drukuj    zapisz    Powrót do listy

6460 Znaki towarowe, Własność przemysłowa, Urząd Patentowy RP, Oddalono skargę kasacyjną, II GSK 615/10 - Wyrok NSA z 2011-05-25, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II GSK 615/10 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2011-05-25 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2010-05-21
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Andrzej Kisielewicz /sprawozdawca/
Jacek Czaja
Janusz Drachal /przewodniczący/
Symbol z opisem
6460 Znaki towarowe
Hasła tematyczne
Własność przemysłowa
Sygn. powiązane
VI SA/Wa 1862/09 - Wyrok WSA w Warszawie z 2010-02-16
Skarżony organ
Urząd Patentowy RP
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 1985 nr 5 poz 17 art. 7
Ustawa z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych.
Dz.U. 2003 nr 119 poz 1117 art. 130
Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej
Dz.U.UE.L 1989 nr 40 poz 1 art. 3 ust. 3, art. 10 ust. 2 lit. a)
Pierwsza Dyrektywa Rady z dnia 21 grudnia 1988 r. mająca na celu zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (89/104/EWG)
Dz.U. 1997 nr 78 poz 483 art. 20 i art. 22
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. uchwalona przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r., przyjęta przez Naród w referendum konstytucyjnym w dniu 25 maja 1997 r., podpisana przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 16 lipca 1997 r.
Sentencja

- Sygn. akt II GSK 615/10 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 25 maja 2011 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Drachal Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz (spr.) Sędzia del. WSA Jacek Czaja Protokolant Anna Fyda-Kawula po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2011 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. Spółki z o.o. w C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 16 lutego 2010 r. sygn. akt VI SA/Wa 1862/09 w sprawie ze skargi A. Spółki z o.o. w C. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji znaku towarowego w części oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 16 lutego 2010 r., sygn. akt VI SA/Wa 1862/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę "T." Sp. z o.o. w C. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] maja 2009 r., nr [...] o unieważnieniu prawa z rejestracji słownego znaku towarowego "Sto Panoramicznych" w części dotyczącej czasopism zawierających krzyżówki.

Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie sprawy.

R.O. O.W.P. – M. w M. wniósł o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy "Sto Panoramicznych" [...], udzielonego na rzecz T. Spółka z o.o. z siedzibą w C. przeznaczony do oznaczania towarów ujętych w klasie 16 - czasopisma. Uzasadniając swój interes prawny wnioskodawca powołał się na to, że prowadzi działalność wydawniczą na rynku czasopism szaradziarskich oraz fakt, że pomiędzy nim a uprawnionym ze znaku toczy się przed sądem powszechnym spór na tle używania tego znaku. Wnioskujący podniósł, iż sporny słowny znak składa się z dwóch elementów; liczby "Sto" stanowiącej informację o ilości krzyżówek zawartych w egzemplarzach czasopisma szaradziarskiego oraz wyrazu "Panoramicznych" stanowiącego nazwę rodzajową określonego typu krzyżówek. Oba te elementy nie mają zdolności odróżniającej. Ich połączenie również nie nadaje oznaczeniu jako całości zdolności odróżniającej. Oznaczenie nie jest oznaczeniem fantazyjnym, nie posiada także wtórnej zdolności odróżniającej. Ponadto przyznanie prawa wyłącznego na oznaczenie informacyjne byłoby równoznaczne z przyznaniem jednemu tylko podmiotowi wyłączności na wydawanie czasopism zawierających krzyżówki panoramiczne i informowanie o tym nabywców, co godziłoby zarówno w interes producentów jak i konsumentów.

Uprawniony ze spornego prawa wniósł o oddalenie wniosku kwestionując interes prawny wnioskodawcy. Argumentował, iż jest pomysłodawcą i realizatorem bardzo popularnej numerycznej serii tytułów czasopism 100, 200, 300, 500 i 1000 Panoramicznych, które są silnie z nim identyfikowane. Kwestionowany znak towarowy został zarejestrowany dla tytułu czasopisma, a nie dla zwykłej informacji o jego zawartości, gdyż liczba krzyżówek w czasopiśmie "Sto Panoramicznych" może być różna i absolutnie nie jest związana z cyfrą w tytule.

Organ unieważniając w części prawo ochronne na sporny znak, uznał, że wnioskodawca posiada interes prawny w tej sprawie, bowiem używa podobnych oznaczeń dla towarów tego samego rodzaju i rejestracja opisowego oznaczenia jako znaku towarowego na rzecz innego przedsiębiorcy uniemożliwia mu, ze względu na zakres ochrony wynikający z takiej rejestracji, korzystanie z takich samych lub podobnych oznaczeń opisowych dla sygnowania własnych towarów. Towary oznaczane spornym znakiem należą do towarów powszechnego użytku, kierowanych do nieograniczonej liczby odbiorców. Badane jako całość sporne oznaczenie nie posiada dostatecznych znamion odróżniających w rozumieniu art. 7 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r., o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17 ze zm.) w odniesieniu do czasopism zawierających krzyżówki, ponieważ stanowi wyraźną i bezpośrednią wskazówkę dotyczącą cech tych towarów - ilości i rodzaju zawartych w czasopiśmie krzyżówek. Zdaniem organu brakujący element spornego znaku - słowo "krzyżówek" jest dla przeciętnego odbiorcy czasopism krzyżówkowych łatwo domyślny, tym bardziej, że na rynku prasowym istnieje praktyka wydawania czasopism z krzyżówkami w formie czasopism, zeszytów gdzie ich wydawcy posługują się nie tylko pełną nazwą "krzyżówka panoramiczna" lecz także skrótami jak "panoramiczna".

Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę uprawnionego ze znaku: "T." na ostateczną decyzję Urzędu Patentowego. Podzielił stanowisko organu co do interesu prawnego wnioskodawcy w tej sprawie.

Przyjął też za organem, że sporny znak towarowy "Sto Panoramicznych" jest oznaczeniem opisowym, informacyjnym, niosącym jednoznaczny i wyraźny przekaz dotyczący liczby i rodzaju krzyżówek zamieszczonych w poszczególnym egzemplarzu czasopisma. Nie ma zatem dostatecznych znamion odróżniających w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego, nie pozwala na zindywidualizowanie towaru uprawnionej wśród towarów tego samego rodzaju pochodzących z różnych przedsiębiorstw. Znak ten został prawidłowo oceniony jako "informujący o ilości krzyżówek w poszczególnych publikacjach". Dla towarów w klasie "16" stanowiących czasopisma z krzyżówkami, oznaczenie "Sto Panoramicznych" nie posiada wystarczających cech odróżniających, aby mogło funkcjonować w obrocie jako znak towarowy.

Zdaniem Sądu organ właściwie ocenił krąg odbiorców towaru i uznał, iż jest on bardzo zróżnicowany. Należą do niego osoby w różnym wieku i o różnym stopniu wykształcenia. Brak zatem podstaw do przyjęcia, iż tak szeroko zdefiniowany konsument będzie utożsamiał oznaczenie liczbowe z konkretnym wydawcą, a nie liczbą krzyżówek w zbiorze. Podane elementy znaku będą postrzegane przez docelowy krąg odbiorców jako odnoszące się do ilości i rodzaju krzyżówek, czyli opis cech oferowanych towarów, branych pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o zakupie. Brak w tym znaku słowa "krzyżówek", nie wpłynie na przedstawiony powyżej odbiór znaku, gdyż docelowy odbiorca czasopism zawierających krzyżówki może się go łatwo domyśleć. Sąd Uznał, że bez znaczenia była w tym przypadku kwestia ochrony oznaczania jako tytułu prasowego, z uwagi na różne przesłanki rejestracji danego oznaczenia jako tytułu prasowego i jako znaku towarowego. Tytuł prasowy nie musi posiadać dostatecznych znamion odróżniających w rozumieniu art. 7 u.z.t. Powinien jedynie odróżniać się od tytułów prasowych istniejących już na rynku wydawniczym. Odnosząc się do seryjności spornego znaku, Sąd stwierdził, że jest to okoliczność istotna wyłącznie na tle względnych przeszkód rejestracji, przy ocenie niebezpieczeństwa wprowadzania w błąd co do pochodzenia towarów, nie ma zaś znaczenia przy ocenie konkretnej zdolności odróżniającej (art. 7 u.z.t.).

"T." Sp. z o.o. wniosła skargę kasacyjną od tego wyroku Sądu I instancji. Zaskarżyła wyrok w całości, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i rozpoznanie skargi ad meritum i w rezultacie uchylenie decyzji z dnia [...] maja 2009 r. w sprawie [...] w całości. Spółka wniosła również o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego według norm przepisanych.

W skardze kasacyjnej zarzuciła wyrokowi naruszenie:

I. przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj:

1. art. 1, art. 3 oraz art. 141 § 4 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej jako p.p.s.a., przez przekroczenie kognicji sądu administracyjnego oraz przez wadliwe przyjęcie, iż okoliczności faktyczne sprawy uzasadniają istnienie interesu prawnego w rozumieniu art. 30 u.z.t. po stronie uczestnika –R.O. O.W.P.-M. z M.;

2. art. 133 § 1, art. 141 § 4 oraz art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a., przez wadliwą ocenę ustaleń faktycznych poczynionych przez Urząd Patentowy RP, z naruszeniem art. 7, art. 8, art. 77 §1, art. 80, art. 107 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071), w sposób przekraczający granice swobodnej oceny dowodów, co spowodowało przyjęcie, że:

- słowny znak towarowy "Sto Panoramicznych" [...] w odniesieniu do czasopism krzyżówkowych stanowi wyraźną i bezpośrednią wskazówkę konkretnych cech tego rodzaju towarów mimo, że jak wynika z bogatego materiału dowodowego złożonego przez skarżącą, wyraz "panoramicznych" nie jest synonimem krzyżówki, zatem znak "Sto Panoramicznych" nie może być uznany za wyłącznie opisowy dla czasopism krzyżówkowych;

- na rynku prasowym przed datą zgłoszenia znaku "Sto Panoramicznych" istniała powszechna i utrwalona praktyka stosowania tego typu oznaczeń, mimo że w toku postępowania przed Urzędem Patentowym ani uczestnik ani organ nie wskazali jakichkolwiek wiarygodnych dowodów w tym zakresie, a dowód przeciwny przedstawiony przez skarżącą został bez uzasadnienia pominięty;

- znak "Sto Panoramicznych" nie nabył w następstwie używania charakteru odróżniającego, mimo że okoliczności niniejszej sprawy, wykazane bogatym materiałem dowodowym złożonym do akt sprawy, wskazują, że liczbowy odpowiednik znaku "Sto Panoramicznych" identyfikował w dacie zgłoszenia tego znaku oznaczony nim towar jako pochodzący od skarżącej, a zatem posiadał wtórną zdolność odróżniającą;

II. przepisów prawa materialnego:

3. naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 7 u.z.t., polegającą na wadliwym przyjęciu, iż w toku oceny, czy oznaczenie - pierwotnie pozbawione dostatecznych znamion odróżniających - nabrało na skutek używania charakteru odróżniającego, należy uwzględnić interes innych uczestników rynku;

4. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. naruszenie art. 7 u.z.t. przez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że:

- znak "Sto Panoramicznych" jest wyłącznie opisowy dla czasopism krzyżówkowych i jako taki nie posiada dostatecznych znamion odróżniających;

- znak "Sto Panoramicznych" nie posiadał w dacie zgłoszenia wtórnej zdolności odróżniającej, nabytej w następstwie używania tego znaku w przeciętnych warunkach obrotu.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną O.W.P.-M. R.O. w M. wniósł o jej oddalenie z uwagi na brak usprawiedliwionych podstaw.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie jest uzasadniona.

"T." oparła skargę kasacyjną na obu podstawach wymienionych w art. 174 p.p.s.a., to jest naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie oraz naruszeniu przepisów postępowania mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny, odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutów naruszenia przepisów postępowania, stwierdza, że nie są one zasadne. Sąd nie podziela stanowiska skarżącej co do braku interesu prawnego po stronie uczestnika postępowania. Istnienie interesu prawnego po stronie wnioskodawcy R.O. O.W.P.-M. legitymującego do wystąpienia z wnioskiem o unieważnienie prawa z rejestracji spornego znaku towarowego nie powinno budzić wątpliwości ze względu na podane przez niego i nie podważone okoliczności faktyczne: prowadzenie pod firmą O.W., działalności gospodarczej, konkurencyjnej w stosunku do Spółki T. Jest to więc interes rzeczywisty i bezpośredni, znajdujący prawne uzasadnienie w konstytucyjnej zasadzie wolności działalności gospodarczej (art. 20 i 22 Konstytucji RP). Niemożliwość używania w działalności gospodarczej (wydawniczej) oznaczeń bezpodstawnie zmonopolizowanych przez innego przedsiębiorcę stanowi niewątpliwie ograniczenie takiej działalności. Przedsiębiorca obecny na rynku i używający do oznaczania swoich towarów oznaczenia chronionego jako znak towarowy innego podmiotu ma zatem interes prawny w domaganiu się unieważnienia prawa z rejestracji tego znaku.

Pozostałe zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania zmierzają do zakwestionowania dokonanych przez Sąd I instancji ocen dotyczących ustaleń organu co do braku zdolności odróżniającej – pierwotnej i wtórnej spornego znaku towarowego w zakresie obejmującym czasopisma zawierające krzyżówki. Argumenty podniesione w skardze kasacyjnej na poparcie stanowiska, że sporny znak towarowy posiada zdolność odróżniającą dla tych towarów nie są przekonywające.

Zdolność odróżniającą, właściwą znakom towarowym można przypisać oznaczeniu, które jest w stanie skojarzyć w świadomości konsumenta określony towar z określonym przedsiębiorcą. Należy zatem odmówić posiadania tej właściwości oznaczeniom, które mogą nieść inny przekaz – co najmniej potencjalnie mogą informować o samym towarze (o jego charakterze lub określonych właściwościach). Taką właściwością towaru – czasopisma jest jego zawartość. Skarżący sam przyznaje, że słowa "panoramiczna" używa się na określenie odmiany krzyżówki. Przeciętny "hobbysta" krzyżówek oznaczenie "Sto Panoramicznych" odczyta zatem co najmniej jako sugestię, że w czasopiśmie oznaczonym takim znakiem znajdzie swoją ulubioną rozrywkę. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżąca niewłaściwie rozumie "bezpośredniość" związku pomiędzy określonym oznaczeniem, a cechami lub właściwościami towaru. Tej bezpośredniości nie można rezerwować wyłącznie dla nazw, synonimów nazw lub nazw rodzajowych towarów. Bezpośrednie skojarzenia mogą również powstawać na podstawie pewnych nawyków lub schematów myślowych, wynikających np. z życiowego doświadczenia. Zdolność wywoływania bezpośrednich skojarzeń z określonymi przedmiotami mogą mieć również określenia odnoszące się do tych przedmiotów jedynie pośrednio. Takim sposobem opisywania rzeczywistości jest niewątpliwie aluzja. Zdaniem skarżącej znak "Sto Panoramicznych" jest dla czasopism krzyżówkowych właśnie znakiem aluzyjnym.

Mając to na uwadze należy uznać, że Sąd I instancji prawidłowo ocenił stanowisko organu, że sporny znak towarowy "Sto Panoramicznych" w istocie jest oznaczeniem informacyjnym, a więc nie ma dostatecznych znamion odróżniających. Należy podkreślić, że dla przypisania oznaczeniu charakteru informacyjnego jest wystarczające stwierdzenie możliwości skojarzenia oznaczenia wprost z samym towarem: rodzajem, przeznaczeniem bądź innymi jego właściwościami. Nie ma przy tym znaczenia z jakimi właściwościami towaru ten znak będzie się kojarzyć przeciętnemu odbiorcy.

Zaprezentowane stanowisko znajduje pewne wsparcie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku Sądu Pierwszej Instancji z 19 listopada 2009 r., w sprawach T-425/07 i T-426/07 Sąd stwierdził, że oznaczenia liczbowe w znakach towarowych dla towarów należących do klasy 16 odnoszą się do ilości i będą natychmiast i bez głębszego zastanowienia postrzegane przez przeciętnego konsumenta jako opis cech wchodzących w grę towarów. W rezultacie właściwy krąg odbiorców będzie postrzegać te elementy liczbowe jako informację dotyczącą oznaczonych towarów, a nie jako wskazanie ich pochodzenia (podobnie w wyroku TSUE z 10 marca 2011 r., C-51/10).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w zasadzie prawidłowo ocenił też nabycie przez sporny znak towarowy wtórnej zdolności odróżniającej. Stwierdził, co prawda, że nabycie wtórnej zdolności odróżniającej przez oznaczenie mające charakter opisowy jest w zasadzie niemożliwe. Nie poprzestał jednak na tym uogólnieniu, podkreślając ponadto, że skarżąca nie przedstawiła żadnych dowodów potwierdzających używanie znaku towarowego "Sto Panoramicznych". Wykazała natomiast używanie innych podobnych oznaczeń, zarejestrowanych jako odrębne znaki towarowe. W związku z tym Sąd I instancji przyjął, że skarżący w celu wykazania wtórnej zdolności odróżniającej w tym postępowaniu nie mógł zasadnie powoływać się na używanie innych znaków. Faktów tych nie zakwestionowano w skardze kasacyjnej, powołując się w szczególności na długotrwale używanie znaku "100 Panoramicznych" i określając znak "Sto Panoramicznych" jako modyfikację znaku "100 Panoramicznych". Pominięto jednak, że znak "100 Panoramicznych" był odrębnym, zarejestrowanym na rzecz skarżącej znakiem towarowym. W tej sytuacji Sąd I instancji przyjął prawidłowo, że używanie oznaczenia dla wykazania uzyskania przez niego wtórnej zdolności odróżniającej, nie może być dokumentowane używaniem innego, podobnego oznaczenia stanowiącego odrębny, zarejestrowany znak towarowy. Takie stanowisko znajduje uzasadnienie w treści postanowień Pierwszej Dyrektywy Rady z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U.UE.L.89.40.1). Z art. 3 ust. 3 Dyrektywy wynika, że wtórną zdolność odróżniającą może uzyskać znak wskutek jego używania (a więc nie wskutek używania innego znaku, co oznacza że musi być zachowana tożsamość znaku). Natomiast art. 10 ust. 2 lit. a) Dyrektywy stanowi, że za używanie (znaku) uważa się również używanie znaku towarowego w postaci różniącej się w elementach, które nie zmieniają odróżniającego charakteru znaku w postaci, w jakiej ten znak został zarejestrowany. Treść tego przepisu również dowodzi, że bez szkody dla wypełnienia wymagania używania znaku jest używanie tego samego znaku w postaci zmodyfikowanej (różniącej się w elementach). Nie wchodzi natomiast w grę możliwość uznania za używanie znaku, używania innego oznaczenia, zarejestrowanego jako odrębny znak towarowy. Na poparcie tego stanowiska można przytoczyć wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 23 lutego 2006 r. T-194/03 w którym Sąd stwierdził, że właściciel zarejestrowanego znaku towarowego nie może uwolnić się od obowiązku używania znaku poprzez powołanie się na używanie znaku podobnego, stanowiącego przedmiot innej rejestracji. Można dodać, że obecnie kwestię te reguluje dość klarownie przepis art. 130 ustawy z dnia 30 czerwca

2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.). Według niego odmowa udzielenia prawa ochronnego na podstawie przepisu art. 129 ust. 1 pkt 2 (brak dostatecznych znamion odróżniających) nie może nastąpić w szczególności, jeżeli przed datą zgłoszenia znaku towarowego w UP znak ten nabrał, w następstwie jego używania, charakteru odróżniającego w przeciętnych warunkach obrotu.

Nie są również zasadne, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, zarzuty naruszenia prawa materialnego. Nie można uwzględnić zarzutu błędnej wykładni art. 7 ustawy o znakach towarowych przez przyjęcie, że "nabycie wtórnej zdolności odróżniającej przez oznaczenie mające charakter opisowy, informacyjny, jest co do zasady niemożliwe" oraz, że "kwestia ta winna podlegać analizie przede wszystkim pod kątem interesu konkurentów w swobodzie dostępu do takich oznaczeń". Nie jest to bowiem kwestia błędnego rozumienia tego przepisu lecz kwestia jego odniesienia (zastosowania) do stanu faktycznego, w którym mamy do czynienia z oznaczeniem o charakterze opisowym i w którym należy (zdaniem Sądu I instancji) wziąć pod uwagę interesy konkurentów w swobodzie dostępu do takich oznaczeń. Sąd stwierdził, że "przy ocenie, czy oznaczenie posiada zdolność odróżniania należy jednak uwzględnić interes uczestników obrotu gospodarczego........". Ta wypowiedź wyraźnie odnosi się do okoliczności faktycznych (zdolność odróżniania znaku), nie jest zaś interpretacją art. 7 u.z.t.

Z wyżej przedstawionych powodów nie można również uwzględnić zarzutu niewłaściwego zastosowania art. 7 u.z.t. Sąd nie mógł zastosować go inaczej, przyjmując (prawidłowo), że sporny znak nie ma dostatecznych znamion odróżniających.

Mając to wszystko na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 183 § 1 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt