Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) sędzia NSA Jolanta Sikorska sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak Protokolant sekretarz sądowy Olga Grzelak po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2018 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wójta Gminy L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 listopada 2015 r. sygn. akt II SAB/Wa 810/15 w sprawie ze skargi J.B. na bezczynność Wójta Gminy L. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. oddala wniosek J. B. o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 listopada 2015 roku sygn. akt II SAB/Wa 810/15 wydanym w sprawie ze skargi J. B. na bezczynność Wójta Gminy L. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej zobowiązał organ do rozpoznania wniosku J. B. z dnia [...] roku w zakresie punktów [...] – [...] w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy (pkt 1), stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa (pkt 2), oddalił skargę w pozostałym zakresie (pkt 3) oraz zasądził od Wójta Gminy L. na rzecz J. B.100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt 4).

Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Wnioskiem z dnia [...]r. J. B. zwrócił się do Urzędu Gminy w L. o udostępnienie kopii (scanu) skonsolidowanego bilansu Gminy na koniec roku [...] i [...] - pkt 1, informacji o skonsolidowanej wysokości wszystkich zobowiązań pozabilansowych Gminy na koniec oku [...] i [...] - pkt 2, kopii (scanu) umowy przedwstępnej (umów) użytkowania gruntu stanowiącego część działki nr [...] oraz działki nr [...] zawartej z firmą [...] i [...] sp. z o.o. (bądź z innym podmiotem) - pkt 3, kopii (scanu) umowy przedwstępnej użytkowania gruntu (działki nr ew. [...],[...],[...] zawartej z firmą S. sp. z o. o. (bądź z innym podmiotem) - pkt 4, kopii (scanu) umowy przedwstępnej użytkowania gruntu (część działki [...] zawartej z firmą "[...]" S.A. (bądź z innym podmiotem) - pkt 5, kopii (scanu) umowy dzierżawy działki nr ew. [...] (tereny po [...]) - pkt 6, kopii (scanów) innych umów przedwstępnych użytkowania (dzierżawy) gruntów o powierzchni większej niż [...] m2 innych niż te wymienione w punktach 7-10 powyżej a dotyczące gruntów jakie gmina otrzymała po [...][...]- pkt 7, numerów uchwał Rady Gminy wraz z datami ich podjęcia będących podstawą (zgodą) podpisania umów o których mowa w punktach 1-5 niniejszego wniosku - pkt 8, kopii (scanów) ofert firm [...] (załącznika nr 3 do protokołu Nr [...]z posiedzenia Komisji Polityki Gospodarczej w dniu [...]r.) oraz firmy [...] (załącznika nr 4 do protokół [...]z posiedzenia Komisji Polityki Gospodarczej w dniu [...] r.) - pkt 9, a także kopii (scanów) uzasadnień merytorycznych będących podstawą wydania przez Komisję Polityki Gospodarczej Rady Gminy L. i całej Rady Gminy zgód na podpisanie umów, o których mowa w punktach poprzednich - pkt 10.

W odpowiedzi na powyższy wniosek Wójt Gminy L. wyjaśnił, że gmina jako jednostka finansów publicznych nie sporządza skonsolidowanych bilansów oraz skonsolidowanych informacji o wysokości zobowiązań pozabilansowych (odnośnie punktów 1 i 2 wniosku). Wskazał także, że umowy przedwstępne, o których mowa w punktach 3, 4, 5 i 7 wniosku, podobnie jak oferty osób prawnych niebędących jednostkami finansów publicznych (punkt 9 wniosku), nie stanowią informacji publicznej. Podał też, że wszystkie uchwały, których dotyczy punkt 8 wniosku, oraz protokoły z posiedzeń komisji i sesji Rady Gminy (punkt 10 wniosku) zamieszczone są w Biuletynie Informacji Publicznej Gminy L. . Ponadto organ zwrócił się do wnioskodawcy o wyjaśnienie, jaka umowa dzierżawy jest przedmiotem punktu 6 wniosku.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Wójta Gminy L. złożył J. B., zarzucając organowi naruszenie art. 61 Konstytucji RP oraz art. 13 ust. 1 i ust. 2 i art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2014 r., poz. 782 ze zm., dalej: u.d.i.p.) poprzez nieudzielenie informacji publicznej zgodnie z żądaniem. W uzasadnieniu wskazał, że z orzecznictwa sądów administracyjnych jednoznacznie wynika, że umowy przedwstępne podpisane przez organ (istniejące w sferze faktów), jak i oferty firm niebędących jednostkami finansów publicznych, są informacją publiczną. Wyjaśnił, że oferty dotyczyły umów przedwstępnych, które następnie zostały popisane, a przychody z tych umów zostały uwzględnione przez organ jako przychody gminy stanowiące źródło finansowania realizowanych zadań publicznych. Ponadto nie zgodził się z twierdzeniem organu zawartym w odpowiedzi na jego wniosek dotyczącym sporządzania skonsolidowanego bilansu oraz skonsolidowanych wysokości zobowiązań pozabilansowych. Wskazał, że skonsolidowany bilans jest częścią sprawozdawczości finansowej jednostki samorządu terytorialnego, o czym świadczy przepis § 21 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 lipca 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. nr 128, poz. 861). Tym samym organ musi dysponować przedmiotowym bilansem za rok [...] i [...] oraz informacją o skonsolidowanych wartościach swoich zobowiązań finansowych. Odnosząc się do udzielonej odpowiedzi w zakresie pkt 8 i 10 wniosku skarżący podniósł, iż wnosił o podanie numerów uchwał i dat ich uchwalenia, gdyż nie był w stanie ich odnaleźć w BIP Gminy L. . Dodał, że niezrozumiałe jest w jego ocenie żądanie organu dotyczące doprecyzowania, jakiej działki dotyczy pkt 6 wniosku, gdyż numer działki podał we wniosku a organ wie gdzie jest ona położona i kto dzierżawi tą działkę, co wynika z wcześniejszych pism organu do wnioskodawcy.

W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy L. podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie. Podniósł, że oferty złożone przez podmioty zewnętrzne nie są dokumentami urzędowymi i jako takie nie podlegają udostępnieniu. W ocenie organu informacji publicznej nie stanowi również treść przedwstępnych umów użytkowania części nieruchomości gruntowych. Umowy te nie mają bowiem charakteru definitywnego i nie skutkują zmianami właścicielskimi.

Powołanym na wstępie wyrokiem WSA w Warszawie uznał, że skarga częściowo zasługuje na uwzględnienie i na podstawie art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) zobowiązał organ do załatwienia przedmiotowego wniosku w zakresie punktów 3-7 i stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. W pozostałym zakresie oddalił skargę w oparciu o art. 151 tej ustawy. W ocenie Sądu I instancji wszystkie informacje żądane przez skarżącego za wyjątkiem tych, o których mowa w punkcie 9 wniosku, stanowią informacje publiczne. Sąd wyjaśnił, że informacją taką są w szczególności skonsolidowany bilans na koniec roku [...] i [...] oraz informacja o skonsolidowanej wysokości wszystkich zobowiązań pozabilansowych na koniec roku [...] i [...] Gminy L. (pkt 1 i 2 wniosku). Dokumenty te zawierają bowiem informacje o majątku publicznym, którym jest majątek jednostek samorządu terytorialnego oraz osób prawnych samorządu terytorialnego (art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. c) u.d.i.p.). Ponadto Sąd uznał, że za informację publiczną trzeba też uznać informację żądaną przez skarżącego w punktach 8 i 10 wniosku. Wskazał, że uchwały rady gminy będące podstawą podpisania umów dzierżawy działek czy też umów przedwstępnych użytkowania gruntu, jak też uzasadnienie merytoryczne będące podstawą wydania przez Komisję Polityki Gospodarczej Rady Gminy L. i Radę Gminy L. zgód na zawarcie tych umów, są bez wątpienia stanowiskami w sprawach publicznych, o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 4 lit. b) u.d.i.p. Skoro zatem informacją publiczną są uchwały Rady Gminy L. w całości, to tym samym informację taką stanowią ich elementy składowe w postaci daty podjęcia uchwały lub jej numeru. W ocenie Sądu z tego samego powodu (art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. b) u.d.i.p.) do kategorii informacji publicznych należy zakwalifikować informacje, o których mowa w punktach 3-7 wniosku, tj. umowy dzierżawy działek oraz umowy przedwstępne dzierżawy i użytkowania gruntu. Sąd zaznaczył, że umowy te stanowią ze strony organów gminy przejaw zajęcia określonych stanowisk w sprawach publicznych z uwagi na to, że dotyczą dysponowania majątkiem publicznym. Zdaniem Sądu nie stanowią natomiast informacji publicznej, a tym samym nie podlegają udostępnieniu w trybie u.d.i.p., wnioskowane oferty firm [...] oraz [...] (punkt 9 wniosku). Są to dokumenty prywatne i nie zawierają żadnej informacji o sprawach publicznych. Mając na względzie powyższe ustalenia, Sąd I instancji uznał, że Wójt Gminy L. dopuścił się bezczynności w zakresie żądań zawartych w punktach 3-7 wniosku skarżącego, pozostając w błędnym przeświadczeniu, że informacje te nie stanowią informacji publicznej i nie dokonując czynności materialno-technicznej udostępnienia informacji, bądź ewentualnie odmowy ich udostępnienia, jeśli dopatrzyłby się podstaw do ograniczenia prawa do informacji, zawartych w u.d.i.p. W ocenie Sądu bezczynność organu w tym zakresie nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. W istocie wynikała bowiem z błędnego uznania, że wymienione informacje nie są informacją publiczną, a nie z lekceważącego podejścia do wniosku skarżącego. Sąd wziął również pod uwagę to, że odpowiedź na wniosek nastąpiła w dniu [...] r., a więc z nieznacznym przekroczeniem terminu. Oddalając skargę w pozostałym zakresie Sąd miał na uwadze - w odniesieniu do żądań z punktów 1 i 2 wniosku - że organ nie sporządzał ani nie dysponował wskazanymi tam dokumentami, a zgodnie z art. 4 ust. 3 u.d.i.p. adresat wniosku ma obowiązek udostępnienia informacji publicznej tylko wtedy, gdy żądaną informacją dysponuje, – w odniesieniu do pkt 9 - iż żądana informacja nie jest informacją publiczną, zatem nie mają do niej zastosowania przepisy u.d.i.p., natomiast w odniesieniu do pkt 8 i 10 - że zgodnie z art. 10 ust. 1 u.d.i.p., na wniosek udostępniana jest informacja publiczna, która nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej. Zdaniem Sądu nie ma podstaw do żądania podania numerów oraz dat uchwał, a także protokołów posiedzeń komisji tylko dlatego, że skarżący ma trudności z ich odnalezieniem w BIP.

Skargę kasacyjną od tego wyroku złożył Wójt Gminy L. , zaskarżając go w części obejmującej punkt 1, 2 i 4 sentencji oraz wnosząc o jego uchylenie w tym zakresie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił naruszenie prawa materialnego, tj. art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. b) u.d.i.p. poprzez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, iż przedwstępne umowy użytkowania i przedwstępne umowy dzierżawy stanowią przejaw zajęcia określonych stanowisk w sprawach publicznych, stanowiąc przez to informację publiczną, co skutkowało błędnym zastosowaniem zarzucanego przepisu w zakresie punktów 3, 4, 5 i 7 wniosku skarżącego. Zarzucono również naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 134 § 1 i art. 149 § 1 pkt 1 p.p.s.a. w związku z art. 13 u.d.i.p., co miało istotny wpływ na wynik postępowania, albowiem Sąd błędnie stwierdził, iż organ pozostawał w bezczynności w zakresie punktu 6 wniosku skarżącego.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że umowy cywilnoprawne zawierane przez publiczne osoby prawne nie są ich stanowiskiem w sprawach publicznych. Nie jest to wystąpienie czy ocena zajęta w sprawach publicznych przez organ. Stanowisko organu w sprawie publicznej nie jest przedmiotem negocjacji czy uzgodnień z innymi niepublicznymi podmiotami, lecz przejawem wiedzy organu wykreowanej wyłącznie przez niego. Ponadto autor skargi kasacyjnej wskazał, że Sąd I instancji pominął zupełnie okoliczności związane z punktem 6 wniosku skarżącego. Mianowicie w zakresie tej części wniosku organ nie stwierdził, że żądana informacja nie stanowi informacji publicznej, ale wezwał skarżącego do sprecyzowania, która konkretnie umowa dzierżawy jest przedmiotem jego wniosku. Skarżący kasacyjnie organ wyjaśnił, że sam fakt wskazania numeru ewidencyjnego działki nie pozwolił na rozpoznanie tej części wniosku skarżącego, gdyż łączny obszar kilku zaledwie działek ewidencyjnych [...] obejmuje kilkadziesiąt hektarów. Zdaniem organu nie można w takim wypadku mówić o bezczynności, chyba że dotyczącej skarżącego, który nie odpowiedział na wezwanie.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną J. B. wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych. W ocenie skarżącego zapadły w sprawie wyrok odpowiada prawu. Odnosząc się do argumentów zawartych w skardze kasacyjnej dotyczących nieudzielenia odpowiedzi na wezwanie organu o doprecyzowanie punktu 6 wniosku, podniósł, że organ wiedział, o którą umowę chodzi, gdyż wymienił ją piśmie z dnia [...] roku. Jeśli mimo tego miał wątpliwości powinien przedstawić wszystkie umowy związane z wymienioną w tym punkcie wniosku działką, ewentualnie stworzyć listę tych umów i wezwać skarżącego do wyboru spośród nich tej, która ma zostać udostępniona.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Na wstępie należy przypomnieć, że rozpoznając skargę kasacyjną – po myśli art. 183 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 roku, poz. 1369 ze zm.) – Naczelny Sąd Administracyjny czyni to w granicach zakreślonych przez ramy tego środka odwoławczego, gdyż jest nimi związany, biorąc pod rozwagę z urzędu tylko nieważność postępowania. Przy braku przesłanek nieważnościowych w sprawie badaniu podlegały wyłącznie zarzuty podniesione w skardze kasacyjnej na uzasadnienie przytoczonych podstaw kasacyjnych.

Skarżący trafnie zarzucił błędną wykładnię art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. b u.d.i.p. poprzez uznane, że przedwstępne umowy użytkowania i dzierżawy stanowią przejaw zajęcia określonych stanowisk w sprawach publicznych, stanowiąc przez to informację publiczną. Należy zgodzić się ze skarżącym kasacyjnie Wójtem Gminy L. , że użyte we wskazanym przepisie pojęcie "stanowiska" obejmuje wystąpienia, oceny, zajęte w sprawach publicznych, niezależnie od formy utrwalenia tych stanowisk. Stanowisko w sprawach publicznych nie stanowi oświadczenia woli w rozumieniu przepisów prawa cywilnego, zatem nie skutkuje zawarciem umowy cywilnoprawnej. Treść stanowiska, o którym mowa w przywołanym przepisie, nie jest przedmiotem negocjacji, uzgodnień z innymi niepublicznymi podmiotami, lecz jest przejawem wiedzy pochodzącej od organów publicznych i funkcjonariuszy publicznych wykreowanej wyłącznie przez te organy i funkcjonariuszy. Zatem Sąd pierwszej instancji dokonał błędnej wykładni art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. b u.d.i.p., gdyż umowy cywilnoprawne zawierane przez publiczne osoby prawne nie są ich stanowiskiem w sprawach publicznych. Nie oznacza to jednak, że Sąd pierwszej instancji błędnie uznał żądane przez wnioskodawcę przedwstępne umowy dzierżawy i użytkowania za informację publiczną.

Nie budzi wątpliwości to, że katalog informacji publicznych zawarty w art. 6 ust. 1 u.d.i.p. jest tylko katalogiem przykładowym. Wskazuje na to zapis że "udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o:". Informację publiczną mogą także stanowić inne informacje niewymienione w art. 6 ust. 1 u.d.i.p. Zatem oceny żądanej informacji należy dokonać przede wszystkim w oparciu definicję zawartą w art. 1 ust. 1 u.d.i.p. Takiej oceny dokonał też Sąd pierwszej instancji, powołując się na orzecznictwo NSA.

Stosownie do treści art. 1 ust. 1 u.d.i.p. każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystaniu na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie. Ponieważ definicja informacji zawarte w art. 1 ust. 1 u.d.i.p. nie jest zbyt jasna, przy wykładni tego przepisu należy kierować się także treścią art. 61 Konstytucji RP. Zgodnie z art. 61 ust. 1 Konstytucji RP obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych podmiotów w zakresie, w jakim wykonują one zadania publiczne, czy też gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Zgodnie z ust. 2 art. 61 Konstytucji RP prawo do uzyskiwania informacji dotyczy również dostępu do dokumentów. Ograniczenie tego prawa może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w odrębnych ustawach przesłanki dotyczące ochrony wolności i praw innych osób oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa (art. 61 ust. 3 Konstytucji RP). W myśl art. 61 ust. 4 Konstytucji RP tryb udzielania informacji, o których mowa w tym artykule, określają ustawy i realizację powyższego przepisu stanowi właśnie ustawa o dostępie do informacji publicznej. W świetle powołanych przepisów u.d.i.p. oraz Konstytucji RP pojęcie informacji publicznej musi być rozumiane szeroko. Jak to trafnie wskazał Sąd pierwszej instancji a czego nie podważa skarżący kasacyjnie organ, w orzecznictwie i piśmiennictwie powszechnie przyjmuje się, że za informację publiczną należy uznać każdą wiadomość wytworzoną przez szeroko rozumiane władze publiczne, a także inne podmioty sprawujące funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań publicznych i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Charakter informacji publicznej mają również informacje niewytworzone przez wskazane podmioty lecz do nich się odnoszące. Informację publiczną stanowi więc treść wszelkiego rodzaju dokumentów nie tylko bezpośrednio zredagowanych i wytworzonych przez wskazany podmiot. Przymiot taki posiada także treść dokumentów (w tym prywatnych), których podmiot używa do zrealizowania powierzonych mu prawem zadań. Bez znaczenia przy tym jest, w jaki sposób dokumenty znalazły się w posiadaniu adresata wniosku oraz to czy znajdują się one w posiadaniu także innego podmiotu. Ważne jedynie jest to, by dokumenty takie służyły realizowaniu zadań publicznych przez tego adresata wniosku i odnosiły się do niego bezpośrednio.

Przenosząc to na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że przedwstępne umowy użytkowania i dzierżawy gruntów zawarte przez gminę są informacją publiczną. Przede wszystkim dlatego, że dotyczą one gospodarowania posiadanym przez gminę mieniem komunalnym. Bez znaczenia jest to, że nie są to umowy stanowcze. Umowy te mogą być podstawą zawarcia umów stanowczych, determinując treść umów, które będą źródłem uzyskiwania dochodów gminy ale i jej obowiązków w stosunku do osób trzecich. Zgodnie z tym co podano wyżej kwalifikacji tych umów jako informacji publicznej nie wyklucza to, że nie są one dokumentami urzędowymi, ponieważ służą realizowaniu zadań publicznych przez adresata wniosku (gminę) i odnoszą się bezpośrednio do majątku gminy.

Zatem Sąd pierwszej instancji, pomimo częściowo błędnego uzasadnienia, słusznie zobowiązał Wójta Gminy L. do rozpoznania wniosku w zakresie punktów 3, 4, 5, i 7, bowiem Wójt pozostawał w bezczynności w rozpoznaniu wniosku w tym zakresie.

Za nietrafny należy uznać zarzut naruszenia art. 134 § 1 i 149 § 1 (błędnie określonym jako 149 § 1 pkt 1, bowiem ten przepis nie ma zastosowania do postępowań sądowych wszczętych przed dniem 15 sierpnia 2015 r.) w zw. z art. 13 u.d.i.p. Sąd pierwszej instancji trafnie stwierdził, że organ pozostawał także w bezczynności co do rozpoznania wniosku w punkcie 6. Z przedstawionych wyżej wywodów wynika, że także umowy dzierżawy gruntów zawarte przez gminę należy zakwalifikować jako informację publiczną. Skarżący kasacyjnie Wójt tej okoliczności nie neguje. Jednak twierdzi, że zwrócił się do wnioskodawcy o wyjaśnienie, jaka umowa dzierżawy jest przedmiotem wniosku w punkcie 6, a ten na to pytanie nie udzielił odpowiedzi.

Odnosząc się do tego zarzutu należy co do zasady podzielić pogląd skarżącego kasacyjnie, że w sytuacji gdy organ wskazuje na potrzebę dokładniejszego sprecyzowania żądania, mającego na celu umożliwienie udzielenia informacji publicznej, a osoba domagająca się informacji odmawia sprecyzowania żądania, to wówczas nie można organowi zasadnie zarzucić bezczynności. Jednak taka sytuacja w niniejszej sprawie nie miała miejsca. Prezentowany przez skarżącego kasacyjnie pogląd ma zastosowanie pod warunkiem, że wezwanie do sprecyzowania wniosku jest zasadne. Oceniając zasadność wezwania organu z dnia [...] r., w którym "poproszono" wnioskodawcę "o wyjaśnienie, jaka umowa dzierżawy jest przedmiotem pkt 6 wniosku", należy przede wszystkim wskazać na treść tego żądania. W punkcie 6 wniosku wniesiono o udostępnienie "kopii (skanu) umowy dzierżawy działki nr ew. [...] (tereny po [...])". W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosek w tym punkcie został dostatecznie sprecyzowany aby go rozpoznać, bez potrzeby jego uzupełniania przez wnioskodawcę. Znajomość nr działki będącej własnością gminy, jest wystarczająca, aby ustalić czy, kiedy i komu ta nieruchomość został wydzierżawiona. Zauważyć też należy, że wnioskodawca skardze do sądu na str. 6 podał, że organ już we wcześniejszej korespondencji do wnioskodawcy wskazywał na istnienie takiej umowy dzierżawy. Bowiem już w piśmie z dnia [...] r. (stanowiącym załącznik do skargi) przesłał wnioskodawcy informację o jaką umowę chodzi. W piśmie tym i w załączonej do niego mapie, organ podał, jaki podmiot jest dzierżawcą terenu działki nr [...] objętej punktem 6 wniosku. W tych okolicznościach nie sposób uznać wezwania wnioskodawcy o sprecyzowanie wniosku w punkcie 6 za zasadne.

Skoro organ wiedział jakiej informacji publicznej żądał wnioskodawca w punkcie 6, to nierozpoznanie wniosku w tej części, prowadzi do konstatacji, że Wójt także w zakresie rozpoznania wniosku w punkcie 6 pozostawał w bezczynności. Zatem Sąd pierwszej instancji nienaruszając art. 134 ust. 1 p.p.s.a. i art. 13 u.d.i.p., stosownie do treści art. 149 ust. 1 p.p.s.a., zobowiązał organ do rozpoznania wniosku w zakresie pkt 6 wniosku.

Mając na uwadze powyższe względy, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zaskarżony wyrok mimo częściowo błędnego uzasadnienia odpowiada prawu, dlatego na podstawie art. 184 p.p.s.a. oddalił skargę kasacyjną.

Z braku przesłanek z art. 204 pkt 2 p.p.s.a. oddalono wniosek skarżącego J. B.o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego, ponieważ nie wykazał, że takie koszty poniósł.