Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący – Asesor WSA Maria Mikolik po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 marca 2023 r. w Rzeszowie sprawy ze skargi A. W. prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą [...] na bezczynność Wójta Gminy [...] w przedmiocie zapewnienia dostępu do danych przestrzennych - p o s t a n a w i a - odrzucić skargę.

Pismem z dnia 12 października 2022 r. A. W. prowadząca działalność gospodarczą pod firmą [...] (dalej: Skarżąca) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na Wójta Gminy [...] (dalej: Organ, Wójt), na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 w zw. z art. 50 § 1 oraz art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej: P.p.s.a.) oraz art. 101 ust. 1 w zw. z art. 101a ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.; dalej: u.s.g.) w związku z nieprawidłowym, tj. niezgodnym z prawem wykonywaniem przez niego czynności nakazanych przepisami prawa, a mianowicie czynności udostępniania zbiorów danych przestrzennych dla planów miejscowych oraz studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania Gminy [...] za pośrednictwem usługi pobierania, których udostępnianie odbywa się obecnie z naruszeniem przepisów:

– art. 67c ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 503; dalej: u.p.z.p.),

– art. 9 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 214),

– § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia 26 października 2020 r. w sprawie zbiorów danych przestrzennych oraz metadanych w zakresie zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. z 2020 r. poz. 1916).

Wobec tak sformułowanych zarzutów Skarżąca wniosła o uznanie jej uprawnienia do uzyskania dostępu do kompletnych zbiorów danych przestrzennych miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania Organu, tj. do uzyskania bezpośredniego dostępu do kompletnych zbiorów danych przestrzennych (zawierających trzy a nie jeden obiekt przestrzenny) poprzez usługę pobierania WFS; o nakazanie organowi nadzoru wykonania niezbędnych czynności na rzecz Skarżącej i na koszt i ryzyko gminy oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych.

Zdaniem Skarżącej brak zapewnienia przez Organ dostępu do kompletnych zbiorów danych przestrzennych dla miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania poprzez usługę pobierania, zgodnie z ww. przepisami, narusza jej prawa materialne, pozbawiając ją możliwości przeprowadzania analiz przestrzennych poprzez usługi danych przestrzennych, co gwarantuje art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 11 sierpnia 2021 r. o otwartych danych i ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego (Dz.U. z 2021 r., poz. 1641 ze zm.).

Skarżąca podniosła także, że nieudostępnianie przez Organ zbiorów danych, w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami prawa, powoduje konieczność ponoszenia wielokrotnie wyższych nakładów w ramach wykonywanej przez nią działalności. Jak wyjaśniła, firma [...] m.in. świadczy usługi związane z analizami przestrzennymi, w tym oferując dostęp do aktualnych map z terenami inwestycyjnymi wyznaczonymi w uchwalonych aktach planowania przestrzennego oraz z terenami objętymi przystąpieniami do sporządzenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego lub studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego z terenu całej Polski. Mapy te dedykowane są głównie inwestorom poszukującym terenów inwestycyjnych. Dzięki nim inwestorzy mogą mieć łatwy i szybki dostęp do aktualizowanych co miesiąc informacji, w tym gdzie warto kupić tereny zanim wzrośnie ich wartość (przed uchwaleniem planu cena nieruchomości jest na ogół niższa, a ponadto nie ma opłaty planistycznej od wzrostu wartości nieruchomości, która jest pobierana w ciągu 5 lat po uchwaleniu planu) lub do takich, które w stosunkowo krótkim terminie staną się terenami budowlanymi albo są już terenami budowlanymi zgodnie z obowiązującymi aktami planowania przestrzennego. Z uwagi na brak danych przestrzennych, udostępnianych poprzez usługi sieciowe, dane te muszą być najpierw pozyskiwane w formie informacji źródłowych (co miesiąc ze strony BIP, strony internetowej gminy lub z gminnego Systemu Informacji Przestrzennej, wraz z potwierdzeniem telefonicznym lub pisemnym). Następnie wymagają przetworzenia do postaci zgodnej z przepisami i umożliwiającej korzystanie z nich w zestawieniu z danymi dotyczącymi pozostałych gmin z obszaru Polski. Powoduje to, że koszt pozyskania prawidłowych danych jest ok. 200 razy wyższy, niż byłby gdyby dane te były udostępniane w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami.

Skarżąca podkreśliła również, że jej skarga dotyczy indywidualnej relacji między Skarżącą i Organem, tj. odmowy udostępnienia jej danych przestrzennych, zatem negatywnego rozpatrzenia indywidualnego, pisemnego wniosku w tym względzie. Nie są natomiast przedmiotem niniejszej skargi czynności Organu o charakterze ogólnym, takie jak samo prowadzenie zbiorów czy gromadzenie w nich danych.

W odpowiedzi na skargę Organ ustosunkował się do poszczególnych zarzutów skargi i poinformował, że Gmina [...] w lipcu 2021 r. zawarła umowę z firmą zewnętrzną na wdrożenie systemu informacji przestrzennej – geoportal gminny. Natomiast w marcu 2022 r. upoważnił tą firmę do realizacji czynności technicznych w zakresie m.in. zgłaszania/uzupełniania/ aktualizacji do Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii zbiorów dotyczących tematyki numeracji adresowej o stosowne adresy usług danych.

Organ wyjaśnił, że adresy do usług w Ewidencji zbiorów i usług danych przestrzennych oraz Systemu Informacji Przestrzennej gminy [...] są dostępne publicznie. Gmina [...] zapewnia wszystkim obywatelom, firmom i instytucją publicznym bezpośredni dostęp do aktualnych danych przestrzennych gminy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:

Rozpoznawana przez tutejszy Sąd skarga została wniesiona na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. i art. 101 ust. 1 w zw. z art. 101 a ust. 1 u.s.g. i dotyczy niewykonania przez Wójta Gminy [...] czynności nakazanych prawem poprzez nieprawidłowe udostępnianie zbiorów danych przestrzennych dla MPZP i studium Gminy [...], polegających na zapewnieniu dostępu do danych przestrzennych.

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a.: kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735, 1491 i 2052), postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, 1598, 2076 i 2105), postępowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2021 r. poz. 422, z późn. zm.), oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

Na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. kontroli sądów administracyjnych poddano bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a.

Stosownie do art. 101 ust. 1 u.s.g.: każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem, podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego.

Art. 101a ust.1 tej ustawy reguluje prawo do wniesienia skargi, gdy organ gminy nie wykonuje czynności nakazanych prawem albo przez podejmowane czynności prawne lub faktyczne narusza prawa osób trzecich.

Aby stwierdzić bezczynność organu z art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. konieczne jest ustalenie czy organ administracji był w danej sprawie zobowiązany do wydania decyzji lub innego aktu albo do podjęcia czynności. Musi istnieć norma ustawowa zobowiązująca i równocześnie upoważniająca organ do działania. Celem skargi na bezczynność jest bowiem spowodowanie wydania przez organ właściwego aktu lub czynności czyli wywiązania się przez organ z prawnego obowiązku wydania takiego aktu. Z powyższego wynika, że podmiotem uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone przez niewykonywanie przez organ gminy czynności nakazanych prawem albo przez podejmowanie czynności prawnych lub faktycznych - w sprawie z zakresu administracji publicznej. W przypadku skargi na bezczynność organu w zakresie nie podjęcia indywidualnego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej po stronie organu musi istnieć obowiązek wydania takiego aktu bądź podjęcia czynności. Aby móc zarzucić bezczynność organowi musi istnieć po jego stronie wynikający z przepisów prawa obowiązek działania.

Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach (art. 3 § 3 P.p.s.a.). Przykładem takiego przepisu szczególnego dopuszczającego sądową kontrolę działalności organów administracji publicznej jest, wskazany w skardze, art. 101a u.s.g. formułujący podstawę prawną skargi na bezczynność organów gminy (tj. gdy organ gminy nie wykonuje czynności nakazanych prawem albo przez podejmowane czynności prawne lub faktyczne narusza prawa osób trzecich). Przepis ten ustanawia odrębną wobec przypadków określonych w art. 3 § 2 pkt 1 – 4a P.p.s.a. kompetencję sądu do kontroli bezczynności organów (por. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2006, s. 37).

Skarżąca w złożonej skardze zarzuca działanie organu, które polega na nieprawidłowym, tj. niezgodnym z prawem wykonywaniu przez niego czynności nakazanych prawem, a mianowicie czynności udostępniania zbioru danych przestrzennych dla planów miejscowych oraz studium Gminy [...].

W orzecznictwie sądów administracyjnych nie ma wątpliwości co do tego, że akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a., to formy działania organu, które mają charakter zewnętrzny, są skierowane do indywidualnego podmiotu, mają charakter publicznoprawny oraz dotyczą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisu prawa. Wspominany art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. stanowi o innych niż decyzje i postanowienia wydawane w postępowaniach administracyjnych aktach lub czynnościach z zakresu administracji publicznej, jednakże podejmowanych, podobnie jak w przypadku spraw załatwianych w drodze decyzji administracyjnych, w sprawach indywidualnych, a więc adresowanych jedynie do określonych adresatów. Nie ulega przy tym wątpliwości, że za czynność, na którą może być wniesiona skarga do sądu administracyjnego, uznać można wyłącznie czynność skierowaną do oznaczonego podmiotu, dotyczącą ściśle uprawnienia lub obowiązku tego podmiotu. Samo zaś to uprawnienie lub obowiązek, którego czynność dotyczy jest określone w przepisie prawa powszechnie obowiązującego (wyrok NSA z dnia 20 listopada 2008r., I OSK 611/08, LEX nr 532346; postanowienie WSA w Warszawie z dnia 22 marca 2023 r., sygn. VIII SAB/Wa 9/23).

Przepis art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. obejmuje czynności lub akty, które dokonywane są w sprawach indywidualnych, w których nie orzeka się w drodze decyzji administracyjnej lub postanowienia. Podobnie jak decyzja czy postanowienie, akty lub czynności te są kierowane przez organ administracji publicznej do konkretnych, zindywidualizowanych podmiotów, niepodporządkowanych organizacyjnie ani służbowo organowi wydającemu dany akt lub podejmującemu daną czynność. Akt lub czynność muszą mieć charakter publicznoprawny. Podejmowane są w sprawie indywidualnej w tym znaczeniu, że jej przedmiotem jest określony i zindywidualizowany stosunek administracyjny (uprawnienie lub obowiązek), którego źródłem jest przepis prawa powszechnie obowiązującego.

W orzecznictwie i literaturze przedmiotu przyjmuje się, że stosowanie art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. może mieć miejsce, gdy spełnione są następujące przesłanki: 1) akt lub czynność nie mają charakteru decyzji lub postanowienia, 2) są podejmowane w sprawach indywidualnych, skierowane do konkretnego podmiotu, 3) mają charakter publicznoprawny oraz 4) dotyczą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, LexisNexis, Warszawa 2012, s. 31-32; T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2009, s. 29-31). Ostatnia przesłanka oznacza, że musi istnieć ścisły i bezpośredni związek między działaniem lub zaniechaniem określonego działania organu administracji, a możliwością realizacji uprawnienia (obowiązku) wynikającego z przepisu prawa przez podmiot niepowiązany organizacyjnie z organem wydającym dany akt lub podejmującym daną czynność (J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2012, s. 32).

Należy wskazać, że ustawą z dnia 16 kwietnia 2020 r. o zmianie ustawy – Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r., poz. 782) została znowelizowana m.in. ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Nowelizacją tą został dodany art. 67a u.p.z.p., który nałożył na organy właściwe do sporządzania projektów aktów planistycznych, o których mowa w ust. 2, takich jak: plany zagospodarowania przestrzennego województwa, studia uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego, miejscowe plany odbudowy i miejscowe plany rewitalizacji, obowiązek tworzenia oraz prowadzenia, w tym aktualizowania i udostępniania, zbiorów danych przestrzennych w rozumieniu art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej (Dz.U. z 2021 r. poz. 214). Obowiązek ten został sformułowany w art. 67a ust. 1 u.p.z.p. w ramach nowego rozdziału 5a pt. "Zbiory danych przestrzennych", regulującego zasady tworzenia, prowadzenia, aktualizacji i udostępniania zbiorów danych przestrzennych (dodanego na mocy art. 5 nowelizacji). Stosownie do art. 67a ust. 3 u.p.z.p. dane przestrzenne tworzone dla ww. aktów, obejmować mają co najmniej: (1) lokalizację przestrzenną obszaru objętego aktem w postaci wektorowej w obowiązującym państwowym systemie odniesień przestrzennych; (2) atrybuty zawierające informacje o akcie; (3) część graficzną aktu w postaci cyfrowej reprezentacji z nadaną georeferencją w obowiązującym państwowym systemie odniesień przestrzennych. Sposób tworzenia oraz prowadzenia, w tym aktualizacji i udostępniania, zbiorów uwzględniający zakres informacyjny, strukturę, format i rozdzielczość przestrzenną danych gromadzonych w zbiorach oraz zakres informacyjny i strukturę metadanych infrastruktury informacji przestrzennej w zakresie zagospodarowania przestrzennego, został natomiast uregulowany w rozporządzeniu Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii, wydanym na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 67b u.p.z.p.

Organy władzy publicznej, w tym również Wójt Gminy [...] udostępniają dane przestrzenne w wyniku realizacji obowiązku nałożonego na nie w art. 67a - 67c u.p.z.p., co obejmuje powszechny i nieodpłatny dostęp do danych cyfrowych zgodnie z przepisami ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej. Nie wydają w tym zakresie żadnego aktu, ani nie dokonują czynności jako organy administracji publicznej w stosunku do indywidualnego podmiotu. Obowiązek organu ma w tym przypadku jedynie ogólny charakter i nie odpowiada mu uprawnienie niepowiązanych z nim organizacyjnie podmiotów do żądania opublikowania określonych informacji, bądź też zmiany sposobu publikacji informacji już udostępnionych. Realizacja obowiązku przez organy wydające akty planistyczne mieszczące się w katalogu wskazanym w art. 67a ust. 2 u.p.z.p., sprowadza się do zamieszczenia informacji w zbiorach danych przestrzennych. Tym samym nie można zidentyfikować żadnego uprawnienia lub obowiązku, z którym pozostawałaby ona w związku - takim związku, który można byłoby opisać jako kształtowanie, określenie granic bądź sposobu czy też możliwości wykonywania (por. podobnie, w odniesieniu do "Systemu Informacji Przestrzennej": postanowienie WSA w Lublinie z 13 września 2016 r., sygn. akt II SAB/Lu 48/16).

Sąd podziela wyrażany w orzeczeniach sądów administracyjnych pogląd, że sama czynność utworzenia zbiorów danych przestrzennych, czy też czynność zamieszczenia tam określonej informacji publicznej nie dotyczy uprawnień lub obowiązków Skarżącej. Nie istnieje również przepis prawa, który uprawniałby Skarżącą do żądania zamieszczenia lub usunięcia z tych zbiorów danych przestrzennych informacji publicznej. Sam wynikający z przepisów ustawy obowiązek utworzenia zbiorów danych przestrzennych nie rodzi w tym przypadku po stronie Skarżącej uprawnień. W przypadku rejestrów, zbiorów czy baz prowadzonych przez organ zgodnie z kompetencjami, nie zachodzi przesłanka indywidualności i konkretności stosunku administracyjnego ze stroną skarżącą.

W ocenie Sądu brak jest przepisu prawa, z którego wynikałby obowiązek Organu odnoszący się do załatwienia konkretnej indywidualnej sprawy Skarżącej, co oznacza, że Sąd nie jest władny do kontroli organu administracji w zakresie sprowadzającym się w istocie do oceny sposobu i prawidłowości prowadzenia przez niego udostępnianego publicznie zbioru danych odnoszących się do obowiązującej dokumentacji zagospodarowania przestrzennego gminy. Za naruszenie omawianego interesu prawnego nie może być uznane podnoszone przez Skarżącą utrudnienie w pozyskiwaniu danych przestrzennych i przeprowadzeniu analiz przestrzennych przez usługi danych przestrzennych i ponoszenie przez nią wyższych kosztów z tym związanych. Powyższe może być bowiem uznane jedynie za interes faktyczny, a nie prawny (por. postanowienie WSA w Olsztynie z 18 listopada 2022 r., sygn. II SA/Ol 733/22, dostępne w CBOSA).

Istotnym jest również, że art. 101a u.s.g. umożliwia skarżenie bezczynności organu gminy jedynie w tych przypadkach, gdy nakazane prawem zachowanie miałoby przyjąć formę czynności, której skutki dałoby się odnieść do indywidualnego adresata. Wynika to z obowiązku wykazania przez Skarżącą, że domniemana bezczynność narusza jej indywidualny interes prawny (art. 101 ust. 1 u.s.g.) oraz z art. 101a ust. 2 u.s.g., który przewiduje możliwość nakazania przez sąd administracyjny wykonania przez organ nadzoru niezbędnych czynności na rzecz Skarżącego, na koszt i ryzyko gminy. Nie jest możliwe zastosowanie tego przepisu do obowiązku udostępniania danych przestrzennych z zakresu zagospodarowania przestrzennego, których realizacja w świetle art. 67a - 67c u.p.z.p. i aktów wykonawczych sprowadza się do zamieszczania stosownych danych w odpowiednich zbiorach.

W ocenie Sądu dane przestrzenne, wskazane w art. 67a-67c u.p.z.p. mieszczą się w kategorii pojęciowej otwartych danych, a ich wykorzystanie do celów prowadzenia działalności gospodarczej przez Skarżącą spełnia kryteria pojęciowe ponownego wykorzystania informacji publicznej. Przepisy ustawy z 11 sierpnia 2021 r. o otwartych danych i ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 1641 ze zm.), przyznają każdemu prawo do ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego:

1. udostępnianych w Biuletynie Informacji Publicznej podmiotu zobowiązanego lub w portalu danych, lub w innym systemie teleinformatycznym podmiotu zobowiązanego;

2. przekazanych na wniosek o ponowne wykorzystywanie (art. 5).

W przedmiotowej sprawie nie chodzi o bezczynność w zakresie rozpoznania indywidualnego wniosku Skarżącej o ponowne wykorzystanie informacji publicznej, ale o dostęp generalny, o którym mowa w art. 5 pkt 1 ww. ustawy. W tym zakresie realizacja obowiązków podmiotu zobowiązanego nie przyjmuje postaci żadnych czynności czy aktów o charakterze indywidualnym, które mogłyby być kwalifikowane jako czynność w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a., co wyklucza tym samym możliwość skarżenia bezczynności organu w zakresie realizacji tych obowiązków (zob. postanowienie WSA w Łodzi z 14 grudnia 2022 r., sygn. akt II SAB/Łd 128/22).

Mając na uwadze powyższe, Sąd podziela poglądy przyjęte przez Wojewódzkie Sądy Administracyjne, zgodnie z którymi wszelkie czynności organu w powyższym zakresie, w tym ewentualna jego bezczynność, nie mogą podlegać kontroli sądu administracyjnego (m.in. WSA w: Rzeszowie (postanowienie z dnia 16 marca 2023 r. sygn. II SAB/Rz 16/23); Białymstoku (postanowienie z dnia 29 września 2022 r., sygn. akt II SA/Bk 658/22); Gdańsku (postanowienia z dnia 20 września 2022 r., sygn. akt II SAB/Gd 92/22 i z dnia 30 września 2022 r., sygn. akt II SAB/Gd 96/22), w Opolu (postanowienie z dnia 30 listopada 2022 r. sygn. II SA/Op 306/22) oraz w Krakowie (postanowienie z dnia 22 grudnia 2022 r. sygn. II SA/Kr 230/22, postanowienie z dnia 21 grudnia 2022 r. sygn. II SA/Kr 238/22, postanowienie z dnia 15 grudnia 2022 r. sygn. II SA/Kr 200/22, postanowienie z dnia 29 grudnia 2022 r. sygn. II SA/Kr 233/22).

Wobec powyższego, Sąd odrzucił skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a. Mając na uwadze treść art. 222 P.p.s.a. Sąd odstąpił od wzywania Skarżącej do uiszczenia wpisu sądowego od złożonej skargi.