drukuj    zapisz    Powrót do listy

6030 Dopuszczenie pojazdu do ruchu, Ruch drogowy, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Oddalono skargę, II SA/Bk 585/21 - Wyrok WSA w Białymstoku z 2021-10-19, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Bk 585/21 - Wyrok WSA w Białymstoku

Data orzeczenia
2021-10-19 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2021-08-10
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku
Sędziowie
Małgorzata Roleder /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6030 Dopuszczenie pojazdu do ruchu
Hasła tematyczne
Ruch drogowy
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2021 poz 450 art. 72 ust. 1 pkt 1, art. 73 ust. 1
Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym - t.j.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie asesor sądowy WSA Elżbieta Lemańska, sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.), Protokolant specjalista Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 14 października 2021 r. sprawy ze skargi Skarbu Państwa – Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] czerwca 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy rejestracji pojazdu oddala skargę.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] lutego 2021 r. (data wpływu do organu – [...] lutego

2021 r.) Skarb Państwa - Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad (dalej: "GDDKiA") zwróciła się do Prezydenta Miasta B. (dalej: "Prezydent")

o rejestrację przyczepy lekkiej marki S. o nr podwozia-ramy: [...]. Do wniosku dołączono dokumentację zawierającą m.in.: kserokopię skierowanego do I. w P. (Włochy) oświadczenia GDDKiA z dnia [...] czerwca 2019 r. o odstąpieniu przez zamawiającego od umowy z dnia [...] czerwca 2017 r. zmienionej aneksem nr 1 z dnia [...] czerwca 2018 r. na wykonanie zadania polegającego na projekcie i budowie drogi ekspresowej S. Obwodnica A. – granica państwa, odcinek: obwodnica S.– B. z obwodnicą S.; protokół z dnia [...] listopada 2017 r. dotyczący przekazania przez I. w P. na rzecz GDDKiA sprzętu – urządzenia do badania równości podłużnej nawierzchni – planografu ciągnionego za Samochodem holującym; decyzję Dyrektora Transportowego Dozoru Technicznego z dnia [...] października 2017 r. udzielającą dopuszczenia jednostkowego dla pojazdu marki S., typ [...],

nr podwozia-ramy: [...] o nr dopuszczenia [...]; pismo z dnia [...] grudnia 2020 r. zawierające wyjaśnienia w zakresie prawa własności planografu [...]; fakturę VAT nr [...] z dnia [...] listopada 2017 r. wystawioną przez PPU O. SP. z o.o. w G. na rzecz T. sp. z o.o. w W. obejmującą ww. planograf; fakturę VAT nr [...] z dnia [...] listopada

2017 r. wystawioną przez T. sp. z o.o. w Warszawie a rzecz I. w P. Oddział w Polsce obejmującą ww. planograf oraz dokument przyjęcia środka trwałego nr [...] z dnia [...] listopada 2020 r. o nazwie: zestaw urządzeń do badania równości podłużnej nawierzchni – planograf ciągniony za Samochodem holującym.

Wezwaniem z dnia [...] lutego 2021 r. Prezydent zwrócił się do wnioskodawcy

o dostarczenie do akt: dokumentu, na podstawie którego przeniesiono prawo własności ww. pojazdu na GDDKiA, stwierdzając, że przedłożone wraz z wnioskiem dokumenty oraz wyjaśnienie z dnia [...] grudnia 2020 r., nie są dokumentami przenoszącymi prawo własności; potwierdzenia zapłaty za rejestrację pojazdu; oryginału decyzji z dnia [...] października 2017 r. wraz z załącznikiem; oświadczenia wskazującego na przyczynę przedłożenia duplikatu faktury VAT nr [...]; potwierdzenia zapłaty za pojazd, bowiem z treści. duplikatu ww. faktury VAT wynika, że sprzedaż pojazdu nastąpiła z zastrzeżeniem prawa własności; oświadczenia wskazującego, że wnioskodawca jest właścicielem zespołów i części służących do zbudowania pojazdu – w terminie 14 dni od chwili otrzymania wezwania.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie, datowanej na [...] marca 2021 r. GDDKiA wyjaśniając, że zasadne jest uznanie, że prawo własności przyczepy zostało przeniesione na wnioskodawcę najpóźniej w dniu akceptacji przez wykonawcę rozliczenia umowy dokonanego przez wykonawcę, gdyż GDDKiA nie otrzymała protokołu przekazania na własność sprzętu, z uwagi na obustronne odstąpienie od umowy. Nie przedłożono dowodu własności oraz potwierdzenia uiszczenia opłaty za rejestrację. Opłata ta została uiszczona dnia [...] marca 2021 r.

Pismem z dnia [...] marca 2021 r. wnioskodawca ponownie przedłożył dokumentację załączoną do wniosku.

Decyzją z dnia [...] marca 2021 r. nr [...] Prezydent odmówił rejestracji ww. pojazdu marki S. na rzecz GDDKiA, wskazując w uzasadnieniu, że na podstawie art. 72 ust. 1 pkt 1 oraz art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. 2021, poz. 450 ze zm.; dalej: "p.r.d."), rejestracji dokonuje się na podstawie dowodu własności pojazdu, który na mocy § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 11 grudnia 2017 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów oraz wymagań dla tablic rejestracyjnych (Dz.U. 2017, poz. 2355 ze zm.; dalej: "rozporządzenie") dołączany jest do wniosku o rejestrację pojazdu. Posiłkując się treścią § 6 ust. 1 tego rozporządzenia, Prezydent wskazał, że musi być to dokument przenoszący prawo własności; zaś cytując orzecznictwo stwierdził, że ustalenie stanu własności może być dokonane za pomocą różnych środków dowodowych, lecz efekt tych ustaleń powinien być bezsporny. Organ podkreślił, że art. 72 p.r.d. jest przepisem bezwzględnie obowiązującym, który enumeratywnie określa na podstawie jakich dokumentów może być dokonana rejestracja pojazdu. Wskazany tam dowód własności pojazdu jest obowiązkowym dokumentem, zaś ciężar dowodu w tym zakresie obciąża wnioskodawcę. Organ podzielił twierdzenia wnioskodawcy, że do odbioru ostatecznego przedmiotu umowy nie doszło, wobec czego nie miało miejsca przekazanie przedmiotowego pojazdu na własność GDDKiA. Organ stwierdził, że twierdzenie, że koszt pojazdu został zapłacony w tzw. "kosztach ogólnych" nie znajduje potwierdzenia w przedłożonych dokumentach. W piśmie z dnia [...] czerwca 2020 r. dotyczącym rozliczenia kontraktu brak jest informacji o uwzględnieniu przedmiotowego pojazdu na poczet powstałego rozliczenia I. w P. Oddział w Polsce na rzecz wnioskodawcy. Ponadto przedłożony do wniosku dokument przyjęcia środka trwałego jest jedynie dokumentem księgowym. W praktyce sporządza się go na okoliczność przyjęcia środka trwałego do używania. Dowód ten wystawia się na podstawie np. faktury zakupu, protokołu odbioru technicznego zakończonej budowy. S. dokument nie jest dowodem własności pojazdu. W konsekwencji organ uznał, że wnioskodawca nie przedstawił dokumentu przenoszącego prawo własności z I. S.A.w P. Oddział w Polsce na GDDKiA.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2021 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. (dalej: "SKO") utrzymało w mocy ww. decyzję Prezydenta, podzielając co do zasady stanowisko w niej zaprezentowane. SKO wskazało, że I. S.A. w P. Oddział w Polsce nie wywiązało się z obowiązków kontraktowych i wbrew oczekiwaniom GDDKiA nie przekazało przedmiotowego pojazdu na własność wnioskodawcy. SKO nie doszukało się dokumentu potwierdzającego twierdzenie, że wykonawca zaakceptował stanowisko zamawiającego, zgodnie z którym koszt ww. urządzenia został przez zamawiającego zapłacony w tzw. kosztach ogólnych, zaś w ocenie SKO, zgromadzona w aktach sprawy dokumentacja wskazuje na istnienie między stronami kontraktu sporu, co do prawa własności zgłoszonego do rejestracji pojazdu marki S.

W skardze do sądu administracyjnego na ww. decyzję, GDDKiA zarzuciła:

I. Naruszenie przepisów prawa materialnego:

– Art. 72 p.r.d. przez przyjęcie, że wnioskodawca w złożonym wniosku

i załącznikach nie wykazał przejścia na niego na własność pojazdu, którego dotyczy wniosek;

– § 2 rozporządzenia przez uznanie, że skarżący nie wykazał własności rejestrowanego pojazdu:

– § 6 rozporządzenia przez uznanie, że przepis ten zawiera ograniczony katalog dokumentów, które mogą stanowić dowód własności;

– Art. 535 k.c. przez jego niezastosowanie i uznanie, że stanie faktycznym niniejszej sprawy, tj. po wydaniu pojazdu przez sprzedawcę oraz zapłacie ceny przez nabywcę (wnioskodawcę) nie nastąpiła sprzedaż rejestrowanego pojazdu i przeniesienie jego własności na wnioskodawcę.

II. Naruszenie przepisów postępowania: art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. przez brak wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego zebranego

w sprawie.

Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz decyzji ją poprzedzającej, precyzując w uzasadnieniu skargi stanowisko popierające ww. zarzuty.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasową argumentację.

Na rozprawie w dniu 14 października 2021 r. pełnomocnik skarżącego podał, że doszło do nabycia własności spornego pojazdu w ramach rozliczenia kontraktu sporządzonego przez inżyniera kontraktu jako podmiot trzeci w czerwcu 2020 r. Wykonawca zaakceptował rozliczenie kontraktu. Wskazał, że sporny pojazd jest

w posiadaniu skarżącego, jest wykorzystywany, jest specyficznym urządzeniem, specjalnie skonstruowanym służącym do pomiaru równości nawierzchni drogi. Wykonawca nie domagał się i nie domaga się zwrotu pojazdu. Podaje, że ustalenie tytułu własności skarżącego do pojazdu powinno było nastąpić w oparciu o analizę przedłożonych dokumentów. Podaje, że urządzenie zostało zaewidencjonowane

w środkach trwałych zamawiającego w momencie przekazania przez wykonawcę

w dniu [...] listopada 2017 r.

Wraz z pismem procesowym z dnia 14 października 2021 r., które wpłynęło do akt po zamknięciu rozprawy, pełnomocnik GDDKiA złożył do akt zdjęcia przedmiotowego pojazdu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem kontroli dokonywanej przez Sąd w niniejszej sprawie, z punktu widzenia kryterium legalności jest decyzja odmawiająca rejestracji pojazdu.

Podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowiły przepisy ww. ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 11 grudnia 2017 r. w sprawie rejestracji

i oznaczania pojazdów oraz wymagań dla tablic rejestracyjnych. Przepisy tych aktów normatywnych określają zasady rejestracji pojazdów oraz dopuszczenia ich do ruchu.

Zgodnie z art. 73 ust. 1 p.r.d. rejestracji pojazdu dokonuje, na wniosek właściciela, starosta właściwy ze względu na miejsce jego zamieszkania (siedzibę), wydając dowód rejestracyjny i zalegalizowane tablice (tablicę) rejestracyjne oraz nalepkę kontrolną, jeżeli jest wymagana, z zastrzeżeniem ust. 2-5.

Z kolei według art. 72 ust. 1 p.r.d. rejestracji dokonuje się na podstawie:

1) dowodu własności pojazdu lub dokumentu potwierdzającego powierzenie pojazdu, o którym mowa w art. 73 ust. 5;

2) karty pojazdu, jeżeli była wydana;

3) świadectwa zgodności WE albo świadectwa zgodności wraz

z oświadczeniem zawierającym dane i informacje o pojeździe niezbędne do rejestracji i ewidencji pojazdu, dopuszczenia jednostkowego pojazdu, decyzji

o uznaniu dopuszczenia jednostkowego pojazdu albo świadectwa dopuszczenia indywidualnego WE pojazdu - jeżeli są wymagane;

4) zaświadczenia o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu, jeżeli jest wymagane albo dowodu rejestracyjnego pojazdu lub innego dokumentu wydanego przez właściwy organ państwa członkowskiego, potwierdzającego wykonanie oraz termin ważności badania technicznego;

5) dowodu rejestracyjnego, jeżeli pojazd był zarejestrowany;

6) dowodu odprawy celnej przywozowej, jeżeli pojazd został sprowadzony

z terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej i jest rejestrowany po raz pierwszy;

6a) dokumentu potwierdzającego zapłatę akcyzy na terytorium kraju albo dokumentu potwierdzającego brak obowiązku zapłaty akcyzy na terytorium kraju albo zaświadczenia stwierdzającego zwolnienie od akcyzy (...).

W świetle zaś § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia w celu rejestracji pojazdu właściciel pojazdu składa do organu rejestrującego wniosek o rejestrację pojazdu na formularzu, do którego dołącza m. in. dowód własności pojazdu (pkt 1).

Z kolei według § 6 ust. 1 rozporządzenia dowodem własności pojazdu lub jego pojedynczych zespołów jest w szczególności jeden z następujących dokumentów:

1) umowa sprzedaży; 2) umowa zamiany; 3) umowa darowizny; 4) umowa

o dożywocie; 5) faktura potwierdzająca nabycie pojazdu; 6) prawomocne orzeczenie sądu rozstrzygające o prawie własności.

W tym miejscu podkreślić należy, że zawarty w art. 72 ust. 1 p.r.d., katalog dokumentów niezbędnych do rejestracji pojazdu jest wyczerpujący. Omawiany przepis formułuje wymagania formalne rejestracji i musi być rozumiany restrykcyjnie, co oznacza, że niespełnienie wymogu wskazanego pkt 1 tego przepisu,

tj. przedstawienia dowodu własności pojazdu stanowi bezwzględną przeszkodę do zarejestrowania Samochodu. Innymi słowy, zarejestrowany może być jedynie pojazd, który stanowi przedmiot uregulowanego prawa własności. Z uwagi na to, że rejestracja pojazdu odbywa się wyłącznie na podstawie dokumentów, organ administracyjny nie ma możliwości zarejestrowania pojazdu, jeżeli brak jest podstaw do przyjęcia, że dokumenty przedłożone przez wnioskodawcę są bezsprzecznie prawdziwe, wiarygodne i dają pewność dokonania przeniesienia prawa własności między poszczególnym zbywcami i nabywcami.

Wykaz zaś dowodów wskazujących na tytuł własności pojazdu, nie jest zamknięty, co wynika wprost z literalnego brzmienia § 6 ust. 1 rozporządzenia,

w którym użyto słowa "w szczególności". Zwrot ten nie może zatem być interpretowany inaczej, jak wyraźne zaznaczenie przykładowego jedynie wyliczenia dokumentów, będących dowodem własności pojazdu, a wyliczenie to nie zamyka drogi do wykazania własności pojazdu innymi jeszcze dokumentami, jako że dowody wskazane w rozporządzeniu są najbardziej typowe i najczęściej występują w obrocie prawnym. Dowodem własności są zatem wszystkie dokumenty potwierdzające fakt przeniesienia prawa własności pojazdu, natomiast organ może dokonać rejestracji

w oparciu o ustalony na ich podstawie jednoznaczny stan własności pojazdu.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że rację mają organy, że w przedmiotowej sprawie z dołączonych do wniosku dokumentów, nie wynika w sposób nie budzący wątpliwości, że skarżąca jest właścicielem pojazdu zgłaszanego do rejestracji.

Przede wszystkim wbrew twierdzeniom skarżącej zebrany w sprawie materiał dowodowy nie potwierdza, aby P.- Wykonawca zamówienia publicznego pt: "Projekt i budowa drogi ekspresowej S. Obwodnica A. - granica państwa, odcinek: koniec obw. S. – B. z obw. S." zaakceptował przekazanie przedmiotowego pojazdu na własność skarżącej.

Jak trafnie zauważa SKO, wraz z wnioskiem o rejestrację pojazdu skarżąca przedłożyła jedynie stanowisko wykonawcy z dnia [...] lipca 2019 r., z którego wynika, że "Jako Wykonawca w dniu [...].06.2019 r. (...) odstąpił skutecznie od Kontraktu, to oczywistym jest, że nie wkroczy w etap wykonywania Robót oraz końcowego ich odbioru; jednakże przed protokolarnym przekazaniem tytułu własności sprzętu laboratoryjnego, Wykonawca zwraca się z prośbą o rozliczenie faktury wystawionej Wykonawcy przez dostawcę sprzętu firmę T. nr [...] na kwotę 69.199.80 zł opłaconą w dniu 16[...]12.2017 r., jednakże nie przedstawioną wraz z PŚP nr 3 za okres od 01.12.2017 do 31.05.2018 i w kolejnych PSP." Powyższe pismo jest jedynym dokumentem przedłożonym przez skarżącą wraz z wnioskiem o rejestrację przedmiotowego pojazdu, zawierającym stanowisko P. w przedmiotowej kwestii. Treść powyższego dokumentu wskazuje, że Wykonawca uzależnia przekazanie przedmiotowego pojazdu na rzecz skarżącej od uprzedniego rozliczenia faktury wystawionej Wykonawcy przez dostawca sprzętu na kwotę 69,199.80 zł.

Podobnie należy wywodzić na tle późniejszych pism z dnia [...] października 2019 r. i z dnia [...] października 2019 r., kierowanych do Wykonawcy, z których wynika, że pomiędzy stronami Kontraktu istnieje spór, co do tego, czy przedmiotowy pojazd został nabyty na własność przez skarżącą, czy nabycie nastąpi dopiero po uregulowaniu należności na rzecz firmy T. W szczególności z pisma z dnia

[...] października 2019 r. wynika, że skarżąca oczekuje podjęcia przez Wykonawcę działań zmierzających do przekazania sprzętu laboratoryjnego na własność Zamawiającego wraz z wymaganymi dokumentami, a brak tych działań skarżącej wywołuje zaniepokojenie Zamawiającego. W ostatnim zdaniu pisma z dnia

[...] października 2019 r. Inżynier (działający z ramienia Zamawiającego) podtrzymuje polecenie przekazania sprzętu laboratoryjnego na własność Zamawiającego, wyrażone w piśmie z dnia [...] lipca 2019 r. oraz w piśmie z dnia [...] października 2019 r., i oczekuje na wywiązanie się Wykonawcy z obowiązków kontraktowych, w powyższym temacie, w nieprzekraczalnym terminie do 7 listopada 2019 r. Z powyższego jednoznacznie wynika, że również skarżąca zauważa, że Wykonawca nie wywiązał się z obowiązków kontraktowych i wbrew jej oczekiwaniom nie przekazuje przedmiotowego pojazdu na własność Zamawiającego. A zatem jak trafnie wskazują organy obu instancji pomiędzy stronami kontraktu istnieje ewidentny spór co do własności przedmiotowego pojazdu.

Reasumując powyższe przyjąć należy, że w niniejszej sprawie nie doszło do przekazania na własność ww. pojazdu na rzecz skarżącej z uwagi na odstąpienie od umowy zawartej w dniu [...] czerwca 2017 r. Również twierdzenie, że koszt pojazdu został zapłacony w tzw. "kosztach ogólnych" nie ma zdaniem Sądu potwierdzenia

w przedłożonych dokumentach. W piśmie z dnia [...] czerwca 2020 r., na które powołuje się pełnomocnik skarżącego podczas rozprawy sądowej w dniu

[...] października 2021 r. dotyczącym rozliczenia kontraktu brak jest informacji wskazującej na uwzględnienie przedmiotowego pojazdu na poczet powstałego roszczenia I. S.A. oddział w Polsce na rzecz skarżącej. Bez wpływu na powyższe stanowisko pozostaje także fakt przedłożenia przez skarżącą dokumentu OT "Przyjęcie środka trwałego", gdyż - jak wynika to z akt sprawy I.wskazany jako dostawca przyjętego środka trwałego, nie przekazał przedmiotowego pojazdu na własność skarżącej. Ta używa bowiem przedmiotowego pojazdu na podstawie Protokołu Przekazania Sprzętu z dnia [...] listopada 2017 r., a zatem sprzed zerwania Kontraktu, co również może stanowić podstawę do Przyjęcia środka trwałego dokumentem OT - jako używanego. Końcowo powtórzyć należy za organami obu instancji, że przedłożony do wniosku dokument przyjęcia środka trwałego z dnia [...] lipca 2020 r. (nr [...]) jest jedynie dokumentem księgowym. W praktyce dokument OT sporządza się na okoliczność przyjęcia środka trwałego do używania. Dowód ten wystawia się na podstawie np. faktury protokołu odbioru technicznego zakończonej budowy. S. dokument OT nie jest dowodem własności pojazdu.

W tych uwarunkowaniach podzielić należy wątpliwości organów co faktu, czy przeniesienie własności spornego pojazdu w ogóle następowało. Jak to już wyżej wskazano, wszelkie dokumenty dołączone do rejestracji muszą być prawdziwe nie tylko w znaczeniu formalnej autentyczności dokumentu, lecz także zgodne ze stanem faktycznym, czego w niniejszej sprawie bezspornie nie da się ustalić. Organy administracji publicznej nie mogą domniemywać istnienia czy nieistnienia określonego prawa lub stosunku prawnego, gdyż kwestie te należą wyłącznie do kompetencji sądu powszechnego. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wielokrotnie akcentowano, że właściwe organy dokonują rejestracji na podstawie dokumentów potwierdzających niesporne stany w sferze stosunków własnościowych, co oznacza, że nie mogą one ani kreować, ani korygować tychże stosunków. Jeżeli więc wnioskodawca nie przedstawi bezspornych dowodów własności pojazdu i jego podstawowych elementów, organy administracji publicznej obowiązane są odmówić zarejestrowania zgłoszonego pojazdu (zob. wyrok NSA z dnia 14 października 1998 r., II SA 1093/98, LEX Nr 41322 i z dnia

4 lutego 1998 r., II SA 1258/98, LEX 41343). Skoro organ rejestrujący nie jest władny do dokonywania oceny i weryfikacji przedłożonych mu dokumentów i dokonywania ustaleń istnienia bądź nieistnienia określonego prawa lub stosunku prawnego

w sferze stosunków cywilnoprawnych, to za niezasadny uznać należało zarzut naruszenia przepisu art. 535 k.c.

Odnosząc się natomiast do pozostałych zarzutów skargi zauważyć należy, że wbrew twierdzeniom skarżącej, SKO wskazało że przepis § 6 rozporządzenia, nie może wyczerpywać wszystkich przypadków, w których dochodzi do przeniesienia prawa własności. Sąd stanowisko to w pełni podziela. Już bowiem gramatyczna wykładnia tego przepisu – o czym była mowa wyżej - wskazuje, że zawarty w nim katalog dokumentów, służących wykazaniu prawa własności, jest otwarty. Wyliczenie dokumentów będących dowodem własności pojazdu musi jednakże mieć charakter dokumentów będących tytułami nabycia prawa, a nie dokumentów wskazujących na prawdopodobieństwo jego nabycia. Przyjęcie zaś, że wszelkie inne dokumenty – bez względu na ich wiarygodność i pewność, stanowią dokumenty potwierdzające fakt przeniesienia prawa własności pojazdu, prowadziłoby do abstrakcyjnej sytuacji, że bez względu na wartość dowodową i prawdziwość danego dokumentu, organ zobligowany byłby dokonać rejestracji pojazdu. Taka rozszerzająca interpretacja tych przepisów jest niewątpliwe sprzeczna z celowością i zasadnością prowadzonego przez organy postępowania w tym zakresie. Końcowo podnieść należy, że zarejestrowanie pojazdu, wbrew dowodom potwierdzającym własność pojazdu sankcjonowałoby prawo legalnego posługiwania się dowodem rejestracyjnym,

tj. dokumentem, który w sposób niewątpliwy potwierdza nieprawdziwe dane. Podmioty posługujące się takim dowodem uchodzą za prawowitych właścicieli pojazdu, a więc konieczna jest stuprocentowa pewność, że podmioty legitymujące się takim dokumentem są rzeczywiście do tego upoważnione i są prawowitym właścicielem pojazdu. Naruszenie tej zasady może godzić w interesy osób trzecich (tak: wyrok NSA z 2 lutego 2007 r., I OSK 418/06, Lex nr 255973), a ich ochronie służy system rejestracji pojazdów.

Mając na uwadze powyższe, Sąd nie stwierdził naruszenia prawa materialnego. Brak też jest podstaw do stwierdzenia uchybienia regułom procedury administracyjnej w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zaskarżona decyzja została też należycie uzasadniona, zgodnie z wymogami z art. 8 i 107 § 3 k.p.a. Organ rozpoznający w niniejszej sprawie wziął pod uwagę wszystkie dokumenty przedstawione przez skarżącego, niemniej jednak nie stanowiły one wystarczającej podstawy do potwierdzenia faktu przeniesienia prawa własności spornego pojazdu. Konsekwencje zaś wynikające z nieprzedstawienia stosownych dokumentów obciążają wnioskodawcę, który jako profesjonalny podmiot powinien dbać o prawidłowe udokumentowanie dokonywanych transakcji.

W tym stanie rzeczy Sąd nie znalazł podstaw do uchylenia zaskarżonej decyzji i na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oddalił skargę.



Powered by SoftProdukt