Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Grossmann (spr.) Sędzia WSA Maria Grzymisławska-Cybulska Asesor sądowy WSA Katarzyna Witkowicz-Grochowska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 24 września 2021 r. sprawy ze skargi J. O. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. zobowiązuje Burmistrza Miasta i Gminy do rozpoznania wniosku J. O. z [...] lutego 2021 r. o udostępnienie informacji publicznej (uzupełnionego pismem z [...] lutego 2021 r.), w terminie 14 dni od dnia doręczenia organowi odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi sprawy; 2. stwierdza, że Burmistrz Miasta i Gminy dopuścił się bezczynności w rozpoznaniu ww. wniosku; 3. stwierdza, że bezczynność ta nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 4. zasądza od Burmistrza Miasta i Gminy na rzecz skarżącego J. O. kwotę [...]zł (słownie: [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania

Pismem z [...] lutego 2021 r. – przesłanym, tak jak i dalsza korespondencja, pocztą elektroniczną (e-mail) – J. O. (dalej też jako "Wnioskodawca" lub "Skarżący"), wskazując na art. 2 ust. 1 i art. 10 ust. 1 ustawy z dnia [...] września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2016 r. po. 1764, z późn. zm.; dalej w skrócie "u.d.i.p."), zwrócił się do Burmistrza Miasta i Gminy (zwanego też dalej "Burmistrzem" lub "Organem") z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej w następującym zakresie:

"1. Od kiedy są pobierane opłaty związane z wynajmem świetlicy? To znaczy czy w roku [...] takie opłaty były pobierane, jeśli były, to proszę o wyszczególnienie, kiedy/daty oraz jakie to były kwoty.

2. Proszę o informację dotyczącą wpływów z wynajmu świetlicy w K. . To znaczy wpływy za poszczególne lata, czyli za rok [...] r.

Następnie proszę, żeby poszczególne wpływy w latach wymienionych powyżej, zostały wyszczególnione w tygodniach oraz dniach, kiedy świetlica była wynajęta.

3. Proszę o informację, ile osób będącymi mieszkańcami K. zawarła umowę na najem świetlicy w następujących latach [...] r. oraz proszę o takie umowy oraz jakie to były kwoty z wyszczególnieniem do danej umowy.

4. Proszę o informację, ile osób niebędącymi mieszkańcami K. zawarła umowę na najem świetlicy w następujących latach [...] r. oraz proszę o takie umowy oraz jakie to były kwoty z wyszczególnieniem do danej umowy.

5. Proszę o informację, ile firm zawarła umowę na najem świetlicy w następujących latach [...] r. oraz proszę o takie umowy oraz jakie to były kwoty z wyszczególnieniem do danej umowy.

6. Proszę o kopie protokołu zebrania wiejskiego w K. z [...] czerwca 2019 roku zwołanego w sprawie wyboru sołtysa, wraz z protokołem komisji skrutacyjnej.

Oraz proszę wyjaśnić, dlaczego nie ma tych informacji na BIP.

7. Proszę o informację jakie były pobierane opłaty za najem świetlicy Wiejskiej w K. w latach [...]. Mam na myśli czy pobierał Sołtys wsi K.? Czy opłaty przez osoby najmujące świetlice były regulowane na rachunek UM M.? Proszę o zestawienie wpłat.

8. Jeśli we wsi K. Gmina M. Sołtys pobierał opłaty za najem świetlicy wiejskiej w formie gotówkowej to proszę o wszystkie umowy oraz faktury lub kwoty oraz jakie osoby będące mieszkańcami lub przedsiębiorcami wniosły takie opłaty w latach [...].

9. Proszę o kompleksowy wykaz wpłat na Urząd Miejski w M. z pełnym wyszczególnieniem oraz zrobionymi przelewami lub wpłatami osobiście przez Sołtysa wsi K. w latach następujących: [...]."

Wnioskodawca poprosił o przesłanie żądanej informacji pocztą elektroniczną na podany adres e-mail.

W piśmie z [...] lutego 2021 r. – przekazanym, tak jak i dalsza korespondencja, pocztą elektroniczną (e-mail) – Burmistrz udzielił odpowiedzi w wybranych kwestiach dotyczących świetlicy wiejskiej w K. , a ponadto przesłał w załączeniu skan kopii protokołu zebrania wiejskiego w K. z [...] czerwca 2019 r. zwołanego w sprawie wyboru sołtysa, wraz z protokołem komisji skrutacyjnej, a także wyjaśnienia przedłożone w trakcie czynności kontrolnych realizowanych przez Regionalną Izbę Obrachunkową w roku 2018 w związku z wynajmem świetlicy wiejskiej w K. w zakresie roku budżetowego 2017.

W reakcji Wnioskodawca, pismem z [...] lutego 2021 r., stwierdził, że udzielone odpowiedzi się niepełne i wniósł o ich uzupełnienie w następujący sposób:

"1. Proszę o skany wszystkich umów zawartych w związku z najmem świetlicy w K. w roku 2017 oraz proszę o przypisanie do danej umowy najmu potwierdzenia wpłaty na konto Urzędu Miejskiego w M.. W przypadkach, kiedy sołtys pobierał opłaty w formie gotówkowej od najmujących i regulował osobiście proszę wskazać, których umów te płatności dotyczą.

2. Proszę o skany wszystkich umów zawartych w związku z najmem świetlicy wiejskiej w K. w roku 2018 oraz proszę o przypisanie do danej umowy najmu potwierdzenia wpłaty na konto Urzędu Miejskiego w M.. W przypadkach, kiedy sołtys pobierał opłaty w formie gotówkowej od najmujących i regulował osobiście proszę wskazać, których umów te płatności dotyczą.

3. Proszę o skany wszystkich umów zawartych w związku z najmem świetlicy wiejskiej w K. w roku 2019 oraz proszę o przypisanie do danej umowy najmu potwierdzenia wpłaty na konto Urzędu Miejskiego w M..

4. Proszę o skany wszystkich umów zawartych w związku z najmem świetlicy wiejskiej w K. w roku 2020 oraz proszę o przypisanie do danej umowy najmu potwierdzenia wpłaty na konto Urzędu Miejskiego w M. oraz proszę informacji jakie środki bezpieczeństwa są podjęte przy wynajmie świetlicy w związku z ograniczeniami wynikającymi ze stanu epidemii COVID-19.

6. [Numeracja oryginalna – brak nr [...] – uw. Sądu] Proszę o wydruki potwierdzające wszystkie wpłaty wynajmujących świetlicę wiejską w miejscowości K. w okresie od [...] r.

7. Proszę wyjaśnić, dlaczego nie ma tych informacji na BIP. Jak kopie protokołu zebrania wiejskiego w K. z [...] czerwca 2019 roku zwołanego w sprawie wyboru sołtysa, wraz z protokołem komisji skrutacyjnej."

Pismem z [...] marca 2021 r. Burmistrz, z powołaniem się na art. 64 § 2 k.p.a., wezwał wnioskodawcę do "uzupełnienia braków formalnych wniosku z dnia [...] lutego 2021 r. o udostępnienie informacji publicznej w zakresie kopii umów najmu świetlicy wiejskiej w latach [...] wraz z potwierdzeniami wpłat poprzez wykazanie szczególnie istotnego interesu publicznego w uzyskaniu informacji publicznej przetworzonej zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (...) w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania".

Odnosząc się do powyższego wezwania, Wnioskodawca pismem z [...] kwietnia 2021 r. wezwał Organ "do prawidłowego doręczenia decyzji o odmowie udostepnienia informacji publicznej", stwierdzając w uzasadnieniu, że informacja publiczna, co do której Wnioskodawca został wezwany do wykazania interesu publicznego, jest informacją prostą i powinna zostać udostępniona, gdyż udostępnienie kopii umów, jak i potwierdzeń wpłat, nie wymaga specjalnego przetworzenia informacji. Jeżeli zaś Organ nie będzie chciał udostępnić żądanych informacji, to winien wydać odmowną decyzję administracyjną.

W odpowiedzi na powyższe pismo, Burmistrz wyjaśnił, że decyzje wydaje się jedynie w przypadku odmowy udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenia postępowania. Tymczasem w dniu [...] marca 2021 r. Wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia braków formalnych wniosku z [...] lutego 2021 r., a wobec bezskutecznego upływu naznaczonego terminu podanie z dniem [...] marca 2021 r. pozostawione zostało bez rozpoznania.

Pismem z [...] maja 2021 r. J. O. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy w udostępnieniu informacji publicznej. Zarzuciwszy naruszenie:

1) art. 61 ust. 3 Konstytucji RP w zakresie, w jakim przepis ten stanowi podstawę prawa do uzyskiwania informacji publicznej – przez błędne zastosowanie, polegające na nieudostępnieniu informacji publicznej na wniosek,

2) art. 3 ust. 3 pkt 1 u.d.i.p. w zakresie, w jakim przepis ten stanowi o tym, że prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienie do uzyskiwania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego – przez błędne uznanie, że przedmiotem złożonego przez Skarżącego wniosku było udostępnienie informacji publicznej przetworzonej,

3) art. 16 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. w zakresie, w jakim odmowa udostępnienia informacji publicznej następuje w drodze decyzji – przez niezastosowanie, skutkujące brakiem wydania decyzji administracyjnej w przypadku ograniczenia prawa do informacji publicznej

– Skarżący wniósł o stwierdzenie, że Organ pozostaje w bezczynności, zobowiązanie Organu do załatwienia wniosku z [...] lutego 2021 r. oraz zasądzenie od Organu na rzecz Skarżącego zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi jej autor podkreślił, że Organ nie udostępnił informacji publicznej z powodu zakwalifikowania jej jako informacji przetworzonej i w związku z niespełnieniem przesłanki szczególnej istotności dla interesu publicznego. Jednakże pomimo faktycznej odmowy udostępnienia nie została wydana decyzja administracyjna w tym przedmiocie, zgodnie z art. 16 ust. 1 u.d.i.p. Nieudostępnienie żądanej informacji publicznej ani niewydanie decyzji odmownej świadczy o tym, że Organ pozostaje w bezczynności. W ocenie Skarżącego nie ma przy tym znaczenia pismo z [...] marca 2021 r., które do niego skierowano, skoro to działanie Organu nie przybrało formy wymaganej przez prawo, tj. formy decyzji administracyjnej, a więc nie zwalnia z zarzutu bezczynności. Autor skargi zaznaczył także, że obecnie przedwczesne jest rozważanie, czy Organ prawidłowo zakwalifikował wnioskowaną informację jako przetworzoną, gdyż z uwagi na fakt, że nie wydał odpowiedniej decyzji w tym zakresie, niemożliwe jest zbadanie tej kwestii, ani odniesienie się do potencjalnych argumentów Organu (które pozostają Skarżącemu ciągle nieznane).

W odpowiedzi na skargę Burmistrz wniósł o jej oddalenie w całości jako oczywiście bezzasadnej. W uzasadnieniu wyjaśnił, że Wnioskodawca otrzymał odpowiedź na wniosek z [...] lutego 2021 r. w terminie ustawowym. Wniosek, który w ocenie Skarżącego nie został rozpoznany, został złożony w dniu [...] lutego 2021 r. Zdaniem Burmistrza zakres żądanych informacji przesądza o tym, że wniosek ten należy traktować de facto jako wniosek o informację przetworzoną, przy którym wnioskodawca winien wykazać, że żądanie to jest szczególnie istotne dla interesu publicznego zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. Wobec tego Burmistrz na podstawie art. 64 § 2 k.p.a. wezwał Wnioskodawcę do wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego w uzyskaniu informacji przetworzonej. Organ podkreślił, że w żaden sposób nie przesądził o odmowie udostępnienia informacji publicznej bądź jej udostępnieniu. Do analizy takowej w ogóle nie doszło, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca nie wykonał wezwania i nie wykazał, iż żądana informacja jest szczególnie istotna dla interesu publicznego. Wobec nieuzupełnienia braków formalnych, podanie Organ pozostawił bez rozpoznania. W tym stanie rzeczy brak jest znamion bezczynności Burmistrza, a niezałatwienie sprawy zgodnie z wolą Wnioskodawcy wynika tylko i wyłącznie z jego bezczynności

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył co następuje:

Skarga okazała się zasadna.

Na wstępie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 137) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (legalności), jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W świetle art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.; w skrócie "p.p.s.a.") kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 p.p.s.a., tj. mających za przedmiot: (1) decyzje administracyjne; (2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; (3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które przysługuje zażalenie; (4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (...), postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (...), postępowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (...), oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw. Ponadto zgodnie z art. 3 § 2 pkt 9 p.p.s.a., przedmiotem skargi może być także bezczynność w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w Kodeksie postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI Ordynacji podatkowej oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

W przypadku skarg na bezczynność kontroli sądu poddawany jest brak aktu lub czynności w sytuacji, gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w określonej formie i w określonym przez prawo terminie. Dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie mają znaczenia powody, dla jakich akt nie został podjęty lub czynność nie została dokonana, jak również to, czy bezczynność organu spowodowana została zawinioną, czy niezawinioną opieszałością organu. W sprawach o udostępnienie informacji publicznej skarga na bezczynność przysługuje nie tylko w przypadku faktycznego "milczenia" (bierności) podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji, ale również w sytuacji, gdy podmiot ten stwierdza, że żądana informacja nie stanowi informacji publicznej lub nie podlega udostępnieniu. Wówczas sąd zobligowany jest do rozpoznania skargi i rozstrzygnięcia, czy żądana informacja jest informacją publiczną i czy rzeczywiście wnioskodawca mógł skutecznie domagać się jej udostępnienia. Należy w tym miejscu od razu podkreślić, że aby można było uznać, iż nie zachodzi bezczynność w zakresie udzielenia informacji publicznej (także takiej, której organ nie posiada), podmiot zobowiązany do jej udzielenia, w formie uregulowanej ustawą o dostępie do informacji publicznej powinien wypowiedzieć się w tym przedmiocie. Tylko w takim przypadku uwolni się od zarzutu bezczynności w sprawie. Identycznie powinien postąpić w sytuacji, gdy posiada żądane informacje, lecz z uwagi na ograniczenia dostępu nie może ich udostępnić (zob. wyrok NSA z 17.04.2013 r., I OSK 3109/12; por. też wyrok NSA z 22.02.2019 r., I OSK 414/17 – orzeczenia dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl, w skrócie "CBOSA").

W myśl art. 21 in principio ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 2176; w skrócie "u.d.i.p") do skarg rozpatrywanych w postępowaniach o udostępnienie informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Jednakże zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą sądów administracyjnych, dla dopuszczalności skargi na bezczynność organu w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej nie jest wymagane poprzedzenie jej jakimkolwiek środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej – czyli nie jest wymagane "wyczerpanie środków zaskarżenia" w rozumieniu art. 52 § 1 i 2 p.p.s.a. – ani też wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa (por. wyrok NSA z 24.05.2006 r., I OSK 601/05, CBOSA). Zasady tej nie zmieniło wprowadzenie do art. 37 k.p.a. (a w ślad za tym: także do art. 52 § 2 p.p.s.a.) z dniem 1 czerwca 2017 r. – mocą ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 r. poz. 935) – nowego środka zaskarżenia bezczynności lub przewlekłości postępowania organu administracji, w postaci ponaglenia (w miejsce dotychczas stosowanego w takich przypadkach zażalenia albo wezwania do usunięcia naruszenia prawa). W konsekwencji w odniesieniu do skarg na bezczynność organu w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej nie znajduje zastosowania wymóg z art. 53 § 2b in fine p.p.s.a., w postaci uprzedniego wniesienia ponaglenia do właściwego organu (por. wyrok NSA z 28.01.2020 r., I OSK 2433/18, CBOSA).

Ponadto do skarg na bezczynność nie mają zastosowania terminy do wniesienia skargi ustalone w przepisach art. 53 p.p.s.a (zob. postanowienia NSA: z 11.05.2011 r., I OSK 716/11; z 26.05.2011 r., I OSK 857/11 – CBOSA). Oznacza to, że skarga na bezczynność może być skutecznie wniesiona aż do chwili ustania stanu bezczynności, tj. do chwili załatwienia sprawy przez organ administracji publicznej poprzez wydanie decyzji, postanowienia albo innego aktu lub podjęcie czynności (por. wyrok NSA z 29.04.2011 r., I FSK 249/10, CBOSA; por. też wyrok WSA z 27.10.2011 r., II SAB/Po 60/11, CBOSA) Trafność takiej wykładni potwierdza obecnie – dodany z dniem 1 czerwca 2017 r. – przepis art. 53 § 2b ab initio p.p.s.a., zgodnie z którym skargę na bezczynność można wnieść "w każdym czasie" (por. wyrok NSA z 17.11.2020 r., II OSK 973/19, CBOSA).

Mając to wszystko na uwadze, Sąd uznał skargę wniesioną w niniejszej sprawie przez J. O. za dopuszczalną i przystąpił do jej merytorycznego rozpoznania, w trybie uproszczonym – zgodnie z art. 119 pkt 4 p.p.s.a.

Przedmiotem skargi uczyniono bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy w udzieleniu J. O. informacji określonych w jego wniosku o udostępnienie informacji publicznej z [...] lutego 2021 r., uzupełnionym pismem z [...] lutego 2021 r.

Należy w tym miejscu podkreślić, że wbrew stanowisku Organu ww. pismo Skarżącego z [...] lutego 2021 r. nie stanowiło nowego wniosku o udostępnienie informacji publicznej, lecz kontynuację i rozwinięcie wniosku z [...] lutego 2021 r. – po części powtarzając, a po części uszczegóławiając i uzupełniając zgłoszone w tym wniosku żądania – co wyraźnie podkreślił sam Skarżący, zaznaczając w piśmie z [...] lutego 2021 r., że odpowiedzi na jego wniosek z [...] lutego 2021 r. udzielone przez Organ pismem datowanym na [...] lutego 2021 r. (doręczonym Skarżącemu w dniu [...] lutego 2021 r.) są "niepełne" i dlatego Skarżący wnosi o ich "uzupełnienie". W konsekwencji należało uznać, że przedmiotem skargi jest bezczynność w załatwieniu (rozpoznaniu) wniosku Skarżącego o udostępnienie informacji publicznej z [...] lutego 2021 r., uzupełnionego pismem z [...] lutego 2021 r.

Dla prawidłowego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy niezbędne jest rozważanie następujących kwestii: (i) czy Burmistrz Miasta i Gminy jest podmiotem zobowiązanym do udzielania informacji publicznej, (ii) czy informacje, o które wnioskował Skarżący, stanowią informację publiczną, a jeśli tak, to (iii) czy Burmistrz prawidłowo załatwił sprawę ww. wniosku Skarżącego.

Ad (i) Jest poza sporem, że można skutecznie żądać zapewnienia dostępu do informacji publicznej tylko od takiego podmiotu, na którym ciąży ustawowy obowiązek udostępnienia ww. informacji. W świetle ustawy o dostępie do informacji publicznej adresatami obowiązku udostępnienia takiej informacji są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, wymienione w art. 4 tej ustawy. W szczególności są nimi "organy władzy publicznej" (art. 4 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p.), a więc m.in. organy administracji publicznej, do których bez wątpienia zaliczają się także burmistrzowie (por. wyroki WSA: z 07.03.2013 r., IV SAB/Wr 13/13; z 07.08.2013 r., II SAB/Gd 65/13; z 17.07.2014 r., IV SA/GI 546/14; z 12.02.2015 r., IV SAB/Wr 331/14; z 10.09.2015 r., IV SAB/Po 80/15; z 24.05.2016 r., IV SAB/Po 28/16; z 31.07.2017 r., II SA/Kr 672/17; z 12.11.2020 r., II SAB/Sz 92/20 – CBOSA).

Wobec tego należy stwierdzić, że Burmistrz Miasta i Gminy jest bez wątpienia podmiotem zobowiązanym do udzielenia posiadanych informacji publicznych. Dla porządku wypada zauważyć, że kwestia ta nie była pomiędzy stronami sporna.

Ad (ii) Przechodząc do analizy przedmiotowego aspektu sprawy – tj. oceny, czy żądane przez Skarżącego informacje mają charakter informacji publicznej – należy zauważyć, że również to zagadnienie nie było pomiędzy stronami sporne. W szczególności takiego charakteru żądanych informacji nie kwestionował sam Organ, skoro w części je udostępnił (pismem z [...] lutego 2021 r.), a w pozostałym zakresie uznał za informację publiczną przetworzoną (w wezwaniu z [...] marca 2021 r.).

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie nie może być wątpliwości, że przedmiotowy wniosek dotyczył informacji publicznej.

Rozważając ten aspekt sprawy wypada wyjść od stwierdzenia, że prawo dostępu do informacji publicznej wynika wprost z Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, która w przywołanym w skardze art. 61 ust. 1 stanowi, iż obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne, w tym informacji o działalności samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu (art. 61 ust. 2 Konstytucji RP). Tryb udzielania informacji, o jakich mowa w art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji, określają ustawy (zob. art. 61 ust. 4 ab initio Konstytucji RP).

Rudymentarnym aktem prawnym regulującym tę problematykę jest ustawa o dostępie do informacji publicznej, która normuje podstawowe zasady oraz tryby udostępniania tego rodzaju informacji. Jednocześnie ustawa ta wprowadziła swoistą (acz wysoce niedoskonałą) definicję legalną "informacji publicznej", przez którą – zgodnie z art. 1 ust. 1 u.d.i.p. – należy rozumieć "każdą informację o sprawach publicznych". W doktrynie zasadnie wskazuje się, że informacją publiczną jest każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa (zob. M. Jaśkowska, Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa NSA, Toruń 2002, s. 28–29).

Przykładowe wyliczenie rodzajów informacji publicznej zawiera przepis art. 6 ust. 1 u.d.i.p., w którym znalazły się m.in. informacje o podmiotach, o których mowa w art. 4 ust. 1 u.d.i.p. – w tym o ich: (a) statusie prawnym lub formie prawnej, (b) organizacji, (c) przedmiocie działalności i kompetencjach, (d) organach i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach, (e) strukturze własnościowej podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3-5, (f) majątku, którym dysponują (zob. art. 6 ust. 1 pkt 2 u.d.i.p.) – informacje o zasadach funkcjonowania podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1, w tym o trybie działania władz publicznych i ich jednostek organizacyjnych (zob. art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. a u.d.i.p.), a także informacje o majątku publicznym, w tym o majątku jednostek samorządu terytorialnego (zob. art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. c u.d.i.p.).

W świetle dotychczasowych uwag, żądane przez Skarżącego informacje – związane, najogólniej rzecz ujmując, z gminną działalnością w zakresie wynajmu świetlicy wiejskiej w K. oraz z wyborami sołtysa w Sołectwie K. – dotyczą kategorii informacji, o których mowa w wyżej przywołanych art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b-d, pkt 3 lit. a oraz pkt 3 lit. c u.d.i.p.

Wszystko to uprawnia do wniosku, że co do zasady żądane przez Skarżącego informacje stanowią informację publiczną.

Jest to okoliczność, której – jak to już wyżej wskazano – Burmistrz nie kwestionował. Jednakże w ocenie Organu większość z tych informacji – a mianowicie informacje, o których mowa w piśmie Skarżącego z [...] lutego 2021 r. – stanowią kwalifikowaną postać informacji publicznej, tj. informację publiczną przetworzoną. Jednakże w swych pismach kierowanych do Wnioskodawcy przed wniesieniem przezeń skargi, ani nawet w odpowiedzi na skargę, Burmistrz nie sprecyzował – a w konsekwencji: i nie wykazał – w czym konkretnie upatruje przetworzonego charakteru żądanych informacji.

Już z tego względu – jak trafnie zauważono w skardze – przedwczesnym byłoby wiążące rozstrzyganie, czy wnioskowana informacja ma charakter informacji prostej (jak twierdzi Skarżący), czy informacji przetworzonej (jak to uznał Organ, acz bez podania uzasadnienia).

Dlatego jedynie ubocznie wypada wyjaśnić, że ustawodawca nie określił kryteriów, które pozwalałyby na precyzyjne odróżnienie informacji publicznej "prostej" od "przetworzonej". W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że "informacją prostą" jest informacja, którą podmiot zobowiązany może udostępnić w takiej formie, w jakiej ją posiada (z zachowaniem ewentualnych ograniczeń, wynikających z art. 5 u.d.i.p.) – a więc informacja, której zasadnicza treść nie ulega zmianie przed jej udostępnieniem – z tym, wszakże dodawanym niekiedy zastrzeżeniem, że o ile jej wyodrębnienie ze zbiorów informacji (rejestrów, zbiorów dokumentów, akt postępowań itp.) nie jest związane z koniecznością poniesienia kosztów osobowych lub finansowych trudnych do pogodzenia z bieżącymi działaniami podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji (zob. np. wyrok NSA z 09.08.2011 r., I OSK 792/11, CBOSA; por. też: wyrok NSA z 12.12.2012 r., I OSK 2149/12, CBOSA tak też I. Kamińska, M. Rozbicka-Ostrowska, Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, Warszawa 2016, uw. 1 do art. 3, s. 75). Natomiast "informacja przetworzona" jest – w myśl powszechnie akceptowanego poglądu – jakościowo nową informacją, która w chwili złożenia wniosku nie istnieje w żądanej i ukształtowanej ostatecznie treści i postaci, chociaż jej źródłem są materiały znajdujące się w posiadaniu zobowiązanego (por. wyrok NSA z 12.12.2012 r., I OSK 2149/12, CBOSA). Wytworzenie takiej informacji wymaga przeprowadzenia przez przedmiot zobowiązany pewnych czynności analitycznych, organizacyjnych i intelektualnych w oparciu o posiadane materiały źródłowe (informacje proste). Może tu chodzić o konieczność wykonania pewnych analiz, obliczeń, zestawień statystycznych, wyciągów itp., połączonych z zaangażowaniem w ich pozyskanie określonych środków osobowych i finansowych. Musi więc istnieć informacja źródłowa, podstawowa (prosta), której wykorzystanie w postaci zestawienia, obliczenia itd. spowoduje powstanie informacji jakościowo nowej, "przetworzonej" właśnie (por. wyrok WSA z 17.04.2013 r., II SAB/Kr 21/13, CBOSA) – a więc informacji, która zostanie przygotowana specjalnie dla wnioskodawcy wedle określonych przez niego "parametrów" i której wytworzenie wymagać będzie, co do zasady, intelektualnego zaangażowania podmiotu zobowiązanego (por. wyrok WSA z 11.06.2013 r., II SA/Bk 230/13, CBOSA). Takie określenie zasadniczych przypadków, w których ma się do czynienia z informacją przetworzoną, nie pozwala wykluczyć uznania, iż niekiedy nawet suma informacji prostych może tworzyć informację przetworzoną. W pewnych przypadkach bowiem szeroki zakres wniosku, wymagający zgromadzenia, przekształcenia (zanonimizowania) i sporządzenia wielu kserokopii określonych dokumentów, może wymagać takich działań organizacyjnych i angażowania środków osobowych, które zakłócają normalny tok działania podmiotu zobowiązanego i utrudniają wykonywanie przypisanych jemu zadań. Informacja wytworzona w ten sposób, pomimo iż składa się z wielu informacji prostych będących w posiadaniu organu, powinna być uznana za informację przetworzoną, bowiem powstały w wyniku wskazanych wyżej działań zbiór nie istniał w chwili wystąpienia z żądaniem o udostępnienie informacji publicznej (por. wyroki NSA: z 17.10.2006 r., I OSK 1347/05; z 09.08.2011 r., I OSK 792/11; z 14.04.2017 r., I OSK 2791/16 r., z 26.03.2018 r., I OSK 2349/17; z 27.03.2018 r., I OSK 1526/16 – CBOSA).

W sytuacji, gdy w ocenie organu żądane informacje mają charakter tak rozumianej informacji publicznej przetworzonej – której udostępnienie, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p., może nastąpić jedynie "w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego" – a występowanie takiego interesu w uzyskaniu żądanej informacji nie wynika już z samej treści wniosku, wówczas organ winien wezwać wnioskodawcę do wykazania interesu publicznego, z jednoczesnym wyjaśnieniem, że dana informacja jest według organu informacją przetworzoną. Brak (w tym niewykazanie przez wnioskodawcę, pomimo wezwania) interesu publicznego powoduje, że należy wydać decyzję odmawiającą udostępnienia przetworzonej informacji publicznej, opartą na art. 16 ust. 1 u.d.i.p. (por. np. wyroki NSA: z 11.09.2012 r., I OSK 1015/12; z 05.04.2013 r., I OSK 89/13; a także wyroki WSA: z 17.05.2005 r., II SA/Wa 481/05; z 24.11.2011 r., II SA/Go 667/11; z 07.03.2013 r., II SA/Po 1060/12; z 17.06.2014 r., IV SA/Po 316/14 – dostępne CBOSA).

Odnosząc się w tym miejscu do argumentacji Organu o braku podstaw do wydania w takim przypadku decyzji administracyjnej (odmownej), należy wyjaśnić, że zasadniczo obowiązek wydania decyzji administracyjnej ustawodawca przewidział w takich przypadkach, gdy żądana informacja jest informacją publiczną, lecz organ odmawia jej udostępnienia bądź zachodzą przesłanki do umorzenia postępowania – tj. zwłaszcza gdy istnieją ustawowe podstawy do odmowy udostępnienia informacji publicznej (zob. art. 5 ust. 1 i 2 u.d.i.p.), bądź przeszkody do jej udostępnienia w określony sposób lub w określonej formie (zob. art. 14 ust. 2 u.d.i.p.). Zgodnie jednak z utrwalonym stanowiskiem doktryny i orzecznictwa – które Sąd w niniejszym składzie w pełni podziela – kolejnym przypadkiem uzasadniającym odmowę udostępnienia informacji publicznej, z zachowaniem formy decyzji administracyjnej, jest sytuacja, w której wnioskodawca żąda udostępnienia informacji publicznej mającej charakter informacji przetworzonej, ale nie jest w stanie wykazać, że jej uzyskanie przezeń jest szczególnie istotne dla interesu publicznego (por. P. Sitniewski, Dostęp do informacji publicznej. Pytania i odpowiedzi. Wzory pism, Warszawa 2016, s. 193-203, i tam przywołane orzecznictwo).

Ad (iii) Przechodząc do oceny, czy wobec tego Organ dopuścił się zarzucanej bezczynności – rozumianej ogólnie jako niezałatwienie sprawy w terminie ustawowym lub terminie przedłużonym przez organ (por. odpowiednio art. 37 § 1 pkt 1 k.p.a.) – należy na wstępie wskazać, że terminy załatwienia sprawy w przedmiocie informacji publicznej zostały określone w art. 13 u.d.i.p., który stanowi, że:

"1. Udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2.

2. Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku."

Na gruncie u.d.i.p. przyjmuje się, że stan bezczynności może mieć miejsce w przypadku podmiotu, który będąc właściwym w sprawie i zobowiązanym do zareagowania na wniosek o udostępnienie informacji publicznej, w odpowiedni sposób i formie, wbrew przepisom prawa, w okolicznościach w nich przewidzianych, ani nie udostępnia w nakazanym terminie, w drodze czynności materialno-technicznej, żądanej informacji, ani też nie podejmuje innego działania mającego na celu załatwienie wniosku. W szczególności nie wydaje wymaganej decyzji administracyjnej o odmowie udostępnienia informacji publicznej (z uwagi na ograniczenia wynikające z art. 5 u.d.i.p. lub – w przypadku informacji przetworzonej – ze względu na brak szczególnie istotnego interesu publicznego) albo o umorzeniu postępowania (w przypadku określonym w art. 14 u.d.i.p.), względnie nie informuje pisemnie wnioskodawcy, że żądana informacja znajduje się w Biuletynie informacji Publicznej ("BIP"), albo że informacji tej nie posiada, bądź że żądana informacja nie stanowi informacji publicznej. W każdym z tych przypadków zakreślony w cytowanym art. 13 ust. 1 u.d.i.p. czternastodniowy termin wyznacza podstawowe czasowe ramy, w których organ powinien przeprowadzić działania związane z oceną wniosku o udostępnienie informacji publicznej i jego załatwieniem.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt kontrolowanej sprawy, należy stwierdzić, że jest poza sporem, iż większość żądanych przez Skarżącego szczegółowych informacji nie została przez Burmistrza udostępniona. I to – co wypada w tym miejscu podkreślić – nie chodzi tylko o informacje wskazane w piśmie Skarżącego z [...] lutego 2021 r. po raz pierwszy (jak np. prośba o wydruki potwierdzające wszystkie wpłaty wynajmujących świetlicę wiejską w K. w okresie styczeń 2017 r.–grudzień 2020 r.) oraz pozostałe zawarte w tym piśmie żądania – ogniskujące się, najogólniej rzecz ujmując, wokół kwestii: (i) wykazania i udokumentowania dat, stron oraz sposobu rozliczania umów najmu świetlicy w K. , a także (ii) przyczyn braku zamieszczenia w BIP odnośnej dokumentacji zebrania wiejskiego (elekcyjnego) w K. z [...] czerwca 2019 r. – ale także o pozostałe szczegółowe informacje dotyczące ww. kwestii, których udostępnienia zażądał Skarżący już we wniosku z [...] lutego 2021 r. (w tym zwłaszcza udostępnienia ww. umów).

Skoro Burmistrz uznał, że owe nieudostępnione przezeń Skarżącemu informacje mają charakter informacji publicznej przetworzonej, to jego obowiązkiem było, w pierwszej kolejności, wezwanie Skarżącego do wykazania, że uzyskanie tych informacji przez Skarżącego jest szczególnie istotne dla interesu publicznego w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. – co też Organ uczynił, pismem ("Wezwaniem") z [...] marca 2021 r.

Błędnie jednak Burmistrz zastosował w tym przypadku tryb uzupełniania braków formalnych podania – uregulowany w art. 64 § 2 k.p.a. – a w konsekwencji niezasadnie pozostawił wniosek Skarżącego o udostępnienie informacji publicznej bez rozpoznania (o czym poinformował pismem z [...] kwietnia 2021 r.). Brakami formalnymi podania w rozumieniu art. 64 k.p.a. są bowiem tylko takie braki podania, które uniemożliwiają nadanie mu biegu, a nie te, które dotyczą okoliczności istotnych w uznaniu organu dla merytorycznej oceny i załatwienia przedstawionego wniosku. Stosowanie art. 64 § 2 k.p.a. nie może zmierzać do merytorycznej oceny przedstawionego wniosku, a treść tego przepisu nie może być wykładana szeroko (por. A. Wróbel [w:] M. Jaśkowska i in., Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, LEX/el. 2021, uw. 3 do art. 64). Powołanie się przez organ administracyjny na treść art. 64 § 2 k.p.a. powinno służyć wyłącznie usunięciu braków formalnych pisma wynikających ze ściśle określonych przepisów i nie może zmierzać do merytorycznej oceny przedstawionego wniosku (por. wyroki NSA: z 23.01.1996 r., II SA 1473/94, CBOSA; z 30.09.1999 r., I SAB 89/99, LEX nr 48727).

Brak wykazania przez wnioskodawcę szczególnej istotności żądanych informacji dla interesu publicznego nie stanowi tak rozumianego "braku formalnego" wniosku o udostępnienie informacji publicznej – który uniemożliwiałby nadanie temu wnioskowi biegu – lecz jego "brak merytoryczny", uniemożliwiający pozytywne załatwienie wniosku. W konsekwencji nieuzupełnienie tego "braku" przez wnioskodawcę nie daje organowi podstaw do pozostawienia wniosku bez rozpoznania, lecz do wydania decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej. Należy przy tym podkreślić, że w motywach takiej decyzji organ powinien w każdym przypadku wykazać, że żądana informacja rzeczywiście ma charakter informacji publicznej przetworzonej oraz że za jej uzyskaniem przez wnioskodawcę nie przemawia szczególnie istotny interes publiczny. Potwierdza to orzecznictwo sądowe, w którym trafnie podkreśla się, że nawet w wypadku gdy wnioskodawca nie odpowie na wezwanie do wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego przemawiającego za udostępnieniem informacji publicznej przetworzonej, podmiot zobowiązany do jej udzielenia musi zawsze w uzasadnieniu decyzji o odmowie, odnieść się do kwestii, czy przesłanka, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy, istnieje czy też nie (zob. wyrok NSA z 08.06.2011 r., I OSK 402/11, CBOSA). Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosek o udostępnienie informacji przetworzonej winien zostać rozpoznany zarówno, gdy brak w nim będzie jakiegokolwiek uzasadnienia "szczególnego interesu publicznego", jak również kiedy wnioskodawca w ogóle nie zareaguje na wezwanie, by ten interes wykazał. W takiej sytuacji podmiot zobowiązany powinien samodzielnie zbadać przesłanki przemawiające za istnieniem szczególnej istotności dla interesu publicznego. Jego negatywna ocena będzie zawsze równoznaczna z odmową udostępnienia żądanej informacji (zob. wyrok NSA z 11.09.2012 r., I OSK 1015/12, CBOSA).

Tymczasem w kontrolowanej sprawie Burmistrz nie tylko w terminie 14 dni od dnia złożenia (uzupełnienia) wniosku z [...] lutego 2021 r. (uzupełnionego pismem z [...] lutego 2021 r.) – tj. najpóźniej do [...] marca 2021 r. – ale nawet do dnia wydania wyroku nie załatwił całego wniosku Skarżącego w należyty sposób. Albowiem ani nie udostępnił wszystkich żądanych informacji, ani nie wydał decyzji o odmowie ich udostępnienia jako dotyczących informacji publicznej przetworzonej. Pozostawienie wniosku Skarżącego bez rozpoznania, w okolicznościach kontrolowanej sprawy nie stanowiło właściwego sposobu załatwienia ww. wniosku.

Wszystko to oznacza, że na dzień wyrokowania Burmistrz Miasta i Gminy pozostawał w bezczynności w rozpoznaniu wniosku J. O. z [...] lutego 2021 r., uzupełnionego pismem z [...] lutego 2021 r.

Zgodnie z art. 149 § 1 p.p.s.a. sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 albo na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 4a: (1) zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności; (2) zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa; (3) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania. Jednocześnie sąd stwierdza czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa (art. 149 § 1a p.p.s.a.).

Mając wszystko to na uwadze Sąd, na podstawie art. 149 § 1 pkt 1 p.p.s.a., zobowiązał Burmistrza do załatwienia (rozpoznania) wniosku Skarżącego o udostępnienie informacji publicznej z [...] lutego 2021 r., uzupełnionego pismem z [...] lutego 2021 r., w terminie 14 dni od dnia otrzymania odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi sprawy (pkt 1 sentencji wyroku).

Jednocześnie Sąd, stosownie do art. 149 § 1 pkt 3 p.p.s.a., stwierdził, że Organ dopuścił się bezczynności (pkt 2 sentencji wyroku).

Z kolei oceniając charakter zaistniałej bezczynności – jak tego wymaga art. 149 § 1a p.p.s.a. – Sąd po analizie całokształtu okoliczności faktycznych sprawy uznał, że bezczynność ta nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa (pkt 3 sentencji wyroku).

W tym przypadku Sąd wziął bowiem pod uwagę, że "rażącym naruszeniem prawa" w rozumieniu art. 149 § 1a p.p.s.a. pozostaje stan, w którym bez żadnej wątpliwości i wahań można powiedzieć, bez potrzeby odwoływania się do szczegółowej oceny okoliczności sprawy, że naruszono prawo w sposób oczywisty. (zob. wyrok NSA z 21.06.2012 r., I OSK 675/12, CBOSA). Oceniając, czy naruszenie prawa jest rażące, należy uwzględnić nie tylko proste zestawienie terminów rozpoczęcia postępowania i jego zakończenia (względnie braku zakończenia), lecz także warunkowane okolicznościami materialnoprawnymi sprawy czynności, jakie powinien podjąć organ, dążąc do merytorycznego rozstrzygnięcia konkretnej sprawy. W tradycyjnym ujęciu rażącym naruszeniem prawa jest naruszenie ciężkie, które nosi cechy oczywistej i wyraźnej sprzeczności z obowiązującym prawem, niezasługujący na akceptacje w demokratycznym państwie prawa i wywołujące dotkliwe skutki społeczne lub indywidualne. Z konieczności logicznej kwalifikacji naruszenia jako "rażącego" musi posiadać pewne dodatkowe cechy w stosunku do stanu określanego jako naruszenie "zwykłe". Dla uznania naruszenia prawa za rażące nie jest wystarczające samo przekroczenie przez organ ustawowych terminów załatwienia sprawy. To przekroczenie musi być znaczne i niezaprzeczalne. Rażące opóźnienie w podejmowanych przez organ czynnościach ma być w sposób oczywisty pozbawione jakiegokolwiek racjonalnego uzasadnienia (por. postanowienie NSA z 27.03.2013 r., II OSK 468/13; a także wyroki WSA: z 10.04.2014 r., II SAB/Wr 14/14; z 11.10.2013 r., II SAB/Po 69/13; z 11.03.2015 r., IV SAB/Po 19/15 – dostępne w CBOSA).

W niniejszej sprawie taka sytuacja, zdaniem Sądu, nie wystąpiła. Formułując tę ocenę Sąd miał na względzie przede wszystkim fakt, że Organ terminowo zareagował na wniosek Skarżącego z [...] lutego 2021 r. (choć uwzględnił go jedynie w części) oraz na jego uzupełniające pismo z [...] lutego 2021 r. Sama zaś błędna ocena Organu co do właściwej formy negatywnego załatwienia wniosku nie daje dostatecznych podstaw do uznania, że bezczynność Burmistrza miała charakter rażący.

O kosztach postępowania (pkt 4 sentencji wyroku) Sąd orzekł na podstawie art. 200 i art. 205 § 1 p.p.s.a., uwzględniając poniesiony przez Skarżącego koszt wpisu od skargi, w wysokości [...] zł.

Zarządzenie

1. Notować.

2. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć:

a) skarżącemu, z pouczeniem o skardze kasacyjnej i prawie pomocy;

b) organowi administracji, z pouczeniem o skardze kasacyjnej.

3. Przedłożyć za 40 dni od wykonania pkt 2 lub z korespondencją.

P., dnia [...] września 2021 r. Sędzia WSA

Tomasz Grossmann