Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski Sędziowie: Sędzia WSA Ewa Kamieniecka (sprawozdawca) Asesor WSA Marta Pająkiewicz-Kremis po rozpoznaniu w Wydziale IV na posiedzeniu niejawnym w dniu 7 grudnia 2021 r. sprawy ze skargi Fundacji A z siedzibą we W. na uchwałę Zarządu Powiatu T. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie rozstrzygnięcia otwartego konkursu ofert na powierzenie realizacji zadania publicznego w zakresie prowadzenia dwóch punktów z przeznaczeniem na udzielanie nieodpłatnej pomocy prawnej oraz świadczenie nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego na terenie Powiatu T. w 2020 r. I. uchyla zaskarżoną uchwałę, II. zasądza od Zarządu Powiatu T. na rzecz Fundacji A z siedzibą we W. kwotę 300 (słownie: trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uchwałą z dnia [...] Nr [...] wydaną na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. 2019 poz. 511), art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015r. o nieodpłatnej pomocy prawnej oraz edukacji prawnej (Dz.U. 2019 poz. 294) oraz art. 15 ust 2h ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. 2019 poz. 688) , Zarząd Powiatu T. ogłosił rozstrzygnięcie otwartego konkursu ofert na powierzenie organizacji pozarządowej lub innemu podmiotowi określonemu w ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 roku o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. 2019 poz. 688) realizacji zadania publicznego w zakresie prowadzenia dwóch punktów z przeznaczeniem na udzielanie nieodpłatnej pomocy prawnej oraz świadczenie nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego na terenie Powiatu T. w 2020 roku. W § 1 tej uchwały postanowiono: " Po rozpatrzeniu ofert złożonych w konkursie na realizację zadania publicznego w 2020 roku z zakresu nieodpłatnej pomocy prawnej i świadczenia nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego oraz po uwzględnieniu opinii Komisji Konkursowej powierza się wykonanie zadania publicznego wraz z udzieleniem dotacji na finansowanie jego realizacji w zakresie prowadzenia dwóch punktów z przeznaczeniem na udzielanie nieodpłatnej pomocy prawnej oraz świadczenie nieodpłatnego poradnictwa na terenie Powiatu T. w 2020 roku niżej wymienionej organizacji pozarządowej: 1) nazwa i adres organizacji: Stowarzyszenie B, ul. [...], [...] – [...]., 2) nazwa zadania: "Prowadzenie dwóch punktów z przeznaczeniem na udzielanie nieodpłatnej pomocy prawnej oraz świadczenie nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego na terenie Powiatu T. w 2020 roku", 3) kwota dotacji: 128 040,00 złotych brutto. W § 2 tej uchwały jej wykonanie powierzono Przewodniczącemu Zarządu Powiatu T. Zgodnie z § 3 uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

W skardze na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu Fundację A we W. (dalej: strona skarżąca, Fundacja) domagała się stwierdzenia nieważności tej uchwały i zasądzenia od organu na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania sądowo-administracyjnego. Skarga oparta została na zarzutach naruszenia:

1) art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie przez przyjęcie:

- identycznej oceny punktowej (8) oferty Stowarzyszenia B oraz oferty Fundacji A (pomimo skali od 0 do 10 punktów) pod względem kryterium "koszt realizacji" i bez zastosowania obiektywnego miernika pozwalającego na różnicowanie punktacji;

- identycznej oceny punktowej (8) oferty Stowarzyszenia B oraz oferty Fundacji A (pomimo skali od 0 do 10 punktów) pod względem kryterium "wysokość finansowego wkładu własnego, wiarygodność wkładu własnego" i bez zastosowania obiektywnego miernika pozwalającego na różnicowanie punktacji;

- wyższej lub identycznej oceny punktowej (9 lub 8) oferty Stowarzyszenia B oraz oferty Fundacji A (pomimo skali od 0 do 10 punktów) pod względem kryterium "doświadczenie Oferenta w realizacji podobnych zadań" i bez zastosowania obiektywnego miernika pozwalającego na różnicowanie punktacji oraz jej weryfikację;

2) art. 15 ust. 1 pkt 5 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie przez przyjęcie maksymalnej oceny punktowej (10 punktów w skali od 0 do 10 pkt) dla oceny dotychczasowej współpracy Stowarzyszenia B z administracją publiczną, rzetelne oraz terminowe wykonywanie i rozliczanie zadań zleconych w latach ubiegłych, a niższą (obniżoną bez uzasadnienia) ocenę punktową (8) oferty Fundacji A,

3/ art. 13 ust. 2 pkt 6 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie przez niedookreślenie w ogłoszeniu konkursowym kryteriów oceny ofert, uniemożliwiające obiektywną weryfikację oceny, a przez to dokonywanie przez organ oceny dowolnej i arbitralnej .

Ponadto strona skarżąca podniosła zarzut zastosowania kryterium "wysokości finansowego wkładu własnego" wbrew ustawie, która dla formy, jaką jest "powierzenie" nie przewiduje możliwości zastosowania takiego kryterium oraz zastosowanie wieloczłonowego i złożonego kryterium pod nazwą "spójny harmonogram planowanych dyżurów adwokatów i radców prawnych, miejsce, szczegółowy opis zadania spójny z kosztorysem" w sytuacji gdy "miejsce" dyżurów nie było w ogóle określone w ogłoszeniu konkursowym.

W uzasadnieniu skargi Fundacja wywodziła, że zaskarżony akt został wydany przez organ samorządu terytorialnego (zarząd powiatu) w sprawie z zakresu administracji publicznej, której przedmiotem było rozstrzygnięcie otwartego konkursu na powierzenie prowadzenia punktów nieodpłatnej pomocy prawnej, o których mowa w ustawie z dnia 5 sierpnia 2015 r. o nieodpłatnej pomocy prawnej i edukacji prawnej. Skarżąca jako uczestnik konkursu ma interes prawny w zaskarżeniu tego aktu na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, gdyż z powodu istotnego naruszenia prawa, oferta skarżącej została wadliwie oceniona (zaniżona ocena) nie zostało jej powierzone prowadzenie punktów nieodpłatnej pomocy prawnej i nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o nieodpłatnej pomocy prawnej i o edukacji prawnej.

Według skarżącej Fundacji organ naruszył art. 13 ust. 2 pkt 6 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie przez niedookreślenie w ogłoszeniu konkursowym kryteriów oceny (kryteriów stosowanych przy wyborze) ofert, uniemożliwiając obiektywną weryfikację oceny, a przez to dokonywanie przez komisję opiniującą/organ oceny dowolnej i arbitralnej. Zdaniem skarżącej rozumienie i implementacja kryteriów stosowanych przy wyborze ofert w tym przypadku nie powinno odbiegać od tego, w jaki sposób jest pojmowane na gruncie ustawy o zamówieniach publicznych (czego wymaga spójność systemowa prawa), ponieważ w jednym i drugim przypadku rzecz idzie o wydatkowanie środków publicznych. Na gruncie zamówień publicznych kryteria oceny powinny być precyzyjne i dookreślone, tak aby eliminować arbitralność rozstrzygania. Tego warunku nie spełnia ogłoszenie otwartego konkursu na realizację zadania publicznego stanowiące załącznik do uchwały nr 41/2019 z dnia 31 października 2019 r., operując frazesami w stylu "koszt realizacji" czy też "doświadczenie Oferenta w realizacji podobnych zadań" bez podania obiektywnych mierników tych kryteriów. Taki patologiczny sposób oceny oferty jest w wydaniu komisji/zarządu powiatu t. systematyczny, umożliwiający ustawienie pozytywnego rozstrzygnięcia zawsze (począwszy od roku 2016, 2017, 2018, 2019) na Stowarzyszenie B, a nigdy na inną konkurującą ofertę.

Zarząd Powiatu T. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie o jej oddalenie. W pierwszej kolejności organ wskazał, że pomimo podpisania wniesionej skargi przez radcę prawnego J. B. do skargi nie załączono dokumentu pełnomocnictwa. Według organu podmiot skarżący reprezentowany jest przez J. B., pełniącego funkcję Prezesa Zarządu skarżącej Fundacji. Ponadto organ wniósł o dopuszczenie dowodu z wystąpienia pokontrolnego z dnia [...] nr [...] na okoliczność wcześniejszej weryfikacji i braku zastrzeżeń do procesu wyłaniania ofert, w szczególności stosowanych kryteriów.

Organ podniósł, że podstawą rozstrzygnięcia były ustalenia poczynione przez powołaną w celu weryfikacji złożonych ofert komisję konkursową w 4 - osobowym składzie. Przedmiotowa skarga złożona przez jeden z biorących udział w konkursie podmiotów stanowi jedynie zastrzeżenia do oceny merytorycznej złożonych ofert, dokonanej przez komisję konkursową. Skarga przyjmuje zatem charakter trybu odwoławczego, niedopuszczalnego w niniejszej sprawie z uwagi na jego nieokreślenie w ustawie o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. W ocenie organu, zaskarżona uchwała w sprawie rozstrzygnięcia otwartego konkursu ofert na powierzenie organizacji pozarządowej lub innemu podmiotowi określonemu w ustawie o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie realizacji zadania publicznego w zakresie prowadzenia dwóch punktów z przeznaczeniem na udzielenie nieodpłatnej pomocy prawnej oraz świadczenie nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego na terenie Powiatu T. w 2020 r. została wydana zgodnie z przewidzianym trybem, przez organ do tego powołany i po przeprowadzeniu stosownej procedury. Również uchwała o ogłoszeniu otwartego konkursu ofert na powierzenie organizacji pozarządowej lub innemu podmiotowi określonemu w ustawie o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie realizacji zadania publicznego w zakresie prowadzenia dwóch punktów z przeznaczeniem na udzielenie nieodpłatnej pomocy prawnej oraz świadczenie nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego na terenie Powiatu T. w 2020 r. została wydana zgodnie z przewidzianym trybem, na podstawie właściwych przepisów i wytycznych sformułowanych na podstawie dotychczasowego funkcjonowania punktów nieodpłatnych porad prawnych. Kilkukrotnie dotychczas procedura powierzania realizacji zadania publicznego, jak i realizacja samego zadania w Powiecie podlegały ocenie organu nadzoru.

Postępowanie konkursowe prowadzone było w oparciu o ustawę z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Zgodnie z art. 15 ust. 2a ww. ustawy, Zarząd Powiatu ogłaszając otwarty konkurs ofert powołał komisję konkursową w celu opiniowania złożonych ofert, natomiast w skład komisji konkursowej weszli przedstawiciele Zarządu Powiatu jako organu wykonawczego. Zgodnie z uchwałą Zarządu Powiatu nr [...] z dnia [...] przyjęto wskazane w niej kryteria oceny złożonych ofert i wyboru jednej z ofert , ustalone na podstawie art. 15 ust 1 pkt. 1-6 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Komisja konkursowa w pierwszej kolejności przystąpiła do ustalenia spełnienia przez złożone oferty wymagań formalnych, który umożliwiały przystąpienie do oceny merytorycznej złożonych ofert. W zakresie oceny merytorycznej złożonych ofert, komisja konkursowa posiłkowała się wytycznymi zawartymi w ogłoszeniu o otwartym konkursie na realizację zadania publicznego. Podstawą rozstrzygnięcia i wydania zaskarżonej uchwały była rekomendacja Komisji Konkursowej poprzedzona wszechstronną weryfikacją złożonych ofert.

Zdaniem organu, postępowanie zmierzające do wyłonienia najkorzystniejszej oferty, jak również sama treść uchwały w sprawie rozstrzygnięcia otwartego konkursu ofert na powierzenie organizacji pozarządowej lub innemu podmiotom określonemu w ustawie o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie realizacji zadania publicznego w zakresie prowadzenia dwóch punktów z przeznaczeniem na udzielenie nieodpłatnej pomocy prawnej oraz świadczenie nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego na terenie Powiatu T. w 2020 r. nie zostało obarczone jakimkolwiek naruszeniem prawa, ponieważ organ podejmował działania w oparciu i na podstawie obowiązujących przepisów prawa. Ponadto w ocenie organu, ewentualne zastrzeżenia dotyczące merytorycznej oceny złożonych ofert winny być rozstrzygane w formie nadzoru prawnego Wojewody lub nadzoru finansowego Regionalnej Izby Obrachunkowej. Organ nadzoru dwukrotnie przeprowadził kontrole, których przedmiotem było przygotowanie organizacyjne Powiatu do wykonania zadania. W toku czynności kontrolnych organ nadzoru zweryfikował prawidłowość przeprowadzenia otwartych konkursów ofert, w celu wyłonienia organizacji pozarządowej, która poprowadzi punkt nieodpłatnej pomocy prawnej w latach 2016, 2017 i 2018, w szczególności w zakresie kryteriów stosowanych podczas wyłaniania ofert, a kwestionowanych przez skarżącego w niniejszej skardze. W wyniku kontroli stwierdzono, że postępowania konkursowe zostały przeprowadzone oraz udokumentowane prawidłowo.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, postanowieniem z dnia 8 lipca 2020 r. sygn.. akt IV SA/Wr 26/20 odrzucił skargę Fundacji. W ocenie WSA konkurs ogłoszony przez Zarząd Powiatu mający wyłonić organizacje pozarządową w celu realizacji zadań publicznych w zakresie nieodpłatnej pomocy prawnej nie ma charakteru postępowania administracyjnego, w wyniku którego wydaje się akt podlegający kontroli sądowoadministracyjnej. Informacja zarządu (organu kolegialnego ) o wyniku otwartego konkursu materializuje się w formie uchwały , która potwierdza jedynie fakt wyboru oferty i wyłonienia organizacji pozarządowej. W drodze analizowanej uchwały zarząd powiatu nie wpływa w sposób władczy na obowiązki lub uprawnienia innych podmiotów. Żaden bowiem przepis prawa nie gwarantuje skarżącej Fundacji, że jej oferta zostanie wybrana. Natomiast ustawa o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie nie zawiera przepisu szczególnego w rozumieniu art. 3 § 3 p.p.s.a., przewidującego sądową kontrolę. Ustawa ta nie zawiera przepisu, który stanowiłby podstawę materialnoprawną do wydawania w toku procedury konkursowej przez organ administracji publicznej ogłaszający konkurs, czy też powołaną przez niego komisję konkursową, decyzji administracyjnych czy innych aktów lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Oceniana uchwała nie stanowi również aktu z art. 3 § 2 pkt 6 p.p.s.a., którego zastosowanie wymaga, by akt został podjęty w sprawie z zakresu administracji publicznej.

Po rozpoznaniu skargi kasacyjnej Fundacji, Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 22 marca 2021 r. sygn.. akt III OSK 3818/21 uchylił zaskarżone postanowienie. Sąd drugiej instancji powołał się na stanowisko, które zajął Trybunał Konstytucyjny w wyroku 15 grudnia 2020 r. sygn. akt SK 12/20, wskazując w nim, że "Art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325), rozumiany w ten sposób, że nie obejmuje rozstrzygnięcia organu władzy publicznej w przedmiocie otwartego konkursu ofert na realizację zadania publicznego, rozpisanego w trybie przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1057), jest niezgodny z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej" oraz że "Art. 3 § 2 pkt 8 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, rozumiany w ten sposób, że nie dotyczy bezczynności organu władzy publicznej odnośnie do rozstrzygnięcia w przedmiocie otwartego konkursu ofert na realizację zadania publicznego, rozpisanego w trybie przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, jest niezgodny z art. 45 ust. 1 Konstytucji". Skoro Trybunał wskazał, iż od rozstrzygnięć organu władzy publicznej w przedmiocie otwartego konkursu ofert na realizację zadania publicznego, a także w razie bezczynności tego organu po ogłoszeniu konkursu, zainteresowanym podmiotom przysługuje stosowna skarga do sądu administracyjnego, to za błędne należało uznać stanowisko Sądu pierwszej instancji przyjmujące, że w przedmiotowej sprawie należało odrzucić skargę z uwagi na brak kognicji sądu administracyjnego w sprawie.

W piśmie procesowym z dnia 16 listopada 2021 r. strona skarżąca zauważyła, że Stowarzyszenie B nie wypełniło pola oferty VII.6, w związku z czym oferta winna zostać odrzucona. Ponadto w ogłoszeniu konkursowym wskazano, że konkurs dotyczy prowadzenia dwóch punktów nieodpłatnej pomocy prawnej, natomiast w załączniku do ogłoszenia podano, że chodzi o prowadzenia dwóch punktów nieodpłatnej pomocy prawnej, świadczenie nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego. Zgodnie z przepisami, powiat ma obowiązek ogłosić otwarty konkurs na powierzenie prowadzenia jednego punktu (całego) na udzielanie nieodpłatnej pomocy prawnej i jednego punktu (całego) na świadczenie nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego i nie mogą to być dwa punkty mieszane. Powiat tak nie uczynił, postępując niezgodnie z przepisami ustawy. Poza tym, w ogłoszeniu konkursowym nie wskazano adresów lokali, w których planuje się dyżury. Brak też wskazania godzin, w jakich te lokale mogą być dostępne do świadczenia pomocy, w ramach których spełniony byłby warunek świadczenia w punkcie co najmniej 4 – godzinnego dyżuru dziennie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.), dalej p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na inne niż określone w pkt 1 – 3 (decyzje administracyjne, postanowienia) akty lub czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczące uprawnień lub obowiązków, wynikających z przepisów prawa (...).

Sąd, uwzględniając skargę na akt lub czynność, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4, uchyla ten akt (...) albo stwierdza bezskuteczność czynności.

Przedmiotem skargi w rozpatrywanej sprawie jest uchwała Zarządu Powiatu T. z dnia [...] nr [...] w sprawie rozstrzygnięcia otwartego konkursu ofert na powierzenie realizacji zadania publicznego w zakresie prowadzenia dwóch punktów z przeznaczeniem na udzielanie nieodpłatnej pomocy prawnej oraz świadczenie nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego na terenie.Powiatu T. w 2020 r.

Trybunał Konstytucyjny w wyroku [...] sygn. akt [...], po rozpoznaniu skargi konstytucyjnej Fundacji orzekł w punkcie 1, że "Art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325), rozumiany w ten sposób, że nie obejmuje rozstrzygnięcia organu władzy publicznej w przedmiocie otwartego konkursu ofert na realizację zadania publicznego, rozpisanego w trybie przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1057), jest niezgodny z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej".

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego wszczęcie, przeprowadzenie oraz rozstrzygnięcie otwartego konkursu ofert na realizację zadania publicznego, o którym mowa w art. 13 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, niewątpliwie stanowi przejaw władczego działania organów administracji publicznej. Końcowy wynik postępowania konkursowego (tj. wybranie konkretnej oferty, niedokonanie wyboru, unieważnienie konkursu) jednostronnie kształtuje sytuację prawną oferentów. Okoliczność, że samo postępowanie konkursowe jest prowadzone na podstawie przepisów ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, a nie przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256, ze zm.), nie odbiera aktom wydanym w przedmiocie rozstrzygnięcia konkursu, charakteru rozstrzygnięcia organów administracji publicznej w rozumieniu art. 184 zdanie pierwsze Konstytucji. Nie sposób bowiem nie zauważyć, że treść przedmiotowych aktów jest adresowana do oferentów. Akty te wydane w następstwie przeprowadzenia konkursu nie mają charakteru aktów wydawanych w sferze wewnętrznej administracji. Już sama redakcja art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. świadczy o tym, że ustawodawca dążył do objęcia kognicją sądów administracyjnych jak najszerszej kategorii aktów i czynności z zakresu administracji publicznej. Procedura wprowadzona w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. ma na celu ochronę praworządności, a środek prawny w postaci skargi do sądu administracyjnego jest jednym z instrumentów gwarantujących jej ochronę. Rozstrzygnięcia konkursów, o których mowa w art. 13 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, stanowią akty przesądzające w sposób władczy kwestię rozdysponowania środków publicznych na realizację zadań zleconych, a zatem nie są to akty (zdarzenia) prawnie irrelewantne; przeciwnie - dotyczą sfery finansów publicznych (a więc gospodarowania środkami finansowymi, których źródłem są w szczególności podatki i inne daniny publiczne). Po stronie oferentów tworzą zatem prawo do skutecznego domagania się (z prawem do sądu włącznie), by właściwe organy władzy publicznej przeprowadzające postępowanie konkursowe działały zgodnie z prawem.

TK zauważył, że w ustawie o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie brak jest przepisu wyraźnie wyłączającego wniesienie skargi do sądu administracyjnego na rozstrzygnięcie konkursu ofert;

W związku z powyższym Trybunał stwierdza, że postępowanie konkursowe, o którym mowa w art. 13 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, ma charakter "sprawy" w rozumieniu art. 45 ust. 1Konstytucji. Tym samym interpretacja (wykładnia) art. 3 §2 pkt 4 p.p.s.a. wyłączająca kontrolę rozstrzygnięć organów administracji publicznej, wydanych w następstwie przeprowadzenia konkursu, sprawowaną przez niezależny sąd administracyjny, podważa konstytucyjne prawo do sądu.

W ocenie Sądu, skoro zaskarżona uchwała podlega kontroli sądu administracyjnego, to niezwykle istotne jest prawidłowo sporządzone uzasadnienie do uchwały. Uzasadnienie uchwały spełnia zasadniczą rolę w procesie kontroli zaskarżonego rozstrzygnięcia, umożliwiając poznanie motywów, którymi kierował się organ, podając rozstrzygnięcie konkursu ofert w sprawie powierzenia organizacji pozarządowej realizacji zadania publicznego.

Należy dostrzec, że uchwała stanowi władczą formę realizacji przez zarząd powiatu kompetencji z art. 32 ustawy o samorządzie powiatowym i to na jej podstawie zarówno strona, jak i sąd administracyjny powinni poznać powody wyboru tej czy innej organizacji pozarządowej do realizacji zadania publicznego. Uwzględniając charakter prawny uchwały o powierzeniu realizacji zadania publicznego obowiązek taki należy wyprowadzić bezpośrednio z przepisu art. 2 Konstytucji RP, statuującego zasadę demokratycznego państwa prawnego.

Tymczasem Zarząd Powiatu w ogóle nie sporządził uzasadnienia do zaskarżonej uchwały. Uniemożliwiło to poznanie, zarówno stronie skarżącej, jak i sądowi administracyjnemu, motywów, którymi kierował się Zarząd Powiatu, powierzając wykonywanie zadania publicznego Stowarzyszeniu B. Zapewne Zarząd Powiatu kierował się ilością punktów przyznanych podmiotom, biorącym udział w konkursie przez Komisję Konkursową. Z załącznika numer [...] do protokołu nr [...] z dnia [...] z posiedzenia członków Komisji Konkursowej wynika, że Stowarzyszenie B otrzymało 184 punkty, a skarżąca Fundacja 175 punktów. Jest to suma punktów uzyskanych przez oceniane podmioty od poszczególnych członków Komisji Konkursowej, wynikająca z arkuszy oceny merytorycznej oferty przez członka Komisji Konkursowej. Również z arkuszy oceny merytorycznej oferty oraz z protokołu z posiedzenia członków Komisji Konkursowej i załącznika nr [...] do tego protokołu nie wynika, z jakich względów poszczególni oferenci otrzymali przyznaną liczbę punktów z tytułu wymienionych w arkuszu kryteriów oceny.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o nieodpłatnej pomocy prawnej oraz edukacji prawnej organizację pozarządową wyłania się corocznie w otwartym konkursie ofert, o którym mowa w ustawie dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, przeprowadzanym jednocześnie na powierzenie prowadzenia punktów przeznaczonych na udzielanie nieodpłatnej pomocy prawnej lub świadczenie nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego. W skład komisji konkursowej, o której mowa w tej ustawie, może wchodzić dodatkowo przedstawiciel wojewody.

Natomiast stosownie do art. 13 ust. 2i ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie każdy, w terminie 30 dni od dnia ogłoszenia wyników konkursu, może żądać uzasadnienia wyboru lub odrzucenia oferty.

Skoro, zgodnie ze stanowiskiem TK, uchwała w sprawie rozstrzygnięcia konkursu ofert stanowi przejaw władczego działania organów administracji publicznej i akt przesądzający w sposób władczy kwestię rozdysponowania środków publicznych na realizację zadań zleconych, a więc dotyczący sfery finansów publicznych (gospodarowania środkami finansowymi, których źródłem są w szczególności podatki i inne daniny publiczne) oraz podlega kontroli sprawowaną przez niezależny sąd administracyjny, to konieczne było sporządzenie uzasadnienia do uchwały Zarządu Powiatu.

Brak uzasadnienia do kontrolowanej uchwały uniemożliwia zarówno stronie skarżącej, jak i Sądowi poznanie jakichkolwiek motywów wyboru jednego z podmiotów, ubiegających się o powierzenie realizacji zadania publicznego. Brak ten uniemożliwił też Sądowi przeprowadzenie kontroli zaskarżonej uchwały pod względem zgodności z prawem. Niesporządzenie uzasadnienia do uchwały stanowi naruszenie wyżej powołanych przepisów ustawy o nieodpłatnej pomocy prawnej oraz edukacji prawnej, jak również ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Kierując się przedstawioną argumentacją, Sąd działając na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a. orzekł jak w punkcie I wyroku. Zawarte w punkcie II wyroku rozstrzygnięcie w zakresie zwrotu kosztów postępowania sądowego (wpisu od skargi w kwocie 300 zł) znajduje swoje umocowanie prawne w treści art. 200 p.p.s.a.