Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska (spr.), Sędzia WSA Andrzej Góraj, Sędzia WSA Tomasz Szmydt, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 16 listopada 2021 r. sprawy ze skargi K. N. na postanowienie Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] lutego 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania oddala skargę

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest była K. N. na postanowienie Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych znak [...] z dnia [...] lutego 2021 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania.

Skarga została złożona w następującym stanie faktycznym sprawy:

W dniu [...] listopada 2020 r. (data wpływu do organu) K. N. (zwany dalej: wnioskodawca, skarżący), wniósł do Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych (zwany dalej: PUODO, organ), wniosek o nakazanie Komendantowi Powiatowemu Policji w S. (zwany dalej: KPP) udostępnienia następującej dokumentacji: 1) udzielanych skarżącemu 3-krotnie świadczeń medycznych przez ZPR w dniu [...] lipca 2020 r. tj., z książki wizyt lekarskich; raportów; zgłoszenia telefonicznego; opisywanych przez funkcjonariusza (dyżurnego) przy zgłaszaniu zapotrzebowania na usługi medyczne dla skarżącego (zgłaszane przez skarżącego dolegliwości itp.) i innej z tymi czynnościami wytworzonej; 2) wydawanych skarżącemu leków (nazwy i dawki oraz czas i data) do leczenia jego choroby nadciśnieniowej od 2000 r.; 3) wydawanych skarżącemu posiłków: godzin (czasu), daty, ilości i ich określenia (co się na nie składało) i wartości odżywczej z podaniem kopii dokumentacji dietetyka i podmiotów odpowiedzialnych za ich przygotowanie i dostarczenie, oraz zlecenia w tym zakresie od organu Policji; 4) wykazu wydanych skarżącemu rzeczy do celi (ich daty i godziny) i katalogu rzeczy jakie należało mu wydać z podaniem podstawy prawnej, celu ich przeznaczenia, czasu możliwości z nich korzystania w ciągu doby 24 h (materacy, pościeli jednorazowej, poduszki, koce) z podaniem podstawy prawnej; ze wskazaniem czy wśród tych rzeczy był: papier toaletowy, mydło, szczotka do zębów, pasta do zębów, maszynka do golenia i krem do golenia, bielizna, bluza, spodnie, buty, skarpety wraz z podstawą prawną to określającą; 5) dezynfekowania pomieszczenia gdzie znajdowała się toaleta, umywalka, prysznic (z podaniem czasu i daty, osoby odpowiedzialnej i nadzoru na tymi czynnościami) do zbiorowego korzystania osadzonych w Policyjnej Izbie Zatrzymań; 6) ewentualnego, gdyby tak było, dostarczenia do użytku zbiorowego w pomieszczeniu toalety papieru toaletowego i mydła z podaniem czy i w jaki sposób zostały zapewnione środki bezpieczeństwa zdrowotnego związanego z COVID-19 w czasie zbiorowego korzystania z tych środków przez osadzonych (z przekazaniem dokumentacji z tym związanej); 7) poświadczającej, że zachowano niezbędne środki higieny w czasie okresu pandemii COVID-19 i wprowadzonych z tym obostrzeń, w tym wymogi z przepisami PHP i Sanepidu tzn., czy ww. rzeczy były oddawane do dezynfekowania, prania, odkażania; 8) zapewnieniem skarżącemu codziennej możliwości korzystania z prysznica, ewentualnie przyczyn, które to uniemożliwiały (z podaniem podstawy prawnej) oraz ze spaceru na świeżym powietrzu, wraz z podstawą prawną ewentualnej odmowy korzystania; 9) związanej z zapewnieniem mu w celi wentylacji z dopływem świeżego powietrza (uchylaniem okna, kominem wentylacyjnym - grawitacyjnym z dostępem do naturalnego powietrza); oraz dopływu naturalnego światła (wraz z podstawą prawną ewentualnej odmowy korzystania); 10) związanej z odmową dostarczania skarżącemu (na jego żądanie) papieru, kopert i przedmiotu piszącego w celu realizacji prawa do skargi, wniosku, itp., pism kierowanych do organów Państwa (MS, MSZiA, RPO, Sąd, Prokuratura, ETPC, i inne) oraz wydawania potwierdzeń i wysłania do ww. instytucji (wraz z podstawą prawną ewentualnej odmowy korzystania); 11) związanej z prawem funkcjonariusza Policji do kontrolowania czynności sporządzania pism przez skarżącego, naruszania tajemnicy poprzez odmowę wydania koperty i nakazanie oddanie dwóch pism skarżącego (do organu) w postaci otwartej i na żądanie skarżącego zwrócenie ich kopii z potwierdzeniem złożenia w dniu [...] lipca 2020 r. wraz z podstawą prawną takich działań; 12) związanej z odmową zapewnienia skarżącemu dostępu do posługi duszpasterskiej i telefonicznego kontaktu z jego adwokatem - związanej z odebraniem mu materaca, kocy i pościeli w godzinach 7:00 - 22:00 i nakazaniem ich odniesienia do pomieszczenia gospodarczego na półkę z używanymi rzeczami w miejsce obowiązku ich dezynfekcji, oraz wykazu ilości rzeczy: materacy, kocy, pościeli, poduszek - znajdujących się w magazynie rzeczy wydawanych osadzonym ewentualnie będących na stanie.

Ponadto skarżący wniósł o nakazanie KPP udostępnienia kopii zapisu monitoringu wizyjnego z zapisem obrazu i dźwięku, obejmującego obszar celi Policyjnej Izby Zatrzymań z okresu [...] – [...] lipca 2020 r. Wskazał, że w ww. okresie nie był obecny w celi nr [...], lecz przebywał w Szpitalach w S. i K. Natomiast w celi umieszczono inną osobę.

Uzasadniając przedmiotowy wniosek skarżący wyjaśnił, że za pośrednictwem poczty e-mail w dniu [...] lipca 2020 r. zwrócił się do KPP "Jako bezprawnie pozbawiony wolności w Izbie Zatrzymań celi nr [...] tut Komendy w dniach [...] do [...] lipca 2020 roku, ponawiam mój pisemny wniosek z dnia [...] lipca 2020 roku" oraz zwrócił się o wydanie ww. dokumentów oraz kopii nagrania monitoringu wewnętrznego celi nr [...] Policyjnej Izby Zatrzymań Komendy Powiatowej Policji w S. (zwana dalej: Komenda). Z uwagi na niezrealizowanie wniosku skarżącego przez KPP, wniósł do PUODO o "wymuszenie na w/w Komendancie wydanie mi żądanej dokumentacji, w tym kopii nagrania".

Postanowieniem znak [...] z dnia [...] lutego 2021 r. r. PUODO, działając na podstawie art. 61a § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r., poz. 256, zwana dalej: k.p.a.) i art. 12 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości (Dz. U. z 2019 r. poz. 125, zwana dalej: u.o.d.o.p.z.z.z.p.), orzekł o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie wniosku skarżącego o nakazanie udostępnienia przez KPP kopii zapisu monitoringu wizyjnego obejmującego obszar celi nr [...] Policyjnej Izby Zatrzymań Komendy z okresu [...] – [...] lipca 2020 r. oraz kopii dokumentacji - zgodnie z jego wnioskiem do KPP z dnia [...] lipca 2020 r.

W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia organ wskazał, iż z przyznanych mu kompetencji (art. 23 u.o.d.o.p.z.z.z.p.) wynika upoważnienie do wydania decyzji administracyjnej nakazującej m.in. spełnienie żądania osoby, której dane osobowe dotyczą, w zakresie dostarczenia jej kopii tych danych, przetwarzanych przez danego administratora - nie zaś kopii dokumentów, i to wyłącznie w sytuacji stwierdzenia naruszenia przepisów ustawy o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości.

Stwierdził, że żądanie wnioskodawcy, dotyczące udostępnienia kopii zapisu monitoringu wizyjnego, nie odnosi się do przetwarzania jego danych osobowych. W istocie skarżący żąda kopii nagrania z monitoringu, w którym ma być udostępniony

wizerunek osoby trzeciej. Jednocześnie wnosi przy tym, aby dane tej osoby (wizerunek- twarz) zostały "wypikselowane" lub w inny sposób uczynione nierozpoznawalne z uwagi na ochronę praw tej osoby. Opisane żądanie skarżącego nie znajduje oparcia w przepisach kształtujących prawa osób, których dane dotyczą.

Organ wyjaśnił, że zakres przedmiotowy postępowania administracyjnego wszczynanego na wniosek, zakreśla wnioskodawca. Od jego woli uzależnione jest to, czym ma zająć się organ administracji. Natomiast zakres przedmiotowy postępowania administracyjnego, toczącego się przed PUODO, zakreśla żądanie skierowane do administratora danych osobowych, a nie sama skarga do organu.

Organ może prowadzić postępowanie administracyjne jedynie w zakresie, jaki został określony w żądaniu kierowanym do administratora danych osobowych. Ocenił, że żądania sformułowane przez skarżącego, tj. dotyczące nakazania KPP udostępnienia kopii nagrania z celi nr [...] Policyjnej Izby Zatrzymań Komendy z okresu [...] – [...] lipca 2020 r. oraz kopii dokumentacji nie wynikają z praw przysługującej osobie, której dane dotyczą na mocy ustawy o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości. Wystąpienie wyżej wskazanych przesłanek, w ocenie PUODO, stanowi o innej uzasadnionej przyczynie w rozumieniu art. 61a § 1 k.p.a., uniemożliwiającej wszczęcie postępowania w sprawie indywidualnej. Przyczyny te nie zostały skonkretyzowane w k.p.a., dlatego należy przez nie rozumieć takie sytuacje, które w sposób oczywisty stanowią przeszkodę do wszczęcia i prowadzenia postępowania administracyjnego w danej sprawie, np. gdy w tej samej sprawie postępowanie administracyjne już toczy się, albo w sprawie takiej zapadło już rozstrzygnięcie, lub gdy w przepisach prawa brak jest podstawy materialnoprawnej do rozpatrzenia żądania w trybie administracyjnym.

W skardze złożonej na powołane rozstrzygnięcie do sądu administracyjnego skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości. Wydanemu postanowieniu skarżący zarzucił rażące naruszenie art. art. 7, art. 7b, art. 8 § 1 i art. 9 k.p.a. oraz art. 2 i art. 7 Konstytucji RP.

Wskazał, że równocześnie z wnioskiem skierowanym do KPP złożył wniosek do organu (mail z [...] lipca 2020 r.), który został zarejestrowany pod sygn. [...]. Jego pierwotny obszerny wniosek wraz z załącznikami: zażaleniami i dokumentacją medyczną, stanowił rozszerzenie stanu faktycznego objętego niniejszą skargą, co organ całkowicie pominął przy rozstrzyganiu przedmiotowej sprawy.

Podał, że na organie Państwa spoczywa obowiązek ochrony interesów jednostki, czemu organ przeciwdziała. W niniejszej sprawie, z uwagi na brak wiedzy prawniczej skarżącego, niedokładne nazwanie żądania (wydania kopii danych osobowych, zamiast kopii nagrania monitoringu i kopii dokumentów), nie powinno skutkować wydaniem zaskarżonego postanowienia. W takim przypadku organ

miał obowiązek odczytać jego żądanie, by nie poniósł on negatywnych konsekwencji.

Uważa, że organ celowo pominął pkt 1 jego żądania i celowo wypaczył jego rzeczywistą treść. W zakresie żądań wskazał, iż skoro w dokumentach tych

znajdują się jego dane osobowe, które administrator przetwarza i posiada, czyli

dysponuje jego danymi osobowymi, zobowiązany jest mu je wydać. Powyższe powinno skutkować wydaniem decyzji w sprawie, a nie zaskarżonego

postanowienia.

Wyjaśnił, iż w uzasadnieniu wniosku z dnia [...] listopada 2020 r. podał podstawę prawną swojego żądania - art. 15 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, ze zm., zwane dalej: rozporządzeniem 2016/679) w związku z § 43 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 4 czerwca 2012 r. w sprawie pomieszczeń przeznaczonych dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia, pokoi przejściowych, tymczasowych pomieszczeń przejściowych i policyjnych izb dziecka, regulaminu pobytu w tych pomieszczeniach, pokojach i izbach oraz sposobu postępowania z zapisami obrazu z tych pomieszczeń, pokoi i izb. Uzupełniająco przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (w szczególności art. 1, art. 3, art. 4, art. 6) oraz art. 61 Konstytucji RP stanowią, że ma prawo uzyskać kopie nagrania bez konieczności wykazywania interesu prawnego czy faktycznego.

Skarżący stwierdził, że organ powinien dążyć do ustalenia treści pism, w szczególności treści żądania składanego przez stronę. Miał obowiązek dokładnego ustalania przedmiotu jego żądania, ale obowiązku tego nie dopełnił. Uważa, że charakter jego pisma należy interpretować nie tylko uwzględniając jego tytuł i dosłowne brzmienie żądania, a w przypadku wątpliwości, zwłaszcza gdyby mogło to skutkować pozbawieniem jego konkretnych praw, organ winien dążyć do wyjaśnienia rzeczywistej woli i zamiaru wnioskodawcy.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi, podnosząc argumentację tożsamą z zaprezentowaną w zaskarżonym postanowieniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., zwana dalej: p.p.s.a), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Oznacza to, iż sąd rozpoznając skargę ocenia, czy zaskarżona decyzja nie narusza przepisów prawa materialnego bądź przepisów postępowania administracyjnego. Zgodnie z art. 134 p.p.s.a. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w niej podstawą prawną. Uwzględnienie skargi następuje w przypadku stwierdzenia naruszenia przez Sąd przepisów prawa, wskazanego w art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Zgodnie z art. 135 p.p.s.a. orzekanie następuje w granicach sprawy, w której wydano zaskarżoną decyzję i odbywa się z uwzględnieniem wówczas obowiązujących przepisów prawa.

Podstawę (działania) rozstrzygnięcia organu stanowił art. 61a § 1 k.p.a., zgodnie z którym gdy żądanie wszczęcia postępowania zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z innych uzasadnionych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ administracji publicznej wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. W przytoczonym przepisie ustawodawca rozróżnił więc dwie sytuacje, w których nie będzie możliwe wszczęcie postępowania. Pierwsza z nich dotyczący przymiotu strony i oznacza, że inicjatorem postępowania może być jedynie podmiot, któremu przysługiwać będzie w danym postępowaniu przymiot strony (zgodnie z regulacją art. 28 k.p.a.). Druga z przesłanek, określonych w art. 61a § 1 k.p.a., odnosi się do "innych uzasadnionych przyczyn", z powodu których postępowanie nie może być wszczęte, która nie jest istotna w niniejszej sprawie.

Wymaga podkreślenia, iż na skutek odmowy wszczęcia postępowania organ nie prowadzi postępowania administracyjnego ani nie rozstrzyga sprawy co do jej istoty. W postanowieniu wydanym w trybie art. 61a § 1 k.p.a. organ nie może formułować wniosków i ocen dotyczących meritum żądania. Instytucja odmowy wszczęcia postępowania kończy się aktem formalnym, a nie merytorycznym (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 grudnia 2015 r., sygn. akt II OSK 999/14, publ. LEX nr 1989306).

W rozpoznawanej sprawie jako przesłankę zastosowania art. 61a § 1 k.p.a. organ powołał brak ustawowych kompetencji, a więc w istocie brak przesłanki materialnoprawnej do rozpatrzenia żądania skarżącego o nakazanie KPP udostępnienia kopii zapisu monitoringu wizyjnego, obejmującego obszar celi nr [...] Policyjnej Izby Zatrzymań Komendy z okresu [...]-[...] lipca 2020 r. oraz kopii dokumentacji, która została sporządzona w ww. czasie. Żądania skarżącego odnoszą się bowiem do procesu przetwarzania jego danych osobowych przez KPP w związku z zatrzymaniem ww. w Policyjnej Izbie Zatrzymań.

Jak prawidłowo wskazał organ, zastosowanie w niniejszej sprawie ma ustawa o ochronie danych osobowych, przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości. Wskazana regulacja dotyczy kwestii przetwarzania danych osobowych przez właściwe organy do celów zapobiegania przestępczości, prowadzenia postępowań przygotowawczych, wykrywania i ścigania czynów zabronionych lub wykonywania kar, w tym ochrony przed zagrożeniami dla bezpieczeństwa publicznego i zapobiegania takim zagrożeniom. Czynności podejmowane przez Policję koncentrują się na zapobieganiu przestępczości, prowadzeniu postępowań przygotowawczych, wykrywaniu i ściganiu czynów zabronionych, jak również na czynnościach podejmowanych przez Policję w sytuacji niepewności, czy dane zdarzenie jest czynem zabronionym.

Zgodnie z art. 23 u.o.d.o.p.z.z.z.p. osobie, której dane dotyczą, przysługuje, na jej wniosek, prawo dostępu do jej danych osobowych (ust. 1). Uwzględniając wniosek o dostęp do danych osobowych, administrator udostępnia lub przekazuje wnioskodawcy ich kopię albo sporządzony w przystępnej formie wyciąg z tych danych (ust. 2). Z treści przytoczonego przepisu wyraźnie wynika, że ustawodawca nie posługuje się pojęciem "kopii dokumentów zawierających dane osobowe", jest w nim natomiast używane pojęcie "kopii danych". Udostępnienie kopii danych zawartych w dokumentach nie jest zatem równoznaczne z obowiązkiem udostępnienia kopii dokumentów. Wykonanie obowiązku określonego w art. 23 u.o.d.o.p.z.z.z.p. może być zrealizowane zarówno poprzez sporządzenie kopii lub odpisu dokumentu (nośnika) zawierającego dane osobowe oraz inne dane jak i poprzez podanie uprawnionemu treści jego danych osobowych, a z pominięciem informacji znajdujących się na nośniku, które nie są danymi osobowymi w rozumieniu art. 4 pkt 1 rozporządzenia 2016/679 oraz danymi osobowymi osoby trzeciej.

Sąd za niezasadne uznaje zarzuty skargi, dotyczące braku dokładnego ustalenia przez organ przedmiotu jego żądania oraz pominięcia żądania określonego w pkt 1. Bezsprzecznym jest, że w złożonym wniosku skarżący jednoznacznie wskazał jakiego działania oczekuje od organu - nakazania KPP udostępnienia kopii zapisu monitoringu wizyjnego obejmującego obszar celi nr [...] Policyjnej Izby Zatrzymań Komendy z okresu [...]-[...] lipca 2020 r. oraz kopii dokumentacji, która została sporządzona w ww. czasie.

W orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalone jest stanowisko, że w sytuacji wszczęcia postępowania na żądanie strony, treść zgłoszonego żądania określa rodzaj sprawy będącej przedmiotem postępowania, a także

wyznacza właściwą normę prawa materialnego lub procesowego, która będzie relewantna dla ustalenia zakresu podmiotowego i przedmiotowego postępowania. Organ administracji jest tym żądaniem związany, gdyż tylko i wyłącznie strona składająca podanie określa przedmiot swojego żądania i nim rozporządza. Tak więc żądanie (wniosek) strony wyznacza granice sprawy administracyjnej podlegającej załatwieniu w danym postępowaniu administracyjnym. W postanowieniu z 4 marca 2014 r. sygn. akt II OW 157/13, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku wszczęcia postępowania na wniosek strony, tylko i wyłącznie ta strona określa przedmiot swego żądania, przy czym w razie wątpliwości, co do

zakresu, czy przedmiotu żądania, jego uszczegółowienie należy do strony, nie zaś do sfery ocennej organu administracji.

Bezsporne jest przy tym, że zawarte we wniosku skarżącego żądanie było jasno określone i nie budziło po stronie organu wątpliwości co do jego zakresu. Osobną kwestią pozostaje, że tak sformułowane żądanie nie mieści się w zakresie kompetencji PUODO przyznanych mu na mocy ustawy o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości.

Wskazać dalej należy, że określone w art. 8 ust. 2 u.o.d.o.p.z.z.z.p. uprawnienia organu nadzorczego – PUODO, dotyczą nakazania przywrócenia stanu zgodnego z prawem, a w szczególności: usunięcia uchybień; uzupełnienia, uaktualnienia, sprostowania, udostępnienia lub nieudostępnienia danych osobowych; zastosowania dodatkowych środków zabezpieczających zgromadzone dane osobowe; zabezpieczenia danych osobowych lub przekazania ich innym podmiotom; usunięcia danych osobowych, wprowadzenia czasowych lub stałych ograniczeń przetwarzania i przekazywania, w tym zakazu przetwarzania. Organ jest zatem upoważniony do wydania decyzji administracyjnej nakazującej m.in. spełnienie żądania osoby, której dane osobowe dotyczą, w zakresie dostarczenia jej kopii tych danych przetwarzanych przez danego administratora - nie zaś kopii nośników, na których te dane się znajdują, w tym dokumentów i to wyłącznie w sytuacji stwierdzenia naruszenia przepisów ustawy o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości. Nie jest także możliwe nakazanie udostępnienia danych osobowych osoby trzeciej.

Wniosek wnioskodawcy nie mógł być więc zrealizowany w oparciu o przepisy

kształtujące prawa osób, których dane dotyczą, nie wynikają one bowiem z praw

przysługujących na mocy ustawy o ochronie danych osobowych, przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości.

W konsekwencji powyższych rozważań Sąd stwierdza, że prawidłowe były ustalenia organu co do braku podstaw prawnych wszczęcia postepowania i procedowania w sprawie z wniosku skarżącego. W sprawie spełniona została bowiem określona w art. 61 § 1 k.p.a. przesłanka, umożliwiająca prowadzenie postępowania, zgodnego z żądaniem skarżącego.

Sąd stwierdza jednocześnie, że wydając sporne postanowienie, organ nie dopuścił się naruszenia przepisów postępowania administracyjnego. Podejmując sporne rozstrzygnięcie organ prawidłowo zastosował art. 61a k.p.a. Uzasadnienie zaskarżonego postanowienia odpowiada dyspozycji art. 107 § 3 k.p.a.

Mając na uwadze powołane okoliczności, Sąd działając na podstawie art. 151 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku.