Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janina Guść (spr.), Sędziowie: Sędzia WSA Alina Dominiak, Sędzia WSA Jolanta Sudoł, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 kwietnia 2021 r. sprawy ze skargi S. P. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 7 grudnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyjęcia dokumentacji do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego oddala skargę.

Starosta decyzją z dnia 23 czerwca 2020 r. odmówił przyjęcia do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego dokumentacji technicznej zawierającej zbiory danych oraz materiały sporządzone przez wykonawcę S. P., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...] inż. S. P., sporządzonych w ramach pracy geodezyjnej objętej zgłoszeniem o identyfikatorze [...].

Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 7d ust. 1, art. 12b ust. 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j.: Dz. U. z 2020 r. poz. 276 ze zm.) – powoływanej dalej jako "ustawa" lub "p.g.i.k." oraz art. 104 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2020 r. poz. 256 ze zm.),

W uzasadnieniu organ wskazał, że w dniu 3 kwietnia 2020 r. wpłynęło zawiadomienie S. P. (zwanego dalej też "wykonawcą") o wykonaniu w całości zgłoszonej pracy geodezyjnej, do którego załączono zbiór nowych, zmodyfikowanych danych należących do zakresu bazy danych ewidencji gruntów i budynków oraz dokumenty wymagane przepisami wydanymi na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 11 ustawy zawarte w operacie technicznym dołączonym do zawiadomienia.

W wyniku przeprowadzonej w dniu 12 maja 2020 r. weryfikacji poprzedzającej przyjęcie dokumentacji złożonej przez wykonawcę do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, stwierdzono, że nie sporządzono wykazu zmian danych ewidencyjnych dotyczących działki nr [...], "nastąpiła zmiana użytku gruntowego (na "B") - budynek został wybudowany w oparciu o decyzję na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego - Teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowej". Druga nieprawidłowość wypisana w protokole nie stanowiła kwestii spornej, a więc odstąpiono od jej opisu.

Negatywny wynik weryfikacji utrwalono w protokole zawierającym opis stwierdzonych uchybień i nieprawidłowości oraz zwrócono wykonawcy wraz z przekazanymi przez niego zbiorami danych i dokumentami.

Wykonawca pismem z dnia 22 maja 2020 r. ustosunkował się do wyników weryfikacji informując, że poza przypadkami szczególnymi (takimi gdy plan zagospodarowania przestrzennego nakazuje zmianę dotychczasowego korzystania z nieruchomości, czyli określa się w planie miejscowym sposób i termin tymczasowego zagospodarowania, urządzania i użytkowania terenów) to plan zagospodarowania przestrzennego ustala przeznaczenie terenów na określone cele. Wskazanie w planie zagospodarowania przestrzennego określonego przeznaczenia terenu oraz zasad jego zagospodarowania nie może być interpretowane jako nakaz przeznaczenia terenu zgodnie z zapisem zawartym w planie miejscowym lecz jako zakaz zagospodarowania danego terenu w inny sposób niż wskazany w planie. Zmiana sposobu zagospodarowania terenu na zgodny z przeznaczeniem określonym w planie miejscowym nigdy nie była i nie jest prawnym obowiązkiem właściciela terenu. Jeżeli w planie zagospodarowania przestrzennego nie ma ustalonego tymczasowego zagospodarowania oznacza to, że plan miejscowy potwierdza dotychczasowy sposób użytkowania. Innymi słowy mimo, że obowiązuje plan miejscowy to do utraty jego ważności może nie nastąpić zmiana zagospodarowania terenu.

Wykonawca zauważył dalej, że działka objęta pracami była i jest siedliskiem gospodarstwa rolnego o powierzchni kilku hektarowej, a na działce siedliskowej może występować tak zwany sektor mieszkaniowy, produkcyjny i inne. Mogą występować budynki mieszkalne – jednorodzinne. Właściciel tej nieruchomości odnowił substancję mieszkaniową, a organ wydający pozwolenie na budowę nie spowodował wyłączenia gruntu z produkcji rolnej. W związku z tym nie ma podstawy prawnej do zmiany użytku na "B".

Starosta zwrócił uwagę, że zgodnie z § 61 ust. 1 pkt 1 lit. b rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (Dz. U. Nr 263 poz. 1572), geodezyjną inwentaryzację powykonawczą wykonuje się m.in. w celu ustalenia danych niezbędnych do wprowadzenia zmian w bazie danych ewidencji gruntów i budynków - w zakresie użytków gruntowych oraz budynków. Natomiast zaliczenia gruntu do właściwego użytku gruntowego dokonuje się na podstawie załącznika nr 6 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (t.j.: Dz. U. z 2019 r. poz. 393).

Przedmiotowy budynek mieszkalny jednorodzinny został wybudowany w oparciu o projekt budowlany zatwierdzony decyzją Starosty [...] z dnia 26 kwietnia 2018 r. W myśl powyższej decyzji pozwolenie obejmowało budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego oraz rozbiórkę istniejącego budynku mieszkalnego i dwóch budynków gospodarczych na terenie działki nr [...], położonej w obrębie ewidencyjnym S. w gminie K. Funkcję i rodzaj zabudowy określono jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowej.

Przy geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej następuje konieczność ustalenia danych niezbędnych do wprowadzenia zmian w bazie danych ewidencji gruntów i budynków - w zakresie użytków gruntowych oraz budynków. W analizowanym przypadku, biorąc pod uwagę zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz projektu budowlanego stanowiącego załącznik do ważnego pozwolenia na budowę, grunty na działce nr [...] nie spełniają definicji gruntów rolnych zabudowanych "Br", zatem czynnością niezbędną w niniejszym przypadku jest aktualizacja użytku gruntowego zgodnie z definicją dla terenów mieszkaniowych "B".

Wykonawca odwołał się od decyzji organu pierwszej instancji podnosząc, że podtrzymuje swoje stanowisko przedstawione w piśmie, przesłanym w związku z negatywnym protokołem weryfikacji zbiorów danych i dokumentów. Wskazał on, że czynności wykonywał na obszarze nieruchomości rolnej - grunty rolne zabudowane "Br", więc zmiana tego użytku gruntowego na tereny mieszkaniowe (grunty zabudowane i zurbanizowane) "B" wymagałaby decyzji o wyłączeniu gruntów rolnych z produkcji rolnej. Dodał, że od organu nie uzyskał informacji o istnieniu takiej decyzji.

Po rozpatrzeniu odwołania [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego decyzją z dnia 7 grudnia 2020 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, że art. 12a ust. 1 ustawy nakładał na wykonawcę pracy geodezyjnej obowiązek zawiadomienia organu, do którego zostały zgłoszone prace geodezyjne, o zakończeniu tych prac. Organ, do którego przekazane zostały zbiory danych lub inne materiały stanowiące wyniki prac geodezyjnych lub prac kartograficznych niezwłocznie weryfikował je - zgodnie z art. 12b ust. 1 p.g.i.k. pod względem zgodności z przepisami prawa obowiązującymi w geodezji i kartografii.

Organ odwoławczy uznał, że zasadnie oceniono przesłanki, wskazujące na zmianę danych w ewidencji gruntów i budynków w zakresie oznaczenia użytku gruntowego, powołując się na zapisy załącznika nr 6, lp. 5, ust. 3 do rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Wskazał on, że wykonawca zgodnie ze stanem zainwestowania na gruncie prac powinien kontur budynku mieszkalnego określić na szkicu jako zasięg użytku "B", a w sporządzonym wykazie zmian danych ewidencyjnych, powinna zostać wykazana jego powierzchnia.

W wyniku inwentaryzacji powykonawczej obiektów budowlanych, po zakończeniu procesu inwestycyjnego, geodeta powinien stwierdzić stan faktyczny na gruncie. W decyzji Starosty [...] z dnia 26 kwietnia 2018 r. (nr [...]) - pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego oraz rozbiórkę istniejącego budynku mieszkalnego oraz dwóch budynków gospodarczych, na terenie działki nr [...], wykorzystano zapisy uchwały Rady Gminy [...] nr [...] z dnia 30 listopada 2006 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obrębu geodezyjnego S. na terenie gminy K. (Dz. Urz. Woj. Pomorskiego z 2007 r. Nr 43, poz. 609, obowiązującej do dnia 2 grudnia 2019 r.). Zgodnie z tym planem miejscowym przedmiotowa działka położona była na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowej (nr i symbol strefy: 13.MN, U).

Na podstawie analizy operatu technicznego organ odwoławczy ustalił, że geodeta na notatniku zmian datowanym na dzień 17 sierpnia 2019 r i dzień 19 grudnia 2019 r., wykreślił wszystkie istniejące wcześniej cztery budynki (budynek mieszkalny i trzy budynki gospodarcze) i wykazał nowy budynek mieszkalny wraz urządzeniami.

Organ wskazał, że do oceny spełniania przez grunt kryteriów w oparciu, o które dokonuje się zaliczenia obszaru działki ewidencyjnej do odpowiedniego użytku gruntowego zastosowanie ma zapis ust. 3 (Ip. 5) załącznika nr 6 do rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Jego treść nie jest zgodna z cechami gruntu i sposobem zagospodarowania działki objętej niniejszą pracą geodezyjną. Na gruncie oznaczonym w ewidencji gruntów i budynków jako grunt rolny zabudowany usytuowany jest wyłącznie budynek mieszkalny, a z obowiązującego na danym obszarze miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że działka ewidencyjna nr [...] położona jest na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowej. Z planu miejscowego nie wynika, że grunt w granicach oznaczonego jako "Br" siedliska przeznaczony jest pod zabudowę zagrodową. Również z projektu budowlanego, stanowiącego załącznik do decyzji z dnia 26 kwietnia 2018 r., nie wynika, że na tym obszarze mogą być realizowane w procesie budowlanym budynki i urządzenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2 załącznika nr 6 lp. 5 do rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków.

W związku z powyższym budynek wybudowany na podstawie pozwolenia na budowę jako budynek mieszkalny jednorodzinny (taka zabudowa odpowiada cechom gruntów zdefiniowanych jako tereny mieszkaniowe), nie może zostać oznaczony w ewidencji gruntów i budynków jako "siedlisko usytuowane na gruncie rolnym". Wybudowanie na przedmiotowej działce budynku mieszkalnego wraz z infrastrukturą techniczną, w ocenie organu, oznacza w tym przypadku konieczność dokonania zmiany w ewidencji gruntów i budynków zapisu użytku gruntowego - z gruntu rolnego zabudowanego "Br" na tereny mieszkaniowe "B". Organ, powołując się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 października 2018 r. sygn. akt I OSK 918/18, wskazał, że takie stanowisko znajduje potwierdzenie w obowiązującym orzecznictwie.

Organ odwoławczy nie podzielił stanowiska wykonawcy pracy, że praca obejmowała obszar nieruchomości rolnej, pomimo że takie dane widnieją w ewidencji gruntów i budynków. W toku postępowania ustalono, że obszar działki objęty został nowym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym przedmiotowa działka była i jest położona na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i usługową.

Organ wskazał, że w toku postępowania wykonawca pracy geodezyjnej uzależniał zasadność zmiany użytku gruntowego - grunty rolne zabudowane na tereny mieszkaniowe (grunty zabudowane i zurbanizowane), od wydania decyzji o wyłączeniu gruntów rolnych z produkcji rolniczej. Organ ustalił, że jak wynika z pisma Starosty [...] z dnia 31 sierpnia 2020 r., żaden podmiot będący współwłaścicielem działki ewidencyjnej nr [...] nie występował z pisemnym wnioskiem o wyłączenie gruntów z produkcji rolniczej (w całości lub w części). Jednakże w przytoczonym wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 października 2018 r. jednoznacznie stwierdzono, że decyzja zezwalająca na wyłączenie gruntów z produkcji rolnej jest jedynie podstawą prawną do legalnego wyłączenia. Nie ma zaś wpływu na zapisy w ewidencji gruntów i budynków, która jest odzwierciedleniem stanu faktycznego.

W dalszej kolejności organ odwoławczy ocenił, że Starosta, podczas weryfikacji dokumentacji przekazanej przez wykonawcę, nie uwzględnił wszystkich błędów występujących w opracowaniu. Organ odwoławczy stwierdził nieprawidłowość w postaci braku zawiadomienia o czynnościach wznowienia znaków granicznych E. W., co narusza art. 39 ust. 3 ustawy. W protokole wznowienia znaków granicznych, sporządzonym w dniu 19 grudnia 2019 r. geodeta wpisał, że zostały przeprowadzone czynności wznowienia znaków granicznych nieruchomości oznaczonych jako działka ewidencyjna nr [...], położona w obrębie S. z działką oznaczoną nr [...], której współwłaścicielem w udziale 1/6 jest E. W. W protokole wznowienia znaków granicznych w pkt 3 znajduje się wzmianka, że K. F. jest opiekunem prawnym E. W. Nie zmienia to jednak faktu, że zawiadomienie z dnia 2 grudnia 2019 r., było skierowane tylko do K. F. jako współwłaścicielki działki ewidencyjnej nr [...] (w udziale 4/6 części). Osoba ta uczestniczyła w czynnościach w swoim imieniu, a ze względu na brak wystosowanego zawiadomienia do E. W., nie posiadała przymiotu do reprezentowania jego jako opiekun prawny.

Organ odwoławczy stwierdził, że brak zastosowania art. 10 k.p.a. nie stanowi naruszenia prawa, mającego istotne znaczenie dla wyniku postępowania. Wykonawca znał bowiem treść dokumentacji związanej z prowadzonym postępowaniem.

W okolicznościach sprawy organ odwoławczy uznał, że odmowa przyjęcia do zasobu geodezyjnego i kartograficznego opracowania przekazanego przez wykonawcę była zasadna. Zdaniem organu, Starosta dokonał prawidłowej oceny, że wykonawca powinien sporządzić wykaz zmian danych ewidencyjnych dotyczący działki ewidencyjnej nr [...]. Stanowisko organu odwoławczego jest odmienne jedynie w ocenie, w jaki sposób wykonawca powinien określić kontur użytku gruntowego "B" - zgodnie ze stanem zainwestowania na gruncie, a nie - niejako z góry - na całej powierzchni działki ewidencyjnej. Kontur ten powinien zostać wykazany na szkicu jako zasięg ww. użytku, a w sporządzonym wykazie zmian danych ewidencyjnych, powinna zostać wykazana jego powierzchnia, ponieważ nastąpiła zmiana użytku gruntowego - z "gruntów rolnych zabudowanych -Br" na "tereny mieszkaniowe - B". Zmiana sposobu użytkowania gruntów powinna być wykonana w oparciu o § 46 ust. 3, § 68 ust. 6 i treść załącznika nr 6 lp. 12 (opis "Tereny mieszkaniowe - B") do rozporządzenia o ewidencji gruntów i budynków. Organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję również z uwagi na naruszenie przez wykonawcę prac geodezyjnych przepisu art. 39 ust. 3 p.g.i.k., które nie zostało ujęte w treści decyzji Starosty.

S. P. zaskarżył decyzję organu odwoławczego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku zarzucając przewlekłość postępowania, brak skrupulatnego ustalenia stanu faktycznego, brak zrozumienia ducha ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kodeksu cywilnego, manipulowanie faktami, obrazę przepisów p.g.ik. Skarżący zarzucił, że nie powiadomiono go o zakończeniu postępowania dowodowego i tym samym uniemożliwiono mu ustosunkowanie się do niego i ograniczono jego prawo do czynnego udziału w postępowaniu.

Ponadto zakwestionował on stanowisko organu w zakresie naruszenia art. 39 ust. 3 ustawy, przez brak skierowania zawiadomienia o czynnościach wznowienia znaków granicznych do E. W. (osoby całkowicie ubezwłasnowolnionej), gdyż zawiadamiał o tym jego opiekuna prawnego. W skierowanym do K. F. zawiadomieniu jest w sposób oczywisty i zrozumiały wymieniony E. W. jako współwłaściciel działki "sąsiedniej" czyli strona czynności wznowienia znaków. Skarżący stwierdził, że z przebiegu wznowienia znaków granicznych, dla którego był sporządzony stosowny protokół wyraźnie wynika, że K. F. uwidoczniona w tym protokole jako współwłaściciel nieruchomości i jako opiekun osoby ubezwłasnowolnionej posiadającej prawo własności w 1/6 części w tejże samej nieruchomości była obecna przy tej czynności.

Skarżący wskazał, że zleceniodawca prac geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej budynku i przyłączy to rolnik którego zna on osobiście i wie, że posiada on prawie 3-hektarowe gospodarstwo rolne. Skarżący stwierdził, że w świetle ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych rozstrzygnięcie organów w kwestii użytku Br jest a niezgodne z prawem, a powoływanie orzeczenia NSA dotyczy trochę innej merytorycznie sprawy. Skarżący zarzucił, że odbudowa siedliska rolniczego nie może skutkować jego likwidacją.

W odpowiedzi na skargę [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

W pismach procesowym z dnia 28 stycznia 2021 r. i z dnia 3 marca 2021 r. skarżący opisał przebieg podjętych w ramach pracy czynności i podtrzymał zarzut braku podstaw prawnych do zmiany użytków "Br" na "B".

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 137) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, sprawowana jest pod względem zgodności z prawem. Uwzględnienie skargi, zgodnie z art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.), powoływanej w dalszej części uzasadnienia jako "p.p.s.a.", następuje w przypadku stwierdzenia naruszenia przez organ przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenia przepisów postępowania dającego podstawę do wznowienia postępowania lub innego naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Rozpoznając sprawę w ramach wskazanych wyżej kryteriów Sąd uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 12b ust. 1 p.g.i.k., starosta zobowiązany jest dokonać weryfikacji przekazywanych mu przez wykonawcę prac geodezyjnych lub kartograficznych zbiorów danych oraz dokumentów opracowanych w wyniku zgłoszonej pracy geodezyjnej lub kartograficznej pod względem ich kompletności oraz zgodności z obowiązującymi w dziedzinie geodezji i kartografii przepisami prawa, przed przyjęciem ich do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

Jeżeli organ administracji geodezyjnej i kartograficznej uznał, że operat techniczny nie może zostać przyjęty do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, w myśl art. 12b ust. 6 p.g.i.k., winien sporządzić negatywny protokół weryfikacji i zwrócić wykonawcy prac geodezyjnych lub kartograficznych przekazany przez niego operat techniczny wraz z protokołem. Wykonawca prac geodezyjnych lub kartograficznych miał prawo ustosunkować się na piśmie do negatywnego wyniku weryfikacji w terminie 14 dni od daty jego otrzymania. W takim przypadku organ administracji geodezyjnej i kartograficznej mógł uwzględnić stanowisko wykonawcy lub też, zgodnie z treścią art. 12b ust. 8 p.g.i.k., stanowiska tego nie uwzględnić i wydać decyzję administracyjną o odmowie przyjęcia do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego materiałów sporządzonych przez wykonawcę.

Organ pierwszej instancji prawidłowo zastosował powyższy tryb postępowania. Organ nie może przyjąć do zasobu dokumentacji nieprawidłowej, która zawiera braki lub jest niezgodna z przepisami prawa.

Odmowa przyjęcia dokumentacji do zasobu uzasadniona została przez organy obu instancji niezgodnością przedłożonej pracy z unormowaniem § 46 ust. 3 i § 68 ust. 6 i treścią Załącznika nr 6 lp. 12 (opis "Tereny mieszkaniowe - B") do rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków.

Stanowisko organów w tym zakresie jest prawidłowe.

Skarżący składając operat wskazywał, że przedmiotem prac na nieruchomości było po pierwsze wznowienie znaków granicznych, po drugie geodezyjna inwentaryzacja obiektów budowlanych i aktualizacja ewidencji gruntów i budynków.

Przepis § 46 ust. 3 cytowanego rozporządzenia stanowi, że zmiany opisowych danych ewidencyjnych, dotyczące działek ewidencyjnych lub budynków, ustalone w trakcie wykonywania prac geodezyjnych utrwala się w wykazie zmian danych ewidencyjnych, który powinien zawierać m.in. dotychczasowe dane ewidencyjne oraz dane ustalone w wyniku wykonanych prac geodezyjnych (pkt 5).

Ocena, czy wykonawca prac geodezyjnych prawidłowo zrealizował obowiązki w tym zakresie wymagała analizy treści Załącznika nr 6 do rozporządzenia, w którym to załączniku uregulowano pojęcie gruntów rolnych zabudowanych, oznaczanych w ewidencji, zgodnie z § 68 ust. 1 pkt 1 lit. e rozporządzenia, symbolem Br oraz terenów mieszkaniowych, oznaczanych w ewidencji, zgodnie z § 68 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia, symbolem B.

Do gruntów rolnych zabudowanych zalicza się grunty wskazane w Załączniku nr 6 do rozporządzenia lp. 5 "Grunty rolne zabudowane -Br".

W przepisie tym w ust. 3 prawodawca wskazał, że w przypadku gdy w skład siedliska usytuowanego na gruncie rolnym wchodzi wyłącznie budynek mieszkalny i urządzenia, o których mowa w ust. 1 pkt 3, to grunt w granicach tego siedliska zalicza się do gruntów rolnych zabudowanych, jeżeli z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo z decyzji o warunkach zabudowy wydanej w związku z budową tego budynku wynika, że przeznaczony jest tylko pod zabudowę zagrodową, albo też z projektu budowlanego stanowiącego załącznik do ważnego pozwolenia na budowę lub zgłoszenia budowy upoważniającego do rozpoczęcia budowy wynika, że na gruncie tym mogą być budowane budynki i urządzenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2.

Zgodnie z lp. 5 ust. 1 pkt 1 i 2 Załącznika nr 6, do gruntów rolnych zabudowanych zalicza się grunty zajęte pod:

1) budynki przeznaczone do produkcji rolniczej, nie wyłączając produkcji rybnej, w szczególności: spichlerze, przechowalnie owoców i warzyw, stodoły, budynki inwentarskie, budynki na sprzęt rolniczy, magazyny i sortownie ryb, wylęgarnie ryb, podchowalnie ryb, wędzarnie, przetwórnie, chłodnie, a także budowle i urządzenia rolnicze, w szczególności: zbiorniki na płynne odchody zwierzęce, płyty do składowania obornika, silosy na kiszonki, silosy na zboże i pasze, komory fermentacyjne i zbiorniki biogazu rolniczego, a także instalacje służące do otrzymywania biogazu rolniczego, place składowe, place postojowe i manewrowe dla maszyn rolniczych;

2) budynki przeznaczone do przetwórstwa rolno-spożywczego, z wyłączeniem gruntów zajętych pod przemysłowe zakłady przetwórstwa rolniczego bazujących na surowcach pochodzących spoza gospodarstwa rolnego, w skład którego wchodzą te budynki.

Natomiast z Załącznika nr 6 lp. 12 pkt 1 "Tereny mieszkaniowe - B" wynika, że do terenów mieszkaniowych zalicza się grunty, niewchodzące w skład działek siedliskowych, o których mowa w lp. 5 zajęte pod budynki zaliczone w PKOB do działu 11 - budynki mieszkalne.

Spór czy grunty zajęte pod budynki mieszkalne stanowią grunty działki siedliskowej, a więc tereny rolne zbudowane czy też tereny mieszkaniowe, rozstrzygnąć należy w niniejszej sprawie w oparciu o treść cytowanego unormowania lp. 5 ust. 3 Załącznika nr 6 do rozporządzenia. Przepis ten w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości interpretacyjnych przewiduje, że gdy w skład siedliska usytuowanego na gruncie rolnym wchodzi wyłącznie budynek mieszkalny i urządzenia, o których mowa w ust. 1 pkt 3, to grunt w granicach tego siedliska zalicza się do gruntów rolnych zabudowanych jedynie w sytuacji, jeżeli z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo z decyzji o warunkach zabudowy wydanej w związku z budową tego budynku wynika, że przeznaczony jest tylko pod zabudowę zagrodową, albo też z projektu budowlanego stanowiącego załącznik do ważnego pozwolenia na budowę lub zgłoszenia budowy upoważniającego do rozpoczęcia budowy wynika, że na gruncie tym mogą być budowane budynki i urządzenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2.

Prace geodezyjne wykonano po zmianie stanu faktycznego na nieruchomości polegającej na rozbiórce wszystkich znajdujących się na niej obiektów dotychczasowego siedliska i wybudowaniu na podstawie wydanej decyzji o pozwoleniu na budowę nowego budynku mieszkalnego.

W takiej sytuacji grunt mógł zachować charakter gruntu rolnego zabudowanego jedynie w trzech przypadkach:

1. jeżeli z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że grunt przeznaczony jest tylko pod zabudowę zagrodową,

2. z decyzji o warunkach zabudowy wydanej w związku z budową tego budynku wynika, że grunt przeznaczony jest tylko pod zabudowę zagrodową,

3. z projektu budowlanego stanowiącego załącznik do ważnego pozwolenia na budowę lub zgłoszenia budowy upoważniającego do rozpoczęcia budowy wynika, że na gruncie tym mogą być budowane budynki i urządzenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2.

W okolicznościach niniejszej sprawy decyzja o warunkach zabudowy nie była wydawana wobec objęcia tego terenu ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Plan ten nie przewidywał przeznaczenia gruntu wyłącznie pod zabudowę zagrodową. Z planu tego wynikało bowiem przeznaczenie gruntu objętego jednostka planistyczną 13 MN-U pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i usługową.

Z pozwolenia na budowę znajdującego się w aktach organu I instancji nie wynika, że na gruncie podlegającym zabudowie mogą być budowane budynki i urządzenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2.

W okolicznościach sprawy po zmianie stanu faktycznego podlegającej na zmianie sposobu zabudowy gruntu - rozbiórce dotychczasowych obiektów i wybudowaniu wyłącznie budynku mieszkalnego, nie zaszła zatem żadna z przesłanek zachowania charakteru siedliskowego przez grunt zabudowany tym budynkiem.

Odnosząc się do zarzutów skarżącego dotyczących rzeczywistego prowadzenia gospodarstwa rolnego przez właściciela nieruchomości, wskazać należy, że okoliczność, iż budynek, którym zabudowana jest nieruchomość jest budynkiem zamieszkałym przez rolnika prowadzącego gospodarstwo rolne nie ma wpływu na kwalifikację gruntu zajętego pod ten budynek i nie podlega ustaleniom i ocenie organów w niniejszym postępowania. Organy mogły bowiem dokonywać oceny tej kwestii jedynie przez pryzmat obowiązujących przepisów prawa, które jednoznacznie przewidują warunki kwalifikacji w tym zakresie i nie zezwalają na odwołanie się do okoliczności faktycznych wskazujących na zamieszkiwanie w przedmiotowych budynku mieszkalnym posadowionym na gruncie podlegającym kwalifikacji, rolnika prowadzącego gospodarstwo rolne.

Wskazać należy, że od czasu wejścia w życie ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego nowe inwestycje realizowane na jego obszarze winny być zgodne z przepisami planu stanowiącego prawo miejscowe. Miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego stanowią podstawowy instrument planowania przestrzennego a ich celem jest między innymi ochrona głównej wartości wskazanej w ustawie z dnia 27marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 20121 r. poz. 741), powoływanej dalej jako u.p.z.p., czyli ładu przestrzennego.

W sytuacji zmiany miejscowego planu zagospodarowania terenu lub jego uchwalenia na obszarach dotąd nie objętych planem, jego postanowienia mogą pozostawać w konflikcie z istniejącą funkcją zabudowy. Co do zasady, zgodnie z art. 35 u.p.z.p. tereny, których przeznaczenie plan miejscowy zmienia, mogą być wykorzystywane w sposób dotychczasowy do czasu ich zagospodarowania zgodnie z tym planem, chyba że w planie ustalono inny sposób ich tymczasowego zagospodarowania. Podzielić należy pogląd wyrażony w orzecznictwie sądów administracyjnych, że jeśli w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nie zawarto postanowień określających wykorzystanie danych terenów do czasu ich zagospodarowania zgodnie z tym planem, wówczas z mocy art. 35 tereny te mogą być wykorzystane w dotychczasowy sposób (por. wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2010 r. sygn. akt II OSK 1174/10, wyrok WSA w Opolu z dnia 8 marca 2011 r. sygn. akt II SA/Op 681/10). Podkreślić jednocześnie należy, że przepis art. 35 nie zmienia przeznaczenia gruntu, które wynika z obowiązującego planu, a jedynie warunkowo dopuszcza jego wykorzystywanie w sposób dotychczasowy, mimo że jest on niezgodny z obowiązującym planem (por. wyrok NSA z 17 września 2013 r. sygn. akt II OSK 968/2012).

Skarżący zasadnie wskazywał na prawo do wykorzystania w sposób dotychczasowy terenu objętego planem miejscowym, brak jest bowiem podstaw do nakazania rozbiórki lub innej formy dostosowania nieruchomości do wytycznych w nim zawartych. Jednak w sytuacji gdy właściciel nieruchomości dobrowolnie dokona rozbiórki wszystkich istniejących obiektów, nowy sposób zabudowy nieruchomości musi być z postanowieniami planu zgodny. Właściciel nieruchomości uzyskał decyzję o pozwoleniu na budowę po wejściu w życie postanowień planu miejscowego, a pozwolenie na budowę nie dotyczy zabudowy siedliskowej lecz budynku mieszkalnego jednorodzinnego.

Z powyższych względów organ pierwszej instancji nie mógł przyjąć dokumentacji technicznej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

Decyzja ta oraz utrzymująca ją w mocy decyzja organu odwoławczego są zatem w tym zakresie zgodne z prawem.

Sąd uznał za słuszną ocenę organu odwoławczego w kwestii zastosowania art. 10 § 1 k.p.a. Okoliczność, że skarżący nie miał możliwości wypowiedzenia się co do zebranego materiału dowowego oraz zajęcia stanowiska w sprawie mogłaby zgodnie z art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a. uzasadniać uchylenie wydanej decyzji jedynie w przypadku, gdyby to naruszenie postpowania mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Sytuacja taka w niniejszej sprawie nie zachodzi.

W niniejszej sprawie, złożony przez wnioskodawcę operat sporządzono również w związku z dokonaniem czynności wznowienia znaków granicznych. Organ odwoławczy uznając za prawidłową decyzję organu I instancji dodatkowo zakwestionował prawidłowość powiadomienia stron o terminie wznowienia znaków granicznych.

Sąd podzielił zarzut skargi, że odmowa przyjęcia dokumentacji do zasobu nie mogła być oparta na tej argumentacji.

Podniesienie przez organ odwoławczy w zaskarżonej decyzji nowego argumentu przemawiającego za odmową przyjęcia dokumentacji do zasobu w postaci braku powiadomienia o czynności jednego ze współwłaścicieli sąsiedniej nieruchomości, w okolicznościach niniejszej sprawy, nie było uzasadnione.

Zgodnie z art. 39 ust. 3 p.g.ik. o czynnościach wznowienia znaków granicznych zawiadamia się zainteresowane strony, a więc właścicieli graniczących ze sobą nieruchomości. Do właścicieli tych należy także współwłaściciel działki nr [...] E. W., który powinien być powiadomiony o dokonaniu czynności. Zawiadomienie nie zostało do niego przesłane.

W treści protokołu wznowienia znaków granicznych wskazano, że K. F. stawiła się także jako opiekun prawny E. W.

Niewątpliwie rację ma skarżący, że w przypadku osoby ubezwłasnowolnionej całkowicie doręczenie zawiadomienia winno nastąpić do rąk jej opiekuna prawnego. Zawiadomienie takie nie zostało jednak prawidłowo wysłane, bowiem przesłane K. F. zawiadomienie dotyczy wyłącznie jej osoby i jego treść odpowiada treści zawiadomienia wysłanego innym stronom. W zawiadomieniu przesłanym jej jako opiekunowi E. W. winna się znaleźć informacja, że jest ona powiadamiana o czynności jako K. F. i jako opiekun E. W. W istocie zawiadomienie to powinno nastąpić odrębnym pismem, dotyczy bowiem innej osoby pozostającej pod opieką prawną strony postępowania, a przesyłane jedną przesyłką powinno niewątpliwie zawierać wyraźną informację w tym zakresie.

Gdyby zatem K. F. nie stawiła się na wznowienie znaków granicznych należałoby uznać, że E. W. o terminie wznowienia nie został powiadomiony, a brak ten nie podlegałby konwalidacji. Jednak okoliczność, że K. F. była obecna na dokonaniu czynności i stawiła się w imieniu własnym oraz jako opiekun prawny E. W. i nie kwestionowała braku powiadomienia sanuje wadliwość doręczenia zawiadomienia. Natomiast z przedłożonej dokumentacji nie wynikało na jakiej podstawie okoliczności ustanowienia K. F. opiekunem została przez wnioskodawcę ustalona. I w tym właśnie zakresie organ powinien wezwać wykonawcę prac do uzupełnienia braku, aby potwierdzić bądź wykluczyć wadliwość powiadomienia strony o czynności wznowienia znaków granicznych.

Odmowa przyjęcia dokumentacji do zasobu jest możliwa jedynie w przypadku wyczerpana trybu sporządzenia protokołu weryfikacji i wezwania wnioskodawcy do uzupełnienia stwierdzonego braku. Tryb taki w odniesieniu do wskazywanej wadliwości niewątpliwe nie został wyczerpany.

Okoliczność, że Sąd nie podzielił argumentacji organu odwoławczego w tym zakresie nie mogła prowadzić do uchylenia zaskarżanej decyzji gdyż nie miała ona istotnego znaczenia dla rozpoznania sprawy. Decyzja organu pierwszej instancji odmawiająca przyjęcia dokumentacji do zasobu z uwagi na brak prawidłowej klasyfikacji gruntu zajętego pod budynek była bowiem prawidłowa.

Podniesiony w skardze zarzut długotrwałości postępowania administracyjnego nie mógł wywrzeć wpływu na ocenę prawidłowości zaskarżonej decyzji.

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a oddalił wniesioną skargę jako niezasadną.