drukuj    zapisz    Powrót do listy

6560 6119 Inne o symbolu podstawowym 611, Interpretacje podatkowe, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, Uchylono postanowienie I i II instancji, I SA/Po 234/21 - Wyrok WSA w Poznaniu z 2021-05-20, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I SA/Po 234/21 - Wyrok WSA w Poznaniu

Data orzeczenia
2021-05-20 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2021-03-01
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
Sędziowie
Barbara Rennert
Katarzyna Nikodem /sprawozdawca/
Włodzimierz Zygmont /przewodniczący/
Symbol z opisem
6560
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Hasła tematyczne
Interpretacje podatkowe
Sygn. powiązane
III FSK 4548/21 - Wyrok NSA z 2021-12-08
Skarżony organ
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej
Treść wyniku
Uchylono postanowienie I i II instancji
Powołane przepisy
Dz.U. 2020 poz 1325 art. 3 pkt 1, art. 14b § 1, art. 14b § 2a, art. 14k-14m, art. 165a § 1
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - t.j.
Dz.U. 2019 poz 2325 art. 145 § 1 pkt 1 lit. c, art. 119 pkt 3
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Nikodem (spr.) Sędzia WSA Barbara Rennert po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 20 maja 2021 r. sprawy ze skargi "A" SA w [...] na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] grudnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] października 2020 r., nr [...]; II. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę [...] zł ( [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych.

Uzasadnienie

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej postanowieniem z [...] października 2020 r. odmówił "A" S.A. w [...] wszczęcia postępowania w sprawie wniosku z [...] sierpnia 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm. – dalej: "O.p.") w zakresie obowiązku informowania o wskazanych we wniosku uzgodnieniach, jako schematach podatkowych.

W motywach rozstrzygnięcia organ wskazał, że "A" S.A. wystąpiła o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej przepisów O.p. w zakresie obowiązku informowania o wskazanych we wniosku uzgodnieniach, jako schematach podatkowych.

W opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wskazano, że wnioskodawca jest spółką kapitałową podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji nawozów rolniczych i ogrodniczych, jak również impregnatów do drewna. W ramach prowadzonej działalności spółka nawiązuje relacje biznesowe w różnych obszarach jak, np. zapewnienie dostaw towarów, umowy z pracownikami, umowy handlowe, umowy najmu nieruchomości, umowy o świadczenie usług, itp. Relacje biznesowe spółki oparte są o umowy zawierane w różnych formach i mające różny poziom skomplikowania - od prostych umów zawieranych w formie ustnej, przez jednostronicowe zamówienia, po złożone umowy handlowe, na które często składają się umowy ramowe i zamówienia (mające charakter pojedynczych umów). Szereg stosunków biznesowych, w tym umów, których stroną jest spółka, realizowanych/zawieranych jest według wcześniej opracowanych i przyjętych sposobów działania, idei i pomysłów, które spółka wypracowała w przeszłości i powiela, jako sprawdzony schemat działania.

Od momentu, kiedy ww. idee, pomysły i działania zostały opracowane i wdrożone w przeszłości, spółka pozostaje w gotowości do ponownego ich wdrożenia (tj. posiada niezbędną wiedzę, znajomość sposobu działania, doświadczenie i wzory dokumentów dla ponownego wdrożenia idei/sposobu działania/pomysłu) wówczas, gdy pojawi się taka konkretna potrzeba (np. w związku z pojawieniem się nowego kontrahenta lub partnera biznesowego). Na moment opracowania i wdrożenia danej idei/sposobu działania/pomysłu w przeszłości, spółka planowała ponowne ich wdrażanie (choć pewne elementy tego planu mogły pozostawać niedookreślone, np. skonkretyzowanie drugiej strony transakcji).

Powyższe może dotyczyć w szczególności następujących obszarów:

- działań spółki związanych z wykonywaniem umów o charakterze ciągłym - jest to kategoria zdarzeń, które rozpoczęły się w przeszłości, ale trwają nadal;

- działań spółki związanych ze stałymi relacjami biznesowymi - jest to kategoria zdarzeń, które występują systematycznie, w pewnych odstępach czasu (np. zdarzenia mające związek z rozliczeniami ze stałymi dostawcami Spółki);

- działań spółki, które są powielane według tego samego sposobu działania/idei/pomysłu, z nowymi kontrahentami (np. umowy zawierane z kolejnymi usługodawcami);

- działań Spółki związanych z wykonywaniem umów zawartych w przeszłości, które podlegają aneksowaniu w trakcie ich obowiązywania.

W związku z wejściem w życie nowelizacji Ordynacji podatkowej wprowadzającej do polskiego systemu prawnego obowiązek raportowania schematów podatkowych (ustawa z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw - dalej: "ustawa zmieniająca"), spółka dokonała przeglądu umów, transakcji, zdarzeń gospodarczych pod względem stosowania nowych przepisów, w tym w szczególności, w jakim zakresie na spółce ciążą obowiązki w zakresie informowania Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (dalej: KAS) o schematach podatkowych. Jednocześnie spółka rozważa, czy przedmiotem analizy powinna być również ocena uzgodnień opracowanych i wdrożonych po raz pierwszy przed 1 listopada 2018 r. - w przypadku schematów krajowych oraz przed 25 czerwca 2018 r. - w przypadku schematów transgranicznych (dalej: daty graniczne), które trwają lub są stosowane lub powielane po tych datach. Potencjalnie bowiem, gdyby oceniać niektóre z tych uzgodnień, gdyby zostały opracowane i wdrożone po datach granicznych, nie można wykluczyć, że mogłyby one zostać uznane za schemat podatkowy (niemniej spółka nie prowadziła dotąd analizy w tym zakresie i rozstrzygnięcie, czy dane uzgodnienie jest schematem podatkowym, nie jest przedmiotem niniejszego wniosku).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku wystąpienia po datach granicznych uzgodnień, które - gdyby zostały opracowane i wdrożone po datach granicznych - spełniałyby przesłanki uznania za schematy podatkowe w rozumieniu art. 86a § 1 pkt 10 O.p., spółka będzie zobowiązana do poinformowania o nich Szefa KAS, jeśli uzgodnienie zostało wdrożone po raz pierwszy przed datą graniczną, w sytuacji, gdy:

1. uzgodnienie jest związane z umową o charakterze ciągłym i trwa nadal po dacie granicznej?

2. uzgodnienie związane jest ze stałymi relacjami biznesowymi - dotyczy zdarzeń, które występują systematycznie, w pewnych odstępach czasu?

3. uzgodnienie było stosowane przed datą graniczną wobec określonego kontrahenta/kontrahentów, a obecnie tożsame uzgodnienie (według tego samego sposobu działania/pomysłu/idei) stosowane jest w relacji z innym kontrahentem/kontrahentami (np. spółka zawarła umowę dotyczącą świadczenia usług z kolejnym kontrahentem/kontrahentami)?

4. uzgodnienie było stosowane przed datą graniczną wobec określonego kontrahenta/kontrahentów na podstawie umowy, która została aneksowana po dacie granicznej w zakresie nieistotnych dla danego uzgodnienia postanowień umownych (np. po dacie granicznej spółka aneksowała umowę dotyczącą świadczenia usług z kontrahentem, na rzecz którego świadczyła tożsame usługi przed datą graniczną, a zmianie uległy jedynie postanowienia umowne dotyczące sądu właściwego do rozpatrzenia ewentualnych sporów wynikłych z wykonywania umowy)?

Zdaniem wnioskodawcy, spółka nie jest zobowiązana do informowania Szefa KAS o żadnym ze wskazanych w pytaniu wnioskodawcy przypadku uzgodnień.

W powołanym na wstępie postanowieniu organ stwierdził, że w zakresie objętym przedmiotowym wnioskiem, organ podatkowy nie jest uprawniony do wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacji indywidualnej) bowiem stałoby to w sprzeczności z art. 14b § 1 O.p. Zagadnienie przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji nie dotyczy bowiem interpretacji przepisów prawa materialnego.

W zażaleniu strona wniosła o uchylenie postanowienia w całości i wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego uznającej stanowisko wnioskodawcy w całości za prawidłowe.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej postanowieniem z [...] grudnia 2020 r. po rozpatrzeniu zażalenia utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że analiza przesłanek odmowy wszczęcia postępowania, wskazanych w art. 165a § 1 O.p., w związku z przepisami tej ustawy regulującymi postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej, prowadzi do wniosku, że oceniając, czy konkretny wniosek dotyczący interpretacji przepisów prawa podatkowego może podlegać merytorycznemu rozpatrzeniu w ramach procedury uregulowanej w Rozdziale 1a Działu II O.p., należy mieć na względzie charakter omawianej instytucji. Ocena kwestii możliwości wszczęcia ww. rodzaju postępowania wymagała rozważenia, czy sposób skonstruowania problemowego zagadnienia, stanowiącego przedmiot wniosku, daje możliwość wydania interpretacji indywidualnej, zawierającej elementy wymagane dla tego rodzaju rozstrzygnięcia i spełniającej funkcje założone przez ustawodawcę.

W analizowanej sprawie wątpliwości strony budziła kwestia dotycząca obowiązku informowania Szefa KAS o wskazanych we wniosku przypadkach uzgodnień, jako schematach podatkowych.

Zdaniem organu skoro zagadnienie przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji nie dotyczyło interpretacji przepisów prawa materialnego rodzących zobowiązanie podatkowe, organ pierwszej instancji nie był uprawniony ani zobowiązany do wydania interpretacji indywidualnej. Za bezzasadne organ uznał zarzuty dotyczące naruszenia przepisów art. 14b § 1 w zw. z art. 3 pkt 2 O.p., art. 14b § 1 oraz 14k § 3 O.p., art. 14b § 1 w zw. z art. 14b § 4 O.p.

W ocenie organu, wbrew zarzutom strony, organ pierwszej instancji przeanalizował wniesione przez skarżącą podanie, stwierdzając, że w zakresie objętym wnioskiem nie jest możliwe wydanie interpretacji indywidualnej. Za chybiony organ uznał zarzut naruszenia art. 121 § 1 w zw. z art. 14b § 1 O.p.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego je postanowienia organu pierwszej instancji w całości przez wzgląd na fakt, że w sprawie powinna zostać wydana interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego uznająca stanowisko skarżącej w całości za prawidłowe. Jednocześnie skarżąca wniosła o zasądzenie od organu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

Zaskarżonemu postanowieniu skarżąca zarzuciła:

- naruszenie przepisów prawa materialnego:

1. art. 14b § 1 w zw. z art. 3 pkt 2 O.p. poprzez błędną wykładnię, a w konsekwencji niewłaściwą ocenę co do zastosowania wskazanych przepisów i uznanie, że wniosek nie może podlegać rozpatrzeniu w ramach postępowania w sprawie o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z uwagi na jego przedmiot i tym samym skutkować wydaniem interpretacji,

2. art. 14k § 3 i art. 14b § 1 O.p. poprzez błędną wykładnię, a w konsekwencji niewłaściwą ocenę co do zastosowania tych przepisów i uznanie, że wydana interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego nie spełniałaby funkcji przewidzianych dla tej instytucji, a tym samym spółka nie jest legitymowana do złożenia wniosku o jej wydanie,

3. art. 14b § 1 w zw. z art. 14b § 4 O.p. poprzez błędną wykładnię, a w konsekwencji niewłaściwą ocenę co do zastosowania i uznanie, że legitymacja do wystąpienia z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego ograniczona jest zakresem oświadczenia składanego zgodnie z art. 14b § 4 O.p.,

- naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy tj.: 4. art. 121 § 1 w zw. z art. 14b § 1 O.p. poprzez niewydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, mimo spełnienia ustawowych wymogów do jej wydania oraz działanie w sposób niebudzący zaufania do organów podatkowych.

W uzasadnieniu skargi skarżąca przedstawiła argumentację uzasadniającą podniesione zarzuty.

Odpowiadając na skargę organ wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie jest kwestia, czy organ podatkowy miał obowiązek merytorycznie rozpoznać wniosek skarżącej o wydanie interpretacji indywidualnej, czy też był uprawniony do wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania na podstawie art. 165a § 1 O.p. Zgodnie z tym przepisem, gdy żądanie, o którym mowa w art. 165, zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z jakichkolwiek innych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ podatkowy wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. Przepis art. 165 § 9 stosuje się odpowiednio.

W ocenie organu przedstawiona w pytaniu kwestia nie jest zagadnieniem, które może być przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, a pytanie zadane we wniosku wykracza poza procedurę regulującą wydawanie interpretacji indywidualnych. Skarżąca wystąpiła bowiem o interpretację przepisów, w zakresie obowiązku informowania o wskazanych we wniosku przypadkach uzgodnień, jako schematach podatkowych, które to przepisy nie dotyczą bezpośrednio kwestii związanych z powstaniem obowiązku podatkowego skarżącej, jak i nie mają wpływu na wysokość jej zobowiązania podatkowego. Organ podatkowy nie jest uprawniony do wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacji indywidualnej), ponieważ stałoby to w sprzeczności z przepisem art. 14b § 1 O.p. W ocenie organów zagadnienie przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji nie dotyczy interpretacji przepisów prawa materialnego.

W ocenie Sądu Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej błędnie uznał, że przepisy rozdziału 11a Działu III O.p. regulujące obowiązki w zakresie informacji o schematach podatkowych nie stanowią przepisów prawa podatkowego podlegających urzędowej wykładni w drodze interpretacji indywidualnej, czym naruszył art. 14b § 1 O.p., a w efekcie niezasadnie, bo z naruszeniem art. 165a § 1 O.p., odmówił wszczęcia postępowania.

Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę w całości podziela rozważania poczynione w uzasadnieniu wyroku z 28 stycznia 2021 r. o sygn. akt I FSK 1703/20, w którym Naczelny Sąd Administracyjny sformułował tezę, zgodnie z którą: "Obowiązki prawno-podatkowe wynikające z działu III rozdziału 11a O.p., tj. związane z tzw. obowiązkiem raportowania schematów podatkowych, objęte są zakresem postępowania interpretacyjnego na podstawie art. 14b i nast. O.p.".

Sąd podziela również wyrok NSA z 2 marca 2021 r. o sygn. II FSK 2386/20 - orzeczenia dostępne na stronie internetowej www.orzeczenia.nsa.gov.pl.

Wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 14b § 1 O.p. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydaje na wniosek zainteresowanego, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wedle ustawowej definicji, wyrażenie "przepisy prawa podatkowego" oznacza: "przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych" (art. 3 pkt 2 O.p.). Z kolei zgodnie z art. 3 pkt 1 O.p. "ilekroć w ustawie jest mowa o ustawach podatkowych - rozumie się przez to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich".

W ocenie Sądu przepisy, których wykładni żądała skarżąca stanowiły przepisy prawa podatkowego. Zawarte były bowiem w ustawie - Ordynacja podatkowa, a zatem ustawie podatkowej, stąd spełniały kryteria, o których mowa w art. 3 pkt 2 w zw. z art. 3 pkt 1 O.p.

Nie znajduje uzasadnienia prawnego stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, jakoby sformułowaniu "przepisy podatkowe" użytemu w art. 14b § 1 O.p. należało przypisać pojęcie inne - węższe - niż wynikające z definicji ustawowej. Ponadto ustawa w art. 14b § 2a O.p. wyraźnie wskazuje które z przepisów podatkowych nie mogą być przedmiotem indywidualnej interpretacji. Nie zalicza do nich przepisów rozdziału 11a Działu III O.p., zatytułowanego "Informacje o schematach podatkowych".

Zdaniem Sądu normy wynikające z przepisów określających obowiązki dotyczące raportowania o schematach podatkowych mają charakter materialnoprawny. Rozdział pt. "Informacje o schematach podatkowych" został umieszczony w Dziale III O.p. "Zobowiązania podatkowe", czyli zawierającym przepisy formułujące normy o charakterze materialnoprawnym. Nadto sama treść obowiązków dotyczących informacji o schematach podatkowych posiada cechy materialnoprawne. Normatywną treść regulacji dotyczących raportowania schematów podatkowych współtworzą przy tym regulacje zawarte w ustawach podatkowych, już bezpośrednio wyznaczające treść obowiązków podatkowych. Przepisy, których interpretacji żądała skarżąca stanowią wprost o obowiązku nakładanym przez ustawę podatkową, wynikają wprost z prawa i nie zależą od żądania organu podatkowego. Czynności narzucane podmiotom na podstawie ww. przepisów nie są czynnościami podejmowanymi w ramach postępowania podatkowego. Ich stosowanie nie dotyczy bowiem żadnego konkretnego postępowania podatkowego, praw i obowiązków strony w toku tego postępowania (por. wyroki WSA: z 23 sierpnia 2018 r. III SA/Wa 2466/17, z 20 marca 2019 r. III SA/Gl 1275/18; dotyczące dopuszczalności interpretacji przepisów o JPK).

Nie można zgodzić się z organem, że interpretacji podlegają wyłącznie przepisy stanowiące o przymusowym świadczeniu pieniężnym na rzecz właściwych organów podatkowych. Taka norma nie wynika z powołanych przepisów prawa. W ocenie Sądu przedmiotem interpretacji mogą być przepisy prawa podatkowego dotyczące rozmaitych obowiązków podatnika, nie tylko dotyczących treści obowiązku podatkowego. Powyższe wynika zresztą wprost z art. 3 pkt 1 O.p. Art. 14b O.p. nie zawiera w tym zakresie odpowiednich ograniczeń, albowiem – jak wspomniano powyżej - omawiane zagadnienie nie dotyczy uprawnień organów podatkowych. Jest to bowiem obowiązek nałożony na podatnika z mocy prawa. Przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej mogą być przepisy prawa materialnego z wyłączeniem przepisów proceduralnych i dotyczących przeciwdziałania unikaniu opodatkowania. W żadnej części cytowanych wyżej przepisów nie ma ograniczenia zakresu wniosku o wydanie interpretacji jedynie do przepisów prawa odnoszących się wprost do zobowiązania podatkowego.

Sąd podziela pogląd skarżącej, że wydana interpretacja pełniłaby funkcję ochronną. Funkcja ta znajduje swoje podstawy w art. 14k O.p. i nie ogranicza się wyłącznie do ochrony wnioskodawcy przed potencjalnym zobowiązaniem podatkowym. W § 3 wskazanego wyżej artykułu ustawodawca wskazuje, że w zakresie związanym z zastosowaniem się do interpretacji, która uległa zmianie, której wygaśnięcie stwierdzono, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowanie wszczęte w tych sprawach umarza się oraz nie nalicza się odsetek za zwłokę. Bezpodstawne są zatem twierdzenia organu, że przedmiot wniosku nie mógłby korzystać z ochrony przewidzianej w przepisach art. 14k - 14n O.p. Niedopełnienie wymogów związanych z raportowaniem schematów podatkowych zagrożone jest sankcjami karnymi i może być uznane za wykroczenie lub przestępstwo skarbowe. Z art. 14k § 3 O.p. nie wynika przy tym, by funkcja gwarancyjna interpretacji ograniczona była jedynie do postępowań w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe polegające na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności Skarbu Państwa.

Sąd nie podzielił argumentu organu uznającego, że za tym, iż przepisy rozdziału 11a Działu III O.p. nie mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej, przemawia treść oświadczenia obligatoryjnie składanego przez wnioskujących o interpretację, obejmującego m.in. deklarację o nieprowadzeniu i niezakończeniu w sprawie w której występują elementy stanu faktycznego opisanego we wniosku postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej lub celno-skarbowej. Ustawodawca w Ordynacji podatkowej wprost wskazuje, że przepisy dotyczące raportowania schematów podatkowych mogą być przedmiotem jednego z postępowań, o których mowa w art. 14b § 4 O.p. Przykładowo w art. 281 § 2 O.p. wskazuje, że celem kontroli podatkowej jest sprawdzenie, czy kontrolowani wywiązują się z obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego. Skoro zatem przepisy dotyczące raportowania schematów podatkowych są przepisami prawa podatkowego, to muszą również podlegać kontroli w ramach jednego z dopuszczonych przez O.p. postępowań, co w konsekwencji oznacza, że muszą być również objęte oświadczeniem, o którym mowa w art. 14b § 4 O.p.

Istotnym argumentem przemawiającym za słusznością stanowiska skarżącej jest treść objaśnień podatkowych z 31 stycznia 2019 r. Ministra Finansów – Informacje o schematach podatkowych (MDR), które zostały wydane na podstawie art. 14a § 1 pkt 2 O.p., w których we wstępnej części informuje się podatników, że zastosowanie się do objaśnień powoduje objęcie go ochroną przewidzianą w art. 14k-14m ustawy. Zatem nie budziło wątpliwości przy wydaniu wskazanych objaśnień, że przepisy dotyczące informacji o schematach podatkowych są przepisami prawa podatkowego, o których mowa w rozdziale 1a działu II O.p.

Z powyższych względów Sąd podzielając stanowisko skarżącej wskazuje, że organ winien udzielić interpretacji we wnioskowanym przez skarżącą zakresie.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w zw. z art. 119 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) orzekł jak w punkcie I sentencji. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 w/w ustawy, jak w punkcie II sentencji.



Powered by SoftProdukt