Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Sylwester Miziołek po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2014r. na posiedzeniu niejawnym skargi F. K. na działanie Przewodniczącego Rady Miasta polegające na uniemożliwieniu wstępu na posiedzenie Rady Miasta w dniu 14 czerwca 2013r. postanawia: odrzucić skargę.

F. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach – za pośrednictwem Rady Miasta – skargę na uniemożliwienie mu wstępu na posiedzenie Rady Miasta w dniu 14 czerwca 2013r. W rezultacie, zdaniem skarżącego, zostało naruszone prawo wstępu obywateli na posiedzenia rady gminy, zagwarantowane art. 61 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 11b ustawy z dnia 8 marca 1992r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013r. poz. 594). W skardze powołano się także na wyczerpanie trybu z art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. nr 270), zwanej dalej ustawą P.p.s.a., wskazując na złożenie w dniu 14 marca 2014r. wezwania do usunięcia naruszenia prawa polegającego na bezzasadnym uniemożliwieniu wstępu na posiedzenie Rady Miasta w dniu 14 czerwca 2013r.

W odpowiedzi na skargę organ, powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjne, wniósł o jej odrzucenie, argumentując że umożliwianie wstępu na posiedzenia Rady Miasta nie stanowi innego niż określone w art. 3 § 2 pkt 1-3 ustawy P.p.s.a., aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (art. 3 § 2 pkt 4 ustawy P.p.s.a.). Ponadto wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zostało wniesione z uchybieniem terminu, o jakim mowa w art. 52 § 3 ustawy P.p.s.a. Niezależnie od powyższego wskazano, że pismem z dnia 23 lipca 2013r. Wojewoda uznał zgodność z prawem uchwały podjętej na uroczystej sesji Rady Miasta w dniu 14 czerwca 2013r., stwierdzając, że odbyła się ona z poszanowaniem zasady jawności obrad, które były transmitowane w trybie on-line, zradiofonizowane z uczestnictwem mediów, zaś podjęta uchwała została opublikowana w BIP. Nie została również podjęta żadna uchwała o charakterze techniczno-organizacyjnym wyłączająca bądź ograniczająca dostęp do informacji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 3 § 2 ustawy P.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;

4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.

W przypadku wniesienia skargi na akt lub czynności nieobjęte zakresem właściwości sądów administracyjnych Sąd odrzuca skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy P.p.s.a.

Jak wynika z treści skargi F. K. kwestionuje działanie Rady Miasta, polegające na uniemożliwieniu mu wstępu na posiedzenie Rady Miasta

w dniu 14 czerwca 2013r.

W tym miejscu wskazać trzeba, że materialnoprawne podstawy działania organu w przedmiocie dostępu do informacji publicznej reguluje ustawa z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001r. nr 112, poz. 1198 ze zm.), zwana dalej ustawą, nakazująca władzom publicznym i innym podmiotom wykonującym zadania publiczne udostępnić informację publiczną. Jak stanowi art. 3 ust. 1 w. ustawy prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego, oraz wglądu do dokumentów urzędowych, a także uprawnienie dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów. Prawo dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej realizowane jest, zgodnie z regulacją przedstawioną w art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy, w drodze wstępu na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z wyborów powszechnych i udostępniania materiałów, w tym audiowizualnych i teleinformatycznych, dokumentujących te posiedzenia. Kolegialne organy władzy publicznej, a także kolegialne organy pomocnicze organów władzy publicznej są obowiązane zapewnić lokalowe lub techniczne środki umożliwiające wykonywanie prawa dostępu do posiedzeń kolegialnych organów. W miarę potrzeby zapewnia się transmisję audiowizualną lub teleinformatyczną z posiedzeń organów (art. 18 ust. 2 ustawy). Powyższe regulacje znajdują odzwierciedlenie w art. 11b ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, zgodnie z którym jawność działania organów gminy obejmuje w szczególności prawo obywateli do uzyskiwania informacji, wstępu na sesje rady gminy i posiedzenia jej komisji, a także dostępu do dokumentów wynikających z wykonywania zadań publicznych, w tym protokołów posiedzeń organów gminy i komisji rady gminy. Zgodnie bowiem z powoływanym przez skarżącego przepisem art. 61 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu.

Jak wynika ze skierowanego do Przewodniczącego Rady Miasta wezwania do usunięcia naruszenia prawa, do uniemożliwienia F. K. wstępu na posiedzenie Rady Miasta w dniu 14 czerwca 2013r. doszło poprzez poinformowanie, że sesji mogą przysługiwać się wyłącznie osoby posiadające imienne zaproszenia Przewodniczącego Rady Miasta, a następnie "wyproszenie" i usunięcie skarżącego przez służby porządkowe z sali, gdzie miały odbywać się obrady.

Mając na względzie powyższe stwierdzić trzeba, że w niniejszej sprawie F. K. kwestionuje czynność porządkowo-organizacyjną Przewodniczącego Rady Miasta o charakterze faktycznym – która nie mieści się w katalogu czynności podlegających zaskarżeniu do sądu administracyjnego (w szczególności wymienionych w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy P.p.s.a.). Czynność ta nie rozstrzyga bowiem żadnej sprawy administracyjnej i nie jest aktem organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego – jako że rada miasta podejmuje rozstrzygnięcia w formie uchwał (por. wyrok WSA w Szczecinie z dnia 26 kwietnia 2012r., sygn. akt II SA/Sz 375/12, Lex nr 1146770). Wskazać także trzeba na przyjęty w orzecznictwie pogląd o tym, że do realizacji uprawnienia w postaci dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów dochodzi ex lege, w formie czynności administracyjno-technicznej nie mającej charakteru aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy P.p.s.a. (por. postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 23 listopada 2010r., sygn. akt IV SAB/Gl 47/10, Lex nr 780350). Ponadto w postanowieniu z dnia 12 marca 1998r. w sprawie o sygn. akt II SA 1247/97 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że ustna informacja pracownika urzędu, który nie jest organem administracji, nie jest czynnością materialno-techniczną (orzeczenie dostępne na stronie www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Niezależnie od powyższego, nawet gdyby przyjąć dopuszczalność wniesienia w niniejszej sprawie skargi do sądu administracyjnego, to i tak skarga taka podlegałaby odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy P.p.s.a. Jak wynika bowiem z treści art. 52 § 3 ustawy P.p.s.a. – na który powołuje się skarżący – jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a, można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa. Tymczasem w stanie faktycznym niniejszej sprawy F. K. o podjętej w stosunku do niego kwestionowanej obecnie czynności powziął wiedzę w dniu 14 czerwca 2013r. – kiedy uniemożliwiono mu wstęp na posiedzenie Rady Miasta. Natomiast wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zostało skierowana do organu dopiero w dniu 14 marca 2014r. – a więc z ponad 8 – miesięcznym uchybieniem terminu określonego w art. 52 § 3 ustawy P.p.s.a.

Mając na względzie powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach orzekł jak w sentencji postanowienia – na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy P.p.s.a.