Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Adam Mikusiński Sędzia WSA Beata Kalaga – Gajewska Protokolant st.sekr.sąd. Alicja Sadowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 maja 2010 r. sprawy ze skargi W.K. o wymierzenie Burmistrzowi K. grzywny za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 2 października 2009 r. sygn. IV SAB/Gl 52/09 w przedmiocie informacji publicznej oddala skargę.

Wyrokiem z dnia 2 października 2009 r., sygn. akt IV SAB/Gl 52/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zobowiązał Burmistrza K. do załatwienia wniosku skarżącego z dnia [...] w terminie 14 dni, oraz orzekł o kosztach postępowania. W przekonaniu Sądu organ nie udostępnił wszystkich żądanych w tym wniosku informacji. Skarżący bowiem domagał się danych dotyczących funkcjonujących w Urzędzie Miasta K. radców prawnych w okresie poprzedniej i obecnej kadencji Rady Miasta, zwłaszcza o charakterze stosunku pracy, okresie zatrudnienia, do jakiej okręgowej izby należą, stanowiskach zajmowanych w tym Urzędzie, o czasie ich pracy, zakresach obowiązków, pełnieniu funkcji koordynatora. Tymczasem udzielono mu informacji o fakcie zamieszczenia danych podlegających udostępnieniu w Biuletynie Informacji Publicznej, zaś w pozostałym zakresie stwierdzono, iż nie stanowią one informacji publicznej, gdyż jako dane osobiste radców prawnych podlegają ochronie. Sąd dostrzegł, co zresztą przyznał sam organ, że nie udzielono skarżącemu informacji o pracującej w poprzedniej kadencji rady – radcy prawnym T. G., nie wskazano też koordynatora. W ocenie Sądu należało udostępnić wszelkie żądane dane, bądź wydać w tej materii decyzję, a w razie wątpliwości co do intencji skarżącego wezwać go o sprecyzowanie treści żądania. Wyrok ten uprawomocnił się bez zaskarżenia w dniu [...], zaś w dniu [...] został doręczony wraz z aktami sprawy organowi.

Jeszcze wcześniej, bo pismem z dnia [...], doręczonym skarżącemu w dniu [...], został on poinformowany o zatrudnieniu radcy prawnego T. G., nadto wezwany do sprecyzowania treści żądania zawartego we wniosku z dnia [...]. W piśmie z tej samej daty zwrócono się do skarżącego o podanie sposobu zwrotu zasądzonych kosztów postępowania. W odpowiedzi na nie skarżący w piśmie z dnia [...] przytoczył treść swego pisma z dnia [...], nadto wskazał, że kwotę [...] zł należy przekazać przekazem pocztowym.

W dniu [...] skarżący wezwał Burmistrza K. do wykonania przywołanego na wstępie wyroku, dowodząc, iż nie udzielno mu pełnej informacji w zakresie żądania objętego przedmiotowym podaniem.

W dniu [...] złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Przedstawiając przytoczony wyżej stan faktyczny, domagał się w niej wymierzenia Burmistrzowi K. grzywny z powodu niewykonaniu wyroku tegoż Sądu z dnia 2 października 2009 r., a to na podstawie art.154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) – dalej P.p.s.a. W uzasadnieniu skargi zaakcentował, iż mimo upływu zakreślonego tym wyrokiem terminu nie otrzymał satysfakcjonującej go informacji, ani też decyzji odmownej. Dotychczas przekazane mu dane nie stanowią pełnej informacji żądanej we wniosku z dnia [...]. Odnośnie jej zakresu ponownie odwołał się do treści swego pisma z dnia [...].

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi, uważając ją za bezzasadną i podtrzymując argumenty dotychczas podniesione w toku postępowania. W szczególności podkreślił, iż przekazał skarżącemu informacje, których ten wyraźnie się domagał, a których nie zmieszczono w Biuletynie Informacji Publicznej. W pozostałym zakresie, mimo wezwania, nie sprecyzował szczegółów żądania, podczas gdy podanie w tej materii winno być skonkretyzowane. Co do kosztów postępowania podał, iż stosownie do uzgodnień należną kwotę wysłał W. K. przekazem pocztowym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga nie mogła odnieść skutku. Powołany jako jej podstawa prawna przepis art.154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi stanowi, że w razie niewykonania wyroku sądu uwzględniającego skargę na bezczynność oraz w razie bezczynności organu po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie żądając wymierzenia temu organowi grzywny. Wymóg poprzedzenia skargi wezwaniem organu został spełniony, przeto można było przystąpić do merytorycznej oceny jej zasadności.

Celem przytoczonego przepisu jest wymuszenie na organie administracyjnym, działania polegającego na wykonaniu wyroku (w przypadku skargi na bezczynność) albo załatwieniu sprawy (po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności). W niniejszej sprawie może chodzić wyłącznie o pierwszy przypadek, gdyż obie wskazane powyżej sytuacje dotyczą różnych stanów faktycznych i są rozłączne. We wspomnianej wyżej sprawie rozpoznano skargę na bezczynność i zobowiązano organ do załatwienia wniosku skarżącego z dnia [...] (jak należy przyjąć w części dotychczas niezałatwionej). Sąd w uzasadnieniu wyroku z dnia 2 października 2009 r. wskazał, iż załatwienie to polegać ma na udzieleniu dalszej informacji, po ewentualnym jej sprecyzowaniu albo wydaniu decyzji administracyjnej omawiającej udostępnienia informacji. Zatem grzywna mogłaby zostać wymierzona organowi w razie wykazania, że nie załatwił on w terminie sprawy wszczętej wspomnianej wnioskiem po zapadnięciu przywołanego wyżej wyroku, a więc nie dokonał żadnych czynności w tym kierunku. Grzywna miałaby wymusić zakończenie sprawy, czyli udzielenie dalszych żądanych informacji, o ile stanowią one informację publiczną i nie podlegają ochronie z mocy szczególnych uregulowań. Termin wynosił 14 dni, przy czym zgodnie z brzmieniem art. 286 § 2 P.p.s.a. liczy się go od dnia zwrotu akt organowi. W niniejszej sprawie termin ten upłynął w dniu [...] (z uwagi na dni świąteczne przesunął się z [...]). Trzeba w tym miejscu podkreślić, że przed tą datą organ udzielił skarżącemu informacji dotyczących radcy prawnego T. G. oraz wezwał go o sprecyzowanie treści żądania. Wezwanie to pozostało bezskuteczne, gdyż skarżący mimo odpowiedzi na nie, faktycznie nie wyjaśnił, czyli nie uszczegółowił wniosku z dnia [...]

Jak słusznie wywodzi organ, rzeczą domagającego się udzielenia informacji publicznej (dotyczy to zresztą także innych żądań) jest dokładne określenie danych, jakie są przedmiotem żądania. Wniosek z dnia [...] z wyraźnie sformułowanych domaga się udzielenia następujących informacji o radcach prawnych zatrudnionych przez Gminę K. w obecnej i poprzedniej kadencji jej Rady: tytuł naukowy, charakter stosunku pracy, okres zatrudnienia, Izbę na listę której są wpisani, zajmowane stanowiska w Urzędzie Gminy, który z radców jest odpowiedzialny za koordynację pracy wszystkich, ich czas pracy i zakresy obowiązków. Innych danych skarżący w toku postępowania nie sprecyzował, a niepodobna czynić domysłów, jakie dane mieszczą się pod zwrotami "m.in.", "np.", "itd.", "itp.". W ocenie Sądu rozpoznającego obecną sprawę organ wykonał czynności, które winien był wykonać zmierzając do załatwienia tak sprecyzowanego wniosku. Wraz z poprzednio udzielonymi informacjami oraz wskazaniem, że część z nich dostępna jest w Biuletynie Informacji Publicznej, zadośćuczynił żądaniu w takim zakresie, w jakim wynika on wyraźnie z treści podania. Przede wszystkim jednak w ocenie Sądu zastosował się do obowiązku nałożonego wyrokiem z dnia 2 października 2009 r. Odmienne przekonanie skarżącego może doprowadzić do uruchomienia kontroli załatwienia sprawy całościowo w innym trybie. Skarga o wymierzenie grzywny i skarga na bezczynność inicjują różne postępowania, nie można ich utożsamiać ze sobą (tak przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 5 sierpnia 2008 r., sygn. akt II OZ 786/08, LEX nr 527787). Ocena poprawności załatwienia wniosku byłaby oceną merytoryczną, niedopuszczalną w sprawie o wymierzenie grzywny (tak przykładowo Wojewódzkie Sądy Administracyjne w: Gliwicach w wyroku z dnia 4 czerwca 2008 r., sygn. akt I SA/Gl 901/07, LEX nr 479800, i we Wrocławiu w wyroku z dnia 9 kwietnia 2008 r., sygn. akt I SA/Wr 1879/07, LEX nr 471132). Rozpoznawana w tej sprawie skarga ma doprowadzić do zbadania czy organ zadośćuczynił nakazowi zawartemu w wyroku, nie jest natomiast jej rolą doprowadzenie do oceny sposobu, w jaki to uczynił. A skoro organ udzielił dalszej informacji, przekazał w uzgodniony sposób zasądzoną na rzecz skarżącego kwotę (co prawda w tym zakresie nie istnieje właściwość sądu administracyjnego, lecz kwestia ta może być objęta w niniejszej sprawie badaniem w celu oceny całokształtu okoliczności sprawy), żądanie skargi wymierzenia grzywny, mające zdyscyplinować organ do załatwienia sprawy i ukarać go za ewentualne nierespektowanie orzeczeń sądowych, jako chybione, podlegało oddaleniu. Tym bardziej, gdy Sąd w przywołanym wyroku nie określił konkretnych czynności (nie wskazał informacji), jakie maja być dokonane. Zresztą z braku ich sprecyzowania w podaniu nie mógł tego uczynić.

Co mając na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny, na mocy art.151 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji niniejszego wyroku.