Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk Sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 5 października 2021 r. sprawy ze skargi Gminy B. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie wygaśnięcia mandatu Burmistrza Miasta B. oddala skargę. WSA/wyr.1a – sentencja wyroku (tryb uproszczony)

Rada Miejska w B. (dalej: "Rada Miejska") podjęła "[...]" r. uchwałę nr "[...]" w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu Burmistrza B.

W uzasadnieniu uchwały podniesiono, że Burmistrz B. B.S. (dalej: "Burmistrz") jest zatrudniona w Starostwie Powiatowym w P. (dalej: "Starostwo") na stanowisku Naczelnika Wydziału Strategii Rozwoju, Promocji, Integracji Europejskiej i Informacji. Po objęciu urzędu Burmistrza nie rozwiązała stosunku pracy i na czas pełnienia funkcji burmistrza pozostaje na urlopie bezpłatnym. Zaznaczono, że ww. Wydział zajmuje się pozyskaniem środków publicznych na realizację zadań w zakresie objętym działaniem administracji rządowej lub innych zadań z zakresu polityki państwa w zakresie rozwoju i integracji europejskiej oraz realizacją zadań z zakresu administracji rządowej zleconej Starostwu, a także realizacją zadań w zakresie nieodpłatnej pomocy prawnej, świadczeniu nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego oraz edukacji prawnej, organizacją konkursów dla organizacji pozarządowych w celu udzielenia im środków publicznych na realizację zadań z zakresu administracji publicznej. Wydział objęty został kontrolą Wojewody W., której przedmiotem była realizacja przez powiat zadań zleconych z zakresu administracji rządowej polegających na udzielaniu nieodpłatnej pomocy prawnej, świadczeniu nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego oraz edukacji prawnej. Rada Miejska zaznaczyła ponadto, że podczas trwania urlopu bezpłatnego Starostwo nalicza za Burmistrz odpis na ZFŚS.

W ocenie Rady Miejskiej art. 27 pkt 3 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713), dalej: "u.s.g.", dotyczy administracji rządowej

w najszerszym znaczeniu, a więc odnosi się do podmiotów o różnym statusie prawnym, które wykonują zadania i kompetencje ze sfery władztwa publicznego. Zatem, obok organów i urzędów administracyjnych należą do niej także agencje, a także inne jednostki organizacyjne państwa wykonujące zadania rządu, mające kompetencje w sferze polityki ustalanej i wytyczanej przez rząd. Rada Miejska stwierdziła, że Burmistrz nie rozwiązała umowy o pracę w Starostwie w terminie wskazanym w art. 492 § 4 ustawy z 5 stycznia 2011 r. - Kodeks wyborczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1319), gdyż udzielenie urlopu bezpłatnego nie powoduje przerwania stosunku pracy, a jedynie zwalnia pracownika

z obowiązku świadczenia pracy. Zgodnie zaś z art. 27 pkt 3 u.s.g. w okresie pełnienia funkcji wójta niedopuszczalne jest pozostawanie w stosunku zatrudnienia w administracji rządowej.

Rozstrzygnięciem nadzorczym z "[...]"r. Wojewoda "[...]"stwierdził nieważność ww. uchwały.

Wojewoda zauważył w uzasadnieniu, że brak jest normatywnej definicji "administracji rządowej", jednak sens tego pojęcia można ustalić na podstawie brzmienia tego terminu i systematyki Konstytucji RP. W świetle art. 146 ust. 3 Konstytucji RP, administrację rządową określić można jako tę część administracji publicznej, którą kieruje Rada Ministrów lub jej poszczególni członkowie. Do uznania zatem przynależności danego podmiotu do administracji rządowej potrzebne jest równoczesne wykonywanie zadań mających charakter administracji publicznej i umiejscowienie w tym segmencie aparatu państwowego, na czele którego stoi Rada Ministrów. Z powyższego wynika, że zadania administracji rządowej wykonują urzędy administracji organizacyjnie i funkcjonalnie podporządkowane Radzie Ministrów, Prezesowi Rady Ministrów, poszczególnym ministrom albo wojewodom (bezpośrednio lub za pośrednictwem innych organów podległych organizacyjnie i funkcjonalnie tym podmiotom). Wskazał, że na pojęcie administracji publicznej składa się również administracja samorządowa, tworzona przez jednostki samorządu terytorialnego szczebla: gminnego, powiatowego i wojewódzkiego. Administracja ta, zgodnie z przepisami ustaw ustrojowych, tj. ustawy o samorządzie gminnym, ustawy o samorządzie powiatowym oraz o samorządzie województwa - wykonuje zadania własne, zlecone i powierzone. Każda jednostka samorządu terytorialnego władna jest do wykonywania określonych ustawami zadań publicznych we własnym imieniu i na swoją odpowiedzialność. W tym celu m.in. powołuje różnego rodzaju jednostki organizacyjne i aparaty pomocnicze. Takim aparatem pomocniczym - powołanym mocą ustawy do pomocy przy realizacji zadań powiatu, jest starostwo powiatowe, zgodnie z art. 33 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. z 2020 r.

poz. 920), dalej: "u.s.p.". Wojewoda zauważył ponadto, że zgodnie z art. 153 ust. 1 Konstytucji RP, w urzędach administracji rządowej działa korpus służby cywilnej, a zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U.

z 2019 r. poz. 1282), postanowienia tej ustawy stosuje się do pracowników zatrudnionych w starostwach powiatowych oraz powiatowych jednostek organizacyjnych. W ocenie organu nadzoru, powyższe jednoznacznie wskazuje, że starostwo powiatowe nie jest jednostką organizacyjną administracji rządowej, w której zatrudnienie mogłoby skutkować wygaśnięciem mandatu burmistrza. Jest to bowiem aparat pomocniczy powiatu, który niezależnie od wykonywanych zadań publicznych, własnych czy zleconych, pozostaje organizacyjnie podporządkowany organowi wykonawczemu powiatu, a więc pozostaje

w strukturach administracji samorządowej.

Wojewoda dodał, że przyjęcie stanowiska Rady Miejskiej znaczyłoby, że każdy piastun organu wykonawczego gminy narusza zakaz wyrażony w art. 27 pkt 3 u.s.g., gdyż każda gmina wykonuje zadania zlecone z zakresu administracji rządowej. Z uwagi na to przy zaliczaniu danego podmiotu do administracji rządowej powinna rozstrzygać przesłanka organizacyjnego i funkcjonalnego podporządkowania Radzie, Prezesowi Rady Ministrów, poszczególnym ministrom albo wojewodom, co nie miało miejsca

w przedmiotowej sprawie.

Wojewoda dodał, że postępowanie wyjaśniające w sprawie zostało przeprowadzone

z naruszeniem zasady oficjalności. Zgodnie bowiem z art. 492 § 1 i § 5 Kodeksu wyborczego, organem właściwym do stwierdzenia wygaśnięcia mandatu burmistrza

wskutek naruszenia ustawowych zakazów łączenia funkcji wójta z wykonywaniem funkcji lub prowadzenia działalności gospodarczej, określonych w odrębnych przepisach, jak również do przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w tym zakresie jest rada gminy a nie poszczególni jej radni czy też jej przewodniczący.

W skardze wywiedzionej do tut. Sądu na ww. rozstrzygnięcie nadzorcze Rada Miejska zarzuciła temu aktowi naruszenie art. 27 pkt 3 u.s.g. polegające na uznaniu, że zatrudnienie Burmistrz w Starostwie Powiatowym nie mieści się w dyspozycji tego przepisu, podczas gdy Starostwo realizuje zadania zlecone z zakresu administracji rządowej oraz naruszenie art. 493 § 1 - 3 Kodeksu wyborczego, gdyż po wniesieniu skargi przez Burmistrz na uchwałę w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu burmistrza, wyłącznie właściwym do rozpoznania przedmiotowej sprawy jest sąd administracyjny, a nie organ nadzoru, tym samym Wojewoda uniemożliwił realizację wymiaru sprawiedliwości przez sąd administracyjny. Wniosła o uchylenie zaskarżonego aktu w całości i zasądzenie od Wojewody na rzecz skarżącej kosztów postępowania, według norm przepisanych.

Rada Miejska stwierdziła m.in., że zgodnie z § 47 ust. 1 Statutu Gminy inicjatywa uchwałodawcza przysługuje: Burmistrzowi, Komisjom Rady, klubom radnych, grupie co najmniej 3 radnych. W sprawie wymóg ten został spełniony, gdyż pod projektem uchwały podpisało się siedmiu radnych Rady Miejskiej. Przepisy Kodeksu wyborczego nie nakładają obowiązku procedowania tego rodzaju spraw w poszczególnych komisjach rady miejskiej i nie wprowadzają w tym zakresie jakiejkolwiek szczególnej procedury.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji i argumentację tam przedstawioną. Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 493 § 1-3 Kodeksu wyborczego wskazał, że ewentualna kontrola sądowa, inicjowana skargą podmiotu zainteresowanego, to odrębny tryb weryfikacji prawidłowości przedmiotowej uchwały, który nie wyklucza kontroli nadzorczej Wojewody.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Złożona skarga została przez Sąd rozpoznana na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym, stosownie do art. 119 pkt 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.), dalej jako: "p.p.s.a.", zgodnie z którym sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym, jeżeli strona zgłosi wniosek o skierowanie sprawy do rozpoznania w trybie uproszczonym, a żadna z pozostałych stron w terminie czternastu dni od zawiadomienia

o złożeniu wniosku nie zażąda przeprowadzenia rozprawy. Wojewoda wniósł 28 czerwca 2021 r. o rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym, a Rada Miejska nie zażądała przeprowadzenia rozprawy w zakreślonym terminie.

Stosownie do art. 1 ustawy z 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 137) oraz art. 133 § 1 i art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd administracyjny dokonuje kontroli zaskarżonego aktu pod względem zgodności z prawem, nie będąc przy tym związanym zarzutami i wnioskami skargi. Wzruszenie zaskarżonego rozstrzygnięcia może mieć miejsce, gdy przedmiotowa kontrola wykaże naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy lub naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Oznacza to, że w postępowaniu sądowym badaniu podlega prawidłowość zastosowania przez organy administracji publicznej przepisów prawa. Tym samym sąd administracyjny nie rozstrzyga merytorycznie sprawy zawisłej przed organami administracyjnymi, a jedynie w przypadku stwierdzenia, że zaskarżony akt został wydany z naruszeniem prawa, uchyla go lub stwierdza jego nieważność.

Z art. 85 i art. 86 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1372), dalej: "u.s.g.", wynika, że wojewoda sprawuje nadzór nad działalnością gminną na podstawie kryterium zgodności z prawem. W myśl art. 91 ust. 1 u.s.g. uchwała lub zarządzenie organu gminy sprzeczne z prawem są nieważne. Organ nadzoru

o nieważności orzeka w terminie 30 dni od dnia doręczenia uchwały. Przez "nadzór" należy rozumieć określone procedury, dające odpowiednim organom państwowym – w tym przypadku Wojewodzie, wyposażonym w stosowne kompetencje, prawo ustalania stanu faktycznego, jak też korygowania działalności organu nadzorowanego (por. uchwała Trybunału Konstytucyjnego z 5 października 1994 r., sygn. akt W 1/94, OTK 1994, nr 2, poz. 47). Rozstrzygnięcie nadzorcze o nieważności uchwały, jako środek korygujący działanie organu gminy, zapada w razie ustalenia, że uchwała ta jest dotknięta wadą kwalifikowaną, polegającą na tego rodzaju sprzeczności z prawem, która jest "czymś więcej" niż tylko nieistotnym naruszeniem prawa (por. W. Chróścielewski, Z. Kmieciak, Postępowanie w sprawach nadzoru nad działalnością komunalną, Warszawa 1995, s. 28). Rozstrzygnięcie nadzorcze musi jednoznacznie wskazywać, jaki przepis prawa został naruszony uchwałą i na czym to naruszenie polegało.

Termin "sprzeczności z prawem" jest pojęciem nieostrym. Zarówno piśmiennictwo, jak i judykatura, wskazują, że sprzeczność uchwały lub zarządzenia musi być oczywista

i bezpośrednia. Za istotne naruszenie prawa uznać należy uchybienie prowadzące do skutków, które nie mogą być tolerowane w demokratycznym państwie prawnym

(z uzasadnienia wyroku TK z 9.12.2003 r., P 9/02). Może ono polegać na naruszeniu prawa materialnego albo procesowego, o ile naruszenie norm procesowych mogło mieć wpływ na materialne ukształtowanie treści aktu. Przedmiotem kontroli sądu administracyjnego jest legalność aktu, co oznacza konieczność zbadania, czy akt ten, biorąc pod uwagę jego treść, może zostać pozostawiony w obrocie prawnym. Zasada ta obowiązuje również organ nadzoru (zob. A. Matan [w:] Ustawa o samorządzie gminnym. Komentarz, red. B. Dolnicki, Warszawa 2021, LEX/el i powołane tam orzecznictwo). Ponadto orzecznictwo sądowoadministracyjne jednolicie przyjmuje, że istotne naruszenie prawa skutkujące stwierdzeniem nieważności uchwały organu gminy, to naruszenie przepisów wyznaczających kompetencję do podejmowania uchwał, podstawy prawnej podejmowania uchwał, przepisów prawa ustrojowego, przepisów prawa materialnego – przez wadliwą ich wykładnię i przepisów regulujących procedurę podejmowania uchwał.

Rozpoznając skargę na rozstrzygnięcie nadzorcze, obowiązkiem Sądu jest najpierw zbadanie zgodności z prawem samego aktu organu jednostki samorządu terytorialnego,

a dopiero następnie zbadanie legalności rozstrzygnięcia nadzorczego, mocą którego stwierdzono nieważność tego zarządzenia (por. J. Zimmermann: Elementy Procesowe nadzoru i kontroli NSA nad samorządem terytorialnym, PiP 1991, nr 10, s. 48). Ponadto,

z istoty kontroli Sądu wynika, że przy ocenie rozstrzygnięcia nadzorczego należy wziąć pod uwagę stan faktyczny i prawny istniejący w dacie jego wydania.

W rozpoznawanej sprawie Wojewoda rozstrzygnięciem nadzorczym z "[...]" r. stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej "[...]"w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu Burmistrza "[...]".

W bezspornych okolicznościach sprawy brak było podstawy faktycznej i prawnej do podjęcia przez Radę Miejską uchwały na podstawie art. 492 § 1 pkt 5 ustawy z 5 stycznia 2011 r. - Kodeks wyborczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1319) w związku z art. 27 pkt 3 u.s.g. Zgodnie z tym przepisem, wygaśnięcie mandatu wójta następuje wskutek naruszenia ustawowych zakazów łączenia funkcji wójta z wykonywaniem funkcji lub prowadzenia działalności gospodarczej, określonych w odrębnych przepisach. W art. 27 pkt 3 u.s.g. przewidziano zaś, że funkcji wójta oraz jego zastępcy nie można łączyć z zatrudnieniem

w administracji rządowej.

Burmistrz "[...]" jest zatrudniona w Starostwie Powiatowym w P. Ta okoliczność, wbrew stanowisku rady Miejskiej, nie stanowi o naruszeniu ustawowego zakazu łączenia funkcji burmistrza z zatrudnieniem w administracji rządowej.

Przypomnieć należy, że zgodnie z art. 33b pkt 1 ustawy z 5 czerwca 1998 r.

o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 920, z późn. zm.), dalej: "u.s.p.", starostwo powiatowe jest elementem powiatowej administracji zespolonej. Ponadto, starostwo powiatowe jest aparatem pomocniczym zarządu powiatu, co wynika wprost

z art. 33 u.s.p., przewidującego, że zarząd wykonuje zadania powiatu przy pomocy starostwa powiatowego oraz jednostek organizacyjnych powiatu, w tym powiatowego urzędu pracy.

Niewątpliwie, na mocy art. 166 ust. 1 i 2 Konstytucji RP, zadania publiczne służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej są wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadania własne, zaś jeżeli wynika to z uzasadnionych potrzeb państwa, ustawa może zlecić jednostkom samorządu terytorialnego wykonywanie innych zadań publicznych. Ponadto, również z art. 4 ust. 4 u.s.p. wynika, że ustawy mogą określać niektóre sprawy należące do zakresu działania powiatu jako zadania z zakresu administracji rządowej, wykonywane przez powiat. Jednakże, w art. 2 ust. 1 u.s.p. zastrzeżono, że powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Bezspornie, jednostki samorządu terytorialnego, w tym powiat, wykonują zadania

o charakterze publicznym. W literaturze przedmiotu zauważa się, że jeżeli za zasadę prawną o randze konstytucyjnej zostało uznane istnienie samorządu terytorialnego wyposażonego we własny, samodzielnie realizowany zakres zadań i obowiązków, to podział zadań powinien być dokonany w sposób "pionowy", przez dopuszczenie do sprawowania funkcji państwowych również innych podmiotów o niepaństwowym charakterze, w tym głównie samorządu terytorialnego. Klasyczna teoria samorządu dzieli jego zadania na własne i zlecone. Terenowe związki samorządowe otrzymały prawo do samodzielnego organizowania swoich spraw i zarządzania nimi – co stanowi wyraz władztwa samorządowego. Istotą tych spraw jest wykonywanie zadań publicznych,

z których jedne wynikają bezpośrednio z potrzeb wspólnot terenowych, inne zaś zostały powierzone przez państwo. Stąd też wywodzi się podział zadań na własne i powierzone. Podkreślenia wymaga, że zarówno zadania własne, jak i zlecone, mają być wykonywane samodzielnie, tzn. bez możliwości nieograniczonej (merytorycznej) ingerencji organów państwowych. Ingerencja taka jest dopuszczalna jedynie w formie nadzoru określonego normatywnie, polegającego na korygowaniu działań niezgodnych z prawem. Zadania zlecone samorządu, to jest zadania państwowe realizowane przez samorząd, przez akt zlecenia stają się zadaniami samorządowymi. Różnica pomiędzy tymi obydwoma zakresami zadań, tj. "pierwotnymi" zadaniami samorządowymi (zadaniami własnymi)

a poruczonymi zadaniami o charakterze państwowym, sprowadza się do różnic w sile kontroli i oddziaływania przez nadzór państwowy (zob. B. Dolnicki, J. Jagoda [w:] R. Cybulska, K. Darowska-Szczepanek, J. Glumińska-Pawlic, R. Marchaj, C. Martysz, A. Wierzbica, B. Dolnicki, J. Jagoda, Ustawa o samorządzie powiatowym. Komentarz, Warszawa 2020, art. 2).

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że okoliczność, że powiat realizuje (przy pomocy starostwa powiatowego) określone ustawami zadania publiczne zlecone nie oznacza, że w tym zakresie jest "administracją rządową" w rozumieniu art. 492 § 1 pkt 5 Kodeksu wyborczego w związku z art. 27 pkt 3 u.s.g. Zatrudnienie w starostwie powiatowym na kierowniczym stanowisku związanym m.in. z realizowaniem zadań zleconych nie jest więc tożsame z "zatrudnieniem w administracji rządowej" lub "wykonywaniem funkcji", pomimo że te zadania są finansowane z budżetu państwa.

W rozpoznawanej sprawie nie można też pominąć kwestii, na którą zwrócił uwagę Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu wyroku z 13 marca 2007 r., sygn. K 8/07 (OTK-A 2007/3/26). Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że wygaśnięcie mandatu dotyka zarówno czynnego, jak i biernego prawa wyborczego. Ulega w ten sposób przekreśleniu zasada trwałości mandatu pochodzącego z wyborów bezpośrednich. Bierne prawo wyborcze obejmuje uprawnienie do bycia wybranym, a także sprawowania mandatu uzyskanego w wyniku niewadliwie przeprowadzonych wyborów. Także w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego szeroko podkreśla się, że w procedurze wygaszania mandatu pochodzącego z wyborów powszechnych, stosując normy określające przesłanki jego wygaśnięcia w określonym stanie faktycznym, trzeba zawsze mieć na uwadze, że wykładnia tych norm prowadząca w efekcie do utraty mandatu, a zwłaszcza swoisty rygoryzm procedury wygaszania mandatu, dotyczą nie tylko biernego prawa wyborczego radnego, ale również czynnego prawa wyborczego mieszkańców, gdyż akt wyborczy do organu jednostki samorządu terytorialnego jest unicestwiany. Instytucja wygaśnięcia mandatu nie może zatem prowadzić do pochopnego i niezgodnego z prawem zniweczenia wartości podstawowej dla funkcjonowania społeczności lokalnej, jaką jest wybór organu wykonawczego jednostki samorządu terytorialnego w wyborach powszechnych, bezpośrednich i tajnych (por. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 listopada 1998 r., sygn. K. 39/97, OTK ZU nr 6/1998, poz. 99 przywołany np. w uzasadnieniu wyroku NSA

z 26 lutego 2015 r. sygn. II OSK 3229/14 - dostępny pod adresem: http://orzeczenia. nsa.gov.pl).

Uwzględniając powyższe, prawidłowo Wojewoda zaskarżonym rozstrzygnięciem nadzorczym stwierdził nieważność przedmiotowej uchwały.

Nie jest zasadny również zarzut naruszenia przez organ nadzoru art. 493 Kodeksu wyborczego. Zgodnie z art. 493 § 1 od uchwały rady gminy albo postanowienia komisarza wyborczego o wygaśnięciu mandatu wójta z przyczyn, o których mowa w art. 492 § 1 pkt 1-3 oraz pkt 5 i 6, zainteresowanemu przysługuje skarga do sądu administracyjnego w terminie 7 dni od dnia doręczenia uchwały albo postanowienia. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, który stwierdził wygaśnięcie mandatu. Sąd administracyjny rozpatruje skargę, o której mowa w § 1, w terminie 14 dni od dnia jej wniesienia. Skargę kasacyjną wnosi się w terminie 14 dni (§ 2). Wygaśnięcie mandatu wójta następuje z dniem uprawomocnienia się wyroku sądu administracyjnego oddalającego skargę, o której mowa w § 1 (§ 3). Cytowane przepisy regulują tryb zaskarżenia rozstrzygnięcia stwierdzającego wygaśnięcie mandatu i nie wprowadzają zakazu podjęcia rozstrzygnięcia przez organ nadzoru. Dodać należy, że zgodnie z art. 125 § 1 p.p.s.a. sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy m.in. od wyniku innego toczącego się postępowania sądowoadministracyjnego. Postanowieniem z 25 maja

2021 r., sygn. akt II SA/Ol 215/21, WSA w Olsztynie zawiesił postępowanie ze skargi Burmistrz na ww. uchwałę na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a., do czasu prawomocnego zakończenia niniejszego postępowania.

W tym stanie rzeczy, wobec braku podstaw do kwestionowania zgodności z prawem zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego, na podstawie art. 151 p.p.s.a., skargę należało oddalić.