Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Szydłowska Sędziowie Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka (spr.) Sędzia WSA Urszula Wilk Protokolant st. sekr. sąd. Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi N. W. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] stycznia 2015 r. [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia w części międzynarodowego prawa ochronnego na znak towarowy 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz skarżącego N. W. kwotę 1617 (jeden tysiąc sześćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Zaskarżoną decyzją z [...] stycznia 2015 r. Urząd Patentowy RP oddalił wniosek N. W. zgłoszony przeciwko B. Ltd z siedzibą w L., W. o stwierdzenie wygaśnięcia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego graficznego "krata Burberry" o numerze IR. [...] w części dotyczącej towarów zawartych w klasie 18, takich jak: "torby na kółkach i torby na kółkach ze stelażem".

Jako podstawę skarżonej decyzji podano art. 169 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 15215 oraz art. 169 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (j.t. Dz.U. z 2013 r., poz. 1410), dalej p.w.p.

Do wydania powyższej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym

i prawnym.

W kwietniu 2000 r. na rzecz B. Ltd z siedzibą w L., W. (dalej uprawniony) została udzielona ochrona za znak towarowy graficzny IR. [...], przeznaczony do oznaczania towarów zawartych w klasach: 3, 18 i 25 Międzynarodowej Klasyfikacji Towarów i Usług (dalej klasyfikacja nicejska). W klasie 18 wykaz towarów wskazanych dla tego znaku towarowego obejmuje: "artykuły podróżne, walizki, torby, torby podróżne, torby turystyczne, torebki podręczne, portfele, portmonetki, torby na ramię, kosmetyczki, kuferki na kosmetyki, aktówki, torby listonoszki i teczki, teczki na organizery, parasole, parasolki, laski, breloki do kluczy i etui na klucze oraz okrycia dla psów".

W dniu [...] września 2012 r. do Urzędu Patentowego RP wpłynął w trybie spornym wniosek N. W. (dalej wnioskodawca) o stwierdzenie wygaśnięcia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony spornego znaku w części dotyczącej towarów zawartych w klasie 18, takich jak: "torby na kółkach i torby na kółkach ze stelażem". W ocenie wnioskodawcy sporny znak nie był bowiem używany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla towarów objętych wnioskiem. Nadto stwierdził, że pięcioletni termin, o którym mowa w ustawie Prawo własności przemysłowej, upłynął dla powyższego znaku dnia 28 września 2006 r. W tym czasie towary oznaczane przedmiotowym znakiem nie były reklamowane, oferowane, ani wprowadzane do obrotu w Polsce. Do dnia złożenia wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia ochrony owego znaku uprawniony w ogóle nie oferował powyższych towarów na rynku polskim. Jako podstawę prawną swego żądania wnioskodawca wskazał art. 169 ust. 1 pkt 1 p.w.p.

Uzasadniając swój interes wnioskodawca wskazał, że przeciwko niemu toczy się postępowanie karne w związku z zarzutami naruszenia przez niego prawa do spornego znaku. Wyjaśnił, że w postępowaniu tym oskarżany jest o to, że wprowadza do obrotu podrobione wyroby galanteryjne oznaczone spornym znakiem, w tym torby na kółkach oraz torby na kółkach ze stelażem, a to na szkodę uprawnionego do spornego znaku.

Uprawniony do spornego znaku wniósł o oddalenie wniosku.

W toku postępowania w tym na rozprawach przed organem ([...] listopada 2013 r. i [...] stycznia 2015 r.) wnioskodawca popierał wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia przedmiotowej ochrony z dniem 28 września 2006 r., uprawniony podkreślił zaś, że jego zdaniem brak jest podstaw do przyjęcia, że data 28 września 2006 r. jest datą uzasadniającą istnienie interesu prawnego wnioskodawcy.

Uprawniony odnosząc się do przesłanek stwierdzenia wygaśnięcia spornego znaku przywołał historię swojej firmy (B.) i podniósł, że ów znak, zwany "kratą Burberry", używany był przez niego na wielu produktach odzieżowych, a także na torbach, parasolach i różnych akcesoriach takich jak: szaliki, paski, buty, okulary, perfumy i kosmetyki. W jego ocenie wskutek długotrwałego używania spornego znaku na towarach ekskluzywnych, a także wskutek ogólnoświatowej kampanii reklamowej i medialnej stał się on powszechnie znany i jest kojarzony przez klientów wyłącznie z firmą uprawnionego. Argumentował, że znak ten - w klasycznej odmianie kolorystycznej, tj. w kolorach wielbłądziej wełny, czarnym, białym i czerwonym, w Polsce korzysta z ochrony przyznawanej znakom renomowanym. Podniósł, że towary "marki B." są w Polsce w ciągłej sprzedaży od wielu lat zarówno w sklepach stacjonarnych, jaki i w sklepie internetowym, dostępnym pod adresem www.pl.burberry.com, a wyłącznym importerem i dystrybutorem tych towarów w Polsce jest P. Sp. z o. o. z siedzibą w K. Uprawniony przedłożył do akt liczne dowody, w tym dowody na okoliczność sprzedaży online "produktów marki B. do Polski". Uprawniony stwierdził, że sporny znak jest stosowany na terenie Polski w odniesieniu do wszelkiego rodzaju portfeli, toreb, w tym toreb damskich i toreb podróżnych. Podniósł, że znak ten był używany nie tylko na towarach, ale także na zawieszkach kartonowych (etykietach) załączonych do prawie wszystkich towarów z kolekcji B.

W piśmie z [...] lutego 2014 r. wnioskodawca podkreślił, że jego interes prawny w dacie złożenia wniosku został wykazany bowiem dnia [...] lutego 2012 r. nastąpiło zajęcie jego towarów na wniosek uprawnionego, a to na podstawie zarzutu naruszenia prawa do spornego znaku. Niezależnie od powyższego wnioskodawca podniósł, że nadal toczy się przeciwko niemu wszczęte [...] czerwca 2012 r. postępowanie karne co oznacza, że istnienie spornego prawa wpływa w sposób bezpośredni na jego sytuację prawną.

Natomiast uprawniony, oprócz interesu prawnego, zakwestionował stanowisko wnioskodawcy dotyczące możliwości stwierdzenia wygaśnięcia ochrony znaku towarowego w części stanowiącej jedynie pewną kategorię towarów wymienionych w wykazie.

Urząd Patentowy RP w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji odmówił umorzenia niniejszego postępowania, jak chciał tego uprawniony. Przywołując stanowisko NSA zawarte w postanowieniu z 8 lutego 2012 r. (sygn. akt I FSK 1839/11) wskazał, dokument pełnomocnictwa nadesłany w wyniku uzupełnienia braków formalnych wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia zawiera wprawdzie datę późniejszą względem daty złożenia przedmiotowego wniosku, jednakże nie przekreśla to skuteczności zgłoszenia tego wniosku.

Odnosząc się do interesu prawnego wnioskodawcy organ wyjaśnił, że źródłem takiego interesu mogą być nawet najbardziej ogólne normy prawa. Jako przykład wskazał art. 20 i art. 22 Konstytucji RP kreujące prawo do prowadzenia działalności gospodarczej. Jednakże wspomniane normy prawne gwarantujące swobodne prowadzenie działalności gospodarczej, mogą być źródłem interesu prawnego tylko wtedy, gdy cudzy znak towarowy przeszkadza wnioskodawcy w prowadzeniu działalności gospodarczej. Zdaniem organu taka sytuacja ma miejsce m.in. wtedy, gdy wnioskodawca używa znaku towarowego, albo ubiega się o udzielenie ochrony na znak kolidujący ze znakiem wskazanym we wniosku.

Przenosząc powyższe na grunt tej sprawy Urząd Patentowy RP przypomniał, że wnioskodawca prowadzi działalność związaną z wprowadzaniem do obrotu m.in. artykułów galanteryjnych i wobec niego dnia [...] czerwca 2012 r. sformułowany został akt oskarżenia, z którego wynika, że wykorzystuje on w swej działalności gospodarczej oznaczenie zasadniczo tożsame ze spornym znakiem. Wobec powyższego organ uznał, że wnioskodawca ma interes prawny w domaganiu się stwierdzenia wygaśnięcia prawa ochronnego na sporny znak, który warunkuje wszczęcie postępowania w trybie spornym i występowanie w przedmiotowej sprawie w charakterze strony. Zdaniem organu interes ten wynika z treści art. 20 i art. 22 Konstytucji RP oraz z art. 6 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (DZ.U z 2004 r., nr 173 poz. 1807 ze zm.), dalej s.d.g. Wnioskodawca może domagać się zatem wygaśnięcia prawa ochronnego na sporny znak, który znajduje się w kolizji z oznaczeniami towarów wykorzystywanymi przez niego w obrocie i w oparciu o które formułowane są zarzuty osób trzecich lub prowadzone jest postępowanie karne.

Wobec powyższego Urząd Patentowy RP nie podzielił stanowiska uprawnionego i uznał, że wnioskodawca posiadał niewątpliwie bezpośredni, realny i aktualny interes prawny zarówno w dacie złożenia wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia spornego prawa, jak i w dacie orzekania. Data wygaśnięcia ochrony międzynarodowego znaku towarowego wynika bowiem z przepisów ustawy i łączenie jej z istnieniem interesu prawnego w tym dniu nie jest zasadne. W tym zakresie organ odwołał się do uchwały NSA z 23 kwietnia 2008 r. (sygn. akt II GPS 1/08), gdzie stwierdzono, że bieg pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 169 ust. 1 pkt 1 p.w.p. będzie rozpoczynał się po dniu wydania decyzji o udzieleniu prawa ochronnego przy niepodjęciu w ogóle używania znaku lub od dnia zaprzestania jego używania. Zdaniem organu z tym stanowiskiem koresponduje treść art. 15215 p.w.p. znajdującego zastosowanie w odniesieniu do znaków towarowych, które uzyskały ochronę w trybie międzynarodowym i gdzie również wskazuje się moment, od którego należy liczyć pięcioletni termin nieużywania znaku towarowego. Tym samym ani wymagania formalne ciążące na wnioskodawcy, ani kwestionowanie przez uprawnionego zasadności żądania stwierdzenia wygaśnięcia ochrony międzynarodowego znaku towarowego w określonej dacie, nie stanowiły przeszkody w rozpoznaniu wniosku.

Przechodząc do meritum sprawy, organ przywołał treść art. 171 p.w.p. i wskazał, że co do zasady możliwe jest domaganie się stwierdzenia wygaśnięcia ochrony znaku towarowego w części dotyczącej jedynie niektórych towarów. Jednakże zgodnie z orzecznictwem częściowe stwierdzenie wygaśnięcia prawa doznaje ograniczeń z uwagi na zasadność stopnia uszczegółowienia towaru objętego wnioskiem, mieszczącego się w terminie - nazwie towaru wymienionej w wykazie towarów chronionego oznaczenia. Organ rozpatrując sprawę uwzględnił zatem stanowisko orzecznictwa europejskiego (wyrok Sądu Pierwszej Instancji z 14 lipca 2015 r. (sygn. T-126/03) oraz odwołujące się do tez tego orzeczenia wyroki Sądu Pierwszej Instancji z 17 października 2006 r. (sygn. T-483/04) i z 13 lutego 2007 r. (sygn. T-256/04)) i stwierdził, że brak jest podstaw dla wydzielania z terminu "torby podróżne" oraz obejmującego ten towar terminu: "torby" takich haseł jak: "torby na kółkach" i "torby na kółkach ze stelażem". O ile można spekulować co do możliwości wydzielania podkategorii towarów z terminu: torby (jako takie); wszak sam uprawniony wskazał w wykazie obok toreb także torby podróżne; o tyle dalszy podział toreb podróżnych na te, które posiadają zamocowane kółka lub dodatkowo wyposażone są w stelaż oraz te, które tych akcesoriów nie posiadają, pozbawione jest zarówno gospodarczego znaczenia, jak i nie wpływa na odmienne zdefiniowanie tych towarów z punktu widzenia ich przeznaczenia. Urząd Patentowy RP podniósł, że brak jest jakichkolwiek dowodów, by specjalizacja rynku wykazywała taką właściwość, że torby podróżne są produkowane przez różnych producentów w zależności od tego czy posiadają wspomniane akcesoria, czy też nie, a przeciętni odbiorcy byli takiej specjalizacji świadomi. Zauważył przy tym, że fakt wyposażenia toreb podróżnych w kółka lub kółka i stelaż nie zmienia w żaden sposób przeznaczenia tych toreb podróżnych, których celem nadal jest przewiezienie w możliwie wygodny i bezpieczny sposób rzeczy przez osobę podróżującą.

Zdaniem organu nie było zatem racjonalnych podstaw do tak daleko idących podziałów, które nie opierają się na żadnym celowościowym kryterium. Powyższe odnosi się w szczególności do podziałów towaru zasadniczo tożsamego, a różniącego się jedynie: standardowymi elementami lub wyposażeniem (np. samochody zawierające (lub nie) dodatkowe systemy bezpieczeństwa), oraz właściwościami: (np. mleko o różnej zawartości tłuszczu, papierosy o zwykłej lub obniżonej zawartości nikotyny, etc). W ocenie organu uszczegóławianie terminów zawartych w wykazie towarów (w celu częściowego wygaśnięcia prawa) musi odpowiadać podziałom racjonalnym, znajdującym faktyczne lub gospodarcze uzasadnienie. W przeciwnym razie żądanie takie może być odbierane jako sposób nękania uprawnionego, od którego można byłoby domagać się wykazania używania określonego towaru wraz z określonym, lecz nie niezbędnym dodatkiem lub też towaru z określonym (jak w przypadku toreb) zapięciem, kształtem lub kolorem. Przywołując wyrok z 14 lipca 2015 r. sygn. T-126/03 organ uznał, że powyższe kryteria nie mogą tworzyć odrębnej podkategorii, a tym samym stwierdził, że przedmiotowy wniosek został sformułowany nieprawidłowo, jako że wskazywał towary, które nie mogły zostać wydzielone na użytek stwierdzenia wygaśnięcia ochrony międzynarodowego spornego znaku towarowego. W związku z powyższym organ wyjaśnił, że nie badał dowodów na używanie znaku towarowego, gdyż stwierdzenie wygaśnięcia ochrony w żądanej części nie było możliwe z ww. przyczyn. Za pozostające bez wpływu na wynik sprawy uznał także załączone do akt dowody mogące świadczyć o rzeczywistym używaniu spornego znaku dla "toreb" i "toreb podróżnych", gdyż towary te nie były objęte w tej sprawie żądaniem wygaśnięcia, a zatem ocena ich faktycznego używania, zważywszy na treść art. 255 ust. 4 p.w.p., byłaby bezcelowa.

Wobec oddalenia wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia prawa uprawniony, na podstawie art. 111 § 1 k.p.a., wniósł o uzupełnienie ww. decyzji Urzędu Patentowego RP w zakresie rozpoznania jego wniosku zgłoszonego w toku postępowania o przyznanie na jego rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych bowiem decyzja Urzędu Patentowego RP nie zawiera rozstrzygnięcia w tym zakresie.

Wnioskodawca – N. W. (dalej skarżący) z zachowaniem terminu zaskarżył powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie i wnosząc o jej uchylenie zarzucił naruszenie przepisów:

1. prawa materialnego, a mianowicie niewłaściwe zastosowanie art. 169 ust. 1 pkt 1 p.w.p. poprzez uznanie, iż znak towarowy, który nie jest używany dla części towarów, dla których zostało nadane prawo ochronne, może zachować ochronę ze względu na rzekomą niemożność wydzielenia z towarów "torby" towarów takich jak "torby na kółkach, torby na kółkach ze stelażem";

2. postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie poprzez dowolne i błędne ustalenie stanu faktycznego i prawnego sprawy, zaniechanie dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy oraz zaniechanie rozpatrzenia materiału dowodowego zgromadzonego w tej sprawie, co doprowadziło do uznania, że istnieje niemożność wydzielenia z towarów "torby" towarów takich jak "torby na kółkach, torby na kółkach ze stelażem".

Skarżący wniósł także o dopuszczenie na podstawie art. 106 § 3 p.p.s.a. dowodu uzupełniającego z dokumentów w postaci załączonych do skargi wydruków stron internetowych, a to na okoliczność, że "torby na kółkach" to podkategoria towarów takich jak "torby". Wskazał przy tym dowody te nie mogły być załączone wcześniej ze względu na brak podniesienia przez organ w toku postępowania argumentu dotyczącego niemożności wydzielenia "toreb na kółkach" jako podkategorii towarów takich jak "torby". O niemożności wydzielenia wskazanych powyżej towarów stwierdzono dopiero w uzasadnieniu skarżonej decyzji.

W ocenie skarżącego stanowisko organu, że nie ma możliwości wydzielenia z towarów "torby" towarów takich jak "torby na kółkach" i "torby na kółkach ze stelażem" jest nie poparte jakimkolwiek materiałem dowodowym. W związku z powyższym stwierdził, że na rynku funkcjonuje znak towarowy chroniony dla towarów, dla których nie jest on używany, pomimo że upłynął już okres 5 lat wskazany w przepisach, co stanowi naruszenie normy prawa zawartej w art. 169 ust. 1 pkt 1 p.w.p.

Zdaniem skarżącego możliwe jest wydzielenie z towarów "torby" towarów takich jak "torby na kółkach, torby na kółkach ze stelażem". W jego ocenie towary te mogły i powinny być wydzielane z "toreb", a nie jak wskazał organ z "toreb podróżnych", dla których znak jest używany. Organ usiłując wydzielić te towary z "toreb podróżnych" doszedł do błędnych wniosków. "Torby na kółkach" i "torby na kółkach ze stelażem" nie stanowią bowiem "toreb podróżnych", co organ mógłby stwierdzić, gdyby zapoznał się z materiałem dowodowym sprawy.

Skarżący podał, że towary, o których wydzielenie wnosił, nie służą do odbywania z nimi podróży, ale do transportu zakupów na krótkie dystanse. Podniósł, że tego typu torby nie mają nic wspólnego z torbami podróżnymi, jakie oferuje uczestnik. Nadto wskazał, że towary uczestnika są luksusowe i mają zupełnie inne przeznaczenie - służą odbywaniu z nimi podróży, i są wykonane z materiałów wysokiej jakości. Jego zaś "torby na kółkach i torby na kółkach ze stelażem" to po prostu połączenie torby na zakupy z wózkiem, służące transportowaniu ciężkich zakupów ze sklepu do domu. Tego typu produkty nie należą do asortymentu uczestnika. Jednocześnie skarżący wskazał, że ich wydzielenie z towarów takich jak "torby" jest możliwe, ponieważ nie stanowią one ani toreb podróżnych, ani walizek.

Zdaniem skarżącego używanie spornego znaku dla "toreb podróżnych" nie świadczy o używaniu tego znaku dla całej kategorii "torby" i przywołał na tą okoliczność tezę wyroku NSA z 31 stycznia 2012 r. o sygn. akt II GSK 1502/10).

Urząd Patentowy RP w odpowiedzi na skargę wniósł o oddalenie skargi jako nieuzasadnionej, podtrzymując stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Przy piśmie z [...] listopada 2015 r. Urząd Patentowy RP przesłał do akt odpis postanowienia z [...] października 2015 r., którym w oparciu o art. 11 k.p.a. w zw. z art. 256 ust. 1 p.w.p., uzupełnił zaskarżoną decyzję z 16 stycznia 2015 r. w ten sposób, że:

• w pkt 1 postanowienia wpisał: "w zakresie podstaw prawnych, po oznaczeniu publikatora ustawy z dnia 30.06.2000 roku Prawo własności przemysłowej dodać tekst w następującym brzmieniu: "oraz art. 98 kpc w zw. z art. 256 ust. 2 pwp";

• w pkt 2 postanowienia wpisał; "dopisać po punkcie 1 sentencji punkt 2 w brzmieniu: "2/ przyznać B. Ltd z siedzibą w L., W. od N. W. zamieszkałego w W. kwotę w wysokości 900 zł (słownie: dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania w sprawie".

Uprawniony – B. Ltd z siedzibą w L., W. (dalej uczestnik) pismem z [...] listopada 2015 r. wniósł o oddalenie skargi. W jego ocenie załączone do skargi wydruki z wyników wyszukiwania w wyszukiwarce G. nie spełniają wymogów pozwalających uznać je za dokumenty w rozumieniu art. 106 p.p.s.a., gdyż nie są one ani dokumentami urzędowymi ani nie są w nich wyrażone żadne oświadczenie woli lub wiedzy, ani też nie są opatrzone podpisem. Na potwierdzenie uczestnik przywołał szereg wyroków sądów apelacyjnych , a także poglądy doktryny - Hanny Knysiak-Molczyk, zawarty w Skarga i skarga kasacyjna w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Komentarz. Orzecznictwo, wyd. II LexisNexis 2014 r. oraz Jana Pawła Tamo, zawarty w Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd. V LexisNexis 2011 r. Za oddaleniem ww. wniosku skarżącego o dopuszczenie przedmiotowych wydruków jako dowodów przemawia w ocenie uczestnika również fakt, iż z treści art. 106 § 3 p.p.s.a. wynika, że uwzględnienie wniosku ma służyć wyjaśnieniu istotnych okoliczności sprawy. Uczestnik podkreślił, że nie ma możliwości wydzielenia "toreb na kółkach" i "toreb na kółkach ze stelażem" z towarów objętych prawem ochronnym na znak towarowy graficzny IR-[...], co wykazało postępowanie.

Uczestnik podniósł, że dokonując analizy możliwości wydzielenia podkategorii przez pryzmat celu i przeznaczenia towarów dla oznaczania, których przeznaczony jest znak towarowy graficzny IR-[...], także nie sposób zgodzić się z argumentacją skarżącego, iż uzasadniony jest podział toreb na takie, które służą transportowaniu ciężkich zakupów ze sklepu do domu i odrębnie - na takie, które służą odbywaniu z nimi podróży. Przeznaczeniem produktu w postaci torby jest ułatwienie przenoszenia dóbr i irrelewantna jest kwestia dystansu jaki przebywa użytkownik, gdyż prowadziłoby to do całkowicie niemożliwego do zaakceptowania wniosku, że dystans na jakim będzie wykorzystywana dana torba stanowi cechę towarów (toreb) i co istotne, odbiorcy towarów posiadają świadomość, iż dana torba może być wykorzystywana tylko na krótkim bądź długim dystansie.

Na rozprawie [...] grudnia 2015 r. Sąd oddalił wniosek dowodowy skarżącego.

Ponadto skarżący, uzupełniając swoje stanowisko w sprawie podnosił, że w aktualnej wersji Klasyfikacji Nicejskiej znajdują się następujące pozycje; 1) torby na kółkach, 2) torby na zakupy, 3) torby na zakupy na dwóch kółkach. Ponadto wskazał, że Urząd Patentowy w praktyce akceptował takie pozycje wykazu towarów jak "torby na kółkach". Ponadto w publikacji Urzędu Patentowego "Międzynarodowa Klasyfikacja Towarów i Usług dla celów rejestracji znaków towarowych (Klasyfikacja Nicejska) Część II" z 2002 roku znajduje się w klasie 18 na stronie 222 pozycja "torby na kółkach".

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Kontrolując zaskarżoną decyzję pod kątem powyższych kryteriów Sąd doszedł do przekonania, że skarga zasługuje na uwzględnienie, albowiem przy wydawaniu zaskarżonej decyzji doszło do naruszenia przepisów prawa, skutkującego uwzględnieniem skargi w całości.

Należy w tym miejscu przypomnieć, że Urząd Patentowy oddalił wniosek Norberta Wiśniewskiego o stwierdzenie wygaśnięcia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego graficznego "krata Burberry" o numerze IR. [...] w części dotyczącej towarów zawartych w klasie 18, takich jak: "torby na kółkach i torby na kółkach ze stelażem" gdyż uznał, że istnieje "niemożność wydzielenia towarów takich jak "torby na kółkach, torby na kółkach ze stelażem" z terminu "torby podróżne" oraz obejmującego ten towar terminu: "torby". W konsekwencji organ uznał, że nie ma konieczności badania innych okoliczności sprawy związanych z kwestią rzeczywistego używania spornego znaku przez uprawnionego na terytorium Polski.

Istota rozpatrywanej sprawy sprowadza się zatem do oceny prawidłowości stanowiska Urzędu Patentowego, czy - mając na uwadze treść wniosku oraz zakres ochrony spornego znaku - towary zawarte w klasie 18, a mianowicie; "artykuły podróżne, walizki, torby, torby podróżne, torby turystyczne, torebki podręczne, portfele, portmonetki, torby na ramię, kosmetyczki, kuferki na kosmetyki, aktówki, torby listonoszki i teczki, teczki na organizery, parasole, parasolki, laski, breloki do kluczy i etui na klucze oraz okrycia dla psów" - można wydzielić z tych towarów towary takie jak: "torby na kółkach i torby na kółkach ze stelażem".

W ocenie Sądu stanowisko Urzędu Patentowego jest błędne.

Po pierwsze, Wojewódzki Sąd Administracyjny nie podziela argumentów organu , że przedmiotowy wniosek został sformułowany nieprawidłowo. Sąd uważa, że nie jest trafna koncepcja organu, że jakoby; "częściowe stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego doznaje ograniczeń z uwagi na zasadność stopnia uszczegółowienia towaru objętego wnioskiem, mieszczącego się w terminie - nazwie towaru wymienionej w wykazie towarów chronionego oznaczenia". Zdaniem Sądu taka interpretacja nie wynika z treści art. 171 p.w.p.

Po drugie, zdaniem Sądu rację ma strona skarżąca wywodząc, że stanowisko organu, iż nie ma możliwości wydzielenia z towarów pod nazwą; "torby", towarów takich jak "torby na kółkach" i "torby na kółkach ze stelażem", nie zostało dostatecznie potwierdzone konkretnymi faktami i opartą na tych faktach przekonującą argumentacją prawną. W związku z tym Sąd podzielił argumenty skarżącego, że organ zaniechał rozpatrzenia całości materiału dowodowego zebranego w sprawie, czym naruszył przepisy art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 1 i 3 k.p.a. w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy.

Co prawda godzi się zauważyć, że organ, prezentując powyższe stanowisko uwzględnił orzecznictwo europejskie, jednak błędnie zastosował owo orzecznictwo dla potrzeb oceny przedmiotowego wniosku złożonego przez skarżącego.

Przede wszystkim, przytoczone przez organ orzecznictwo europejskie dotyczyło kwestii używania znaku towarowego w części, nie zaś kwestii metodologii podziału towarów na kategorie i podkategorie. Dlatego też argumentacja organu co do tego, że nie ma możliwości wydzielenia z towarów "torby" towarów takich jak "torby na kółkach" i "torby na kółkach ze stelażem" jest nielogiczna i jako taka nie mogła zostać zaakceptowana przez Sąd.

Należy wziąć pod uwagę, że Sąd Pierwszej Instancji stwierdził w orzecznictwie, że towary mogą być uznane za identyczne, jeśli towary oznaczone wcześniejszym znakiem należą do kategorii bardziej ogólnej, objętej wnioskiem o rejestrację znaku towarowego lub jeśli towary objęte wnioskiem o rejestrację znaku towarowego należą do bardziej ogólnej kategorii objętej wcześniejszym znakiem towarowym (por. m. in. wyrok SPI z 7 września 2006 r. w sprawie T-133/05). Właśnie z taką ogólną kategorią, wskazaną w klasie 18 jako "torby" mamy do czynienia w rozpoznawanej sprawie. Są to bowiem – jak słusznie stwierdził skarżący – bardzo ogólne pojęcia, które mieszczą w sobie bardzo dużo różnych produktów (sygn. akt II GSK 1022/13).

Ponadto , jako to trafnie zostało wykazane przez skarżącego na rozprawie przed Sądem, przeprowadzony przez organ wywód dotyczący braku podstaw dla wydzielania z terminu "torby podróżne" oraz obejmującego ten towar terminu: "torby" takich haseł jak: "torby na kółkach" i "torby na kółkach ze stelażem" nie uwzględnia treści Klasyfikacji Nicejskiej, z której wynika, że znajdują się w niej takie pozycje jak ; "torby na kółkach" "torby na zakupy na kółkach" "torby na zakupy na dwóch kółkach" (por. załącznik do protokołu rozprawy).

Idąc zatem tym tokiem rozumowania nie można w szczególności podzielić oceny organu przyjętej w rozpoznawanej sprawie w stosunku do wniosku złożonego przez skarżącego, że; "uszczegóławianie terminów zawartych w wykazie towarów (w celu częściowego wygaśnięcia prawa) musi odpowiadać podziałom racjonalnym, znajdującym faktyczne lub gospodarcze uzasadnienie. W przeciwnym razie żądanie takie może być odbierane jako sposób nękania uprawnionego, od którego można byłoby domagać się wykazania używania określonego towaru wraz z określonym, lecz nie niezbędnym dodatkiem lub też towaru z określonym (jak w przypadku toreb) zapięciem, kształtem lub kolorem. Przeciwnie, takie działanie organu administracji może być rozumiane jako dążenie do blokowania stronom możliwości wszczęcia i prowadzenia postępowania w sprawie wygaszania znaków towarowych, zwłaszcza w sytuacji gdy - tak jak w niniejszej sprawie - toczy się przeciwko wnioskodawcy postępowanie karne.

Ponownie rozpatrując sprawę Urząd Patentowy będzie miał na względzie powyższe uwagi, jak i argumentację skarżącego zawartą w skardze, by wydać decyzję administracyjną z zachowaniem wymaganych przepisów prawa na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.

Stwierdzając naruszenie wyżej powołanych przepisów, Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i lit. c) p.p.s.a. orzekł jak w sentencji wyroku, postanawiając o kosztach postępowania w oparciu o art. 200 w związku z art. 205 § 2 p.p.s.a.