Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Zbigniew Kruszewski po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym skargi R. G. na czynność Burmistrza Miasta i Gminy z dnia 27 grudnia 2022 roku w przedmiocie ogłoszenia o zamiarze przeprowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia na świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego postanawia odrzucić skargę.

Pismem z dnia 27 grudnia 2023 roku R. G. (dalej: skarżący), reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika r.pr. M. S., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na czynność Burmistrza Miasta i Gminy (dalej: organ) w przedmiocie ogłoszenia o zamiarze przeprowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia na świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego.

Powyższe ogłoszenie o zamiarze przeprowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia na świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego z dnia 27 grudnia 2022 roku zostało zamieszczone w dniu 28 grudnia 2022 roku w Biuletynie Informacji Publicznej Miasta i Gminy P. (a także na stronie [...] oraz na tablicy informacyjnej Urzędu Miasta i Gminy P. oraz w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej). W punkcie 1 oraz 3 ogłoszenia została wskazana jego podstawa prawna – art. 23 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 19 ust. 1 pkt 3 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku – o publicznym transporcie drogowym (Dz. U. z 2023 r. poz. 2778 ze zm., dalej: u.p.t.z.), która wskazywała na to, że ogłoszenie dotyczy zamiaru bezpośredniego zawarcia umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego.

Skarżący natomiast wniósł skargę na czynność w przedmiocie rzeczonego ogłoszenia w dniu 28 grudnia 2023 roku (pismo wpłynęło do organu w dniu 2 stycznia 2024 roku – zob. k. 48 akt sądowych) – równo rok po zamieszczeniu ogłoszenia w Internecie.

W odpowiedzi na skargę organ, reprezentowany przez r.pr. J. P. wniósł o jej odrzucenie w związku z uchybieniem terminu do jej wniesienia, lub o ewentualne oddalenie w całości, jako niezasadnej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 59 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.z. - podmiotowi, który jest lub był zainteresowany zawarciem umowy i któremu grozi powstanie szkody w wyniku zarzucanego naruszenia przepisów ustawy powyższej, przysługuje prawo wniesienia skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego.

Art. 60 ust. 1 u.p.t.z. stanowi natomiast, że skargę wnosi się w terminie 30 dni od dnia, w którym skarżący powziął lub przy zachowaniu należytej staranności mógł powziąć informację o czynności podjętej przez organizatora w sprawie.

Według przepisów art. art. 59 ust. 2 u.p.t.z., do postępowania wszczętego na skutek wniesionej skargi stosuje się przepisy ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm., dalej: p.p.s.a.), chyba, że przepisy rozdziału III u.p.t.z. stanowią inaczej.

Natomiast w myśl art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a., sąd odrzuca skargę, jeżeli skarga jest wniesiona po terminie.

W niniejszej sprawie organ zamieścił ogłoszenie w Biuletynie Informacji Publicznej Miasta i Gminy P., a także na stronie [...] w dniu 28 grudnia 2022 roku. Oprócz tego organ umieścił ogłoszenie na tablicy informacyjnej Urzędu Miasta i Gminy P. oraz w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Skarżący powyższych ustaleń faktycznych nie kwestionował. Zatem od dnia 28 grudnia 2022 roku ogłoszenie było dostępne dla zainteresowanych podmiotów – w tym również dla skarżącego.

W tym miejscu należy podkreślić, że skarżący jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą "[...]". Jak zaznaczono w skardze (s. 6 skargi – pismo z dnia 27 grudnia 2023 roku) skarżący od około 17 lat wykonuje usługi transportowe na rzecz gminy P. oraz innych gmin w powiecie [...], a także na rzecz powiatu [...]. Przedsiębiorca jest podmiotem prowadzącym we własnym imieniu działalność gospodarczą. Jednym z elementów pojęcia działalności gospodarczej jest jej profesjonalny (zawodowy) charakter. W istotę działalności gospodarczej wpisane jest wymagane posiadanie niezbędnej wiedzy fachowej, obejmującej nie tylko formalne kwalifikacje, ale także doświadczenie wynikające z praktyki zawodowej oraz ustalone zwyczajowo standardy wymagań (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 września 2005 r., sygn. akt: IV CK 100/05, Lex nr 187120).

Trzeba więc uznać, że skarżący, czyli przedsiębiorca zainteresowany świadczeniem usług transportu publicznego na terenie powiatu [...], posiadający wieloletnie doświadczenie wynikające z praktyki zawodowej, znał procedury udzielania zleceń na wykonywanie przewozu osób. Dlatego też nie sposób przyjąć, że powzięcie informacji przez skarżącego o zamiarze bezpośredniego zawarcia umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego – zamieszczonej w Biuletynie Informacji Publicznej oraz w innych publikatorach i miejscach przewidzianych w art. 23 u.p.t.z. – po upływie blisko roku nastąpiło z należytą starannością, wymaganą przy prowadzeniu działalności gospodarczej.

Nie można przy tym zgodzić się z zarzutem skarżącego, który twierdzi, że w tekście ogłoszenia nie był sygnalizowany zamiar bezpośredniego zawarcia umowy. W rzeczywistości w pkt 1 i 3 ogłoszenia wyraźnie przywołano podstawy prawne, które wskazywały na to, że ogłoszenie dotyczy zamiaru bezpośredniego zawarcia umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego (czego skarżący nie kwestionował).

Zatem należało przyjąć, że termin do wniesienia skargi upłynął 27 stycznia 2023 roku. Skarżący wniósł skargę w dniu 28 grudnia 2023 roku, co oznacza, że skarga została wniesiona z uchybieniem terminu. Skardze nie towarzyszył jednocześnie wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Zaznaczyć należy, że powołanie się na usprawiedliwioną (zdaniem skarżącego) nieświadomość charakteru prawnego zaskarżonej czynności, mogły być (ewentualnie) podnoszone dla uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu. Nie stanowiły jednak uzasadnionej podstawy dla przyjęcia późniejszego, niż wskazanego we wcześniejszym fragmencie uzasadnienia, momentu otwierającego termin do wniesienia skargi.

Wobec powyższego, na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w zw. z art. 58 § 3 p.p.s.a. oraz art. 59 ust. 2 u.p.t.z. Sąd orzekł jak w sentencji.