się akceptowalną powszechnie zasadą, że nie tytuł pisma świadczy o jego charakterze, a treść w nim zawarta należało uznać, że pismo skarżącego z 3 stycznia 2023 r. określone jako odwołanie było wnioskiem o ponowne rozpoznanie sprawy, gdyż tylko taki środek skarżącemu przysługiwał.

Dlatego systematyzując stan sprawy podkreślić należy, że po złożeniu wniosku o udzielenie informacji publicznej została wydana decyzja z 9 grudnia 2022 r. odmawiająca udostępnienia tej informacji. Następnie na skutek wniosku skarżącego o ponowne rozpoznanie sprawy (określonego jako odwołanie), po uwzględnieniu wytycznych zawartych w wyroku w sprawie II SA/Ol 205/23, ponownie Dyrektor wydała decyzję odmawiającą udostępnienia tejże informacji.

Przeprowadzona przez Sąd kontrola legalności zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji z 9 grudnia 2022 r. wykazała, że skarga zasługuje na uwzględnienie.

Pierwszą kwestią podlegającą rozpoznaniu w sprawie jest ocena czy wniosek skarżącego dotyczył informacji publicznej przetworzonej. Nie jest bowiem kwestionowane to, że wnioskowana informacja stanowi informację publiczną. Stosownie do art. 1 ust. 1 i art. 6 u.d.i.p. informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 u.d.i.p., w którym zawarto przykładowy katalog informacji publicznych. Udostępnieniu podlega więc m.in. informacja o majątku jednostek samorządu terytorialnego oraz samorządów zawodowych i gospodarczych oraz majątku osób prawnych samorządu terytorialnego (art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. c).

Ustawa nie definiuje jednak pojęcia informacji przetworzonej, jedynie

w art. 3 ust. 1 pkt 1 przewiduje, że prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienie do uzyskania informacji publicznej, w tym informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego.

Dokonując wykładni pojęcia "informacji przetworzonej" należy odwołać się do ugruntowanych poglądów Naczelnego Sądu Administracyjnego. W uzasadnieniu wyroku z 2 września 2022 r., sygn. III OSK 1534/21 (dostępny pod adresem: http://orzeczenia.nsa. gov.pl, dalej: CBOSA), Naczelny Sąd Administracyjny wskazał m.in., że informacja publiczna przetworzona to m.in. taka informacja publiczna, która jest wynikiem ponadstandardowego nakładu pracy podmiotu zobowiązanego wymagającej użycia dodatkowych sił i środków oraz zaangażowania intelektualnego w stosunku do posiadanych przez niego danych i wyodrębniana w związku z żądaniem wnioskodawcy oraz na podstawie kryteriów przez niego wskazanych, jest to zatem informacja przygotowywana "specjalnie" dla wnioskodawcy wedle wskazanych przez niego kryteriów (por. wyroki NSA z: 5.04.2013 r., sygn. I OSK 89/13, 17.10.2006 r., sygn. I OSK 1347/05, 21.07.2022 r., sygn. III OSK 1988/21) na podstawie pierwotnego zasobu danych (por. wyroki NSA z: 12.12.2012 r., sygn. I OSK 2149/12; 5.04.2013 r., sygn. I OSK 89/13, 3.10.2014 r., sygn. I OSK 747/14). Za informacją przetworzoną może zostać również uznana informacja, która jest wynikiem działań wykraczających poza zakres działań mieszczących się w ramach podstawowych kompetencji organu – ograniczenie wprowadzone przez art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. w zakresie udzielania informacji publicznej przetworzonej ma zapobiegać sytuacjom, w których działania organu skupiać się będą nie na funkcjonowaniu w ramach przypisanych kompetencji, lecz na czynnościach związanych z udzielaniem informacji publicznej (wyroki NSA z 5.09.2013 r. I OSK 953/13, I OSK 866/13, I OSK 865/13, CBOSA). Wskazuje się również, że często przygotowanie takiej informacji wiąże się z poniesieniem określonych środków finansowych i organizacyjnych, trudnych do pogodzenia z bieżącymi działaniami organu państwa (zob. wyrok NSA z 5.09.2013 r., sygn. I OSK 865/13, CBOSA). Powstanie tego rodzaju informacji powoduje, że dla jej wytworzenia koniecznym jest zaangażowanie ponadprzeciętnych zasobów zobowiązanego, niezwiązanych z jego zwykłą, codzienną działalnością.

Informacja przetworzona nie musi być wyłącznie wytworzoną rodzajowo nową, gdyż informacja przetworzona obejmuje dane publiczne, które co do zasady wymagają dokonania stosownych analiz, obliczeń, zestawień statystycznych, ekspertyz, połączonych z zaangażowaniem w ich pozyskanie określonych środków osobowych i finansowych organu, innych niż te wykorzystywane w bieżącej działalności. Uzyskanie żądanych przez wnioskodawcę informacji wiązać się zatem musi z potrzebą ich odpowiedniego przetworzenia, co nie zawsze należy utożsamiać z wytworzeniem rodzajowo nowej informacji. Przetworzenie może bowiem polegać np. na wydobyciu poszczególnych informacji cząstkowych z posiadanych przez organ zbiorów dokumentów (które to zbiory mogą być prowadzone w sposób uniemożliwiający proste udostępnienie gromadzonych w nich danych) i odpowiednim ich przygotowaniu na potrzeby wnioskodawcy. Tym samym również suma informacji prostych, w zależności od wiążącej się z ich pozyskaniem wysokości nakładów, jakie musi ponieść organ, czasochłonności, liczby zaangażowanych pracowników, może być traktowana jako informacja przetworzona (por. wyroki NSA z: 5 marca 2015 r., I OSK 863/14, z 4 sierpnia 2015 r., I OSK 1645/14, z 9 sierpnia 2011 r., I OSK 977/11, CBOSA).

Podkreślić jednak należy, że kwalifikacja żądania jako dotyczącego informacji przetworzonej stanowi w istocie ograniczenie konstytucyjnie gwarantowanego prawa do informacji publicznej (art. 61 Konstytucji RP), gdyż wymusza na wnioskodawcy wykazanie szczególnego interesu publicznego w udostępnieniu informacji, a w razie braku skutkuje odmową udostępnienia informacji, która wszakże cały czas pozostaje informacją publiczną. Dlatego też uznanie danej informacji za przetworzoną wymaga uzasadnienia odnoszącego się do konkretnej sprawy i nie może sprowadzać się do ogólnikowych twierdzeń, mogących mieć zastosowanie w każdej innej sprawie. Jeżeli podmiot zobowiązany chce prawidłowo wykazać zasadność swojej kwalifikacji musi podać konkretne argumenty.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że argumenty przywołane przez Dyrektor w wydanych decyzjach nie przekonują o prawidłowości oceny, że wniosek skarżącego dotyczy informacji przetworzonej.

W uzasadnieniu decyzji z 9 grudnia 2022 r. nie podano praktycznie żadnych konkretnych danych, które mogłyby uzasadniać zakwalifikowanie żądanej informacji jako informacji przetworzonej. Powoływanie się na orzeczenia sądów bez odniesienia się do konkretnego żądania z pewnością nie jest wystarczające do uznania wnioskowanej informacji za przetworzoną.

W podobny sposób należy odnieść się do decyzji wydanej przez organ w dniu 19 października 2023 r., w której szacunkowo przyjęto, że samo odszukanie wnioskowanych danych, wpisanie powyższych danych zgodnie z wyszczególnieniem wskazanym przez wnioskodawcę zajęłoby pracownikowi średni 30 min. na dokument, o który wnioskodawca wnioskuje. Ilość wskazanych przez organ dokumentów w żadnym stopniu nie przekonuje o tym, że żądaną informację można uznać za przetworzoną, natomiast przyjęcie, że odszukanie jednego dokumentu zajęłoby pracownikowi średnio 30 minut nie zostało nawet uprawdopodobnione i wydaje się być zbyt zawyżone, co do czasochłonności takiej czynności. Stanowisko sądu potwierdzają kolejne twierdzenia organu dotyczące konieczności podjęcia złożonych czynności analitycznych i interpretacyjnych. Trudno jest zrozumieć jakie to miałyby być czynności skoro żądanie dotyczy udostępnienia informacji jakie instytucje państwowe kontrolowały działalność Liceum [...] oraz o podanie nazwy instytucji, czasu trwania kontroli oraz jej zakresu. W żaden racjonalny sposób nie został również uzasadniony pogląd, że udzielenie informacji doprowadziłoby do czasowego paraliżu funkcjonowania szkoły i zaburzyło proces realizacji ustawowo określonych zadań.

O obowiązku udostępnienia informacji publicznej, czy też uznania jej za przetworzoną nie może przesądzać to ilu pracowników jest zatrudnionych przez podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej. Liczba zatrudnionych osób w świetle przepisów ustawowy o dostępie do informacji publicznej nie rozstrzyga o możliwości uznania informacji za przetworzoną, ani tym bardziej uzasadniać odmowy jej udostępnienia.

W ocenie sądu żądana przez skarżącego informacja publiczna nie jest informacją przetworzoną, jest to informacja prosta, dlatego też skarżący nie miał obowiązku wykazywania szczególnie istotnego interesu w jej pozyskaniu.

Drugą przesłanką, która legła u podstaw odmowy udostępnienia informacji publicznej, było stwierdzenie, że wniosek ten stanowi nadużycie prawa w dostępie do tejże informacji.

Z takim stanowiskiem również nie można się zgodzić, przy czym zastrzec należy, że część argumentacji sądu, w celu uniknięcia zbędnych powtórzeń i większej przejrzystości uzasadnienia będzie odnosiła się siłą rzeczy nie tylko do nadużycia prawa, ale również do charakteru wnioskowanej informacji.

Nadużywanie publicznego prawa podmiotowego ma miejsce wówczas, gdy podejmuje się próbę korzystania z instytucji dostępu do informacji publicznej dla osiągnięcia celu innego aniżeli troska o dobro publiczne, jakim jest w szczególności prawo do przejrzystego państwa, jego struktur, przestrzegania prawa przez podmioty życia publicznego, jawności funkcjonowania administracji i innych organów (vide: J. Drachal, Prawo do informacji publicznej w świetle wykładni funkcjonalnej [w:] J. Góral, R. Hauser i J. Trzciński, Sądownictwo administracyjne gwarantem wolności i praw obywatelskich 1980-2005, Naczelny Sąd Administracyjny, Warszawa, 2005 r., s. 146–147; wyrok NSA z 16 października 2015 r. I OSK 1992/14; wyrok NSA z 23 listopada 2016 r. I OSK 1601/15; wyrok NSA z 14 lutego 2017 r. I OSK 2642/16).

Celem ustawy o dostępie do informacji publicznej nie jest bowiem zaspokajanie indywidualnych (prywatnych) potrzeb w postaci pozyskiwania informacji wprawdzie publicznych, lecz przeznaczonych dla celów innych niż wyżej wymienione. Takie informacje mogą być uzyskiwane na zasadach przyjętych dla danego rodzaju stosunków (por. wyrok NSA z dnia 23 listopada 2016 r., sygn. akt I OSK 1601/15).

W okolicznościach rozpoznawanej sprawy brak jest przesłanek, które pozwalałyby na uznanie, że skarżący nadużywa prawa do informacji publicznej.

Przede wszystkim w ocenie sądu nie jest zasadne sumowanie wniosków o udzielenie informacji publicznej zaadresowanych do różnych podmiotów. Wniosek będący przedmiotem niniejszej sprawy skierowany został do dyrektor szkoły liceum [...] i nie znajduje uzasadnienia to, aby zaliczać go do wniosków skierowanych do dyrektora szkoły podstawowej, gdyż są to dwa różne organy pomimo tego, że prawdopodobnie dyrektorem w obu szkołach jest ta sama osoba.

Dlatego też za treścią zawartą w zaskarżonej decyzji powtórzyć należy, że skarżący od sierpnia 2022 r. do grudnia 2022 r. skierował do Dyrektor Liceum [...] 14 wniosków o udzielenie informacji publicznej. Ilość złożonych wniosków nie pozwala na stwierdzenie, że skarżący nadużywa prawa do informacji publicznej.

Tezy o nadużyciu prawa w żadnym wypadku nie może uzasadniać to, że skarżący składa wnioski o udostępnienie informacji publicznej do innych organów, powyższa okoliczność, najdelikatniej rzecz ujmując, jest poza zakresem rozpoznawanej spawy.

Bez znaczenia dla rozpoznania sprawy jest ocena organu, że skarżącym kieruje niechęć do burmistrza O., będącego rodziną [...]. Na podstawie treści złożonego żądania takiego wniosku wyprowadzić nie można, gdyż w żadnym stopniu nie odnosi się on do władz samorządowych gminy.

Rozważania organu dotyczące składania wniosków o udostępnienie informacji publicznej w celu wykorzystania jej do prowadzenia sporów osobistych, czy zaspokojenia prywatnych animozji mają charakter czysto teoretyczny. Dyrektor szkoły, nie udzieliła bowiem żadnej informacji publicznej, która była wnioskowana przez skarżącego. Powyższe stwierdzenie wynika nie tylko z treści skargi, ale i odpowiedzi na nią organu, bowiem dotychczasowe postępowanie organu ograniczało się w najlepszym dla skarżącego przypadku do odmowy udostępnienia informacji publicznej.

Dlatego też w tym stanie rzeczy, gdy Sąd nie dostrzegł żadnych podstaw do odmowy udostępnienia informacji publicznej, na zasadzie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a w zw. z art. 135 p.p.s.a., uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję tegoż organu z 9 grudnia 2022 r.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a., uwzględniając wysokość uiszczonego wpisu od skargi (200 zł), wysokość opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa (17 zł) oraz wynagrodzenie (480 zł) radcy prawnego, wynikające z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 265).

Skarga została przez Sąd rozpoznana na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym, stosownie do art. 119 pkt 2 p.p.s.a.