Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędzia del. WSA Dariusz Chaciński po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 3 czerwca 2020 r. sygn. akt II SA/Po 208/20 w sprawie ze skargi Gminy Miasta G. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie nieważności uchwały w sprawie ustalenia kryteriów przyjmowania dzieci do publicznych przedszkoli 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. zasądza od Gminy Miasta G. na rzecz Wojewody [...] kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 3 czerwca 2020 r. sygn. akt II SA/Po 208/20 po rozpoznaniu skargi Gminy Miasta G. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie nieważności uchwały w sprawie ustalenia kryteriów przyjmowania dzieci do publicznych przedszkoli, na podstawie art. 148 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze (pkt I) oraz zasądził od Wojewody [...] na rzecz skarżącej Gminy kwotę 480zł tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt 2).

Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Uchwałą z [...] grudnia 2019 r., nr [...], Rada Miasta G. zmieniła uchwałę w sprawie ustalenia kryteriów przyjmowania dzieci do publicznych przedszkoli dla których organem prowadzącym jest Miasto G. i ich wartości punktowej na drugim etapie postępowania rekrutacyjnego oraz określenia dokumentów niezbędnych dla potwierdzenia tych kryteriów. W uchwale nr [...] z dnia [...] lutego 2017 r. (Dz.Urz. Woj. Wlkp. z 2017 r. poz. 1519) wprowadzono zmiany:

- § 1 pkt 6 otrzymał brzmienie:

"6) kandydat został poddany obowiązkowym szczepieniom ochronnym określonym w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 753 ze zm.) lub też został zwolniony z tego obowiązku z przyczyn zdrowotnych – 3 pkt". - § 1 pkt 1 uchwały zmieniającej;

- § 2 pkt 6 otrzymał brzmienie:

"6) zaświadczenie lekarskie, że kandydat, został poddany obowiązkowym szczepieniom określonym w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 18 sierpnia 2011 roku w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 753 ze zm.) lub też został zwolniony z tego obowiązku z przyczyn zdrowotnych." - § 1 pkt 2 uchwały zmieniającej.

Jak wynika z uzasadnienia ww. uchwały z [...] grudnia 2019 r., nowe kryterium wprowadzane uchwałą podyktowane jest troską o zabezpieczenie zdrowia i życia dzieci wobec rosnącej liczby osób uchylających się od obowiązku szczepień ochronnych. Jednocześnie pozwala uzyskać dodatkowe punkty w rekrutacji do publicznych przedszkoli Miasta G., nie ograniczając przy tym praw dzieci spełniających kryteria ustawowe.

Rozstrzygnięciem nadzorczym z [...] stycznia 2020 r., nr [...], Wojewoda [...] orzekł nieważność § 1 pkt 2 uchwały nr [...] Rady Miasta G. z [...] grudnia 2019 roku - ze względu na istotne naruszenie prawa. Wskazał, że regulacja nakładająca na rodziców obowiązek przedstawienia zaświadczenia lekarskiego, z którego wynika, że dziecko zostało poddane obowiązkowym szczepieniom lub zostało zwolnione z tego obowiązku, wykracza poza delegację ustawową. Kwestia obowiązku szczepień ochronnych została uregulowana w ustawie z 5 grudnia 2008 roku o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1239 ze zm.) oraz wydanym na jej podstawie rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 18 sierpnia 2011 roku w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 753 ze zm.). Żaden przepis prawa nie zobowiązuje rodzica do przedłożenia zaświadczenia potwierdzającego odbycie szczepień przez dziecko lub przedstawienia zaświadczenia o przeciwwskazaniach medycznych do wykonania szczepień.

Skargę na powyższe rozstrzygnięcie wniosła Gmina Miasto G., domagając się jego uchylenia. Zarzuciła naruszenie art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym przez błędną wykładnię skutkującą uznaniem, że przedmiotowa uchwała w § 1 pkt. 2 jest sprzeczna z prawem, podczas gdy uchwała jest zgodna z prawem.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej oddalenie.

Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wskazanego na wstępie wyroku wskazał, że organ nadzoru nie zakwestionował samej możliwości uwzględnienia kryterium poddania dziecka obowiązkowym szczepieniom w ramach rekrutacji do przedszkola, a tylko przyjęty przez Gminę Miasto G. sposób udokumentowania wykonania tego obowiązku. W ocenie Sądu pierwszej instancji gmina powinna dysponować narzędziami służącymi weryfikacji spełnienia ww. kryterium, zatem brak unormowania tych kwestii w uchwale uzasadniałby zarzut zaistnienia luki prawodawczej. Uchwała przewiduje udokumentowanie spełnienia nowego kryterium zaświadczeniem lekarskim. W ocenie Sądu pierwszej instancji kwestionując powyższy wymóg organ nadzoru powinien rozważyć, w jaki inny sposób możliwe byłoby udokumentowanie spełnienia ww. kryterium. Ponadto w ocenie Sądu Wojewódzkiego możliwe jest przetwarzanie danych wrażliwych zawartych we wniosku, dla celów postępowania rekrutacyjnego. Jest to regulacja szczególna, która wyłącza stosowanie przepisów o ochronie danych osobowych. Przyjęta regulacja nie narusza także ustawy o ochronie praw pacjentów. W konsekwencji Sąd pierwszej instancji uznał za nietrafne stanowisko organu nadzoru, jakoby nie można było przyjąć, aby żądanie przedstawienia zaświadczenia o poddaniu dziecka obowiązkowym szczepieniom ochronnym w czasie trwania rekrutacji zostało określone na podstawie i w granicach prawa.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył Wojewoda [...], zarzucając naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1. art. 148 p.p.s.a. w zw. z art. 131 ust. 4 ustawy z 14 grudnia 2016 roku Prawo oświatowe (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 910) - zwanej dalej "u.p.o." - art. 17 ust. 8 pkt 1 ustawy z 5 grudnia 2008 roku o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, t.j. (Dz. U. z 2019 r. poz. 1239 ze zm.) - zwanej dalej "u.z.z.z" i § 2 ust. 4 pkt 7 rozporządzenia Ministra Zdrowia z 9 listopada 2015 roku w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania (Dz. U. z 2015 r. poz. 2096) - zwanego dalej "rozporządzeniem z 2015 roku" w zw. z § 72 rozporządzenia Ministra Zdrowia z 6 kwietnia 2020 roku w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania (Dz. U. z 2020 r. poz. 666) - zwanego dalej "rozporządzeniem z 2020 roku" przez uchylenie rozstrzygnięcia nadzorczego, w sytuacji gdy brak podstaw prawnych do nakładania na rodziców w uchwale rady gminy obowiązku przedstawienia zaświadczenia lekarskiego, że dziecko zostało poddane obowiązkowym szczepieniom ochronnym lub że zostało z nich zwolnione,

2. art. 148 p.p.s.a. w zw. art. 131 ust. 4 u.p.o. przez uchylenie rozstrzygnięcia nadzorczego i błędne przyjęcie, że organ nadzoru nie wykazał, iż żądanie przedstawienia zaświadczenia o poddaniu dziecka obowiązkowym szczepieniom ochronnym w czasie trwania rekrutacji do publicznych przedszkoli, dla których organem prowadzącym jest Miasto G. oraz stanowienie o takim obowiązku w akcie prawa miejscowego nie zostało określone na podstawie i w granicach prawa, w sytuacji gdy wskazane w rozstrzygnięciu nadzorczym przepisy prawne wykluczają możliwość nakładania na rodziców w uchwale rady gminy obowiązku przedstawienia zaświadczenia lekarskiego, że dziecko zostało poddane obowiązkowym szczepieniom ochronnym lub że zostało z nich zwolnione,

3. art. 141 § 4 p.p.s.a. niewłaściwą konstrukcję uzasadnienia wyroku polegającą na błędnym uznaniu, że organ nadzoru nie wykazał, iż wprowadzony obowiązek udokumentowania spełnienia nowego kryterium w drodze zaświadczenia w sposób rażący narusza prawo, w sytuacji gdy wprowadzenie obowiązku poświadczenia spełnienia wprowadzonego przez Radę Gminy G. kryterium w drodze nieprzewidzianego przepisami prawa zaświadczenia lekarskiego w istotny sposób narusza art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1373 ze zm.) w zw. z art. 23 ust. 1 w zw. z art. 26 ust. 1 i art. 27 ust. 1 pkt 2 ustawy z 6 listopada 2008 roku o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 849).

Ponadto zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie, tj.:

4. art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1373 ze zm.) w zw. z art. 23 ust. 1 w zw. z art. 26 ust. 1 i art. 27 ust. 1 pkt 2 ustawy z 6 listopada 2008 roku o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 849) i art. 131 ust. 4 u.p.o. poprzez uznanie, że w oparciu o powyższe przepisy lekarz jest uprawniony do wydania zaświadczenia lekarskiego potwierdzającego odbycie szczepień przez dziecko lub zaświadczenia lekarskiego o występujących przeciwwskazaniach medycznych do wykonania szczepień, podczas gdy ww. przepisy nie korespondują z obowiązkiem lekarza realizującego świadczenia z Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ) do wydania przedmiotowych dokumentów,

5. art. 17 ust. 8 pkt 1 u.z.z.z. w zw. z art. 32 ust. 1 Konstytucji i § 2 ust. 4 pkt 7 rozporządzenia z 2015 roku w zw. z § 72 rozporządzenia z 2020 roku poprzez uznanie, że w niniejszej sprawie dokumentem potwierdzającym wykonanie obowiązkowych szczepień dziecka jest wyłącznie zaświadczenie lekarskie, w sytuacji gdy jedynym dokumentem jakim może dysponować rodzic/opiekun dziecka poświadczającym odbycie przez dziecko szczepienia jest książeczka szczepień,

6. art. 17 ust. 8 pkt 1 u.z.z.z. w zw. z art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 6 listopada 2008 roku o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta w zw. z art. 9 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27 kwietnia 2016 roku w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (Dz. U UE. L 2016.119.1) - zwanego dalej "RODO" oraz art. 51 ust. 1 Konstytucji RP przez uznanie, że przedszkole posiada uprawnienia do gromadzenia i przetwarzania danych, stanowiących element dokumentacji medycznej, podczas gdy placówka ta nie jest podmiotem uprawnionym do przetwarzania tego typu dokumentacji.

W oparciu o tak sformułowane zarzuty wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i rozpoznanie skargi Miasta G. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z [...] stycznia 2020 roku ([...]) orzekające nieważność § 1 pkt 2 uchwały nr [...] Rady Miasta G. z [...] grudnia 2019 roku zmieniającej uchwałę w sprawie ustalenia kryteriów przyjmowania dzieci do publicznych przedszkoli, dla których organem prowadzącym jest Miasto G. i ich wartości punktowej na drugim etapie postępowania rekrutacyjnego oraz określenia dokumentów niezbędnych dla potwierdzenia tych kryteriów, przez jej oddalenie, ewentualnie o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Ponadto wniósł o zasądzenie na rzecz Wojewody [...] kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Gmina Miasta G. wniosła o jej oddalenie w całości oraz zasądzenie "od skarżącego na rzecz organu" zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego według norm przepisanych. Wskazała, że uchwała objęta rozstrzygnięciem nadzorczym nie narusza przepisów prawa powszechnie obowiązującego. Organ prowadzący ma możliwość pozyskania przez rodziców dziecka odpowiedniego zaświadczenia, zaś przedmiotowe zaświadczenia nie są w żaden sposób upubliczniane przez placówkę przedszkolną.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.), zwanej dalej p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc pod rozwagę z urzędu jedynie nieważność postępowania. W rozpoznawanej sprawie nie zachodzi żadna z okoliczności skutkujących nieważnością postępowania, o jakich mowa w art. 183 § 2 p.p.s.a. i nie zachodzi żadna z przesłanek, o których mowa w art. 189 p.p.s.a., które Naczelny Sąd Administracyjny rozważa z urzędu dokonując kontroli zaskarżonego skargą kasacyjną wyroku. W tych okolicznościach w sprawie badaniu podlegały wyłącznie zarzuty podniesione w skardze kasacyjnej na uzasadnienie przytoczonych podstaw kasacyjnych.

Skarga kasacyjna ma usprawiedliwione podstawy.

Rada Miasta G. podjęła [...] grudnia 2019 r. uchwałę nr [...], zmieniającą uchwałę nr XXXIV/351/2017 z [...] lutego 2017 r., w której wprowadzono następujące zmiany:

- § 1 pkt 6 otrzymał brzmienie: "6) kandydat został poddany obowiązkowym szczepieniom ochronnym określonym w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 753 ze zm.) lub też został zwolniony z tego obowiązku z przyczyn zdrowotnych – 3 pkt". - § 1 pkt 1 uchwały zmieniającej;

- § 2 pkt 6 otrzymał brzmienie: "6) zaświadczenie lekarskie, że kandydat, został poddany obowiązkowym szczepieniom określonym w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 18 sierpnia 2011 roku w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 753 ze zm.) lub też został zwolniony z tego obowiązku z przyczyn zdrowotnych." - § 1 pkt 2 uchwały zmieniającej.

Wojewoda [...] zaskarżonym rozstrzygnięciem nadzorczym stwierdził nieważność § 1 pkt 2 uchwały zmieniającej. Materialnoprawną podstawę do działania Rady Miasta w zakresie określenia kryteriów obowiązujących na drugim etapie postępowania rekrutacyjnego do publicznych przedszkoli i oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych stanowiła ustawa Prawo oświatowe. Z ustawy tej wynika, że: "Oświata w Rzeczypospolitej Polskiej stanowi wspólne dobro całego społeczeństwa; kieruje się zasadami zawartymi w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a także wskazaniami zawartymi w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych oraz Konwencji o Prawach Dziecka." System oświaty obejmuje przedszkola, w tym z oddziałami integracyjnymi lub specjalnymi, przedszkola integracyjne i specjalne oraz inne formy wychowania przedszkolnego (art. 2 pkt 1). Rekrutację przeprowadza się w oparciu o zasadę powszechnej dostępności (art. 13 ust. 1 pkt 3). Wychowanie przedszkolne obejmuje, co do zasady dzieci w wieku od lat 3 do 7 (art. 31), z tym że dziecko w wieku lat 6 jest obowiązane odbyć roczne przygotowanie przedszkolne (art. 3 ust. 4) a pozostałe mają prawo z niego korzystać (art. 31 ust. 6). Zapewnienie realizacji powyższego warunku oraz prawa stanowi zadanie własne gminy (art. 31 ust. 8, 10 i 11).

Przyjmowanie dzieci do publicznych przedszkoli regulują art. 130 i następne Prawa oświatowego. Do przedszkola publicznego przyjmowane są dzieci zamieszkałe na terenie danej gminy (art. 131 ust. 1). W przypadku większej liczby kandydatów przeprowadza się postępowanie rekrutacyjne (art. 131 ust. 2) według wskazanych w tym przepisie 7 kryteriów, jak wielodzietność rodziny kandydata; niepełnosprawność kandydata; niepełnosprawność jednego z rodziców kandydata; niepełnosprawność obojga rodziców kandydata; niepełnosprawność rodzeństwa kandydata; samotne wychowywanie kandydata w rodzinie; objęcie kandydata pieczą zastępczą, które mają jednakową wartość (ust. 3). Nabór może mieć również drugi etap (ust. 4), dla którego kryteria ustala autonomicznie gmina, nie więcej niż 6 (ust. 6), mogących mieć różną wartość, "z uwzględnieniem zapewnienia jak najpełniejszej realizacji potrzeb dziecka i jego rodziny, zwłaszcza potrzeb rodziny, w której rodzice lub rodzic samotnie wychowujący kandydata muszą pogodzić obowiązki zawodowe z obowiązkami rodzinnymi, oraz lokalnymi potrzebami społecznymi". Do przedszkola w razie wolnych miejsc mogą być przyjęci kandydaci spoza gminy (art. 131 ust. 7).

Przyjęcie następuje na wniosek opisany w art. 149 ust. 1 pkt 1-6 ustawy Prawo oświatowe oraz art. 150 ust. 1 pkt 1-6 tej ustawy. Zawierać on powinien m.in. imię, nazwisko, datę urodzenia oraz numer PESEL kandydata, a w przypadku braku numeru PESEL - serię i numer paszportu lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość; imiona i nazwiska rodziców kandydata, adres miejsca zamieszkania rodziców i kandydata, adres poczty elektronicznej i numery telefonów rodziców kandydata, o ile je posiadają oraz wskazanie kolejności wybranych publicznych przedszkoli. Ustawodawca wskazał również dokumenty jakie winny być do niego załączone na potwierdzenie spełnienia przyjętych kryteriów naboru i jaką mają czy mogą mieć formę (oświadczenia, zaświadczenia, dokumenty lub ich kopie). Wniosek zawiera dane osobowe, które są gromadzone wyłącznie dla potrzeb postępowania rekrutacyjnego prowadzonego przez komisję rekrutacyjną na zasadach określonych w art. 160 ustawy Prawo oświatowe. Do publicznej wiadomości podawane są tylko wyniki postępowania rekrutacyjnego (art. 158 ust. 1).

Dodatkowe punkty możliwe do uzyskania za spełnienie obowiązku ustawowego, wynikającego z ustawy z 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (t.j. Dz. U. 2019, poz. 1239 ) tj. poddanie się obowiązkowym szczepieniom ochronnym określonym w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 753 ze zm.) lub też zwolnienie z tego obowiązku z przyczyn zdrowotnych, nie przesądzają o przyjęciu lub odmowie przyjęcia kandydata do przedszkola. Spełnienie tego kryterium daje możliwość pozyskania 3 pkt na 61 możliwych przy spełnieniu wcześniejszym kryteriów z etapu I rekrutacji. Wskazana ustawa określa w art. 1 pkt 1-3 zasady i tryb zapobiegania oraz zwalczania zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, w tym zasady i tryb rozpoznawania i monitorowania sytuacji epidemiologicznej oraz podejmowania działań przeciwepidemicznych i zapobiegawczych w celu unieszkodliwienia źródeł zakażenia, przecięcia dróg szerzenia się zakażeń i chorób zakaźnych oraz uodpornienia osób podatnych na zakażenie; zadania organów administracji publicznej w zakresie zapobiegania oraz zwalczania zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi; uprawnienia i obowiązki świadczeniodawców oraz osób przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie zapobiegania oraz zwalczania zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Stanowi w art. 5 ust. 1 lit. b, że "Osoby przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są obowiązane na zasadach określonych w ustawie do poddawania się (...) szczepieniom ochronnym, (...). W przypadku osoby nieposiadającej pełnej zdolności do czynności prawnych odpowiedzialność za wypełnienie obowiązków, o których mowa w ust. 1, ponosi osoba, która sprawuje prawną pieczę nad osobą małoletnią lub bezradną, albo opiekun faktyczny w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2017 r. poz. 1318 i 1524) (art. 5 ust. 2). Osoby, określone na podstawie art. 17 ust. 10 pkt 2, są obowiązane do poddawania się szczepieniom ochronnym przeciw chorobom zakaźnym określonym na podstawie ust. 10 pkt 1, zwanymi dalej "obowiązkowymi szczepieniami ochronnymi" (ust. 1). Obowiązek szczepienia jest egzekwowany w trybie egzekucji administracyjnej i art. 115 Kodeksu wykroczeń. Zgodnie z art. 68 ust. 1 Konstytucji RP każdy ma prawo do ochrony zdrowia, a władze publiczne są obowiązane do zapewnienia szczególnej opieki zdrowotnej dzieciom (art. 68 ust. 3 Konstytucji). Profilaktyka przed chorobami epidemiologicznymi jest konstytucyjnym obowiązkiem władz publicznych (art. 68 ust. 4 Konstytucji). Obowiązek poddania dziecka obowiązkowym szczepieniom ochronnym realizuje wskazywane wyżej powinności państwa względem jednostki oraz ogółu społeczeństwa (zob. wyrok NSA z dnia 7 lutego 2018 r., sygn. akt II OSK 934/16, pub. www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Nie powinno budzić zatem wątpliwości, że przepis prawa nakładający obowiązek szczepień ochronnych posiada bardzo silne umocowanie aksjologiczne. Jest to zatem regulacja szczególna skierowana do wszystkich mieszkańców terytorium Polski, która powoduje, że przyjęcie kryterium potwierdzenia spełnienia tego obowiązku nie jest kryterium dyskryminującym. Wybór kandydata do przedszkola prowadzony jest z jednorodnej grupy kandydatów. Nie zmusza też kandydata do czynienia tego czego prawo mu nie nakazuje (art. 31 pkt 2 Konstytucji) ani nie pozbawia prawa do opieki przedszkolnej.

W konsekwencji, jak to stwierdzono w skardze kasacyjnej, Wojewoda nie kwestionuje samej możliwości uzyskania przez daną placówkę (przedszkole) informacji na temat odbytych przez kandydata szczepień lub przeciwwskazaniach do ich odbycia a jedynie formę dokumentu potwierdzającego powyższą informację, wskazanego w § 1 pkt 2 uchwały zmieniającej. Jak to bowiem prawidłowo przyjął Wojewoda w obowiązującym systemie prawa brak jest przepisu przyznającego organowi stanowiącemu jednostki samorządu terytorialnego kompetencję do stanowienia o obowiązku potwierdzania poddania dziecka obowiązkowym szczepieniom ochronnym w czasie trwania rekrutacji do publicznych przedszkoli w formie zaświadczenia lekarskiego.

Do przedszkola publicznego przyjmowane są dzieci zamieszkałe na terenie danej gminy (art. 131 ust. 1 u.p.o.). W przypadku większej liczby kandydatów przeprowadza się postepowanie rekrutacyjne (art. 131 ust. 2 u.p.o.) a organ prowadzący określa dokumenty niezbędne do potwierdzenia dodatkowych kryteriów, wprowadzonych na podstawie art. 131 ust. 4 u.p.o. Jednakże dla zachowania zasady równości wyrażonej w art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, winny być to dokumenty możliwe do uzyskania przez wszystkich biorących udział w rekrutacji w przypadku spełnienia kryterium określonego uchwałą rady gminy. Z zasady równości wynika bowiem nakaz jednakowego traktowania podmiotów prawa w obrębie określonej klasy (kategorii). Wszystkie podmioty prawa charakteryzujące się w równym stopniu daną cechą istotną (relewantną), powinny być traktowane równo, a więc według jednakowej miary, bez zróżnicowań, zarówno dyskryminujących, jak i faworyzujących. Jeżeli zatem prawodawca różnicuje podmioty prawa, które charakteryzują się wspólną cechą istotną, to wprowadza odstępstwo od zasady równości. Podmioty różniące się mogą natomiast być traktowane odmiennie. Ocena każdej regulacji prawnej z punktu widzenia zasady równości musi być zatem poprzedzona dokładnym zbadaniem sytuacji prawnej podmiotów i przeprowadzeniem analizy, tak gdy chodzi o cechy wspólne jak i cechy różniące (patrz wyroki Trybunału Konstytucyjnego: z 9 marca 1988 r. U 7/87, z 20 października 1998 r. K 7/98, z 17 maja 1999 r. P 10/01, z 13 grudnia 2007 r. SK 37/06 i z 18 marca 2014 r. SK 53/12, pub. www.trybunal.gov.pl).

Zgodnie z art. 17 ust. 8 pkt 1 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń u ludzi, osoby prowadzące szczepienia ochronne prowadzą dokumentację medyczną dotyczącą obowiązkowych szczepień ochronnych, w tym przechowują karty uodpornienia oraz dokonują wpisów potwierdzających wykonanie szczepienia. Natomiast § 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z 9 listopada 2015 r. w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania mającego zastosowanie w niniejszej sprawie w zakresie wskazanym w § 72 obecnie obowiązującego rozporządzenia Ministra Zdrowia z 6 kwietnia 2020 r. w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania - określa między innymi rodzaje i zakres dokumentacji medycznej oraz sposób jej przetwarzania. Zgodnie z tymi aktami prawnymi informacje o wszystkich wykonanych szczepieniach powinny być odnotowane równolegle w dwóch podstawowych dokumentach, tj. karcie uodpornienia i książeczce szczepień. Karta uodpornienia stanowi dokumentację wewnętrzną systemu opieki zdrowotnej i jest przechowywana przez świadczeniobiorcę sprawującego opiekę profilaktyczną nad daną osobą, a w przypadku osób nieubezpieczonych przez państwowego powiatowego inspektora sanitarnego. Książeczka szczepień stanowi natomiast dokumentację indywidualną zewnętrzną osoby szczepionej i jest przechowywana przez tę osobę, przez jego ustawowego przedstawiciela lub faktycznego opiekuna. W rezultacie należy przyjąć, że jedynym dokumentem zewnętrznym poświadczającym okoliczność poddania dziecka (lub nie ze względów medycznych) obowiązkowym szczepieniom jest książeczka szczepień. Tymczasem zapis § 1 pkt 2 uchwały zmieniającej Rady Miasta G. wymaga przedłożenia przez rodziców (opiekunów) zaświadczenia lekarskiego że "kandydat został poddany obowiązkowym szczepieniom ochronnym określonym w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 753 ze zm.) lub też został zwolniony z tego obowiązku z przyczyn zdrowotnych". Także w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd uznał, że dokumentem poświadczającym obowiązek poddania się dziecka obowiązkowym szczepieniom jest zaświadczenie lekarskie. Stanowisko to nie znajduje jednak potwierdzenia w przywołanych przepisach i skutkuje niemożliwością przedstawienia legalnego dokumentu potwierdzającego spełnienie, przewidzianego przez Radę Miasta G., kryterium branego pod uwagę w procesie rekrutacji do przedszkola.

Nie można zgodzić się z Sądem pierwszej instancji, że na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych rodzice (opiekunowie) dziecka mają prawo do pozyskania od lekarza zaświadczenia co do przeciwwskazań medycznych dziecka do wykonania szczepień. Sąd ten argumentował to tym, że skoro świadczeniobiorca jest uprawniony do wydawania zaświadczeń lekarskich na potrzeby uczestnictwa dzieci w zajęciach sportowych i w zorganizowanym wypoczynku na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, to tym bardziej takich zaświadczeń nie można odmówić na potrzeby rekrutacji do przedszkola. Tymczasem przepis ten i inne przepisy prawa materialnego nie przewidują, że realizacja tego obowiązku potwierdzana jest w formie owego zaświadczenia lekarskiego. Pacjentom korzystającym ze świadczeń z opieki zdrowotnej, objętych finansowaniem ze środków publicznych nie przysługują bowiem wszelkie zaświadczenia na ich żądanie lecz tylko wymienione w powszechnie obowiązujących przepisach prawa. Zgodnie bowiem z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych: "Świadczeniobiorcy na podstawie ustawy nie przysługują: 1) orzeczenia o zdolności do prowadzenia pojazdów mechanicznych oraz inne orzeczenia i zaświadczenia lekarskie wydawane na życzenie świadczeniobiorcy, jeżeli nie są one związane z dalszym leczeniem, rehabilitacją, niezdolnością do pracy, kontynuowaniem nauki, uczestnictwem dzieci, uczniów, słuchaczy zakładów kształcenia nauczycieli i studentów w zajęciach sportowych i w zorganizowanym wypoczynku, a także jeżeli nie są wydawane dla celów pomocy społecznej, wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej, orzecznictwa o niepełnosprawności, uzyskania zasiłku pielęgnacyjnego, uzyskania świadczenia uzupełniającego, o którym mowa w ustawie z 31 lipca 2019 r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji (Dz. U. poz. 1622 i 2473 oraz z 2020 r. poz. 252), lub ustalenia przyczyn i rodzaju uszkodzeń ciała związanych z użyciem przemocy w rodzinie;". Sąd pierwszej instancji sam przyznał, "że zasadnie wnioskuje organ nadzoru, że w tym ustawowym katalogu brak wprost zaświadczeń na potrzeby rekrutacji do przedszkola, ale skoro świadczeniobiorca jest uprawniony do zaświadczeń lekarskich na potrzeby uczestnictwa dzieci w zajęciach sportowych i zorganizowanym wypoczynku, to tym bardziej takich zaświadczeń nie można odmówić na potrzeby rekrutacji do przedszkola. Za takim wnioskowaniem przemawia również przepis art. 23 ust. 1 ustawy z 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz.U. z 2019 r., poz. 1127), który przewiduje prawo pacjenta do dostępu do dokumentacji medycznej dotyczącej jego stanu zdrowia oraz udzielonych mu świadczeń zdrowotnych. Podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych udostępnia dokumentację medyczną (art. 26 ust. 1) przez sporządzenie jej wyciągu, odpisu, kopii lub wydruku (art. 27 ust. 1 pkt 2)". Jednak wskazywane przez Sąd pierwszej instancji prawo pacjenta do dostępu do dokumentacji medycznej i udzielonych mu świadczeń zdrowotnych nie oznacza prawa pacjenta do żądania wystawienia przez lekarza zaświadczenia lekarskiego o odbyciu obowiązkowych szczepień, które mógłby przedłożyć w procesie rekrutacji do przedszkola. Zdaniem NSA, przywołane przepisy wydania takiego zaświadczenia nie przewidują. Należy mieć bowiem na uwadze, że ustawodawca wyraźnie wskazał okoliczność, w której dopuszcza wydanie zaświadczenia lekarskiego o wykonaniu szczepienia, jednakże dotyczy to wyłącznie szczepienia dodatkowego – zalecanego szczepienia ochronnego - art. 19 ust. 8 pkt 1 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Biorąc pod uwagę racjonalność ustawodawcy, gdyby dopuszczał możliwość wydawania zaświadczeń lekarskich o wykonaniu szczepień obowiązkowych, to mając na uwadze ww. przepis art. 19 ust. 8 pkt 1 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi jednoznacznie uregulowałby tą kwestię w przepisach ustawowych. Należy mieć również na uwadze, że ustawodawca nałożył na lekarza obowiązek zamieszczenia w dokumentacji medycznej informacji o wydaniu orzeczenia, iż nie stwierdzono przeciwwskazań do kwalifikacji małoletniego pacjenta do sczepień przewidzianych w Programie Szczepień Ochronnych. Jednocześnie na potrzeby podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych informacje o przeprowadzonym lekarskim badaniu kwalifikacyjnych do szczepienia dotyczące stanu zdrowia i choroby powinny zostać odnotowane w indywidualnej dokumentacji wewnętrznej pacjenta w ramach opisu udzielonych mu świadczeń zdrowotnych, obok informacji o wykonanych szczepieniach. Z przepisu art. 17 ust. 2 i 4 u.z.z.z. wynika że zaświadczenie o powyższym można wydać tylko po przeprowadzeniu badania kwalifikacyjnego przez lekarza. W dokumentacji indywidualnej zewnętrznej pacjenta lekarz powinien wpisać informację o wydaniu takiego zaświadczenia pacjentowi lub opiekunowi prawnemu. Zaświadczenie (dokumentację indywidualną zewnętrzną), a w przypadku prowadzenia dokumentacji w postaci papierowej, jej kopię lub dokładny opis, dołącza się do dokumentacji indywidualnej wewnętrznej. Mając powyższe na względzie zasadne jest twierdzenie Wojewody, że brak jest podstaw prawnych do przyjęcia, że lekarz może wydać zaświadczenie lekarskie o odbyciu obowiązkowego szczepienia ochronnego.

Żądanie takiej formy dokumentu (zaświadczenia) potwierdzającego obowiązek zaszczepienia, wbrew twierdzeniom Gminy Miasta G., nie potwierdza orzecznictwo wojewódzkich sądów administracyjnych. Z owego orzecznictwa wynika, że wprowadzenie oświadczenia o poddaniu dziecka obowiązkowym szczepieniom, jako kryterium dostępu do publicznego żłobka lub przedszkola, nie jest dyskryminujące dla dzieci, których rodzice nie złożyli stosownego oświadczenia (por. wyroki: WSA w Gliwicach z 6 sierpnia 2019 r. (nieprawomocne), sygn. akt III SA/Gl 2019 r., WSA w Gorzowie Wkp. z 29 sierpnia 2019 r. sygn. akt II SA/Go 406/19 (nieprawomocne), WSA w Olsztynie z 23 września 2019 r. sygn. akt. II SA/Ol 493/19 i WSA w Warszawie z 9 stycznia 2020 r. sygn. akt II SA/Wa 1302/19 (nieprawomocne), pub. www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Także w przywoływanym przez Gminę Miasta G. wyroku WSA w Poznaniu z 24 czerwca 2020 r. sygn. akt II SA/Po 166/20 (sprawa dotycząca rekrutacji do żłobka) Sąd nie wypowiedział się co do możliwości żądania takiej formy dokumentu (zaświadczenia) potwierdzającego obowiązek zaszczepienia.

Należy uznać, że do udowodnienia poddania się dziecka obowiązkowym szczepieniom (niewypełnienia tego obowiązku z przyczyn medycznych) wystarczające jest złożenie przez rodzica lub opiekuna dziecka stosownego oświadczenia. Oświadczenie to powinno być złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej przy odpowiednim zastosowaniu art. 150 ust. 6 w zw. z ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo oświatowe w zw. z art. 131 ust. 4 tej ustawy. Wbrew twierdzeniom Gminy Miasta G. i Sądu pierwszej instancji oświadczenie to może podlegać weryfikacji przez placówkę (organy przedszkola) odpowiednim zastosowaniu zasad określonych w art. 150 ust. 7-10 w zw. z art. 131 ust. 4 ustawy Prawo oświatowe. Natomiast żądanie zaświadczenia lekarskiego, w sytuacji gdy lekarz nie ma obowiązku jego wydania, stanowi wymóg zbyt rygorystyczny, a przez to i dyskryminujący te dziecko, które zostały zaszczepione (lub nie z przyczyn medycznych), a co nie zostało potwierdzone zaświadczeniem lekarskim a jedynie np. oświadczeniem rodzica (opiekuna). W sytuacji bowiem, gdy rodzic (opiekun) dziecka potwierdzi obowiązek poddania dziecka obowiązkowym szczepieniom (nie wypełnienia tego obowiązku z przyczyn medycznych) w innej formie, to nie będzie ono mogło brać udziału w rekrutacji do przedszkola prowadzonego przez Miasto G. na równych z innymi zasadach. Uchwała nie przewiduje bowiem innej formy potwierdzenia spełnienia obowiązku ustawowego poddania dziecka obowiązkowym szczepieniom (lub nie z przyczyn medycznych). W konsekwencji uznać należy, że wprowadzony przez Radę Miasta G. kategoryczny nakaz wykazania spełnienia obowiązku poddania dziecka szczepieniom w formie zaświadczenia lekarskiego, którego rodzic (opiekun) nie może uzyskać z powodu braku prawnego obowiązku wydania takiego dokumentu przez lekarza, wykracza poza delegację ustawową z art. 131 ust. 4 u.p.o. w zakresie określenia dokumentów niezbędnych do potwierdzenia spełnienia kryterium wskazanego w § 1 pkt 1 uchwały zmieniającej.

Przedstawionego stanowiska, nie może podważyć przywołana w odpowiedzi na skargę kasacyjną regulacja zawarta w art. 3a ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do 3 lat, ponieważ ustawa ta nie ma zastosowania do rekrutacji do przedszkola. Bowiem wychowanie przedszkolne obejmuje, co do zasady dzieci w wieku od lat 3 do 7 (art. 31 u.p.o.).

W konsekwencji za zasadne należy uznać zarzuty sformułowane w punktach 1, 2, 4 i 5 skargi kasacyjnej.

Zasadny jest również zarzut z punktu 6, tj. naruszenia art. 17 ust. 8 pkt 1 u.z.z.z. w zw. z art. 23 ust. 2 ustawy o prawach pacjenta i RPP w zw. z art. 9 RODO oraz art. 51 ust. 1 Konstytucji RP, którego to naruszenia Wojewoda upatruje w tym, że Sąd błędnie uznał, iż przedszkole posiada uprawnienia do gromadzenia i przetwarzania danych stanowiących element dokumentacji medycznej. Przede wszystkim należy zauważyć, że jak już wykazano wyżej obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości uzyskania zaświadczenia lekarskiego potwierdzającego odbycie przez kandydata do przedszkola obowiązkowych szczepień ochronnych lub o zwolnieniu z tego obowiązku z przyczyn zdrowotnych wskazanych w § 2 punkt 6 kontrolowanej uchwały Rady Miasta G. W szczególności nie wynika to z przepisów art. 17 ust. 8 pkt 1 u.z.z.z. i art. 16 ust 1 pkt 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych w zw. z art. 23 ust. 1 i 2 ustawy o prawach pacjenta i RPP. Nie budzi wątpliwości NSA, że informacje dotyczące poddania się przez kandydata do przedszkola obowiązkowym szczepieniom ochronnym lub o zwolnieniu z tego obowiązku z przyczyn zdrowotnych, stanowią dane wrażliwe kandydata do przedszkola. Zatem żądanie wskazanych zaświadczeń, w sytuacji braku podstaw prawnych do wydania przez lekarza takich zaświadczeń, narusza wprost konstytucyjną zasadę ochrony prywatności wskazaną w art. 51 ust. 1 Konstytucji RP, który stanowi, że nikt nie może być obowiązany inaczej niż na podstawie ustawy do ujawnienia informacji dotyczących jego osoby.

Zgodzić należy się z Sądem pierwszej instancji, że informacje dotyczące odbycia przez kandydata do przedszkola obowiązkowych szczepień ochronnych lub o zwolnieniu z tego obowiązku z przyczyn zdrowotnych, to dane dotyczące zdrowia kandydata i przestrzegania obowiązków ustawowych. Zatem zgodnie z art. 9 ust. 1 RODO zabronione jest ich przetwarzanie. Bowiem stosownie do treści tego przepisu "Zabrania się przetwarzania danych osobowych ujawniających pochodzenie rasowe lub etniczne, poglądy polityczne, przekonania religijne lub światopoglądowe, przynależność do związków zawodowych oraz przetwarzania danych genetycznych, danych biometrycznych w celu jednoznacznego zidentyfikowania osoby fizycznej lub danych dotyczących zdrowia, seksualności lub orientacji seksualnej tej osoby". Stosownie do art. 9 ust. 2 pkt i) RODO, ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli spełniony jest warunek gdy przetwarzanie jest niezbędne ze względów związanych z interesem publicznym w dziedzinie zdrowia publicznego, takich jak ochrona przed poważnymi transgranicznymi zagrożeniami zdrowotnymi lub zapewnienie wysokich standardów jakości i bezpieczeństwa opieki zdrowotnej oraz produktów leczniczych lub wyrobów medycznych, na podstawie prawa Unii lub prawa państwa członkowskiego, które przewidują odpowiednie, konkretne środki ochrony praw i wolności osób, których dane dotyczą, w szczególności tajemnicę zawodową. Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 2 pkt a) RODO, ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli spełniony jest warunek gdy osoba, której dane dotyczą, wyraziła wyraźną zgodę na przetwarzanie tych danych osobowych w jednym lub kilku konkretnych celach, chyba że prawo Unii lub prawo państwa członkowskiego przewidują, iż osoba, której dane dotyczą, nie może uchylić zakazu, o którym mowa w ust. 1. Sąd pierwszej instancji na poparcie swojego stanowiska o możliwości przetwarzania przez placówkę przedszkolną danych przedstawił argumentację opartą na żądaniu od kandydata oświadczenia. Tymczasem w niniejszej sprawie uchwałodawca ustalił obowiązek złożenia zaświadczenia, którego co do zasady kandydat nie może uzyskać. Zatem obowiązek wynikający z kontrolowanej uchwały ma charakter bezwzględny, bowiem jego niewypełnienie pozbawia kandydata uzyskania dodatkowych punktów kwalifikacyjnych w sytuacji wywiązywania się z obowiązku poddania się szczepieniom. Inaczej byłoby gdyby na kandydata nałożono wymóg złożenia oświadczenia o wypełnieniu obowiązku poddania się szczepieniom, bądź o zwolnieniu go od takiego obowiązku. Jednak oświadczenie kandydata, który spełnia warunki do uzyskania dodatkowych punktów kwalifikacyjnych, o wyrażeniu zgody na przetwarzanie jego danych osobowych nie będzie wywierało pożądanego skutku skoro obowiązek wynikający z kwestionowanej przez Wojewodę uchwały dotyczy złożenia nieprzewidzianego przez przepisy prawa krajowego zaświadczenia. Żaden przepis prawa krajowego nie upoważnia rady gminy do podjęcia uchwały zobowiązującej kandydata do przedłożenia zaświadczenia lekarskiego potwierdzającego odbycie szczepień ( lub o przeciwwskazaniach co do tego). Zatem placówka prowadząca nabór (przedszkole) może gromadzić i przetwarzać informacje o odbytych przez kandydata obowiązkowych szczepieniach lub informacje o istniejących przeciwwskazaniach do odbycia tychże szczepień, jednakże, co należy podkreślić, tylko w zakresie jaki wynikałby z treści złożonych przez rodziców (opiekunów prawnych) kandydata oświadczeń, nie zaś zaświadczeń lekarskich. Placówka (przedszkole) nie może bowiem żądać dokumentów medycznych i w tym zakresie nie jest uprawniona do przetwarzania takiej dokumentacji, albowiem dopuszczalną prawem formą potwierdzenia odbycia obowiązkowych szczepień jest książeczka sczepień.

Zauważyć też należy, że zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy o prawach pacjenta i RPP dane zawarte w dokumentacji medycznej podlegają ochronie określonej w tej ustawie oraz w przepisach odrębnych. W rezultacie zbieranie danych osobowych, także tych wrażliwych powinno odbywać się dla oznaczonych, zgodnych z prawem celów. Cele przetwarzania danych osobowych wyznaczane są każdorazowo przepisami przyznającymi kompetencje do przetwarzania danych. Gromadzenie danych w formie zaświadczeń lekarskich o szczepieniach kandydatów, wydawanych na podstawie dokumentacji medycznej oznaczałoby tworzenie bazy danych wrażliwych przez podmioty, które nie są do przetwarzania takich danych uprawnione. Przywoływane przez Sąd i Gminę Miasto G. regulacje gwarantujące ochronę danych osobowych zgromadzonych w procesie rekrutacji do przedszkola w szczególności art. 160 ust. 1 i 2 u.p.p., pozostają bez wpływu na przedstawione wyżej stanowisko o braku podstaw prawnych do przetwarzania danych kandydatów do przedszkola w formie żądania zaświadczenia potwierdzającego spełnienie obowiązku poddania się szczepieniom obowiązkowym (lub nie z przyczyn medycznych).

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie można zgodzić się też ze stanowiskiem Sądu pierwszej instancji, że regulacje zawarte w przepisach art. 149 ust. 1 pkt 1-6, art. 150 ust. 1 pkt 1-6 i art. 158 ust. 1 ustawy Prawo oświatowe, jako regulacja szczególna wyłączają stosowanie przepisów ustawy z 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych oraz przepisów RODO. Sąd pierwszej instancji nie dostrzegł bowiem, że wskazane regulacje ustawy Prawo oświatowe nie obejmują zaświadczeń lekarskich (które jak wynika z kontrolowanej uchwały, żądane są w drugim etapie naboru do przedszkola) potwierdzających, że kandydat został poddany obowiązkowym szczepieniom ochronnym lub też został zwolniony z tego obowiązku z przyczyn zdrowotnych,

Nietrafny okazał się natomiast zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. (z punktu 3 skargi kasacyjnej). Przepis ten reguluje wymogi dla uzasadnienia wyroku. Wszystkie wymienione w tym przepisie wymogi zostały przez Sąd spełnione. Tymczasem Wojewoda zarzuca niewłaściwą konstrukcję uzasadnienia wyroku, polegająca na błędnym uznaniu, że organ nadzoru nie wykazał, iż wprowadzony obowiązek udokumentowania spełnienia nowego kryterium w drodze zaświadczenia narusza prawo. Zatem skarżący kasacyjnie zmierza tym zarzutem do podważenia merytorycznego stanowiska Sądu pierwszej instancji, co nie może mieć miejsca na gruncie regulacji zawartej w art. 141 § 4 p.p.s.a.

Mając powyższe na względzie Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że Sąd pierwszej instancji niezasadnie, z naruszeniem art. 148 p.p.s.a. uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze. Dlatego Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 188 p.p.s.a. uwzględnił skargę kasacyjną i uchylił zaskarżony wyrok i uznając, że istota sprawy jest dostatecznie wyjaśniona rozpoznał skargę.

Z przedstawionego wyżej stanowiska wynika, że Wojewoda słusznie uznał, że § 1 pkt 2 uchwały nr [...] Rady Miasta G. z dnia [...] grudnia 2019 r. istotnie narusza wskazane wyżej przepisy prawa, dlatego trafnie na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym stwierdził nieważność § 1 pkt 2 tej uchwały. W tych okolicznościach Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 151 oddalił skargę.

O kosztach postępowania kasacyjnego od Gminy Miasta G. na rzecz Wojewody, ograniczających się do wynagrodzenia radcy prawnego, orzeczono na podstawie art. 203 pkt 2 p.p.s.a.