drukuj    zapisz    Powrót do listy

6169 Inne o symbolu podstawowym  616, Inne Administracyjne postępowanie, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Oddalono skargę, II SA/Bk 667/07 - Wyrok WSA w Białymstoku z 2007-11-29, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Bk 667/07 - Wyrok WSA w Białymstoku

Data orzeczenia
2007-11-29 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2007-09-10
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku
Sędziowie
Jacek Pruszyński
Małgorzata Roleder /sprawozdawca/
Stanisław Prutis /przewodniczący/
Symbol z opisem
6169 Inne o symbolu podstawowym  616
Hasła tematyczne
Inne
Administracyjne postępowanie
Sygn. powiązane
I OSK 1459/08 - Wyrok NSA z 2009-10-06
I OZ 429/08 - Postanowienie NSA z 2008-06-26
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 151, art. 106 par. 3
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art. 6, art. 156 par. 1
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Dz.U. 1959 nr 14 poz 78 art. 2 ust. 1, art. 15 ust. 1
Obwieszczenie Ministra Rolnictwa z dnia 30 stycznia 1959 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu dekretu z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i o uregulowaniu innych spraw, związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Stanisław Prutis, Sędziowie asesor WSA Jacek Pruszyński,, asesor WSA Małgorzata Roleder (spr.), Protokolant Marta Marczuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 listopada 2007 r. sprawy ze skargi L. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] czerwca 2007 r., nr [...] w przedmiocie przejęcia na własność Państwa bez odszkodowania gospodarstwa rolnego oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. uchyliło własną decyzję z dnia [...] listopada 2006r. nr [...] i odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Gminy K. z dnia [...] października 1978 r. nr [...] w sprawie przejęcia na własność Państwa bez odszkodowania jako opuszczone, gospodarstwa rolnego położonego we wsi S. gm. K., figurującego w rejestrach gruntów na L. K.

U podstaw podjętego rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia faktyczne i prawne.

Decyzją z dnia [...] listopada 2006r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławczego w B. stwierdziło nieważność decyzji Naczelnika Gminy K. z dnia [...] października 1978 r. nr [...] w sprawie przejęcia na własność Państwa bez odszkodowania jako opuszczone, gospodarstwa rolnego położonego we wsi S. gm. K. w części dotyczącej działek oznaczonych nr [...], a w pozostałej części stwierdziło wydanie decyzji z naruszeniem prawa z uwagi na wywołanie nieodwracalnych skutków prawnych.

Nie godząc się z tą decyzją, L. K. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, wnosząc o uchylenie jej w części w pkt 2 oraz stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Gminy K. z dnia [...] grudnia 1974 r. Nr [...]. Wskazaną na wstępie decyzję zaskarżyło również Nadleśnictwo B. w B. P. podnosząc, iż jest ona sprzeczna z zebranym materiałem dowodowym. Z akt sprawy wynika, iż L. K. w dniu [...] września 1975 r. wybył do W.i zamieszkał przy ulicy M. [...]. Właściciel gospodarstwa nie mógł, zatem dojeżdżać z Warszawy do S. na odległość około 200 km i obrabiać je, tym bardziej, że jak sam przyznaje - nie był zdolny do ciężkiej pracy fizycznej ze względu na stan zdrowia. Nadto L. K. w swym wniosku nie stwierdza, aby gospodarstwo po jego przeniesieniu się do W. było obrabiane. W tych okolicznościach zdaniem Nadleśnictwa B. gospodarstwo rolne L. K. spełniało w 1978 r. przesłanki gospodarstwa opuszczonego zawarte w § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 1961 r.

Rozpoznając sprawę ponownie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. uznało, iż własna decyzja z dnia [...] listopada 2006 r. nie jest prawidłowa. Zdaniem Kolegium decyzji Naczelnika Gminy K. z dnia [...] października 1978 r. nr [...] nie można zarzucić wydania jej z rażącym naruszeniem prawa opierając się jedynie na brakach w protokole z przeprowadzonej lustracji gospodarstwa rolnego. Organ podkreślił, iż przy ustalaniu wystąpienia przesłanek z art. 156 § 1 pkt 2 kpa należy badać nie tylko samą treść decyzji oraz zachowanie przepisów procedury administracyjnej przy jej wydawaniu, lecz także ustalić czy weryfikowane rozstrzygnięcie nie narusza rażąco przepisów prawa materialnego stanowiącego podstawę jego wydania.

Przechodząc do meritum sprawy wskazano, iż decyzja Naczelnika Gminy K. z dnia [...] października 1978 r. podjęta została w oparciu o obowiązujące w dacie jej wydania przepisy ustawy z dnia 13 lipca 1957 r. o zmianie dekretu z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i o uregulowaniu innych spraw, związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym (Dz. U. Nr 39, poz. 174 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 1961 r. w sprawie opuszczonych gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 39, poz. 198).

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 ustawy gospodarstwa rolne i działki określone w art. 15 ust. 1 dekretu z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i o uregulowaniu innych spraw, związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym (Dz. U. z 1959 r. Nr 14, poz. 78), jeżeli zostały opuszczone przez właściciela po dniu 28 kwietnia 1955 r. oraz wszelkie inne gospodarstwa rolne opuszczone przez właścicieli mogą być przejęte na własność Państwa bez odszkodowania i w stanie wolnym od obciążeń, z wyjątkiem służebności gruntowych, których utrzymanie uznane zostanie za niezbędne. W myśl zaś § 1 ust. 1 rozporządzenia - za gospodarstwo rolne opuszczone uważa się gospodarstwo, na którym nie zamieszkuje właściciel ani jego małżonek, dzieci lub rodzice, a przy tym gospodarstwo to nie jest w całości lub w większej części uprawiane oraz poddawane właściwym zabiegom agrotechnicznym przez właściciela bądź użytkownika albo dzierżawcę.

Przejmując na rzecz Skarbu Państwa nieruchomość rolną stanowiącą własność L. K. w uzasadnieniu decyzji przyjeto, iż "w toku prowadzonego postępowania w sprawie gospodarstwa rolnego Ob. K. L. s. B. zam. W. stwierdzono, że zabudowań, inwentarza żywego jak i martwego na gospodarstwie brak. Właściciel gruntów Ob. K. L. opuścił gospodarstwo w 1975 roku i dotychczas mieszka na stałe w W. ul. M. [...]. Od około 6 lat przeważająca część gruntów leżała odłogiem, użytkowana powierzchnia gruntów niebyła poddawana właściwym zabiegom agrotechnicznym oraz należycie wykorzystana. Od 1976 roku całość gruntów leży odłogiem. Należności podatkowe nie były regulowane obecnie wynoszą 60748 złotych." Powyższych ustaleń faktycznych organ prowadzący postępowanie dokonał na podstawie oględzin gospodarstwa przeprowadzonych na gruncie dnia

[...] sierpnia 1978 r., z których sporządził protokół, a którego prawidłowość zakwestionował organ rozpatrujący sprawę w pierwszej instancji.

Organ podkreślił, iż nie ulega wątpliwości, że protokół sporządzony w trybie przepisów kpa winien być sporządzony tak, aby wynikało z niego kto, kiedy, gdzie i jakich czynności dokonał, kto i w jakim charakterze był przy tym obecny, co i w jaki sposób w wyniku tych czynności ustalono i jakie uwagi zgłosiły obecne osoby. Protokół odczytuje się wszystkim osobom obecnym biorącym udział w czynności urzędowej, które powinny następnie protokół podpisać. To jednak, iż protokół nie zawiera podpisów wszystkich członków komisji nie można oceniać jako zaistnienie przesłanki nieważności decyzji z powodu rażącego naruszenia prawa (art. 156 § 1 pkt 2 kpa). Jak przyjmuje się w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego "przy kwalifikowaniu naruszenia prawa do kategorii naruszenia rażącego zawsze chodzi nie o sam fakt zachowania się organu niezgodnie z normą prawną, lecz o skutki, których dotkliwości dla strony niczym nie można usprawiedliwić" - wyrok NSA z dnia 2 marca 2006 r. sygn. akt II GSK 398/05.

Reasumując stwierdzono, iż w rozpoznawanej sprawie nie nastąpiło rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kpa. Nie można bowiem przyjąć, iż brak jest w aktach sprawy dokumentów wskazujących o przeprowadzeniu postępowania wymaganego prawem w przedmiocie ustalenia czy zachodzą okoliczności o jakich mowa w powołanych wyżej przepisach, a przede wszystkim ustalenia czy przedmiotowe gospodarstwo należy uznać jako opuszczone. Nadto przepisy prawa materialnego nie przewidywały stosowania szczególnej procedury postępowania w sprawie ustalania, czy w konkretnym przypadku zachodzą przesłanki do przejęcia na rzecz Skarbu Państwa gospodarstwa jako "gospodarstwo opuszczone". Wobec tego organy prowadzące postępowanie, zgodnie z przepisami kodeksu postępowania administracyjnego - art. 70 kpa (w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania decyzji) uprawnione były do tego, aby jako dowód dopuścić wszystko, co mogłoby przyczynić się do wyjaśnienia sprawy (okoliczności odpuszczenia gospodarstwa rolnego), a co nie było sprzeczne z prawem. Stąd w niniejszej sprawie oparły się na protokole z oględzin przeprowadzonych na gruncie dnia [...] sierpnia 1978 r.

Pomimo tego, iż sam protokół z oględzin nie został sporządzony prawidłowo (brak jest w nim podpisu wszystkich członków komisji), to nie można zdaniem Kolegium, pominąć przy ocenie okoliczności opuszczenia gospodarstwa rolnego przez L. K. Szczególnie, że przepisy procedury administracyjnej dopuszczają możliwość uznania za udowodnioną okoliczność faktyczną, w sytuacji, gdy strona postępowania miała możliwość wypowiedzenia się, co do przeprowadzonego przez organ na tę okoliczność dowodu (dowód: zawiadomienie o wszczęciu postępowania z dnia [...] września 1978 r.). Co więcej ustalenia poczynione podczas lustracji gospodarstwa zostały potwierdzone dowodem z zeznań świadków słuchanych dnia 7 maja 2007 r. na rozprawie przeprowadzonej przed Kolegium.

Odnosząc się natomiast do kwestii wzruszenia decyzji Naczelnika Gminy K. z dnia [...] grudnia1974 r. nr [...] podniesiono, iż z dniem [...] stycznia 1992 r. wyłączona jest zarówno administracyjna, jak i sądowa kontrola aktów własności ziemi wydanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych, co podkreślał wielokrotnie Sąd Najwyższy w swoich wyrokach (vide: wyrok SN z dnia

20 października 1999 r., IIICKN 603/98).

Od tej decyzji L. K. wywiódł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B. wnosząc o jej uchylanie i utrzymanie w mocy decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] listopada 2006 r. nr [...]. Zdaniem skarżącego Kolegium orzekając w drugiej instancji bezpodstawnie podważyło ustalenia dokonane przez skład orzekający w pierwszej instancji, który dokonał szczegółowej analizy materiału dowodowego i stwierdził w sposób niebudzący wątpliwości, że w aktach sprawy brak jest dokumentów wskazujących na przeprowadzenie postępowania wymaganego prawem w przedmiocie ustalenia czy zachodzą okoliczności, o jakich mowa w przepisach, a przede wszystkim ustalenia czy przedmiotowe gospodarstwo należy uznać za opuszczone. Jednocześnie błędnie przyjęło, iż fakt, że protokół z oględzin nie zawiera podpisów wszystkich członków komisji nie można oceniać jako przesłanki nieważności decyzji z powodu rażącego naruszenia prawa. Skarżący zakwestionował zeznania świadków z wniosku Nadleśnictwa B. w B. P. jako nieprawdziwe. Wniósł o wezwanie na rozprawę i przesłuchanie w charakterze świadka L. K. na okoliczność, iż użytkował jego gospodarstwo w okresie od stycznia 1976 r. do chwili przejęcia gospodarstwa na rzecz Skarbu Państwa.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. podtrzymało w całości swoje dotychczasowe stanowisko wyrażone w sprawie i wniosło o jej oddalenie. Odnosząc się natomiast do zarzutów skargi uznano je w całości za nieuzasadnione. Organ podkreślił, iż istota administracyjnego toku instancji polega na dwukrotnym rozstrzygnięciu tej samej sprawy, nie zaś na kontroli zasadności argumentów podniesionych w stosunku do orzeczenia organu I instancji. Dlatego też, ponownie rozpatrując sprawę skład orzekający uznał, iż decyzja Kolegium z dnia [...] listopada 2006 r. jest nieprawidłowa, albowiem decyzji Naczelnika Gminy K. z dnia [...] października 1978 r. nie można zarzucić, iż została wydana z rażącym naruszeniem prawa, opierając się jedynie na brakach w protokole z przeprowadzonej lustracji gospodarstwa rolnego. Protokół z oględzin przeprowadzonych na gruncie dnia [...] sierpnia 1978 r. pomimo, iż nie został sporządzony prawidłowo, to jednak zawiera ustalenia których nie można pominąć przy ocenie okoliczności opuszczenia gospodarstwa rolnego przez L. K. Nadto ponownie podkreślono, iż okoliczność opuszczenia przez skarżącego gospodarstwa rolnego ustalona podczas lustracji gospodarstwa została potwierdzona dowodem z zeznań świadków słuchanych dnia [...] maja 2007 r. na rozprawie przeprowadzonej przed Kolegium, którym dano wiarę. W toku postępowania umożliwiono stronom czynny udział na każdym etapie postępowania zawiadamiając je dnia [...] października 2006 r. i dnia [...] maja 2007 r. na podstawie art. 10 § 1 kpa o możliwości zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym i zgłoszenia ewentualnych uwag i wniosków. Stąd też kwestionowanie zeznań świadków słuchanych na rozprawie na etapie wniesienia skargi do sądu administracyjnego, w ocenie Kolegium należy uznać za spóźnione.

Uczestnik postępowania – Nadleśnictwo B. w B. P. podtrzymało argumentację prezentowaną w postępowaniu administracyjnym i wniosło o oddalenie skargi jako nieuzasadnionej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest bezzasadna.

Stosownie do art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd administracyjny bada legalność zaskarżonej decyzji, to jest jej zgodność z prawem materialnym określającym prawa i obowiązki stron oraz prawem procesowym regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej i oceny tej dokonuje w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w aktach sprawy.

Sąd administracyjny nie ma uprawnień do merytorycznego rozpatrzenia sprawy, ma wyłącznie uprawnienia kasatoryjne. Rozpoznając sprawę nie może, zatem zmienić zaskarżonej decyzji a jedynie, uwzględniając skargę, może ją uchylić, stwierdzić jej nieważność lub niezgodność z prawem. W przypadku zaś, gdy nie zachodzą okoliczności stanowiące podstawę uwzględnienia skargi wskazane w art. 145 § 1 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - skarga podlega oddaleniu. Sąd nie posiada również kompetencji do oceny celowości oraz słuszności skarżonego rozstrzygnięcia.

Rozpoznając skargę w tak zakreślonej kognicji, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku nie dopatrzył się, aby w zaskarżonej decyzji zostały naruszone przepisy prawa obowiązujące w chwili jej wydawania. W szczególności uznać należy, iż Kolegium prawidłowo ustaliło stan faktyczny zaistniały w niniejszej sprawie oraz właściwie zastosowało i zinterpretowało przepisy prawa będące podstawą kontrolowanej decyzji.

Na wstępie podnieść należy, iż postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej jest szczególnym trybem działania organów administracji publicznej. Stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej jest wyjątkiem od ogólnej zasady stabilności decyzji, o której mowa w art. 16 kpa i powinno być stosowane jedynie w przypadku, gdy decyzja dotknięta jest w sposób niewątpliwy jedną z wad wymienionych w art. 156 § 1 kpa. Zamknięty katalog przesłanek nieważności decyzji administracyjnej został zawarty w art. 156 § 1 pkt 1-7 kpa i w myśl tego przepisu nieważność decyzji stwierdza się, jeżeli wydana została z naruszeniem przepisów o właściwości bądź bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa, dotyczy sprawy uprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną, została skierowana do osoby nie będącej stroną w sprawie, była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały, w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą, zawiera wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa. Wskazane wyżej przesłanki z racji ich wyliczenia wyczerpującego nie mogą podlegać wykładni rozszerzającej, a powinny być interpretowane dosłownie lub nawet ściślająco (wyrok NSA z dnia 7 lipca 1983 r., II SA 581/83).

Zadaniem Kolegium było zatem zbadanie i ocena, czy orzeczenie z dnia

[...] października 1978 r. w sprawie przejęcia na własność Państwa bez odszkodowania jako opuszczone, gospodarstwa rolnego położonego we wsi S. gm. K. było dotknięte jedną z wad skutkujących jego nieważnością.

Kierując się tak wyznaczonymi granicami rozpoznawania sprawy organ nie znalazł podstaw, aby stwierdzić, iż wyżej opisana decyzja obarczona jest jakąkolwiek z wyżej wymienionych wad kwalifikowanych, w szczególności, aby wypełniała przesłanki rażącego naruszenia prawa. Analizę decyzji oparto o stan prawny obowiązujący w chwili jej wydawania (art. 6 kpa).

Decyzja pochodziła z dnia [...] października 1978 r., stąd też na tę datę należało badać zgodność podjętego rozstrzygnięcia z przepisami prawa, co też organ prawidłowo uczynił. Stosownie do brzmienia art. 2 ust. 1 ustawy, gospodarstwa rolne i działki określone w art. 15 ust. 1 dekretu z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i o uregulowaniu innych spraw, związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym (Dz. U. z 1959 r. Nr 14, poz. 78), jeżeli zostały opuszczone przez właściciela po dniu 28 kwietnia 1955 r. oraz wszelkie inne gospodarstwa rolne opuszczone przez właścicieli mogą być przejęte na własność Państwa bez odszkodowania i w stanie wolnym od obciążeń, z wyjątkiem służebności gruntowych, których utrzymanie uznane zostanie za niezbędne. W myśl zaś § 1 ust. 1 rozporządzenia w sprawie opuszczonych gospodarstw rolnych - za gospodarstwo rolne opuszczone uważa się gospodarstwo, na którym nie zamieszkuje właściciel ani jego małżonek, dzieci lub rodzice, a przy tym gospodarstwo to nie jest w całości lub w większej części uprawiane oraz poddawane właściwym zabiegom agrotechnicznym przez właściciela bądź użytkownika albo dzierżawcę.

W ocenie Sądu Kolegium słusznie uznało, iż okoliczności opisane w treści uzasadnienia decyzji z dnia [...] października 1978 r. wypełniają przesłanki wskazanych przepisów. Powyższe znajduje oparcie w protokole oględzin gospodarstwa rolnego przeprowadzonych na gruncie w dniu [...] sierpnia 1978 r. Faktem jest, czego nie kwestionują strony postępowania, iż protokół nie zawiera wszystkich czterech podpisów uczestników oględzin, a jedynie jeden podpis bez wskazania powodów nie podpisania go przez pozostałe osoby biorące w nich udział. Zdaniem Sądu nie budzi wątpliwości, iż dokument ten został sporządzony z uchybieniem przepisów proceduralnych, jednakże z całą pewnością nie może być oceniany jako wypełnienie przesłanki nieważności decyzji z powodu rażącego naruszenia prawa (por. wyrok NSA w Warszawie z dnia 11 lipca 2006 r., II OSK 333/06, Lex 266449).

Podkreślić trzeba, iż przepisy obowiązujące w chwili wydawania decyzji z dnia [...] października 1978 r. nie przewidywały stosowania szczególnej procedury postępowania w sprawie ustalenia czy w konkretnym przypadku zachodzą przesłanki do przejęcia na rzecz Skarbu Państwa gospodarstwa jako opuszczonego. W tych uwarunkowania Kolegium prawidłowo przyjęło, iż organy były uprawnione do dopuszczenia w sprawie wszystkich dowodów, które mogłyby przyczynić się do wyjaśnienia stanu faktycznego a nie były sprzeczne z prawem. Uznać zatem należy, iż pomimo faktu, że protokół nie został sporządzony prawidłowo, to nie można pominąć go przy ocenie okoliczności opuszczenia gospodarstwa rolnego przez skarżącego – czyli przy ustalaniu spełnienia przesłanek wyżej powołanych przepisów prawa materialnego. Zauważyć przy tym należy, iż skarżący został prawidłowo zawiadomiony o wszczęciu postępowania w 1978 r. w sprawie opuszczenia gospodarstwa rolnego i miał możliwość brania w nim udziału oraz wypowiedzenia się w sprawie. Z prawa powyższego jednakże nie skorzystał.

Nadto, co również pozostaje znamienne w sprawie, okoliczność opuszczenia spornego gospodarstwa rolnego została potwierdzona podczas rozprawy administracyjnej przeprowadzonej przez Kolegium w dniu [...] maja 2007 r., gdzie słuchani świadkowie jednoznacznie potwierdzili powyższy fakt. Skarżący został powiadomiony o mającej się odbyć rozprawie, jednakże pomimo prawidłowego zawiadomienia nie stawił się na nią. Korzystając zaś z prawa przeglądania akt przed wydaniem decyzji i wnoszenia ewentualnych uwag i nie wniósł żadnych zastrzeżeń.

W tym stanie rzeczy Kolegium rozpoznając sprawę ponownie słusznie uznało, iż orzeczenie z dnia [...] października 1978 r. w sprawie przejęcia na własność Państwa bez odszkodowania, jako opuszczone gospodarstwa rolnego położonego we wsi S. gm. K., figurującego w rejestrach gruntów na L. K. jest prawidłowe, skoro przemawiały za tym ustalone w sprawie okoliczności faktyczne i prawne, które również w ocenie Sądu nie budzą wątpliwości.

W tym miejscu godzi się wskazać, iż zgodnie z utrwaloną już linią orzecznictwa sądów administracyjnych wady wyliczone w art. 156 § 1 kpa maja charakter materialny. Ich wystąpienie powoduje, że z mocy decyzji powstaje albo stosunek prawny ułomny, albo w ogóle się on nie nawiązuje. Wady tkwią w samej decyzji i godzą w elementy stosunku prawnego podmiotowego, w jego przedmiot lub też w podstawę prawną, w wyniku czego albo dochodzi do nieprawidłowych skutków prawnych, albo do prawnej bezskuteczności decyzji administracyjnej. Z całą stanowczością podkreślić należy, iż nie są to wady o charakterze proceduralnym, gdyż usuwanie takich wad dokonywane jest na podstawie przepisów o wznowieniu postępowania. Oznacza to, iż źródłem wadliwości pozostają jedynie merytoryczne treści. Z punktu widzenia bytu prawnego decyzji wadliwej, naruszającej jedynie przepisy proceduralne, nie ma to jednak znaczenia, skoro ocenie podlega sama decyzja i jej skutki prawne, a nie poprzedzające ją postępowanie (wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 marca 2004 r., IV SA 3763/02, Lex nr 156952). Co więcej cechą rażącego naruszenia prawa jest sytuacja, w której treść decyzji pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią przepisu przez proste ich zestawienie ze sobą, a charakter naruszenia prawa powoduje, że decyzja taka nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. I nie chodzi tu, o błędy wykładni prawa, ale o przekroczenie prawa w sposób jasny i niedwuznaczny (wyrok NSA z dnia 9 marca 1999 r. V SA 1970/98, Lex nr 50195, wyrok NSA z dnia 26 września 2000 r. V SA 2998/99, Lex nr 51249). Taka sytuacja niewątpliwie w rozpatrywanej sprawie nie miała miejsca. Końcowo przypomnieć również należy, iż nie jest dopuszczalne "podciąganie" wypadków zwykłego naruszenia prawa pod naruszenia kwalifikowane, rażące (wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 marca 2004 r., IV SA 3121/02, Lex nr 156916).

Sąd nie mógł natomiast uwzględnić wniosku skarżącego o przesłuchanie w charakterze świadka L. K., gdyż przed sądem administracyjnym możliwe jest jedynie uzupełniające postępowanie dowodowe, ograniczone jedynie do przeprowadzenia dowodu z dokumentu. Przeprowadzenie tego postępowania z innych środków dowodowych jest zatem niedopuszczalne art. 106 § 3 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż zaskarżona decyzja odpowiada prawu, dlatego też skarga podlegała oddaleniu na podstawie art. 151 z dnia 30.08.2002 r. ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), o czym orzeczono jak na wstępie.



Powered by SoftProdukt