Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący : Sędzia NSA Izabela Dobosz ( spr. ) Sędziowie AWSA : Mariusz Kotulski Wojciech Jakimowicz Protokolant Edyta Domagalska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 września 2005 r. sprawy ze skargi P. B. na bezczynność Prezydenta Miasta K. I. zobowiązuje Prezydenta Miasta K. do rozpatrzenia wniosku z dnia 23 czerwca 2004 r. i do wydania w terminie czternastu dni od otrzymania akt sprawy decyzji o odmowie udzielenia P. B. informacji publicznej lub do jej udzielenia; II. nakazuje ściągnąć od Prezydenta Miasta K. na rzecz Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, kwotę 100 ( sto ) złotych tytułem wpisu którego nie uiścił skarżący.

W dniu 23 VI 2004 r. P. B. złożył do Prezydenta m. K. wniosek o udzielenie mu na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej informacji z zakresu przygotowania odpowiedzi na jego wnioski o udzielenie mu informacji publicznej , złożone w 2004r. Chodziło o podanie wszystkich decyzji, poleceń służbowych ( wydawanych także ustnie ), pism okólnych itp. dotyczących przygotowania lub udzielenia mu informacji publicznej, a także o nazwiska, imiona oraz funkcje osób przygotowujących lub zabierających stanowisko w kwestii przygotowywania lub udzielania mu informacji publicznej. W szczególności prosił o umożliwienie mu wglądu do :

1) Dokumentów lub materiałów , o których mowa powyżej .

2) Wszelkich pism lub pisemnych poleceń związanych z przygotowywaniem lub udzielaniem mu informacji publicznej .

3) Opinii prawnych związanych z przygotowywaniem lub udzielaniem informacji publicznej (także tych , które bezpośrednio nie dotyczyły jego osoby).

4) Wersji " uzgodnieniowych " lub poprawnie " uzgodnionych " pism związanych z przygotowaniem lub udzielaniem mu informacji publicznej .

5) Wersji " uzgodnieniowych " pism związanych z przygotowaniem lub udzielaniem mu informacji publicznej , które zostały odrzucone lub których nie uzgodniono.

6) Wersji pism posiadających parafę aprobującą, a także parafę osoby przygotowującej je w myśl regulaminów organizacyjnych Urzędu Miasta K. lub Zarządzenia [...] PM.

Wnosił o umożliwienie mu skopiowania wybranych udostępnionych materiałów w formie kserokopii oraz zapisu na nośniku cyfrowym (płyta CD).

W dniu 27 IX 2004 r. P. B. złożył zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na bezczynność Prezydenta Miasta K. w związku z nieudzielaniem mu informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z 23 VI 2004 r. Powołał się na to, że w terminie, o którym mowa w art. 13 ustawy o dostępie do informacji publicznej Prezydent Miasta K. nie wydal decyzji.

Pismem z 2 VII 2004 r. (nr [...]) Dyrektor Magistratu w odpowiedzi na pismo z 23 VI 2004 r. stwierdził, że informacje, których żąda P. B. nie są informacjami o sprawach publicznych, tym samym nie stanowią informacji publicznej . Powołano się na art. 73 §1 kpa czyli na przysługujące stronie prawo przeglądania akt sprawy oraz sporządzania z nich notatek i odpisów, a także uwierzytelnienia sporządzonych odpisów z akt sprawy lub wydania uwierzytelnionych odpisów, o ile jest to uzasadnione ważnym interesem ( art. 73 §2 kpa ). Poinformowano, że uwierzytelnienia podlegają opłacie skarbowej, zgodnie z ustawą z 9 IX 2000 r., o opłacie skarbowej (Dz.U. z 2000 r. Nr 86, poz. 960 ze zm .).

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz nadesłanym piśmie z 25 IV 2005r. P. B. wnosi o stwierdzenie bezczynności Prezydenta Miasta K. i nakazanie mu realizacji wniosku z 23 VI 2004r o udostępnienie mu informacji publicznej w terminie 7 dni. Wnosi także o stwierdzenie, że wnioskowane do wglądu we wniosku z 23 VI 2004r dokumenty osobowe stanowią informację publiczną ( art. 3 ust. 2 pkt 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej ) oraz iż stanowiska zajmowane przez funkcjonariuszy publicznych, o których mowa we wniosku stanowią informację publiczną (art.6 ust. l pkt 4 lit "b" i "c" oraz pkt 3 lit "d" i "e" ustawy o dostępie do informacji publicznej).

W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta K. wnosi o oddalenie skargi jako nie mającej oparcia w obowiązujących przepisach prawa i o zasądzenie od strony skarżącej na rzecz Prezydenta Miasta K. kosztów zastępstwa procesowego wg norm przypisanych .

Organ stwierdza, że 2 VII 2004r P. B. został poinformowany pismem Dyrektora Magistratu z dnia 2 VII 2004r, że informacje, o które wnosi nie stanowią informacji publicznej , gdyż nie są informacjami o sprawach publicznych , co zdaniem organu stanowiło załatwienie wniosku strony. Powołano się w związku z tym na wyroki NSA, sygn. akt II SA 4059/02 oraz sygn. II SA 2867/02, iż odmowa udostępnienia informacji publicznej wymaga wydania decyzji administracyjnej tylko wówczas , gdy chodzi o informację publiczną . Organ zatem wnosi o odrzucenie skargi P. B. jako bezzasadnej. Na rozprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Krakowie w dniu 12 IX 2005r. pełnomocnik Prezydenta Miasta K. wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje .

Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z 30 VIII 2002r (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (p.o.p.p.s.a.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosuj ą środki określone w ustawie.

Bezsporne jest, że pismo Dyrektora Magistratu A. K. z 2 VII 2004r (k.7 akt sądowych ) nie jest decyzją administracyjną. Jakkolwiek z treści tego pisma wyraźnie wynika rozstrzygnięcie sprawy co do istoty , a mianowicie uznanie , iż informacje , o które P. B. wnosi, "nie są informacjami o sprawach publicznych , tym samym nie stanowią informacji publicznej" (...) podlegającej udostępnieniu w oparciu o przepisy ustawy z 6 IX 2001 r., o dostępie do informacji publicznej ( Dz.U. Nr 112 , poz. 1198 ze zm .) Pismo to jednak nie zostało podpisane przez Prezydenta Miasta K., a zatem przez organ administracji publicznej ( art. 104 kpa ), ale przez Dyrektora Magistratu, nie spełnia zatem podstawowego wymogu uznania go za decyzję u rozumieniu art. 107 § 1 kpa ( pismo to nie spełnia także innych koniecznych wymogów decyzji).

Sąd rozpatrujący skargę na bezczynność Prezydenta Miasta K. w zakresie nieudostępnienia skarżącemu decyzji, poleceń i pism, o których mowa w jego wniosku z 23 VI 2004r nie wypowiada się, ani nie przesądza, czy stanowią one , czy też nie informację publiczną. Należy zauważyć, że zarówno wniosek skarżącego został sformułowany bardzo ogólnie, jak i wspomniane pismo z 2 VII 2004 r., zawierało równie ogólną odpowiedź.

Orzekając w niniejszej sprawie sąd zajmuje stanowisko, iż organ powinien wniosek skarżącego załatwić zgodnie z procedurą administracyjną tzn. udzielić informacji albo wydać decyzję odmowną , a nie załatwiać sprawy przy pomocy pisma . Co prawda przywołano w odpowiedzi na skargę sygnatury orzeczeń NSA na poparcie tezy organu , iż wniosek skarżącego w tym przypadku nie wymagał wydania decyzji , jednak należy stwierdzić , że stanowisko zawarte w tych orzeczeniach było krytykowane w literaturze np. R. S.: Ustawa o dostępie do informacji publicznej ( Wybrane zagadnienia w świetle orzecznictwa sądowego /, P i P 2004r, nr 2 , s .102 ; a także Prawo mediów, W-wa 2005, s. 249) a nadto nie jest ono powszechnie przyjmowane w orzecznictwie.

W rozpatrywanej sprawie skarżący nie sprecyzował o jakie konkretne materiały mu chodziło ( stwierdzając ogólnie, że chodzi o informacje z zakresu przygotowania odpowiedzi na jego wnioski o udzielenie mu informacji publicznej , złożone w 2004r ), a organ nie próbował zwrócić się do skarżącego o doprecyzowanie złożonego wniosku; jednocześnie poinformowano skarżącego w piśmie z 2 VII 2004r., iż sprawa nie mieści się w zakresie ustawy z 6 IX 2001 r o dostępie do informacji publicznej . Informując skarżącego nadto o treści art. 73 § 1 i § 2 kpa Dyrektor Magistratu tym samym zasugerował, iż chodzić może o dostęp do akt sprawy znajdujących się w urzędzie, których P. B. jest stroną. Pojawił się zatem nowy wątek sprawy, ( co do którego nie ma również jednolitości w orzecznictwie ) czy akta sprawy administracyjnej podlegają, czy nie regulacji ustawy z 6 IX 2001 r.

Zdaniem Sądu w rozpatrywanej sprawie istnieje spór miedzy skarżącym i organem o to , czy żądana przez niego informacja jest informacją publiczną, a nie o to , czy znajduje tu zastosowanie w ogóle ustawa z 6 IX 2001 r., (taki był niewątpliwie temat rozstrzygnięcia w wyroku NSA z 11 XII 2002r., II SA 2867/02). Wydanie decyzji administracyjnej pozwoli dopiero wdrożyć kontrolę administracyjną i sądową. Odmowa udostępnienia dokumentów dokonana w drodze pisma powoduje przedłużenie sprawy ewentualnego udzielenia informacji o wiele miesięcy po to , aby sąd dopiero musiał uznać, że w danym przypadku należy zastosować instrumenty prawne, o których mowa w ustawie z 6 IX 2001r.

Zdaniem Sądu pozostaje to w sprzeczności z duchem tej ustawy, której ideą przewodnią jest jak najszybsze uzyskanie informacji publicznej. Sąd orzekający w niniejszej sprawie jest zdania, że wydanie od razu decyzji administracyjnej odmawiającej udostępnienia informacji w sprawie takiej , jak rozpatrywana, nie stoi w sprzeczności z treścią art. 16 ustawy. W przeciwnym bowiem razie organ naraża się na zarzut niezałatwienia wniosku strony, gdyż odpowiedź w postaci pisma nie jest ani udzieleniem żądanej informacji, ani też władczym, jednostronnym aktem organu rozstrzygającym konkretną sprawę ( chyba, że udałoby się tego rodzaju pismo potraktować jako decyzję, co zresztą w niniejszej sprawie nie miało miejsca ). W prawie administracyjnym nie uznaje się bowiem pisma za rozstrzygnięcie merytoryczne sprawy , a co najwyżej informację dla strony.

W rozpatrywanym przypadku strona składająca wniosek o udostępnienie informacji publicznej nie zwraca się o udzielenie jej pouczenia , gdzie ma się zwrócić z jakąś sprawa ( co uzasadniałoby np. wystosowanie do niej odpowiedzi w formie pisma ) , ale wszczyna postępowanie administracyjne, które musi zakończyć się jakimś aktem lub czynnością kończącą wszczęte postępowanie.

Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji wyroku na podstawie art. 149 ustawy z 30 VIII 2002r Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270).

O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 i 223 § 2 p.o.p.p.s.a.