Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SNSA Jerzy Solarski Sędziowie WSA Joanna Zdrzałka AWSA Maria Mikolik /spr./ Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 października 2021 r. sprawy ze skargi Gminy Miasto [...] na decyzję Dyrektora Zarządu Zlewni Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w [...] z dnia [...] maja 2021 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości opłaty stałej I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Dyrektora Zarządu Zlewni Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w [...] na rzecz strony skarżącej Gminy Miasto [...] kwotę 580 zł /słownie: pięćset osiemdziesiąt złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

II SA/Rz 1140/21

UZASADNIENIE

Przedmiotem skargi Gminy Miasta [...] (dalej: strona skarżąca, Gmina) reprezentowanej przez radcę prawnego B. N. jest decyzja Dyrektora Zarządu Zlewni w [...] – Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie z siedzibą w [...] (dalej: organ, Dyrektor) z dnia [...] maja 2021r. nr [...], określająca Gminie Miasto [...] opłatę stałą za okres od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. w wysokości 140 zł za odprowadzenie wód opadowych lub roztopowych poprzez wylot do potoku [...].

Jak wynika z akt sprawy, 16 lutego 2021 r. Zarząd Zlewni w [...] informacją roczną nr [...] ustalił Gminie opłatę stałą za odprowadzanie wód opadowych lub roztopowych poprzez wylot do potoku [...]. Organ wskazał, że opłata została obliczona jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, wynoszącej 2.50 zł na dobę za 1 m³/s, czasu wyrażonego w dniach, wynoszącego 365 dni i maksymalnej ilości wód podziemnych, która może być pobrana na podstawie pozwolenia wodnoprawnego w ilości 0.153 m³/s. Organ wskazał, że niniejsza opłata powinna być uiszczona w czterech kwartalnych ratach w wysokości: I kwartał – do dnia 30 kwietnia 2021 r. – 35 zł; II kwartał – do dnia 31 lipca 2021 r. – 35 zł; II kwartał – do dnia 31 października 2021 r. – 35 zł oraz IV kwartał – do dnia 31 stycznia 2022 r. – 35 zł.

Gmina Miasto [...] nie zgodziła się z ustaleniem opłaty rocznej za usługi wodne dla niewybudowanego wylotu kanalizacji deszczowej do potoku [...] i pismem z dnia 16 marca 2021 r. (data wpływu do organu) nr [...] złożyła reklamację. Wniosła o anulowanie ustalonej opłaty stałej za usługi wodne.

W uzasadnieniu wskazała, że zadanie inwestycyjne pod nazwą: "Budowa Zespołu Oświatowego Szkolno-Przedszkolnego przy ul. [...]", objęte decyzją o udzieleniu pozwolenia wodnoprawnego z dnia [...] września 2019r. nr [...] nie zostało zrealizowane.

Po rozpatrzeniu reklamacji, decyzją z dnia [...] maja 2021r. nr [...] Dyrektor Zarządu Zlewni w [...] – Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie określił Gminie roczną opłatę stałą w wysokości 140 zł za odprowadzanie wód opadowych lub roztopowych poprzez wylot do potoku [...].

Organ wskazał, że podstawą wydania decyzji jest art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2021 r., poz. 735; dalej: K.p.a.). Natomiast materialnoprawną podstawę przedmiotowej decyzji stanowi ustawa z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz.U. z 2021 r. poz.624; dalej: P.w.). Jednocześnie ustawą z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2170) do art. 271 został dodany ust. 5a i 5b. Powyższe przepisy weszły w życie 23 listopada 2019 r. W związku z tym, mają one zastosowanie w niniejszej sprawie, dotyczącej określenia wysokości opłaty stałej za rok 2021 r.

Dyrektor wskazał, że od momentu wprowadzenia do obiegu prawnego regulacji z art. 271 ust. 5a P.w. zaistniał ścisły związek pomiędzy okresem obowiązywania pozwolenia wodnoprawnego, a obowiązkiem ponoszenia opłaty stałej. Wyjątkiem od wskazanej powyżej reguły jest dodany na mocy ww. ustawy zmieniającej art. 271 ust. 5b, który nakazuje w pierwszej kolejności rozpoznanie, czy w danym przypadku mamy do czynienia z inwestycją w zakresie obiektów liniowych. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na powyższe pytanie kolejnym krokiem tejże procedury jest ustalenie czy podmiot przystąpił do użytkowania urządzeń wodnych służących do realizacji usług wodnych. Organ zauważył, że Prawo wodne nie zawiera definicji obiektów liniowych. Należy zatem sięgnąć do definicji zawartych w innych aktach prawnych znajdujących się w obiegu prawnym, tj. do art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333). Ponadto art. 271 ust. 5b P.w. wyraźnie odwołuje się do przedsięwzięcia. Definicję tego pojęcia można zaczerpnąć z art. 3 ust. 1 pkt.13 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Z definicji tej wynika, że nawet jeśli realizacja więcej niż jednego przedsięwzięcia i to realizowanego przez różne podmioty - stanowi jedno przedsięwzięcie, pod warunkiem, że są one powiązane technologicznie.

Dyrektor wskazał, że zamierzeniem inwestycyjnym w niniejszej sprawie, co wynika z decyzji o nr [...] z [...] maja 2019r. jest budowa zespołu oświatowego szkolno-przedszkolnego oraz budowa trzech zjazdów z drogi publicznej wraz z przekryciem rowu przydrożnego, budową zbiornika retencyjnego, budową parkingu naziemnego oraz niezbędną infrastrukturą techniczną" na działkach 1526, 1528, 1529, obr. [....] przy ul. [...] w [...]. Dyrektor zwrócił uwagę, że inwestycja będąca przedmiotem niniejszych rozważań została zaszeregowana do "inwestycji celu publicznego" ze względu na budowę zespołu szkolno-przedszkolnego, nie zaś ze względu na przekrycie rowu czy też budowę parkingu. Wszelkie działania, roboty, urządzenia i obiekty są planowane do wykonania ze względu na budowę szkoły - nie na odwrót.

W związku z tym organ uznał, że art. 271 ust. 5b P.w. należy odnieść do całości przedsięwzięcia a nie do jej poszczególnych elementów. Inwestycją w tym przypadku jest bez żadnych wątpliwości budowa zespołu szkolno-przedszkolnego. Wszelkie inne działania, roboty, obiekty, urządzenia są wykonywane ze względu na budowę szkoły. Nie ulega wątpliwości, że nie można zaliczyć takiego obiektu do obiektów liniowych wymienionych w art. 3 pkt 3a Prawa budowlanego. W takim wypadku należy zastosować przepis wynikający z art. 271 ust. 5a P.w., który stanowi, że opłatę stałą ponosi się za okres od dnia, w którym pozwolenie wodnoprawne albo pozwolenie zintegrowane stało się ostateczne do dnia jego wygaśnięcia, cofnięcia lub utraty mocy bez względu na przyczynę.

Organ wyjaśnił również, że decyzja nr [...] obejmuje: pozwolenie na budowę "Zespołu Oświatowego Szkolno-Przedszkolnego wraz z wewnętrznymi instalacjami: wodną, hydrantową, elektryczną, kanalizacji sanitarnej, gazu, centralnego ogrzewania, wentylacji mechanicznej, klimatyzacji, teletechnicznymi oraz budowę parkingu naziemnego, przyłączy do sieci kanalizacji sanitarnej, wodociągowej, doziemną policznikową instalację oświetleniową, przebudowę sieci elektroenergetycznej niskiego napięcia, budowę boisk sportowych wraz z bieżnią i skocznią w dal, budowę pergoli, obiektów małej architektury: ławki, śmietniki, stojaki na rowery, urządzenia placów zabaw, rozbiórkę budynków reakcji indywidualnej" na działce 1528 obr. [....] przy ul. [...] w [...]." Natomiast decyzja nr [...] obejmuje: pozwolenie na budowę "przyłącza kanalizacji deszczowej oraz wykonanie urządzenia wodnego tj. wylotu kanalizacji deszczowej do potoku [...] wraz z odcinkowym ubezpieczeniem tego potoku, budowę zjazdu z drogi publicznej wraz z likwidacją odcinka rowu przydrożnego oraz budowę zjazdu z drogi publicznej wraz z przekryciem rowu przydrożnego (w ramach zadania: Budowa Zespołu Szkolno-Przedszkolnego)" na działkach 1528, 1526,1525/2 obr. [...] przy ul. [...] w [...]."

Z treści tych dokumentów zdaniem organu wynika, że zarówno decyzja nr [...] z [...] października 2019r., jak i decyzja nr [...] z [...] października 2019r. zostały uzyskane w ramach tego samego zadania inwestycyjnego obejmującego budowę Zespołu Oświatowego Szkolno- Przedszkolnego przy ul. [...] w [...]. Znajduje to potwierdzenie w treści decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, która obejmuje swoim zakresem działki 1526, 1528, 1529 obr. [....]. Działka nr ewid. 1525/2 obr. [...], wymieniona została w operacie wodnoprawnym, będącym podstawą wydania pozwolenia wodnoprawnego [...], uzyskanego, jak to ujęto w uzasadnieniu tejże decyzji, w ramach inwestycji pn.: "Opracowanie dokumentacji projektowej robót budowlanych budowy zespołu oświatowego przy ul. [...] w [...] ".

Gmina Miasto [...] reprezentowana przez pełnomocnika radcę prawnego B. N. wniosła skargę na ww. decyzję Dyrektora Zarządu Zlewni w [...] – Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie z [...] maja 2021 r., w której wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz o zwrot kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa dla radcy prawnego według norm przepisanych.

W skardze pełnomocnik strony skarżącej zarzuciła naruszenie przepisów, tj.:

­ art. 7, art. 8 oraz art. 80 K.p.a. w zw. z art. 273 ust. 4 pkt 1 P.w., które miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego sprawy, co doprowadziło do wydania zaskarżonej decyzji uniemożliwiającej realizację zasady pogłębiania zaufania uczestników postępowania do organów administracji publicznej;

­ art. 271 ust. 4 pkt 1 w zw. z art. 268 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 35 ust. 3 pkt 7 P.w., które miało wpływ na wynik sprawy, poprzez błędne przyjęcie, że strona skarżąca korzysta z usługi wodnej, polegającej na odprowadzaniu wód opadowych i roztopowych, co spowodowało uznanie przez organ, że zachodzą przesłanki do nałożenia opłaty stałej na stronę skarżącą i co doprowadziło do wydania zaskarżonej decyzji;

­ art. 271 ust. 5a P.w., poprzez wadliwe uznanie, że opłata stała ustalana jest jedynie na podstawie obowiązującego pozwolenia wodnoprawnego, a nie na podstawie stanu faktycznego sprawy, co doprowadziło do naruszenia zasady zaufania obywatela do państwa i stanowionego prawa, wywodzona z zasady demokratycznego państwa prawa określonej w art. 2 Konstytucji RP.

W uzasadnieniu skargi pełnomocnik strony skarżącej wskazała, że warunkiem pobierania opłaty stałej, jest istnienie otwartych lub zamkniętych systemów kanalizacji deszczowej, służących do odprowadzania opadów atmosferycznych albo systemów kanalizacji zbiorczej w granicach administracyjnych miast. Ustawodawca wyraźnie ograniczył zakres obowiązku uiszczenia opłaty stałej do odprowadzania do wód - wód opadowych lub roztopowych wcześniej już ujętych w określone urządzenia wodne: kanalizacji deszczowej bądź systemy kanalizacji zbiorczej. Wobec powyższego określenie opłaty może nastąpić kiedy wykonany jest system kanalizacji deszczowej, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca, o czym organ był poinformowany, a także posiadał wiedzę na etapie wydawania decyzji o niezrealizowaniu urządzenia do odprowadzania wód.

Pełnomocnik Gminy wskazała również, że woda opadowa spływa po nieruchomości, wsiąkając w grunt, ponieważ inwestycja objęta pozwoleniem na budowę obejmującym budowę Zespołu Oświatowego przy ul. [...] w [...] oraz urządzeń do odprowadzania wód opadowych oraz samego wylotu do potoku [...] nie została zrealizowana.

W odpowiedzi na skargę, Dyrektor Zarządu Zlewni wniósł o jej oddalenie oraz o obciążenie strony skarżącej kosztami postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Rzeszowie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji, a ponadto wskazał, że opłata stała za usługi wodne jest pobierana nie od rzeczywistego korzystania z usług wodnych, lecz za potencjalną możliwość takiego korzystania. Dokonanie rezerwacji zasobów na rzecz jednego podmiotu uniemożliwi udzielenie pozwolenia na rzecz innego podmiotu. Opłata stała jest rekompensatą za tą rezerwację i nie ma tutaj znaczenia, czy podmiot faktycznie korzysta z usługi wodnej, czy też nie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:

Sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, co wynika z art. 1 § i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 137). Zakres tej kontroli wyznacza art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm. – dalej: P.p.s.a.), z którego wynika, że sąd administracyjny rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Decyzja administracyjna podlega uchyleniu, jeśli Sąd stwierdzi naruszenie prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania lub inne naruszenie przepisów postępowania mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a-c P.p.s.a.). Jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach – sąd stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części (art. 145 § 1 pkt 2 P.p.s.a.). W przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1 i 2, sąd stwierdzając podstawę do umorzenia postępowania administracyjnego, umarza jednocześnie to postępowanie (art. 145 § 3 P.p.s.a.).

Po rozpoznaniu skargi w wyżej wskazanych granicach Sad doszedł do przekonania, że skarga zasługuje na uwzględnienie. W ocenie Sądu organ dokonał wadliwej oceny co do tego, że w niniejszej sprawie art. 271 ust. 5b P.w. nie może mieć zastosowania.

Przedmiotem opłaty stałej wymierzonej w oparciu o art. 271 ust. 1 pkt 3 P.w. w niniejszej sprawie była usługa wodna – określona w art. 35 ust. 3 pkt 7 P.w., polegająca na odprowadzaniu wód opadowych i roztopowych poprzez wylot do potoku [...].

Zgodnie z art. 271 ust. 4 pkt 1 P.w., wysokość opłaty stałej za odprowadzanie do wód: wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów atmosferycznych albo systemy kanalizacji zbiorczej w granicach administracyjnych miast - ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, czasu wyrażonego w dniach i określonej w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym maksymalnej ilości wód, wyrażonej w m3/s, odprowadzanych do wód.

Organ przyjął, że opłatę tą należy wymierzyć w oparciu o art. 271 ust. 5a P.w., który przewiduje, że opłatę stałą ponosi się za okres od dnia, w którym pozwolenie wodnoprawne albo pozwolenie zintegrowane stało się ostateczne do dnia jego wygaśnięcia, cofnięcia lub utraty mocy bez względu na przyczynę. Dyrektor Zarządu Zlewni uznał jednocześnie, że nie zachodzą podstawy do zastosowania art. 271 ust. 5b P.w., zgodnie z którym, w przypadku realizacji przedsięwzięcia w zakresie obiektów liniowych, opłatę stałą ponosi się za okres od dnia przystąpienia do użytkowania urządzenia wodnego służącego do realizacji usług wodnych. Z przedstawionymi argumentami przez organ na poparcie tego stanowiska Sąd się nie zgodził.

Należy w pierwszej kolejności wskazać, że pozwolenie wodnoprawne na usługę wodną (odprowadzania wód opadowych i roztopowych do urządzeń wodnych ujętych w system kanalizacji deszczowej) oraz na wykonanie urządzenia wodnego w postaci wylotu do potoku [...] zostało wydane [...] września 2019r. a stało się ostateczne [...] września 2019r. Z kolei przepisy art. 271 ust. 5a i ust. 5b P.w. weszły w życie z dniem 23 listopada 2019r., na mocy art. 1 ustawy z dnia 11 września 2019r. o zmianie ustawy - Prawo wodne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2170). Niemniej jednak z uwagi na fakt, że przedmiotowa opłata stała dotyczy okresu od 1 stycznia do 31 grudnia 2021r., należy przy wymierzaniu opłaty stałej za ten okres odnieść się do treści art. 271 ust 5a i ust. 5b P.w.

Organ II instancji uznał, że art. 271 ust. 5b P.w. należy odnieść do całości realizowanej inwestycji a nie do poszczególnych jej elementów. Dyrektor uznał za kluczowe to, że wylot kanalizacji deszczowej, poprzez który ma być realizowana przedmiotowa usługa wodna jest elementem przedsięwzięcia polegającego na budowie zespołu szkolno – przedszkolnego. Świadczyć ma o tym wydanie jednej decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Jednocześnie organ zdaje się pomijać, że budowa ww. wylotu, wraz z budową przyłącza kanalizacji deszczowej i zjazdów z drogi publicznej jest przedmiotem odrębnej decyzji z [...] października 2019r. o udzieleniu pozwolenia na budowę i stanowi przedmiot odrębnej realizacji, o czym świadczy zawiadomienie z 12 stycznia 2021r. o przystąpieniu do robót budowlanych. Organ II instancji uzasadniając konieczność oceny budowy przedmiotowego wylotu łącznie z budową zespołu szkolno – przedszkolnego odwoływał się do definicji przedsięwzięcia na gruncie art. 3 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (t.j. Dz. U. z 2021r., poz. 247). W ocenie Sądu tego rodzaju argumentacja nie jest adekwatna na gruncie niniejszej sprawy. O sposobie i okresie, za który należy naliczać opłatę stałą decydować powinny przepisy ustawy Prawo wodne. Odwoływanie się do regulacji z ww. ustawy nie jest zasadne, gdyż sposób naliczania opłaty stałej został wyczerpująco uregulowany w ustawie Prawo wodne. Jak stanowi art. 271 ust. 5b P.w., w przypadku realizacji przedsięwzięcia w zakresie obiektów liniowych, opłatę stałą ponosi się za okres od dnia przystąpienia do użytkowania urządzenia wodnego służącego do realizacji usług wodnych.

W niniejszej sprawie opłata stała ma być naliczona za odprowadzanie wód opadowych i roztopowych przez wylot, który jak podnosi Skarżąca – nie został jeszcze wykonany. Dla Skarżącej została wydana decyzja z [...] października 2019r., nr [...], udzielająca pozwolenia budowlanego na budowę przyłącza kanalizacji deszczowej oraz wykonanie urządzenia wodnego – tj. wylotu kanalizacji deszczowej do potoku [...] wraz z odcinkowym ubezpieczeniem tego potoku oraz na budowę zjazdu z drogi publicznej wraz z likwidacją odcinka rowu przydrożnego oraz budowy zjazdu z drogi publicznej wraz z przykryciem rowu przydrożnego. Skarżąca w toku postępowania przedstawiła zawiadomienie z 12 stycznia 2021r. o zamiarze rozpoczęcia ww. inwestycji, z planowanym terminem jej zakończenia do końca lipca 2022r. Jak podnosi Skarżąca, obecnie sporne wyloty nie zostały zrealizowane i strona za ich pomocą nie odprowadza żadnych wód a tym samym nie korzysta z usługi wodnej, objętej pozwoleniem wodnoprawnym.

Przepis art. 271 ust. 5b P.w. określa okres ponoszenia opłaty stałej za realizację usługi wodnej za pomocą urządzenia wodnego w przypadku realizacji przedsięwzięcia w zakresie obiektów liniowych. Wątpliwości nie budzi, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z urządzeniem wodnym, którym jest wylot kanalizacji deszczowej – zgodnie z art. 16 pkt 65 lit. f P.w. Za pomocą tegoż urządzenia wodnego ma być realizowana usługa wodna – określona wprost w art. 35 ust. 3 pkt 7 P.w. Przesłankę realizacji przedsięwzięcia w zakresie obiektu liniowego należy rozumieć w ten sposób, że jest ona spełniona gdy realizowane przedsięwzięcie – polegające na utworzeniu urządzenia wodnego funkcjonuje w zakresie obiektu liniowego (por. wyrok WSA w Rzeszowie z 7 września 2021r., II SA/Rz 770/21). Wątpliwości nie powinno budzić, że urządzenie wodne, jakim jest wylot kanalizacji deszczowej funkcjonuje w ramach obiektu liniowego, jakim jest kanalizacja deszczowa.

Wprawdzie w ustawie Prawo wodne nie ma definicji pojęcia "obiektów liniowych", lecz pojęcie to zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 3a ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333, ze zm.). Zgodnie z tym przepisem obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa. Uwzględniając, że istotnym parametrem obiektu liniowego jest jego długość, należy stwierdzić, że kanalizację deszczową należy uznać za taki obiekt. Podkreślić należy, że składa się ona z różnorodnych elementów (przewodów kanalizacyjnych z uzbrojeniem i urządzeniami, którymi odprowadzane są wody opadowe), połączonych ze sobą w taki sposób, aby zgodnie z wymogami techniki, nadawały się do określonego użytku, to jest do odprowadzania wód opadowych i roztopowych z danego terenu. Należy więc przyjąć, że wylot kanalizacji deszczowej jest elementem tej sieci. Wylot taki nie jest urządzeniem niezależnym od prowadzącej do niego sieci kanalizacji deszczowej, gdyż nie może funkcjonować bez tej sieci (tak wyrok WSA w Olsztynie z 30 marca 2021r., II SA/Ol 138/21).

Zatem uwzględniając treść art. 16 pkt 65 lit. f P.w. (wylot kanalizacji deszczowej – jako urządzenie wodne), jak również art. 35 ust. 3 pkt 7 P.w. (usługi wodne tj. odprowadzanie wód opadowych lub roztopowych do wód lub do urządzeń wodnych - ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej) należy stwierdzić, że w sytuacji gdy pozwoleniem wodnoprawnym udzielono zgody na wykonanie urządzenia wodnego - wylotu kanalizacji deszczowej, to zastosowanie znajdzie art. 271 ust. 5b P.w. Skarżąca dysponuje bowiem pozwoleniem wodnoprawnym z 5 września 2019r., zarówno na wykonanie wylotu kanalizacji deszczowej (pkt I pozwolenia), jak i na usługi wodne – polegające na odprowadzaniu wód opadowych i roztopowych poprzez ww. wylot (pkt IV pozwolenia). Skoro urządzenie wodne – w postaci wylotu kanalizacji deszczowej ma w założeniu funkcjonować w ramach obiektu liniowego - kanalizacji deszczowej z tego powodu opłata stała powinna być naliczana w myśl art. 271 ust. 5b P.w.. tj. od momentu przystąpienia do użytkowania tego urządzenia wodnego.

W związku z powyższym organ II instancji – rozpoznając sprawę ponownie obowiązany będzie uwzględnić przedstawioną powyżej wykładnię art. 271 ust. 5b P.w. a następnie dokonać ustaleń spełniających wymogi art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. co do określenia momentu przystąpienia do użytkowania urządzenia wodnego. Jak wynika z akt sprawy Skarżąca zgłosiła dopiero zamiar przystąpienia do realizacji przedsięwzięcia obejmującego budowę ww. wylotu a zakończenie robót budowlanych w tym zakresie planowane jest na koniec lipca 2022r.

W związku z powyższym, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i lit. c P.p.s.a., Sąd uchylił zaskarżoną decyzję. Sąd na podstawie art. 200 i art. 205 § 2 P.p.s.a. zasądził zwrot kosztów postępowania w wysokości 580 zł, na które składa się wpis od skargi w wysokości 100 zł oraz wynagrodzenie dla pełnomocnika – radcy prawnego w wysokości 480 zł stosownie do § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018r., poz. 265 ze zm.).