Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Bujko (spr.) Sędziowie NSA Małgorzata Pocztarek del. WSA Stanisław Marek Pietras Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 7 października 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Straży Miejskiej w Krakowie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 4 listopada 2008 r. sygn. akt II SAB/Kr 19/08 w sprawie ze skargi L.M. na bezczynność Komendanta Straży Miejskiej w Krakowie w przedmiocie rozpoznania wniosku o udzielenie informacji publicznej z daty 25 września 2007 r. w zakresie usuwania pojazdów oddala skargę kasacyjną.

Wyrokiem z dnia 4 listopada 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi L.M. na bezczynność Komendanta Straży Miejskiej Miasta Krakowa dotyczącej rozpoznania wniosku o udzielenie informacji publicznej w zakresie usuwania pojazdów, zobowiązał Komendanta Straży Miejskiej Miasta Krakowa do wydania w terminie 14 dni aktu administracyjnego lub dokonania czynności w zakresie określonym w punktach 2 i 3 wniosku L.M. z dnia 25 września 2007 r., a w pozostałym zakresie skargę oddalił.

Sąd I instancji ustalił następujący stan faktyczny:

L.M. złożył wniosek o udzielenie informacji publicznej w zakresie usuwania pojazdów w Krakowie, zawierający żądania:

1) wykazu usuniętych pojazdów z ul. A. w Krakowie w dniu 8 sierpnia 2007 r., według specyfikacji: nr pojazdu i marka, miejsce usunięcia, godzina wydania dyspozycji, przyczyna usunięcia, nazwisko osoby wydającej dyspozycję, przewoźnik wykonujący oraz parking, na który dostarczono pojazd;

2) wykazu przewoźników, którzy wykonują usuwanie pojazdów z wyżej wymienionego obszaru, według specyfikacji: nazwa firmy, nr i data podpisania umowy;

3) kserokopii umów, zawartych z przewoźnikami;

4) wykazu wydanych dyspozycji usunięcia pojazdów przez strażników miejskich dla wyżej wymienionego obszaru w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 23 września 2008 r., według specyfikacji: data, nazwisko osoby wydającej polecenie, przewoźnik wykonujący usunięcia.

Pismem z dnia [...] października 2007 r. Komendant Straży Miejskiej odmówił udzielenia informacji, powołując się na ustawę o ochronie informacji niejawnych oraz wskazał, że w okresie od 1 stycznia do 23 września 2007 r. odholowano 652 pojazdy.

W dniu 31 października 2007 r. skarżący wystąpił z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. W odpowiedzi z dnia [...] listopada 2007 r. organ udzielił informacji w częściowym zakresie, zaś odnośnie wykazu dyspozycji wydanych przez strażników poinformował, że udzielenie odpowiedzi nastąpi w ciągu miesiąca, wskazując na konieczność przetworzenia danych. Odnośnie wykazu przewoźników i kopii umów Komendant Straży Miejskiej poinformował, że informacje te nie znajdują się w posiadaniu Straży Miejskiej, a wniosek w tym zakresie został przekazany do Urzędu Miasta Krakowa. Pismem z dnia 26 listopada 2007 r. przekazano skarżącemu wykaz usuniętych pojazdów zawierający 382 pozycje.

L.M. wniósł skargę na bezczynność Komendanta Straży Miejskiej Miasta Krakowa w sprawie udzielenia na wniosek skarżącego z dnia 25 września 2007 r. informacji publicznej dotyczącej usuwania pojazdów z obszaru o deficycie miejsc postojowych, określonego w Załączniku Nr 1 do Uchwały Nr XXXII/268/03 Rady Miasta Krakowa, co do pkt 2, 3 i 4 tego wniosku.

W odpowiedzi na skargę Komendant Straży Miejskiej Miasta Krakowa wnosił o jej oddalenie. Wskazał na okoliczność zlecenia przez funkcjonariuszy Straży Miejskiej odholowania w dniu 8 sierpnia 2007 r. należącego do skarżącego samochodu marki Fiat Palio, a także przedstawił treść pism kierowanych przez L.M. do Straży Miejskiej o przesłanie dokumentacji, sporządzonej na miejscu zdarzenia.

Wyjaśniał, że pismem z dnia 12 grudnia 2007 r. Sekretarz Miasta Krakowa w oparciu o przeprowadzone postępowanie wyjaśniające wytknął, że odmowa udzielenia informacji publicznej nastąpiła z naruszeniem art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, gdyż winna przyjąć formę decyzji, a nie zwykłego pisma, oraz że wbrew obowiązkowi nie udostępniono informacji odnośnie podmiotów świadczących usługi holowania pojazdów, zaś przekazanie wniosku innemu organowi winno mieć formę postanowienia. W rezultacie Sekretarz Miasta Krakowa zobowiązał Straż Miejską do podjęcia działań naprawczych oraz zwrócił się o wyciągnięcie konsekwencji służbowych. Zdaniem Komendanta Straży Miejskiej Miasta Krakowa, nieprawidłowości w załatwieniu wniosku skarżącego wynikały z błędnej interpretacji obowiązujących przepisów oraz nieprecyzyjnych ustaleń w zakresie zgodności ze stanem faktycznym, nie zaś z chęci przeciągania sprawy i oddalenia odpowiedzialności.

Organ wyjaśnił także, że skarżącemu przekazano dane dotyczące przewoźników świadczących usługi holowania pojazdów z terenu Gminy Miejskiej Kraków, z podaniem imion, nazwisk przedsiębiorców oraz siedziby ich firmy.

W uzasadnieniu podjętego wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że bezspornym w świetle stanowisk stron jest, że wszystkie informacje żądane przez skarżącego mają charakter informacji publicznych w rozumieniu art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy. Komendant Straży Miejskiej Miasta Krakowa należy do kręgu podmiotów zobowiązanych do udostępnienie informacji publicznej, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy. Jednocześnie nie zachodziły podstawy do odmowy realizacji wniosku skarżącego z powołaniem się na treść art. 5 ust. 1 i 2 ustawy, tj. z uwagi na ograniczenia prawa do informacji publicznej wynikające z przepisów o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych albo ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Żądane we wniosku informacje nie należą do kategorii dostępnych w Biuletynie Informacji Publicznej, o którym mowa w art. 8 ustawy, a wniosek zrealizowano co do żądania zawartego w pkt 1.

Sąd I instancji podkreślił, że ustawa o dostępie do informacji publicznej w art. 7–20 określa samodzielnie tryb i procedurę udostępniania informacji publicznej. Okoliczność, że podmiot, do którego skierowano wniosek o udostępnienie informacji publicznej nie jest w jej posiadaniu nie stanowi podstawy do wydawania postanowienia na podstawie art. 65 k.p.a. i 66 k.p.a., albo przekazywania wniosku w innym trybie.

Obowiązek udostępnienie informacji publicznej – w tym dokumentów, dotyczy zarówno informacji wytworzonych przez podmiot, do którego skierowano wniosek o udostępnienie informacji publicznej, jak również tych informacji, których używa on do zrealizowania powierzonych prawem zadań, bez względu na to, w jaki sposób znalazły się one w posiadaniu tego podmiotu i jakiej sprawy dotyczą. W tym zakresie istotnym jest jednak by żądane informacje publiczne służyły realizowaniu zadań publicznych przez ten podmiot i odnosiły się do niego bezpośrednio. Uzyskanie przez wnioskodawcę informacji publicznej z innych źródeł nie zwalania podmiotu, do którego skierowano wniosek od obowiązku udostępnienia informacji publicznej, o ile jest on w posiadaniu żądanych informacji.

W zakresie kwestii realizacji żądań zawartych w pkt 2 i 3 wniosku, Sąd I instancji zarzucił, że brak było formalnych, jak i merytorycznych podstaw do przekazania wniosku we wskazanej części Urzędowi Miasta Krakowa z tej przyczyny, że Straż Miejska Miasta Krakowa nie zawierała umów z przewoźnikami, którzy wykonują czynności usuwanie pojazdów, skoro była w posiadaniu stosownych informacji, zaś są one niezbędne dla wykonywania powierzonych temu podmiotowi prawem zadań. O ile nawet Straż Miejska Miasta Krakowa nie posiadała oryginałów umów zawartych z przewoźnikami, nie istniały przeszkody do udzielenia skarżącemu informacji na podstawie dostępnego faksu umowy zawartej dnia 5 października 2005 r. pomiędzy Gminą Miejską Kraków, a Małopolskim Stowarzyszeniem Transportowców w Krakowie, jak również udostępnienie kserokopii tego dokumentu. Sąd I instancji wyjaśnił także, że w wykonaniu żądania zawartego w pkt 4 przedmiotowego wniosku został sporządzony wykaz wykazu wydanych dyspozycji usunięcia pojazdów przez strażników miejskich dla wyżej wymienionego obszaru w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 23 września 2008 r. W wykazie tym wskazano między innymi szereg podmiotów wykonujący czynności usunięcia pojazdów, nie wiadomo jednak, czy wykaz ten uwzględnia dane z umów będących w posiadaniu Straży Miejskiej Miasta Krakowa, czy dokumentów stanowiących nośnik informacji o ich treści, czy też na podstawie innych źródeł umożliwiających wskazanie tychże osób.

W ocenie Sądu I instancji, przesłanie L.M. informacji w ramach realizacji żądania zawartego w pkt 4 wniosku, nie oznacza częściowego wykonania żądania zawartego w pkt 2 albowiem, wspomniany wykaz uwzględnia przewoźników, którzy wykonywali faktycznie czynności polegające na usuwaniu pojazdów z obszaru objętego Załącznikiem Nr 1 do Uchwały Nr XXXII/268/03 Rady Miasta Krakowa z dnia 26 listopada 2003 r., co nie jest równoznaczne z udostępnieniem informacji publicznej o wszystkich podmiotach posiadających takie uprawnienie, oraz nie pozwala na ustalenie, czy osoby ujęte w wykazie należały do kręgu podmiotów posiadających stosowne upoważnienie. Uzyskanie przez L.M. nawet pełnej informacji co do żądań zawartych w pkt 2 i 3 przedmiotowego wniosku z innych źródeł, nie zwalnia Komendanta Straży Miejskiej Miasta Krakowa od obowiązku udostępnienie skarżącemu informacji publicznej, w takim zakresie, w jakim jest on w jej posiadaniu i której używa do zrealizowania powierzonych prawem zadań, bez względu na to, w jaki sposób znalazły się one w jego posiadaniu oraz jakiej sprawy dotyczą.

Sąd I instancji wskazał, że nie zasługuje na uwzględnienie zarzut nieudzielanie skarżącemu informacji publicznej odnośnie żądania zawartego w pkt 4 wniosku. Realizacja wniosku w tej części nastąpiła bowiem przez przesłanie L.M. stosownego wykazu przy piśmie z dnia 26 listopada 2007 r.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Komendant Straży Miejskiej Miasta Krakowa zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego to jest błędnej wykładni art. 4 ust. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej, poprzez przyjęcie, że Komendant Straży Miejskiej Miasta Krakowa był w posiadaniu informacji, o których mowa w pkt 2 i 3 wniosku skarżącego. Zarzucono nadto naruszenie przepisów postępowania poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 3 § 2 pkt 8 w związku z pkt 4 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, poprzez przyjęcie, że w zakresie realizacji pkt 2 i 3 wniosku, doszło do bezczynności organu. W ocenie skargi kasacyjnej błędnie zastosowano przepis art. 149 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a właściwe rozstrzygnięcie winno zostać wydane w oparciu art. 161 § 1 pkt 3 lub art. 151 tejże ustawy.

W skardze kasacyjnej wyjaśniono, że usługi z zakresu holowania i parkowania pojazdów na terenie Krakowa wykonywane są na podstawie jednej umowy z dnia 1 sierpnia 2003 r. zawartej z Małopolskim Stowarzyszeniem Transportowców z siedzibą w Krakowie, które to przedsiębiorstwo działa odpowiadając za wykonywane czynności. Straż Miejska nie jest w posiadaniu innych umów. Nie istnieją zatem żadne wykazy przewoźników. W ocenie skargi kasacyjnej, bezczynność organu nie miała miejsca, bowiem udzielono skarżącemu pełnej informacji w zakresie w jakim była ona w posiadaniu strony wnoszącej skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw. Nie kwestionuje ona dokonanych przez Sąd I instancji ustaleń, iż wszystkie żądane przez skarżącego informacje mają charakter informacji publicznych, Komendant Straży Miejskiej Krakowa należy do kręgu podmiotów zobowiązanych do udostępniania takich informacji, nie zaistniały wskazane ustawami podstawy do odmowy realizacji wniosku skarżącego, a nadto żądane informacje nie należą do kategorii dostępnych w Biuletynie Informacji Publicznej. W treści skargi kasacyjnej podniesione zostało natomiast, że wnoszący tę skargę nie był w posiadaniu żądanych informacji i tylko z tej przyczyny nie mógł zaspokoić żądania L.M. Twierdzenie to jest jednak nieprzekonywujące i sprzeczne z treścią zebranego w sprawie materiału. W szczególności żądany punktem 2 pisma skarżącego wykaz podmiotów wykonujących dyspozycje usuwania pojazdów z ulicy Małej w Krakowie, podobnie jak z terenu całego miasta Krakowa, musi być znany Straży Miejskiej w tym mieście ze względu na fakt, iż dyspozycje usunięcia pojazdów nieprawidłowo zaparkowanych na tym terenie wydają funkcjonariusze tej Straży. Posiadanie żądanych informacji przez Straż Miejską Miasta Krakowa potwierdziło pismo Sekretarza Miasta Krakowa z dnia 12 grudnia 2007 r., wskazujące skarżącemu skargą kasacyjną na zaniedbania związane z bezpodstawną odmową udzielenia L.M. żądanych informacji. Wreszcie z treści przekazanego przez Straż Miejską w Krakowie wykazu wydanych dyspozycji usunięcia pojazdów wynika, iż zawarto w nim również firmę lub nazwisko i imię przewoźnika usuwającego konkretny pojazd. Twierdzenie, iż Straż Miejska Krakowa nie dysponuje wykazem podmiotów wykonujących dyspozycje usuwania pojazdów z ulic tego miasta jest więc niewiarygodne.

Również wykonanie żądania zawartego w pkt 3 wniosku wszczynającego postępowanie było możliwe. W skardze kasacyjnej podniesiono, iż w celu wykonania usługi usuwania pojazdów Prezydent Miasta Krakowa zawarł 1 sierpnia 2003 r. umowę z Małopolskim Stowarzyszeniem Transportowców z siedzibą w Krakowie. Wymienione Stowarzyszenie posługiwało się natomiast wieloma podwykonawcami, z którymi władze Krakowa nie zawierały jednak umów o usuwanie źle parkujących pojazdów. Do skargi kasacyjnej została załączona kopia wymienionej umowy z aneksem. Podane obecnie informacje z załączonymi dokumentami stanowią więc wykonanie żądania z pkt 4 pisma L.M. Wykonanie tego żądania dopiero w toku postępowania sądowoadministracyjnego świadczy, iż Straż Miejska w Krakowie posiadała żądane informacje i nie udostępniła ich stronie żądającej informacji publicznej. Należy bowiem podkreślić, że podmiot zobowiązany do udzielenia takiej informacji powinien jej udzielić w takim zakresie, w jakim jest jej posiadaczem, chociażby żądanie jej udzielenia miało szerszy zasięg. Skarga kasacyjna bezzasadnie zarzuca więc naruszenie przepisu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, stanowiącego, iż do udzielenia informacji publicznej są obowiązane podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2 tego artykułu, będące w posiadaniu takich informacji. Również niezasadne są zarzuty pozostałych, wskazanych skargą kasacyjną przepisów, które regulują kognicję sądowoadministracyjną oraz wskazują sposób rozstrzygnięcia sprawy w przypadku stwierdzenia bezczynności organu administracji publicznej zobowiązanego do określonego działania.

Skarga kasacyjna nie wykazała żadnego naruszenia norm prawnych zawartych we wskazanych przepisach. Dlatego podlega ona oddaleniu, zgodnie z art. 184 p.p.s.a.