drukuj    zapisz    Powrót do listy

6460 Znaki towarowe, , Urząd Patentowy RP, Oddalono skargę, VI SA/Wa 310/05 - Wyrok WSA w Warszawie z 2006-04-13, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

VI SA/Wa 310/05 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2006-04-13 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2005-02-15
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Dorota Wdowiak /przewodniczący/
Ewa Marcinkowska
Małgorzata Grzelak /sprawozdawca/
Symbol z opisem
6460 Znaki towarowe
Sygn. powiązane
II GSK 206/06 - Wyrok NSA z 2007-01-18
Skarżony organ
Urząd Patentowy RP
Treść wyniku
Oddalono skargę
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Wdowiak Sędziowie Asesor WSA Ewa Marcinkowska Asesor WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Protokolant Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2006 r. sprawy ze skargi B. S.A. z siedzibą w B., Francja na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] grudnia 2004 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy uznania prawa ochronnego na znak towarowy [...] DVORAK oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...] grudnia 2004r. Nr [...] Urząd Patentowy RP, działając na podstawie art. 245 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119 poz. 1117 oraz Dz. U. z 2004r. Nr 33, poz. 286, powoływanej dalej jako p.w.p.), po rozpoznaniu wniosku z dnia [...] października 2003r. złożonego przez B. SA z siedzibą we Francji (skarżącego) o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Urzędu Patentowego z dnia [...] sierpnia 2003r. o całkowitej odmowie uznania skutków rejestracji międzynarodowej w trybie Porozumienia madryckiego znaku nr [...] DVORAK wyznaczonego na Polskę dnia [...] lipca 1995r. na rzecz B. S.A. (societe anonyme) z siedzibą we Francji, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Do wydania powyższej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Wstępna decyzja odmawiająca ochrony w Polsce dla międzynarodowej rejestracji znaku towarowego przestrzennego [...] DVORAK przeznaczonego do oznaczania towarów w klasie 21-bouteilles (butelki) oraz w klasie 33 – vodkas et autres boissons alcooligues a l"exception des bieres (wódki i inne napoje alkoholowe za wyjątkiem piwa) została oparta na przepisach art.7ust.2, 8 pkt 1,2,3 oraz art. 9 ust.1 pkt 1 Ustawy z dnia 31 stycznia 1985r. o znakach towarowych.

Pismem z dnia [...] stycznia 1997r. B. SA zajął stanowisko w sprawie zastrzeżeń zgłaszanych przez Urząd Patentowy.

P. w S., uprawniona z rejestracji wzorów przemysłowych [...] i [...] oraz znaków przestrzennych nr [...] i [...], przeciwstawionych zgłoszonemu znakowi, pismami z dnia [...] stycznia 2003r. oraz [...] kwietnia 2003r. przedstawiła uwagi przeciwko udzieleniu ochrony na terytorium Polski dla znaku DVORAK. Uwagi te zostały doręczone przez Urząd Patentowy RP zgłaszającemu pismem z dnia [...] lutego 2005r.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2003r., na podstawie art. 9 ust.1 pkt1 oraz art. 8 pkt 1,2,3 ustawy z dnia 31 stycznia 1985r o znakach towarowych (u.z.t.) w zw z art. 315 ust.3 oraz art. 145 ust1 ustawy Prawo własności przemysłowej (p.w.p.) Urząd Patentowy RP wydał decyzję ostateczną o całkowitej odmowie uznania w Polsce skutków rejestracji międzynarodowej znaku towarowego przestrzennego DVORAK.

W uzasadnieniu powyższej decyzji organ wskazał, iż powodem odmowy jest stwierdzenie przez Urząd Patentowy RP podobieństwa wymienionego znaku do znaków przestrzennych: nr [...] i [...] zgłoszonych z wcześniejszym pierwszeństwem ([...] grudnia 1993r.) przez P. Spółka Akcyjna z siedzibą w S. Organ podniósł, iż rozpatrzył zgłoszony znak biorąc pod uwagę zarówno graficzne przedstawienie oznaczenia na druku zawiadomienia o rejestracji międzynarodowej jak również zamieszczony w notyfikacji opis a mianowicie: znak plastyczny/ trójwymiarowy, Objaśnienia dodatkowe zamieszczone w krajowym rejestrze i definiujące elementy podstawowe znaku: osoba na spodzie butelki ukazuje się na przodzie poprzez przezroczyste okno w kształcie owalnym.

Organ wskazał ponadto, że przeciwstawione znaki przestrzenne mają postać butelki, która charakteryzuje się swoim zewnętrznym kształtem oraz proporcjami wymiarów korpusu butelki i jej szyjki, które są analogiczne jak znak zgłoszony, co na podstawie oceny wzrokowej, zdaniem Urzędu, nie budzi wątpliwości. Przywołując opisy przeciwstawionych znaków i wzorów Urząd Patentowy stwierdził, że dokonując porównania zasadniczych, istotnych elementów wyróżniających uznać należy, iż sporny znak nr [...] jest podobny w rozumieniu art. 9 ust.1 pkt 1 ustawy u.z.t. do zarejestrowanych z wcześniejszym pierwszeństwem znaków na rzecz P. S.A., ponieważ oznaczenie przedstawia butelkę, która zawiera te same elementy plastyczne w postaci przezroczystego okienka, o kształcie owalnym i również o dłuższej osi owalu usytuowanej pionowo, umieszczonego na butelce mającej pozostałą powierzchnię matową. Ponieważ wymienione znaki towarowe przeznaczone są do oznaczania napojów alkoholowych, oraz biorąc pod uwagę wskazane podobieństwo oznaczeń, zdaniem Urzędu niedopuszczalna jest rejestracja przedmiotowego znaku ze względu na możliwość wprowadzenia w błąd nabywców towarów alkoholowych, co do ich pochodzenia, biorąc pod uwagę zwykłe warunki obrotu gospodarczego. Organ stwierdził, iż przeciętny nabywca alkoholu nie zawsze wnikając w treść napisów i inne elementy zdobnicze, będzie rozpoznawał dane oznaczenie na podstawie ogólnego wrażenia, jakie porównywane oznaczenia wywierają na odbiorcę. W tym przypadku dla nabywcy decydujące znaczenie będą miały zbieżne elementy oznaczeń – matowa (satynowana) butelka tego samego kształtu, zaopatrzona w przezroczyste owalne okienko, o identycznie ukierunkowanym owalu. W ocenie organu, występujące w spornym znaku dodatkowe elementy graficzne: postać osoby, napis i elementy zdobienia są drugorzędne.

Zdaniem organu, niedopuszczalne jest również uznanie w Polsce rejestracji spornego znaku z uwagi na treść art. 8 pkt 2 u.zt., bowiem znak ten narusza prawa osób trzecich wykorzystując elementy plastyczne stanowiące przedmiot wzorów przemysłowych [...] i [...] zarejestrowanych na rzecz wymienionej wyżej P. w S. W ocenie organu, nie ulega wątpliwości fakt wykorzystania, zawłaszczenia przez zgłaszającego, w znaku stanowiącym przedmiot odmowy jako oznaczenia zasadniczych elementów, które charakteryzują zarówno znaki towarowe podniesione do kolizji jak i wymienione wzory przemysłowe tj oprócz samego kształtu butelki – jej powierzchnia matowa (satynowana), lekko chropowata oraz umieszczone na bocznej powierzchni przezroczyste okienko, lub okienka, o kształcie owalnym.

Uzasadniając odmowę na podstawie art. 8 pkt 1 i pkt 3 u.z.t. organ wskazał, iż element słowny oznaczenia zawiera wskazanie nazwiska DVORAK, które to oznaczenie nie znajduje uzasadnienia, biorąc pod uwagę zgłaszającego z siedzibą we Francji oraz wymienione towary, dla oznaczania których znak jest przeznaczony. Wyłączając uznanie rejestracji na podstawie powołanych przepisów Urząd wziął pod uwagę niedopuszczalność rejestracji znaku, który jest sprzeczny z zasadami współżycia społecznego, pojmowanymi jako zasady wyznaczające granice ludzkich zachowań w taki sposób, aby zapewnić optymalnie bezkonfliktowy porządek społeczny. Urząd stwierdził, że warstwa słowna zawiera oznaczenie DVORAK, stanowiące nazwisko znanego na świecie kompozytora czeskiego. Przyjęcie takiego oznaczenia słownego dla oznaczania alkoholi, które należą do wyrobów o cechach jakościowych w wielkim stopniu zależnych od terytorium z którego pochodzą, może świadczyć o celowym wyborze tego oznaczenia, zmierzającym świadomie do wywołania określonych skojarzeń co do pochodzenia towaru u nabywcy tak oznaczonego wyrobu alkoholowego. Organ zwrócił uwagę, że zgłaszający, mający siedzibę we Francji w wykazie towarów (wódki i inne napoje alkoholowe za wyjątkiem piwa) nie definiuje pochodzenia tych napojów. Urząd podkreślił, że nie neguje możliwości użycia jako oznaczenia nazwiska znanej osoby, a jedynie wybór tego nazwiska, w przypadku braku uściślenia pochodzenia alkoholu. Organ zwrócił także uwagę, iż rejestracja międzynarodowa znaku Dvorak uzyskała odmowę uznania także w Szwajcarii, zaś na Węgrzech ograniczono wykaz towarów w klasie 33 do wyrobów pochodzących z Republiki Czeskiej i/lub Słowacji. Powołując się na aktualnie obowiązujące przepisy ustawy p.w.p., organ wskazał, że w odniesieniu do wyrobów alkoholowych każdy znak towarowy zawierający elementy geograficzne niezgodne z pochodzeniem wyrobu uważa się za wprowadzający nabywców w błąd. W rozpatrywanej sprawie, brak wskazania w wykazie towarów pochodzenia wyrobów alkoholowych wobec czytelnej sugestii, co do pochodzenia uzasadnia, zdaniem organu, podanie wyżej wymienionych przepisów u.z.t. jako powodów odmowy.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, strona zarzuciła zaskarżonej decyzji naruszenie prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie przepisów art. 9 ust.1 pkt 1 oraz art. 8 pkt 1,2,3 ustawy o znakach towarowych w związku z art. 315 ust.3 ustawy prawo własności przemysłowej a także art. 6 guinguies ust. B i C Konwencji Paryskiej o Ochronie własności Przemysłowej z dnia 20 marca 1883r. a nadto naruszenie przepisów proceduralnych -art. 7,77§1 i 107§3 k.p.a.

Zdaniem odwołującego się, kolejne – jak wskazuje - wręcz rutynowe przeciwstawienie zgłoszonemu znakowi dwóch rejestracji znaków towarowych nr [...] oraz [...] należy zdefiniować jako naruszenie przepisów art. 7 oraz 77 §1 k.p.a.

W ocenie odwołującego się, Urząd Patentowy w sposób niewłaściwy zinterpretował przepis art. 9 ust.1 pkt 1 u.zt. bowiem pominął zasady wypracowane w orzecznictwie i doktrynie przedmiotu, które stanowią, iż znaki towarowe należy porównywać kompleksowo, w odniesieniu do wszystkich elementów stanowiących kompozycję znaku. Organ bezpodstawnie skoncentrował się jedynie na selektywnie wybranych elementach spornego znaku, pomijając jego kompleksową postać. Zgłoszony znak towarowy przestrzenny charakteryzuje się licznymi elementami wyróżniającymi takimi jak: charakterystyczna forma plastyczna, różniąca się od kształtów butelki będącej przedmiotem przeciwstawionych rejestracji, element słowny DVORAK, przedstawiony przy użyciu charakterystycznej czcionki, elementy graficzne w postaci ludzkiej sylwetki oraz bogatej ornamentyki. Organ bezpodstawnie skoncentrował się na rzekomym podobieństwie tylko jednego elementu – kształtu butelki, a pominął szereg innych elementów odróżniających zgłoszony znak od znaków mu przeciwstawionych. Przede wszystkim niezasadnie przyjął model przeciętnego nabywcy, który nie wnikając w treść napisów i innych elementów zdobniczych będzie rozpoznawał oznaczenia na podstawie ogólnego wrażenia, jakie porównywane oznaczenia wywierają na odbiorcę, gdy tymczasem, zdaniem odwołującego się, to przede wszystkim słowo identyfikuje towar w obrocie. Zarzucając naruszenie art. 8 pkt 2 u.z.t strona zaakcentowała, iż skoro przeciwstawione znaki nie są podobne do znaku zgłoszonego w stopniu wprowadzającym w błąd odbiorców co do pochodzenia, to za bezzasadny należy uznać zarzut naruszenia w/w przepisu. Odwołujący się zaakcentował, że zastrzeżone postacie butelek są tożsame ze znakami towarowymi przestrzennymi przeciwstawionymi w oparciu o art. 9 ust.1 pkt 1 u.z.t. Zgłaszający podniósł ponadto, że fakt zarejestrowania konkretnej postaci butelki jako wzoru przemysłowego nie powinien być przeszkodą dla uzyskania ochrony dla innego oznaczenia przestrzenno-słowno-graficznego tylko dlatego, że również przedstawia formę butelki, czy też zawiera niektóre jej elementy. Odnosząc się do argumentacji organu, co do naruszenia art. 8 pkt.1 uz.t. odwołujący się stwierdził, że uzasadnienie decyzji jest sprzeczne z powołanym przepisem bowiem, przepis ten nie odnosi się do mylnych wyobrażeń co do pochodzenia towarów, a jedynie do zasad współżycia społecznego. Strona zarzuca naruszenie art. 107§3 k.p.a polegające na braku prawidłowego uzasadnienia faktycznego decyzji.

Podnosząc zarzuty wobec wskazanej przez organ kolejnej podstawy odmowy uznania rejestracji tj. art. 8 pkt 3 u.z.t. odwołujący się stwierdził, że przywołany przepis nie odnosi się do oznaczeń wprowadzających w błąd co do pochodzenia towarów a do danych niezgodnych z prawdą. Takie zaś dane w przedmiotowym oznaczeniu nie występują. Fakt, że siedziba firmy macierzystej funkcjonuje we Francji, nie oznacza, że alkohol będzie pochodzenia francuskiego, bowiem odwołujący się ma filie w całej Europie w tym także w Czechach. Opracowywanie koncepcji nowych alkoholi i ich opakowań odbywa się we współpracy z lokalnymi gorzelniami a nazwy są dobierane tak, aby wskazywać kraj, w którym dany alkohol jest produkowany. Jednocześnie odwołujący się wniósł o ograniczenie wykazu towarów w klasie 33 przez dodanie słów "pochodzenia czeskiego". Motywując naruszenie art. 6 guinguies Konwencji Paryskiej strona stwierdziła, że w świetle przytoczonego przepisu można odmówić rejestracji znaku towarowego tylko w ściśle określonych przypadkach, do których zalicza się brak jakichkolwiek znamion odróżniających. Co do naruszenia art. 107§3 k.p.a spółka podnosi, iż organ nie odniósł się do argumentacji przedstawionej przez stronę w toku postępowania.

Powołaną na wstępie niniejszego uzasadnienia decyzją z dnia [...] grudnia 2004r. Nr [...] Urząd Patentowy utrzymał w mocy omówioną wyżej decyzję [...] sierpnia 2003r.

Utrzymując powyższą decyzję w mocy, Urząd Patentowy wskazał, iż podniesione zarzuty nie zasługują na uwzględnienie. Odpierając zarzut naruszenia prawa materialnego tj art. 9 ust.1 pkt.1 u.z.t. , organ stwierdził, że przeprowadził pełne badanie zdolności odróżniającej zgłoszonego znaku DVORAK w wyniku, którego stwierdził jego podobieństwo do zarejestrowanych z wcześniejszym pierwszeństwem znaków przestrzennych [...] i [...]. Urząd zaakcentował, że dokonał oceny biorąc pod uwagę podobieństwo samych oznaczeń jak i towarów do oznaczania, których znaki zostały przeznaczone. Wskazał, iż badał znaki biorąc pod uwagę czy są jedno, czy wieloczłonowe, czy są przestrzenne, jaką maja szatę graficzną i który z elementów jest bardziej wyróżniający czy to w warstwie znaczeniowej, graficznej, słownej czy przestrzennej. Organ podniósł, że przeciwstawione znaki mają postać butelki, która charakteryzuje się zewnętrznym kształtem oraz proporcjami wymiarów korpusu butelki i jej szyjki, które są analogiczne jak znak zgłoszony, co na podstawie oceny wzrokowej, zdaniem Urzędu, nie budzi wątpliwości. Ponadto, zawierają one określone elementy plastyczne (zdefiniowane w opisie oznaczenia) stanowiące istotne cechy wyróżniające tych butelek. Należy do nich zaliczyć matową półprzejrzystą powierzchnię butelek przy czym dwa fragmenty powierzchni na ścianach bocznych usytuowane naprzeciwko siebie są gładkie i przezroczyste. Mają kształt zbliżony do owali o dłuższych osiach ukierunkowanych pionowo. Urząd Patentowy stwierdził, że dokonując porównania zasadniczych, istotnych elementów wyróżniających uznać należy, iż sporny znak nr [...] DVORAK jest podobny w rozumieniu art. 9 ust.1 pkt 1 u.z.t. do zarejestrowanych z wcześniejszym pierwszeństwem przeciwstawionych znaków, ponieważ oznaczenie przedstawia butelkę, która zawiera te same elementy plastyczne w postaci przezroczystego okienka, o kształcie owalnym i również o dłuższej osi owalu usytuowanej pionowo, umieszczonego na butelce mającej pozostałą powierzchnię matową. Organ stwierdził, iż oceny podobieństwa znaków dokonał przy uwzględnieniu ogólnego wrażenia, jakie wywierają na odbiorcy. Ponadto podniósł, że przeciętny nabywca alkoholu nie analizuje szczegółowo elementów znaku, lecz zwraca uwagę na główne i zbieżne elementy oznaczeń, w tym przypadku kształt butelki, rodzaj matowego szkła i charakterystyczne okienko. Podkreślił, iż sam zgłaszający wskazał, że "przede wszystkim jest to butelka z mrożonego szkła , gdzie w centralnej części znajduje się wybranie pozwalające przez przezroczysty płyn obserwować umieszczoną symetrycznie ludzką sylwetkę. Całość takiego rozwiązania plastycznego daje zupełnie nowy jakościowo efekt tzw okienka".

Niedopuszczalne jest również, zdaniem Urzędu, uznanie w Polsce rejestracji poprzez naruszenie przepisu art. 8 pkt.2 u.z.t. ze względu na naruszenie praw osób trzecich wynikające z rejestracji wzorów przemysłowych [...] i [...] pt. [...]. Nie ulega bowiem wątpliwości, że w zgłoszonym znaku wykorzystane są elementy zarówno znaków jak i wzorów podniesionych do kolizji.

Odnosząc się do zarzutów naruszenia art. 8 pkt 1 i 3 u z t organ nie uznał ich za zasadne. Stwierdził, iż odmawiając uznania rejestracji na podstawie tego przepisu wziął pod uwagę niedopuszczalność rejestracji znaku, który jest sprzeczny z zasadami współżycia społecznego. Szczególnie chodzi tu o wykorzystanie renomy cudzego oznaczenia, tj P. S.A. w S., która jest znanym i cenionym producentem napojów alkoholowych. Jej towary sprzedawane są z powodzeniem na całym świecie a na sukces marketingowy P. w S., obok wysokiej jakości wyrobów, złożył się rodzaj zastosowanego opakowania - oszronionej butelki z okienkiem. W takich butelkach rozprowadzane są wódki o najwyższej jakości ([...],[...] - również będące przedmiotem rejestracji w charakterze znaków towarowych przestrzennych). Zdaniem organu, B. S.A. dokonując zgłoszenia przedmiotowego znaku towarowego podejmuje próbę wykorzystania renomy cudzego oznaczenia, bowiem jako przedsiębiorca działający w obrocie alkoholi, ma pełną wiedzę, że wyroby alkoholowe sprzedawane w takich butelkach są kojarzone z wysokiej jakości produktami P. w S. Dokonane zgłoszenie znaku z nazwiskiem znanego kompozytora może wywołać wrażenie u przeciętnego odbiorcy w kontekście rejestracji znaku [...][...], że jest to seria znaków przeznaczonych do oznaczania napojów alkoholowych pochodzących od tego samego producenta. Gdyby zgłaszający ograniczył wykaz towarów w klm 33 dodając słowa "pochodzenia czeskiego" poprzez wniosek w tej sprawie do Biura Międzynarodowego, organ wycofałby się z zarzutu, iż nazwisko kompozytora czeskiego użyte przez firmę francuską może wprowadzać w błąd, co do pochodzenia towarów.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 6 guinguies ust. B i C Konwencji Paryskiej Urząd Patentowy stwierdził, że można odmówić rejestracji znaków towarowych, jeżeli mogą one naruszać prawa nabyte przez osoby trzecie w państwie w którym wnosi się o ochronę co w niniejszej sprawie ma miejsce. Zgłaszający naruszył, bowiem prawo z rejestracji przeciwstawionych znaków oraz wzorów przemysłowych zarejestrowanych na rzecz P.

Odpierając zarzut naruszenia przepisów proceduralnych Urząd Patentowy stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie został zebrany i rozpatrzony cały materiał dowodowy. Wskazał, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji było zgodne z wymogami art. 107 §3 k.p.a, a odniesienie się do wszystkich argumentów zgłaszającego- wyczerpujące. Ponadto organ stwierdził, że rejestracja znaku w innych krajach nie jest dla Urzędu wiążąca, ponieważ znak rozpatrywany jest wg przepisów polskiego prawa. Natomiast nie wszystkie zagraniczne urzędy patentowe rozpatrują znaki towarowe biorąc pod uwagę względne przesłanki rejestrowe.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję Urzędu Patentowego z dnia [...] grudnia 2004r. spółka B. SA, zarzuciła zaskarżonej decyzji:

a/ naruszenie prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie przepisu art. 9 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 pkt.1, 2, 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 roku o znakach towarowych w związku z art. 315 ust. 3 pwp, a także art. 6 guinguies ust. B i C Konwencji Paryskiej

b/naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy poprzez naruszenie art. 7 kpa polegające na naruszeniu zasady prawdy obiektywnej, naruszeniu art. 9 i 10§.1 kpa poprzez uniemożliwienie skarżącemu wypowiedzenia się co do istotnych okoliczności sprawy mających wpływ na jej rozstrzygnięcie, naruszenie art. 77 kpa, polegające na pominięciu szeregu istotnych okoliczności sprawy mających wpływ na rozstrzygnięcie decyzji, naruszenie art. 107 § 3 kpa polegające na braku prawidłowego uzasadnienia decyzji.

W ocenie skarżącego Urząd Patentowy rozstrzygnął przedmiotową sprawę w oderwaniu do wypracowanych w doktrynie i orzecznictwie zasad dokonywania oceny niebezpieczeństwa konfuzji pomiędzy znakami towarowymi, co przyczyniło się do nieprawidłowej oceny stanu faktycznego i w konsekwencji do niewłaściwego zastosowania art. 9 ust 1 pkt. 1 uzt. Z treści uzasadnienia wynika bowiem, iż organ orzekający przyjął nieprawidłową wykładnię w/w przepisu, o czym świadczą jego wyjaśnienia, co do podniesionego przez Zgłaszającego we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zarzutu naruszenia przepisu art. 9 ust 1 pkt 1 uzt. albowiem Urząd wskazał, iż zarzut ten jest bezpodstawny, ponieważ organ przeprowadził pełne badanie zdolności odróżniającej zgłoszonego znaku. Twierdzenie to stoi w całkowitej sprzeczności z meritum przedmiotowej sprawy, której przedmiotem jest ocena wprowadzającego w błąd podobieństwa zgłoszonego znaku do przeciwstawionych oznaczeń uzasadniająca zastosowanie bądź brak zastosowania art. 9 ust.1 pkt 1 u.z.t. a nie ocena zdolności odróżniającej znaku, która jest istotą przepisu art. 7 u.z.t. Ponadto za nieprawidłowe należy uznać wyjaśnienia Urzędu, co do metody przyjętej dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy w świetle art. 9 ust 1 pkt 1 uzt. Urząd dwukrotnie wskazał bowiem, że powodem zastosowania tego przepisu było stwierdzenie podobieństwa zgłoszonego znaku do znaków przeciwstawionych znaków przestrzennych. Przyjęcie tylko jednej przesłanki pozwalającej zastosować art. 9 ust.1 pkt 1 u.z.t stoi w sprzeczności z treścią tego przepisu, który expressis verbis nakazuje badać pod uwagę jedynie taki stopień podobieństwa znaków i towarów, który wprowadzałby w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów, a także, iż należy badać potencjalne ryzyko konfuzji w zwykłych warunkach obrotu. Zdaniem strony organ orzekający bezpodstawnie skoncentrował się na selektywnie wybranych elementach, określając kategorycznie, które z nich są zasadnicze i istotne wskazując na formę plastyczną butelki oraz takie jej cechy plastyczne jak: półprzezroczysta powierzchnia i przezroczyste owale usytuowane naprzeciwko siebie, pomijając ich pełną postać. W ocenie strony, oznaczeniem skupiającym główną uwagę odbiorców jest oznaczenie słowne widniejące na butelce a nie sama postać tejże butelki. Co do naruszenia art. 8 pkt 2 u.z.t strona zaakcentowała, iż skoro przeciwstawione znaki nie są podobne do znaku zgłoszonego w stopniu wprowadzającym w błąd odbiorców co do pochodzenia, to za bezzasadny należy uznać zarzut naruszenia w/w przepisu. Zgłaszający podniósł ponadto, że fakt zarejestrowania konkretnej postaci butelki jako wzoru przemysłowego nie powinien być przeszkodą dla uzyskania ochrony dla innego oznaczenia przestrzenno-słowno-graficznego, charakteryzującego się dodatkowymi elementami słowno- graficznymi, tylko dlatego, że również przedstawia formę butelki, czy też zawiera niektóre jej elementy.

Zarzucając naruszenie art. 8 pkt.1 i 3 uz.t. skarżący podniósł, że w zaskarżonej decyzji organ zmienił uzasadnienie, co do zastosowania art. 8 pkt 1u.z.t., co przy braku wskazania dowodów przemawia za przyjęciem, że ustalenia poczynione przez organ w niniejszej sprawie są dowolne. Powołanie się przez Urząd Patentowy RP na renomę przeciwstawionych znaków nie znajduje uzasadnienia w zgromadzonym materiale dowodowym. Świadczy o naruszeniu przepisów procedury tj art. 80 i 107 k.p.a. Podniósł ponadto, że sugerowane przez organ ograniczenie wykazu towarów nie miałoby wpływu ani na zarzut dotyczący naruszenia zasad współżycia społecznego, ani też takie ograniczenie nie zmieniłoby faktu, że przedmiotowy znak towarowy nie jest oznaczeniem wprowadzającym w błąd, co do pochodzenia.

Motywując naruszenie art. 6 guinguies Konwencji Paryskiej skarżący stwierdził, że w świetle przytoczonego przepisu organ winien wziąć pod uwagę również punkt C, który przy ocenie czy znak może być chroniony, nakazuje uwzględniać wszystkie okoliczności faktyczne sprawy a więc zarówno rzeczywistą formę używania wcześniejszych znaków w obrocie wraz elementem słownym, jak i współwystępowanie omawianych znaków na zagranicznych rynkach. Co do naruszenia przepisów procedury administracyjnej spółka podnosi, iż doszło do naruszenia art. 77§1 k.p.a oraz art. 9, 10 §1 k.p.a gdyż organ oparł się na sprzeciwie złożonym przez uprawnionego z wcześniejszych rejestracji, tymczasem pismo to nie zostało przekazane zgłaszającemu a zatem skarżący został pozbawiony prawa do czynnego udziału w postępowaniu.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie ponawiając argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Odnosząc się do zarzutów wskazanych w skardze organ stwierdził, iż uznaje zarzut naruszenia dyspozycji art. 80 k.p.a w kwestii braku uwodnienia renomy przeciwstawionych znaków. Natomiast, co do naruszenia art. 9,10,§1 i 77 §1 k.p.a wskazał, że uwagi złożone przez uprawnionego z wcześniejszej rejestracji przesłano skarżącemu przy piśmie z dnia [...] lutego 2005r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

W ocenie Sądu analizowana pod tym kątem skarga spółki B. SA z siedzibą we Francji nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem zaskarżona decyzja Urzędu Patentowego RP z dnia [...] grudnia 2004r. Nr [...], oraz utrzymana nią w mocy decyzja tego organu z dnia [...] sierpnia 2003r. nie naruszają prawa w stopniu uzasadniającym ich uchylenie.

Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (p.w.p.) w art. 315 ust. 3 stanowi, że ustawowe warunki wymagane do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy ocenia się według przepisów obowiązujących w dniu zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym. W rozpatrywanej sprawie znak został zgłoszony do rejestracji pod rządami ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (u.z.t.). Mając na uwadze powyższe uznać należy, że organ zasadnie przyjął, iż przepisami, stanowiącymi podstawę do oceny zdolności rejestracyjnej znaku towarowego, będącego przedmiotem niniejszego postępowania, są przepisy ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych. Urząd wydał decyzję o odmowie uznania skutków rejestracji międzynarodowej znaku przestrzennego [...] z napisem DVORAK i przeznaczonego do oznaczania towarów w klm 21 i 33 na podstawie art. 9 ust.1 pkt 1 u.z.t. ze względu na podobieństwo do dwóch znaków przestrzennych, zgłoszonych z wcześniejszym pierwszeństwem i zarejestrowanych pod nr [...] oraz pod nr [...] na rzecz P. SA z siedzibą w S. Zdaniem Urzędu Patentowego, odmowa rejestracji znajduje również swoje uzasadnienie na podstawie art. 8 pkt.1 i 3 uzt, ze względu na to, iż element słowny oznaczenia zawiera wskazanie nazwiska znanego na świecie kompozytora czeskiego DVORAK, które to oznaczenie nie znajduje uzasadnienia, biorąc pod uwagę, że zgłaszający ma siedzibę we Francji. Odnosząc się w tym miejscu do zarzutu podniesionego w skardze, że Urząd Patentowy zmienił uzasadnienie decyzji z dnia [...] sierpnia 2003r. odnośnie art. 8 pkt 1 u.z.t. stwierdzić należy, że nie jest to zarzut w pełni zasadny. Zdaniem Sądu, w decyzji z dnia [...] grudnia 2004r. organ nie wycofał się z wcześniejszego stanowiska, że użycie przez firmę francuską nazwiska w/w kompozytora do oznaczania napojów alkoholowych może wprowadzać w błąd, co do pochodzenia towarów. Bowiem w uzasadnieniu decyzji na stronie 3 in principio wskazano "Urząd mógłby wycofać się (.....), gdyby zgłaszający (....)". Słuszny jest natomiast zarzut, że organ niezasadnie powołał się na renomę przeciwstawionych znaków, nie wskazując dowodów, na których się oparł, stąd nie można uznać za prawidłowe oparcie decyzji na podstawie art. 8 pkt.1 u.z.t. . Jak wynika z akt sprawy, organ posiłkował się w tym względzie uwagami zgłoszonymi przez uprawnionego. Uwagi, te – co jest bezsporne- nie zostały przesłane zgłaszającemu w toku postępowania przed Urzędem Patentowym. Niemniej, w ocenie Sądu, omówione wyżej uchybienia nie mogą stanowić podstawy do uchylenia zaskarżonej decyzji, bowiem nie mają wpływu na wynik sprawy. Należy w tym miejscu wskazać, że ze stanowiska skarżącego zawartego w piśmie z dnia [...] stycznia 1997r. wynika, iż znane mu były przeciwstawione rejestracje znaków przestrzennych nr [...] oraz [...], stanowiące podstawę odmowy udzielenia prawa ochronnego. Trzeba także zauważyć, że we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, datowanym na [...] października 2003r. strona nie tylko nie podnosiła, że nie są jej znane przeciwstawione wzory przemysłowe [...] i [...], ale wręcz szczegółowo odniosła się do nich, torpedując argumentację organu (punkt IV wniosku). W tym stanie rzeczy nie można uznać za skuteczny zarzutu skargi, że spółka B. SA została pozbawiona możliwości odniesienia się, do dowodów i materiałów zebranych w sprawie (v. punkt III skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego).

Odnosząc się do pozostałych zarzutów skargi, należy stwierdzić, że :

I/ Zgodnie z art. 9 ust.1 pkt 1 uzt, niedopuszczalna jest rejestracja znaku dla towarów tego samego rodzaju, jeżeli jest podobny w takim stopniu do znaku towarowego zarejestrowanego na rzecz innego przedsiębiorstwa, że w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego mógłby wprowadzać w błąd odbiorców, co do pochodzenia towarów. Znak towarowy jest znakiem odróżniającym wówczas, gdy stanowi związek towaru i przedsiębiorstwa z oznaczeniem, które utkwiło w świadomości przeciętnego odbiorcy jako wskazanie, że towar oznaczony tym znakiem pochodzi zawsze od tego samego producenta i obejmuje ogół wyobrażeń odbiorców o towarze pochodzącym z imiennie wskazanego źródła. Niebezpieczeństwo wprowadzenia błąd odbiorców, co do pochodzenia towarów polega na możliwości błędnego, nie odpowiadającego rzeczywistości przypisania przez przeciętnego odbiorcę uprawnionemu z rejestracji danego towaru ze względu na nałożony na niego znak. Użycie znaku towarowego może wywoływać niebezpieczeństwo powstania pomyłek, co do tożsamości przedsiębiorstw lub niebezpieczeństwo pomyłki, co do związków łączących uprawnionego z rejestracji z osobą używającą danego znaku. W pierwszym przypadku chodzi o pomyłki przeciętnego konsumenta, który nie może odróżnić znaków osoby uprawnionej z rejestracji od znaków naruszyciela umieszczonych na takich samych towarach i tym samym przypuszcza, że wszystkie towary z takimi znakami pochodzą od uprawnionego z rejestracji, bądź odróżnia znaki osoby uprawnionej od znaków naruszyciela, lecz ze względu na stopień podobieństwa oznaczeń i towarów uważa, że wszystkie towary z tymi znakami pochodzą od uprawnionego z rejestracji. Natomiast w drugim przypadku, przeciętny odbiorca odróżnia znaki towarowe, jako oznaczenia produktów pochodzących z różnych przedsiębiorstw, lecz ze względu na podobieństwo oznaczeń i towarów może przypuszczać, że przedsiębiorstwo używające podobnego znaku pozostaje z osobą uprawnioną z rejestracji w związkach organizacyjnych, gospodarczych lub prawnych.

Problem podobieństwa towarów stanowi kwestię wstępną rozstrzyganą przed badaniem podobieństwa oznaczeń i w tym zakresie należy przyjąć prawidłowość ustaleń organu. W rozpatrywanej sprawie organ prawidłowo uznał jednorodzajowość towarów oznaczonych spornymi znakami oraz podniesionymi do kolizji znakami nr [...] i nr [...], bowiem wymienione znaki towarowe są przeznaczone do oznaczania napojów alkoholowych (klasa 33). Odnosząc się do szczegółowych zarzutów sformułowanych w skardze, w pierwszej kolejności należy rozważyć czy zasadny jest zarzut naruszenia przez organ art. 9 ust.1 pkt.1 u.z.t przez to, że Urząd Patentowy wskazał, iż przeprowadził pełne badanie zdolności odróżniającej znaku, która jest istotą art. 7 u.z.t.(zarzut pierwszy) Ponadto, skarżąca podnosi, że organ wziął pod uwagę tylko jedną przesłankę z art. 9 ust.1 pkt 1 u.z.t. a mianowicie, że powodem zastosowania tego przepisu było stwierdzenie podobieństwa zgłoszonego znaku do znaków przeciwstawionych natomiast organ nie badał potencjalnego ryzyka konfuzji w zwykłych warunkach obrotu (zarzut drugi).

Choć należy przyznać rację skarżącej, że decyzja z dnia [...] grudnia 2004r. zawiera mankamenty. Jednakże, zdaniem Sądu, są one tego rodzaju, że nie mogą stanowić podstawy do uchylenia zaskarżonej decyzji, bowiem nie mają wpływu na wynik sprawy. W ocenie Sądu, nie znajduje uzasadnienia opisany wyżej zarzut drugi, bowiem wbrew twierdzeniom skargi, z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że organ badał potencjalne ryzyko konfuzji w zwykłych warunkach obrotu (v. str. 2 decyzji). Należy zauważyć, że rozważania na powyższy temat zostały przedstawione również w decyzji z dnia [...] sierpnia 2003r.(v. str.2 decyzji). Natomiast, co się tyczy opisanego wyżej pierwszego zarzutu tj. stwierdzenia zawartego w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, że "Urząd przeprowadził pełne badanie zdolności odróżniającej" zgłoszonego znaku, uznać należy to sformułowanie za pewien skrót myślowy. Uproszczenie, jakim posłużył się organ, jest niewątpliwie stwierdzeniem niefortunnym, ale uchybienie to nie może skutkować uchyleniem zaskarżonej decyzji, bowiem nie miało, zdaniem Sądu, wpływu na wynik sprawy. Oceny omówionego wyżej sformułowania należy dokonać w kontekście pozostałych argumentów, które legły u podstaw wydanego rozstrzygnięcia. Mając na uwadze treść uzasadnienia obydwu decyzji nie ulega wątpliwości, zdaniem Sądu, że Urząd Patentowy RP w toku postępowania dokonał oceny wprowadzającego w błąd podobieństwa znaku zgłoszonego do oznaczeń przeciwstawionych w rozumieniu art. 9 ust.1 pkt.1 u.z.t. W tym stanie rzeczy, nie można uznać omówionego wyżej zarzutu za uzasadniony.

W ocenie Sądu, w rozpatrywanej sprawie organ prawidłowo wskazał i zastosował art. 9 ust.1 pkt 1 u.z.t. jako podstawę odmowy w klasie 33, uznania w Polsce skutków rejestracji międzynarodowej znaku towarowego [...] DVORAK. Zgłoszony znak towarowy jest znakiem plastycznym/trójwymiarowym, zaopatrzonym w dodatkowe elementy dekoracyjne. Z zamieszczonego w notyfikacji opisu elementów obrazowych wynika, że jest to: osoba na spodzie butelki ukazuje się na przodzie poprzez przezroczyste okno w kształcie owalnym. Przeciwstawione znaki przestrzenne nr [...] oraz nr [...] mają postać butelki. Są zarejestrowane na rzecz P. w S., podmiotu nie powiązanego ze zgłaszającym. Przeciwstawione znaki zostały zgłoszone i zarejestrowane przed datą zgłoszenia znaku spornego a więc mogą stanowić przeszkodę do jego zarejestrowania. Należy podzielić stanowisko Urzędu, że dokonując porównania zewnętrznego kształtu oraz proporcji wymiarów korpusu butelki i szyjki w zgłoszonym znaku oraz znakach przeciwstawionych należy uznać, na podstawie zwykłej oceny wzrokowej, że są analogiczne. Przeciwstawione znaki oprócz przedstawienia rysunkowego oznaczenia zawierają następujące opisy: znak nr [...] "znak towarowy przestrzenny przedstawiający butelkę o matowej półprzejrzystej powierzchni, przy czym dwa fragmenty powierzchni na ścianach bocznych usytuowane naprzeciwko siebie są gładkie oraz przezroczyste i mają kształty zbliżone do owali o dłuższych osiach ukierunkowanych pionowo". Natomiast w opisie znaku nr [...] stwierdzono: "znak towarowy przestrzenny przedstawiający butelkę o matowej półprzejrzystej powierzchni, przy czym fragment powierzchni ścianki bocznej jest gładki oraz przezroczysty i ma kształt zbliżony do owali o dłuższej osi usytuowanej pionowo." Istotą rejestracji znaków towarowych przestrzennych oraz znaków mieszanych (zawierających połączenie znaków różnego rodzaju), do jakich zaliczają się omawiane znaki, jest dążenie do ochrony efektu, jaki wywiera ogół elementów składających się na jego kompozycję. W przypadku rejestracji znaków mieszanych należy mieć na względzie, że ochronie podlega nie tyle samo słowo, co przede wszystkim całość opakowania obejmująca kształt, kolorystykę i grafikę. Należy przy tym mieć na uwadze czy i które elementy wchodzące w skład takiego znaku mają decydujące znaczenie dla oceny podobieństwa takich oznaczeń. Rozstrzygnięcie tej kwestii zależeć będzie od oceny siły oddziaływania poszczególnych elementów a zwłaszcza od ich mocy odróżniającej. Może być tak, że jeden składnik znaku kombinowanego jest w stanie samoistnie zdominować wyobrażenie o danym znaku, jakie właściwy krąg odbiorców zachowuje w pamięci, w ten sposób, iż inne składniki tego znaku zostają pominięte w całościowym wrażeniu, jakie ten znak wywiera (por. wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 11 maja 2005r. w sprawie T-31/03 Grupo Sada przeciwko OHIM, zamieszczony na stronie internetowej curia.eu.int.). W ocenie Sądu, istnienie nawet dużej liczby odmiennych szczegółów, przy zachowaniu identyczności lub podobieństwa elementu odróżniającego nie uzasadnia uznania braku podobieństwa. Innymi słowy, należy ustalić, który z elementów ma znaczenie istotnie odróżniające. Nawet duża liczba odmiennych szczegółów nie wyłącza ryzyka pomyłki. Natomiast odmienność tego elementu, który pełni funkcję istotnie odróżniającą pozwoli przyjąć, że nastąpiła zmiana formy prezentacji znaku. W konsekwencji znak zawierający zmieniony element istotnie odróżniający, nawet przy podobieństwie innych szczegółów, nie będzie znakiem podobnym. W przypadku, gdy żaden element znaku nie może być uznany za charakterystyczny, należy brać pod uwagę formę prezentacji jako całość. Podobieństwo będzie więc wynikiem przeważającej sumy elementów podobnych. Co prawda nie można wykluczyć przypadków zdominowania przez znak słowny pozostałych elementów składających się na całość obrazu znaku kombinowanego. Jednakże w przypadku omawianych znaków uproszczenia w zakresie oceny podobieństwa, takie jak postawiona przez skarżącego teza, iż to słowa w tych znakach mają charakter decydujący, uznać należy za zdecydowanie nieuprawnione. Przeczą temu stanowisku zasady formułowane w tym zakresie w literaturze przedmiotu, które nakazują każdy przypadek analizy podobieństwa znaków kombinowanych traktować niezależnie i rozpatrywać indywidualnie (por. np. Urszula Promińska /w:/Naruszenie prawa z rejestracji znaku towarowego, Polska Izba Rzeczników Patentowych 2001).

Pogląd zaprezentowany przez skarżącego, jest co do zasady przyjmowany przy ocenie znaków słowno-graficznych (v. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 lutego 20001 r w sprawie CKN 1128/98 "miss" opubl. OSNC 2001/9/13, wyrok z dnia 22 września 2005r. Sądu Okręgowego w Warszawie w sprawie XXII WSP ZT 11/04 niepubl.,wyrok Sądu z 23 października 2002r. w sprawie T-6/01, Matratzen Concorde przeciwko OHIM –Hukla Germany (Matratzen), a więc na gruncie rozpatrywanego przypadku, z powodów wyżej podanych, nie mógł uzyskać akceptacji Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. W ocenie Sądu, prawidłowe jest stanowisko organu, który przyjął, że dominującym elementem znaków są butelki zawierające elementy plastyczne w postaci przezroczystego okienka o kształcie owalnym, o dłuższej osi owalu usytuowanej pionowo, umieszczonego na butelce mającej pozostałą powierzchnię matową /satynowaną. Jest to element wspólny znaków a zatem ma znaczenie podstawowe. Owo okienko jest elementem dominującym w omawianych znakach. Zdaniem Sądu, ocena dokonana przez organ uwzględnia zasadę, że podobieństwo elementów dominujących samo przez się nie stanowi o podobieństwie znaków, nawet przy zastosowaniu reguły współzależności, wedle której mniejsze podobieństwo oznaczeń kompensowane jest dużym podobieństwem towarów lub usług (por. wyrok Sądu I Instancji Wspólnot Europejskich z dnia 5 października 2005r. w sprawie T-423/04). Należy przy tym podkreślić, że przedmiotem oceny na podstawie art. 9 ust.1 pkt 1 u.z.t jest określony znak jako integralna całość a nie jego poszczególne elementy. Badając podobieństwo porównywanych oznaczeń należy, bowiem uwzględniać ogólne wrażenie, jakie oznaczenia te wywierają na przeciętnym odbiorcy. Należy zaakcentować, że w wielu orzeczeniach Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS) i Sąd Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich dawały pierwszeństwo ocenie ogólnego wrażenia wywieranego przez znak towarowy na przeciętnym odbiorcy towarów lub usług nim oznaczonych, wręcz krytykując niejednokrotnie ocenę szczegółów (por. np. orzeczenie T 423/04 w "Rzeczpospolitej" z 27 grudnia 2005 r. "Trzy litery to nie to samo co sześć"). Jednakże ETS w wyroku z 15 września 2005 r. w sprawie C-37/03, nie odchodząc wprawdzie od zasady oceny ogólnego wrażenia wywieranego przez znak towarowy wskazał, że badając zdolność rejestracyjną znaku towarowego, można wyjść od oceny poszczególnych elementów znaku towarowego. Trybunał uznał, że owszem - w przypadku charakteru odróżniającego znaku złożonego z kilku elementów należy rozpatrywać znak jako całość, ale nie stoi to na przeszkodzie badaniu po kolei poszczególnych jego elementów.

Zgodnie z przyjętymi regułami znaki porównuje się w trzech płaszczyznach wizualnej, znaczeniowej i fonetycznej a do przyjęcia podobieństwa w rozumieniu art. 9 ust.1 pkt 1 uzt wystarczy zasadniczo zbieżność w jednej z tych płaszczyzn. Największe znaczenie ma ogólne wrażenie przeciętnego odbiorcy (konsumenta). Przepis art. 9 ust.1 pkt 1 u.z.t zakłada odniesienie oceny podobieństwa do punktu widzenia przeciętnego odbiorcy. Model przeciętnego odbiorcy został związany z dość dobrze zorientowanym, uważnym i rozsądnym odbiorcą danych towarów. Model ten uwzględnia jednak również zasadę, iż w przypadku towarów powszechnego użytku, jakimi są w szczególności produkty konsumpcyjne (m.in. wódka), stopień spostrzegawczości przeciętnego odbiorcy jest dużo niższy, poprzez co odbiorca może być łatwiej wprowadzony w błąd. Ponadto w rozpatrywanym przypadku krąg potencjalnych nabywców (w założeniu osób pełnoletnich) jest praktycznie nieograniczony. Dla omówionego modelu odbiorcy ewentualne różnice między porównywanymi znakami są jeszcze mniej widoczne, a kieruje się on przy zakupie towaru wyłącznie ogólnym obrazem znaku, głównie jego charakterystycznymi elementami. Powyższe reguły są powszechnie akceptowane nie tylko w praktyce polskiej (por. decyzje KO z 13 lipca 1992r. Odw.1175/92, Lex nr 77601 oraz z 22 kwietnia 1996r. Odw.1056/96 LEX 57258). W tym stanie rzeczy za prawidłowe uznać należy przyjęcie przez Urząd Patentowy modelu przeciętnego odbiorcy – nabywcy alkoholu, który nie zawsze wnika w treść napisów i innych elementów zdobniczych, będzie rozpoznawał dane oznaczenie na podstawie ogólnego wrażenia, jakie porównywane oznaczenia wywierają na niego. W rozpatrywanej sprawie oznacza to, że decydujące znaczenie dla przeciętnego odbiorcy będą miały zbieżne elementy oznaczeń tj. matowa (satynowana) butelka tego samego kształtu zaopatrzona w przezroczyste owalne okienko o identycznie ukierunkowanym owalu. O ile przeciętny konsument zwykle postrzega znak towarowy jako całość i nie oddaje się analizowaniu jego rozmaitych szczegółów o tyle, co do zasady cechy dominujące i odróżniające oznaczenia są zapamiętywane najłatwiej. W ocenie Sądu, organ dokonał prawidłowej całościowej analizy znaku, we wszystkich płaszczyznach oraz prawidłowo wskazał na element dominujący, zapadający w pamięć odbiorcy, jakim jest butelka satynowana z charakterystycznym "okienkiem". Istotą bowiem zgłoszonego znaku jest, jak wskazuje opis zamieszczony w notyfikacji oraz stanowisko zgłaszającego, butelka z mrożonego szkła (in.satynowana), gdzie w centralnej części znajduje się wybranie (owalna przezroczysta powierzchnia butelki) a całość takiego rozwiązania plastycznego daje trójwymiarowy efekt tzw"okienka". W ocenie Sądu, organ prawidłowo uznał, że istnieje ryzyko pomyłki, gdyż przeciwstawione znaki towarowe posiadają wyraźne znamię odróżniające w postaci omówionego wyżej elementu plastycznego i ten element jest dokładnie powtórzony w spornym znaku. Opisany wyżej element główny znaku przyciąga uwagę odbiorcy, jest przez niego zapamiętywany i nim właśnie odbiorca kieruje się przy wyborze towaru. W tym stanie rzeczy należy podzielić stanowisko organu, że przeciętny odbiorca indywidualizuje poszukiwaną przez siebie wódkę według butelki satynowanej z charakterystycznym okienkiem. Oznaczenie słowne wobec dominującego opisanego wyżej elementu plastycznego nie eliminuje, zdaniem Sądu, ryzyka konfuzji w rozumieniu art. 9 ust.1 pkt.1 u.z.t.

II/ W ocenie Sądu, w rozpatrywanej sprawie organ prawidłowo również wskazał i zastosował art. 8 pkt. 2 u.z.t. jako podstawę odmowy uznania w Polsce skutków rejestracji międzynarodowej znaku towarowego [...]. Przepis ten stanowi, zdaniem Sądu, podstawę odmowy uznania rejestracji znaku w obydwu klasach tj. w klm 21 oraz 33.

Celem art. 8 jest wyeliminowanie z ochrony tych oznaczeń, które odpowiadają warunkom z art. 4,6,7, a ich rejestracja nie jest dopuszczalna ze względu na sprzeczności z obowiązującym prawem, zasadami współżycia społecznego, jak również z prawami podmiotowymi osób trzecich. Urząd Patentowy ma obowiązek badania z urzędu zgłoszonego znaku towarowego z punktu widzenia istnienia wszystkich przesłanek zdolności rejestrowej.

W myśl art. 8 pkt 2. u.z.t niedopuszczalna jest rejestracja znaku, który narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich np. prawa z rejestracji wzoru przemysłowego. Przy czym znaczenie dla przyjęcia omawianego zakazu ma zgoda (lub jej brak) podmiotu praw osobistych lub majątkowych na rejestrację danego dobra jako znaku towarowego. Skutkiem wyrażenia zgody przez uprawnionego jest pozbawienie elementu bezprawności działania zgłaszającego dane oznaczenie w UP. W rezultacie rejestracja ( i następnie używanie) nie narusza prawa uprawnionego (tak: R.Skubisz /w:/ Prawo znaków towarowych. Komentarz. Wydawnictwo Prawnicze, str. 73 i nast.). W rozpatrywanym przypadku, Urząd Patentowy przeciwstawił zgłoszonemu znakowi, omówione wyżej wzory przemysłowe [...] i [...] 2 pt "[...]" zarejestrowane na rzecz P. W tych wzorach zastrzeżone są postacie butelek charakteryzujące się cechami takimi jak matowa, lekko chropowata faktura, natomiast po obydwu stronach bocznych przeciwlegle do siebie, części powierzchni zewnętrznej o kształtach zbliżonych do owalu są gładkie i przezroczyste ([...]) oraz [...] znamienna tym, że jej powierzchnia zewnętrzna posiada matową, lekko chropowatą fakturę, natomiast po jej bocznej stronie, część powierzchni zewnętrznej w kształcie zbliżonym do owalu jest gładka i przezroczysta. Mając na uwadze powyższe a nadto uwzględniając omówione wyżej zasadnicze elementy spornego znaku, zdaniem Sądu, organ prawidłowo uznał, że w zgłoszonym znaku towarowym wykorzystano wiodące elementy przeciwstawionych wzorów przemysłowych tj. oprócz kształtu butelki, jej powierzchnię matową(satynowaną), lekko chropowatą oraz umieszczone na bocznej powierzchni przezroczyste okienko lub okienka o kształcie owalnym. Zakres ochrony zarejestrowanego wzoru przemysłowego ogranicza się do wytworów tego rodzaju, dla których nastąpiło zgłoszenie (w rozpatrywanej sprawie klasa 21- butelki) a zakres ten ulega poszerzeniu z uwagi na prawo zakazowe, przysługujące uprawnionemu w sytuacji naruszenia prawa z rejestracji, gdyż obejmuje ono również przypadki naśladownictwa wzoru. Przez niedozwolone korzystanie z wzoru należy rozumieć odtworzenie wzoru bez zgody uprawnionego w produkcji określonych przedmiotów, a także rozpowszechnianie przedmiotów według tych wzorów. W doktrynie zwraca się uwagę, że szczególną postać korzystania z wzoru stanowi jego naśladownictwo, a więc bez zgody uprawnionego niedozwolona jest nie tylko reprodukcja takiego samego wzoru, lecz także częściowe jego odtworzenie, tj. stosowanie wzoru w nieco zmodyfikowanej postaci. Ogólnie przyjmuje się, że –zgodnie z potocznym tego słowa znaczeniem - naśladownictwo zakłada decydujący wpływ prototypu, w wyniku czego między porównywanymi wzorami musi istnieć podobieństwo. Istnienie naśladownictwa stwierdza się więc na podstawie występowania podobieństw, a nie na podstawie różnic między porównywanymi dobrami. Występowanie bowiem pewnych różnic nie wyklucza wcale naśladownictwa, gdyż różnice są czasami wprowadzane w celu zamaskowania naśladownictwa. Kryterium tzw konfuzji, które z powodzeniem może być stosowane w prawie znaków towarowych posiada znacznie mniejszą przydatność w zastosowaniu do wzorów przemysłowych. Fakt niedozwolonej reprodukcji stanowi wystarczającą przesłankę wystąpienia przez uprawnionego z roszczeniami. Nie jest przy tym konieczne, aby fakt taki groził wprowadzeniem w błąd odbiorców, którzy mogliby uznać imitację, za oryginał. Zakres ochrony wzoru przemysłowego stanowią zastrzeżenia ochronne oraz opis wzoru wraz z rysunkiem. Szczególne znaczenie ma opis słowny i rysunki lub załączone modele. Sąd podziela pogląd zaprezentowany w doktrynie przez m.in. M. Poźniak – Niedzielską, że błędne byłoby stanowisko, iż zakres przedmiotowy ochrony wzoru wyznaczają łącznie wszystkie cechy wzoru wymienione w zastrzeżeniach ochronnych, a zatem że posłużenie się tylko jedną z nich nie stanowi naruszenia prawa wyłącznego ( por. M. Poźniak – Niedzielska, Naruszenie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, /w:/ Naruszenia praw na dobrach niematerialnych pod red. T. Szymanka , Polska Izba Rzeczników Patentowych, 2001r.). Należy przy tym wskazać, że wcześniejsza rejestracja formy plastycznej jako wzoru wyłącza możliwość zarejestrowania jej przez inną osobę jako znaku towarowego bez odpowiedniej zgody uprawnionego z rejestracji wzoru (zob. M. Poźniak –Niedzielska /w:/Forma plastyczna jako znak towarowy (prawne aspekty pogranicza trójwymiarowych znaków towarowych i wzorów przemysłowych, PPH 1999, nr 6, str. 6-8). W rozpatrywanej sprawie skarżąca nie miała zgody uprawnionego tj P. na wykorzystanie w spornym znaku towarowym elementów wiodących (zasadniczych) przeciwstawionych wzorów przemysłowych [...] i [...]. W tym stanie rzeczy uznać należy, iż Urząd Patentowy RP prawidłowo odmówił uznania w Polsce rejestracji międzynarodowej znaku [...] na podstawie art. 8 pkt.2 u.zt.

Za prawidłowe należy również uznać dokonanie odmowy uznania rejestracji na podstawie art. 8 pkt.3 u.z.t. W myśl tego przepisu niedopuszczalna jest rejestracja znaku, który zawiera dane niezgodne z prawdą. Oznaczenie zawiera dane niezgodne z prawdą, gdy może wywołać fałszywe wyobrażenie przeciętnego odbiorcy, co do przeznaczenia, działania, cech użytkowych towaru. itp. Przy ocenie treści oznaczenia nie ma znaczenia dobra wiara zgłaszającego. Zdaniem Sądu, z całokształtu okoliczności rozpatrywanej sprawy nie wynika, że występujące w znaku oznaczenie słowne zostało użyte w sposób fantazyjny, a elementy treściowe nie mają znaczenia. Przeciwnie, we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy strona wyjaśnia, że zamierza (?) opracowywać koncepcje nowych alkoholi i dobierać ich nazwy, aby wskazywać ten kraj, w którym dany alkohol jest produkowany. W ocenie Sądu, powyższe wskazuje na to, iż skarżący nie kwestionuje stanowiska Urzędu, że użycie w spornym znaku oznaczenia słownego DVORAK powoduje, iż jest on postrzegany jako znak mylący. Dodatkowo należy wskazać, że strona aby- jak sama wskazuje-"rozwiać wątpliwości co do zamiarów wnioskodawcy" ograniczyła wykaz towarów w klasie 33 przez dodanie słów "pochodzenia czeskiego". Co oczywiście nie mogło odnieść pożądanego skutku, bowiem nie zostało zgłoszone, zgodnie z procedurą, do Biura Międzynarodowego.

W ocenie Sądu, Urząd Patentowy RP w decyzji z dnia [...] grudnia 2004r. odniósł się do wszystkich argumentów podniesionych przez skarżącą we wniosku z dnia [...] października 2003r. o ponowne rozpatrzenie sprawy. Sąd podziela także argumentację organu, co do niezasadności naruszenia art. 6 guingies Konwencji Paryskiej. Pozostałe zarzuty zawarte w skardze, w tym odnoszące się do bezkolizyjnego współwystępowania omawianych znaków w szeregu państwach takich jak Austria, Hiszpania, państwa Benelux i Włochy również nie mogą być podstawą do uwzględnienia skargi. Ochrona znaków towarowych w poszczególnych państwach i gwarancja, iż ochrona ta jest skuteczna nie ma charakteru absolutnego. Każde z państw posiada swój własny system prawny w obszarze znaków oraz swój własny urząd administracyjny, dokonujący rejestracji znaków. Rozwiązanie, proponowane w Porozumieniu madryckim, polega na tym, że znak towarowy zostanie objęty ochroną w większej liczbie państw członkowskich dzięki ujednoliceniu rejestracji. Przy czym należy wziąć pod uwagę fakt, iż międzynarodowa rejestracja nie oznacza, że znak jest chroniony w każdym z państw członkowskich. Podstawowym jej skutkiem jest to, iż moment jej dokonania traktowany jest jak dokonanie zgłoszeń w każdym z wyznaczonych państw. Mają one prawo poddać konkretne podanie kontroli formalnej i materialnej oraz, jeśli zajdzie taka potrzeba, odmówić rejestracji znaku zgodnie ze swoim systemem prawodawczym. Po przeprowadzeniu kontroli formalnej i materialnej urząd krajowy rejestruje znak zgodnie ze swoim prawodawstwem, a właściciel nabywa prawo do jego używania na terytorium tego państwa. Może również, jak w rozpatrywanym przypadku, odmówić jego rejestracji.

W tym stanie rzeczy, mając na uwadze powyższe, należało skargę na podstawie art. 151 p.p.s.a. oddalić.



Powered by SoftProdukt