Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 18 listopada 2021 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Robert Adamczewski Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Grosińska-Grzymkowska (spr.) Asesor WSA Tomasz Porczyński po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 listopada 2021 roku sprawy ze skargi H.D. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki samowolnie rozbudowanej części budynku 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] roku, nr [...]; 2. przyznaje i nakazuje wypłacić z funduszu Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi – radcy prawnemu M. S., prowadzącemu Kancelarię Radców Prawnych A w Ł. przy ul. B 16 lok. C kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, powiększoną o należny podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu. dc

Decyzją z [...] r., nr [...], [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 256 ze zm.) - w skrócie: "k.p.a." - utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z [...] r., nr [...], nakazującą H.D. rozbiórkę samowolnie rozbudowanej części budynku wielorodzinnego o ganek od strony zachodniej przy wejściu do lokalu nr [...] o wymiarach 2,3 x 4,5 mb na działce nr ewid. gr. 281/11 w miejscowości S. gm. Ł.

Organ odwoławczy przedstawił stan faktyczny sprawy, z którego wynikało, że 16 kwietnia 2020 r. do organu szczebla podstawowego wpłynęło pismo G.P. zawierające w swej treści prośbę o przeprowadzenie kontroli w budynku 13/5, gdyż H.D. zrobiła samowolnie pokój na górze z pustaka. W dachu wycięte zostały dwa okna od wschodu i zachodu. Dostawiony został duży ganek gdzie nie ma na to żadnego planu. Jak i szambo nie ma legalizacji.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł. przeprowadził 28 maja 2020 r. czynności kontrolne w budynku mieszkalnym wielorodzinnym usytuowanym w miejscowości S. 13, gm. Ł., w trakcie których ustalono, iż lokal nr 5 jest częścią budynku wielorodzinnego i stanowi własność H.D. Od strony zachodniej przy wejściu do lokalu znajduje się ganek wejściowy murowany o wym. 2,3 x 4,5 mb z dachem jednospadowym. Od strony zachodniej znajduje się zbiornik na nieczystości płynne betonowy o pojemności 8 m3 w odległości około 40 mb od budynku wielorodzinnego. W części poddasza w dachu wykonano dwa okna dachowe od wschodu i zachodu. H.D. oświadczyła, że pierwotnie przed wejściem do lokalu było zadaszenie oparte na słupkach metalowych. W 2017 r. zadaszenie zostało rozebrane i w tym miejscu wykonano ganek bez wymaganego zgłoszenia lub pozwolenia. W ganku znajduje się spiżarka na przetwory. W sprawie wykonanych okien dachowych H.D. oświadczyła, że nie posiada pozwolenia i że wykonano je około 10 lat temu z myślą o adaptacji poddasza. H.D. oświadczyła, że wszystkie roboty wykonane zostały z myślą o zamieszkaniu jej wnuczka, który zmarł w 2018 r. i nie dopełnił wszystkich czynności.

Postanowieniem z [...] sierpnia 2020 r., nr [...], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł., na postawie art. 48 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (tj. Dz. U. z 2020 r., poz. 1333 ze zm.) - zwanej dalej: "Prawem budowlanym" lub "p.b." - wstrzymał prowadzone roboty budowlane związane z rozbudową budynku mieszkalnego wielorodzinnego znajdującego się na terenie działki nr ewid. gr. 281/11 we wsi S. gm. Ł. i nałożył na H. D. - jako inwestora - obowiązek dostarczenia do Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w Ł. w terminie do 31 października 2020 r. dokumentów, o których mowa w art. 33 ust. 2 pkt 1, 2 i 4 oraz ust. 3 Prawo budowlane oraz ustalił obowiązek zabezpieczenia budynku przed dostępem osób postronnych.

W związku z nieprzedłożeniem przez H. D. w wyznaczonym terminie żądanych dokumentów, decyzją z [...] grudnia 2020 r., nr [...], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł. nakazał H.D. rozbiórkę samowolnie rozbudowanej części budynku wielorodzinnego o ganek od strony zachodniej przy wejściu do lokalu nr [...] o wymiarach 2,3 x 4,5 mb na działce nr ewid. gr. 281/11 w miejscowości S. gm. Ł.

Organ II instancji wyjaśnił dalej, że stosownie do art. 25 ustawy z 13 lutego 2020 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw w niniejszej sprawie zastosowanie znajdą przepisy ustawy Prawo budowlane w brzmieniu sprzed nowelizacji.

Odwołując się do treści art. 3 pkt 6 i pkt 7a Prawa budowlanego oraz § 3 pkt 24 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie organ II instancji uznał, że roboty budowlane polegające na realizacji ganku, w wyniku czego powstaje nowe pomieszczenia użytkowe, stanowi rozbudowę obiektu budowlanego. Natomiast zakwalifikowanie przez ustawodawcę odbudowy, rozbudowy i nadbudowy do pojęcia budowy powoduje wymóg uzyskania pozwolenia na budowę.

Organ odwoławczy wskazał, że w analizowanym postępowaniu ustalono bezspornie, iż inwestor rozstrzygnięciem takim nie dysponował, co stanowi o zaistnieniu przesłanek o jakich mowa w art. 48 ustawy Prawo budowlane. H.D. bowiem, jak wynika z akt przedmiotowego postępowania, w trakcie przeprowadzonej kontroli 28 maja 2020 r. potwierdziła, że roboty budowlane związane z przedmiotowym gankiem wykonano w 2017 r. bez wymaganego pozwolenia na budowę. Zdaniem organu II instancji nie ma w tej sytuacji znaczenia fakt czy sporne roboty zostały wykonane w roku 2017 czy w 2018, ponieważ istotnym jest fakt, że zostały wykonane bez uzyskania pozwolenia na budowę bądź dokonania zgłoszenia w organie administracji architektoniczno-budowlanej.

Organ odwoławczy zaznaczył, że z sentencji postanowienia organu stopnia powiatowego, z [...] sierpnia 2020 r., nr [...], wydanego na podstawie art. 48 ust. 2 i 3 ustawy Prawo budowlane, nie wynika co prawda, jak nakazuje treść ww. przepisów, obowiązek dostarczenia przez inwestora zaświadczenia wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o zgodności budowy z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Z materiału dowodowego nie wynika również by Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł. przed wydaniem ww. postanowienia sprawdził, czy sporna rozbudowa jest zgodna z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a w szczególności ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Powyższe aspekty stanowią niewątpliwie uchybienie, jednakże bez wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie, bowiem inwestor - H.D. - nie wywiązała się w zakreślonym terminie z obowiązku nałożonego ww. postanowieniem. Nie wynika również by wykazywała ona chęć legalizacji przedmiotowej rozbudowy. Niespełnienie przez inwestora przedstawionych powyżej obowiązków w wyznaczonym terminie oznacza dla organu nadzoru budowlanego obligatoryjne wydanie nakazu rozbiórki, zgodnie z art. 48 ust. 1 w związku z art. 48 ust. 4 Prawa budowlanego.

Na ostateczną decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi złożyła H.D., oświadczając, że nie zgadza się z zaskarżoną decyzją. Skarżąca podniosła, że rozpoczęła prace nad budową ganku w kwietniu 2018 r., w którym do budowy takiego obiektu nie były już potrzebne plany budowlane, a wystarczyło zgłoszenie. Ponieważ skarżąca nie wiedziała, że taki dokument był potrzebny, nie dokonała zgłoszenia.

W odpowiedzi na skargę [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł. podtrzymał stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i w związku z tym wniósł o oddalenie skargi.

W piśmie procesowym z 14 kwietnia 2021 r. pełnomocnik skarżącej z urzędu podtrzymał w całości skargę, uzupełniając ją o zarzuty:

I. naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 29 ust. 1 pkt 2 p.b. (w brzmieniu sprzed nowelizacji z 13 lutego 2020 r., która weszła w życie 19 września 2020 r.), poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na błędnym przyjęciu, że obiekt będący przedmiotem skarżonej decyzji nie znajduje się w katalogu obiektów i robót budowlanych zwolnionych z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę, gdy tymczasem obiekt ten stanowi wolno stojący parterowy przydomowy ganek, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 2 p.b., a zatem jego budowa nie wymagała pozwolenia na budowę, w efekcie czego wybudowanie tego obiektu nie mogło stanowić przyczyny zastosowania art. 48 ust. 1 Prawa budowlanego, a w konsekwencji także nakazania rozbiórki obiektu;

II. naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 80 w zw. z art. 77 § 1 oraz w zw. z art. 7 k.p.a. poprzez brak wszechstronnej oceny prawidłowo zebranego materiału dowodowego i arbitralne stwierdzenie, że obiekt będący przedmiotem skarżonej decyzji wymagał pozwolenia na budowę, podczas gdy z zebranego materiału dowodowego wynikało, że charakterystyka i rodzaj obiektu wskazuje na to, że zalicza się on do obiektów, dla których ustawa nie wymaga pozwolenia na budowę, w konsekwencji czego organ wydał nieprawidłowe rozstrzygnięcie.

Mając na uwadze powyższe, pełnomocnik skarżącej wniósł o uwzględnienie skargi i uchylenie zaskarżonej decyzji oraz decyzji ją poprzedzającej oraz umorzenie postępowania administracyjnego, w wyniku którego decyzje te zostały wydane.

Ponadto pełnomocnik skarżącej wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej skarżącej z urzędu, według stawki maksymalnej, oświadczając, że nie zostały one opłacone ani w całości, ani w części.

W uzasadnieniu uzupełnienia skargi pełnomocnik skarżącej wskazał, że W następnej kolejności, podnosząc powyższe zarzuty wskazuję, że obiekt wybudowany przez skarżącą wypełnia przesłanki z art. 29 ust. 1 pkt 2 p.b. Tymczasem, organ I instancji nie odniósł się do katalogu ujętego w art. 29 ust. 1 p.b. w żadnym zakresie, a organ II instancji nieprawidłowo zakwalifikował obiekt będący przedmiotem zaskarżonej decyzji i błędnie wykluczył go z tego katalogu, a w konsekwencji wydał nieprawidłowe rozstrzygnięcie.

Ponadto, zdaniem pełnomocnika skarżącej, organy obu instancji dopuściły się jednak także naruszenia przepisów prawa procesowego, nie przeprowadziły bowiem postępowania administracyjnego z uwzględnieniem całości zebranego materiału dowodowego, wskutek czego dokonały arbitralnego rozstrzygnięcia. Zebrany materiał dowodowy został oceniony pobieżnie, co doprowadziło do błędnej, arbitralnej oceny prawidłowo ustalonego stanu faktycznego. W pierwszej kolejności brak wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego miał miejsce przed Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego w Ł. Gdyby organ l instancji rzetelnie przyjrzał się sprawie oraz obiektowi będącemu przedmiotem skargi, z pewnością dopatrzyłby się, że spełnia on kryteria ustawowe obiektów niewymagających pozwolenia na budowę. Organ ten jednak nawet nie odniósł się do katalogu z art. 29 p.b. i do tego czy, a jeśli nie, to dlaczego obiekt będący przedmiotem skarżonej decyzji nie spełnia kryteriów z tego przepisu. Tym samym organ dopuścił się naruszenia prawa materialnego rozstrzygając bez uwzględnienia normy art. 29 ust. 1 pkt. 1 p.b. Organ II instancji zaś, uwzględnił obowiązywanie art. 29 ust. 1 p.b. natomiast na skutek nieprawidłowej oceny stanu faktycznego, błędnie ocenił, że obiekt wybudowany przez skarżącą nie wyczerpuje znamion obiektu, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt. 2 p.b. Tym samym zarówno organ l instancji, jak i organ II instancji naruszył art. 80 k.p.a. poprzez brak uwzględnienia charakterystyki wybudowanego przez skarżącą obiektu przy ocenie tego czy zostały udowodnione przesłanki nakazania rozbiórki, tj. przede wszystkim tego, czy na wybudowanie przedmiotowego obiektu wymagane było pozwolenie na budowę. Tym samym organy naruszyły także art. 77 § 1 k.p.a., a w konsekwencji również art. 7 k.p.a. nie dokonując wszechstronnej oceny zebranego materiału dowodowego i nie stojąc na straży praworządności, co doprowadziło do nieprawidłowego rozstrzygnięcia w sprawie.

Wniosek o umorzenie postępowania administracyjnego pełnomocnik uzasadnił faktem, że skoro obiekt wybudowany przez skarżącą nie wymagał pozwolenia na budowę, postępowanie administracyjne, na skutek którego wydano decyzje o rozbiórce było i jest bezprzedmiotowe.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:

Skarga podlega uwzględnieniu.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 137) kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów lub czynności wymienionych w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) - dalej jako: "p.p.s.a.", sprawowana jest w oparciu o kryterium zgodności z prawem.

W świetle art. 3 § 2 pkt 1 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne. W wyniku takiej kontroli decyzja może zostać uchylona w razie stwierdzenia, że naruszono przepisy prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy lub doszło do takiego naruszenia przepisów prawa procesowego, które mogłoby w istotny sposób wpłynąć na wynik sprawy, ewentualnie w razie wystąpienia okoliczności mogących być podstawą wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a), b) i c) p.p.s.a.).

Przeprowadzając taką kontrolę stosownie do art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w niej podstawą prawną. Oznacza to, że bierze pod uwagę wszelkie naruszenia prawa, a także wszystkie przepisy, które powinny znaleźć zastosowanie w rozpoznawanej sprawie, niezależnie od żądań i wniosków podniesionych w skardze - w granicach sprawy, wyznaczonych przede wszystkim rodzajem i treścią zaskarżonego aktu.

Przenosząc określone w przepisach p.p.s.a. kryteria oceny zaskarżonego aktu administracyjnego na grunt przedmiotowej sprawy, sąd uznał, iż zaskarżona decyzja oraz poprzedzającą ją decyzja organu I instancji zostały wydane z naruszeniem prawa materialnego i przepisów postępowania, co powoduje, że muszą one zostać wyeliminowane z obrotu prawnego.

Na wstępie jednak należy podkreślić, że w niniejszej sprawie należy stosować przepisy ustawy Prawo budowlane sprzed nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 13 lutego 2020 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 471). Zgodnie bowiem z art. 25 tej ustawy do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, przepisy ustawy zmienianej stosuje się w brzmieniu dotychczasowym.

Jak wynika z akt sprawy organy nadzoru budowlanego zgodnie uznały, że samowola budowlana popełniona przez skarżącą wymagała przeprowadzenia procedury określonej w przepisach art. 48 p.b. Jednakże przewidziany w nich tryb dotyczy wyłącznie samowolnej budowy obiektu budowlanego lub jego części, bez wymaganego pozwolenia na budowę albo bez wymaganego zgłoszenia dotyczącego budowy, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1a, 2b i 19a, albo pomimo wniesienia sprzeciwu do tego zgłoszenia.

Tymczasem przedmiotem niniejszego postępowania jest samowolna budowa przydomowego ganku o wymiarach 2,3 m x 4,5 m, a więc o powierzchni 10,35 m2. Stosownie natomiast do przepisu art. 29 ust. 1 pkt 2 p.b. pozwolenia na budowę nie wymaga budowa wolno stojących parterowych budynków gospodarczych, garaży, wiat lub przydomowych ganków i oranżerii (ogrodów zimowych) o powierzchni zabudowy do 35 m2, przy czym łączna liczba tych obiektów na działce nie może przekraczać dwóch na każde 500 m2 powierzchni działki. Dla tego rodzaju obiektów ustawa wymaga jednak zgłoszenia, co wynika z art. 30 ust. 1 pkt 1 p.b. Z kolei usunięcie stanu samowoli budowlanej w postaci obiektu budowlanego, lub jego części, wybudowanego bez wymaganego zgłoszenia bądź pomimo wniesienia sprzeciwu przez organ administracji architektoniczno-budowlanej, co do zasady powinno być prowadzone według przepisów art. 49b ustawy Prawo budowlane.

W tym miejscu wskazać należy, że nieprawidłowe jest stanowisko organu II instancji, według którego budowa spornego ganku wymagała pozwolenia na budowę, gdyż stanowiła rozbudowę budynku mieszkalnego, w rozumieniu art. 3 pkt 6 ustawy Prawo budowlane. Przypomnieć jednak należy, że przepis art. 29 ust. 1 pkt 2 p.b. wyraźnie stanowi, że budowa przydomowego ganku o powierzchni nieprzekraczającej 35 m2 nie wymaga pozwolenia na budowę. Z istoty natomiast "przydomowego ganku" wynika, że jest on budowany bezpośrednio przy domu i jest z nim konstrukcyjnie i funkcjonalnie związany. Skutki takiej budowy zdają się być oczywiste, a mianowicie, że charakterystyczne parametry użytkowe lub techniczne istniejącego budynku mieszkalnego, takie jakie jak powierzchnia zabudowy, czy kubatura ulegają zwiększeniu. Jednak ustawodawca dopuścił realizację takiej budowy w odformalizowanym postępowaniu, o którym mowa w przepisach art. 30 p.b.

Jak słusznie natomiast zauważył pełnomocnik skarżącej, organy nadzoru budowlanego nie wyjaśniły zatem, dlaczego wbrew treści art. 29 ust. 1 pkt 2 p.b. uznały, że budowa przez skarżącą ganku wymagała uzyskania przez nią pozwolenia na budowę i w związku z tym zastosowały tryb z przepisów art. 48 p.b., zamiast z przepisów art. 49b ustawy Prawo budowlane.

Wbrew jednak twierdzeniom pełnomocnika skarżącej w sprawie nie jest jeszcze przesądzone, jaki tryb usunięcia skutków samowoli budowlanej powinien być zastosowany. Jak już zostało wyżej wspomniane warunkiem skorzystania z uproszczonej procedury przystąpienia do realizacji obiektu budowlanego poprzez dokonanie zgłoszenia budowy ganku jest to, że łączna liczba tych obiektów na działce nie może przekraczać dwóch na każde 500 m2 powierzchni działki. Z akt sprawy nie wynika natomiast, czy na działce, na której zlokalizowany jest sporny ganek istnieją inne obiekty tego typu, zwłaszcza, że budynek mieszkalny do którego ganek został dobudowany jest wielorodzinny. Bez ustalenia tych okoliczności przesądzanie o wyborze właściwego trybu likwidacji samowoli budowlanej należy uznać za przedwczesne.

Reasumując, w niniejszej sprawie organy nadzoru budowlanego obu instancji nie ustaliły w sposób wyczerpujący, czy obiekt budowlany będący przedmiotem postępowania nie spełnia warunków zwolnienia z uzyskania pozwolenia na budowę, co w konsekwencji spowodowało przedwczesne wybranie trybu, w jakim procedowały organy. Tym samym zasadny okazał się zarzut naruszenia przez organy administracji art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a., poprzez niewyjaśnienie istotnych w sprawie okoliczności stanu faktycznego.

Nie można jednak podzielić stanowiska pełnomocnika skarżącej, że zachodzą podstawy do umorzenia postępowania administracyjnego w przedmiocie samowolnie rozbudowanej części budynku wielorodzinnego o przydomowy ganek, albowiem ustalenie przez organy nadzoru budowlanego, że budowa spornego ganku zwolniona była z pozwolenia na budowę (art. 29 ust. 1 pkt 2 p.b.), będzie wymagała przeprowadzenia procedury, o której mowa w przepisach art. 49b ustawy Prawo budowlane. W związku z tym bezpodstawny jest wniosek pełnomocnika skarżącej o umorzenie postępowania administracyjnego na podstawie art. 145 § 3 p.p.s.a.

Mając na uwadze powyższe sąd, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) w zw. z art. 135 p.p.s.a., uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję ją poprzedzającą organu I instancji jak w pkt 1 wyroku.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu orzeczono w pkt 2 wyroku, na podstawie art. 250 p.p.s.a. w zw. z § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c) w zw. z § 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 68).

Sprawa została rozpoznana w trybie uproszczonym zgodnie z art. 119 pkt 2 oraz art. 120 p.p.s.a.

Ponownie rozpoznając sprawę organ administracji uwzględni powyższe wskazania, a w szczególności ustali, czy budowa spornego ganku zwolniona była z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę, a następnie dokona wyboru odpowiedniego trybu jego legalizacji.

dc