drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, , Prokurator, Zobowiązano organ do rozpoznania wniosku/odwołania w terminie ...od otrzymania odpisu prawomocnego orzeczenia, II SAB/Wa 192/06 - Wyrok WSA w Warszawie z 2007-08-30, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Wa 192/06 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2007-08-30 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2006-11-14
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Ewa Pisula-Dąbrowska /przewodniczący sprawozdawca/
Przemysław Szustakiewicz
Sławomir Antoniuk
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Sygn. powiązane
I OSK 1741/07 - Wyrok NSA z 2008-02-27
Skarżony organ
Prokurator
Treść wyniku
Zobowiązano organ do rozpoznania wniosku/odwołania w terminie ...od otrzymania odpisu prawomocnego orzeczenia
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska (spr.), Sędzia WSA Przemysław Szustakiewicz, Asesor WSA Sławomir Antoniuk, Protokolant Magda Magdoń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 sierpnia 2007 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia [...] na bezczynność Prokuratora Apelacyjnego w W. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej zobowiązuje Prokuratora Apelacyjnego w W. do rozpoznania wniosku Stowarzyszenia [...] z dnia [...] lipca 2006 r. o udzielenie informacji publicznej w terminie 30 dni od daty uprawomocnienia się niniejszego wyroku

Uzasadnienie

Stowarzyszenie [...] z siedzibą w K. przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie uczyniło bezczynność Prokuratora Apelacyjnego w W., polegającą na nierozpatrzeniu jego wniosku z dnia [...] lipca 2006 r. złożonego w trybie dostępu do informacji publicznej. We wniosku tym Stowarzyszenie zwróciło się o udostępnienie kopii materiałów znajdujących się w aktach postępowania o sygn. [...].

W odpowiedzi na skargę Prokurator Apelacyjny w W. wniósł o jej odrzucenie, wskazując, że pismem z [...] sierpnia 2006 r. udzielił odpowiedzi na wniosek z [...] lipca 2006 r. i w piśmie tym wyjaśnił, że do żądanych przez Stowarzyszenie dokumentów nie mają zastosowania przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej, bowiem są to dokumenty wewnętrzne, gromadzone w wyniku działań nadzorczych nad postępowaniami przygotowawczymi. W odpowiedzi na skargę wskazano również, że akta nadzoru zawierają materiały przeznaczone wyłącznie do dyspozycji prokuratora i nie są one udostępniane ani sądowi, ani stronom, bowiem służą wyłącznie do nadzoru służbowego nad daną sprawą oraz do celów kontrolnych. Prokurator Apelacyjny w W. wskazał też, że żądane przez wnioskodawcę postanowienie (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 czerwca 2004 r. o sygn. akt II SAB/Wa/139/04) zostało przekazane wnioskodawcy w dniu [...] września 2006 r. na wskazany przez niego adres poczty elektronicznej. Wskazał ponadto, że w dniu [...] września 2006 r. skierował do wnioskodawcy pismo, w którym podtrzymał stanowisko wyrażone w piśmie z [...] sierpnia 2006 r. i w którym odniósł się do innych pism adresata.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Pojęcie informacji publicznej ustawodawca określił w art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.). W ich świetle informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 ustawy. Ponieważ sformułowania te nie są jednoznaczne, należy przy ich wykładni kierować się art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym prawo do informacji jest publicznym prawem obywatela, realizowanym na zasadach skonkretyzowanych w ustawie o dostępie do informacji publicznej. Należy zatem uznać, że informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne, w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Informacja publiczna odnosi się więc do sfery faktów.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 przedmiotowej ustawy, podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, obowiązane są do udostępnienia informacji publicznej będącej w ich posiadaniu. Podmiotami zobowiązanymi do udostępniania informacji publicznych są zatem szeroko pojęte władze publiczne, a także podmioty dysponujące majątkiem publicznym oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne.

Nie ulega wątpliwości, że organy prokuratury mieszczą się w zakresie podmiotowym stosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej i jako organy władzy publicznej zobowiązane są do udostępniania posiadanych informacji, mających charakter informacji publicznych.

Tak więc Prokurator Apelacyjny w W. jest organem władzy publicznej w świetle art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy, zaś akta prowadzonych przez niego spraw, bez względu na ich rodzaj i charakter, treść i zawartość i przeznaczenie zawierają informację o jego działalności, a tym samym mają walor informacji publicznej, w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej (co wypełnia dyspozycję art. 61 Konstytucji RP).

Stowarzyszenie [...] z siedzibą w K. w swym wniosku z dnia [...] lipca 2006 r. o udostępnienie kopii materiałów znajdujących się w aktach spraw o sygnaturze [...] domagało się dostępu do informacji publicznej (art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. "e" ww. ustawy).

W ocenie Sądu należało więc w oparciu o przedmiotową ustawę – ustawę o dostępie do informacji publicznej załatwić wniosek strony skarżącej.

Ustawa o dostępie (...), sama w sobie, precyzyjnie określa obowiązki organu, do którego został złożony wniosek o udostępnienie informacji publicznej. Reguluje zarówno zakres podmiotowy i przedmiotowy stosowania ustawy, procedurę, tryb i formę udostępniania żądanych informacji. Jedynie w kwestii wydania decyzji odsyła do przepisów k.p.a. (art. 16 ust. 2 ustawy).

Omawiana ustawa ustanawia, wymienia i precyzuje formy załatwienia (zakończenia) sprawy. Określa zatem katalog możliwych rozstrzygnięć zakończenia postępowania w przedmiocie udzielenia informacji publicznej. A mianowicie organ, do którego wniesiono wniosek (art. 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej) winien alternatywnie:

• udostępnić tę informację w formie czynności materialno-technicznej (art. 10 ustawy),

• odmówić jej udostępnienia (art. 16 ust. 1 ustawy),

• umorzyć postępowanie (art. 14 ust. 2 w zw. z art. 16 ust. 1ustawy).

Skoro w rozpatrywanej sprawie organ nie udostępnił informacji w formie czynności materialno-technicznej, należało rozważyć zaistnienie przesłanek do zakończenia sprawy w formie przewidzianej w ustawie o dostępie do informacji publicznej, tj. poprzez:

a) wydanie decyzji odmawiającej udostępnienia informacji publicznej (art. 16 ust. 1 ustawy),

b) umorzenia postępowania (art. 14 ust. 2 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany do udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. W takim przypadku, jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się (decyzją - art. 16 ust. 1 ustawy).

Stosownie do art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie (...), odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji następuje w drodze decyzji, w terminie określonym w art. 13 ust. 1 ustawy (a nie w formie pisma informacyjnego). Zgodzić należy się ze skarżącym, że pismo organu z dnia [...] sierpnia 2006 r., adresowane do wnioskodawcy, nie jest rozstrzygnięciem przewidzianym w katalogu rozstrzygnięć wymienionych w ustawie o dostępie (...). A skoro tak, należało w oparciu o przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej, zgodnie z przewidzianym w tej ustawie katalogiem rozstrzygnięć albo udostępnić żądaną informację, albo odmówić jej udostępnienia (decyzją) lub umorzyć postępowanie w sprawie (decyzją) – vide art. 16 ust. 1 ustawy.

Odmienna wykładnia omawianej ustawy w sytuacji, gdy żądana informacja stanowi informację publiczną i organ, niezgodnie z katalogiem rozstrzygnięć, odmawia jej udostępnienia w formie pisma informacyjnego, zamyka stronie drogę zaskarżenia, albowiem pismo takie nie stanowi decyzji ani stosownego aktu, o którym mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Odmienna wykładnia ustawy o dostępie (...) prowadziłaby do ograniczenia praw wnioskodawcy, zawężając możliwość zaskarżenia pisma informacyjnego o odmowie jedynie do skargi na bezczynność.

Prezentowany pogląd znajduje potwierdzenie w postanowieniu NSA z 24 stycznia 2006 r. I OSK 928/05 lex 167166.

Na szczególną uwagę w kontekście rozpoznawanej sprawy zasługuje teza 2 i 3 z tegoż postanowienia o treści: "Pismo informacyjne o tym, że informacja nie ma charakteru informacji publicznej, nie podlega kognicji sądów administracyjnych, nie mieści się bowiem w zakresie art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi".

Rozwinięcie tej tezy w uzasadnieniu postanowienia nie pozostawia wątpliwości, że chodzi tu o takie sytuacje, kiedy żądana informacja nie ma charakteru informacji publicznej. W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z odmienną sytuacją, albowiem żądana informacja jest informacją publiczną.

Mamy więc do czynienia z tezą 3 tegoż postanowienia o treści:

"Strona ma prawo kwestionowania bezczynności organu w przypadku, gdy uznaje, iż żądane informacje są informacjami publicznymi i powinny być udzielone w trybie wnioskowym na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej. W przypadku takiej skargi sąd dokonuje kwalifikacji żądanych informacji i w zależności od ich charakteru podejmuje stosowne rozstrzygnięcie. Stwierdzając lub nie stwierdzając bezczynność organu w zakresie informacji publicznej, ocenia wówczas prawidłowość dokonania przez organ kwalifikacji wniosków.

W rozpatrywanej sprawie, której przedmiotem jest bezczynność Prokuratora Apelacyjnego w W., Sąd, stosownie do przytoczonej tezy, dokonał kwalifikacji wniosku, uznając, że żądana przez skarżącego kopia akt stanowi informację publiczną w rozumieniu art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Dlatego też Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność, zobowiązał organ do rozpoznania przedmiotowego wniosku w oparciu o przepisy (w tym katalog rozstrzygnięć) przewidziane w ustawie o dostępie do informacji publicznej. Na marginesie wskazać należy, iż w wyroku uwzględniającym skargę na bezczynność (w sprawie której przedmiotem jest bezczynność organu), Sąd nie jest władny do wskazania sposobu rozstrzygnięcia sprawy toczącej się w postępowaniu administracyjnym. Nie może zatem nakazać organowi podjęcia czynności określonej treści lub wydania decyzji, określając jej treść.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 149 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), orzeczono jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt