drukuj    zapisz    Powrót do listy

6460 Znaki towarowe, Własność przemysłowa, Urząd Patentowy RP, Oddalono skargę kasacyjną, II GSK 361/06 - Wyrok NSA z 2007-05-15, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II GSK 361/06 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2007-05-15 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2006-11-15
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Jan Bała /sprawozdawca/
Kazimierz Brzeziński
Rafał Batorowicz /przewodniczący/
Symbol z opisem
6460 Znaki towarowe
Hasła tematyczne
Własność przemysłowa
Sygn. powiązane
VI SA/Wa 126/06 - Wyrok WSA w Warszawie z 2006-04-21
Skarżony organ
Urząd Patentowy RP
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 184
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Rafał Batorowicz Sędziowie NSA Jan Bała(spr.) Kazimierz Brzeziński Protokolant Piotr Mikucki po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2007 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P.U.T. I. Spółki z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2006 r. sygn. akt VI SA/Wa 126/06 w sprawie ze skargi P.U.T. I. Spółki z o.o. w K. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 października 2005 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy oddala skargę kasacyjną .

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2006 r. (sygn. akt. VI SA/Wa 126/06) oddalił skargę P.U.T. I. Spółki z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 października 2005 r. (nr ...) w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji znaku towarowego słowno-graficznego "I Intel" nr R 141156 dla towarów w kl. 37: instalowanie i naprawa urządzeń elektrycznych, instalowanie i naprawa alarmów przeciwpożarowych, instalowanie i naprawa alarmów przeciwwłamaniowych, instalacja i naprawa systemów oddymiania i instalacji gaśniczych, instalacja i naprawa systemów kontroli dostępu i w kl. 38: telewizja przemysłowa.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujący stan faktyczny:

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej udzielił w dniu 09.12.2002 r. na rzecz P.U.T. I. Spółki z o.o. z siedzibą w K. (skarżącej w niniejszej sprawie) prawa ochronnego na znak słowno-graficzny "I Intel" (wydano na nie świadectwo ochronne od dnia 04 września 2003 r. z pierwszeństwem od 09.07.1998 r. - nr R 141156, dla towarów w kl. 37 i kl. 38.).

Pismem z dnia 21.07.2003 r. Intel Corporation z siedzibą w Santa Clara, USA wniósł sprzeciw od tej decyzji, zarzucając naruszenie art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o znakach towarowych i art. 9 ust. 1 pkt 1 i 2 tej ustawy.

W uzasadnieniu sprzeciwu podniesiono, że znakiem sprzecznym z zasadami współżycia społecznego jest w szczególności znak, który zmierza do osłabienia lub wykorzystania renomy cudzego znaku towarowego bez względu na rodzaj towarów, do których się odnosi.

Znak Intel to znak słowny, powszechnie znany i renomowany. W branży informatycznej jest powszechnie uznawany i ceniony jako synonim najwyższej jakości produktów firmowanych tym znakiem (lub jego pochodnymi). Powszechna znajomość tego znaku została również w Polsce potwierdzona decyzją Komisji Odwoławczej już w 1994 r. Cechy najwyższej jakości produktów marki Intel należy również przypisać znakowi Intel Inside z uwagi na równie olbrzymią, światową popularność oraz powszechne pozytywne skojarzenia wśród odbiorców.

Znaki Intel i Intel Inside zostały zarejestrowane w Polsce z pierwszeństwem odpowiednio 8.11.1990 r. i 18.VI.1991 r.

Sporny znak z wyodrębnionym członem Intel jest podobny do znaku Intel, co powoduje wśród odbiorców, zdaniem wnioskodawcy, niebezpieczeństwo skojarzenia spornego znaku ze znakiem Intel oraz przedsiębiorstwem wnioskodawcy, a w konsekwencji niebezpieczeństwo wprowadzenia w błąd co do pochodzenia towarów lub usług oznaczonych spornym znakiem. Zdaniem wnioskodawcy korzystanie przez P.T.U. I. ze spornego znaku było i jest nadal wykorzystaniem renomy oraz powszechnie uznanej jakości znaku Intel w obrocie gospodarczych dla korzyści firmy i korzyści ekonomicznej uprawnionej. Zachowanie takie sprowadza także niebezpieczeństwo wywołania wśród odbiorców pomyłek co do tożsamości lub związków gospodarczych i handlowych pomiędzy uprawnioną a wnioskodawcą.

Nadto w uzasadnieniu sprzeciwu podniesiono, że sporny znak narusza dobra osobiste wnioskodawcy. Dobrem osobistym wnioskodawcy pozostającym pod ochroną prawa cywilnego jest bowiem nazwa, pod którą prowadzi swoją działalność, a także renoma przedsiębiorstwa, na którą to wnioskodawca pracował od 1968 r. (utworzenia firmy Intel w USA).

Uzasadniając zarzut naruszenia art. 9 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o znakach towarowych wnioskodawca podniósł, że sporny znak jest podobny do znaku Intel oraz do innych znaków utworzonych na jego podstawie.

Uprawniona uznała sprzeciw za bezzasadny.

Podniosła ona, iż wnioskodawca nie uzasadnił dostatecznie naruszenia zasady współżycia społecznego pod względem merytorycznym oraz formalnym. Uprawniona podniosła m.in., iż podstawowym elementem znaku jest słowo Intel, będące nazwą wnioskodawcy, ale słowo to stanowi również nazwę uprawnionej, a sam fakt zgłoszenia cudzej nazwy do rejestracji jako znaku towarowego nie stanowi przeszkody rejestracji takiego znaku, wymagane jest bowiem, aby rejestracja wraz z używaniem znaku stanowiła naruszenie praw do nazwy przedsiębiorstwa. Tym samym wnioskodawca nie wykazał, że sporny znak utrudnia lub uniemożliwia korzystanie przez wnioskodawcę z jego nazwy, zwłaszcza że pola działalności uprawnionego i wnioskodawcy nie pokrywają się.

Zdaniem uprawnionej, art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o znakach towarowych nie znajduje w niniejszej sprawie zastosowania z uwagi na fakt, iż sporny znak służy do oznaczenia usług, a nie towarów.

Decyzją z dnia 19.10.2005 r., podjętą na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 1, art. 9 ust. 1 pkt 2, art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 21.1.1985 r. o znakach towarowych w zw. z art. 315 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, Urząd Patentowy RP działając w trybie postępowania spornego unieważnił prawo ochronne na znak towarowy słowno-graficzny "I Intel" nr R 141156 dla towarów w kl. 37 i 38.

W uzasadnieniu decyzji Urząd Patentowy RP podniósł, że uprawniona -P.U.T. I. Sp. z o.o. powstała 23.VII.1997 r. na mocy umowy notarialnej, wcześniej, tj. od 1.XI.1983 r., działała w formie Spółki Cywilnej wpisanej do ewidencji działalności gospodarczej pod numerem 1489/89, przy czym nazwa Intel została zamieszczona w nazwie w 1994 r.

Uprawniona podnosi przy tym, iż pod nazwą Z.U.T. I. występowała jednak już w 1989 r. i 1990 r., czyli przed rejestracją znaku przez wnioskodawcę (odpowiednio 8.II.1990 r. dla znaku Intel oraz 18.VI.1991 r. dla znaku Intel Inside). Dowodzi ww. fakt korespondencją prowadzoną z Centralnym Laboratorium Ochrony Radiologicznej oraz z Państwowym Dozorem Bezpieczeństwa Jądrowego.

Wnioskodawca podnosi, iż oficjalną działalność w Polsce rozpoczął 22.X.1993 r., gdy firma Intel Poland Developments, Inc. uzyskała licencję na działalność jako Biuro przedstawicielskie w Warszawie.

Wnioskodawca zarejestrował w Polsce z pierwszeństwem wcześniejszym, niż pierwszeństwo spornego znaku, m.in. znaki:

1) słowny INTEL R 93693 z mocą od 8.II.1990 r. do oznaczenia w kl. 9 m.in.

komputerów i ich części;

2) słowny INTEL R 134300 z mocą od 3.IV.1998 r. w klasach: 9, 16, 38 i 42 do

oznaczenia m.in. aparatów i przyrządów telekomunikacyjnych i kamer;

3) słowny INTEL INSIDE R 86431 z mocą od 18.VI.1991 r. do oznaczenia w kl. 9

mikroprocesorów;

4) słowny INTEL CREATE & SHAPE R 128293 z mocą od 1.XII.1997 r. do

oznaczenia w kl. 9 m.in. sprzętu wizualnego, audio i łącznościowego oraz kamer;

5) słowny INTEL TEAMSTATION R 125501 z mocą od 14.I.1998 r. do

oznaczenia w kl. 9 m.in. aparatów elektrycznych, sygnalizacyjnych, kontrolnych, do

ratowania życia oraz aparatów do gaszenia ognia.

Z powyższego wynika, że w dacie zgłoszenia spornego znaku do rejestracji wnioskodawca utworzony pod nazwą INTEL w 1968 r. był jednym z kilku największych na świecie koncernów w dziedzinie elektroniki i informatyki. Znaki ze słowem INTEL są powszechnie kojarzone z renomowanym sprzętem elektronicznym.

Podobieństwo spornego znaku, zdaniem Urzędu, jest niewątpliwe i wynika z użycia w porównywanych znakach słowa Intel, które w spornym znaku słowno-graficznym jest dominujące, a element graficzny umieszczony przed tym słowem w postaci kwadratu, wewnątrz którego znajdują się dwa równoległoboki imitujące (ewentualnie) dużą literę nie wpływa na osłabienie dominującego elementu słownego INTEL. Mając powyższe na uwadze Urząd Patentowy uznał, iż sporne znaki służą do oznaczania towarów, które są kompatybilne do usług spornego znaku, a zatem rejestracja spornego znaku nastąpiła z naruszeniem art. 9 ust. 1 pkt 1 i 2 u.z.t.

Urząd Patentowy RP stwierdził również, że uprawniona projektuje, realizuje i konserwuje systemy w zakresie kompleksowej ochrony osób i mienia, w szczególności: systemy sygnalizacji pożaru, stałe instalacje gaśnicze, systemy oddymiania, ścianki i drzwi przeciwpożarowe, systemy sygnalizacji włamania i napadu, systemy kontroli dostępu, systemy telewizji przemysłowej. Zdaniem Urzędu, w korespondencji sprzed daty zgłoszenia spornego znaku do rejestracji, uprawniona obok słowa Intel używała znaczka R w kółku, sugerując wbrew stanowi faktycznemu, że sporny znak jest zarejestrowany. Tym samym zgłoszenie spornego znaku miało niewątpliwie w ocenie Urzędu na celu wykorzystanie renomy znaków wnioskodawcy, nastąpiło więc niezgodnie z zasadami współżycia społecznego rozumianymi tutaj jako zasady uczciwości handlowej.

Na skutek skargi P.U.T. I. Sp. z o.o. w K. sprawę rozpoznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który kwestionowanym wyrokiem skargę oddalił.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, że skarżąca w sposób bardzo ogólnikowy przedstawiła swoje zarzuty i błędnie w oderwaniu od przedstawionego w decyzji stanu rzeczy odczytała podstawę materialnoprawną decyzji oraz jej uzasadnienie. Skarżąca stwierdza bowiem, iż jako podstawę decyzji Urząd Patentowy wskazał również art. 8 pkt 2 powołanej ustawy, zgodnie z którym niedopuszczalna jest rejestracja znaku, który narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich. Urząd nie stwierdził przy tym naruszenia powołanego przepisu, a sporny znak nie narusza prawa wnioskodawcy do nazwy. Okoliczność, iż znak nie narusza prawa wnioskodawcy do nazwy nie przesądza w świetle art. 8 i 9 powołanej ustawy o zdolności rejestrowej spornego znaku. Zgłoszenie spornego znaku nastąpiło jednak z naruszeniem zasad współżycia społecznego, konkretnie z zasadą uczciwości handlowej (kupieckiej).

Sąd uznał ponadto, iż znaki wnioskodawcy ze słowem INTEL zarejestrowane z wcześniejszym pierwszeństwem były w Polsce znakami renomowanymi w odniesieniu do kręgu osób zajmujących się elektroniką, informatyką, aparaturą elektryczną i elektroniczną różnego rodzaju, a zgłoszenie spornego znaku miało na celu wykorzystanie renomy znaków wnioskodawcy. Urząd Patentowy dokonał porównania tych znaków ze znakiem spornym, tak w płaszczyźnie słownej, jak i graficznej oraz zasadnie uznał, iż między znakami zachodzi niewątpliwe podobieństwo, a zważywszy że znaki wnioskodawcy służą do oznaczania towarów, które są kompatybilne w odniesieniu do usług, do których oznaczenia sporny znak jest przeznaczony wskazuje na to, że zachodzi przesłanka niedopuszczalności rejestracji spornego znaku w rozumieniu art. 9 pkt 1 i 2 powołanej ustawy, a tym samym znak ten nie spełnia ustawowych warunków do uzyskania prawa ochronnego. Skarżący nie podał w czym dopatruje się wadliwości i dokonanej przez Urząd oceny materiału dowodowego i poczynionych na jego podstawie ustaleń.

W postępowaniu przed Urzędem Patentowym nie doszło również do wskazanego w skardze naruszenia przepisów prawa procesowego. Twierdzenie skarżącej, iż pełnomocnikiem wnioskodawcy w postępowaniu przed Urzędem Patentowym działającym w trybie spornym nie mógł być adwokat nie znajduje uzasadnienia. Art. 236 p.w.p. znajduje bowiem zastosowanie w postępowaniu zgłoszeniowym i rejestrowym, zaś zaskarżona decyzja została podjęta w postępowaniu spornym.

W skardze kasacyjnej P.U.T. I. Spółka z o.o. w K. wniosło o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Skarżące Przedsiębiorstwo zarzuciło wyrokowi Sądu I instancji naruszenie prawa materialnego przez błędną subsumpcję art. 8 pkt 1 oraz art. 9 ust. 1 pkt 1 i 2 u.z.t. oraz naruszenie prawa formalnego przez to, iż w postępowaniu przed Urzędem Patentowym dopuszczony został nieuprawniony przedstawiciel skarżącego, gdyż w postępowaniu patentowym stronę może reprezentować tylko rzecznik patentowy.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej strona skarżąca podniosła m.in., iż w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego nie można podzielić poglądu Urzędu Patentowego, zaakceptowanego przez Sąd I instancji, iż zgłoszenie do rejestracji znaku "I Intel" miało na celu wykorzystanie renomy znaków "Intel", a tym samym, że było niezgodne z zasadami współżycia społecznego. W postępowaniu przed Urzędem Patentowym zostało bowiem udowodnione, że P.U.T. I. Spółka z o.o. powstało 23 lipca 1997 r., a wcześniej od 1 listopada 1983 r. działało w formie spółki cywilnej, natomiast nazwa Intel została zamieszczona w 1994 r. Strona skarżąca z nazwy Intel korzystała już w 1989 r., a więc przed zarejestrowaniem pierwszego znaku słownego Intel. Poza tym wadliwie Sąd ocenił kwestię podobieństwa znaków, skoro znak "I Intel" został zgłoszony do rejestracji w kl. 37 i 38, przy czym skarżąca jest przedsiębiorstwem usługowym a znak towarowy Intel dotyczy produkcji określonych towarów. Z tego też względu nie można twierdzić, iż odbiorcy towarów Intel Corp. są tożsami z odbiorcami usług strony skarżącej. Przeciętny konsument, który jest właściwie poinformowany i dostatecznie uważny, jest w stanie zaobserwować bez większego wysiłku, iż znaki firmy Intel Corp. różnią się od znaku towarowego "I Intel". Znaki te nie są podobne w takim stopniu, aby w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego mogły wprowadzać w błąd odbiorców, co do pochodzenia towarów.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej i bierze pod rozwagę z urzędu tylko nieważność postępowania. Rygoryzm formalny w stosunku do skargi kasacyjnej ma na celu umożliwienie ustalenia w sposób niebudzący wątpliwości zakresu rozpoznania sprawy. Strony mogą przytaczać nowe uzasadnienie podstaw kasacyjnych. Prawidłowo sformułowane w skardze kasacyjnej podstawy kasacyjne, o których mowa w art. 174 p.p.s.a., zawierają konkretne przepisy prawa, które, zdaniem wnoszącego skargę, zostały naruszone, a także uzasadnienie zarzutu ich naruszenia. W razie zgłoszenia zarzutów z zakresu prawa formalnego należy także wykazać, że te wytknięte uchybienia mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Ograniczenie rozpoznania sprawy do granic określonych w skardze kasacyjnej oznacza, że sąd, poza przypadkiem nieważności postępowania, może odnieść się wyłącznie do przepisów prawa, które powołała strona w skardze kasacyjnej.

Skargę kasacyjną oparto zarówno na podstawie naruszenia przepisów postępowania, jak i naruszenia prawa materialnego. Stąd też w pierwszej kolejności wymaga rozważenia zasadność zarzutów o charakterze procesowym, gdyż zarzuty naruszenia prawa materialnego mogą być przedmiotem oceny tylko w stosunku do prawidłowo ustalonego stanu faktycznego, tj. wówczas, gdy zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania nie są podnoszone lub okażą się nieuzasadnione. Rozważania w tej części należy rozpocząć od zarzutu, iż w postępowaniu przed Urzędem Patentowym został dopuszczony nieuprawniony przedstawiciel skarżącego, gdyż w postępowaniu patentowym stronę może reprezentować tylko rzecznik patentowy.

Podnosząc ten zarzut kasator nie wskazał przy tym konkretnego przepisu, który jego zdaniem został naruszony, ani też nie przytoczył uzasadnienia tego zarzutu. Stąd też już tylko te braki zwalniają Naczelny Sąd Administracyjny od obowiązku ustosunkowania się do tego zarzutu. Zauważyć jednak należy, iż Sąd I instancji trafnie stwierdził, iż zarzut ten nie zasługiwał na uwzględnienie, skoro zawarte w art. 236 ust. 1 p.w.p. zastrzeżenie, iż pełnomocnikiem strony może być tylko, z wyjątkiem ust. 2, rzecznik patentowy, dotyczy wyłącznie postępowania zgłoszeniowego i rejestrowego, a niniejsze postępowanie dotyczyło unieważnienia prawa z rejestracji, a więc toczyło się w trybie postępowania spornego (art. 255 ust. 1 pkt 9 p.w.p.), do którego ograniczenia wynikające z art. 236 ust. 1 p.w.p. nie mają zastosowania.

Zarzuty skargi kasacyjnej - naruszenia prawa materialnego (art. 174 pkt 1 p.p.s.a.) przez błędną subsumpcję - dotyczą w rozpoznawanej sprawie naruszenia art. 8 pkt 1 oraz art. 9 ust. 1 pkt. 1 i 2 u.z.t.

W myśl art. 8 pkt 1 u.z.t. niedopuszczalna jest rejestracja znaku, który jest sprzeczny z obowiązującym prawem lub zasadami współżycia społecznego. Wbrew zarzutom skargi kasacyjnej, Sąd I instancji trafnie podzielił ustalenia Urzędu Patentowego, iż znaki towarowe ze słowem INTEL były zarejestrowane z wcześniejszym pierwszeństwem w stosunku do spornego znaku "I Intel" i były znakami renomowanymi w odniesieniu do kręgu osób zajmujących się elektroniką, informatyką oraz aparaturą elektryczną i elektroniczną. Zgłoszenie spornego znaku miało zatem na celu wykorzystanie renomy znaków wnioskodawcy. Na okoliczność renomy i powszechnej znajomości znaków INTEL Urząd Patentowy powołał się na obszerny materiał dowodowy, w tym na orzecznictwo b. Komisji Odwoławczej i Urzędu Patentowego działającego w trybie spornym. Zresztą strona skarżąca w skardze kasacyjnej sama przyznała, iż "Jak powszechnie wiadomo, znak towarowy Intel jest znakiem renomowanym (...)". Okoliczność, iż nazwa INTEL została zamieszczona w nazwie spółki już w 1994 r. jest bez znaczenia dla sprawy, skoro wnioskodawca pod nazwą INTEL został utworzony już w 1968 r. i był jednym z kilku największych na świecie koncernów w dziedzinie elektroniki i informatyki, przy czym oficjalną działalność w Polsce rozpoczął w 1993 r., a znak słowny INTEL R-93693 zarejestrował w Polsce z pierwszeństwem wcześniejszym, niż pierwszeństwo spornego znaku, gdyż z mocą od 8 lutego 1990 r.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego prawidłowe jest również stanowisko Sądu I instancji w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji spornego znaku "I Intel" na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 1 i 2 u.z.t., gdyż znak ten jest niewątpliwie podobny w stopniu mylącym do znaków wnioskodawcy "Intel". Oceniając podobieństwo tych znaków podkreślono, że w porównywalnych znakach użyto słowa Intel, które w spornym znaku słowno-graficznym jest dominujące, a element graficzny umieszczony przed tym słowem w postaci kwadratu, wewnątrz którego znajdują się dwa równoległoboki imitujące dużą literę nie wpływa na osłabienie dominującego elementu słownego Intel napisanego prostą, pogrubioną czcionką w kolorze niebieskim. Oceny tej nie może zmienić okoliczność, że znaki wnioskodawcy służą do oznaczenia towarów, skoro te towary są kompatybilne w odniesieniu do usług oznaczonych spornym znakiem.

Stąd też Sąd I instancji mógł przyjąć, iż rejestracja słowno-graficznego znaku "INTEL" w zakresie, w jakim obejmowała usługi podobne do towarów objętych rejestracją znaku "INTEL" powodowała ryzyko wprowadzenia w błąd odbiorców co do pochodzenia usług.

W ocenie tej uwzględniono fakt, że znak Intel jest znakiem dobrze znanym na rynku (znakiem mocnym), znakiem renomowanym; nie kwestionowała tego strona skarżąca.

W konsekwencji należy uznać, że niebezpieczeństwo mylenia znaków przez odbiorców jest tym większe, im bardziej znany (unormowany) jest znak z wcześniejszym pierwszeństwem, ponieważ pamięć odbiorców kieruje się szczególnie łatwo właśnie ku znakom dobrze znanym na rynku.

Z przytoczonych powodów Naczelny Sąd Administracyjnych orzekł jak w wyroku na mocy art. 184 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt