Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Kozik Sędzia WSA Grzegorz Nowecki (spr.) Protokolant st. spec. Patrycja Kumicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi "K. Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w [...] z dnia [...] sierpnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie rozstrzygnięcia konkursu ofert 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w [...] z dnia [...] czerwca 2018 r., 2. zasądza od Dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w [...] na rzecz "K." Sp. z o.o. z siedzibą w [...] kwotę 680 zł (słownie: sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] sierpnia 2018 r. - nr [...], Dyrektor [...] Oddziału Wojewódzkiego w W. (dalej "Dyrektor [...]OW", "[...]OW NFZ") działając na podstawie art. 154 ust. 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 ze zm. - dalej także "ustawa o świadczeniach") oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm. - dalej "k.p.a."), po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia 3 lipca 2018 r. K. sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej "Skarżąca"), wniesionego od decyzji Dyrektora [...]OW nr [...] z dnia [...] czerwca 2018 r. oddalającej odwołanie wniesione od rozstrzygnięcia postępowania [...] prowadzonego w trybie konkursu ofert w sprawie zawarcia umów o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju ambulatoryjna opieka specjalistyczna w zakresie świadczenia leczenia osteoporozy w tym świadczenia w zakresie leczenia osteoporozy – świadczenia pierwszorazowe, utrzymał w mocy decyzję wydaną w I instancji.

Powyższe decyzje zostały wydane w następującym stanie faktycznym oraz prawnym.

W dniu [...] kwietnia 2018 r. Dyrektor [...]OW NFZ ogłosił postępowanie nr [...] w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej prowadzone przez Narodowy Fundusz Zdrowia - [...] Oddział Wojewódzki z siedzibą w W. w trybie konkursu ofert w rodzaju ambulatoryjna opieka specjalistyczna w zakresie świadczenia, w zakresie leczenia osteoporozy w tym świadczenia w zakresie leczenia osteoporozy - świadczenia pierwszorazowe na okres od dnia 1 lipca 2018 r. do dnia 30 czerwca 2023 r., (dalej "postępowanie konkursowe"), z określoną maksymalną liczbą ośmiu umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.

Skarżąca złożyła ofertę z zachowaniem terminu określonego w ogłoszeniu o postępowaniu konkursowym.

Komisja konkursowa dokonała wszechstronnej analizy złożonych ofert, w szczególności pod kątem spełnienia przez oferentów kryteriów określonych w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 5 sierpnia 2016 r. w sprawie szczegółowych kryteriów wyboru ofert w postępowaniu w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1372 z późn. zm.), tj. ciągłości, kompleksowości, jakości, dostępności oraz ceny, zwanego dalej rozporządzeniem kryterialnym oraz warunków wskazanych w rozporządzeniu Ministra Zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 357 z późn. zm.), zwanym dalej rozporządzeniem w sprawie świadczeń gwarantowanych.

Komisja konkursowa działając na postawie art. 148 ustawy o świadczeniach oraz stosownych zarządzeń Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia, dokonała oceny ofert i sporządziła ranking końcowy zawierający dane po przeprowadzonych negocjacjach, z ofert niepodlegających odrzuceniu.

W wyniku rozstrzygnięcia postępowania w dniu 14 czerwca 2018 r., do udzielania świadczeń wybrano ośmiu oferentów, których oferty uzyskały najwyższą liczbę punktów.

W dniu 18 czerwca 2018 r. do [...]OW NFZ wpłynęło odwołanie K. sp. z o.o. z siedzibą W ..

We wniesionym środku odwoławczym skarżąca podniosła zarzuty:

1) prowadzenia postępowania konkursowego z naruszeniem prawa, tj. nieprawidłowego zastosowania przez Komisję konkursową przepisów dotyczących warunków wymaganych od oferentów oraz kryteriów wyboru ofert, co doprowadziło do naruszenia interesu prawnego oferenta, którego oferta w wyniku takiego działania Komisji konkursowej nie została wybrana, otrzymując mniejszą liczbę punktów od pozostałych wybranych do zawarcia umowy ofert;

2) naruszenia w toku postępowania zasad uczciwej konkurencji i równego traktowania oferentów, a także przyjęcie i procedowanie w postępowaniu konkursowym ofert niespełniających wymogów określonych w przepisach prawa, a w szczególności:

- art. 134 ust. 1 ustawy o świadczeniach, zgodnie z którym organ Funduszu zobowiązany jest zapewnić równe traktowanie wszystkich świadczeniodawców ubiegających się o zawarcie umowy i prowadzić postępowanie w sposób gwarantujący zachowanie uczciwej konkurencji,

- art. 149 ust. 2 i 7 ustawy o świadczeniach, zgodnie z którymi odrzuca się ofertę zawierającą nieprawdziwe informacje lub niespełniającą wymogów określonych w przepisach prawa.

Skarżąca, zgodnie z art. 10 § 1 k.p.a., została poinformowana przez organ o możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Następnie zawiadomieniem z dnia 19 czerwca 2018 r. [...]OW NFZ wskazał nowy termin załatwienia sprawy do dnia [...] czerwca 2018 r., a także poinformował skarżącą o możliwości zapoznania się z materiałem przedmiotowego postępowania do dnia 27 czerwca 2018 r.

W dniu 28 czerwca 2018 r., do [...]OW NFZ wpłynęło pismo skarżącej z dnia 27 czerwca 2018 r., w którym skarżąca uzupełniła odwołanie i zarzuciła:

1) naruszenie art. 10 § 1 k.p.a., poprzez poinformowanie skarżącej o możliwości zapoznania się z aktami sprawy do dnia 26 czerwca 2018 r. i wyznaczenie terminu załatwienia sprawy na dzień [...] czerwca 2018 r., co zdaniem skarżącej w sytuacji odebrania w dniu 22 czerwca 2018 r. zawiadomienia przesłanego listem poleconym spowodowało, że nie było realnego terminu na ustosunkowanie się do zgromadzonej w postępowaniu dokumentacji;

2) naruszenie art. 134 § 1 ustawy o świadczeniach, poprzez brak zapewnienia równego traktowania wszystkich oferentów oraz naruszenie istotnych przepisów postępowania konkursowego, co spowodowało niewybranie oferty skarżącej, przejawiające się w dokonywaniu z własnej inicjatywy przez Komisję konkursową zmiany odpowiedzi ofertowych udzielonych przez oferentów: W. i S. i przyznaniu ww. oferentom dodatkowych punktów oraz poprzez dokonanie zmian odpowiedzi udzielonych przez: C. Sp. z o.o. oraz S. oraz poprzez niezasadne przyznanie oferentowi M. Sp. jawna punktów za spełnienie warunku posiadania odrębnej aplikacji służącej realizacji obowiązku zapewnienia bieżącej rejestracji świadczeniobiorców drogą elektroniczną ze zwrotnym automatycznym wskazaniem terminu porady oraz poprzez niezaproszenie skarżącej do negocjacji;

3) niezasadne odjęcie skarżącej przez Komisję konkursową punktów za kryterium posiadania certyfikatu [...].

Do ww. pisma załączone zostało stanowisko skarżącej zatytułowane: "Merytoryczne uzasadnienie wniesionego odwołania", w którym skarżąca wskazała, iż od 1994 r. udziela świadczeń opieki zdrowotnej w zakresie leczenia osteoporozy oraz świadczeń z tym związanych, w tym świadczeń w zakresie chorób metabolicznych i w związku z niewybraniem oferty skarżącej, północno-wschodnia część W. i okolic W. pozbawiona została przychodni zajmującej się chorobami metabolicznymi, co powoduje przerwanie kontynuacji leczenia przez pacjentów. Ponadto zdaniem skarżącej, wybór oferentów z którymi Komisja podpisała umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej dokonany został z naruszeniem dobra pacjentów oraz bez uwzględnienia takich okoliczności, jak lokalizacja K. oraz jego potencjału i doświadczenia.

Decyzją nr [...] z dnia [...] czerwca 2018 r., [...]OW NFZ oddalił odwołanie skarżącej. W uzasadnieniu wskazał, iż weryfikacja ofert w zakresie liczby oferowanych świadczeń i przygotowanie propozycji do negocjacji dla oferentów, Komisja konkursowa przeprowadzała w szczególności w oparciu o dane dotyczące pierwotnej i ostatecznej wysokości kontraktu i wykonania świadczeń w poprzednim okresie rozliczeniowym. Ponadto Komisja konkursowa brała pod uwagę strukturę i zasoby świadczeniodawcy w kontekście zdolności do wykonania oferowanej liczby świadczeń oraz wymagania jakościowe zawarte w szczegółowych materiałach.

Organ wskazał, że oferta skarżącej uzyskała 2,5 pkt za ofertę cenową, 23 pkt za ciągłość, 0 pkt za kompleksowość, 7 pkt za jakość, 7 pkt za dostępność - łącznie 39,5 pkt. Oferta skarżącej zajęła dziewiąte miejsce w rankingu końcowym, gdyż uzyskała niską liczbę punktów za kryterium jakości i kompleksowości. Skarżąca nie uzyskała maksymalnej możliwej do zdobycia liczby punktów za kryterium jakości, ponieważ nie posiada aparatu RTG, nie wykazała w zasobach personelu pielęgniarki z kursem (co najmniej 50% czasu pracy poradni pielęgniarki ze specjalizacją lub kursem kwalifikacyjnym w dziedzinie pielęgniarstwa geriatrycznego lub zachowawczego lub internistycznego lub opieki długoterminowej lub przewlekle chorych i niepełnosprawnych) i nie zapewniała czasu pracy lekarzy specjalistów w dziedzinie chirurgii ortopedycznej lub chirurgii urazowo-ortopedycznej lub ortopedii i traumatologii lub ortopedii i traumatologii narządu ruchu lub reumatologii lub endokrynologii lub położnictwa i ginekologii. Ponadto nie przedstawiła certyfikatu [...] systemu zarządzania bezpieczeństwem informacji lub dokumentu potwierdzającego akredytację systemu teleinformatycznego wydanego zgodnie z przepisami o ochronie informacji niejawnych i nie prowadzi dokumentacji medycznej w postaci elektronicznej.

Z kolei za kryterium kompleksowości skarżąca otrzymała 0 pkt, ponieważ:

- nie realizuje świadczeń zdrowotnych będących przedmiotem umowy bez udziału podwykonawców, z wyłączeniem laboratoryjnej diagnostyki medycznej

i mikrobiologicznych badań laboratoryjnych oraz świadczeń diagnostyki onkologicznej,

- nie realizuje w okresie ostatnich 12 miesięcy poprzedzających o dwa miesiące miesiąc, w którym ogłoszono postępowanie umowy w rodzaju podstawowa opieka zdrowotna w zakresie świadczeń lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, w ramach obszaru, którego dotyczy postępowanie,

- nie realizuje profilu w ramach systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej, zgodnie z wykazem wydanym na podstawce art. 95n ust. 1 ustawy o świadczeniach, odpowiadającego poradom specjalistycznym określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 95m ust. 12 tej ustawy, udzielanym w poradni przyszpitalnej, której zakres udzielanych świadczeń jest objęty przedmiotem postępowania,

- nie realizuje umowy w rodzaju leczenie szpitalne w zakresie programy lekowe w poradni o specjalności komórki organizacyjnej wpisanej w rejestrze (część VIII kodu resortowego), zgodnej z wymaganiami określonymi dla danego programu lekowego, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach, określających warunki zawierania i realizacji umowy w rodzaju leczenie szpitalne, w zakresie programy lekowe, o których mowa w obwieszczeniu Ministra Zdrowia wydanym na podstawie art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1844).

Organ podkreślił, że oferta skarżącej uzyskała łącznie 39,5 pkt, podczas gdy najlepsza oferta zdobyła 74,5 pkt, a zatem o 35 pkt więcej niż oferta skarżącej. Komisja konkursowa, w oparciu o dokonaną ocenę oraz sporządzony na tej podstawie ranking końcowy, dokonała wyboru ofert najkorzystniejszych pod względem kryteriów wyboru ofert określonych w art. 148 ust. ustawy o świadczeniach, które uplasowały się na najwyższych pozycjach w rankingu końcowym.

W dniu 3 lipca 2018 r. do [...]OW NFZ wpłynęło pismo skarżącej z dnia 28 czerwca 2018 r., zatytułowane: "Nota informacyjno-reklamacyjna", w którym powtórzone zostały argumenty i okoliczności wskazane w odwołaniu skarżacej, piśmie z dnia 28 czerwca 2018 r. oraz "Merytorycznym uzasadnieniu odwołania".

W dniu 3 lipca 2018 r. skarżąca, na podstawie art. 154 ust. 4 ustawy o świadczeniach, złożyła do Dyrektora [...]OW NFZ wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. We wniosku skarżąca podtrzymała zarzuty wskazane w odwołaniu, w piśmie strony z dnia 28 czerwca 2018 r., "Merytorycznym uzasadnieniu odwołania" oraz "Nocie informacyjno-reklamacyjnej".

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2018 r. Dyrektor [...]OW utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu wskazał, iż komisja konkursowa zapewniła wszystkim oferentom zachowanie zasad uczciwej konkurencji, gdyż ustawodawca w rozporządzeniu kryterialnym określił warunki określające kryteria, na podstawie których oferenci otrzymują dodatkowe punkty. W przeprowadzonym konkursie ofert kryteria rankingujące były takie same dla wszystkich oferentów, w związku z czym zarzut naruszenia zasady równego traktowania oraz zasad uczciwej konkurencji okazał się niezasadny.

Następnie organ odniósł się do zarzutu skarżącej, iż Komisja konkursowa powinna była zastosować art. 149 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach i odrzucić oferty złożone przez C. Sp. z o.o., S. oraz M. Sp. jawna, z uwagi na podanie przez ww. oferentów nieprawdziwych informacji, w szczególności dotyczących kryterium jakości i dostępności, gdyż trudno uznać, aby doszło do oczywistej omyłki lub błędu w przypadku kryterium dotyczącego posiadania sprzętu, zawarcia umowy z A. czy posiadania lub braku posiadania aplikacji do rejestracji pacjentów.

Zdaniem organu, Komisja konkursowa poprzez odjęcie lub dodanie punktów poszczególnym oferentom prostowała jedynie rozbieżności pomiędzy odpowiedziami udzielanymi na pytania ankietowe, jak również weryfikowała oferty na podstawie odpowiedzi na wezwania do złożenia wyjaśnień. Powyższe działania nie stanowiły zatem naruszenia przepisów ustawy o świadczeniach w zakresie nieuprawnionej modyfikacji oferty, lecz dopuszczalne działania Komisji konkursowej w zakresie realizacji obowiązku wyjaśniania rozbieżności lub elementów spornych.

Odnosząc się do pozostałych zarzutów organ wskazał, że kwestia dotycząca oferenta – M. Sp. jawna wyjaśniona została w decyzji nr [...], w której wskazane zostało, iż Komisja konkursowa błędnie zweryfikowała ofertę złożoną przez ww. podmiot i pominęła konieczność odjęcia oferentowi 2 punktów z uwagi na brak aplikacji służącej wykonaniu obowiązku zapewnienia bieżącej rejestracji świadczeniobiorców drogą elektroniczną ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru. Odjęcie tych punktów nie spowodowałoby jednak zmiany pozycji rankingowej oferenta, w szczególności skarżąca nie miała możliwości z tego powodu poprawienia swojej pozycji rankingowej, a pomyłka Komisji konkursowej nie miała wpływu na rozstrzygnięcie.

Z kolei Komisja konkursowa oferentowi S. nie odjęła punktów za nieposiadanie densytometru D..

W ocenie organu, okoliczności podnoszone przez skarżącą, iż oferty, które wymagały ingerencji Komisji konkursowej i zmiany odpowiedzi ankietowych dotknięte zostały nieważnością i powinny zostać odrzucone w toku postępowania są niezrozumiałe, bowiem również w ofercie złożonej przez skarżącą doszło do rozbieżności wymagających złożenia dodatkowych wyjaśnień i odjęcia punktów. W dniu 25 maja 2018 r. Komisja konkursowa wezwała skarżącą do złożenia wyjaśnień dotyczących rozbieżności pomiędzy odpowiedzią udzieloną w punkcie 1.1.1 ankiety w kwestii udzielenia przez skarżącą odpowiedzi twierdzącej, przy jednoczesnym wykazaniu w ofercie badań RTG u podwykonawcy oraz wyjaśnień dotyczących sposobu zapewnienia czasu pracy lekarzy w poradni w tygodniu powyżej 36 godzin, w tym co najmniej raz w tygodniu, w godzinach popołudniowych między godziną 14.00 a 21.00 z zachowaniem ciągłości. W piśmie z dnia 28 maja 2018 r. skarżąca wyjaśniła, iż odpowiedzi udzielone przez nią dotyczące ww. warunków były pomyłkowe. Wobec powyższych wyjaśnień, w dniu 1 czerwca 2018 r., Komisja konkursowa wprowadziła zmiany w odpowiedzi ankietowej skarżącej i odjęła punkty. Komisja konkursowa odjęła skarżącej punkty również w kryterium jakości.

Organ uznał także, ze nie doszło do naruszenia art. 10 § 1 k.p.a., gdyż skarżącej zapewniono możliwość zapoznania się z dokumentacją i wypowiedzenia się co do zebranych materiałów, a skarżąca skorzystała z tej możliwości. Odniósł się także do zarzutu skarżącej, iż posiada umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej od kilkunastu lat i stwierdził, że fakt ten nie przesądza, że oferta skarżącej powinna zostać automatycznie wybrana do udzielania świadczeń opieki zdrowotnej i że będzie ofertą lepszą. Okoliczność, iż skarżąca posiada umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia odniosła swój skutek w postaci uzyskania przez nią maksymalnej liczby 23 pkt z tytułu kryterium ciągłości, co dodatkowo czyni podniesiony zarzut bezzasadnym. Podobnie organ odniósł się do zarzutu pozbawienia północno-wschodniej części W. i okolic W. przychodni zajmującej się udzielaniem świadczeń z zakresu leczenia osteoporozy. Uznał, że chociaż kryterium ciągłości wiąże się z ograniczeniem ryzyka przerwania procesu leczenia świadczeniobiorców w ramach danego zakresu świadczeń opieki zdrowotnej realizowanego na podstawie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w dniu złożenia oferty w postępowaniu w sprawie zawarcia umów, jednakże nie jest to jedyne, ani nadrzędne kryterium oceny ofert w tym konkursie.

Odnosząc się do kwestii związanych z kryteriami wyboru ofert organ wskazał, iż skarżąca nie uzyskała punktów za kryterium kompleksowości, bowiem:

- nie realizuje świadczeń będących przedmiotem umowy bez udziału podwykonawców, z wyłączeniem laboratoryjnej diagnostyki medycznej i mikrobiologicznych badań laboratoryjnych oraz świadczeń diagnostyki onkologicznej, o których mowa w § 6a ust. 1 pkt 2 rozporządzenia ambulatoryjnego;

- nie realizowała w okresie ostatnich 12 miesięcy poprzedzających o dwa miesiące miesiąc, w którym ogłoszono postępowanie umowy w rodzaju podstawowa opieka zdrowotna w zakresie świadczeń lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, w ramach obszaru, którego dotyczy postępowanie;

- nie realizuje profilu w ramach systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej zgodnie z wykazem wydanym na podstawie art. 95n ust. 1 ustawy o świadczeniach - odpowiadającego poradom specjalistycznym, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 95 m ust. 12 ustawy o świadczeniach, udzielanym w poradni przyszpitalnej, której zakres udzielanych świadczeń jest objęty przedmiotem postępowania;

- nie realizuje umowy w rodzaju leczenie szpitalne w zakresie odpowiadającym poradom specjalistycznym, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 95 m ust. 12 ustawy o świadczeniach, udzielanym w poradni przyszpitalnej, której zakres udzielanych świadczeń jest objęty przedmiotem postępowania;

- nie realizuje umowy w rodzaju leczenie szpitalne w zakresie programy lekowe w poradni, o specjalności komórki organizacyjnej wpisanej w rejestrze (część VIII kodu resortowego), zgodnej z wymaganiami określonymi dla danego programu lekowego, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach, określających warunki zawierania i realizacji umowy w rodzaju leczenie szpitalne w zakresie programy lekowe, o których mowa w obwieszczeniu Ministra Zdrowia wydanym na podstawie art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1844).

Organ podkreślił, że przy przyznawaniu punktów z tytułu kryterium dostępności oceniane były następujące warunki:

- czas pracy lekarza (lekarzy) w poradni w tygodniu wynosi od 12 godzin do 24 godzin włącznie, w tym co najmniej raz w tygodniu w godzinach popołudniowych między godziną 14.00 a 21.00, z zachowaniem ciągłości 4 godzin,

- czas pracy lekarza (lekarzy) w poradni w tygodniu wynosi powyżej 24 godzin do 36 godzin włącznie, w tym co najmniej raz w tygodniu w godzinach popołudniowych między godziną 14.00 a 21.00, z zachowaniem ciągłości 4 godzin,

- czas pracy lekarza (lekarzy) w poradni w tygodniu wynosi powyżej 36 godzin, w tym co najmniej raz w tygodniu w godzinach popołudniowych między godziną 14.00 a 21.00, z zachowaniem ciągłości 4 godzin,

- co najmniej jedno z pomieszczeń higieniczno-sanitarnych ogólnodostępnych przystosowane dla osób niepełnosprawnych - w miejscu udzielania świadczeń,

- odrębna aplikacja służąca realizacji obowiązku zapewnienia bieżącej rejestracji świadczeniobiorców drogą elektroniczną, ze zwrotnym automatycznym wskazaniem terminu porady.

Organ za prawidłowe uznał, że za kryterium dostępność skarżąca uzyskała 7 pkt, bowiem w złożonej ofercie wykazała czas pracy lekarza (lekarzy) w poradni w tygodniu powyżej 24 godzin do 36 godzin włącznie, w tym co najmniej raz w tygodniu w godzinach popołudniowych między godziną 14.00 a 21.00, z zachowaniem ciągłości 4 godzin, które punktowany był 6 pkt oraz co najmniej jedno z pomieszczeń higieniczno-sanitarnych ogólnodostępnych przystosowane dla osób niepełnosprawnych - w miejscu udzielania świadczeń, które punktowane było 1 pkt.

W kwestii wzywania skarżącej przez Komisję konkursową do złożenia wyjaśnień dotyczących posiadania w miejscu udzielania świadczeń densytometru D. do badania kręgosłupa i kości udowej organ wskazał, że działaniem Komisji konkursowej było dążenie do ustalenia czy densytometr posiadany przez skarżącą posiada funkcję D.. W tym zakresie interes prawny skarżącej nie został naruszony, bowiem w dniu 11 czerwca 2018 r. Komisja konkursowa wprowadziła zmiany w odpowiedziach ankietowych i przyznała skarżącej 3 pkt za spełnienie powyższego kryterium.

Odnosząc zaś się do kwestii związanych z posiadaniem przez skarżącą certyfikatu [...] organ uznał, że zgodnie z rozporządzeniem kryterialnym oferenci uzyskiwali 2 pkt za kryterium jakości, w przypadku posiadania certyfikatu [...] systemu zarządzania bezpieczeństwem informacji lub dokumentu potwierdzającego akredytację systemu teleinformatycznego wydanego zgodnie z przepisami o ochronie informacji niejawnych.

Organ wskazał, że w dniu 25 maja 2018 r. wobec udzielenia odpowiedzi twierdzącej w ankiecie ofertowej na pytanie dotyczące posiadania certyfikatu [...] Komisja konkursowa wezwała skarżącą do złożenia kopii ww. certyfikatu. W odpowiedzi na ww. wezwanie skarżąca wyjaśniła, iż w K. użytkowany jest system informatyczny firmy K. S.A., który posiada certyfikat [...] i przekazała kopię certyfikatu przyznanego K.S.A.

W wyniku powyższego w dniu 1 czerwca 2018 r. Komisja konkursowa wprowadziła zmianę w odpowiedzi ankietowej skarżącej odejmując 2 pkt.

W dniu 7 czerwca 2018 r., skarżąca złożyła protest na dokonanie przez Komisję konkursową zmiany ww. odpowiedzi ankietowej. W załączeniu do pisma skarżąca przekazała kopię faktury z dnia 23 czerwca 2015 r. wystawionej przez firmę K. Sp. z o.o. za wdrożenie systemu informatycznego K. wraz z informacją, iż dostawca oprogramowania posiada certyfikat [...]. Wskazała, że zgodnie z § 6 rozporządzenia kryterialnego, kryterium posiadania certyfikatu systemu zarządzania jest spełnione, jeżeli certyfikat ma zastosowanie w przedmiocie postępowania, na który złożono ofertę (pkt 1) i obejmuje miejsce udzielania świadczeń wskazane w ofercie (pkt 2).

Zdaniem organu, nie można jednak było uznać, że poprzez wdrożenie przez K. Sp. z o.o. u skarżącej systemu informatycznego, certyfikat [...] posiadany przez ww. podmiot niejako rozciągnął się na skarżącą.

W kontekście zarzutu skarżącej dotyczącego braku zaproszenia skarżącej przez Komisję konkursową do negocjacji organ wytłumaczył, iż powodem niezaproszenia przez Komisję konkursową do negocjacji było otrzymanie przez skarżącą niewystarczającej liczby punktów na podstawie kryteriów niecenowych, przy uwzględnieniu maksymalnej ilości planowanych do zawarcia umów. Do negocjacji zapraszani są bowiem oferenci, którzy przy założeniu możliwości otrzymania dodatkowych punktów za kryterium ceny mogliby zostać wybrani do udzielania kontraktowanych świadczeń.

W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na ww. decyzje skarżąca zarzuciła naruszenie:

1) art. 134 ust. 1 ustawy o świadczeniach, poprzez jego niezastosowanie i niezapewnienie równego traktowania oferentów, zwłaszcza podczas oceny ofert, polegające na przyznaniu oferentom punktów za kryteria, które nie zostały przez nich wykazane w ofercie, czego skutkiem było wybranie tych ofert w postępowaniu, podczas gdy zdaniem skarżącej powinny one zostać odrzucone lub niewybrane,

2) art. 149 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach, poprzez jego błędną wykładnię i niezastosowanie polegające na nieodrzuceniu ofert złożonych przez oferentów: C. Sp. z o.o., S., M. Sp. jawna - z uwagi na podanie przez ww. oferentów nieprawdziwych informacji odnośnie spełnienia warunków dotyczących kryteriów wymienionych w rozporządzeniu kryterialnym, czego Komisja konkursowa nie uczyniła naruszając tym samym interes skarżącej oraz zasady postępowania konkursowego w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej,

3) naruszenie § 18 ust. 4 Zarządzenia nr 18/2017/DSOZ Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 14 marca 2017 r. w sprawie warunków postępowania dotyczącego zawierania umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, zgodnie z którym po upływie terminu składania ofert oferent jest związany ofertą do czasu rozstrzygnięcia postępowania, poprzez przyjęcie, że uzasadniona i dopuszczalna jest zmiana treści oferty przez Komisję konkursową w trakcie postępowania konkursowego i dokonanie zmiany odpowiedzi ankietowej w sytuacji, gdy oferent wskazuje na błąd i niezasadne zaznaczenie konkretnej odpowiedzi, gdy zdaniem skarżącej nie mogło być to spowodowane oczywistą omyłką, względnie zmiana odpowiedzi ofertowej przez Komisję konkursową z jej inicjatywy, mimo że oferenci nie zakreślili odpowiedzi ofertowej w ofercie ani po jej złożeniu nie złożyli wniosku czy sprostowania, co jak wskazuje skarżąca miało miejsce w przypadku oferenta – W., któremu Komisja konkursowa przyznała 6 pkt za kryterium kompleksowości określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia kryterialnego - Część wspólna IV Kompleksowość, lp. 5 - w postaci realizacji umowy w zakresie wymienionych programów lekowych oraz S., której Komisja konkursowa przyznała 10 pkt w kryterium ciągłości,

4) art. 148 ust. 1 ustawy o świadczeniach, poprzez zaniechanie rzetelnego porównania ofert w toku postępowania, podczas gdy z przepisu tego wynika obowiązek porównania ofert według kryteriów wyboru wymienionych przez ustawodawcę i wykazanych w ofertach,

5) art. 132 ust. 1 i 2, art. 134 ust. 1, art. 148, art. 152 ust. 1 i art. 154 ustawy o świadczeniach, poprzez wadliwe uznanie, że w okolicznościach rozpoznawanej sprawy nie doszło do naruszenia interesu skarżącej oraz zasad postępowania konkursowego w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, mimo że postępowanie prowadzone było z naruszeniem zasad postępowania skutkującym naruszeniem interesu prawnego skarżącej,

6) art. 10 k.p.a. w zw. z art. 135 ust. 1 i 2 ustawy o świadczeniach, poprzez wyznaczenie zbyt krótkiego terminu na zapoznanie się z aktami sprawy i złożenie końcowego oświadczenia, terminy wydania decyzji w sprawie, nieudostępnienie skarżącej kompletnych akt postępowania administracyjnego w postaci dokumentacji konkursowej nie zawierających wszystkich dowodów i materiałów, w szczególności danych, dotyczących przyznania punktów w ofertach za konkretne kryteria wyboru ofert, poza kryteriami co do których Komisja dokonywała zmiany odpowiedzi ankietowych w ofertach, które powodowały zmniejszenie lub zwiększenie punktów oferty, protokołów ustaleń, głosowań, protokołów z prowadzonego postępowania konkursowego dotyczących wykładni, którą przyjęła Komisja dla poszczególnych kryteriów wyboru ofert oraz wymogów obligatoryjnych, na podstawie których Komisja dokonywała czynności w postępowaniu, a także zasad podziału środków finansowych przeznaczonych na postępowanie,

7) § 6 rozporządzenia kryterialnego poprzez nieuznanie odpowiedzi ankietowej skarżącej dotyczącej posiadania certyfikatu 150 27001 systemu zarządzania bezpieczeństwem informacji, co spowodowało odjęcie 2 pkt z ogólnej oceny oferty skarżącej, podczas gdy skarżąca posiadała opatrzony tym certyfikatem system informatyczny, dostarczony jej przez K. SA, który przekazał skarżącej ten certyfikat, co zostało wykazane w toku postępowania konkursowego,

8) art. 7, 8, 77 § 1,80 i 107 § 3 k.p.a. poprzez niepodjęcie wszelkich czynności niezbędnych do wszechstronnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, nieustosunkowanie się do wszystkich zarzutów odwołania i wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, a przez to niewyjaśnienie wszystkich okoliczności istotnych dla prawidłowego i pełnego rozstrzygnięcia sprawy oraz polegającego na dokonaniu dowolnej oceny dowodów, bez wyraźnego wskazania przyczyn nieuwzględnienia wszystkich twierdzeń i zarzutów skarżącej.

W oparciu o powyższe zarzuty skarżąca wniosła o uchylenie decyzji w całości oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania, w tym, kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych w razie ustanowienia zawodowego pełnomocnika.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał swoją dotychczasową argumentację w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Na wstępie wskazać należy, że podstawowa zasada polskiego sądownictwa administracyjnego została określona w art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 2188 ze zm.), zgodnie z którym sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę legalności działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Zasada, że sądy administracyjne dokonują kontroli działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie, została również wyartykułowana w art. 3 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, dalej: "ppsa").

Zgodnie z art. 134 § 1 ppsa, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, z zastrzeżeniem jej art. 57a. W świetle art. 134 § 1 ppsa, Sąd nie ma obowiązku, do badania tych zarzutów i wniosków, które nie mają znaczenia dla oceny legalności zaskarżonego aktu (tak: NSA w wyroku z dnia 11 października 2005 r., sygn. akt FSK 2326/04, wszystkie przywoływane w uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych są dostępne w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem orzeczenia.nsa.gov.pl., w skrócie: CBOSA). Orzekanie – w myśl art. 135 ppsa – następuje w granicach sprawy będącej przedmiotem kontrolowanego postępowania, w której został wydany zaskarżony akt lub czynność i odbywa się z uwzględnieniem wówczas obowiązujących przepisów prawa. Z istoty bowiem kontroli wynika, że zasadność zaskarżonego rozstrzygnięcia podlega ocenie przy uwzględnieniu stanu faktycznego i prawnego istniejącego w dacie jego podejmowania. Niezwiązanie zarzutami i wnioskami skargi oznacza, że sąd administracyjny bada w pełnym zakresie zgodność z prawem zaskarżonego aktu, czynności, czy bezczynności organu administracji publicznej.

Z kolei z brzmienia art. 145 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wynika, że w przypadku gdy Sąd stwierdzi, bądź to naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, bądź to naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, bądź wreszcie inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas – w zależności od rodzaju naruszenia – uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub części, albo stwierdza ich nieważność bądź też stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa. Przytoczona regulacja prawna nie pozostawia zatem wątpliwości co do tego, że zaskarżona decyzja lub postanowienie mogą ulec uchyleniu tylko wtedy, gdy organom można postawić uzasadniony zarzut naruszenia prawa, czy to materialnego, czy to procesowego, jeżeli naruszenie to miało, bądź mogło mieć wpływ na wynik sprawy. Powołane regulacje określają podstawową funkcję sądownictwa administracyjnego i toczącego się przed nim postępowania, którą jest sprawowanie wymiaru sprawiedliwości poprzez działalność kontrolną nad wykonywaniem administracji publicznej. W ramach tej kontroli sąd administracyjny nie bada celowości, czy też słuszności zaskarżonej decyzji. Nie jest zatem władny oceniać takich okoliczności jak pokrzywdzenie strony decyzją wówczas, gdy wiąże się ona z negatywnymi skutkami dla niej, bowiem związany jest normą prawną odzwierciedlającą wolę ustawodawcy, wyrażoną w treści odpowiedniego przepisu prawa.

Prawo do rzetelnej i sprawiedliwej procedury, ze względu na jego istotne znaczenie w procesie urzeczywistniania praw i wolności obywatelskich, mieści się w treści zasady państwa prawnego (art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej). Obowiązkiem organów orzekających jest zatem kierowanie się w toku postępowania administracyjnego zasadami wynikającymi z przepisów prawa proceduralnego.

Przeprowadzona przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie kontrola legalności zaskarżonego rozstrzygnięcia wykazała, że skarga zasługuje na uwzględnienie. Mając bowiem na uwadze powyższe kryteria Sąd uznał, że skarga podlega uwzględnieniu, gdyż zaskarżone decyzje Dyrektora NFZ zostały wydane z naruszeniem przepisów prawa procesowego oraz prawa materialnego, mającym wpływ na wynik sprawy.

Podkreślenia wymaga, iż w ogólnym zarysie w postępowaniu w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej obowiązują dwie podstawowe zasady, będące jednocześnie wytycznymi kierunkowymi przy ocenie zastosowania i przy interpretacji przepisów ustawy o świadczeniach i przepisów wykonawczych do tej ustawy. Są to: zasada równego traktowania wszystkich świadczeniodawców oraz obowiązek organu prowadzenia postępowania w sposób gwarantujący zachowanie uczciwej konkurencji (art. 134 ust. 1 ustawy o świadczeniach).

Zdaniem Sądu, w kontrolowanym postępowaniu obydwie te zasady zostały naruszone w trakcie prowadzonego postępowania w sprawie . Spowodowało to, że interes prawny skarżącej, jako oferenta biorącego udział w konkursie, także został naruszony.

Wskazać należy, że ocena czy doszło do równego traktowania w opartym na zasadzie konkurencji postępowaniu w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w sposób nierozerwalny powiązana jest z dokonaniem oceny ofert świadczeniodawców oraz występujących relacji pomiędzy tymi ocenami, z tym że istotne znaczenie ma porównanie i ocena oferty świadczeniodawcy, który złożył środek odwoławczy oraz świadczeniodawców, którzy zostali wybrani do udzielania świadczeń. Art. 142 ust. 5 pkt 1 ustawy o świadczeniach określa kryteria wyboru oferty, do których zalicza ciągłość, kompleksowość i dostępność udzielanych świadczeń opieki zdrowotnej oraz najkorzystniejszy bilans ceny w odniesieniu do przedmiotu zamówienia. Kryteria porównawcze złożonych ofert wymienione zostały w art. 148 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem porównanie ofert w toku postępowania w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej obejmuje w szczególności:

1) ciągłość, kompleksowość, dostępność, jakość udzielanych świadczeń, kwalifikacje personelu, wyposażenie w sprzęt i aparaturę medyczną, na podstawie wewnętrznej oraz zewnętrznej oceny, która może być potwierdzona certyfikatem jakości lub akredytacją;

2) ceny i liczby oferowanych świadczeń opieki zdrowotnej oraz kalkulacje kosztów. Szczegółowe kryteria oceny ofert określa Prezes Funduszu.

Przy czym weryfikacja, czy w sprawie w zakresie porównania i oceny ofert zachowano wymóg równego traktowania świadczeniodawców nie może ograniczyć się – jak uczyniono to w rozpoznawanej sprawie – do przedstawienia zasad punktacji (oceny) i do porównania jedynie liczby punktów uzyskanych przez oferentów na różnych płaszczyznach oceny (ostateczna lista rankingowa). Organ ma obowiązek swoją ocenę zindywidualizować i wyjaśnić przyczyny przyznania takiej, a nie innej liczby punktów. Tylko wówczas może skutecznie uwolnić się od zarzutu nierównego traktowania w zakresie oceny oferty odwołującej. Innymi słowy, ocena wszystkich oferentów powinna być odzwierciedlona w uzasadnieniu decyzji rozpatrującej odwołanie, tak aby można było ocenić, czy organ równo traktował oferentów w sposób gwarantujący zachowanie uczciwej konkurencji.

Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że stanowisko wskazujące na konieczność zweryfikowania i wyjaśnienia w sposób zindywidualizowany przez organ przyczyn dokonania określonej oceny ofert poszczególnych świadczeniodawców jest dominujące w orzecznictwie sądów administracyjnych (zob. m.in. wyroki NSA z 11 lipca 2012 r., sygn. akt II GSK 121/12, z 16 kwietnia 2014 r., sygn. akt II GSK 575/13), i skład orzekający w pełni je podziela, uznając za własne.

Tymczasem, jak wskazano powyżej, organ w decyzji wydanej w I instancji przedstawił jedynie tabelę punktową poszczególnych oferentów, nie odnosząc się do zarzutów strony skarżącej, która konsekwentnie podnosiła, że ilość punktów przyznanych niektórym oferentom jest przez nią kwestionowana jako efekt konkretnych ustaleń Komisji – jej zdaniem wadliwych. Zasadnie strona skarżąca podniosła, że w przypadku przez nią wskazanych konkurencyjnych ofert dokonano zmiany "z urzędu" treści tych ofert, w szczególności w zakresie posiadanego sprzętu medycznego, dodając dodatkowe punkty oferentom lub ich nie odejmując.

Jak wynika z przepisów i poglądów orzecznictwa, zakres postępowania administracyjnego w części obejmującej wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy, kreują przepisy prawa materialnego. W szczególności przepis art. 149 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach obliguje Komisję konkursową do odrzucenia złożonej przez świadczeniodawcę oferty zawierającej nieprawdziwe informacje. Brzmienie art. 149 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach wprawdzie nie wyjaśnia, co należy rozumieć przez pojęcie "nieprawdziwe informacje", do którego odwołuje się ustawodawca w tym przepisie, jednakże orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego pozwala na przyjęcie, iż przez podanie nieprawdziwych informacji uznane winno być takie działanie świadczeniodawcy, który aby uzyskać pozytywne dla siebie rozstrzygnięcie podaje informacje, które nie znajdują odzwierciedlenia w rzeczywistości. Należy przyjąć, iż "nieprawdziwość" musi ponadto dotyczyć okoliczności, które wpływają w jakikolwiek sposób na wynik postępowania, w tym takich, które mogą świadczyć o nieprawidłowym w przyszłości wykonaniu umowy (vide: wyrok NSA z 10 kwietnia 2014 r., sygn. akt II GSK 476/13, wyrok NSA z 10 kwietnia 2014 r., II GSK 476/13, wyrok NSA z dnia 20 kwietnia 2016 r., II GSK 2623/14).

Niewątpliwie, z podaniem nieprawdziwych informacji mamy do czynienia w sytuacji celowego działania oferenta, który mimo świadomości niemożliwości spełniania określonych warunków, deklaruje taką możliwość. Nie każda nieprawdziwa informacja stanowi podstawę odrzucenia oferty. Niemniej jednak należy zwrócić uwagę, że pomimo braku takiego zastrzeżenia w treści ww. przepisu, nieprawdziwość musi dotyczyć okoliczności, które wpływają w jakikolwiek sposób na wynik postępowania. Okolicznościami takimi będą przykładowo nieprawdziwe informacje dotyczące posiadanego potencjału kadrowego lub sprzętowego (zob. A. Pietraszewska-Macheta Agnieszka (red.), Ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Komentarz, LEX 2015). Będzie nimi również fakt zatajenia innych okoliczności mogących rzutować na wynik postępowania. Przykładowo może to być zatajenie faktu udzielania - w okresie wcześniejszym - świadczeń w sposób i w warunkach nie odpowiadających wymogom określonym w umowie (co musi być ustalone na podstawie przeprowadzonej kontroli). Nie budzi wątpliwości, że nawet ujemne pół punktu przyznawane z tego tytułu może wpłynąć na wynik postępowania, bowiem oferentowi nie jest znana treść innych ofert i być może ujemne lub dodatnie pół punktu może decydować o wyniku postępowania konkursowego. Dlatego też każda zmiana dokonywana przez organ z urzędu, w złożonej w postępowaniu konkursowym ofercie, nie może mieć charakteru zmiany dotyczącej uzupełnienia braku formalnego oferty, skutkującym co do zasady odrzuceniem oferty, lub też korekty nieprawdziwych informacji, w związku z czym okoliczność dokonanej zmiany oferty musi zostać jednoznacznie wyjaśniona, pod względem zgodności ze stanem faktycznym, a konieczność dokonania takiej zmiany w treści oferty należycie uzasadniona i udokumentowana przez organ (Komisję) w ramach przeprowadzonego postępowania.

Tymczasem w rozpoznawanej sprawie budzi uzasadnioną wątpliwość charakter dokonywanych przez organ zmian w niektórych ze złożonych ofert, dotyczących dodania nowych treści niewskazanych pierwotnie przez oferentów, jak również brakuje w aktach administracyjnych sprawy dokumentacji obrazującej sposób dokonywanych zmian przez Komisję, w tym protokołów glosowania jej członków celem zatwierdzenia tych zmian. Z uzasadnienia skarżonych decyzji nie wynika także, w sposób czytelny dla Sądu, jaki miały wpływ dokonywane przez Komisję zmiany na ostateczną punktację ofert - organ bowiem w jednym miejscu stwierdza (w przypadku oferty M. sp. j.), że dokonana zmiana nie miała wpływu na miejsce rankingowe skarżącej, zaś w innym przypadku (oferty S.) wstrzymuje się od dokonania takiej oceny. Także pozostałe zmiany dokonywane w innych ofertach, w kontekście braku wpływu na pozycję rankingową skarżącej, powinny zostać szczegółowo omówione w sytuacji, gdy oferta skarżącej znalazła się poza tzw. "linią odcięcia" tj. granicą ofert dopuszczonych do dalszych negocjacji. Przejrzystość postępowania konkursowego stanowi bowiem niezbędny warunek zachowania uczciwej konkurencji, zwłaszcza w sytuacji, gdy organ sam przyznaje, że w postępowaniu Komisji były błędy. Niezbędne zatem staje się w niniejszej sprawie jednoznaczne wyjaśnienie przez organ braku ich wpływu na niezakwalifikowanie oferty skarżącej do kolejnego etapu postępowania konkursowego, tj. negocjacji.

Zdaniem Sądu, skarżącej zostały ponadto nieprawidłowo odjęte punkty za brak certyfikatu [...], gdyż z przepisów rozporządzenia kryterialnego, w szczególności z treści § 6 bezpośrednio nie wynika, że oferent aby mógł z tego tytułu uzyskać dodatkowe punkty musi niejako osobiście otrzymać certyfikat [...] – w tym przypadku systemu zarządzania (kryterium podmiotowe). Z ww. regulacji wynika jedynie, że ocenie organu (Komisji) podlega - czy taki system ma zastosowanie w przedmiocie postępowania (kryterium przedmiotowe). Skarżąca wykazała, że system zarządzania z certyfikatem [...] wdrożyła w miejscu udzielania świadczeń (przedstawiła fakturę za wykonane usługi i oświadczenie właściciela systemu z ww. certyfikatem o udzieleniu licencji na jego użytkowanie), który to stan faktyczny nie był przez organ kwestionowany, lecz posiadany przez skarżącą tytuł prawny do takiego systemu. W ocenie Sądu, w takim przypadku istotna jest okoliczność, że oferent deklaruje spełnienie określonego warunku podlegającego ocenie w postępowaniu konkursowym i jest zobowiązany go spełniać, nie tylko w okresie związania ofertą, ale przede wszystkim przez cały czas realizacji umowy. Zatem to nie kwestia braku prawa własności systemu z certyfikatem [...] podlega ocenie rankingowej organu lecz zgodności oferty skarżącej ze stanem faktycznym, zapewniającym realizację kontraktowanych świadczeń na deklarowanym poziomie, w tym zarządzania bezpieczeństwem informacji, w całym okresie trwania umowy. Organ nie wykazał, aby istniało w tym zakresie zagrożenie niedotrzymania przez skarżącą tego warunku, stąd też nie było podstaw do odjęcia punktów skarżącej za brak posiadania certyfikatu [...]. Tym samym organ naruszył przepis § 6 rozporządzenia kryterialnego, w związku z art. 148 ustawy o świadczeniach.

W tym stanie rzeczy należało uznać, że w rozpoznawanej sprawie organy obu instancji nie wyjaśniły w sposób odpowiadający wymogom postępowania administracyjnego wszystkich wskazanych powyżej istotnych okoliczności sprawy. W szczególności nie poczyniły w zakresie objętym zarzutami skarżącej koniecznych ustaleń dotyczących przyznanych oferentom punktów za dane kryteria, nie konfrontując zakwestionowanej oceny ofert z samymi ofertami oraz nie wyjaśniając w sposób zindywidualizowany przyczyn przyznania takiej, a nie innej liczby punktów w ramach określonych kryteriów porównawczych (podmiotom: wskazanym w środkach odwoławczych wywodzonych przez stronę skarżącą, ale i jej).

W rozpoznawanej sprawie Sąd, poza powyższym, nie dopatrzył się innych naruszeń przepisów prawa materialnego oraz postępowania wskazanych w skardze.

Z tego też względu, Sąd nie przesądzając ostatecznego wyniku sprawy, uchylił zaskarżoną decyzję z uwagi na naruszenie przepisów postępowania administracyjnego zawartych w art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 oraz art. 107 § 3 k.p.a., w związku z art. 134 ust. 1 ustawy o świadczeniach, w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy oraz wskazanych wyżej przepisów prawa materialnego.

Uwzględniając powyższe, Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i lit. c) ppsa, w zw. z art. 135 ppsa, orzekł jak w sentencji wyroku. O kosztach postępowania rozstrzygnięto na podstawie art. 200 ppsa, w zw. z art. 205 § 1 i art. 209 tej ustawy