Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu w dniu 30 kwietnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym skargi B. W. na Prezesa Sądu Okręgowego w O. w przedmiocie sprostowania informacji zamieszczonej w Biuletynie Informacji Publicznej postanawia odrzucić skargę.

Skarżący B. W. wniósł skargę na treść Biuletynu Informacji Publicznej, żądając jej sprostowania co do oczywiście nieprawdziwej informacji, iż Prezesem Sądu Okręgowego w O. jest J. P. Skarżący podniósł, że "pojęcie Prezydent Rzeczypospolitej jest zdefiniowane przez Konstytucję RP z 1997 r. w rozdziale V i obejmuje ono art. 129, który wymaga spełnienia wszystkich warunków określonych w ust. 1 i 2. Zgodnie z jego brzemieniem jest on skierowany nie do podmiotów zgłaszających kandydatów oraz komisji wyborczych, lecz wyłącznie do wyborcy. Wynika stąd zatem, że protest przeciwko wyborowi Prezydenta Rzeczypospolitej ustawy zwykłej nie ma zastosowania w sprawie ważności wyboru. Niespełnienie wymagania z art. 129 ust. 2 Konstytucji powoduje brak Prezydenta Rzeczypospolitej ze względów formalnych. Sprzeczność z art. 162 ust. 3 Konstytucji postanowienia z dnia 17 października 1997 r. (M.P. 79.764) implikuje jego nieważność. W braku podpisu Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego L. K., J. P. nie jest Prezesem Sądu Okręgowego w O. Nakaz pewności prawa wymaga sprostowania oczywiście nieprawdziwej informacji na stronie BIP Sądu".

Z przekazanych Sądowi akt sprawy wynika m.in., że wnioskiem z dnia 24 lutego 2021 r. B. W. zwrócił się do Prezesa Sądu Okręgowego w O. o przesłanie dokumentu wykazującego umocowanie do działania w imieniu tego Sądu.

W odpowiedzi z dnia 8 marca 2021 r. przesłano skarżącemu skan dokumentu powołujący J. P. do pełnienia funkcji Prezesa Sądu Okręgowego w O.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:

Skargę należało odrzucić.

Przed merytorycznym rozpoznaniem skargi sąd w pierwszej kolejności bada z urzędu dopuszczalność skargi, ustalając, czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, wymienionych enumeratywnie w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a. Przesłankami tymi są: niewłaściwość sądu (pkt 1), niezachowanie terminu wniesienia skargi (pkt 2), nieuzupełnienie braków formalnych skargi (pkt 3), zawisłość sprawy lub prawomocne jej osądzenie (pkt 4), brak zdolności sądowej lub procesowej (pkt 5), brak interesu prawnego wnoszącego skargę na uchwałę lub akt, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6 P.p.s.a. (pkt 5a), oraz niedopuszczalność skargi z innych przyczyn (pkt 6 P.p.s.a.). Stwierdzenie wystąpienia którejś z wymienionych przesłanek dopuszczalności zaskarżenia uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu, a w konsekwencji prowadzi do odrzucenia skargi.

Stosownie natomiast do art. 3 § 2 P.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które przysługuje zażalenie;

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w Kodeksie postępowania administracyjnego, postępowań określonych w działach IV, V i VI Ordynacji podatkowej, postępowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej, oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw;

4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, opinie zabezpieczające i odmowy wydania opinii zabezpieczających;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a;

9) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w Kodeksie postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI Ordynacji podatkowej oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

Sąd orzeka także w sprawach sprzeciwów od decyzji wydanych na podstawie art. 138 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosuje środki określone w tych przepisach (art. 3 § 2a i § 3 P.p.s.a.).

W pojęciu sprawy sądowoadministracyjnej mieści się zatem kontrola działalności administracji publicznej w zakresie wyznaczonym enumeracjami z art. 3 P.p.s.a., a także kontrola innych kwestii rozpoznawanych w postępowaniu prowadzonym na podstawie przepisów P.p.s.a., jak wymienione w art. 4 P.p.s.a. spory o właściwość lub kompetencję, a także przekazanych z mocy ustaw odrębnych. Oznacza to, że sąd administracyjny nie jest właściwy do rozpoznawania spraw, które nie zostały wymienione w cytowanych przepisach.

Przypomnienia wymaga, że B. W. domagał się sprostowania na stronie internetowej Biuletynu Informacji Publicznej Sądu Okręgowego w O. nieprawdziwej - w jego ocenie - informacji co do tego, że Prezesem tego Sądu jest J. P. Z uwagi na tak zakreślony przedmiot skargi jest oczywiste, że skarga nie dotyczy przypadków wymienionych w art. 3 § 2 pkt 1-3 i 4a-9 oraz art. 3 § 2a i § 3, a także art. 4 P.p.s.a. Do rozważenia pozostało zatem, czy opublikowanie informacji publicznej w Biuletynie Informacji Publicznej stanowi akt lub czynność z zakresu administracji publicznej, do którego będzie miał zastosowanie art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. W piśmiennictwie trafnie podkreśla się, że aby wskazane w tym przepisie akty administracji publicznej mogły zostać poddane kontroli sądowej, muszą dotyczyć spraw indywidualnych, muszą być skierowane do określonych adresatów, których praw i obowiązków dotyczą, zaś uprawnienie lub obowiązek, których czynność dotyczy, muszą być określone w przepisie prawa powszechnie obowiązującego. Regulacja taka stanowi istotne uzupełnienie sądowej kontroli administracji w sprawach indywidualnych, zapobiegając unikaniu przez organ kontroli sądowej spraw indywidualnych niezakończonych w drodze decyzji administracyjnej. Stąd też wyłączone spod zakresu stosowania art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. są akty o charakterze generalnym.

W uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 lutego 2008 r., sygn. akt I OPS 3/07, trafnie zauważono, że w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. "jest mowa o aktach lub czynnościach z zakresu administracji publicznej, innych niż decyzje i postanowienia wydawane w administracyjnych postępowaniach jurysdykcyjnych, co zdaje się wyraźnie wskazywać, że chodzi o sprawy indywidualne, podobnie jak w przypadku spraw załatwianych w drodze decyzji administracyjnej, tyle tylko, że w sprawach tych nie orzeka się w drodze decyzji administracyjnej, lecz mogą być podejmowane akty lub czynności dotyczące określonych adresatów. Tak jak decyzja, czy postanowienie administracyjne są kierowane do konkretnych podmiotów, tak akt lub czynność, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a., są kierowane przez organ administracji publicznej również do konkretnych podmiotów. Z omawianego przepisu można wnosić, iż wolą ustawodawcy było objęcie kontrolą sądu administracyjnego tych prawnych form działania administracji publicznej, które mogą być i są podejmowane przez organy administracji publicznej w stosunku do podmiotów administrowanych, w sprawach, dla których załatwienia nie jest przewidziana forma decyzji lub postanowienia administracyjnego. Akt lub czynność podejmowane są w sprawie indywidualnej w tym znaczeniu, że jej przedmiotem jest określony i zindywidualizowany stosunek administracyjny (uprawnienie lub obowiązek), którego źródłem jest przepis prawa powszechnie obowiązującego".

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, powtórzyć przyjdzie, że B. W. zakwestionował odmowę sprostowania treści Biuletynu Informacji Publicznej co do wskazania J. P. jako osoby Prezesa Sądu Okręgowego w O. Natomiast, w ocenie Sądu, do opublikowania informacji publicznej w Biuletynie Informacji Publicznej nie ma zastosowania art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. Sąd w pełni zgadza się z poglądem, wedle którego samego sposobu tworzenia i prawidłowości prowadzenia BIP nie można uznać za czynności z zakresu informacji publicznej, które dotyczyłyby uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. Nie istnieje bowiem norma prawa powszechnie obowiązującego, która przyznawałaby uprawnienie do tego, aby domagać się od organu zarówno samego tworzenia, jak i określonego sposobu prowadzenia BIP. W związku z tym nie jest dopuszczalne wniesienie skargi na bezczynność organu polegającą na takim prowadzeniu BIP, który jest przez stronę uznawany za nieprawidłowy (por. postanowienie WSA w Łodzi z dnia 16 października 2008 r., sygn. akt II SAB/Łd 40/08, dostępne na stronie internetowej Centralnej Bazy Orzeczeń Sądów Administracyjnych - http://orzeczenia.nsa.gov.pl, a także: Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, I. Kamińska, M. Rozbicka-Ostrowska, Wolters Kluwer, Warszawa 2016 r., wyd. 3, s. 235-236; Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, M. Bidziński, M. Chmaj, P. Szustakiewicz, C.H. Beck, Warszawa 2018, wyd. 3, s. 139). Dodatkowo w orzecznictwie sądów administracyjnych słusznie wskazano, że ewentualna skarga na prowadzenie Biuletynu Informacji Publicznej powinna przybrać procesową formę skargi składanej w trybie przepisów działu VIII Kodeksu postępowania administracyjnego - art. 229 pkt 7 K.p.a. (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 listopada 2008 r., sygn. akt I OSK 611/08, dostępny na ww. stronie internetowej).

W świetle powyższego nie może być wątpliwości, że odmowa sprostowania informacji zamieszczonej w treści BIP nie należy do katalogu spraw wymienionych w cyt. wyżej przepisach P.p.s.a. Dlatego Sąd uznał, że skarga w tym przedmiocie jest niedopuszczalna jako niepodlegająca kognicji sądu administracyjnego.

Stosownie zatem do treści art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a., wedle którego sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego, postanowiono jak w sentencji postanowienia.