Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Sędziowie Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka (spr.) Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Protokolant Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi P, S.A. z siedzibą w B, na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy VODKA Herbe de Pologne oddala skargę

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r. Urząd Patentowy RP działający w trybie spornym oddalił sprzeciw wniesiony przez P. S.A. w B. (skarżący), od decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy słowno-graficzno-przestrzenny VODKA Herbe de Pologne nr R - X.

Jako podstawę prawną wskazano przepisy art. 9 ust. 1 pkt 1 i art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5 poz. 17 ze zm.- u.z.t.) w zw. z art. 315 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. nr 119., poz. 1117 ze zm.- p.w.p.) oraz art. 98 k.p.c. w zw. z art. 256 ust. 2 p.w.p.

Do wydania tej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

W dniu [...] czerwca 2005 r. P. S.A., z siedzibą w B. wniosło sprzeciw wobec prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy słowno-graficzno- przestrzenny VODKA Herbe de Pologne nr R -X na rzecz firmy B. SA, F. (uprawniony).

Jako materialnoprawną podstawę swojego żądania wskazano przepisy art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. oraz art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p., ze względu na podobieństwo spornego znaku do znaków wnioskodawcy:

1) R - Y słowno-graficzno-przestrzennego POLMOS ŻUBRÓWKA BISON BRAND VODKA, którego ochrona trwa od dnia [...] sierpnia 1985 r., znak jest przeznaczony do oznaczania wódek w kI. 33;

2) R - Z przestrzennego, który to znak jest przeznaczony do oznaczania w kI. 33 wyrobów alkoholowych, ochrona trwa od dnia [...] lipca 1993 r.

W sprzeciwie zaznaczono m.in., że pomiędzy tymi znakami istnieje wyraźne podobieństwo w płaszczyźnie wizualnej. Wynika ono po pierwsze z butelki ze źdźbłem trawy, które mają dominujące znaczenie i przykuwają uwagę przeciętnego konsumenta. Oceny tej nie zmienia umiejscowienie w butelce stanowiącej sporny znak towarowy kilku źdźbeł trawy.

W odpowiedzi uprawniony podniósł zarzut bezzasadności sprzeciwu, zatem w myśl art. 247 ust. 2 p.w.p. sprawa została przekazana do rozstrzygnięcia w postępowaniu spornym.

W piśmie procesowym z dnia [...] maja 2006 r. wnioskodawca uzupełnił podstawę prawną sprzeciwu o przepis - art. 8 pkt 1 u.z.t. podnosząc, że rejestracja spornego znaku zagraża renomie jego znaków o nr R-Y i R-Z, zaś w toku rozpoznania sprawy podkreślał rolę źdźbła trawy w butelce jako motywu wskazującego na pochodzenie produktu od wnioskodawcy. Zarzucając naruszenie art. 8 pkt 1 u.z.t. skarżący jako wnoszący sprzeciw podniósł, że celem działania uprawnionego było pasożytnicze wykorzystanie renomy wcześniejszych znaków towarowych należących do wnoszącego sprzeciw.

W uzasadnieniu decyzji Urząd Patentowy stwierdził, że skoro sporny znak towarowy zgłoszony został [...] stycznia 2001 r., zatem ocena czy zostały spełnione ustawowe warunki wymagane do udzielenia prawa ochronnego na ten znak, winna być dokonana w myśl art. 315 ust. 3 p.w.p. w oparciu o obowiązujące w tej dacie przepisy ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych. Organ poddał analizie opis znaku spornego zawarty w podaniu o rejestrację (R-X), gdzie wskazano, że;

-znak przedstawia butelkę z zieloną nakrętką oraz stylizowaną etykietę w kolorze niebieskim ze srebrną ramką i srebrną koroną nad zielonym polem otoczonym srebrną ramką, pod którą umieszczono stylizowany biały napis VODKA oraz zielony stylizowany napis Herbe de Pologne i żółto - czerwoną postać ludzką na grafitowym tle obwiedzioną stylizowaną szarą ramką, a wewnątrz butelki umieszczono zielony snopek, na który składają się cztery źdźbła trawy.

Według opisu pod rysunkami:

- nazwa znaku: POLMOS ŻUBRÓWKA BISON BRAD VODKA; kolory (nie są zastrzeżone); rodzaj znaku SG (w rzeczywistości znak nie jest słowno-graficzny, lecz słowno - graficzno-przestrzenny). Z lewej strony rysunku widać typową w dacie zgłoszenia znaku butelkę zwaną szartreską, mało czytelną etykietę z mało czytelnymi napisami jak według wskazanej nazwy znaku oraz podłużny element częściowo przesłonięty przez etykietę. Butelka jest do połowy szyjki wypełniona -płynem. Wizerunek żubra na tle lasu jest praktycznie niewidoczny. Po prawej stronie rysunku widnieje ta sama butelka widziana od strony przeciwnej do etykiety, zatem podłużny element jest widoczny w całości.

Dokonując porównania znaków spornego R-X ze znakiem przeciwstawionym R- Y z punktu widzenia art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. w płaszczyznach wizualnej, fonetycznej i znaczeniowej oraz mając na względzie fakt jednorodzajowości towarów, organ wskazał, że znaki nie są podobne.

W płaszczyźnie wizualnej porównywane znaki różnią się kształtem butelek, kształtem i wyglądem etykiet, kolorystyką (znak R-Y jest czarno-biały a sporny znak kolorowy) oraz liczbą i postacią/wyglądem elementów zatopionych w płynie wewnątrz butelki. W znaku R-Y jest jeden element, w znaku spornym jest "snopek" złożony z czterech elementów, zatem postaciowo zatopione elementy są różne.

Natomiast w płaszczyźnie fonetycznej, sporny znak ma napisy: Vodka herbe de Pologne a znak przeciwstawiony: Polmos żubrówka bison brand vodka. Oba znaki różnią się gdyż słowo "vodka" wskazuje na rodzaj towaru, zatem nie może świadczyć o podobieństwie znaków w płaszczyźnie fonetycznej.

W płaszczyźnie znaczeniowej przeciwstawiony znak wskazuje jednoznacznie - ze względu na słowo żubrówka i wizerunek żubra -, że wódka sporządzona jest przy użyciu wyciągu z trawy żubrowej, zaś sporny znak zwłaszcza dla osób znających język francuski ze względu na słowo "herbe" i pęczek ziela w butelce wskazuje, że wódka jest ziołowa, natomiast nie wskazuje, że ziele (trawy) jest trawą żubrową.

W dalszej kolejności Urząd stwierdza, że przeciwstawiony znak R-Z zarejestrowany jest jako przestrzenny, kolory nie były zastrzegane, na rysunku w aktach sprawy widać standardową butelkę (szartreskę) napełnioną do połowy szyjki płynem żółtawego koloru i zamkniętą przy użyciu nakrętki. W płynie zatopiony jest podłużny element, a z jego wyglądu trudno wnioskować, że jest to źdźbło trawy. W obrocie ten znak nie występuje samodzielnie lecz z etykietą np. taką, jak we wcześniejszym znaku wnioskodawcy R-Y. W ocenie Urzędu Patentowego porównywane znaki w płaszczyźnie wizualnej różnią się kształtem butelki, kolorystyką, etykietą w spornym znaku i brakiem etykiety w znaku przeciwstawionym, liczbą i wyglądem elementów zatopionych w płynie, zatem w tej płaszczyźnie znaki nie są podobne. W płaszczyźnie fonetycznej są nieporównywalne, a więc niepodobne, bowiem przeciwstawiony znak nie posiada napisów. W płaszczyźnie znaczeniowej sporny znak ze względu na pęczek ziela wewnątrz butelki i słowo "herbe" wskazuje, że wódka jest ziołowa, zaś przeciwstawiony znak zawiera wprawdzie podłużny element, ale ten element w ogóle nie przypomina ziela-trawy. W konsekwencji ze względu na brak podobieństwa ww. znaków organ uznał, że sprzeciw w tym zakresie jest niezasadny.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 8 pkt 1 u.z.t. organ przyjął za udowodniony fakt, że znak wnioskodawcy nr R-Y POLMOS ŻUBRÓWKA BISON BRANO VOOKA jest znakiem renomowanym w przeciwieństwie do znaku R-Z, który takim znakiem renomowanym nie jest. Organ wyjaśnił, że w tym zakresie skład orzekający podziela stanowisko Urzędu Patentowego przyjęte w innej sprawie o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy WISENT VODKA ŁAŃCUT nr R -A, w którym decyzja Urzędu zapadła w dniu [...] sierpnia 2008 r. (nr Sp. [...]), zaś skarga na decyzję Urzędu jest rozpatrywana przez Sąd. W tym postępowaniu Urząd w oparciu zasadniczo o te same - jak w niniejszej sprawie- materiały dotyczące renomy ustalił m.in., że znak wnioskodawcy nr R-Y POLMOS ŻUBRÓWKA BISON BRANO VODKA jest znakiem renomowanym. Natomiast w sprawie sygn. akt Sp. [...] ustalono, że znak R-Z nie jest znakiem renomowanym, bo nie zawiera słowa żubrówka i nie jest używany w takiej postaci.

Reasumując, z uwagi na brak podobieństwa, Urząd uznał, iż sporny znak nie narusza renomy znaku R-Y, zatem podniesiony w sprzeciwie wniosek o unieważnienie spornego prawa na podstawie art. 8 pkt 1 u.z.t. należało oddalić.

W skardze na tę decyzję skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, jak i przepisów prawa materialnego, tj.

- naruszenie art. 7, 8, 77 § 1, 80 i 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 252 p.w.p. poprzez brak jakiegokolwiek uzasadnienia ustaleń co do renomy znaków R-Y i R-Z przeciwstawianych znakowi R-X oraz błędne ustalenie, że znak R-X nie jest podobny do przeciwstawianych mu znaków;

- naruszenie art. 8 ust. 1 u.z.t. w zw. z art. 4 ust. 4 lit. a) Pierwszej Dyrektywy Rady nr 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej w celu zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz. Urz. WE L 40 z 11 lutego 1989 r., s. 1-7, dalej "Dyrektywa'') - poprzez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie - wskutek przyjęcia, że podobieństwo późniejszego znaku towarowego do wcześniejszego znaku towarowego na tle wymienionych przepisów należy rozumieć tak samo, jak podobieństwo na tle art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t., a nie jako jeden z wielu czynników powstania związku myślowego (kojarzenia) pomiędzy późniejszym znakiem towarowym a wcześniejszym znakiem towarowym;

- naruszenie art. 8 pkt 1 u.z.t. w zw. z art. 4 ust. 4 lit. a) Dyrektywy - poprzez ich niewłaściwe zastosowanie - wskutek nieuwzględnienia w ocenie naruszenia praw do renomowanych znaków towarowych skarżącego, że powstanie związku myślowego pomiędzy tym znakiem i znakami skarżącego jest konsekwencją wysokiej rozpoznawalności znaków skarżącego, właściwej dla znaków towarowych powszechnie znanych;

-naruszenie art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. w zw. z art. 4 ust. t lit. b) Dyrektywy - poprzez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie wskutek pominięcia, przy ocenie niebezpieczeństwa wprowadzenia w błąd, przesłanki prawdopodobieństwa skojarzenia znaku późniejszego z wcześniejszym znakiem towarowym;

- naruszenie art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. w zw. z art. 4 ust. 1 lit. b) Dyrektywy - poprzez ich niewłaściwe zastosowanie - wskutek nieuwzględnienia w ocenie naruszenia praw do znaków towarowych skarżącego, przeciwstawionych znakowi towarowemu, ze względu na niebezpieczeństwo wprowadzenia w błąd, niezależnie od innych czynników, jest konsekwencją wysokiej rozpoznawalności znaków skarżącego, właściwej dla znaków towarowych powszechnie znanych;.

- naruszenie art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. w zw. z art. 4 ust. 2 u.z.t. oraz art. 2, art. 4 ust. 1 lit. b) i art. 4 ust. 3 Dyrektywy - poprzez niewłaściwe zastosowanie tych przepisów - wskutek pominięcia przy ocenie podobieństwa znaku przestrzennego przeciwstawionego do znaków przestrzennych R-Y i R-Z okoliczności, że znaki towarowe przestrzenne mogą być postrzegane przez odbiorcę od każdej strony, nie tylko od strony, na której znajduje się etykieta, co może między innymi wywoływać niebezpieczeństwo wprowadzenia w błąd przeciętnego odbiorcy co do pochodzenia towarów

Podnosząc powyższe zarzuty skarżący wniósł o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji oraz zasądzenie kosztów postępowania na rzecz skarżącego, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy wnosił o jej oddalenie jako bezzasadnej.

Uczestnik postępowania przyłączył się do stanowiska organu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, o ile ustawy nie stanowią inaczej.

Sąd rozstrzyga przy tym w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 162, poz. 1692 zw. dalej p.p.s.a.).

Badając skargę z uwzględnieniem powyższych kryteriów Sąd uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie i jako taka podlega oddaleniu. Zaskarżona decyzja nie narusza bowiem prawa w stopniu uzasadniającym jej wyeliminowanie z obrotu prawnego.

Skarżąc decyzję organu z dnia [...] sierpnia 2009 r. P. SA podnosi zarówno zarzuty o charakterze procesowym, jak i zarzuty naruszenia prawa materialnego. W pierwszej kolejności należy zatem odnieść się do zarzutów odnoszących się do zagadnień procesowych i dokonać oceny zaskarżonego aktu z punktu widzenia obowiązujących w przedmiotowym postępowaniu organu reguł procedury tj. przepisów p.w.p. oraz k.p.a., którego przepisy, stosownie do art. 256 p.w.p., w sprawach nieuregulowanych ustawą znajdują w tym postępowaniu odpowiednie zastosowanie.

Stosownie do art. 255 ust. 4 p.w.p., Urząd Patentowy RP jest związany podstawą prawną wniosku w przedmiocie objętym rozpoznawaną sprawą. Obowiązkiem skarżącego jako wnioskodawcy jest zatem precyzyjne wskazanie podstawy prawnej zgłoszonego we wniosku żądania zaś obowiązkiem Urzędu Patentowego jest orzekanie w granicach wniosku zakreślonych przez wnioskodawcę wskazaną podstawą prawną. Strona skarżąca wywiązała się z powyższego obowiązku wskazując zarówno we wniosku, jak i w toku postępowania, podstawę swego żądania z tym, że wbrew temu co wynika ze skargi, w żadnym ze stanowisk w tym zakresie nie zgłosiła żądania wydania decyzji bezpośrednio na podstawie Pierwszej Dyrektywy Rady nr 89/104/EWS z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz. Urz. WE L 40 z 11 lutego 1989 r.). Jej wnioski obejmowały żądanie unieważnienia spornego znaku na podstawie art. 8 pkt 1, art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t.

Podnieść jednak należy, że chociaż sporny znak towarowy został zgłoszony przed datą akcesji Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, a zgodnie z art. 315 ust. 3 p.w.p. ustawowe warunki wymagane do udzielenia prawa ochronnego na ten znak powinny być oceniane wg stanu prawnego z daty zgłoszenia ([...] stycznia 2001 r.) tj. z punktu widzenia ustawy o znakach towarowych to w świetle orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości nie budzi wątpliwości konieczność uwzględniania przepisów Dyrektywy w toku wykładni i stosowania jej przepisów, tak, by stosowanie prawa krajowego służyło uzyskaniu rezultatu zbieżnego z dyspozycjami norm prawa wspólnotowego.

W ocenie Sądu uzasadnienie decyzji choć lakoniczne lecz w sposób wyczerpujący odnosi się do wszystkich aspektów przedmiotowej sprawy, dokonując stosownej analizy podobieństwa porównywanych znaków w płaszczyznach wizualnej, fonetycznej i znaczeniowej. Treść uzasadnienia wskazuje na to, że brak powołania w zaskarżonej decyzji określonych przepisów Dyrektywy nie stanowi o jej wadliwości mogącej stanowić wystarczającą podstawę do uwzględnienia zarówno procesowych, jak i materialnych zarzutów skargi. Zarówno w osnowie decyzji, jak i uzasadnieniu organ wskazał podstawę prawną, jak i poczynił ustalenia faktyczne stanowiące podstawę do subsumcji zastosowanych przepisów. Motywy zaskarżonej decyzji i wyczerpujący sposób ich przedstawienia wskazują jednak na to, iż nie można zarzucić Urzędowi dowolności w ocenie materiału dowodowego (art. 80 k.p.a.) ani też naruszenia art. 77 § 1 k.p.a. Skoro zatem żądanie skarżącej oparte zostało na art. 8 pkt 1 i art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. to rzeczą Urzędu Patentowego było przeprowadzenie postępowania w tym zgromadzenie materiału dowodowego, w kierunku umożliwiającym dokonanie oceny spornego znaku z punktu widzenia powołanych przepisów. Z obowiązków tych Urząd wywiązał się w sposób należyty. Podkreślić przy tym należy, iż obowiązująca w przedmiotowym postępowaniu statuowana art. 164 i 2553 ust. 5 p.w.p. zasada kontradyktoryjności oznacza, iż to wnioskodawca winien wskazywać środki dowodowe na potwierdzenie swego stanowiska, które ma prowadzić do uzyskania przez niego korzystnego orzeczenia, co nie oznacza całkowitego zwolnienia Urzędu z obowiązku wyjaśnienia istotnych dla sprawy okoliczności sprawy (art. 77 § 1 k.p.a.). Jednakże ten obowiązek nie może być rozumiany jako powinność Urzędu stawiania określonych tez dowodowych i wskazywania konieczności złożenia określonych materiałów na ich potwierdzenie. W przeciwnym razie zniweczeniu uległaby istota kontradyktoryjności postępowania. Zdaniem Sądu powyższe uwagi odnoszą się w znaczącym stopniu do zarzutu skargi skierowanego pod adresem pominięcia w ocenie znaków przestrzennych kwestii oceny znaków "od tyłu", nie tylko "od frontu".

Dokonując oceny materiału dowodowego Urząd zasadnie przyjął renomę przeciwstawionego znaków R-Y oraz brak renomy przestrzennego znaku towarowego nr R-Z. Podkreślić przy tym należy, ze w przypadku renomy ocenie podlega znak towarowy jako całość, na który udzielono prawa ochronnego, a nie każdy element znaku ujmowany odrębnie, w oderwaniu od całości.

Istotnie, rację ma strona skarżąca, że uznanie renomy znaku (R-Y) i jej braku (R-Z) nastąpiło w oparciu o przyjęcie ustaleń poczynionych przez Urząd Patentowy w innej sprawie. Jednakże taki sposób dokonania ustaleń faktycznych nie jest wadliwy, jeśli się zważy, że w przypadku znaku R-Y ustalenia te są korzystne dla strony skarżącej. Natomiast w przypadku przestrzennego znaku towarowego w postaci butelki bez etykiety R-Z zasadnie Urząd uznał, iż ten znak znakiem renomowanym nie jest, bo nie zawiera elementu słownego żubrówka i nie jest używany w takiej postaci. W konsekwencji brak jest uzasadnionych podstaw do zakwestionowania decyzji organu w zakresie tych ustaleń faktycznych.

Odnosząc się do zarzutu skargi dotyczącego błędnego przyjęcia, iż podobieństwo znaków towarowych, o którym mowa w art. 8 ust. 1 u.z.t. należy rozumieć tak samo, jak podobieństwo na tle art. 9 ust. 1 pkt. 1 u.z.t., a nie jako "jeden z wielu czynników powstania związku myślowego (kojarzenia) pomiędzy późniejszym znakiem towarowym, a wcześniejszym znakiem towarowym" należy wskazać, że podobieństwo oznaczeń stanowi warunek wstępny rozpatrywania czy w konkretnej sytuacji doszło do naruszenia renomy znaku wcześniejszego.

Stosownie do art. 4 ust. 1 lit. b) Dyrektywy, możliwość skojarzenia znaków stanowi element prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd - "Znak towarowy nie podlega rejestracji, a za nieważny uznaje się już zarejestrowany znak, jeżeli: (...) z powodu swej identyczności z wcześniejszym znakiem towarowym lub podobieństwa do niego oraz identyczności z towarami lub usługami objętymi znakiem towarowym lub podobieństwa do nich, istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd opinii publicznej, które obejmuje prawdopodobieństwo skojarzenia z wcześniejszym znakiem towarowym". W tej sytuacji prawidłowe ustalenie przez Urząd Patentowy, że dane znaki towarowe nie są podobne jest równoznaczne również z ustaleniem o braku ich skojarzenia przez potencjalnego odbiorcę (wyrok NSA z dnia 21 listopada 2007 r., sygn. akt II GSK 207/07).

Z przeprowadzonego przez Urząd Patentowy RP porównania znaków towarowych zarejestrowanych na rzecz stron wynika, iż w ocenie organu wykorzystanie w przedmiotowych oznaczeniach elementów roślinnych (odmiennych i sugerujących właściwości bądź rodzaj towaru) nie spowoduje, że odbiorcy skojarzą znak towarowy uczestnika ze znakami towarowymi skarżącej. Jak podkreślił Urząd Patentowy pęczek ziela w butelce stanowiącej przedmiot prawa ochronnego udzielonego na rzecz uczestnika wskazuje, że wódka w niej oferowana jest ziołowa, a contrario więc, nie można przyjąć, że element ten skojarzy się odbiorcom z żubrówką oferowaną przez skarżącą. Brak w niniejszej sprawie podobieństwa oznaczeń, obejmującego również możliwość ich skojarzenia, sprawia, że obecność na rynku towarów oznaczonych spornym znakiem towarowym nie wpłynie w żaden sposób na rzekomą renomę i zdolność odróżniającą znaków towarowych skarżącej.

Na marginesie wskazać należy, iż sentencja zaskarżonej decyzji została błędnie sformułowana jako "oddalenie sprzeciwu", co nie jest zgodne z przedmiotem postępowania, jako postępowania spornego, którego istotą jest unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy (art. 255 ust. 1 pkt 1) p.w p. w związku z art. 247 ust. 2 p.w.p.). Zdaniem Sądu Urząd powinien oddalić wniosek o unieważnienie prawa ochronnego, a nie oddalić sprzeciw. Jednakże uchybienie to nie miało wpływu na wynik sprawy.

Wobec powyższego, zdaniem Sądu, w sprawie nie doszło do naruszenia prawa materialnego i procesowego, które w świetle art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) p.p.s.a. winno skutkować uwzględnieniem skargi i dlatego na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.