Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bronisław Szydło (spr.), Sędziowie WSA Joanna Kube, Eugeniusz Wasilewski, Protokolant Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 listopada 2009 r. sprawy ze skargi D. B. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie ochrony danych osobowych oddala skargę

Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych decyzją z dnia [...] maja 2009 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 12 pkt 2 w związku z art. 3a ust. 2, art. 22 ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 z późn. zm.), utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] lutego 2009 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 104 § 1 k.p.a. oraz art. 12 pkt 2 w związku z art. 3a ust. 2 powołanej ustawy o ochronie danych osobowych, odmawiającej uwzględnienia wniosku D. B. na przetwarzanie jej danych osobowych przez Spółdzielnię Mieszkaniową [...] z siedzibą w R., [...]. W uzasadnieniu podał, że D. B. w złożonej skardze do Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych podniosła, że Prezes Zarządu Spółdzielni [...] – J. C. udostępnił jej dane osobowe podczas audycji radiowej: publicznie wymienił jej nazwisko, stwierdził, iż została wykluczona z członkostwa w Spółdzielni za zaległości czynszowe w zapłacie czynszu, że są wyroki sądowe w stosunku do jej osoby, a także podczas obrad Walnego Zgromadzenia członków Spółdzielni [...]", jednemu z członków tej Spółdzielni – M. Z., opowiedział o sytuacjach dotyczących spraw prywatnych jej osoby, o których dowiedział się z racji pełnienia funkcji prezesa Spółdzielni. Wymienił jej imię, nazwisko, powiedział, że nie płaci czynszu i z tego powodu Rada Nadzorcza podjęła uchwałę o jej wykluczeniu, że są już wyroki sądowe w jej sprawie, że procesuje się ze Spółdzielnią, jednak na tę okoliczność nie przedstawił żadnych dowodów. Podniosła także, że członek Rady Nadzorczej Spółdzielni – Z. R., udostępnił jej dane osobowe w artykułach prasowych zamieszczonych w dwutygodniku Spółdzielni [...], gdzie wymieniono ją z imienia i nazwiska, a ponadto oczerniając ją. Podniosła również, że spółdzielnia nie zabezpiecza przetworzonych danych osobowych, gdyż dostęp do zawierających je dokumentów mają osoby doręczające pisma, nieposiadające stosownych upoważnień. W swojej skardze wniosła także o rozważenie przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, czy wskazane w skardze osoby są w dalszym ciągu uprawnione do zajmowania stanowiska w Spółdzielni [...] oraz o złożenie zawiadomienia do organów ścigania o popełnieniu przestępstwa.

Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych, po dokonaniu szczegółowej analizy opisanej wyżej skargi złożonej przez D. B., uznał jej wszystkie zarzuty za chybione, a mianowicie:

Zarzut D. B. dotyczący udostępnienia jej danych osobowych przez Prezesa Zarządu Spółdzielni podczas audycji radiowej wyemitowanej w dniu 17 czerwca 2008 r. oraz przez członka Rady Nadzorczej Spółdzielni – Z. R. w biuletynie Spółdzielni [...] należy badać na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 stycznia 1994 r. – Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24 z późn. zm.), a nie ustawy o ochronie danych osobowych. Art. 3a ust. 2 tej ustawy stanowi bowiem, że przepisów ustawy o ochronie danych osobowych nie stosuje się do prasowej działalności dziennikarskiej w rozumieniu ustawy – Prawo prasowe oraz do działalności literackiej lub artystycznej. Zdaniem więc Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych publikacja w ww. biuletynie Spółdzielni oraz audycja radiowa stanowią niewątpliwą działalność prasową w rozumieniu art. 3a ust. 2 ustawy o ochronie danych osobowych i w związku z tym podejmowanie rozstrzygnięć w przedmiocie udostępnienia danych osobowych D. B. w trakcie audycji radiowej oraz w biuletynie Spółdzielni [...] nie należy do Generalnego Inspektora.

Nie można było uznać zarzutu D. B. dotyczącego udostępnienia jej danych osobowych przez Prezesa Zarządu Spółdzielni na Walnym Zgromadzeniu członków Spółdzielni jednemu z członków Spółdzielni za udowodniony, skoro na tę okoliczność nie przedstawiła żadnych dowodów, a Prezes Zarządu Spółdzielni zaprzeczył, aby taka sytuacja miała miejsce.

Za chybiony uznano także zarzut, że Spółdzielnia nie zabezpiecza przetwarzanych danych osobowych.

Żądanie skarżącej dotyczące rozważenia, czy Prezes Zarządu Spółdzielni – J. C. oraz członek Rady Nadzorczej tej Spółdzielni Z. R. są uprawnieni do dalszego zajmowania swoich funkcji, a ponadto jej żądanie złożenia do organów ścigania zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa w związku z podnoszonym zarzutem naruszenia przez Spółdzielnię ustawy o ochronie danych osobowych, organ wyjaśnił, że strona może składać do Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych tylko takie wnioski, które mogą być rozpatrzone przez wydanie decyzji. Ustawa nie daje uprawnień do kończenia danego postępowania poprzez skierowanie w formie decyzji administracyjnej do organów ścigania zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa. Organ podkreślił, że w rozpoznawanej sprawie nie doszło do naruszenia przepisów ustawy o ochronie danych osobowych.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie D. B. wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] lutego 2009 r., zarzucając naruszenie art. 2 k.p.a., bowiem organ nie działał w niniejszej sprawie wnikliwie, a zaskarżona decyzja wydana została z rażącym naruszeniem prawa. Podniosła również, że Generalny Inspektor błędnie uznał, iż nie jest ona członkiem Spółdzielni Mieszkaniowej [...].

Ponadto zarzuciła naruszenie:

– art. 23 ust. 1 pkt 1, 2, 4, 5 ustawy o ochronie danych osobowych, ponieważ artykuły w biuletynie i wypowiedzi Prezesa Zarządu Spółdzielni podczas debaty radiowej nie były niezbędne do wykonania określonych prawem zadań, a ponadto Generalny Inspektor nie stwierdził, iż ujawnienie przez administratora danych osobowych skarżącej wraz z informacją o jej zadłużeniu nastąpiła bez jej zgody,

– art. 26 ust. 1 pkt 4 ustawy, poprzez "nieustosunkowanie się negatywnie" do faktu ujawnienia jej danych osobowych dotyczących jej zadłużenia w Spółdzielni oraz wyroków sądowych,

– art. 26 ust. 1 pkt 2, 3 ustawy, poprzez wykorzystanie danych osobowych skarżącej przez administratora niezgodnie z celem, dla którego były zebrane, tj. "oskarżeni wykorzystali do swoich prywatnych celów dane zawarte w zbiorze",

– art. 27 ust. 1, 2 pkt 2 ustawy, poprzez nieudostępnienie danych dotyczących wyroków sądowych skarżącej,

– art. 29 ustawy, ponieważ oskarżeni, będąc w posiadaniu danych osobowych, bez żadnego uzasadnienia zgodnego z normą prawną, wprost przeciwnie, z wykorzystaniem do swoich prywatnych celów, udostępnili publicznie jej dane osobowe, będąc ich administratorem,

– art. 32 ustawy, ponieważ Generalny Inspektor ustosunkował się do jej skargi negatywnie i bez merytorycznego uzasadnienia,

– art. 37 ustawy, poprzez nieprzeprowadzenie kontroli w Spółdzielni na okoliczność, czy prowadzona jest prawidłowo ewidencja osób upoważnionych do przetwarzania danych, czy osoby dopuszczone do przetwarzania danych posiadają nadane przez administratora upoważnienie, czy administrator opracował i wdrożył dokumentację opisującą przetwarzanie danych,

– art. 51 ustawy, poprzez niezajęcie stanowiska przez Generalnego Inspektora, w tym temacie, mimo, że okoliczności tej sprawy uzasadniały rozpatrzenie jej w kontekście popełnienia przestępstwa przez kierownictwo Spółdzielni.

W odpowiedzi na skargę Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych, powołując się na ustalony stan faktyczny i prawny, wnosił o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Na wstępie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej.

Innymi słowy, sąd administracyjny nie orzeka co do istoty sprawy w zakresie danego przypadku, lecz jedynie kontroluje legalność rozstrzygnięcia zapadłego w tym postępowaniu z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i obowiązującymi przepisami prawa procesowego.

Rozpoznając skargę D. B. pod tym kątem, Sąd nie stwierdził, aby Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych, podejmujący zaskarżone decyzje, dopuściły się naruszenia prawa materialnego oraz przepisów postępowania administracyjnego w stopniu, w jakim mogłoby to mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Podstawę materialnoprawną odmowy uwzględnienia wniosku D. B. na przetwarzanie jej danych osobowych przez Spółdzielnię Mieszkaniową [...] z siedzibą w R. stanowił przepis art. 3a ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 z późn. zm.). Przepis ten stanowi, że ustawy nie stosuje się również do prasowej działalności dziennikarskiej w rozumieniu ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24 z późn. zm.).

Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych wykazał, że udostępnienie danych osobowych skarżącej przez Prezesa Zarządu Spółdzielni – J. C. podczas audycji radiowej wyemitowanej w dniu 17 czerwca 2008 r. oraz przez członka Rady Nadzorczej Spółdzielni – Z. R. w biuletynie Spółdzielni [...], że publikacje te stanowią działalność prasową w rozumieniu art. 3a ust. 2 powołanej ustawy o ochronie danych osobowych. W związku z tym podejmowanie rozstrzygnięć w przedmiocie udostępnienia danych osobowych skarżącej w trakcie tej audycji radiowej oraz w biuletynie Spółdzielni [...] nie należy do Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, a ocena, czy doszło do naruszenia jej dóbr osobistych należy do sądu powszechnego.

Na uwagę zasługuje ponadto fakt, że w trakcie audycji radiowej wyemitowanej 17 czerwca 2008 r. w [...], jak i w artykułach prasowych opublikowanych w biuletynie Spółdzielni [...], skarżąca występowała jako reprezentant [...], tj. reprezentant pewnej grupy osób mającej określone wspólne interesy, czyli nie występowała jako osoba prywatna.

Nietrafny jest zarzut naruszenia art. 26 ust. 1 pkt 4 ustawy, poprzez "nieustosunkowanie się negatywnie" do faktu ujawnienia danych osobowych skarżącej dotyczącej jej zadłużenia w Spółdzielni oraz wyroków sądowych jej dotyczących, Sąd uznał, że treść tego przepisu, w żaden sposób nie dotyczy tego zarzutu. Przepis ten stanowi jedynie, że administrator danych, przetwarzając dane, powinien dołożyć szczególnej staranności w celu ochrony interesów osób, których dane dotyczą, a w szczególności obowiązany jest zapewnić, aby dane te były przechowywane w postaci umożliwiającej identyfikację osób, których dane dotyczą, nie dłużej jednak niż jest to niezbędne do osiągnięcia celu przetwarzania.

Nieuzasadniony jest także zarzut naruszenia art. 26 ust. 1 pkt 2, 3 ustawy oraz art. 27 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy, bowiem skarżąca nie wykazała, aby upublicznienie danych odnośnie wyroków sądowych jej dotyczących, pochodziły ze zbiorów prowadzonych przez Spółdzielnię.

Przepis art. 29 ustawy nie dotyczy zarzutu skarżącej, w którym zarzucała, że oskarżenie, będąc w posiadaniu danych osobowych, bez żadnego uzasadnienia zgodnego z normą prawną, z wykorzystaniem do swoich prywatnych celów udostępnili jej dane osobowe, będąc ich administratorem, bowiem przepis ten określa jedynie obowiązek administratora udostępnienia danych w calach innych niż włączanie do zbioru podmiotom uprawnionym na mocy przepisów prawa, jak również reguluje udostępnienie danych na pisemny, umotywowany wniosek podmiotom innym niż określone w art. 29 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych.

Bezpodstawny jest także zarzut naruszenia art. 32 ustawy, bowiem skarżąca nie występowała do administratora danych z żądaniem kontroli przetwarzania danych jej dotyczących, zatem trudno mówić o naruszeniu przysługującego jej prawa, na podstawie tego przepisu, do kontroli przetwarzania danych osobowych jej dotyczących.

Sąd uznał, że przeprowadzone przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych postępowanie dowodowe nie potwierdziło słuszności zarzutu naruszenia art. 37 ustawy, wykazano bowiem, że Spółdzielnia prowadzona jest prawidłowo, ewidencja osób upoważnionych do przetwarzania danych i osoby dopuszczone do przetwarzania danych posiadają nadane przez administratora, stosowne upoważnienia.

Nie znajduje również uzasadnienia zarzut naruszenia art. 51 ustawy, bowiem kompetencje zawarte w tym przepisie należą do autonomicznych kompetencji Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych i realizowane są z urzędu, a nie na wniosek osób zainteresowanych. Zaznaczyć należy, ze Generalny Inspektor zajął stanowisko w tej kwestii i uznał, że nie zaszła konieczność zawiadomienia organów ścigania o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez Prezesa Zarządu Spółdzielni – J. C. oraz członka Rady Nadzorczej Spółdzielni – Z. R. Nietrafny jest zarzut naruszenia art. 12 k.p.a. – bowiem Sąd ustalił, że Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych przy rozpoznawaniu skargi D. B., działając wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami, zmierzał do jej załatwienia.

Powołując się na powyższe, Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) orzekł jak w sentencji.