Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Walentyna Długaszewska po rozpoznaniu w dniu 16 września 2021 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. G. o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej [...] z dnia [...] czerwca 2021 r. Nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej posiadaczowi samoistnemu lokalu, w którym znajdowały się niezarejestrowane automaty do gry p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania decyzji

J. G., zastępowany przez zawodową pełnomocniczkę, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę, na wskazaną w sentencji decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej . Decyzją tą została utrzymana w mocy decyzja Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w P. z [...] grudnia 2020 r., o wymierzeniu skarżącemu kary pieniężnej.

W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wniosek nie został uzasadniony.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.

Wniosek podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm., dalej: "P.p.s.a.") sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Wprowadzona w powyższym przepisie ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi wyjątek od zasady wynikającej z art. 61 § 1 P.p.s.a., w myśl której wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.

Jedną z przesłanek stanowiących podstawę dla wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji jest niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, co oznacza możliwość wystąpienia takiej szkody, zarówno majątkowej jak i niemajątkowej, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego. Z kolei o drugiej z przesłanek, a więc o trudnych do odwrócenia skutkach zaskarżonego aktu lub czynności, mówić można tylko w odniesieniu do takich prawnych lub faktycznych ich następstw, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków.

Należy podkreślić, że o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności sąd orzeka na wniosek skarżącego, przez co to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek uzasadnienia tego wniosku, tak aby przekonać sąd o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej. Decyzja o skorzystaniu z możliwości ubiegania się o udzielenie tej ochrony należy do strony postępowania, która winna mieć świadomość, że uprawnienie to wiąże się z obowiązkiem uzasadnienia wniosku przez poparcie go stosownymi twierdzeniami i dokumentami na okoliczność spełnienia jednej z przesłanek wstrzymania wykonania decyzji.

W niniejszej sprawie skarżący, występując o ochronę tymczasową, nie wykazał, aby wykonanie zaskarżonej decyzji powodowało niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Wniosek o wstrzymanie wykonania aktu, mimo sporządzenia przez zawodową pełnomocniczkę, nie został uzasadniony. Także wśród argumentów skargi nie ma argumentów nawiązujących do wniosku. Samo twierdzenie strony nie jest wystarczające.

Sąd zaznacza, że na tym etapie postępowania sądowoadministracyjnego, nie mogą odnieść zamierzonego rezultatu twierdzenia skargi, kwestionujące zgodność z prawem zaskarżonej decyzji. Rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania tejże decyzji w oparciu o art. 61 § 3 P.p.s.a. nie można bowiem oceniać jej zgodności z prawem, a jakiekolwiek rozstrzygnięcie tut. Sądu w tym przedmiocie prowadziłoby w istocie do "przedsądu" – przed właściwym, merytorycznym rozpoznaniem sprawy sądowoadministracyjnej.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia, na posiedzeniu niejawnym.