Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Górska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Tamara Dziełakowska Sędzia WSA Janina Guść Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Dobroń po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2010 r. na rozprawie sprawy ze skargi Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 17 czerwca 2010 r., nr [...] w przedmiocie udzielenia informacji publicznej uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta Miasta z dnia 19 maja 2010 r., nr [...].

Prezydent Miasta decyzją z dnia 19 maja 2010r., wydaną na podstawie art. 293 § 2 pkt 3 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r, nr 8, poz. 60 ze zm.), odmówił udostępnienia informacji publicznej Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego.

W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że w dniu 8 lutego 2010r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wystąpił z wnioskiem o udzielenie informacji publicznej, kto uiszcza podatki dotyczące działki nr [...] w obrębie ewidencyjnym nr [...] przy ul. P. [...] w S. G. Wniosek został złożony w związku z prowadzonym postępowaniem w sprawie stanu technicznego budynku mieszkalnego usytuowanego na działce nr [...].

Organ wskazał na art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej, zgodnie z którym prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych. Natomiast z przepisu art.293 § 2 pkt 3 związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa wynika, że dane zawarte w aktach postępowania podatkowego objęte są tajemnicą skarbową. Należało zatem odmówić udostępnienia informacji publicznej, ponieważ informacje, których domaga się wnioskodawca są objęte tajemnicą skarbową.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w odwołaniu od tej decyzji wniósł o jej uchylenie i orzeczenie co do istoty sprawy.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 17 czerwca 2010r. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że informacje, których udzielenia domaga się skarżący, tj. dane osób opłacających podatek od nieruchomości, mieszczą się w pojęciu informacji publicznej. Stanowią bowiem informację o treści aktów administracyjnych (art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej). Nie każda jednak informacja publiczna podlega udostępnieniu. Wynika to z treści art. 5 ust.1 ustawy, zgodnie z którym prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych. Jedną z takich tajemnic jest tajemnica skarbowa. Zgodnie z art. 293 § 1 ordynacji podatkowej indywidualne dane zawarte w deklaracji oraz innych dokumentach składanych przez podatników, płatników lub inkasentów objęte są tajemnicą skarbową. Informacje objęte tajemnicą skarbową podlegają udostępnieniu na zasadach określonych w ordynacji podatkowej. Ustawa o dostępie informacji publicznej nie może znaleźć zastosowania do ich udzielenia. Stąd w ocenie organu odwoławczego stanowisko organu I instancji było zasadne. Wymóg respektowania obowiązującego prawa nie pozwala na udostępnienie tego rodzaju informacji nawet w przypadku uzasadnionym względami podanymi przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wniósł o uchylenie powyższej decyzji.

Skarżący wskazał na przyczyny wystąpienia do organu I instancji, wynikające z trudności w ustaleniu stanu własnościowego, znajdującego się w nieodpowiednim stanie technicznym budynku, położonego przy ul. [...] w S. G., w odniesieniu do którego zachodzi konieczność podjęcia działań w celu usunięcia zagrożenia zdrowia i życia ludzi. Informacja o osobie uiszczającej podatki od przedmiotowej nieruchomości umożliwi ustalenie właściciela, zarządcy bądź spadkobierców budynku będącego przedmiotem prowadzonego przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego postępowania.

Prezydent Miasta potraktował wniosek z dnia 8 lutego 2010r. jako wniosek o udzielenie informacji publicznej. Skarżący stwierdził, że w złożonym wniosku nie powoływał się na przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej. Wniosek złożył natomiast w ramach współdziałania z innymi organami administracji publicznej przy wykonywaniu kompetencji określonych w Prawie budowlanym, czyniąc tym samym zadość zasadzie uwzględniania z urzędu interesu społecznego i słusznego interesu obywateli wyrażonej art. 7 Kpa. Skarżący zarzucił jednakże naruszenie przez organ I instancji przepisów ustawy o dostępie do informacji o terminach. Nadto podniósł, że we wniosku nie wskazał na sposób i formę udostępnienia informacji, a organ pomimo zakwalifikowania wniosku jako dotyczącego informacji publicznej nie wezwał skarżącego do uzupełnienia braków formalnych.

Skarżący stwierdził, że wniosek z dnia 8 lutego nie dotyczył i nie był składany w celu upublicznienia danych dotyczących podatków lecz na potrzeby prowadzonego postępowania. Stąd zachodzą wątpliwości czy taka wymiana informacji pomiędzy organami administracji publicznej podlega przepisom ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Odnosząc się do uzasadnienia organu odwoławczego dotyczącego tajemnicy skarbowej skarżący wskazał, że art. 298 pkt 7 Ordynacji podatkowej zawiera delegację do udostępnienia informacji zawartych w aktach spraw podatkowych innym organom w przypadkach i na zasadach określonych w odrębnych ustawach. Kompetencje organów nadzoru budowlanego określają przepisy ustawy Prawo budowlane. Wskazując na przepisy tej ustawy oraz Kodeksu postępowania administracyjnego skarżący stwierdził, że udostępnienie danych osobowych podatnika na potrzeby prowadzonego postępowania prowadzonego w trybie ustawy Prawo budowlane zgodnie z art. 298 pkt 7 Ordynacji podatkowej jest zasadne.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie stwierdzając, że przy rozpoznawaniu sprawy zasadnie zastosowano przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej, jako że informacja o osobie podatnika jest informacją publiczną podlegającą ochronie jako tajemnica skarbowa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje :

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta co do zasady sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, a więc polega na weryfikacji decyzji organu administracji publicznej z punktu widzenia obowiązującego prawa materialnego i procesowego.

Wojewódzki sąd administracyjny rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.). Oznacza to między innymi, że sąd nie może w ocenie legalności zaskarżonej decyzji ograniczać się jedynie do zarzutów sformułowanych w skardze, ale także powinien wadliwości kontrolowanego aktu podnosić z urzędu.

Skarżący pismem z dnia 8 lutego 2010r. wystąpił do Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego o udzielenie informacji kto uiszcza podatki dotyczące działki nr [...] w obrębie ewidencyjnym nr [...] przy ul. P. [...] w S. G. W treści tego pisma skarżący stwierdził, że dane te są niezbędne do ustalenia osoby odpowiedzialnej za stan techniczny budynku.

Te same okoliczności zostały przytoczone przez skarżącego zarówno w odwołaniu od decyzji organu I instancji, jak i skardze wniesionej do Sądu.

Orzekające w sprawie organy administracji obu instancji potraktowały wniosek złożony przez skarżącego jako żądanie udostępnienia informacji publicznej.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112, poz. 1198 ze zm.) każdemu przysługuje, z zastrzeżeniem art. 5, prawo dostępu do informacji publicznej, a nadto od osoby wykonującej to prawo nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego.

Udostępnienie informacji publicznej polega nie tylko na umożliwieniu zapoznania się z nią, ale również na możliwości uzyskania jej w utrwalonej formie, jak na przykład kserokopia. Zgodnie bowiem z treścią art. 3 ust. 1 o dostępie do informacji publicznej prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do:

1) uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego,

2) wglądu do dokumentów urzędowych,

3) dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów.

Pojęcie informacji publicznej ustawodawca określił w art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej. W ich świetle informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 ustawy.

Art. 4 ust. 1 ustawy stanowi, że obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: organy władzy publicznej, organy samorządów gospodarczych i zawodowych, podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa, podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego, podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

Z art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej wynika, że udostępnienie informacji na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki nie później jednak niż w terminie 14 dni, z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 13 ust. 2 i art. 15 ust. 2 ustawy. Udostępnienie informacji publicznej jest czynnością materialno-techniczną. Jedynie odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następują w drodze decyzji (art. 16 ust. 1 ustawy).

Wydanie decyzji odmownej jest niedopuszczalne, gdy żądana informacja nie jest informacją publiczną w rozumieniu ustawy. W takiej sytuacji nie znajdują bowiem zastosowania jej przepisy, a co za tym idzie również art. 16.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów nie ulega zatem wątpliwości, że Prezydent Miasta jest podmiotem zobowiązanym na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej do udostępnienia informacji, mającej charakter informacji publicznej, a będącej w jego posiadaniu (art. 4 ust. 3 ustawy).

Uwzględniając jednakże jednoznaczną treść wniosku z dnia 8 lutego 2010r., a także treść złożonego przez skarżącego odwołania, a zwłaszcza treść wniesionej do tutejszego Sądu skargi, stwierdzić należy, że wniosek skarżącego nie stanowił żądania udostępnienia informacji w trybie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Skarżący jako organ administracji publicznej, prowadzący postępowanie administracyjne, na potrzeby tego postępowania, wystąpił do innego organu administracji o udzielenie informacji z akt tegoż organu. Skarżący chciał w ten sposób wyjaśnić kwestię istotną dla prowadzonego przez niego postępowania. Oczywiste jest w tej sytuacji, że nie chodziło w tym przypadku o informację publiczną w rozumieniu cytowanych wyżej przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. To zaś powoduje, że przyjęty przez organy tryb postępowania nie był prawidłowy.

Wskazać przy tym należy, że w razie wszczęcia postępowania na wniosek obowiązkiem organu administracji jest dokładne ustalenie treści żądania strony, która wyznacza rodzaj sprawy będącej przedmiotem postępowania. Organ związany jest tym żądaniem. Treść żądania wyznacza stosowną normę prawa materialnego lub normę prawa procesowego, która ma znaczenie dla ustalenia zakresu postępowania. Jeśli organ, do którego zgłoszony został wniosek o wszczęcie postępowania, ma wątpliwości co do tego, czego dotyczy wniosek - obowiązkiem tego organu jest podjęcie z urzędu czynności wyjaśnienia treści żądania strony (tak NSA w wyroku z dnia 24 lipca 2001r., sygn. akt IVSA 1091/99, Lex nr 78 924).

W niniejszej sprawie organy administracji nie podjęły jednak żadnych działań, które umożliwiłyby jednoznaczne ustalenie treści żądania strony, zaś przyjęty tryb załatwiania sprawy nie był właściwy.

Zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu I instancji zapadły zatem z naruszeniem przepisów postępowania, które miało oczywisty wpływ na wynik sprawy.

Na marginesie jedynie wskazać należy, że współdziałanie prowadzących postępowanie administracyjne organów administracji w zakresie udzielania informacji czy też nawet udostępniania akt postępowania nie podlega kognicji wojewódzkiego sądu administracyjnego. Stąd też brak jest podstaw do oceny przez Sąd sposobu postępowania organów w tym zakresie.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c oraz art. 135 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uchylił decyzje organów obu instancji.