drukuj    zapisz    Powrót do listy

, Dostęp do informacji publicznej, Minister Finansów, Uchylono zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję, VIII SA/Wa 752/13 - Wyrok WSA w Warszawie z 2013-12-30, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

VIII SA/Wa 752/13 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2013-12-30 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2013-09-19
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Cezary Kosterna /sprawozdawca/
Leszek Kobylski
Sławomir Fularski /przewodniczący/
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
I OSK 863/14 - Wyrok NSA z 2015-03-05
Skarżony organ
Minister Finansów
Treść wyniku
Uchylono zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 3 ust. 1 pkt 1
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Fularski, Sędziowie Sędzia WSA Leszek Kobylski, Sędzia WSA Cezary Kosterna /sprawozdawca/, Protokolant Referent Małgorzata Domagalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi Rady [...] w W. na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Ministra Finansów z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...]; 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do chwili uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz skarżącej Rady [...] w W. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1.1. Decyzją z [...] lipca 2013 r., w wyniku rozpatrzenia wniosku Rady Sekcji Krajowej [...] Pracowników Skarbowych w W. (dalej: "skarżąca") o ponowne rozpatrzenie sprawy, Minister Finansów (dalej: "Minister", "organ odwoławczy" lub "MF") utrzymał w mocy swoją decyzję z [...] czerwca 2013 r. Przedmiotem tych decyzji była odmowa udostępnienia informacji publicznej objętej wnioskiem skarżącej z [...] maja 2013 r. Jako podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia Minister Finansów wskazał między innymi art. 16 ust. 1 – 2 pkt 1 w związku z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.; dalej: "u.d.i.p.").

1.2. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy powołał się na dotychczasowy przebieg postępowania w sprawie. Wyjaśnił, że skarżąca pismem z [...] maja 2013 r. (skierowanym drogą elektroniczną [...] maja 2013 r.), powołując się na przepisy u.d.i.p., wystąpiła z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej w zakresie:

Czy w styczniu 2013 Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pan A.P. był w jakiejś podróży służbowej?

Jeżeli odpowiedź na pyt. 1 jest twierdząca, proszę podać liczbę tych podróży w powyższym okresie;

W jakich dniach miały miejsce podróże służbowe w ww. okresie?

Podanie nazw miejscowości, do których służbowo podróżował Pan A.P. w ww. okresie;

Podanie liczby kart drogowych pojazdów służbowych, którymi jeździł Pan A. P. w powyższym okresie;

Skanów kart drogowych pojazdów służbowych, którymi jeździł Podsekretarz Stanu Pan A. P. w powyższym okresie.

Minister udzielił odpowiedzi na pytania od 1 do 4, natomiast co do pozostałych dwóch pytań uznał, że żądane informacje posiadają charakter informacji publicznej przetworzonej. Z powodu braku spełnienia przesłanki, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. (tj. szczególnego interesu publicznego), decyzją z 19 czerwca 2013 r. odmówił skarżącej udostępnienia informacji publicznej wskazanej w pkt 5 i 6 wniosku.

1.3. We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżąca wniosła o uchylenie tej decyzji w całości. Postawiła jej zarzuty naruszenia przepisów art. 7, art. 61 ust. 1 i 2, art. 63 ust. 3 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, art. 1 ust. 1, art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 10 ust. 1, art. 13 ust. 1, art. 16 ust. 1 u.d.i.p. oraz art. 6, art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 1 i 3 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.; dalej: "k.p.a."). Wystąpiła o udostępnienie informacji publicznej zgodnie z jej wnioskiem.

1.4. Decyzją z [...] lipca 2013 r. MF utrzymał w mocy swoją decyzję z [...] czerwca 2013 r. Wszystkie zarzuty skarżącej uznał za niezasadne. Powołał treść stosownych przepisów u.d.i.p. Zauważył, że przepisy tej ustawy nie zawierają definicji legalnej informacji publicznej przetworzonej. W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia powołał się na opinie doktryny w tym zakresie i poglądy prezentowane w orzecznictwie sądów administracyjnych. Na tej podstawie wywiódł, że z informacją przetworzoną mamy do czynienia wówczas, gdy podmiot zobowiązany do jej udzielenia nie dysponuje na dzień złożenia wniosku gotową informacją. Zaś jej udostępnienie wymaga podjęcia dodatkowych czynności połączonych z zaangażowaniem w ich pozyskanie określonych środków osobowych i finansowych. W efekcie czego powstaje nowy, czyli przetworzony dokument, czy też zespół danych. Odnosząc powyższe do wniosku skarżącej organ uznał, że taka sytuacja zaistniała w rozpoznawanej sprawie, gdyż nie dysponuje gotowymi danymi niezbędnymi do udzielenia informacji objętych treścią wniosku skarżącej. Ich uzyskanie wymaga bowiem przetworzenia posiadanych danych, w tym weryfikacji dokumentacji źródłowej, jej ewentualnej anonimizacji (usunięcia danych szczególnie chronionych prawem) oraz dokonania na tej podstawie stosownych zestawień (obliczeń i analiz) z zaangażowaniem środków osobowych. Dodał, że z tych samych powodów nie posiada gotowej informacji w zakresie rozliczenia kosztów podróży służbowych. Zatem udzielenie informacji także w tym zakresie wymaga przeprowadzenia dodatkowych analiz w celu wytworzenia żądanej informacji objętej wnioskiem. Udzielenie żądanych informacji wymaga odpowiedniego przetworzenia danych w celu zastosowania ich ewentualnej ochrony. Zdaniem Ministra Finansów, żądane informacje stanowią w świetle powyższego informacje publiczne przetworzone, do których udzielenia niezbędne jest wykazanie spełnienia przesłanki interesu publicznego (art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p.). Czyli wykazania realnego znaczenia tych informacji dla funkcjonowania struktur publicznych. Skarżąca spełnienia takiej przesłanki nie wykazała.

Analizując istotę i charakter żądanej informacji - liczba kart drogowych oraz skany kart drogowych pojazdów użytkowanych przez ww. podsekretarza stanu w ww. miesiącu 2013 roku - w szczególności w kontekście realnego znaczenia dla funkcjonowania struktur publicznych, poprawy, usprawnienia wykonywania zadań publicznych oraz istotności dla potencjalnie dużej liczby podmiotów lub ogółu obywateli organ ustalił, że przesłanka szczególnego interesu publicznego w przedmiotowym przypadku nie zachodzi. Także w związku z przepisami ustawy z 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2001 r., Nr 79, poz. 854 ze zm.). Skarżąca odmówiła wskazania przesłanek, o których mowa w art. art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. Ich wystąpienia nie wskazała we wniosku inicjującym postępowanie w sprawie.

Reasumując, Minister Finansów uznał, że skoro wniosek skarżącej dotyczy informacji publicznych przetworzonych, a skarżąca nie wykazała, że ich uzyskanie jest szczególnie istotne dla interesu publicznego, to zasadna była odmowa udostępnienia tych informacji.

2.1. Z takim rozstrzygnięciem nie zgodziła się skarżąca. Pismem z [...] sierpnia 2013 r. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wnosząc o uchylenie zaskarżonej i poprzedzającej ją decyzji, wystąpiła o nakazanie organowi udostępnienia żądanej informacji publicznej w terminie 14 dni od zwrotu akt administracyjnych oraz włączenie ich do akt sprawy (celem wyeliminowania istotnej wątpliwości, koniecznej do wyjaśnienia dla potrzeb prawidłowego rozstrzygnięcia przez Sąd I instancji w granicach sprawy, czy zachodzą przesłanki do stwierdzenia, że jest to informacja publiczna, której nie można udostępnić bez wykazania, że jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego) oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Postawiła zarzuty naruszenia przepisów:

- art. 7, art. 8 ust. 2, art. 61 ust. 1 i 2, art. 61 ust. 3 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP;

- art. 1 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 6 ust. 1 pkt 3, art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a), art. 6 ust. 1 pkt 5, art. 6 ust. 2, art. 10 ust. 1, art. 13 ust. 1, art. 16 ust. 1 u.d.i.p.;

- art. 6, art. 7, art. 10 § 1 i 2, art. 15 w związku z art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 1, art. 77 § 1, art. 80 oraz art. 107 § 1 w związku z art. 107 § 3 in fine k.p.a. w związku z art. 16 ust. 2 zdanie pierwsze u.d.i.p.

2.2. Obszernie uzasadniając skargę jej autor przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania w sprawie. Za wadliwe uznał dokonane w sprawie ustalenia faktyczne. Stwierdził, że zaskarżona decyzja, w kontekście nałożonych przez k.p.a.

na organy administracji publicznej obowiązków (w szczególności w art. 107 § 1 – 3), nie zawiera podstawowych składników decyzji administracyjnej. Brak jest też prawidłowego uzasadniania faktycznego i prawnego. Zdaniem skarżącej, uzasadnia to wyeliminowanie zaskarżonego aktu z obrotu prawnego. Z uzasadnienia decyzji nie wynika jakimi danymi organ dysponował oraz jakie czynności i dlaczego przesądzają o powstaniu informacji publicznej przetworzonej. Za niewystarczające uznał samo przytoczenie wyrwanych z kontekstu zdań z wyroków sądów. Brak jest bowiem związku między cytatami, a stanem prawnym i faktycznym rozpoznawanej sprawy. Zdaniem skarżącej, uzasadnienie zaskarżonej decyzji jest wadliwe. Nie wiadomo, z jakich powodów organ odmówił udostępnienia informacji. Nie wskazał nadto, które informacje

i w jakim zakresie mogą być objęte tajemnicą prawnie chronioną. Nadto organ naruszył powołane przepisy Konstytucji oraz u.d.i.p., gdyż zaprezentował taką interpretację przepisów art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p., która uniemożliwia uzyskanie informacji

o działaniach władzy publicznej. W konsekwencji, niweczy jakąkolwiek formę kontroli społecznej. W dalszej części skargi jej autor rozwinął swoje zarzuty, powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych oraz Trybunału Konstytucyjnego.

W podsumowaniu skarżąca uznała, że wydane w sprawie decyzje godzą

w konstytucyjne prawo do informacji publicznej.

Skarżąca wskazała, że żądane informacje nie są informacjami przetworzonymi, zaś Minister i pracownicy MF błędnie utożsamiają konieczność przekształcenia informacji z jej przetworzeniem i pozyskaniem całkiem nowej informacji. Organ nie przedstawił żadnego logicznego argumentu dla stwierdzenia, że udostępnienie informacji nie będzie służyło interesowi publicznemu.

To, że nie mamy do czynienia z ogromną liczbą dokumentów potwierdza także fakt eksploatacji w Ministerstwie Finansów stosunkowo niewielkiej liczby pojazdów służbowych, przez co liczba kart drogowych tych pojazdów w okresie kilkunastodniowym również nie powinna być znaczna.

2.3. W odpowiedzi na skargę, Minister Finansów podtrzymał dotychczas prezentowane stanowisko i wystąpił o jej oddalenie. Powtórzył, że na dzień złożenia wniosku nie dysponował gotową informacją objętą jego żądaniem. Świadczy to o tym, że informacje te stanowią informacje publiczne przetworzone. Zauważył, że skarżąca nie wykazała, że ich uzyskanie jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Wystąpienia takiej przesłanki nie dopatrzył się też organ odwoławczy, także przez pryzmat przepisów ustawy o związkach zawodowych. Organ wyjaśnił, że karty drogowe pojazdów służbowych istnieją wyłącznie w wersji papierowej – nie elektronicznej – co implikuje konieczność ich ręcznej weryfikacji, sortowania i wyboru.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

skarga zasługuje na uwzględnienie.

3.1. Zgodnie z art. 1 ustawy z 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), Sąd sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem (legalności). Kontrola sądów administracyjnych ogranicza się zatem do zbadania, czy organy administracji w toku rozpoznawanej sprawy

nie naruszyły prawa w sposób przewidziany w przepisach art. 145 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej: "u.p.p.s.a."). Dodać warto, że stosownie do art. 134 § 1 tej ustawy, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

3.2. W rozpoznawanej sprawie bezsporne jest, że informacje, o których mowa w zaskarżonej decyzji, są informacjami publicznymi w rozumieniu art. 1 i art. 4 u.d.i.p. Skarżąca wystąpiła o udostępnienie przez Ministra Finansów szeregu informacji publicznych dotyczących krajowych podróży służbowych w styczniu 2013 Pana A. P., podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów, między innymi liczby kart drogowych pojazdów służbowych, którymi jeździł ww. urzędnik oraz skanów tych kart drogowych (punkt 5 i 6 wniosku).

Istota sporu dotyczy zaś charakteru żądanych informacji, tj. czy są to informacje proste, czy też przetworzone. Charakter tych informacji może mieć bowiem zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż w przypadku uznania ich za informacje przetworzone, wymagane jest od wnioskodawcy wykazanie istnienia po jego stronie przesłanki szczególnie istotnego interesu publicznego, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. Minister Finansów odmówił skarżącej udzielenia żądanych informacji publicznych, gdyż uznał, że stanowią one w całości informacje publiczne przetworzone. Skarżąca nie wykazała zaś spełnienia przesłanki interesu publicznego, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. Wystąpienia takiej przesłanki nie dopatrzył się także organ działając z urzędu. Zdaniem skarżącej, wystąpiła z wnioskiem o udostępnienie szeregu informacji publicznych prostych. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji nie wynika zaś, z jakich względów MF przyjął, że skarżąca wystąpiła o udostępnienie informacji publicznych przetworzonych. Organ nie wskazał, na jakiej podstawie potraktował ww. informacje za informacje przetworzone.

3.3. Ramy prawne. Prawo do informacji publicznej zostało określone w art. 61 Konstytucji RP oraz w art. 2 ust. 1 u.d.i.p. Stosownie do art. 61 ust. 1 Konstytucji RP obywatel ma prawo do uzyskania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 1 u.d.i.p. każdemu przysługuje, z zastrzeżeniem art. 5, prawo dostępu do informacji publicznej. Pojęcie informacji publicznej zostało określone w art. 1 ust. 1 i art. 6 powołanej ustawy. W świetle tych przepisów informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 ustawy.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego.

Zgodnie z art. 16 u.d.i.p., odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej następują w drodze decyzji (ust. 1), do których stosuje się przepisy k.p.a., z zastrzeżeniem przewidzianym w przepisach art. 16 ust. 2 u.d.i.p.

4. W ocenie Sądu, zaskarżone decyzje zostały wydane z naruszeniem przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 107 § 3 k.p.a. oraz z naruszeniem art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznych. Wystąpiła zatem konieczność wyeliminowania tych aktów

z obrotu prawnego na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w związku z art. 135 u.p.p.s.a. Minister Finansów nie wykazał bowiem, że informacje publiczne, o których mowa w jego decyzjach, mają charakter informacji przetworzonych, a nie informacji prostych. Sąd nie podziela stanowiska Ministra Finansów, że w świetle jego wyjaśnień charakter przetworzony ma przykładowo informacja publiczna dotycząca liczby kart drogowych pojazdów służbowych, którymi jeździł ww. urzędnik oraz skanów tych kart drogowych. Brak jest przy tym podstaw do wniosku, że ww. informacje, których udostępnienia

w poszczególnych punktach wniosku domaga się skarżąca, mają charakter informacji publicznych przetworzonych. Zdaniem Sądu, treść wniosku skarżącej nie wskazuje na to, że ww. informacje, których udostępnienia domaga się, wymagają szczegółowej analizy lub (i) przekazania takiej liczby informacji prostych, która uzasadniać będzie wniosek, iż mamy do czynienia z informacją przetworzoną.

W orzecznictwie sądowym ugruntowany jest pogląd, że informacją przetworzoną jest informacja publiczna opracowana przez podmiot zobowiązany przy użyciu dodatkowych sił i środków, na podstawie posiadanych przez niego danych, w związku z żądaniem wnioskodawcy i na podstawie kryteriów przez niego wskazanych, czyli innymi słowy informacja, która zostanie przygotowana "specjalnie" dla wnioskodawcy wedle wskazanych przez niego kryteriów. Informacja publiczna przetworzona to taka informacja, na którą składa się pewna suma tzw. informacji publicznej prostej, dostępnej bez wykazywania przesłanki interesu publicznego. Ze względu jednak na treść żądania, udostępnienie wnioskodawcy konkretnej informacji publicznej nawet o prostym charakterze, wiązać się może z potrzebą przeprowadzenia odpowiednich analiz, zestawień, wyciągów, usuwania danych chronionych prawem. Powyższe zabiegi czynią takie informacje proste informacją przetworzoną, której udzielenie jest skorelowane

z potrzebą istnienia przesłanki interesu publicznego (zob. wyrok WSA w Szczecinie

z 10 stycznia 2013 r., II SAB/Sz 51/12; Lex nr 1254775).

W realiach niniejszej sprawy Minister Finansów nie wykazał jednak, że wymaga zaangażowania dodatkowych sił i środków udzielenie informacji publicznej w zakresie liczby kart drogowych pojazdów służbowych, którymi jeździł ww. urzędnik oraz skanów tych kart drogowych. Podkreślić należy, że sam fakt czasochłonnego procesu odnajdywania żądanej informacji, czy też jej porządkowania, nie stanowi

o przetworzeniu informacji publicznej, albowiem taka informacja nie jest informacją nową. Podobnie, proste zliczenie danych znajdujących się w posiadaniu podmiotu zobowiązanego, nie stanowi o przetworzeniu informacji publicznej.

W ocenie składu orzekającego w przedmiotowej sprawie żądana przez skarżącą informacja publiczna polegająca na udostępnieniu:

1) liczby kart drogowych pojazdów służbowych, którymi jeździł podsekretarz stanu A.P. w styczniu 2013 roku;

2) skanów kart drogowych pojazdów służbowych, którymi jeździł podsekretarz stanu A. P. w styczniu 2013 roku;

co do zasady nie może zostać uznana za informację przetworzoną. Tylko jednoznaczne wykazanie np. ze względu na specyfikę gromadzenia i przechowywania dokumentów, ich obszerność, szczególne zasady prowadzenia biurowości mogłoby w szczególnych sytuacjach uzasadniać uznanie tego rodzaju informacji za informację przetworzona. Takich szczególnych okoliczności nie wykazano, dlatego też w realiach tej sprawy udostępnienie przedmiotowych informacji nie podlega ograniczeniom zawartym w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. Zatem żądanie przez organ od skarżącej wykazania istnienia szczególnie istotnego interesu publicznego, przemawiającego za udostępnieniem żądanej informacji, było nieprawidłowe.

Minister Finansów, uzasadniając zakwalifikowanie żądanych informacji jako informacji przetworzonych, wskazywał na takie niezbędne dla jej wytworzenia czynności jak: weryfikacja dokumentacji źródłowej, ustalenie czy są w niej zawarte informacje chronione prawem, sporządzenie zestawień wymagających dodatkowych obliczeń

i analiz, ewentualne usunięcie danych chronionych prawem, jak i zaangażowanie do ich pozyskania określonych środków osobowych.

W ocenie Sądu taka argumentacja organu co do uzasadnienia, że czyni to żądane informacje informacjami przetworzonymi, nie jest trafna. Sąd zauważa, iż informacją przetworzoną nie jest m.in. udostępnienie skarżącej skanów kart drogowych pojazdu służbowego, którym jeździł podsekretarz stanu A.P. w ww. miesiącu 2013 roku. Nadto informacją przetworzoną nie jest także selekcja dokumentów (kart drogowych), ich analiza pod względem treści, uszeregowanie posiadanych informacji, jak i wykonywanie czynności technicznych związanych z udostępnieniem informacji. Czynności te są zwykłymi czynnościami technicznymi związanymi z rozpatrywaniem danego wniosku. Podkreślenia wymaga tu decydująca okoliczność, iż w wyniku przeprowadzenia przez organ wyżej opisanych czynności nie powstanie nowa informacja, a zatem nie powstanie w sensie mentalnym nowa jakość tkwiąca immanentnie w uzyskanej w wyniku przetworzenia nowej informacji. Porównaj: T.R. Aleksandrowicz, Komentarz do ustawy o dostępie do informacji publicznej, str. 126-131, LexisNexis Warszawa 2006; wyrok WSA w Krakowie z dnia 30 stycznia 2009 r. sygn. akt II SA/Kr 1258/08 – LEX nr 478697. Także przeprowadzenie niezbędnych czynności anonimizacji poprzez ewentualne usunięcie danych chronionych prawem nie stanowi o wytworzeniu informacji przetworzonej, gdyż anonimizacja to wyłącznie czynność techniczna, w wyniku której nie powstaje żadna nowa informacja.

Zdaniem Sądu samo zebranie wnioskowanych dokumentów, odpowiednie ich zestawienie i uszeregowanie według określonego kryterium (a takich czynności musiałby dokonać Minister Finansów rozpoznając wniosek skarżącej z dnia [...] maja 2013 r.) nie jest cechą informacji przetworzonej, ale pracochłonnej. Jak podkreśla się

w orzecznictwie, czasochłonność oraz trudności organizacyjno-techniczne lub biurowe, jakie wiążą się z przygotowaniem informacji publicznej, nie mogą zwalniać obowiązanych podmiotów z tego obowiązku (por. wyrok WSA w Opolu z 13 stycznia 2005 r., II SAB/Op 14/04, publ. /w:/ I. Kamińska, M. Rozbicka-Ostrowska, Dostęp do informacji publicznej. Orzecznictwo sądów administracyjnych, LexisNexis 2007, s. 44). Bowiem są to zwykłe czynności techniczne związane z rozpatrywaniem danego wniosku.

Reasumując, w ocenie Sądu, zaskarżona decyzja zawiera istotne wady co do interpretacji art. 3 ust. 1 pkt 1 in fine u.d.i.p, które miały wpływ na wynik rozstrzygnięcia - spowodowały nieprawidłowe zastosowanie przez Ministra Finansów przepisu art. 16 ust. 1 u.d.i.p. w zaskarżonej decyzji i decyzji ją poprzedzającej.

5. Ponownie rozpoznając sprawę Minister Finansów obowiązany będzie uwzględnić powyższe rozważania Sądu, w szczególności co do rozumienia pojęcia informacji przetworzonej.

6. Mając na uwadze powyższe, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) oraz art. 135 u.p.p.s.a., Sąd orzekł, jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku. Zakres,

w jakim uchylony akt nie może być wykonany, Sąd określił zgodnie z art. 152 u.p.p.s.a. (pkt 2). O zwrocie kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 u.p.p.s.a., zaliczając do nich uiszczony przez skarżącą wpis stały od skargi (200 zł).



Powered by SoftProdukt