Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Jagielska (spr.) Sędzia NSA Małgorzata Korycińska Sędzia del. WSA Nadzieja Karczmarczyk - Gawęcka Protokolant Anna Ważbińska po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej K. D. – K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 20 września 2010 r. sygn. akt VI SA/Wa 852/10 w sprawie ze skargi K. D. – K. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W.; 2. zasądza na rzecz K. D. – K. od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej 1050 (tysiąc pięćdziesiąt) zł tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę K. D. – K. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej (dalej UP, Urząd) z dnia [...] listopada 2009 r. o unieważnienie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego "Ubranko ochronne dla zwierząt".

Referując stan faktyczny sprawy, Sąd I instancji wskazał, że podaniem z dnia [...] sierpnia 2007 r. spółka Z.. sp. z o.o. w M. (dalej spółka) wystąpiła o udzielenie prawa z rejestracji na wzór przemysłowy "Ubranko ochronne dla zwierząt", którego autorem był, zgodnie z oświadczeniem, A. K. (prezes zarządu spółki) i który przeniósł swoje prawa na rzecz spółki. Przedmiotem wzoru było ubranko ochronne dla zwierząt mające za zadanie chronić ciało zwierzęcia, szczególnie część brzuszną, podbrzusze i klatkę piersiową przed zanieczyszczeniami i mechanicznym uszkodzeniem skóry, w przypadku chorób tych partii ciała, a także mogło podtrzymywać opatrunku nałożone na wskazane partie ciała po zabiegu weterynaryjnym.

Nowy i oryginalny charakter wzoru nadający się do wielokrotnego odtwarzania przejawiał się w kształcie ubranka, właściwościach materiału z którego był wykonany oraz w elementach wykończenia. Załączając ilustrację wskazano na szereg cech istotnych wzoru wyróżniających go spośród znanych rozwiązań: ubranko ma cztery otwory na kończyny zwierzęcia i po rozłożeniu ma kształt zbliżony do prostokąta z zaokrąglonym wyprofilowaniem na część ogonową zwierzęcia. Ubranko wykonane z elastycznej dzianiny (1) bawełnianej o splocie jednołożyskowym wzdłuż trzech boków jest obszyte elastyczną lamówką (2) z dzianiny bawełnianej o splocie dwułożyskowym. Wzdłuż czwartego, krótszego boku (3), elastyczna dzianina bawełniana jest zawinięta, tworząc kanał (4), w którym osadzona jest sztywna taśma (5), przeszyta poprzecznie w kanale, która utrzymuje ubranko stabilnie na ciele zwierzęcia. Wzdłuż dłuższych boków ubranka w elastyczną lamówkę wszyte są elastyczne troczki (6) z dzianiny o splocie dwułożyskowym. Troczki służą do mocowania ubranka na grzbiecie zwierzęcia. Z czterech otworów w ubranku, dwa otwory (7) przeznaczone na kończyny przednie zwierzęcia obszyte są elastyczną lamówką (8) z dzianiny bawełnianej o splocie dwułożyskowym. Pozostałe dwa otwory (9) o kształcie owalnym, przeznaczone na kończyny tylne zwierzęcia, obszyte są elastyczną dzianiną ściągaczową (10). w pobliżu otworów znajdują się zaszewki (11), które pomagają w ułożeniu ubranka przylegająco do ciała zwierzęcia.

Decyzją z [...] kwietnia 2008 r. Urząd udzielił spółce prawa z rejestracji przedmiotowego wzoru przemysłowego.

Pismem z dnia [...] listopada 2008 r. K. D. – K. (dalej skarżąca) wystąpiła o unieważnienie prawa ochronnego na wskazany wzór przemysłowy na podstawie przepisu art. 246 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. nr 119 poz. 1117 z 2003 r. ze zm.; dalej Pwp.). Wnioskująca, powołując się na posiadane prawo ochronne na wzór przemysłowy "Opatrunek pooperacyjny dla psów i kotów" nr [...], uzyskane z pierwszeństwem zgłoszenia od dnia [...] stycznia 2003 r. stwierdziła, że sporny wzór przemysłowy jest naśladownictwem jej wyrobu. Podnosiła, że pismem z [...] listopada 2006 r. wezwała spółkę Z. do natychmiastowego zaprzestania oferowania i wprowadzania do obrotu opatrunków pooperacyjnych dla psów i kotów oraz wycofania z rynku tych produktów i zniszczenia wszelkich materiałów reklamujących je. Podniosła, że ze względu na fakt konkurowania obu wyrobów na rynku przez istotnym jest określenie ich konfuzyjnych cech. Wskazała, że wzór przemysłowy nr [...] posiada następujące cechy istotne (1) kształt zbliżony do prostokąta, zawierający cztery nogawki ściągaczowe odpowiedniej długości i szerokości wszyte w tkaninę, (2) wycięcie na podogonie, (3) tasiemki do mocowania na grzbiecie i szyi.

W ocenie wnioskodawczyni każdy wyrób posiadający te cechy, a nie wyróżniający się żadnymi elementami dominującymi, za które nie można uznać lamówek ani zaszewek, jest identyczny z jej wzorem użytkowym. Następnie skarżąca podkreśliła, że użycie innego gatunku materiału nie zmienia postaci wyrobu.

Po uznaniu sprzeciwu za bezzasadny, sprawa została skierowana do postępowania spornego, w wyniku którego Urząd sprzeciw oddalił. Organ wskazał, że kształty obu wzorów i wycięte otwory na kończyny wynikają z anatomicznej budowy zwierzęcia, a taśmy i troczki służą do mocowania ubranka, dlatego wymienione cechy nie podlegają ochronie jako wynikające wyłącznie z funkcji technicznej. Za cechy istotne wzoru skarżącej organ uznał cztery nogawki ściągaczowe wszyte w tkaninę.

Za cechy istotne spornego wzoru organ uznał wykonanie ubranka z elastycznej dzianiny bawełnianej, elastyczną lamówkę z dzianiny bawełnianej, elastyczne troczki z dzianiny bawełnianej, obszycie otworów z elastycznej dzianiny ściągaczowej oraz zaszewki w pobliżu otworów.

Dokonując porównania przeciwstawnych wzorów Urząd wskazał, że cechy niepodlegające ochronie, jako wynikające wyłącznie z funkcji technicznej wzoru przemysłowego, nie mogą być brane pod uwagę przy ocenie nowości. Oddalając zatem zarzut braku nowości podkreślono, że sporny wzór nie zawiera cechy istotnej wzoru przeciwstawionego – nogawek ściągaczowych – a więc oba wzory nie są identyczne.

Organ nie uwzględnił zarzutu braku nowości spornego wzoru ze względu na sugerowane przez skarżącą wprowadzenie go do obrotu w 2006 r. Jak stwierdził, z powołanych zeznań A. K. nie można wyprowadzić wniosku, jaką postać miały ubranka produkowane w tym okresie, a tym bardziej kiedy zostały one publicznie ujawnione. Ponadto, organ wskazał, że z oświadczenia twórcy wzoru [...] złożonego na rozprawie wynika, że ubranka o ostatecznym kształcie wg zastrzeżenia patentowego zostały wprowadzone na rynek do 3 miesięcy przed datą zgłoszenia spornego wzoru. W tych okolicznościach, zdaniem Urzędu Patentowego, miał zastosowanie art. 103 ust. 3 pkt 2 Pwp., który nie wyłącza braku nowości wzoru spółki.

Organ uznał również, że zarzut braku indywidualnego charakteru spornego wzoru przemysłowego nie jest uzasadniony. Przywołując modelową wiedzę zorientowanego użytkownika, organ wskazał, że użytkownik taki dostrzeże bez trudu, że sporny wzór nie ma nogawek i wykonany jest w całości z elastycznych materiałów, a wzór przeciwstawiony ma zasadniczą część nieelastyczną, a elastyczne są jedynie nogawki, zatem ogólne wrażenie wywołane oboma wzorami będzie odmienne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę. Wskazał, że zarzut ujawnienia spornego wzoru przemysłowego przed datą karencji wskazaną w art. 103 ust. 3 pkt 2 Pwp. jest niezasadny. Nie można bowiem z zeznań złożonych przez A. K. wywieść, że produkowane i wprowadzane do obrotu ubranka z obszyciem lamówką były takie jak wynika ze zgłoszonego wzoru przemysłowego. W dalszych rozważaniach WSA uznał zarzut skarżącej o identyczności obu wzorów za nietrafny. Organ prawidłowo ocenił poszczególne cechy obu wzorów przemysłowych wskazane w ich opisach i zastrzeżeniach i słusznie uznał, że skoro wzory przeznaczone są do podtrzymywania opatrunku na brzuchu i podbrzuszu psa lub kota, muszą odpowiadać cechom anatomicznym zwierząt - cechy te spełniają jedynie funkcje techniczne i są nieistotne, więc nie podlegają ochronie.

Sąd wskazał, że sporny wzór posiada sześć mocowań ubranka, a wzór skarżącej pięć, a ponadto mocowania rozwiązano za pomocą odmiennego materiału, więc pomiędzy wzorami występują różnice, które nie mogą stanowić o identyczności wzorów.

WSA nie zgodził się z twierdzeniem skarżącej, że nowość spornego wzoru nie wynika z wykonania go z elastycznej dzianiny bawełnianej z zaszewkami o splocie jednołożyskowym przy użyciu elastycznej dzianiny w lamówkach i troczkach. Jednocześnie Sąd zauważył, że w opisie swojego wzoru przemysłowego skarżąca preferowała wprawdzie użycie bawełny, lecz za istotną cechę uznała "cztery nogawki ściągaczowe odpowiedniej długości i szerokości wszyte w tkaninę zbliżoną do prostokąta", których to elementów pozbawiony jest sporny wzór. Zdaniem WSA, istotnymi i odróżniającymi cechami Ubranka są obszycia z elastycznej lamówki i zaszewki pobliżu otworów, które świadczą o indywidualnym charakterze i z tych względów nie można mówić o identyczności przeciwstawionych wzorów.

Sąd powtórzył argumentację Urzędu dotyczącą kształtu wzorów towarowych, wskazując, że zorientowany użytkownik będzie w stanie dostrzec różnicę między nimi, jaką dają nogawki we wzorze skarżącej.

Skargę kasacyjną od wskazanego wyroku złożyła K. D. – K., wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w W. oraz o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego. Wyrokowi zarzuciła naruszenie:

1. przepisów prawa materialnego przez:

- błędne zastosowanie art. 103 ust. 1, art. 104 ust. 1, art. 107 ust. 2 i art. 108 Pwp. w związku z art. 315 ust. 3 Pwp. i błędną wykładnię prawa, nieuwzględnienie rysunków i ilustracji zawartych w udzielonych prawach z rejestracji wzorów przemysłowych oraz nieuwzględnienie zmian regulacji prawnych w odniesieniu do zgłaszanych wzorów przemysłowych;

- zastosowanie art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. poz. 270 z 2012 r.; dalej p.p.s.a.) i niedostrzeżenie istotnych naruszeń prawa dokonanych przez Urząd Patentowy przy podejmowaniu decyzji, nieodniesienie się do zarzutów skargi przez co Sąd I instancji nie wywiązał się z obowiązku wszechstronnego rozpoznania skargi;

2. przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy poprzez:

- nieuwzględnienie wszystkich faktów dotyczących ujawnienia spornego wzoru przed okresem karencji oraz niedostateczne rozważenie stanowisk skarżącej zawartych w aktach sprawy;

- art. 141 § 4 p.p.s.a. przez nieodniesienie się do wszystkich okoliczności sprawy i zarzutów zawartych w skardze i bezkrytyczne zaakceptowanie stanowiska Urzędu Patentowego.

W piśmie procesowym z dnia [...] stycznia 2011 r., zatytułowanym odpowiedź na skargę kasacyjną, uczestnik postępowania, A. K., wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Na wstępie należy przypomnieć, iż skargę kasacyjną można oprzeć na podstawie naruszenia przepisów prawa materialnego ( art. 174 pkt 1 p.p.s.a.) lub procesowego ( art. 174 pkt 2 p.p.s.a. ), a postawione w ramach wskazanych podstaw zarzuty, stosownie do treści art. 183 § 1 p.p.s.a., wytyczają granice kontroli kasacyjnej.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd I instancji za zgodne z prawem uznał rozstrzygnięcie Urzędu Patentowego, który nie zgodził się z twierdzeniem skarżącej uprawnionej ze wzoru przemysłowego nr [...] "Opatrunek pooperacyjny dla psów i kotów" (dalej Opatrunek), że prawo do wzoru "Ubranko ochronne dla psów i kotów" [...] (dalej Ubranko), jako udzielone z naruszeniem prawa ze względu na brak przymiotu nowości i indywidualnego charakteru, powinno zostać unieważnione.

Autor skargi kasacyjnej sformułował zarzuty, korzystając z obu wskazanych w art. 174 p.p.s.a podstaw. Jego zdaniem z uzasadnienia wyroku nie wynika, iż Sąd I instancji odniósł się do wszystkich okoliczności, zarzutów i argumentacji skargi, czy choćby je dostrzegł. Kasator zarzucił też wadliwą wykładnię art. 103 ust. 1 i 104 ust. 1 Pwp. przez przyjęcie, że wykonanie spornego wzoru z tkaniny elastycznej o określonym splocie może wpływać na indywidualny charakter i na nowość tego wzoru tym bardziej, że z załączonego do akt sprawy materiału ilustracyjnego nie wynika postrzegalna różnica, tak gdy idzie o ten element, jak też wykończenie otworów na łapy.

Skarga kasacyjna podlega uwzględnieniu z racji naruszenia przez Sąd I instancji art. 141 § 4 p.p.s.a. oraz błędnej wykładni przepisów art. 103 ust. 1 i 104 ust. 1 Pwp.

W świetle przywołanej przez Sąd I instancji definicji wzoru przemysłowego (art.102 ust. 1 Pwp ), aby wzór przemysłowy mógł uzyskać ochronę prawną musi być nowy i mieć indywidualny charakter. Wzór jest nowy jeśli przed datą zgłoszenia do ochrony identyczny wzór nie został udostępniony publicznie ( art. 103 ust. 1 ), zaś indywidualny charakter wzoru będzie mierzony ogólnym wrażeniem tzw. zorientowanego użytkownika, że wzór ten różni się od innych udostępnionych przed datą zgłoszenia ( art. 104 ust. 1 ), przy czym przez zorientowanego użytkownika rozumieć należy osobę, która z jakichkolwiek poza profesjonalnymi względów interesuje się wytworami danego rodzaju czy charakteru i z tego powodu uważniej im się przygląda.

Co wymaga szczególnego podkreślenia, istota każdego wzoru przemysłowego zawiera się co do zasady w jego zewnętrznej, postrzegalnej postaci wyróżniającej się czy to specyficznym kształtem, liniami konturów, kolorystyką, czy ornamentacją lub wreszcie strukturą bądź materiałem. Wszystkie te wymieniony wyżej cechy, właściwe tylko dla danego wzoru i "budujące" jego zewnętrzną postać, będą dla potrzeb udzielenia prawa z rejestracji decydowały o tym czy mamy do czynienia z wytworem swoistym, oryginalnym – lub inaczej – wytworem mającym indywidualny charakter.

W przypadku gdy nie zostały spełnione ustawowe warunki do uzyskania prawa ochronnego na wzór przemysłowy, a więc gdy wzór nie spełnia wymogu nowości lub indywidualnego charakteru, prawo to może zostać unieważnione na podstawie art. 117 Pwp. w związku z art. 89 ust. 1 tej ustawy. Co ważne, porównanie wzorów przeciwstawionych dla potrzeb postępowania o unieważnienie prawa ze wzoru przemysłowego, dokonuje się w oparciu o dokumenty rejestrowe, biorąc pod uwagę złożony opis wzoru i rysunki oraz ewentualne fotografie czy próbki materiałowe.

W przedmiotowej sprawie wzorowi przemysłowemu [...] "Opatrunek pooperacyjny dla psów i kotów" przeciwstawiono późniejszą rejestrację "Ubranka ochronnego dla zwierząt" [...], argumentując że sporny wzór pozbawiony jest cech nowości i indywidualnego charakteru, z czym nie zgodził się Urząd Patentowy, a co zaaprobował Sąd I instancji.

Sąd I instancji, dokonując oceny spełniania przez sporny wzór [...] "Ubranko ochronne dla zwierząt" warunków ustawowych, stwierdził, że organ prawidłowo ocenił poszczególne cechy obu wzorów przemysłowych wykazane w opisach i zastrzeżeniach. Przypomnieć w tym miejscu należy, iż Urząd Patentowy za cechy istotne spornego wzoru uznał kształt zbliżony do prostokąta, cztery otwory na kończyny, zaokrąglone wyprofilowanie na ogon oraz taśmę i troczki do mocowania na grzbiecie zwierzaka. Wymienione cechy, jak słusznie uznał Sąd, akceptując identyczny pogląd organu, nie mogą, stosownie do treści art. 107 ust. 1 pkt 1 Pwp., podlegać ochronie jako wynikające z anatomicznej budowy zwierzęcia ( otwory na łapy) i rozwiązujące określony problem techniczny ( mocowanie Ubranka za pomocą troków).

Natomiast przedstawiona w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku dalsza analiza spełniania przez sporny wzór warunków rejestracji budzi zasadnicze wątpliwości. Po pierwsze, Sąd I instancji opierając się na ustaleniach Urzędu Patentowego, stwierdził, iż w przeciwstawionych wzorach występują różnice, które nie mogą stanowić o ich identyczności. Różnice te, zdaniem Sądu, wynikają z różnej liczby troczków, oraz z materiału, z którego są wykonane. WSA stwierdził, iż, wykonanie Ubranka z elastycznej dzianiny bawełnianej z zaszewkami o splocie jednołożyskowym przy użyciu takiej samej dzianiny w lamówkach i trokach przemawia za nowością wzoru spornego. Równocześnie Sąd przyznał, iż Opatrunek według wzoru skarżącej wykonany jest także z bawełny, po to by w dalszym ciągu stwierdzić, iż cechą istotną tego wzoru są cztery nogawki ściągaczowe, których brak jest we wzorze spornym przez co ma on indywidualny charakter.

Przedstawione rozumowanie Sądu I instancji jest niespójne, nieprzekonujące i jak trafnie podnosi kasator, nie uwzględnia załączonych do akt sprawy rysunków i fotografii na co szczególnie wskazywała skarżąca. Niezmierzenie się przez WSA z argumentacją skargi opartą na pełnym materiale dowodowym uzasadnia zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a

Jak już wyżej zaznaczono, wzór przemysłowy stanowi nową i posiadającą indywidualny charakter postać wytworu uzyskaną w wyniku m.in. przyjęcia przez jego twórcę określonego kształtu czy posłużenia się określonym materiałem. Aby można było uznać, że wzór przemysłowy spełnia wymóg indywidualnego charakteru musi na zorientowanym użytkowniku wywierać wrażenie, że ma on do czynienia z wytworem różniącym się od tego, który widział wcześniej. Innymi słowy, ogląd wyrobu według danego wzoru przez osobę zorientowaną musi prowadzić ją do wniosku, że dzięki np. użytej tkaninie znany przedmiot użytkowy uzyskał nowy, odmienny wygląd. Jeżeli zgłaszający określony wzór do rejestracji uznaje za cechę istotną tego wzoru materiał, z którego jest on wykonany, to Urząd Patentowy powinien ocenić, czy posłużenie się w odniesieniu do znanego już wyrobu określonym ze względu na splot nitki materiałem stwarza wzorniczo nową i swoistą, a więc różniącą się od znanej na rynku wzornictwa przemysłowego, jakość. W tym celu powinno się zestawić wzór, który ubiega się o prawo ochronne ze wzorem już funkcjonującym na rynku, przy czym porównanie to należy przeprowadzić kompleksowo, mając na uwadze opisy wzoru, zastrzeżone cechy istotne i dołączone rysunki oraz fotografie. Uwaga ta nabiera szczególnego znaczenia wobec zawartego w opisie wzoru skarżącej stwierdzenia, że jej wyrób wykonany jest z miękkiej, gęsto tkanej tkaniny, dzianiny ściągaczowej z preferowaniem bawełny, podczas, gdy Ubranko według wzoru spornego wykonane jest z "elastycznej dzianiny bawełnianej". Zaznaczyć wypada, iż niekiedy ewentualne różnice mogą być dostrzeżone jedynie w wyniku bezpośredniej analizy wyrobów wykonanych według wzorów przeciwstawionych, a tak się dzieje, gdy w grę wchodzi ocena czy zastosowany materiał kształtuje inaczej postać wytworu. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku nie wynika, że w toku postępowania spornego takie badanie zostało przeprowadzone, brak jest w związku z tym oceny WSA wyniku porównania obu wzorów dokonanego na podstawie materiału graficznego i zdjęciowego na co zwracała uwagę skarżąca ( str. 7 i 8 skargi ).

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, sposób utkania tkaniny bawełnianej ( splot jednołożyskowy lub dwułożyskowy ), jeżeli stanowi element niewidoczny albo mało widoczny dla oka nawet uważnego odbiorcy ( zorientowanego użytkownika), nie może wpływać na tzw. ogólne wrażenie, że wyrób tak wytworzony będzie się istotnie różnił od wyrobu według wzoru skarżącej wykonanego z miękkiej tkaniny bawełnianej. Przypomnieć wypada, że sam kształt Opatrunku i Ubranka jest przecież w obu przypadkach, jak stwierdził Sąd I instancji, zbliżony do prostokąta, dostosowany do anatomicznej budowy zwierzaka i z tego względu nie podlega ochronie. Jeżeli zatem kształt okrycia nie różnicuje obu wzorów, mimo że jak wynika z opisu wzoru spornego właśnie kształt Ubranka ma nowy i oryginalny charakter, to różnica ta powinna wynikać z innej zgłoszonej cechy nadającej zasadniczej części wzoru nowy, swoisty wygląd. Jeżeli cechą wyróżniającą wzoru ma być materiał z którego wyrób jest wykonany, to musi on nadawać temu wyrobowi kształt postrzegalnie odróżniający go od wytworu ze wzoru wcześniej zarejestrowanego, a wtórną ze względu na istotę wzoru przemysłowego, jest kwestia realizowania przez materiał określonej funkcji użytkowej. Należy zgodzić się z prezentowanym w dorobku orzeczniczym Naczelnego Sądu Administracyjnego poglądem, że o indywidualnym charakterze wzoru przemysłowego decydują nie jego detale, lecz te jego cechy istotne, które przesądzają o innej charakterystycznej całości ( wyrok NSA z dnia 16 grudnia 2009r. sygn. akt II GSK 238/09, z dnia 19 października 2010 sygn. akt II GSK 932/09 - cbois.nsa.gov.pl). Przyjęcie odmiennego poglądu, a tak uczynił Sąd I instancji, stoi w sprzeczności z treścią tak przepisu art. 104 ust. 1 Pwp. jak też przepisu art. 103 ust. 1 cyt. ustawy.

Przechodząc do oceny wyprowadzonego przez Sąd I instancji wniosku, że wzór sporny ostatecznie różni się od przeciwstawionego tym, że ten ostatni zaopatrzony jest w cztery nogawki ściągaczowe, których brak jest we wzorze spornym, to nasuwa się refleksja, że ocenie podlegała legalność udzielenia prawa ochronnego na wzór wcześniej zarejestrowany; upraszczając dokonaną przez Sąd ocenę – wcześniej zarejestrowany wzór skarżącej ma więcej elementów ( nogawki), a więc wzór, który tych elementów nie ma, wykazuje indywidualny charakter. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosek taki jest ryzykowny, bo czyż można mówić o nowości i twórczym wkładzie w wygląd wzoru w sytuacji, gdy powstaje on przez pozbawienie innego, znanego wzoru pewnej istotnej cechy. Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego wyroku Sąd I instancji nie dostrzegł rysunków i fotografii wytworów według obu wzorów przez co konkluzja co do zróżnicowania obu wzorów jest pochopna jako wyprowadzona z pominięciem istotnych dowodów. Dane wynikające z samego opisu Ubranka i Opatrunku, na których oparł się Sąd I instancji, nie prowadzą do jednoznacznych wniosków, choć przecież z opisu Ubranka wynika, że otwory na przednie łapy zaopatrzone są w elastyczną lamówkę, co przekłada się na określony wygląd zakończenia tego otworu według załączonego rysunku. Jego ogląd powoduje pytanie, jaka szerokość lamówki powoduje, że jest to tylko lamówka, a kiedy można ją już uznać za nogawkę, tym bardziej że według opisu wzoru należącego do skarżącej mowa jest o nogawkach odpowiedniej, a nie określonej długości.

Wreszcie odnosząc się do końcowych wniosków Sądu I instancji, wypada przypomnieć, że porównanie wzorów przeciwstawionych dokonuje się w oparciu o dane rejestrowe, a z tych żadną miarą nie wynika ani długość nogawek, ani liczba troczków użytych do mocowania Ubranka/Opatrunku na grzbiecie zwierzęcia. Nie jest też zrozumiałe na ile wyszczególnione w opisie wzoru spornego zaszewki przy otworach na łapy wpływają i czy w ogóle mogą wpływać na wygląd wytworu według spornego wzoru, by odróżniać go od wzoru przeciwstawionego, jednakże wszystkie te niejasne kwestie będzie już musiał rozstrzygnąć Sąd ponownie rozpatrując sprawę.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji. O kosztach orzeczono na podstawie art. 203 pkt 1 p.p.s.a. w związku z § 12 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 grudnia 2003 r. w sprawie opłat za czynności rzeczników patentowych (Dz. U. nr 212 poz. 2076 ze zm.).