drukuj    zapisz    Powrót do listy

6116 Podatek od czynności cywilnoprawnych, opłata skarbowa oraz inne podatki i opłaty, Opłata skarbowa, Izba Skarbowa, Oddalono zażalenie, II FZ 481/08 - Postanowienie NSA z 2008-12-22, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II FZ 481/08 - Postanowienie NSA

Data orzeczenia
2008-12-22 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2008-10-17
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Sławomir Presnarowicz /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6116 Podatek od czynności cywilnoprawnych, opłata skarbowa oraz inne podatki i opłaty
Hasła tematyczne
Opłata skarbowa
Sygn. powiązane
I SA/Kr 1183/02 - Postanowienie WSA w Krakowie z 2008-08-27
II FSK 664/09 - Postanowienie NSA z 2010-04-15
Skarżony organ
Izba Skarbowa
Treść wyniku
Oddalono zażalenie
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 246 § 1
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia del. WSA : Sławomir Presnarowicz po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia A. Z. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 29 maja 2008 r. sygn. akt I SA/Kr 1183/02 w zakresie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi A. Z. na decyzję Izby Skarbowej w K. z dnia 17 kwietnia 2002 r. nr ..., nr ... w przedmiocie zaległości podatkowej w opłacie skarbowej postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

II FZ 481/08

U Z A S A D N I E N I E

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, zwany dalej WSA, na posiedzeniu niejawnym postanowieniem z dnia 29 maja 2008 roku, sygn. akt I SA/Kr 1183/08, oddalił wniosek A. Z. o zwolnienie od kosztów sądowych, w sprawie ze skargi na decyzje Izby Skarbowej w K. z dnia 17 kwietnia 2002 roku Nr ... oraz Nr ... w przedmiocie zaległości podatkowej w opłacie skarbowej. Podstawą prawną powyższego orzeczenia WSA był art. art. 245 oraz, art. 246 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. ), określanej dalej, jako p.p.s.a.

Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia wynikało, że w skardze kasacyjnej z dnia 28 lutego 2008 roku skarżący domagał się zwolnienia z kosztów sądowych w całości, argumentując, iż jego sytuacja rodzinna, zdrowotna oraz finansowa nie pozwala na ich uiszczenie. Podał w szczególności, że wraz z bezrobotnym synem oraz synową i ich dwiema małoletnimi córkami prowadzi wspólne gospodarstwo domowe, którego miesięczny łączny dochód (tj. emerytura w wysokości 2.000 zł oraz wynagrodzenie synowej w kwocie 900 zł) wynosi 2.900 zł. Oprócz tego A. Z. stwierdził, iż posiada dom o powierzchni 1200 m2, a także 100 - metrowe mieszkanie. Nie ma natomiast żadnego wartościowego majątku ruchomego Skarżący zaznaczył w końcu, iż jego wydatki na utrzymanie mieszkania wynoszą 1000 zł miesięcznie, zaś na leczenie wydaje w tym okresie 400 zł, gdyż cierpi na cukrzycę, reumatyzm oraz serce.

Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 14 marca 2008 roku przedmiotowy wniosek został oddalony.

Sprzeciwem z dnia 3 kwietnia 2008 roku A. Z. zaskarżył w/w orzeczenie, domagając się zwolnienia z kosztów sądowych w całości lub uchylenia orzeczenia referendarza i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu podtrzymał dotychczasowe stanowisko, uznając przy tym, iż skutecznie wykazał, iż cały swój dochód przeznacza na koszty utrzymania oraz leczenie. Nie jest zatem w stanie, ponieść kosztów sądowych bez uszczerbku koniecznego dla utrzymania siebie i swojej rodziny.

W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia odmawiającego przyznania prawa pomocy, WSA między innymi podkreślał, że w niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki art. 246 § 1 p.p.s.a., a więc ani do całkowitego, ani do częściowego zwolnienia skarżącego z kosztów sądowych. WSA zważał bowiem, że rodzina A.Z. uzyskuje stałe miesięczne dochody, znacznie przewyższające minimalne wynagrodzenie, które pozwalają skarżącemu na uiszczenie stosunkowo niewysokich (bo na sumę 200 zł) kosztów wpisu od złożonej skargi kasacyjnej. Tym samym osiągana łączna suma 2900 zł, w przekonaniu WSA, biorąc pod uwagę także fakt, iż strona, zakładając sprawę, winna liczyć się z obowiązkiem poniesienia stosownych środków i w związku z tym poczynić odpowiednie zabezpieczenia na ten cel, umożliwia zapłatę 200 zł bez uszczerbku koniecznego dla utrzymania A.Z. oraz jego rodziny. Poza tym, podkreślał WSA, posiada on dość znaczny majątek nieruchomy, który nie tylko może stanowić zabezpieczenie dla pożyczki lub kredytu, ale również sam, uwzględniając potrzeby mieszkaniowe rodziny A.Z.(stanowi ona bowiem tylko pięcioosobową wspólnotę), np. poprzez chociażby krótkotrwałe wynajęcie niektórych pomieszczeń, mógłby służyć jako źródło uiszczenia kosztów sądowych.

Na powyższe postanowienie, A. Z. ( za pośrednictwem adwokata ) złożył zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnosząc o jego uchylenie w całości i przyznanie prawa pomocy.

W uzasadnieniu między innymi wskazywał, że nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i swojej rodziny. Cały dochód przeznacza bowiem na koszty utrzymania i leczenia.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do regulacji z art. 245 p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Częściowe zwolnienie od opłat lub wydatków może polegać na zwolnieniu od poniesienia ułamkowej ich części albo określonej ich kwoty pieniężnej. Natomiast zgodnie z art. 246 § 1 tejże ustawy przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej, następuje:

1) w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania;

2) w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Wykładnia wyżej przytoczonych przepisów prawa wskazuje, iż to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej do skorzystania z tego prawa. To strona winna wykazać, iż znajduje się w takim położeniu, iż nie jest w stanie wyłożyć niezbędnych kosztów postępowania, i że w tej mierze uzasadniona jest pomoc Państwa. Przepisy dotyczące prawa pomocy nie zawierają wyczerpującego katalogu danych, które wnioskodawca powinien przedstawić składając wniosek o przyznanie tego prawa. Zgodnie jednak z art. 252 p.p.s.a., wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien zawierać dokładne dane o stanie majątkowym i dochodach.

W najnowszym orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego akcentuje się, iż to na stronie ciąży obowiązek udowodnienia, że znajduje się w sytuacji uprawniającej do skorzystania z prawa pomocy ( zob. postanowienia NSA: z dnia 5 września 2005 r. sygn. akt II FZ 414/05; z dnia 18 lutego 2005 r., sygn. akt OZ 1510/04; z dnia 14 lutego 2005 r., sygn. akt FZ 760/04; z dnia 31 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 146/04 - nie publikowane ).

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż WSA właściwie ocenił wniosek skarżących. Słusznie Sąd administracyjny I instancji podkreślał, że rodzina A.Z. uzyskuje stałe miesięczne dochody, znacznie przewyższające minimalne wynagrodzenie, które pozwalają skarżącemu na uiszczenie stosunkowo niewysokich, bo zaledwie 200 zł kosztów wpisu od złożonej skargi kasacyjnej. Ponadto posiada on dość znaczny majątek nieruchomy, który mógłby stanowić źródło uiszczenia kosztów sądowych.

Tym samym osiągana łączna suma 2.900 zł, umożliwia zapłatę 200 zł bez uszczerbku koniecznego dla utrzymania A.Z. oraz jego rodziny. Nie sposób nie zauważyć również, że wszczynając postępowania sądowe, skarżący powinni liczyć się z koniecznością ponoszenia kosztów sądowych i zabezpieczenia środków finansowych na te koszty.

Z przytoczonych powyżej powodów, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie, mając na uwadze art. 184 w związku z art. 197 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. ).



Powered by SoftProdukt