Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski Sędzia WSA Andrzej Kołodziej Sędzia WSA Jacek Fronczyk (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia A. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...]; 2. zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości; 3. zasądza od Ministra Finansów na rzecz skarżącego Stowarzyszenia A. z siedzibą w W. kwotę 457 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wnioskiem z dnia [...] października 2011 r. Stowarzyszenie [...] z siedzibą w W., powołując się na art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 2, art. 3, art. 4 ust. 1 pkt 1, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 10 ust. 1, art. 12 ust. 2 i art. 14 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), zwróciło się do Ministra Finansów o udostępnienie odpisów wszystkich pism dotyczących opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) działalności organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi oraz pism dotyczących opodatkowania (zwolnienia od opodatkowania) podatkiem VAT usług świadczonych przez twórców i artystów, skierowanych w latach 2009 – 2011 przez Ministerstwo Finansów Rzeczypospolitej Polskiej do instytucji i organów Unii Europejskiej.

Realizując powyższy wniosek, Minister Finansów decyzją z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...], działając na podstawie art. 16 ust. 1 w związku z art. 1 ust. 2 ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), odmówił Stowarzyszeniu [...] z siedzibą w W. udostępnienia żądanej informacji publicznej.

W motywach rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że ustawa o dostępie do informacji publicznej nie dotyczy udostępniania wszelkiego typu informacji publicznych. Jak stanowi bowiem art. 1 ust. 2 tej ustawy, jej przepisy nie naruszają przepisów innych ustaw, określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji, będących informacjami publicznymi. Oznacza to, że określonego rodzaju informacje mogą być udostępnione tylko w specjalnym trybie bądź na odmiennych, szczególnych zasadach. Istotne jest przy tym, że w przypadkach, w których dostęp do informacji jest wyłączony na podstawie przepisów szczególnych, informacja publiczna nie traci swego publicznego przymiotu, jeśli spełnione są warunki określone w jej ustawowej definicji. Z kolei ograniczenie udostępnienia informacji publicznej możliwe jest wówczas, gdy informacja publiczna została wyłączona z kategorii informacji podlegających ujawnieniu. Pod pojęciem "przepisów szczególnych" należy również rozumieć przepisy prawa wspólnotowego, wiążące Polskę, jako członka Unii Europejskiej, a dotyczące udostępniania pewnych kategorii informacji publicznych. Minister Finansów zaznaczył, że żądane przez Stowarzyszenie pisma dotyczą działalności publicznej i zamierzeń władzy wykonawczej w zakresie polityki wewnętrznej i zagranicznej, są więc informacją publiczną. Jednakże postępowanie prowadzone przez Komisję Europejską przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej dotyczące uchybienia zobowiązaniom wynikającym z art. 2 ust. 1 lit. "c" dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L. 2006. 347. 1 ze zm.) w zakresie braku zapewnienia, aby świadczone usługi związane z zarządzaniem prawami autorskimi podlegały odpowiedniemu opodatkowaniu dla celów VAT (naruszenie nr [...]), zostało zamknięte w dniu [...] marca 2010 r. Natomiast w okresie od 2009 r. do czasu zamknięcia przedmiotowego postępowania nie była kierowana do Komisji Europejskiej ani innych instytucji i organów Unii Europejskiej korespondencja dotycząca opodatkowania podatkiem od towarów i usług działalności organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi oraz korespondencja dotycząca opodatkowania podatkiem VAT usług świadczonych przez twórców i artystów. Po zamknięciu postępowania nr [...] korespondencja kierowana do Komisji Europejskiej w ww. zakresie jest traktowana jako nowa sprawa, stanowiąca tzw. fazę przedsporną, podczas której Państwo ma możliwość przedstawienia argumentów na swoją obronę oraz – po zastosowaniu się do wskazówek Komisji Europejskiej – polubownego zakończenia sprawy. Gdy nie zostanie osiągnięte kompromisowe rozwiązanie, Komisja Europejska może skierować sprawę na drogę sądową. W zakresie udostępniania dokumentów powstałych w toku postępowań prowadzonych przez Komisję Europejską w trybie art. 258 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, do których należy zaliczyć również korespondencję prowadzoną w fazie przedspornej, stosuje się przepisy rozporządzenia 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz. U. UE L. 2001. 145. 43 ze zm.), które pozostają w stosunku do przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej w relacji lex specialis – lex generalis. Z treści art. 4 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji wynika, że Instytucja (tu Komisja Europejska) odmawia udostępnienia dokumentów związanych z postępowaniem prowadzonym w trybie art. 258 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, powołując się m.in. na ochronę interesu publicznego, postępowania sądowego oraz ochronę celu kontroli, śledztwa i audytu. Komisja stoi bowiem na stanowisku, że kontrola przestrzegania prawa wspólnotowego w danym Państwie Członkowskim musi przebiegać w atmosferze wzajemnego zaufania i zasady lojalnej współpracy w celu doprowadzenia do zawarcia porozumienia między Państwem Członkowskim i Komisją. Natomiast przedwczesne ujawnienie dokumentów wytworzonych w toku prowadzonego przez Komisję postępowania mogłoby doprowadzić do zakłócenia polubownego rozwiązania sporu i dobrowolnego zobowiązania się danego Państwa do przestrzegania przepisów traktatowych. Minister Finansów zwrócił uwagę, że w opinii Komisji Europejskiej, ochrona możliwości polubownego rozwiązania sporu między Komisją a Państwem Członkowskim jest w takim postępowaniu interesem nadrzędnym, a Państwa Członkowskie powinny zadbać o to, by nie utrudniać właściwego stosowania ww. rozporządzenia. Również w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, na tle spraw, w których zwracano się do Komisji Europejskiej o udostępnienie treści dokumentów, np. w związku z toczącymi się przeciwko Państwom Członkowskim postępowaniami w trybie art. 258 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, utrwaliło się stanowisko, iż tego rodzaju dokumenty nie są udostępniane (wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie o sygn. akt T-191/99 Petrie i inni p-ko Komisji).

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Stowarzyszenie [...] z siedzibą w W. wniosło o uchylenie powyższej decyzji i o udostępnienie żądanej informacji publicznej. Stowarzyszenie postawiło zarzut, iż powody odmowy udzielenia informacji publicznej podane przez Ministra Finansów nie usprawiedliwiają jego decyzji i to nie tylko na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej, ale także w świetle art. 4 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji. W uzasadnieniu decyzji odmownej wskazano bowiem, iż w okresie od dnia [...] stycznia 2009 r. do dnia [...] marca 2010 r. nie ma jakiejkolwiek korespondencji, natomiast korespondencja powstała w okresie od dnia [...] marca 2010 r. do dnia [...] listopada 2011 r. zaliczona jest do akt sprawy toczącej się pomiędzy Komisją Europejską a Rzeczpospolitą Polską, która znajduje się na etapie tzw. fazy przedspornej i w związku z tym Minister Finansów nie może jej udostępnić. Jednak generalną i nadrzędną zasadą wyrażoną zarówno w prawie polskim, jak i w prawie Unii Europejskiej jest publiczny dostęp do informacji, a w szczególności do informacji o procesie stanowienia i stosowania prawa, który to w systemie demokratycznym powinien być jak najbardziej jawny i otwarty. Zdaniem Stowarzyszenia, odstępstwa od tej zasady powinny być interpretowane wąsko, a korzystanie z nich powinno odbywać się jedynie w sytuacjach naprawdę wyjątkowych i wyraźnie uzasadnionych. Podobnie kwestia ta została przedstawiona w wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (C-64/05 Sweden v. Commission [2007] ECR I-11389), w którym Sąd stwierdził, iż prawo dostępu do dokumentów instytucji unijnych jest związane z demokratyczną naturą tych instytucji, a regulacja ograniczająca dostęp do dokumentów nie może być interpretowana rozszerzająco. Dlatego też, dostęp do informacji publicznej nie powinien być bezpodstawnie ograniczany, gdyż działanie takie stanowi naruszenie obowiązujących norm prawa.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] Minister Finansów, stosując art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 16 ust. 1 i 2 w związku z art. 1 ust. 2 ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, nie znajdując podstaw do uwzględnienia wniosku i podzielając zaprezentowaną w niej argumentację.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższą decyzję Stowarzyszenie [...] z siedzibą w W. zarzuciło naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 1 ust. 1 w związku z art. 2 ust. 1 ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej, poprzez wydanie przez Ministra Finansów decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej w sytuacji braku jakichkolwiek przesłanek prawem przewidzianych do wydania decyzji odmownej; art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. rozporządzenia 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, poprzez ich błędne zastosowanie, jako odnoszących się do udostępnienia treści pism dotyczących opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) działalności organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi oraz pism dotyczących opodatkowania (zwolnienia od opodatkowania) podatkiem VAT usług świadczonych przez twórców i artystów, skierowanych w latach 2009 – 2011 przez Ministerstwo Finansów Rzeczypospolitej Polskiej do instytucji i organów Unii Europejskiej. Formułując przedstawione zarzuty, Stowarzyszenie wniosło o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Udzielając odpowiedzi na skargę, Minister Finansów wniósł o jej oddalenie, powołując się na argumenty, jakich użył w wydanych w sprawie decyzjach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w art. 61 ust. 1 stanowi, że obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu (ust. 2). Ograniczenie prawa, o którym mowa w ust. 1 i 2, może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego Państwa (ust. 3).

Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), służy realizacji konstytucyjnego prawa dostępu do wiedzy na temat funkcjonowania organów władzy publicznej. Używając w art. 2 ust. 1 pojęcia "każdemu", ustawodawca precyzuje zastrzeżone w Konstytucji obywatelskie uprawnienie, wskazując, że każdy może z niego skorzystać na określonych w tej ustawie zasadach. Przy czym owo "każdy" należy rozumieć jako każdy człowiek (osoba fizyczna) lub podmiot prawa prywatnego, którym niewątpliwie jest Stowarzyszenie [...] z siedzibą w W. Ustawa ta reguluje zasady i tryb dostępu do informacji, mających walor informacji publicznych, wskazuje, w jakich przypadkach dostęp do informacji publicznej podlega ograniczeniu oraz kiedy żądane przez wnioskodawcę informacje nie mogą zostać udostępnione. Oczywiście ustawa znajduje zastosowanie jedynie w sytuacjach, gdy spełniony jest jej zakres podmiotowy i przedmiotowy. W rozpoznawanej sprawie istotnie został spełniony zakres podmiotowy i przedmiotowy stosowania ustawy, co zresztą sporne nie jest. Sporna natomiast jest kwestia zasadności odmowy udostępnienia żądanej informacji publicznej.

Minister Finansów odmówił udzielenia żądanej przez Stowarzyszenie [...] z siedzibą w W. informacji publicznej, twierdząc, że w okresie od dnia [...] stycznia 2009 r. do dnia [...] marca 2010 r. nie została wytworzona jakakolwiek korespondencja, która odpowiadałaby treści złożonego wniosku, natomiast korespondencja powstała w okresie od dnia [...] marca 2010 r. do dnia [...] listopada 2011 r. (do dnia wydania decyzji) zaliczona jest do akt sprawy toczącej się pomiędzy Komisją Europejską a Rzeczpospolitą Polską, która znajduje się na etapie tzw. fazy przedspornej i w związku z tym organ nie może jej udostępnić, gdyż w tym zakresie stosuje się przepisy rozporządzenia 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz. U. UE L. 2001. 145. 43 ze zm.), które pozostają w stosunku do przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej w relacji lex specialis – lex generalis. Powołanie tego rodzaju powodów odmowy udzielenia informacji publicznej nie znajduje prawnego uzasadnienia w świetle przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 i 2 ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej, podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej może ograniczyć dostęp do żądanych informacji publicznych. Podmiot zobowiązany może również odmówić udzielenia informacji publicznej z uwagi na ochronę informacji niejawnych lub innych tajemnic ustawowo chronionych. Stanowisko podmiotu zobowiązanego, które sprowadza się do odmowy udzielenia informacji, przybiera procesową formę decyzji administracyjnej (art. 16 ust. 1 ustawy), co uzasadnia stosowanie w tym zakresie przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.). Zatem do podjęcia decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej dochodzi wówczas, gdy żądana informacja publiczna fizycznie istnieje i nie może zostać udostępniona z uwagi na ochronę dóbr objętych treścią art. 5 ust. 1 i 2 ww. ustawy. Jeśli podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej nie posiada żądanej przez wnioskodawcę informacji, gdyż ta w ogóle nie została wytworzona (fizycznie nie istnieje), winien jedynie pisemnie poinformować o tym zainteresowanego, nie wydając jednak w tym zakresie decyzji o odmowie udzielenia informacji publicznej, do czego w istocie doszło w niniejszej sprawie. Skoro bowiem informacji publicznej nie ma, to nie ma także podstaw, by odmawiać jej udostępnienia w drodze decyzji administracyjnej. Dotyczy to okresu od dnia [...] stycznia 2009 r. do dnia [...] marca 2010 r., w którym – jak podaje organ – nie została wytworzona jakakolwiek korespondencja, będąca przedmiotem zainteresowania Stowarzyszenia.

Podobnie rzecz się ma, gdy chodzi o alternatywny tryb dostępu do żądanej informacji publicznej. W tym zakresie podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej również nie wydaje decyzji, wszak art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej wyłącza stosowanie jej przepisów w sytuacji, gdy wnioskodawca ma zapewniony dostęp do żądanych informacji publicznych w innym trybie. Oznacza to, że wyłączony jest tryb z ustawy o dostępie do informacji publicznej wówczas, gdy informacja publiczna, będąca przedmiotem zainteresowania wnioskodawcy, osiągalna jest w innym trybie. W takiej sytuacji podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej także jedynie pisemnie informuje wnioskodawcę, w jakim trybie może uzyskać do niej dostęp. Nie jest to natomiast powód do wydawania decyzji administracyjnej o odmowie udzielenia informacji publicznej. Jeśli – zdaniem organu – istnieje inny tryb dostępu do żądanej informacji publicznej, to z istoty rzeczy nie może być on przyczyną odmowy udostępnienia informacji publicznej, a więc decyzji podejmowanej na podstawie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż w takim przypadku przepisy te nie mają w ogóle zastosowania. Toteż Minister Finansów nie mógł podać jako powodu swej odmownej decyzji faktu istnienia innego trybu dostępu do żądanych informacji publicznych, regulowanego rozporządzeniem 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji. Decyzja o odmowie udzielenia informacji publicznej podejmowana jest, gdy chodzi o ochronę dóbr objętych treścią art. 5 ust. 1 i 2 ww. ustawy o dostępie do informacji publicznej, natomiast istnienie innego trybu dostępu do informacji publicznej nie stanowi powodu do wydania takiej decyzji.

Niezależnie od powyższego, przyjmując, że Minister Finansów, odwołując się do przepisów ww. rozporządzenia w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, odmówił Stowarzyszeniu udzielenia żądanej informacji publicznej, twierdząc, iż dokumenty związane z postępowaniem prowadzonym w trybie art. 258 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej nie mogą być udostępnione z uwagi na ochronę interesu publicznego, postępowania sądowego oraz ochronę celu kontroli, śledztwa i audytu, należy zauważyć – abstrahując zupełnie od relacji, w jakiej regulacja wspólnotowa pozostaje z ustawą o dostępie do informacji publicznej – że ww. rozporządzenie normuje tryb dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji. Zatem jego przepisy nie mogą stanowić podstawy dla odmownej decyzji Ministra Finansów. Zgodnie bowiem z treścią art. 4 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, Instytucje (Parlament Europejski, Rada i Komisja Europejska) odmówią udostępnienia dokumentów związanych z postępowaniem prowadzonym w trybie art. 258 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, powołując się m.in. na ochronę interesu publicznego, postępowania sądowego oraz ochronę celu kontroli, śledztwa i audytu. Nie powinno budzić wątpliwości, że Minister Finansów nie jest Instytucją, w rozumieniu powyższego przepisu, toteż nie mógł on być przez niego stosowany jako podstawa prawna decyzji odmownej. Co więcej, Stowarzyszenie [...] z siedzibą w W. w swym wniosku z dnia [...] października 2011 r. zwróciło się o kopie (ustawa o dostępie do informacji publicznej nie przewiduje możliwości wydawania odpisów dokumentów) wszystkich pism, jakie Ministerstwo Finansów Rzeczypospolitej Polskiej skierowało w latach 2009 – 2011 do instytucji i organów Unii Europejskiej, dotyczących opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) działalności organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi oraz pism dotyczących opodatkowania (zwolnienia od opodatkowania) podatkiem VAT usług świadczonych przez twórców i artystów. Stowarzyszeniu chodzi więc o dokumenty wytworzone przez Ministra Finansów, a nie o dokumenty pochodzące od Parlamentu Europejskiego, Rady czy Komisji. Tym samym wskazane przez organ przyczyny odmowy udzielenia informacji publicznej nie mogły stanowić podstawy dla podjętych w sprawie decyzji.

Przedstawione w rozważaniach powody świadczą o uchybieniach organu, które nie pozostają bez wpływu na wynik sprawy, dlatego też, rozpoznając wniosek skarżącego Stowarzyszenia, Minister Finansów winien uwzględnić poczynione przez Sąd wskazania i procedować zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

Uznając zatem skargę za uzasadnioną, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, stosując art. 145 § 1 pkt 1 lit. "a" w związku z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270), orzekł, jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku. W oparciu o art. 152 ww. ustawy, Sąd wstrzymał wykonanie zaskarżonej decyzji w całości.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 200, art. 205 § 1 i 2 oraz art. 209 ww. ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Sąd zasądził od Ministra Finansów na rzecz skarżącego Stowarzyszenia [...] z siedzibą w W. kwotę 457 zł, w tym kwotę 200 zł, poniesioną tytułem wpisu od skargi, kwotę 240 zł, tytułem wynagrodzenia pełnomocnika, zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. "c" i w związku z § 2 ust. 2 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) oraz kwotę 17 zł, poniesioną tytułem opłaty od udzielonego pełnomocnictwa.