Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 31 maja 2022 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Monika Krzyżaniak Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Wyporska-Frankiewicz (spr.) Asesor WSA Anna Dębowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 31 maja 2022 roku sprawy ze skargi Skarbu Państwa - Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo Bełchatów na decyzję Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 29 września 2021 r. nr GiK-ll.7221.53.2021.ML w przedmiocie rozpatrzenia zarzutów do danych ewidencyjnych zawartych w operacie opisowo-kartograficznym ewidencji gruntów i budynków oddala skargę

Łódzki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego decyzją z dnia 29 września 2021 r. nr GiK-II.7221.53.2021.ML wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2021 r., poz. 735 ze zm.) – dalej: "kpa" oraz art. 7b ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r., poz. 2052 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania Skarbu Państwa Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo Bełchatów od decyzji Starosty Bełchatowskiego z dnia 30 czerwca 2021 r. o rozpatrzeniu zarzutów do danych ewidencyjnych zawartych w operacie opisowo-kartograficznym ewidencji gruntów i budynków powstałym w ramach przeprowadzonej modernizacji ewidencji gruntów i budynków obrębu [...] gm. [...] dotyczących działek [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] w obrębie [...] gm. [...]; utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Powyższe rozstrzygnięcia zapadły w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Starosta Bełchatowski po rozpatrzeniu zarzutów zgłoszonych przez Lasy Państwowe, Nadleśnictwo Bełchatów z siedzibą: ul. [...], [...] B. zgłoszonych do danych ewidencyjnych zawartych w operacie opisowo-kartograficznym ewidencji gruntów i budynków powstałym w ramach przeprowadzonej modernizacji ewidencji gruntów i budynków obrębu [...], gm. [...], dotyczących działek oznaczonych numerami: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] w obrębie [...] gminy [...] oraz budynków wykazanych na działce oznaczonej numerem [...] w obrębie [...], gm. [...]; orzekł:

I. o uwzględnieniu zarzutów i wprowadzeniu zmian w części przedmiotu ewidencji gruntów i budynków obrębu [...] gm. [...] poprzez zmianę roku zakończenia budowy budynków ewidencyjnych numer [...] i [...] posadowionych na działce oznaczonej numerem [...] z roku 1995 na rok 1970, zgodnie z wykazami zmian danych ewidencyjnych zaewidencjonowanymi w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym za nr [...];

II. o odrzuceniu zarzutów w części dotyczącej danych ewidencyjnych działek oznaczonych numerami: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] w obrębie [...] gminy [...].

Od powyższej decyzji odwołanie złożył Skarb Państwa Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe Nadleśnictwo Bełchatów.

Opisaną we wstępie decyzją Łódzki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. Organ odwoławczy przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania oraz powołał przepisy mające zastosowanie w niniejszej sprawie. Nadto, organ odwoławczy wyjaśnił, że dane objęte modernizacją przeprowadzoną na obszarze obrębu [...], zawarte w projekcie operatu opisowo-kartograficznego, stały się z dniem 1 grudnia 2020 r. danymi ewidencji gruntów i budynków a informacja o tym została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa Łódzkiego z dnia [...] r. pod poz. [...] oraz w Biuletynie Informacji Publicznej. Pismem z dnia 30 grudnia 2020 r., doprecyzowanym w dniu 22 stycznia 2021 r., a następnie w dniu 8 lutego 2021 r. oraz w dniu 12 lutego 2021 r. Lasy Państwowe zgłosiły zarzuty do danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków ujawnionych w operacie opisowo - kartograficznym powstałym w ramach przeprowadzonej modernizacji ewidencji gruntów i budynków obrębu [...]. Zarzuty te dotyczyły danych ewidencyjnych działek oznaczonych numerami: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] w obrębie [...] oraz roku zakończenia budowy budynków wykazanych na działce [...]. Natomiast powyższa modernizacja ewidencja gruntów i budynków prowadzona była na mocy obowiązującego do dnia 30.07.2021 r. rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa w sprawie ewidencji gruntów i budynków z dnia 29 marca 2001 r. (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r., poz. 393 z dnia 3 stycznia 2019 r.). Dalej organ odwoławczy podniósł, że Lasy Państwowe w swoich pismach wskazywały na rozbieżności kształtu granicy obrębu ewidencyjnego w stosunku do granic działek oraz granicy jednostki ewidencyjnej (gminy). Pismem z dnia 28 stycznia 2021 r. Starosta Bełchatowski wyjaśnił stronie, że zasady ustalania granic obrębów ewidencyjnych regulują zapisy § 7 i § 8 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, w szczególności, zgodnie z § 7 ust. 8 rozporządzenia, granicę obrębu wyznacza zbiór punktów granicznych położonych na tej granicy i należących do przyległych do niej działek ewidencyjnych. Natomiast stosownie do § 6 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków granice jednostek ewidencyjnych odpowiadają granicom administracyjnym gmin, a w przypadku gdy w skład gminy wchodzi miejscowość o statusie miasta - również granicom administracyjnym miasta. Z kolei granice gmin ustala Rada Ministrów. Starosta wyjaśnił także, że w świetle przytoczonych przepisów prawa, granice gmin nie mogą ulec zmianie w procesie modernizacji ewidencji gruntów i budynków. Wobec powyższego wszczęto postępowanie administracyjne w sprawie rozstrzygnięcia zarzutów w zakresie danych ewidencyjnych działek oznaczonych wskazanymi powyżej numerami w obrębie [...] oraz roku zakończenia budowy budynków wykazanych na działce oznaczonej nr [...]. Dalej organ przypomniał, że w trakcie prac modernizacyjnych ewidencji gruntów i budynków wykonawca prac dokonał numerycznego opisu granic działek ewidencyjnych na podstawie dokumentacji geodezyjnej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego sporządzonej przy zakładaniu, na podstawie poprzednio obowiązujących przepisów, ewidencji gruntów - operat podstawowy wsi [...] nr ewid. [...] oraz operatu technicznego z założenia wektorowej mapy ewidencji gruntów nr ewid. [...]. Następnie za pomocą tak określonych współrzędnych, obliczył powierzchnie działek w hektarach z precyzją zapisu do 0,0001 ha. Organ podnosił także, że w ramach rozpatrywania zgłoszonych zarzutów, wykonawca prac modernizacyjnych ponownie dokonał analizy dokumentacji znajdującej się w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym - nie znalazł jednak podstaw do zmiany przebiegu granic przedmiotowych działek. Dalej organ zaznaczył, że Lasy Państwowe w piśmie znak ZG.223.17.2020 z dnia 12 lutego 2021 r. wskazywały współrzędne punków granicznych przedmiotowych działek w układzie współrzędnych 2000, które ich zdaniem odzwierciedlają prawidłowy przebieg granic działek, jednak bez wskazania źródła swych twierdzeń. A w piśmie znak ZG.223.17.2020 z dnia 13 maja 2021 r. Lasy Państwowe wyjaśniły, iż wskazane współrzędne stanowią odczyt z Leśnej Mapy Numerycznej. Organ odwoławczy powołując się na przepisy rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków, podniósł że niesłusznym jest zarzut odwołującego się, iż przekazane dane dotyczące przebiegu granic w postaci współrzędnych punktów granicznych stanowiących odczyt z Leśnej Mapy Numerycznej powinny stanowić podstawę do zmiany przebiegu granic działek w ewidencji gruntów i budynków. Materiałów przekazanych przez Lasy Państwowe nie można zaliczyć do żadnych z dokumentów wymienionych w § 36 rozporządzenia, a tylko takie mogą stanowić podstawę wykazania w ewidencji przebiegu granic działek ewidencyjnych. Organ zaznaczył, że pomijając kwestię dla jakich potrzeb powstały te dane, to nie znajdują się one w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym. Nie ma zatem m.in. gwarancji, że przy ich pomiarze zostały spełnione wymogi dokładnościowe nałożone przez Rozporządzenie Ministra Rozwoju w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego z dnia 18 sierpnia 2020 r. (Dz.U. z 2020 r., poz. 1429). Organ wyjaśnił również, że jeżeli brak jest dokumentacji wymienionej w § 36 lub jeżeli zawarte w niej dane nie są wiarygodne, dane dotyczące przebiegu granic działek ewidencyjnych pozyskuje się w wyniku geodezyjnych pomiarów terenowych lub geodezyjnych pomiarów fotogrametrycznych poprzedzonych ustaleniem przebiegu tych granic. W przypadku danych przekazanych przez Lasy Państwowe w ogóle nie ma mowy o tym, że granice tak pomierzone były granicami ustalanymi pomiędzy właścicielami nieruchomości. Tym samym dyskwalifikuje to te dane jako mogące stanowić podstawę dokonania zmiany w ewidencji gruntów i budynków, odnośnie przebiegu granic działek ewidencyjnych. W ocenie organu, strona nietrafnie sklasyfikowała przekazane przez siebie dane jako źródła danych ewidencyjnych niezbędnych do założenia ewidencji wymienione w § 35 rozporządzenia, gdyż jedynie dokumenty wymienione w § 36 służą do wykazania przebiegu granic działek. Organ odwoławczy dalej zaznaczył, że w przypadku, gdy strona kwestionuje przebieg granicy wynikający z dokumentacji geodezyjnej, to jest to granica sporna, a organy ewidencyjne nie są uprawione do rozstrzygania sporów o prawo własności czy o granice działek, lecz jedynie do zbadania czy na podstawie dostępnych dokumentów zasadne jest dokonanie zmian wpisów istniejących w ewidencji. Starosta bowiem, jako organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków, ma, wynikający z ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, obowiązek bieżącego aktualizowania ewidencyjnych danych o charakterze podmiotowym i przedmiotowym, ale nie oznacza to jednak, iż jest on właściwy co do rozstrzygania sporów własnościowych. Organ wskazał, że prawo co prawda dopuszcza korektę danych ewidencyjnych, ale tyko gdy nie budzą one wątpliwości i są przez prawo dopuszczone. Z tych względów, w przekonaniu organu odwoławczego, granice nieruchomości wykazane w ewidencji gruntów nie przesadzają jeszcze o ich bezsporności, jednakże zmian w tym zakresie nie można dochodzić w postępowaniu modernizacyjnym, gdyż rozstrzygniecie sporu, co do położenia znaków granicznych może nastąpić w postępowaniu rozgraniczeniowym. Organem właściwym do przeprowadzenia rozgraniczenia nieruchomości jest wójt (burmistrz, prezydent miasta) oraz w przypadkach określonych w ustawie, sąd (art. 29 ust. ustawy Prawo geodezyjne i kardiograficzne).

Na powyższą decyzję skargę, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, wniósł pełnomocnik Skarbu Państwa - Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo Bełchatów zarzucając jej naruszenie:

I. przepisów prawa materialnego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. § 37 - 39 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków, poprzez ich niezastosowanie i uznanie, że brak było podstaw do wykonania geodezyjnych pomiarów terenowych lub geodezyjnych pomiarów fotogrametrycznych lub okazania granic w terenie, w sytuacji w której na podstawie dokumentów przedłożonych przez Skarżącego można było powziąć istotne wątpliwości co do wiarygodności danych zawartych w dokumentacji, o której mowa w § 36 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków;

II. naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy:

1) art. 8 w zw. z art. 11 kpa, przez uchybienie obowiązkowi prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów władzy publicznej, a także zaniechanie wyjaśnienia przez organ przesłanek, którymi kierował się przy rozstrzygnięciu sprawy;

2) art. 107 § 1 pkt 6 w zw. z art. 107 § 3 kpa, przez niedokonanie oględzin, co skutkowało tym, że organ nie poznał położenia znaków granicznych ustabilizowanych w terenie i nie miał wiedzy na temat rzeczywistego przebiegu granic;

3) art. 7 kpa, art. 12 § 1 kpa, art. 10 § 1 kpa art. 77 § 1 kpa art. 8, art. 9 kpa i art. 80 kpa poprzez:

— brak wyjaśnienia wszystkich okoliczności faktycznych, w szczególności niepodjęcie żadnych czynności zmierzających do ustalenia czy przebieg granic działek ewidencyjnych zawarty w dokumentacji, o której mowa w § 36 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków jest wiarygodny;

— nierozpoznanie istoty sprawy i ograniczenie się do stwierdzenia, że "przekazane przez Skarżącego dane dotyczące przebiegu granic w postaci współrzędnych punktów granicznych stanowiących odczyt z Leśnej Mapy Numerycznej nie mogą stanowić podstawy do zmiany przebiegu granic działek w ewidencji gruntów i budynków", podczas gdy Skarżący w odwołaniu od decyzji Starosty Bełchatowskiego wywodził, że dane te winny wzbudzić zastrzeżenia organów, co do wiarygodności danych zawartych w dokumentacji, o której mowa w § 36 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków.

W konsekwencji Skarżący wniósł o: uchylenie decyzji Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 29 września 2021 r. utrzymującej w mocy decyzję Starosty Bełchatowskiego z dnia 30 czerwca 2021 r. i uchylenie decyzji Starosty Bełchatowskiego z dnia 30 czerwca 2021 r., w zakresie pkt II o odrzuceniu zarzutów w części dotyczącej danych ewidencyjnych działek oznaczonych numerami [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] w obrębie [...] gminy [...] a także o zasądzenie od organu na rzecz Skarżącego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W odpowiedzi na skargę organ, wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie jest uzasadniona.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2021 r., poz. 137) i art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 329 ze zm.) – dalej: ppsa, sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem stosując środki określone w ustawie. Równocześnie w myśl art. 134 § 1 ppsa sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W myśl art. 145 § 1 ppsa sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie: 1) uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, jeżeli stwierdzi: naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (lit. a), naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (lit. b), inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy (lit. c); 2) stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 kpa lub w innych przepisach; 3) stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub innych przepisach. W przypadku zaś gdy nie zachodzą okoliczności wskazane w art. 145 § 1 ppsa skarga, zgodnie z art. 151 ppsa, podlega oddaleniu w całości albo w części. Z wymienionych przepisów wynika, że badanie legalności zaskarżonej decyzji lub postanowienia przez sąd administracyjny obejmuje ocenę prawidłowości zastosowania przepisów prawa materialnego i ich wykładni przez organ administracji oraz zgodność z prawem procesowym, regulującym postępowanie przed organami administracji. Dokonując kontroli działalności administracji publicznej sąd administracyjny nie jest uprawniony do merytorycznego załatwienia sprawy i posiada jedynie uprawnienia kasacyjne.

Badając legalność zaskarżonej decyzji w tak zakreślonej kognicji sąd nie stwierdził naruszenia przez organy administracji przepisów prawa materialnego lub procesowego uzasadniającego uwzględnienie skargi.

Przedmiotem kontroli w niniejszej sprawie była decyzja Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego, którą utrzymano w mocy decyzję Starosty Bełchatowskiego w sprawie zarzutów do danych ewidencyjnych zawartych w operacie opisowo-kartograficznym ewidencji gruntów i budynków powstałym w ramach przeprowadzonej modernizacji ewidencji gruntów i budynków obrębu [...] gmina [...] w zakresie wskazanych w jej treści działek.

W świetle powyższego w pierwszej kolejności należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 2020 r., poz. 2052 ze zm.) – dalej: uPGiK przez ewidencję gruntów i budynków (kataster nieruchomości) rozumie się system informacyjny zapewniający gromadzenie, aktualizację oraz udostępnianie, w sposób jednolity dla kraju, informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych podmiotach władających lub gospodarujących tymi gruntami, budynkami lub lokalami. Jedną z zasad prowadzenia ewidencji gruntów i budynków jest zasada aktualności, zgodnie z którą starostowie są zobowiązani do utrzymywania operatu ewidencyjnego w stanie zgodności z dostępnymi dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi. W przypadku stwierdzenia, że ewidencja gruntów i budynków stała się nieaktualna, organy administracji geodezyjnej i kartograficznej zobowiązane są podjąć działania niezbędne do jej zaktualizowania, a jednym z "narzędzi" służących do realizacji powyższego celu jest modernizacja ewidencji.

Stosownie do art. 24a uPGiK, starosta może zarządzić przeprowadzenie modernizacji ewidencji gruntów i budynków na obszarze poszczególnych obrębów ewidencyjnych (ust. 1). Starosta podaje do publicznej wiadomości informację o rozpoczęciu prac geodezyjnych oraz informuje o trybie postępowania związanego z modernizacją ewidencji gruntów i budynków (ust. 2). Informacje, o których mowa w ust. 2, podlegają wywieszeniu na okres 14 dni na tablicy ogłoszeń w siedzibie starostwa powiatowego (ust. 3). Projekt operatu opisowo-kartograficznego podlega, na okres 15 dni roboczych, wyłożeniu do wglądu osób fizycznych, osób prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, w siedzibie starostwa powiatowego (ust. 4). Starosta informuje o terminie i miejscu wyłożenia, o którym mowa w ust. 4, poprzez wywieszenie tej informacji na tablicy ogłoszeń w siedzibie starostwa powiatowego i właściwego urzędu gminy, na co najmniej 14 dni przed dniem wyłożenia, oraz ogłoszenia jej w prasie o zasięgu krajowym (ust. 5). Każdy, czyjego interesu prawnego dotyczą dane ujawnione w projekcie operatu opisowo-kartograficznego, może w okresie wyłożenia projektu do wglądu zgłaszać uwagi do tych danych (ust. 6). Upoważniony pracownik starostwa powiatowego, posiadający uprawnienia, o których mowa w art. 43 pkt 2, przy udziale przedstawiciela wykonawcy prac geodezyjnych związanych z modernizacją ewidencji gruntów i budynków, w terminie 15 dni roboczych od upływu terminu wyłożenia do wglądu projektu operatu opisowo-kartograficznego, rozstrzyga o przyjęciu lub odrzuceniu uwag zgłoszonych do tego projektu, po czym informuje zgłaszającego uwagi o sposobie rozpatrzenia uwag oraz sporządza wzmiankę o treści zgłoszonych uwag i sposobie ich rozpatrzenia w protokole (ust. 7). Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 7, dane objęte modernizacją, zawarte w projekcie operatu opisowo-kartograficznego stają się danymi ewidencji gruntów i budynków i podlegają ujawnieniu w bazie danych ewidencji gruntów i budynków. Informację o tym starosta ogłasza w dzienniku urzędowym województwa oraz w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej starostwa (ust. 8). Każdy, czyjego interesu prawnego dotyczą dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków ujawnione w operacie opisowo-kartograficznym, może w terminie 30 dni od dnia ogłoszenia w dzienniku urzędowym województwa informacji, o której mowa w ust. 8, zgłaszać zarzuty do tych danych (ust. 9). O uwzględnieniu lub odrzuceniu zarzutów starosta rozstrzyga w drodze decyzji (ust. 10). Do czasu ostatecznego zakończenia postępowania, o którym mowa w ust. 10, w stosunku do gruntów, budynków lub lokali, których dotyczą zarzuty, dane ujawnione w operacie opisowo-kartograficznym nie są wiążące (ust. 11). Zarzuty zgłoszone po terminie określonym w ust. 9 traktuje się jak wnioski o zmianę danych objętych ewidencją gruntów i budynków (ust. 12).

Równocześnie odnotować należy, iż w myśl § 55 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. z 2019 r., poz. 393) – dalej: rozporz.w.spr.EGiB, modernizacja ewidencji to zespół działań technicznych, organizacyjnych i administracyjnych podejmowanych przez starostę w celu: 1) uzupełnienia bazy danych ewidencyjnych i utworzenie pełnego zakresu zbiorów danych ewidencyjnych zgodnie z wymogami rozporządzenia oraz 2) modyfikacji istniejących danych ewidencyjnych do wymagań określonych w rozporządzeniu. Zaznaczyć przy tym należy, że ewidencja gruntów i budynków ma charakter techniczno-deklaratoryjny, ujawnianie w niej określonych praw do gruntu spełnia tylko funkcję informacyjną. Wpis w ewidencji gruntów i budynków nie kreuje stanu prawnego nieruchomości (tj. np. nie przyznaje nikomu prawa własności), a jedynie odzwierciedla ten stan prawny, wynikający z innych dokumentów (np. księgi wieczystej). Jednocześnie wskazać należy, że gdy strona kwestionuje przebieg granicy wynikający z dokumentacji geodezyjnej, to jest to granica sporna. Podkreślić przy tym należy, że spory te niewątpliwie nie są rozstrzygane w drodze modernizacji ewidencji. Organ ewidencyjny jedynie rejestruje w ewidencji gruntów i budynków te stany prawne, które zostały ustalone w innym trybie lub przez inne organy orzekające i wynikają z potwierdzających je dokumentów.

Zgodnie z § 35 rozporz.w.spr.EGiB, tj. przepisem zamieszczonymi w rozdziale 2 rozporz.w.spr.EGiB zatytułowanego "Zakładanie ewidencji gruntów i budynków", źródłami danych ewidencyjnych niezbędnych do założenia ewidencji są: 1) materiały i informacje zgromadzone w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym, 2) wyniki pomiarów fotogrametrycznych, 3) wyniki terenowych pomiarów geodezyjnych, 4) dane zawarte w innych ewidencjach i rejestrach, prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów przez: sądy, organy administracji publicznej oraz państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne, 5) dane zawarte w dokumentach udostępnionych przez zainteresowane osoby, organy i jednostki organizacyjne, 6) dane zawarte w dokumentacji architektoniczno-budowlanej gromadzonej i przechowywanej przez organy administracji publicznej, 7) wyniki oględzin. Stosownie zaś do § 36 rozporz.w.spr.EGiB przebieg granic działek ewidencyjnych wykazuje się w ewidencji na podstawie dokumentacji geodezyjnej, przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, sporządzonej: 1) w postępowaniu rozgraniczeniowym, 2) w celu podziału nieruchomości, 3) w postępowaniu scaleniowym i wymiany gruntów, 4) w postępowaniu dotyczącym scalenia i podziału nieruchomości, 5) na potrzeby postępowania sądowego lub administracyjnego, a następnie wykorzystanej do wydania prawomocnego orzeczenia sądowego lub ostatecznej decyzji administracyjnej, 6) przy zakładaniu, na podstawie poprzednio obowiązujących przepisów, katastru nieruchomości i ewidencji gruntów i budynków; 7) przez Straż Graniczną, jeżeli dokumentacja ta określa przebieg granic państwa z dokładnością odpowiednią dla ewidencji; 8) w wyniku geodezyjnego pomiaru sytuacyjnego istniejących lub wznowionych znaków granicznych albo wyznaczonych punktów granicznych. Odnotować również należy, iż w myśl § 37 ust. 1 rozporz.w.spr.EGiB jeżeli brak jest dokumentacji wymienionej w § 36 lub jeżeli zawarte w niej dane nie są wiarygodne, dane dotyczące przebiegu granic działek ewidencyjnych pozyskuje się w wyniku geodezyjnych pomiarów terenowych lub geodezyjnych pomiarów fotogrametrycznych poprzedzonych ustaleniem przebiegu tych granic. Spory graniczne nie wstrzymują czynności związanych z założeniem ewidencji, a w razie ich wystąpienia przebieg spornych granic działek ewidencyjnych wykazuje się na podstawie danych państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego lub wyników pomiaru stanu posiadania na gruncie (§ 39 rozporz.w.spr.EGiB). W świetle powyższego nie można jednak nie dostrzec, iż w myśl § 56 ust. 1 rozporz.w.spr.EGiB przy wykonywaniu modernizacji ewidencji gruntów i budynków przepisy rozdziału 2 stosuje się odpowiednio, niemniej jednak z wyłączeniem § 34, 40, 41, 42 i 43. Tym samym więc jak słusznie wskazał organ administracji przy aktualizacji operatu ewidencyjnego znajdą odpowiednie zastosowanie przepisy § 35 – 36 wskazanego rozporządzenia. Natomiast przy sporządzaniu dokumentacji określającej przebieg granic działek ewidencyjnych na potrzeby aktualizacji operatu ewidencyjnego odpowiednie zastosowanie znajdą przepisy § 37 – 39 tegoż rozporządzenia.

Tym samym więc jak już wskazywano źródła danych wprowadzanych i aktualizowanych w ewidencji zostały określone w § 35 rozporz.w.spr.EGiB, natomiast przepis § 36 tegoż rozporządzenia stanowi, iż podstawę aktualizacji danych operatu ewidencyjnego w zakresie przebiegu granic stanowi dokumentacja geodezyjna przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego sporządzana na potrzeby wskazanych w treści tego przepisu postępowań. Podkreślić przy tym należy, jak słusznie zauważył organ odwoławczy, że dopiero gdy brak dokumentacji wymienionej w przywołanych powyżej przepisach lub gdy zawarte w tej dokumentacji dane nie są wiarygodne – wówczas dokumentację określającą przebieg granic działek ewidencyjnych na potrzeby aktualizacji operatu ewidencyjnego sporządza się na podstawie odpowiednio stosowanego § 37 rozporz.w.spr.EGiB, zgodnie z którym jeżeli brak jest dokumentacji wymienionej w § 36 tegoż rozporządzenia lub jeżeli zawarte w niej dane nie są wiarygodne, wówczas dane dotyczące przebiegu granic działek ewidencyjnych pozyskuje się w wyniku geodezyjnych pomiarów terenowych lub geodezyjnych pomiarów fotogrametrycznych poprzedzonych ustaleniem przebiegu tychże granic. W niniejszej sprawie stosowna dokumentacja, przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, istniała. W świetle powyższego rację miał więc organ uznając za niesłuszny zarzut strony skarżącej, że przekazane dane dotyczące przebiegu granic w postaci współrzędnych punktów granicznych stanowiących odczyt z Leśnej Mapy Numerycznej powinny stanowić podstawę do zmiany przebiegu granic działek w ewidencji gruntów i budynków. Treść § 36 rozporz.w.spr.EGiB wskazuje bowiem wyraźnie na to, że wskazanych materiałów, przekazanych przez stronę skarżącą, nie można zaliczyć do żadnych z wymienionych w tym przepisie (§ 36) dokumentów. Przy czym jedynie dokumenty, na które wskazano w treści tego przepisu (§ 36) mogą stanowić podstawę wykazania w ewidencji przebiegu granic działek ewidencyjnych. Co więcej, jak słusznie wywodzi organ, skoro materiały przekazane przez stronę skarżącą nie znajdują się w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym, to tym samym nie ma m.in. gwarancji, że przy ich sporządzaniu, tj. podczas pomiarów, zostały spełnione wymogi dokładnościowe nałożone przez rozporządzenie Ministra Rozwoju z dnia 18 sierpnia 2020 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (Dz.U. z 2020 r., poz. 1429 ze zm.). Wobec powyższego zasadnie przyjęto, iż skoro w myśl § 37 rozporz.w.spr.EGiB brak jest dokumentacji wymienionej w § 36 lub jeżeli zawarte w niej dane nie są wiarygodne, dane dotyczące przebiegu granic działek ewidencyjnych pozyskuje się w wyniku geodezyjnych pomiarów terenowych lub geodezyjnych pomiarów fotogrametrycznych poprzedzonych ustaleniem przebiegu tych granic, to tym samym dane przekazane przez stronę skarżącą nie mogą stanowić podstawy dokonania zmiany w ewidencji gruntów i budynków odnośnie przebiegu granic działek ewidencyjnych – istnieje bowiem odpowiednia dokumentacja wymieniona w § 36 oraz jest ona wiarygodna (została przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego). Odnotować bowiem należy, że w przypadku danych przekazanych przez stronę skarżącą w ogóle nie ma mowy o tym, że granice tak pomierzone były granicami ustalanymi pomiędzy właścicielami nieruchomości - co bez wątpienia dyskwalifikuje te dane, jako mogące stanowić podstawę dokonania zmiany w ewidencji gruntów i budynków, odnośnie przebiegu granic działek ewidencyjnych. Tym samym więc dane przekazane przez stronę skarżącą nie mogły zostać zaklasyfikowane jako źródła danych ewidencyjnych, gdyż do wykazania przebiegu granic działek służą jedynie dokumenty wymienione w § 36 rozporz.w.spr.EGiB. Podkreślić przy tym należy, iż kwestionowanie przez stronę przebiegu granicy wynikającej z dokumentacji geodezyjnej oznacza, iż jest to granica sporna. Przy czym organy ewidencyjne nie są uprawione do rozstrzygania sporów: ani o prawo własności, ani o granice działek lecz jedynie do zbadania, czy na podstawie dostępnych dokumentów zasadne jest dokonanie zmian wpisów istniejących w ewidencji. Sąd podziela argumentację zaprezentowaną w uzasadnieniu skarżonej decyzji, iż organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków ma wynikający z uPGiK obowiązek bieżącego aktualizowania danych ewidencyjnych o charakterze podmiotowym i przedmiotowym, co jednak nie oznacza, że jest on właściwy do rozstrzygania sporów własnościowych. Prawo dopuszcza korektę danych ewidencyjnych, ale tyko pod warunkiem, że nie budzą one wątpliwości i są przez prawo dopuszczone. Co więcej granice nieruchomości wykazane w ewidencji gruntów nie przesadzają jeszcze o ich bezsporności, niemniej jednak zmian w tym zakresie nie można dochodzić w postępowaniu modernizacyjnym. Natomiast rozstrzygnięcie sporu, co do położenia znaków granicznych może nastąpić w postępowaniu rozgraniczeniowym, a organem właściwym do przeprowadzenia rozgraniczenia nieruchomości jest wójt (burmistrz, prezydent miasta) oraz w przypadkach określonych w ustawie, sąd (art. 29 ust. 3 uPGiK). A co za tym idzie dla usunięcia stanu spornego konieczne będzie przeprowadzenie postępowania rozgraniczeniowego, którego wynik będzie mógł stanowić podstawę ujawnienia danych w ewidencji gruntów i budynków.

Wobec powyższego sąd, po analizie zebranego w sprawie materiału dowodowego podziela w całości ustalenia i ocenę dokonaną przez organ administracji. Analiza akt sprawy potwierdza, że organy podjęły w sprawie niezbędne czynności mające na celu wyjaśnienie wszystkich okoliczności istotnych dla jej rozstrzygnięcia. Odnotować należy, iż w trakcie prac modernizacyjnych ewidencji gruntów i budynków wykonawca prac dokonał numerycznego opisu granic działek ewidencyjnych na podstawie dokumentacji geodezyjnej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, sporządzonej przy zakładaniu ewidencji gruntów, tj. operat podstawowy wsi [...] nr ewid. [...] oraz operat techniczny z założenia wektorowej mapy ewidencji gruntów nr ewid. [...] oraz – w dalszej kolejności - za pomocą tak określonych współrzędnych obliczył powierzchnię działek w hektarach z precyzją zapisu do 0.0001 ha (szczegółowo określono powierzchnię działek). W okresie wyłożenia projektu operatu opisowo - kartograficznego do wglądu, strona skarżąca zgłosiła uwagi do danych dotyczących użytków gruntowych wykazanych na działkach oznaczonych numerami: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] oraz budynków ewidencyjnych o numerach [...] i [...] posadowionych na działce oznaczonej numerem [...]. Uwagi zostały uwzględnione - w projekcie operatu opisowo-kartograficznego ewidencji gruntów i budynków obrębu [...] gminy [...] w miejsce budynków o numerach ewidencyjnych [...] i [...] posadowionych na działce oznaczonej numerem [...] wykazano jeden budynek ewidencyjny numer [...] o powierzchni zabudowy 78 m2 a grunty działek oznaczonych numerami [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] w całości wykazano jako użytek Ls – lasy, o czym poinformowano zgłaszającego uwagi. Następnie strona skarżąca zgłosiła zarzuty do danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków ujawnionych w operacie opisowo-kartograficznym powstałym w ramach przeprowadzonej modernizacji ewidencji gruntów i budynków obrębu [...], gminy [...], które dotyczyły danych ewidencyjnych działek oznaczonych numerami: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] w obrębie [...] gminy [...] oraz roku zakończenia budowy budynków wykazanych na działce oznaczonej numerem [...] w obrębie [...], gm. [...]. Odnotować należy, iż rozpatrując wskazane zarzuty dokonano ponownej analizy dokumentacji znajdującej się w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym, niemniej jednak nie znaleziono podstaw do zmiany przebiegu granic przedmiotowych działek zgodnie z przedłożoną przez stroną skarżącą Leśną Mapą Numeryczną.

W toku postępowania uczyniono zadość zasadzie czynnego udziału stron w postępowaniu zawiadamiając o możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Tym samym organy administracji przeprowadziły postępowanie w sposób zgodny z przepisami obowiązującego prawa, dokonując prawidłowej oceny zgromadzonych w aktach sprawy materiałów, a sąd w pełni działania te akceptuje. Wydane w sprawie rozstrzygnięcie zostało należycie umotywowane poprzez wskazanie dowodów, na których je oparto oraz przyczyn, dla których organy nie podzieliły argumentacji strony skarżącej. Organy wyjaśniły również w należyty sposób podstawę prawną wydanych decyzji.

Wobec powyższego sąd nie podzielił argumentacji strony skarżącej dotyczącej naruszenia wskazanych w skardze przepisów prawa materialnego i procesowego.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art. 151 ppsa.

is