Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Karol Kiczka Sędziowie: sędzia NSA Piotr Niczyporuk sędzia del. WSA Anna Wesołowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 12 kwietnia 2022 r., sygn. akt II SA/Op 82/22 w sprawie ze skargi V. W. i E. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2022 r. nr [...] w przedmiocie przyznania środków finansowych na utrzymanie domu jednorodzinnego, w którym jest prowadzona zawodowa rodzina zastępcza 1. oddala skargę kasacyjną; 2. oddala wniosek V. W. i E. W. o zasądzenie od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Wyrokiem z 12 kwietnia 2022 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu po rozpoznaniu sprawy ze skargi V. W. i E. W. (Skarżący) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] (Kolegium) z [...] stycznia 2022 r., w przedmiocie przyznania środków finansowych na utrzymanie domu jednorodzinnego, w którym jest prowadzona zawodowa rodzina zastępcza uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty N. (Starosta) z [...] października 2021 r. i zasądził od Kolegium na rzecz Skarżących solidarnie kwotę 497,00 zł (słownie złotych: czterysta dziewięćdziesiąt siedem) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Kolegium zaskarżyło powyższy wyrok skargą kasacyjną w całości na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a, zarzucając mu:

I. naruszenie prawa materialnego (art. 174 pkt 1 p.p.s.a.), tj.:

1. art. 145 § 1 pkt 1 lit a) p.p.s.a. w zw. z art. 83 ust. 2 i 3a ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2022 r. poz. 447), zwanej dalej "ustawą", poprzez jego błędną interpretację i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie przez przyjęcie, że przedmiot rozstrzygnięcia sprowadza się do ustalenia, czy wysokość przyznanych Skarżącym środków finansowych na utrzymanie domu jednorodzinnego, w którym jest prowadzona zawodowa rodzina zastępcza, została przez organy prawidłowo ustalona, podczas gdy przedmiotem rozstrzygnięcia jest kwesta samego przyznania, na podstawie art. 83 ust. 2 lub ust. 3a ustawy, środków finansowych na utrzymanie lokalu mieszkalnego w budynku wielorodzinnym lub domu jednorodzinnego, w wysokości wynikającej z opinii organizatora pieczy zastępczej, którą to opinią organy są związane,

2. art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. w zw, z art. 83 ust. 3a ustawy, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie uznanie, że opinia organizatora pieczy zastępczej nie stanowi przesłanki do odmowy udzielenia rodzinie zastępczej świadczenia na utrzymanie lokalu mieszkalnego ponad przyznaną w opinii kwotę, podczas gdy ustawodawca wskazuje na obligatoryjne przyznanie wnioskowanego świadczenia tylko w przypadku spełnienia wskazanych w art. 83 ustawy przesłanek przebywania w rodzinie zastępczej co najmniej 3 dzieci oraz uzyskanie pozytywnej opinii organizatora pieczy, która to opinia jest wiążąca,

II. naruszenie przepisów postępowania, które to uchybienia mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.), tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit, c) p.p.s.a. w zw. z art. 7, art. 7, art. 77, i art. 107 § 3 k.p.a. oraz zasad ogólnych z art, 8 § 1 i art. 11. k.p.a. poprzez błędne uznanie, że zaskarżona decyzja Kolegium i poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji zostały wydane z naruszeniem ww. przepisów k.p.a. w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez uznanie, że zarówno Starosta jak i Kolegium całkowicie pominęły, że uchwala Zarządu Powiatu w N. z dnia [...] kwietnia 2018 roku, nr [...], w sprawie określenia zasad przyznawania środków na realizację pieczy zastępczej w zakresie istotnym i odnoszącym się do rozpoznawanej sprawy uległa zasadniczej zmianie w 2019 r. uchwałą Zarządu Powiatu w N. z dnia [...] listopada 2019r. Nr [...], zmieniającą uchwalę w sprawie określenia zasad przyznawania środków na realizację pieczy zastępczej, określając w nowy sposób zasady przyznawania rodzinie zastępczej zawodowej pomocy na utrzymanie domu jednorodzinnego, podczas gdy wskazywana uchwala - jako podjęta przez organ wykonawczy powiatu - nie stanowi aktu prawa miejscowego, a stanowi jedynie wewnętrzny regulamin przyznawania pomocy, a ponadto jej treść pozostaje bez wpływu na podjęte rozstrzygnięcie,

Kolegium wniosło o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie skargi, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Opolu oraz zwrot kosztów postępowania według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Skarżący wnieśli o je oddalenie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje :

Stosownie do art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc pod rozwagę z urzędu jedynie nieważność postępowania. W rozpoznawanej sprawie nie zachodzi żadna z okoliczności skutkujących nieważnością postępowania, o jakich mowa w art. 183 § 2 p.p.s.a. i nie zachodzi żadna z przesłanek, o których mowa w art. 189 p.p.s.a., które Naczelny Sąd Administracyjny rozważa z urzędu dokonując kontroli zaskarżonego skargą kasacyjną wyroku.

Przed przystąpieniem do rozpoznania skargi kasacyjnej przypomnieć należy istotę sprawy:

Wnioskiem z [...] października 2021 r. Skarżący zwrócili się do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w N. (dalej: PCPR) o przyznanie środków finansowych na utrzymanie domu jednorodzinnego, w którym jest prowadzona zawodowa rodzina zastępcza, obejmujących: czynsz, opłatę z tytułu najmu, opłaty za energię eklektyczną i cieplną, opał, wodę, gaz, odbiór nieczystości stałych i płynnych, dźwig osobowy, antenę zbiorczą, abonament telewizyjny i radiowy, usługi telekomunikacyjne. W treści wniosku podali, że w lokalu, którego dotyczy wniosek zamieszkuje pięciu wychowanków: Ł. G., J. B., F. J., T. J. i M. J.. Do wniosku dołączono dowody potwierdzające poniesienie wydatków za III kwartał 2021 r. na ten cel wraz z zestawieniem tych wydatków na łączną kwotę 5.813,91 zł.

Organy obu instancji przyznały Skarżącym środki finansowe w wysokości 2.727,00 zł na utrzymanie domu jednorodzinnego, w którym prowadzona jest zawodowa rodzina zastępcza za okres IIl kwartału 2021 r., tj. od dnia 1 lipca 2021 r. do dnia 30 września 2021 r.

Podstawą prawną rozstrzygnięcia organów był art. 39 ust. 1 pkt 1 lit. c, art. 83 ust. 2, ust. 3a i art. 88 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2020 r., poz. 821, dalej "ustawa").

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uchylił rozstrzygnięcie organów obu instancji na podstawie 145 § 1 pkt 1 lit. c oraz art. 135 p.p.s.a. wskazując, że niewyjaśnienie w sposób dostateczny podstawy prawnej wydanych decyzji z uwzględnieniem okoliczności faktycznych sprawy, stanowi o podjęciu rozstrzygnięcia z naruszeniem art. 83 ust. 2 i ust. 3a ustawy w związku z art. 7, art. 77, i art. 107 § 3 k.p.a. Sąd uznał również, że stwierdzone uchybienia przepisów prawa procesowego mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, skoro rzutowały na rozstrzygnięcie oparte na uznaniu administracyjnym, które wymaga ustalenia stanu faktycznego w sposób wszechstronny i zindywidualizowany oraz wyczerpującego wyjaśnienia przesłanek, jakimi kierował się organ, tak aby swoboda uznania organu nie przerodziła się w dowolność. Powyższe stanowiło w ocenie Sądu podstawę do postawienia organom skutecznego zarzutu naruszenia przede wszystkim art. 107 § 3 k.p.a. oraz zasady prawdy obiektywnej i obowiązku wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego (art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a.) oraz zasad ustalonych w art. 8 § 1 i art. 11 k.p.a.

W skardze kasacyjnej podniesione zostały zarówno zarzuty naruszenia przepisów postępowania jak i zarzuty naruszenia prawa materialnego. Powołanie się na obie podstawy kasacyjne obliguje co do zasady rozpoznanie w pierwszej kolejności zarzutów naruszenia przepisów postępowania. Jednak w niniejszej sprawie przed przystąpieniem do ustosunkowania się do zarzutów naruszenia przepisów postępowania konieczne jest odniesienie się do podstawy materialnoprawnej kontrolowanych decyzji a zatem zarzutów naruszenia prawa materialnego.

Z niekwestionowanych okoliczności faktycznych sprawy wynika, że Skarżący pełnią funkcję rodziny zastępczej zawodowej na podstawie umowy zlecenia nr [...] zawartej ze Starostą N. w [...] października 2018 r. Umowa ta w § 13 pkt 1 przewiduje, że w przypadku umieszczenia w rodzinie co najmniej trójki dzieci, zleceniobiorcy przysługuje przyznanie środków finansowych na utrzymanie domu jednorodzinnego do wysokości poniesionych kosztów. Przy czym koszty utrzymania i eksploatacji domu jednorodzinnego obejmują: opłaty za energię elektryczną, opał, wodę, gaz, odbiór nieczystości stałych i płynnych, abonament telewizyjny i radiowy, usługi telekomunikacyjne (jeden numer telefonu oraz Internet) oraz związanym z kosztami eksploatacji. Zgodnie z oświadczeniem z [...] października 2018 r. łączna wysokość ww. kosztów zleceniobiorcy wynosi 909,00 zł miesięcznie (§ 13 pkt 2 umowy). Skarżący zwrócili się do PCR w N. o przyznanie środków finansowych na utrzymanie domu jednorodzinnego, w którym prowadzoną zawodową rodzinę zastępczą, za III kwartał 2021 r. w kwocie 5.813,91 zł.

Organy obu instancji jako podstawę prawną swojego rozstrzygnięcia wskazały m.in. art. 83 ust. 2 i ust. 3a ustawy.

Zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy rodzina zastępcza niezawodowa i zawodowa może otrzymywać środki finansowe na utrzymanie lokalu mieszkalnego w budynku wielorodzinnym lub domu jednorodzinnego w wysokości odpowiadającej kosztom ponoszonym przez rodzinę zastępczą niezawodową albo zawodową na czynsz, opłaty z tytułu najmu, opłaty za energię elektryczną i cieplną, opał, wodę, gaz, odbiór nieczystości stałych i płynnych, dźwig osobowy, antenę zbiorczą, abonament telewizyjny i radiowy, usługi telekomunikacyjne oraz związanym z kosztami eksploatacji, obliczonym przez podzielenie łącznej kwoty tych kosztów przez liczbę osób zamieszkujących w tym lokalu lub domu jednorodzinnym i pomnożenie przez liczbę dzieci i osób, które osiągnęły pełnoletność przebywając w pieczy zastępczej, o których mowa w art. 37 ust. 2, umieszczonych w rodzinie zastępczej wraz z osobami tworzącymi tę rodzinę zastępczą.

Stosownie natomiast do art. 83 ust. 3a ustawy środki finansowe, o których mowa w ust. 2, starosta jest zobowiązany przyznać rodzinie zastępczej zawodowej, w której umieszczono powyżej 3 dzieci i osób, które osiągnęły pełnoletność przebywając w pieczy zastępczej, o których mowa w art. 37 ust. 2, oraz jeżeli potrzeba przyznania tych środków zostanie potwierdzona w opinii organizatora rodzinnej pieczy zastępczej.

Jak słusznie zwrócił uwagę Sąd pierwszej instancji, art. 82 ust. 2 ustawy ma charakter uznaniowy. Prawidłowe zastosowanie owego przepisu wymaga zatem zastosowania zasad uznania administracyjnego, określonych w art. 7 k.p.a. Zgodnie z art. 7 k.p.a. organy administracji publicznej stoją na straży praworządności, (...) podejmują wszelkie czynności niezbędne (...) do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli.

Pojęcia interesu społecznego i słusznego interesu obywateli nie zostały zdefiniowane w k.p.a. Jak zwraca się uwagę w doktrynie, a Sąd kasacyjny stanowisko to w pełni podziela, sposób rozumienia przywołanych w art. 7 k.p.a. uzależniony jest od okoliczności danej sprawy i nie ma charakteru jednolitego czy abstrakcyjnego, niezmiennego (por. H. Knysiak-Sudyka [w:] A. Cebera, J. G. Firlus, A. Golęba, T. Kiełkowski, K. Klonowski, M. Romańska, H. Knysiak-Sudyka, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, wyd. II, Warszawa 2019, art. 7).

Zatem zastosowanie przepisu prawa materialnego, upoważniającego do działania w ramach uznania administracyjnego wymaga sprecyzowania przez organ, jak w realiach danej sprawy rozumie on pojęcia interesu społecznego i słusznego interesu obywateli, następnie wyjaśnienia podjętego rozstrzygnięcia.

W przypadku decyzji uznaniowej wydawanej na podstawie art. 83 ust. 2 ustawy pojęcie interesu społecznego i słusznego interesu obywateli musi być odkodowywane przez pryzmat celów wskazanych wprost przez ustawodawcę w preambule ustawy. Jak z niej wynika, ustawa uchwalona została "dla dobra dzieci, które potrzebują szczególnej ochrony i pomocy ze strony dorosłych (..) dla dobra rodziny, która jest podstawową komórką społeczeństwa oraz naturalnym środowiskiem rozwoju, i dobra wszystkich jej członków, a w szczególności dzieci, w przekonaniu, że skuteczna pomoc dla rodziny przeżywającej trudności w opiekowaniu się i wychowywaniu dzieci oraz skuteczna ochrona dzieci i pomoc dla nich może być osiągnięta przez współpracę wszystkich osób, instytucji i organizacji pracujących z dziećmi i rodzicami."

Przepis art. 82 ust. 3a ma natomiast charakter związany o tyle, że zgodnie z jego brzmieniem starosta obligatoryjnie przyznaje rodzinie zastępczej świadczenie na utrzymanie lokalu mieszkalnego lub domu, gdy spełnione są łącznie trzy przesłanki: 1) rodzina posiada charakter zawodowy, 2) umieszczono w niej więcej niż trójkę dzieci lub osób, o których mowa w art. 37 ust. 3 ustawy, 3) potrzeba przyznania środków zostanie potwierdzona w opinii organizatora rodzinnej pieczy zastępczej.

Kolegium w skardze kasacyjnej prezentuje stanowisko, że organ związany jest opinią organizatora rodzinnej pieczy zastępczej, o której mowa w art. 82 ust. 3a ustawy nie ma zatem możliwości przyznania kwoty innej niż wynikająca z opinii.

Przedstawione przez Kolegium stanowisko prowadzi do wniosku, że przyznanie środków na utrzymanie lokalu mieszkalnego lub domu dla zastępczej rodziny zawodowej, o której mowa w art. 82 ust. 3a ustawy uzależnione jest od opinii organizatora pieczy zastępczej zarówno co do samego przyznania środków jak i co do ich wysokości. O ile zatem decyzje wydawane w trybie art. 83 ust. 2 ustawy podlegałyby kontroli instancyjnej a następnie sądowej co do prawidłowości zastosowania uznania administracyjnego, o tyle kontrola decyzji wydawanych na podstawie art. 83 ust. 3a ustawy byłaby ograniczona wyłącznie do ustalenia czy spełnione zostały warunki dotyczące charakteru rodziny, ilości umieszczonych w niej dzieci lub osób, o których mowa w art. 37 ust. 3 ustawy oraz czy organizator pieczy zastępczej wydał opinię. Taki sposób wykładni przywołanego przez Kolegium przepisu stawiałby zastępcze rodziny zawodowe, w których umieszczono powyżej 3 dzieci i osób, które osiągnęły pełnoletność przebywając w pieczy zastępczej, o których mowa w art. 37 ust. 2 ustawy w sytuacji zupełnej zależności od organizatora pieczy zastępczej.

Stosownie do art. 76 ust. 1 ustawy organizatorem rodzinnej pieczy zastępczej jest jednostka organizacyjna powiatu lub podmiot, któremu powiat zlecił realizację tego zadania na podstawie art. 190 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zadania organizatora pieczy zastępczej mogą być zlecone organizacjom pozarządowym prowadzącym działalność w zakresie wspierania rodziny, pieczy zastępczej lub pomocy społecznej oraz osobom prawnym i jednostkom organizacyjnym działającym na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła [...], stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancji wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności w zakresie wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej lub pomocy społecznej.

W sprawie poddanej kontroli Sądu, organizatorem pieczy zastępczej jest powiatowe centrum pomocy społecznej, którego dyrektor, na podstawie upoważnienia Starosty wydał również decyzję pierwszoinstancyjną. Innymi słowy, w niniejszej sprawie ten sam podmiot wydał opinię, co do zasadności przyznania środków finansowych a następnie decyzję.

Uwzględniając powyższe uwagi, biorąc również pod uwagę cele ustawy, przedstawiona przez Kolegium wykładnia art. 82 ust. 3a ustawy nie gwarantuje ochrony prawnej osobom prowadzącym zawodową rodzinę zastępczą, w której umieszczono powyżej 3 dzieci i osób, które osiągnęły pełnoletność przebywając w pieczy zastępczej, o których mowa w art. 37 ust. 2 ustawy porównywalnej z ochroną przewidzianą w art. 82 ust. 2 ustawy.

Wykładnia taka nie może być zatem uznana za prawidłową,

Sąd kasacyjny zwraca uwagę, że sytuację prawną Skarżących regulują nie tylko przepisy ustawy ale i postanowienia zawartej przez nich umowy zlecenia przewidującej, że w przypadku umieszczenia w rodzinie więcej niż trojga dzieci przysługiwać im będą środki finansowe na utrzymanie domu jednorodzinnego do wysokości pełnych kosztów utrzymania. Zarówno na mocy ustawy jak i umowy Skarżącym przysługuje roszczenie o przyznanie kosztów utrzymania domu do ich pełnej wysokości. Nie tworzy to obowiązku po stronie organu do przyznania zwrotu kosztów w pełnej wysokości. Jak jednak słusznie zwrócił uwagę Sąd pierwszej instancji, decyzja rozstrzygająca o wysokości przyznanego zwrotu kosztów w trybie art. 82 ust. 3a nie może mieć charakteru dowolnego, musi podlegać tym samym rygorom uzasadnienia i wyjaśnienia przesłanek jej podjęcia, co decyzja uznaniowa wydawana na podstawie art. 82 ust. 2 ustawy. Innymi słowy, nawet w przypadku negatywnej opinii organizatora opieki zastępczej organ zobowiązany jest do przeanalizowania wniosku o zwrot kosztów w trybie art. 82 ust. 2 ustawy a następnie uzasadnienia swojego rozstrzygnięcia przy uwzględnieniu wskazań wynikających z art. 7 k.p.a.

W konsekwencji zarzuty naruszenia prawa materialnego uznać należało za niezasadne.

Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wyroku zwrócił uwagę, że Skarżący pełnią funkcję rodziny zastępczej zawodowej na podstawie umowy zlecenia nr [...] zawartej ze Starostą N. w dniu [...] października 2018 r., która ta w § 13 pkt 1 przewiduje, że w przypadku umieszczenia w rodzinie co najmniej trójki dzieci, zleceniobiorcy przysługuje przyznanie środków finansowych na utrzymanie domu jednorodzinnego do wysokości poniesionych kosztów. Przy czym koszty utrzymania i eksploatacji domu jednorodzinnego obejmują: opłaty za energię elektryczną, opał, wodę, gaz, odbiór nieczystości stałych i płynnych, abonament telewizyjny i radiowy, usługi telekomunikacyjne (jeden numer telefonu oraz Internet) związane z kosztami eksploatacji. Łączna wysokość ww. kosztów zleceniobiorcy wynosi 909,00 zł miesięcznie - zgodnie z oświadczeniem z dnia [...] października 2018 r. (§ 13 pkt 2 umowy).

Sąd odnotował również, że zasady przyznawania środków na realizację pieczy zastępczej określa uchwała Zarządu Powiatu w N. z dnia [...] kwietnia 2018 r. Nr [...], której załącznik nr [...] został zmieniony uchwałą tego Zarządu z dnia [...] listopada 2019 r., Nr [...], poprzez określenie w załączniku Nr [...] zasad przyznawania środków finansowych na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem lokalu mieszkalnego w budynku wielorodzinnym lub domu jednorodzinnego, w którym rodzina zastępcza pełni pieczę zastępczą.

Sąd pierwszej instancji słusznie zwrócił uwagę, że decyzja organu pierwszej instancji głównie przedstawia przebieg postępowania przez wskazanie podejmowanych czynności i zgromadzonych dowodów. Starosta nie uzasadnił natomiast swojego stanowiska, co do wzajemnych relacji powołanych przepisów ustawy oraz postanowień uchwały Zarządu Powiatu (w tym jej zmiany) z zapisami umowy z [...] października 2018 r., na którą powoływali się Skarżący ograniczając się tylko do przytoczenia treści opinii organizatora rodzinnej pieczy zastępczej z [...] października 2021 r. (przy czym jak już wskazano w niniejszej sprawie zachodzi tożsamość pomiędzy podmiotem wydającym decyzję i opinię) i do ogólnego podsumowania, że przyznana kwota odpowiada kwocie limitu ustalonego zapisami umowy zlecenia zawartej w dniu [...] października 2018 r., tj. kwoty 909,00 zł, natomiast kwotę przekroczonego limitu wydatków w wysokości 2.584,49 zł w przeliczeniu na jeden miesiąc, tj. 861,50 rodzina zastępcza jest w stanie pokryć w całości ze środków własnych.

Sąd pierwszej instancji słusznie zwrócił również uwagę na niekonsekwencje w decyzji Kolegium, które nie podzieliło stanowiska organu pierwszej instancji, że wysokość wnioskowanego przez strony świadczenia winna być zgodna z postanowieniami ww. umowy wyjaśniając, że uwzględniając jako koszt miesięczny utrzymania domu jednorodzinnego kwotę 909,00 zł miesięcznie organ pierwszej instancji pominął fakt, iż kwota została ustalona na podstawie oświadczenia rodziny zastępczej z dnia [...] października 2018 r. i dotyczy wydatków poniesionych w trzecim kwartale 2018 r. Kolegium zwróciło również uwagę, że organ pierwszej instancji winien urealniać kwotę wydatków ponoszonych na utrzymanie domu, uwzględniając zmieniające się wydatki niezależne od wnioskodawców, np. podwyżki cen energii, opału, wody, wydatki związane z ogrzaniem domu w okresie jesienno-zimowym.

Z drugiej zaś strony Kolegium stwierdziło, że przyznanie środków pieniężnych na pokrycie wydatków mieszkaniowych rodziny zastępczej jest uzależnione od spełnienia dwóch kryteriów, wśród których istotne znaczenie ma opinia organizatora rodzinnej pieczy zastępczej. Uznało też, że gdyby ustawodawca założył, że należy przyznać rodzinie zastępczej środki finansowe w wysokości wynikającej z jej wniosku, beż żadnej kontroli jej sytuacji finansowej, to zbędnym byłoby powoływanie instytucji opiniodawczej, jakim jest organizator rodzinnej pieczy zastępczej. Uwzględniając zatem treści opinii organizatora rodzinnej pieczy zastępczej z dnia [...] października 2021 r., Kolegium uznało, że rodzina zastępcza znajduje się w dobrej kondycji finansowej (miesięczny przychód to 15.548,60 zł), dlatego przyznanie świadczenia na pokrycie kosztów utrzymania domu, w którym mieszkają w wysokości 909,00 zł miesięcznie stanowi znaczące wsparcie. Natomiast pozostałą kwotę w wysokości 861,50 zł miesięcznie, rodzina powinna pokryć z własnych środków, gdyż nie stanowi to znacznego obciążenia dla jej budżetu.

Uwzględniając przedstawioną powyżej wykładnię art. 82 ust. 2 i ust. 3a ustawy, zgodnie z którą decyzja wydana na podstawie art. 82 ust. 3a nie może mieć charakteru dowolnego i podlegać musi tym samym rygorom jeśli chodzi o uzasadnienie co decyzja wydana na podstawie art. 82 ust. 2 ustawy zaś w sytuacji negatywnej opinii organizatora organ rozważyć musi przyznanie świadczenia na pokrycie kosztów utrzymania domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego na podstawie art. 82 ust. 2 ustawy uznać należy, że Sąd pierwszej instancji słusznie ‘doszedł do przekonania, że dokonana przez organy ocena jest niepełna, i nie uzasadnia wystarczająco podjętego rozstrzygnięcia. Czyni to niezasadnym zarzut naruszenia przepisów postępowania objęty punktem II petitum skargi kasacyjnej.

Mając na uwadze powyższe wywody Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 p.p.s.a., oddalił skargę kasacyjną. Uzasadnienie zostało sporządzone stosownie do wymogów określonych w art. 193 zdanie 2 p.p.s.a zgodnie z którym uzasadnienie wyroku oddalającego skargę kasacyjną zawiera ocenę zarzutów skargi kasacyjnej.

Wniosek Skarżących o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego został oddalony z uwagi na złożenie odpowiedzi na skargę kasacyjną z uchybieniem terminu, o którym mowa w art. 179 p.p.s.a.

W niniejszej sprawie pełnomocnik skarżącego kasacyjnie – na podstawie art. 176 § 2 p.p.s.a. – zrzekł się rozprawy, a strona przeciwna w ustawowym terminie nie zawnioskowała o jej przeprowadzenie, stąd też rozpoznanie skargi kasacyjnej nastąpiło na posiedzeniu niejawnym, zgodnie z art. 182 § 2 i 3 p.p.s.a.