Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Izabela Ostrowska po rozpoznaniu w dniu 11 sierpnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. K. i A. K. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] września 2002 r., nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: 1) odrzucić skargę, 2) zwrócić ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 300 zł (słownie: trzysta złotych) tytułem uiszczonego wpisu sądowego od skargi.

Pismem z 19 stycznia 2021 r. K. K. i A. K. (dalej: "skarżący") wnieśli skargę na uchwałę nr [...] Rady Gminy [...] z dnia [...] września 2002 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu ulicy P.

W odpowiedzi na skargę Rada Miasta [...], reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o odrzucenie skargi ze względu na jej wniesienie po terminie. W uzasadnieniu pełnomocnik organu wskazał, że w dniu 4 lutego 2021 r. skarżący złożyli do Sądu skargę na przedmiotową uchwałę. Nie poprzedzili jej jednak skierowaniem do organu wezwania do usunięcia naruszenia prawa.

W związku z powyższym Sąd pismem z 22 czerwca 2021 r. wezwał skarżących do nadesłania wezwania do usunięcia naruszenia prawa, zgodnie z art. 101 ustawy o samorządzie gminnym w brzmieniu sprzed 1 czerwca 2017 r., złożonego przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego – w terminie 7 dni pod rygorem jej odrzucenia. Korespondencja zawierająca to wezwanie została odebrana przez skarżących w dniu 28 czerwca 2021 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru, k. 60 i 61 akt sądowych). Skarżący nie nadesłali jednak wymaganego wezwania, ani nie złożyli stosownych wyjaśnień.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Stosownie do art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej: "p.p.s.a."), sąd odrzuca skargę z innych przyczyn niedopuszczalną. Z dniem 1 czerwca 2017 r. na mocy ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 r., poz. 935) otrzymał nowe brzmienie art. 52 i art. 53 p.p.s.a. oraz art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1349 ze zm.). Na mocy art. 17 ust. 2 powołanej wyżej ustawy z dnia 7 kwietnia

2017 r., przepisy w brzmieniu nadanym tą ustawą stosuje się do aktów i czynności organów administracji publicznej dokonanych po dniu wejścia w życie tej ustawy, tj. po dniu 1 czerwca 2017 r. Stąd też w niniejszej sprawie, z uwagi na podjęcie zaskarżonej uchwały w dniu [...] czerwca 2000 r., a więc przed 1 czerwca 2017 r., należy zastosować przepisy w brzmieniu dotychczasowym.

Tym samym w przypadku skargi na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego, którym w niniejszej sprawie jest uchwała Rady Gminy [...] z dnia [...] września 2002 r., Nr [...], wyczerpanie środków zaskarżenia - przed wniesieniem skargi do sądu - następuje poprzez wezwanie właściwego organu gminy do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, stosownie do treści art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym w brzmieniu sprzed nowelizacji.

Ponadto do skarg wnoszonych do sądu administracyjnego na podstawie powyższego przepisu znajduje zastosowanie art. 53 § 2 p.p.s.a. w brzmieniu sprzed nowelizacji (por. uchwała składu 7 sędziów NSA z 2 kwietnia 2007 r., II OPS 2/07, ONSAiWSA 2007/3/60 oraz uzasadnienie uchwały składu 7 sędziów NSA z 27 czerwca 2016 r., I FPS 1/16).

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy Sąd podziela pogląd wyrażony w postanowieniu wydanym w składzie 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2002 r., sygn. akt OSA 2/02, ONSA 2003/1/2, że wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia określone w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym jest czynnością prawną, która przysługuje danemu podmiotowi w stosunku do określonej uchwały jednokrotnie, a następne pisma w tej samej sprawie, pochodzące od tego samego podmiotu, nie są wezwaniami w rozumieniu tego przepisu. W orzecznictwie podkreśla się, że wezwanie, o którym mowa w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym jest surogatem środka odwoławczego w postępowaniu administracyjnym. Wezwanie to jest czynnością procesową powodującą wszczęcie postępowania mającego na celu kontrolę uchwały rady gminy lub zarządzenia organu wykonawczego gminy pod względem ich zgodności z prawem. Nie można instytucji wezwania, o której mowa w powoływanym art. 101 ust. 1 powołanej ustawy traktować jak czynności niewywołującej żadnych skutków prawnych, mogącej być powtarzaną wielokrotnie bez ograniczeń (por. postanowienie NSA z 28 kwietnia 2017 r., sygn. II OZ 426/17, LEX nr 2281578).

Z powyższych względów w przedmiotowej sprawie brak wezwania do usunięcia naruszenia prawa uniemożliwia wniesienie skargi i w konsekwencji skutkuje jej odrzuceniem przez Sąd jako niedopuszczalnej, stosownie do treści art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. (zob. Komentarz do Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi pod red. Tadeusza Wosia, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005 r., str. 481). Instytucja wezwania ma bowiem na celu załatwienie sprawy przez organ, zanim będzie konieczna interwencja sądu administracyjnego. Dopiero w przypadku, gdy organ nie zastosuje się do wezwania, zachodzi przesłanka do wniesienia skargi. Przedmiotowe wezwanie nie jest więc instytucją postępowania administracyjnego, lecz formalnym wymogiem wniesienia skargi.

Mając powyższe na względzie Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 postanowił jak w pkt. 1 sentencji. O zwrocie wpisu sądowego Sąd orzekł na gruncie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.