Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Kremer (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Maciej Dybowski Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 24 września 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 12 czerwca 2018 r. sygn. akt II SA/Rz 157/18 w sprawie ze skargi J. B. na decyzję Podkarpackiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Rzeszowie z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odrzucenia zarzutów do danych ewidencji działki oddala skargę kasacyjną.

Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2018 r. sygn. akt II SA/Rz 157/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę J. B. na decyzję Podkarpackiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Rzeszowie z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odrzucenia zarzutów do danych ewidencji działki.

Wyrok zapadł na tle następujących okoliczności sprawy:

W toku prowadzonej dla obrębu [...] gmina Zarszyn modernizacji ewidencji gruntów i budynków J. B. zgłosił uwagi do wyłożonego projektu modernizacji odnośnie klasyfikacji gleboznawczej w działce nr [...], a następnie pismem z dnia 15 maja 2015 r. zgłosił zarzut do danych operatu opisowo-kartograficznego ewidencji gruntów i budynków wsi O. po modernizacji, wnosząc o zmianę gleboznawczej klasyfikacji gruntów w działce [...] w O. "przynajmniej o jedną klasę niżej".

Decyzją z dnia [...] listopada 2017 r. Starosta Sanocki orzekł o odrzuceniu zarzutów wniesionych do danych zawartych w operacie opisowo-kartograficznym zmodernizowanej ewidencji gruntów i budynków obrębu [...] gmina Zarszyn w jednostce rejestrowej [...], dotyczącej zmiany klasyfikacji poprzez obniżenie klasy gruntu rolnego w działce nr [...].

W uzasadnieniu organ wskazał, że podstawą wpisu gleboznawczej klasyfikacji gruntów podczas modernizacji w O, była decyzja Naczelnika Gminy Zarszyn z dnia [...] czerwca 1981 r. zatwierdzająca klasyfikację gruntów zmeliorowanych wsi O. W czasie przeprowadzania prac związanych z klasyfikacją J. B. nie wniósł skargi na przeprowadzoną klasyfikację gruntów. Z uwagi na istniejącą w obrocie prawnym ww. decyzję Naczelnika Gminy Zarszyn, nie ma podstaw do orzeczenia zgodnie z żądaniem właściciela i wprowadzenia zmiany klas gruntu, chyba że właściciel przedłoży dokumenty, które poważą dotychczasowe wpisy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł J. B.

Podkarpacki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Rzeszowie decyzją z dnia [...] stycznia 2018 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Organ odwoławczy wyjaśnił, że przepisy art. 24a ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2101) określają kolejność poszczególnych etapów postępowania podczas dokonywania z urzędu modernizacji ewidencji gruntów i budynków, a także obowiązki organu w dokonywanych działaniach i sposoby oraz terminy kwestionowania ustaleń przez zainteresowane strony.

Odnosząc się do stwierdzenia J. B. zawartego w odwołaniu, że decyzja Naczelnika Gminy Zarszyn z dnia [...] czerwca 1981 r. w sprawie zatwierdzenia klasyfikacji gruntów zmeliorowanych wsi O. została wyeliminowana z obrotu prawnego zawiadomieniem Starosty Sanockiego z dnia 17 lipca 2014 r. organ wskazał, że stanowisko to nie znajduje uzasadnienia. Wskazane zawiadomienie organu I instancji dotyczyło wszczęcia postępowania w sprawie modernizacji gruntów i budynków, której zgodnie z przepisami § 55 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2016 r., poz. 1034 ze zm.) celem jest uzupełnienie bazy danych ewidencyjnych i utworzenia pełnego zakresu zbiorów danych ewidencyjnych zgodnie z wymogami rozporządzenia oraz modyfikacji istniejących danych ewidencyjnych do wymagań określonych w rozporządzeniu.

W ocenie organu odwoławczego również zarzut zainteresowanego zawarty w odwołaniu, że na mocy przepisów § 4 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 września 2012 r. w sprawie gleboznawczej klasyfikacji gruntów (Dz. U. z 2012 r., poz. 1246 ze zm.) "w każdym przypadku prowadzenie modernizacji ewidencji gruntów i budynków będzie obejmowało klasyfikacje gleboznawczą gruntów" także nie znajduje uzasadnienia. Powołany przez zainteresowanego przepis wskazuje jedynie przypadek w którym w trakcie modernizacji przeprowadzana jest z urzędu gleboznawcza klasyfikacja gruntów.

W skardze na powyższą decyzję J. B. zarzucił naruszenie § 66 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 września 2012 r. w sprawie gleboznawczej klasyfikacji gruntów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalając skargę wskazał, że prowadzona w latach 2014-2015 modernizacja ewidencji gruntów i budynków obrębu [...] nie obejmowała prac związanych z gleboznawczą klasyfikacją gruntów. Przeprowadzona była w latach wcześniejszych po zakończeniu prac melioracyjnych i zatwierdzona została decyzją Wójta Gminy Zarszyn z dnia [...] czerwca 1981 r.

Sąd zwrócił uwagę, że zgłoszone przez skarżącego zarzuty to zarzuty do wyłożonego projektu modernizacji ewidencji gruntów i budynków lecz dotyczą one problemu klasyfikacji gruntów, który nie był przedmiotem modernizacji. Z tych względów na podstawie art. 24a ust. 9-10 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne zasadnym było odrzucenie zarzutów.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł J. B., zarzucając naruszenie:

1) przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, tj.:

a) art. 7, 77 § 1 i art. 80 k.p.a. ze względu na niewyjaśnienie dokładnie okoliczności faktycznych sprawy, niezebranie w sposób wyczerpujący wszystkich dowodów i w konsekwencji nie rozpatrzenie całego materiału dowodowego oraz brak oceny całokształtu materiału dowodowego;

b) art. 134 § 1 p.p.s.a w zw. z art. 141 § 4 p.p.s.a. poprzez niezawarcie w zaskarżonym wyroku wyczerpującego uzasadnienia prawnego i faktycznego oraz odstąpienie przez Sąd I Instancji od kompleksowej oceny legalności zaskarżonej decyzji w granicach sprawy;

c) art. 10 § 1 k.p.a. poprzez brak zapewnienia skarżącemu czynnego udziału w każdym stadium postępowania oraz poprzez brak umożliwienia skarżącemu wypowiedzenia się przed wydaniem decyzji co do zebranych dowodów, materiałów oraz zgłoszonych żądań;

d) art. 145 § 1 pkt 1 lit c p.p.s.a. w zw. z art. 138 § 1 pkt. 1 k.p.a. poprzez utrzymanie w mocy wadliwej decyzji organu II instancji, który podtrzymał decyzję organu I decyzji.

2) przepisów prawa materialnego tj.:

a) § 4 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 września 2012 r. w sprawie gleboznawczej klasyfikacji gruntów w zw. z art. 24a oraz art. 26 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne poprzez jego niezastosowanie oraz nieprzeprowadzenie z urzędu klasyfikacji i zmiany klas gleboznawczych poprzez obniżenie wszystkich klas przynajmniej o jedną klasę niżej na działce nr [...] podczas gdy na gruntach należących do skarżącego Starosta Sanocki zarządził zawiadomieniem z dnia 17 lipca 2014 r. o wszczęciu postępowania w sprawie modernizacji ewidencji gruntów i budynków dla nieruchomości gruntowych, budynkowych i lokalowych położonych w obrębie [...] gmina Zarszyn.

W oparciu o powyższe zarzuty skarżący kasacyjnie wniósł o:

1) zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie zarzutów do danych ewidencji działki nr [...] należącej do skarżącego zawartych w modernizowanym operacie ewidencyjnym obrębu [...] i dokonania zmiany klas gleboznawczych poprzez obniżenie wszystkich klas przynajmniej o jedną klasę co do działki nr [...] będącą własnością skarżącego;

2) ewentualnie uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie;

3) zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Ponadto w piśmie procesowym z dnia 6 listopada 2018 r. J. B. wniósł o rozpoznanie sprawy na rozprawie.

Zarządzeniem z dnia 18 czerwca 2021 r., wydanym na podstawie art. 15zzs4 ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1842 ze zm.), sprawę skierowano na posiedzenie niejawne z uwagi na to, że przeprowadzenie wymaganej przez ustawę rozprawy mogłoby wywołać nadmierne zagrożenie dla zdrowia osób w niej uczestniczących i nie można jej przeprowadzić na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku. Jednocześnie, strony postępowania zostały poinformowane, że w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania ww. zarządzenia, mogą dodatkowo przedstawić, na piśmie, swoje stanowisko w sprawie, w granicach zarzutów złożonej skargi kasacyjnej.

W piśmie procesowym z dnia 30 czerwca 2021 r. skarżący kasacyjnie podtrzymał stanowisko w sprawie oraz wyraził zgodę na skierowanie sprawy na posiedzenie niejawne w dniu 24 września 2021 r.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności wskazać należy, że sprawa została skierowania do rozpoznania na posiedzeniu niejawnym, ponieważ Sąd uznał rozpoznanie sprawy za konieczne, na podstawie art. 15zzs4 ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.

W skardze kasacyjnej podniesione zostały zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania jak i przepisów prawa materialnego. Mając na uwadze istotę sporu w niniejszej sprawie, w pierwszej kolejności należy się odnieść do zarzutu naruszenia prawa materialnego.

W zarzucie tym wskazano na naruszenie § 4 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 września 2012 r. w sprawie gleboznawczej klasyfikacji gruntów w zw. z art. 24a ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne w zw. z art. 26 tej ustawy poprzez jego niezastosowanie oraz nieprzeprowadzenie z urzędu klasyfikacji i zmiany klas gleboznawczych poprzez obniżenie wszystkich klas przynajmniej o jedną klasę niżej na działce nr [...] skarżącego, podczas gdy na gruntach należących do skarżącego Starosta Sanocki zarządził zawiadomieniem z dnia 17 lipca 2014 r. o wszczęciu postępowania modernizacyjnego. W skład działki nr [...] wchodzą następujące użytki gruntowe: Ps III - [...]ha, Ps IV - [...]ha i Ps V - [...]ha. Istota sporu sprowadza się zatem do wykładni § 4 pkt 4 powołanego rozporządzenia, a w konsekwencji odpowiedzi na pytanie, czy w rozpoznawanej sprawie doszło do jego naruszenia.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące: gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzaju użytków gruntowych oraz ich klas bonitacyjnych /.../ z kolei z ust. 3 wynika, że grunty rolne i leśne obejmuje się gleboznawczą klasyfikacją gruntów przeprowadzaną w sposób jednolity dla całego kraju, na podstawie urzędowej tabeli klas gruntów. W rozporządzeniu w sprawie ewidencji gruntów i budynków w § 67 wskazano, że użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na następujące grupy: 1) grunty rolne; 2) grunty leśne; 3) grunty zabudowane i zurbanizowane; 4) użytki ekologiczne, oznaczone symbolem złożonym z litery "E" oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego określającego sposób zagospodarowania lub użytkowania terenu, np. E-Ws, E-Wp, E-Ls, E-Lz, E-N, E-Ps, E-R; 5) (uchylony); 6) grunty pod wodami; 7) tereny różne oznaczone symbolem - Tr. Natomiast § 68 rozporządzenia określa rodzaje gruntów wchodzących w skład poszczególnych grup użytków gruntowych i tak ust. 1 Grunty rolne dzielą się na: 1) użytki rolne, do których zalicza się: a) grunty orne, oznaczone symbolem - R, b) sady, oznaczone symbolem - S, c) łąki trwałe, oznaczone symbolem - Ł, d) pastwiska trwałe, oznaczone symbolem - Ps, e) grunty rolne zabudowane, oznaczone symbolem - Br, f) grunty pod stawami, oznaczone symbolem - Wsr, g) grunty pod rowami, oznaczone symbolem - W, h) grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, oznaczone symbolem - Lzr; 2) nieużytki, oznaczone symbolem - N. Dalsze ustępy § 68 zawierają podziały pozostałych grup użytków gruntowych wymienionych w § 67. Jak wynika z art. 20 ust. 1 i ust. 3 ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące rodzaju użytków gruntowych i klas bonitacyjnych z tym, że klasy bonitacyjne określa się tylko dla gruntów rolnych i gruntów leśnych, pozostałe rodzaje użytków gruntowych nie są objęte gleboznawczą klasyfikacją gruntów. Ustalenie rodzaju użytku gruntowego (jak również zmiana użytku gruntowego) następuje w postępowaniu ewidencyjnym na podstawie rozporządzenia z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (to rozporządzenie obowiązywało w dacie rozpoznawania sprawy), załącznik nr 6 do tego rozporządzenia określał szczegółowe zasady zaliczania gruntów do poszczególnych rodzajów użytków gruntowych.

Problematyka klasyfikacji gruntów uregulowana została w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 12 września 2012 r. w sprawie gleboznawczej klasyfikacji gruntów. Postępowanie w sprawie gleboznawczej klasyfikacji gruntów, w tym ustalenie klas bonitacyjnych jest postępowaniem odrębnym i stosowane jest w tych przypadkach gdy ustalony użytek gruntowy został zaliczony do gruntu rolnego lub leśnego. Zgodnie z § 3 powołanego rozporządzenia klasyfikacja gruntów przeprowadzana jest z urzędu albo na wniosek właściciela gruntów podlegających klasyfikacji (lub innego władającego takimi gruntami wykazanego w ewidencji gruntów i budynków).

Natomiast § 4 rozporządzenia zawiera w pkt 1 do pkt 6 zamknięty katalog przesłanek obligujących organ do wszczęcia i przeprowadzenia postępowania klasyfikacyjnego z urzędu. Z racji przedmiotu niniejszej sprawy istotne znaczenie ma § 4 pkt 4 zgodnie z którym z urzędu klasyfikację przeprowadza się: na gruntach, na których starosta zarządził przeprowadzenie modernizacji ewidencji gruntów i budynków albo okresowej weryfikacji danych ewidencyjnych - w przypadku zmiany użytków gruntowych na gruntach podlegających klasyfikacji. Z powyższego przepisu wynika, że klasyfikacja gruntów z urzędu przeprowadzona jest na tych gruntach, które zostały objęte postępowaniem modernizacyjnym w ramach którego doszło do zmiany użytku gruntowego na gruntach, które podlegają klasyfikacji. Inaczej ujmując nie w każdym postępowaniu modernizacyjnym powstaje obowiązek przeprowadzenia z urzędu klasyfikacji gruntów, ten obowiązek powstaje wówczas gdy w ramach modernizacji zmieniony został użytek gruntowy, a jest to tego rodzaju użytek gruntowy, który jest objęty obowiązkiem gleboznawczej klasyfikacji. Jeżeli zaś w postępowaniu modernizacyjnym użytek gruntowy nie był zmieniany wówczas nie powstaje obowiązek przeprowadzenia z urzędu klasyfikacji gruntów. Ten brak podstaw prawnych do prowadzenia z urzędu postępowania klasyfikacyjnego jest niezależny również od takiej okoliczności jak ta, że klasa bonitacyjna ustalona dla tego niezmienionego użytku gruntowego mogła na przestrzeni czasu ulec zmianie. W takiej sytuacji zmiana klasyfikacji gruntów i ustalenie innej klasy bonitacyjnej może nastąpić w postępowaniu klasyfikacyjnym wszczętym na wniosek strony. W zarzucie dotyczącym naruszenia prawa materialnego obok § 4 pkt 4 rozporządzenia wskazano na naruszenie art. 24a i art. 26 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Artykuł 24a składający się z 12 ustępów reguluje postępowanie modernizacyjne, a art. 26 składający się z 3 ustępów zawiera trzy ustawowe delegacje do wydania aktów wykonawczych.

Natomiast zauważyć należy, że w uzasadnieniu skargi kasacyjnej praktycznie brak uzasadnienia odnośnie zarzutu naruszenia prawa materialnego. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej jeszcze raz przytoczono sformułowany wcześniej zarzut dotyczący naruszenia § 4 pkt 4 rozporządzenia w zw. z art. 24a i art. 26 ustawy, a także odwołano się do stwierdzenia samego skarżącego zawartego w skardze, iż w przypadku każdego postępowania modernizacyjnego powstaje obowiązek przeprowadzenia z urzędu postępowania kwalifikacyjnego.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że zarzut skarżącego kasacyjnie dotyczący naruszenia prawa materialnego, tj. § 4 pkt 4 rozporządzenia w sprawie gleboznawczej klasyfikacji gruntów jest niezasadny.

Niezasadność zarzutu dotyczącego naruszenia prawa materialnego sprawia, że niezasadne są zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania, a w szczególności zarzuty sformułowane w pkt 1 i pkt 4, tj. dotyczące naruszenia art. 7, art. 77 § 1, art. 80 k.p.a. oraz art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. Skoro w niniejszej sprawie organ nie był zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu postępowania klasyfikacyjnego gruntów, to tym samym nie był zobowiązany do prowadzenia w tym zakresie postępowania dowodowego.

W zarzutach dotyczących naruszenia przepisów postępowania w pkt 3 wskazano na naruszenie art. 10 § 1 k.p.a., a w uzasadnieniu tego zarzutu odwołano się do stanowiska literatury i orzecznictwa dotyczącego zakresu prawa strony do czynnego udziału w każdym stadium postępowania. Odnośnie tego zarzutu, należy przychylić się do powszechnie aprobowanego w orzecznictwie stanowiska, że dla skutecznego podniesienia zarzutu naruszenia art. 10 k.p.a. konieczne jest wykazanie przez stronę powołującą się na owo naruszenie prawa, jakich czynności nie mogła ona dokonać, bądź jakich dowodów nie mogła zawnioskować wskutek naruszenia przez organ art. 10 k.p.a. Podnosząc zarzut naruszenia ww. przepisu prawa, strona skarżąca kasacyjnie zarówno na etapie postępowania przed Sądem I instancji, jak i w skardze kasacyjnej nie wskazała, jakich czynności nie mogła dokonać w postępowaniu administracyjnym oraz jakich dowodów nie mogła zawnioskować w tymże postępowaniu wskutek naruszenia przez organ art. 10 k.p.a. Autor skargi kasacyjnej nie wykazał też, by naruszenie art. 10 k.p.a. miało wpływ na wynik sprawy, tymczasem uchybienie art. 10 § 1 k.p.a. może stanowić podstawę uchylenia decyzji jedynie wówczas, gdy wykaże się, że naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy. Innymi słowy, strona musi wykazać, że gdyby do takiego uchybienia nie doszło, wynik sprawy byłby odmienny. Zauważyć należy, iż omawiane naruszenie miałoby znaczenie tylko w sytuacji, gdyby okoliczność ta wywołała negatywne skutki w stosunku do skarżącego. W niniejszej sprawie sytuacja taka nie miała jednak miejsca.

Skarżący kasacyjnie w zarzutach dotyczących naruszenia przepisów postępowania w pkt 2 sformułował zarzut dotyczący naruszenia art. 134 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 141 § 4 p.p.s.a. poprzez nie zawarcie w zaskarżonym wyroku wyczerpującego uzasadnienia prawnego i faktycznego oraz odstąpienie przez Sąd I instancji od kompleksowej oceny legalności zaskarżonej decyzji. Zarzuty te są niezasadne. Rozstrzygnięcie w granicach danej sprawy, o jakim mowa w art. 134 § 1 p.p.s.a., oznacza jedynie to, że sąd nie może uczynić przedmiotem rozpoznania innej sprawy administracyjnej niż ta, w której wniesiono skargę. Sąd dokonując oceny zgodności z prawem zaskarżonego aktu administracyjnego nie jest skrępowany sposobem sformułowania skargi, użytymi argumentami, a także podniesionymi wnioskami, zarzutami i żądaniami. Brak związania zarzutami i wnioskami skargi oznacza, że sąd bada w pełnym zakresie zgodność z prawem zaskarżonego aktu. Z kolei przepis art. 141 § 4 p.p.s.a. jest przepisem proceduralnym, regulującym wymogi uzasadnienia, a nie jego poprawność merytoryczną. W ramach rozpatrywania zarzutu naruszenia tego przepisu Naczelny Sąd Administracyjny zobowiązany jest jedynie do kontroli zgodności uzasadnienia zaskarżonego wyroku z wymogami wynikającymi z powyższej normy prawnej. O naruszeniu tego przepisu można mówić w przypadku, gdy uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie spełnia jednego z ustawowych, wyżej wymienionych warunków. Wyrok Sądu I instancji nie będzie poddawał się kontroli sądowoadministracyjnej w przypadku braku wymaganych prawem części (np. nieprzedstawienia stanu sprawy, czy też niewskazania lub niewyjaśnienia podstawy prawnej rozstrzygnięcia). Taka sytuacja nie zachodzi w rozpoznawanej sprawie. Jak wskazywano bowiem wcześniej istota sporu w niniejszej sprawie dotyczyła kwestii materialnoprawnej związanej z wykładnią § 4 pkt 4 rozporządzenia w sprawie gleboznawczej klasyfikacji gruntów. Konsekwencją stanowiska prawnego zajętego przez Sąd I instancji była okoliczność, iż organ nie był zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu postępowania klasyfikacyjnego gruntów, tym samym wszelkie kwestie procesowe związane z koniecznością prowadzenia postępowania dowodowego stały się nieaktualne. Uzasadnienie wyroku spełnia niezbędne wymogi określone w art. 141 § 4 p.p.s.a. i pozwala na dokonanie kontroli zaskarżonego wyroku Sądu I instancji.

Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zarzuty skargi kasacyjnej są niezasadne i dlatego działając na podstawie art. 184 p.p.s.a. skarga kasacyjna została oddalona.