Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Walentek (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga – Gajewska Sędzia WSA Stanisław Nitecki Protokolant Paulina Kowalczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 maja 2011 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Prezesa Sądu Apelacyjnego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie informacji publicznej oddala skargę.

Wnioskiem z dnia [...] r. W. K. zwrócił się do Prezesa Sądu Okręgowego w C. o udzielenie informacji publicznej poprzez wskazanie:

1. w ilu sprawach rejestrowych o wpis danych do rejestru przedsiębiorców, w ramach postępowań prowadzonych przez sędziów Sądu Okręgowego w C. w ramach kontroli instancyjnej nad orzeczeniami sądów rejestrowych, począwszy od dnia [...]r. tj. od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 20 sierpnia 1997r. o Krajowym Rejestrze Sądowym, o udział w charakterze strony ubiegały się podmioty będące wspólnikami lub akcjonariuszami podmiotu rejestrowego;

2. w ilu sprawach rejestrowych spośród wskazanych w punkcie 1 podmioty te zostały dopuszczone do postępowania w charakterze strony (tj. występowały w postępowaniu jako strony i zostały wymienione w komparycji orzeczenia jako strony);

3. w ilu sprawach rejestrowych spośród wskazanych w pkt 1 odmówiono takim podmiotom dopuszczenia do postępowania oraz jakie podstawy prawne powoływano dla odmowy dopuszczenia takich podmiotów do postępowania.

Wnioskodawca wskazał, że żądana informacja stanowi informację publiczną w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 3 lit d ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz wniósł o jej udostępnienie bez zbędnej zwłoki poprzez przesłanie pocztą na adres wnioskodawcy oraz za pośrednictwem faksu.

Prezes Sądu Okręgowego w C. pismem z dnia [...] r., nr [...] poinformował W. K. , że żądana przez niego informacja stanowi informację publiczną przetworzoną w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198). W związku z tym organ wezwał wnioskodawcę do wykazania w terminie 7 dni, że uzyskanie przez niego tej informacji jest szczególnie istotne dla interesu publicznego.

W odpowiedzi na wezwanie organu wnioskodawca wyjaśnił, że za udostępnieniem przedmiotowej informacji przemawia szczególnie istotny interes publiczny polegający na tym, że od treści tej informacji zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed Trybunałem Konstytucyjnym (sygn. akt Ts 204/07). Sprawa ta dotyczy zgodności z Konstytucją RP stanowiska sądów rejestrowych wyłączającego właściciela udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z kręgu zainteresowanych w sprawie rejestrowej o wpis w dziale I rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sadowego dla tejże spółki – innej osoby jako w wspólnika posiadającego te same udziały. Podniósł, że zgodnie z art. 190 ust. 1 Konstytucji RP orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego maja moc powszechnie obowiązującą, stąd też uzyskanie informacji objętej wnioskiem jest niewątpliwie kwestią szczególnie istotna dla interesu publicznego.

Decyzją z dnia [...]r., nr [...], wydaną na podstawie art. 104 § 1 k.p.a. w zw. z art. 16 ust. 1, art. 2 ust. 1 oraz art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), a także na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 i § 6 ustawy z dnia 27 lipca 2001r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.), Prezes Sądu Okręgowego w C. odmówił skarżącemu udostępnienia żądanej informacji publicznej.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ stwierdził, że wniosek dotyczy informacji publicznej, która ma charakter informacji przetworzonej. Uzyskanie tych informacji wymaga bowiem szczegółowej kwerendy urządzeń ewidencyjnych z wnioskowanego okresu, po to by ustalić, które ze spraw dotyczą rejestru przedsiębiorców, następnie koniecznym jest wyselekcjonowanie z nich tych spraw, w których doszło do kontroli instancyjnej wydanych orzeczeń. By sprostać dalszej części wniosku należy dokonać analizy, czy w wyselekcjonowanych w ten sposób sprawach osoby ubiegały się o przyznanie im statusu strony, czy też osoby te zostały dopuszczone do udziału w sprawie i jakie podstawy prawne zadecydowały o odmowie ich dopuszczenia. Zdaniem organu zachodziłaby konieczność pracochłonnego i czasochłonnego, daleko idącego przetworzenia informacji w oparciu o dane z akt spraw wcześniej wyselekcjonowanych. Udostępnienie informacji o takim charakterze jest natomiast możliwie w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego. Wnioskodawca nie wykazał jednak, by uzyskanie przez niego żądanej informacji było szczególnie istotne dla interesu publicznego. Organ podniósł, że W. K. nie wykazał, że jest uczestnikiem postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym. Zdaniem organu wniosek o udostępnienie informacji publicznej zmierza w swojej istocie do zabezpieczenia interesu prywatnego wspólników spółek prawa handlowego i nie ma żadnego związku z interesem publicznym. Wskazał także, że pozyskanie żądanych informacji w żaden sposób nie będzie skutecznie wpływało na funkcjonowanie instytucji państwowych, gdyż brak jest bezpośredniego związku między uzyskaniem takiej informacji a potencjalnym rozstrzygnięciem Trybunału, który nie kieruje się statystyka zdarzeń, a jedynie zgodnością danych rozwiązań prawnych z konstytucją. W ocenie organu fakt powszechnie obowiązującej mocy orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego nie oznacza, że wszystko, co wiąże się z tym postępowaniem należy traktować jako interes publiczny.

Stosując się do pouczenia zawartego w powyższej decyzji W.K. wniósł odwołanie do Ministerstwa Sprawiedliwości. W odwołaniu domagał się uchylenia i zmiany decyzji poprzez udostępnienie żądanej informacji. Wyjaśnił, ze bierze udział w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym w sprawie o sygn. akt Ts 204/07 w charakterze pełnomocnika skarżącej, dołączając odpis sporządzonej przez niego skargi konstytucyjnej w imieniu "A" Sp. z o.o.

Podał, że postępowanie toczące się w Trybunale ma na celu zbadanie, czy norma określona poprzez łączne powołanie kilku współzastosowanych przez Sąd Okręgowy przepisów jest zgodna z Konstytucją o takiej treści, że tylko podmiot wpisany do rejestru ma interes prawny w uczestnictwie w postępowaniu rejestrowym. W ocenie wnioskodawcy, norma odzwierciedlona w utrwalonej praktyce stosowania prawa może być przedmiotem kontroli przez Trybunał Konstytucyjny. Ponieważ właściwymi do rozpoznawania środków odwoławczych w sprawach rejestrowanych są sądy okręgowe, których orzeczenia nie są publikowane, wnioskodawca nie ma możliwości sprawdzenia, czy zaskarżona norma jest normą utrwaloną w praktyce stosowania prawa. Uzasadniony jest więc wniosek o uzyskanie informacji publicznej w tym zakresie.

Postanowieniem z dnia [...]r. Minister Sprawiedliwości zawiesił postępowanie w przedmiocie rozpoznania odwołania ze względu na istniejące w sprawie zagadnienie wstępne w postaci uprzedniego rozpoznania przez Trybunał Konstytucyjny zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Trybunału o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej. Następnie postanowieniem z dnia [...]r. [...] organ ten utrzymał w mocy postanowienie własne z dnia [...]r.

Wyrokiem z dnia 28 lipca 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 506/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził nieważność powyżej wskazanych postanowień Ministra Sprawiedliwości uznając, że zostały wydane z naruszeniem przepisów o właściwości. Sąd wskazał, że organem właściwym w sprawie nadzoru nad działalnością administracyjna prezesa sądu okręgowego jest zgodnie z art. 22 § 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych prezes sądu apelacyjnego, który tym samym jest właściwy do rozpoznania odwołania W. K.

Prezes Sądu Apelacyjnego w K. , po rozpoznaniu odwołania, decyzją z dnia [...]r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 k.p.a. w zw. z art. 16 ust. 2 oraz art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Na wstępie organ zaznaczył, że postanowieniem z dnia [...]r. Trybunał Konstytucyjny nie uwzględnił zażalenia "A" Sp. z o.o. na postanowienie Trybunału z dnia 29 lipca 2009r. o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej w sprawie Ts 204/07. Oznacza to, ze główny argument wnioskodawcy, uzasadniający jego zdaniem udzielenie mu informacji publicznej na dzień wydania decyzji przez organ odwoławczy jest nieaktualny. Organ wskazał także, że z analizy uzasadnienia tego postanowienia wynika, iż przedmiotem skargi konstytucyjnej nie była norma prawa lecz wadliwa praktyka stosowania prawa, co nie podlega kognicji Trybunału. Na tej podstawie stwierdził, że przedstawienie przez wnioskodawcę żądanej informacji publicznej w postępowaniu przed Trybunałem nie miało żadnego znaczenia zarówno dla samego postępowania, a tym bardziej dla interesu publicznego, co przemawiało za nieuwzględnieniem odwołania.

Niezależnie od powyższego, Prezes Sądu Apelacyjnego podzielił ustalenia dokonane przez Prezesa Sądu Okręgowego w C. w zakresie uznania, że żądana przez wnioskodawcę informacja jest informacja publiczną. Ponadto za prawidłowe uznał stanowisko organu, że udzielenie wnioskodawcy żądanej informacji w sposób i w formie wskazanej we wniosku stanowić będzie sporządzenie informacji publicznej przetworzonej. Wnioskodawca żądał bowiem od organu przejrzenia akt spraw rejestrowych począwszy od [...]r., wynotowania z akt spraw wnioskowanych informacji, sporządzenia odpowiedniego zestawienia celem przedłożenia dokumentu jako dowodu w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym. Powyższe zatem skutkowało dokonaniem oceny, czy informacja ma szczególne znaczenie dla interesu publicznego. Mając na względzie prezentowaną w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego oraz sądów administracyjnych wykładnię pojęcia interesu publicznego organ uznał, iż interes publiczny staniałby wówczas, gdyby uzyskanie określonych informacji mogłoby mieć znaczenie z punktu widzenia funkcjonowania państwa, np. usprawniałoby funkcjonowanie sądów powszechnych (wyroki Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 listopada 2010 r. Sygn. Akt K 13/07, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 listopada 2009 r. sygn. akt II SA/Wa 1197/2009, z 15 marca 2005 r. sygn. akt II SA/Wa 2225/04). Zdaniem Prezes Sądu Apelacyjnego wnioskodawca występując z wnioskiem o udostępnienie żądanej informacji publicznej przetworzonej nie kierował się interesem publicznym, lecz interesem indywidualnym swojego klienta, a pośrednio interesem grupy społecznej wspólników spółek z o.o. (nie wszystkich, lecz tylko takich, którym prawomocnie odmówiono dopuszczono do postępowania rejestrowego w charakterze uczestnika). Posiłkowanie się przez wnioskodawcę argumentem, że wyrok Trybunału ma moc powszechnie obowiązującą nie jest tożsame z istnieniem interesu publicznego. Ponadto celem wniosku nie było usprawnienie funkcjonowania organów państwa, a w szczególności władzy sądowniczej ani też interesu ogółu obywateli, lecz uzyskanie dowodów na potrzeby postępowania przed Trybunałem. Ostatecznie organ stwierdził brak w sprawie przesłanek, które uzasadniałyby udzielenie wnioskodawcy informacji publicznej przetworzonej na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę, w której zarzucił naruszenie art. 7 w zw. z art. 77 § 1 k.p.a., poprzez nie przeprowadzenie w wyczerpujący sposób postępowania dowodowego w sprawie, w szczególności przez niezbadanie szczególnej istotności uzyskania żądanej informacji publicznej dla interesu publicznego. Zarzucił także naruszenie art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej przez błędną wykładnię pojęcia interesu publicznego co skutkowało przyjęciem, że ewentualne rozstrzygnięcie przez Trybunał Konstytucyjny kwestii konstytucyjności przepisów prawa nie uzasadnia istnienia interesu publicznego oraz art. 2 ust. 2 w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 1 tej ustawy poprzez błędną wykładnię pojęcia informacji przetworzonej i objęcie jego zakresem żądanej informacji.

W uzasadnieniu skarżący podniósł, że ustawa o dostępie do informacji publicznej nie wskazuje, ze to na skarżącym ciąży obowiązek wykazania czy udzielenie informacji publicznej w formie przetworzonej jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Tym samym to organ powinien zebrać wszystkie dowody służące wykazaniu istnienia albo braku szczególnie istotnego interesu publicznego, ewentualnie wezwać stronę do przedłożenia odpowiednich informacji, czego jednak nie uczynił. Odmowa nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu nie może być okolicznością zwalniającą organ z obowiązku przeprowadzenia postępowania dowodowego. Skarżący nie zgodził się ze stanowiskiem organu, jakoby przedmiotem kontroli Trybunału nie mogły być normy, których treść została ukształtowana w utrwalonej i konsekwentnej praktyce stosowania prawa. Podkreślił, że rozstrzygnięcie sprawy przez Trybunałem Konstytucyjnym będzie miało niewątpliwy wpływ na funkcjonowanie organów państwa , tj. sądów rejestrowych w zakresie orzekania przez te sądy o dopuszczeniu określonych podmiotów (lub nie) do postępowania rejestrowego, co przesądza o tym, że sprawę tą cechuje istnienie interesu publicznego. Ponadto w ocenie skarżącego nie jest zabronione dochodzenie w postępowaniu jednocześnie interesu publicznego i własnego. Skarżący podkreślił, że jego intencją było zbadanie ogólne utrwalonej praktyki orzeczniczej także pod kątem ewentualnych przyszłych spraw, które zawisną przed sądami.

Ponadto skarżący za nietrafny uznał argument organów, że pracochłonność procesu udzielenia żądanej informacji oraz konieczność wyselekcjonowania informacji publicznej specjalnie na potrzeby wniosku skutkuje nadaniem ten informacji cechy przetworzenia. Dla uzasadnienia swojego stanowiska skarżący powołał się na orzecznictwo sądów administracyjnych (wyroki WSA w Opolu z dnia 13 stycznia 2005r, sygn. akt II SAB/Op 14/14 oraz WSA w Krakowie z dnia 26 września 2005 r. sygn. akt II SA/Kr 984/05). Zdaniem skarżącego żądana przez niego informacja publiczna ma charakter prosty i jej udzielenie nie wymaga wykazania szczególnie istotnego interesu prawnego. Do skargi skarżący dołączył zażalenie na postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 lipca 2009r. odmawiające nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej decyzji oraz odniósł się do zarzutów skargi. Zdaniem organu zgromadzony materiał dowodowy jest kompletny i dotyczy wszystkich okoliczności faktycznych, które mają znaczenie w sprawie - żądania wniosku o udzielenie informacji publicznej, charakteru żądanej informacji (prosta czy przetworzona) oraz okoliczności mających uzasadnić w tej sprawie istotność żądanych informacji dla interesu publicznego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Uwzględnienie skargi następuje tylko w przypadku stwierdzenia przez Sąd naruszenia przepisów prawa materialnego lub istotnych wad w przeprowadzonym postępowaniu (art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.). Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z art. 134 ww. ustawy Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Rozpoznając niniejszą sprawę w świetle powołanego wyżej kryterium legalności Sąd uznał, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżona decyzja nie narusza prawa.

Przedmiotem skargi jest prawo do informacji publicznej udzielanej na zasadach i w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Powyższa ustawa w kompleksowy sposób reguluje zagadnienie dostępu do informacji publicznej, określa zarówno zakres podmiotowy i przedmiotowy stosowania ustawy oraz procedurę i tryb udostępniania informacji publicznej. Zakres podmiotowy stosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej określa jej art. 4, zgodnie z którym obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne będące w posiadaniu takich informacji (ust. 3).

Materia informacji publicznej nie została w obowiązującym porządku prawnym uregulowana w sposób klarowny. Jednakże z reguły zamieszczonej w art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, przepisów cytowanej ustawy z 6 września 2001 r. oraz orzecznictwa wywieść można szerokie rozumienie tego pojęcia. Art. 1 ust.1 przywołanej ustawy definiuje informację publiczną jako każdą informację o sprawach publicznych, precyzując jej zakres w art. 6. Uwzględniając wszystkie te aspekty można stwierdzić, że informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Informacja publiczna dotyczy sfery faktów. Jest nią więc treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej, związanych z nim bądź w jakikolwiek sposób dotyczących go. Są nią zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez organ wytworzonych, jak i te, których używa się przy realizacji przewidzianych prawem zadań (także te, które tylko w części go dotyczą). Cytowana ustawa przyjęła zatem jako zasadę szeroki dostęp do informacji publicznej, stanowiąc w art. 2 ust.1, że przysługuje on każdemu, oczywiście do granic chronionych prawem określonych w art. 5, precyzując w art. 3 ust. 1, art. 7 ust.1, art. 11 sposoby jego realizacji. Natomiast w przypadku ubiegania się o uzyskanie informacji publicznej przetworzonej prawo do uzyskania informacji publicznej zgodnie z brzmieniem art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, ulega ograniczeniu przez wykazanie, iż jej uzyskanie jest szczególnie istotne dla interesu publicznego.

Nie ulega wątpliwości, że prezes sądu powszechnego w świetle art. 4 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, mieści się w zakresie podmiotowym stosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej w związku z czym zobowiązany jest do udostępniania posiadanych informacji, mających charakter informacji publicznych (art. 4 ust. 3 ustawy).

W sprawie nie jest sporne, że żądana w niniejszej sprawie informacja jest informacją publiczną w rozumieniu art. 1 i art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Organy uznały natomiast, ze wnioskowana informacja, jest informacją przetworzoną, zaś strona nie wykazała aby informacja ta była szczególnie istotna dla interesu publicznego.

Pojęcie "informacji przetworzonej" nie zostało ustawowo zdefiniowane. W orzecznictwie sądów administracyjnych oraz piśmiennictwie przeważa wykładnia, zgodnie z którą przeniesienie informacji na inny nośnik, pomijanie pewnych fragmentów, czy proste zsumowanie danych są tego rodzaju zabiegami, które nie pozwalają mówić o "przetworzeniu" a co najwyżej o "przekształceniu" informacji w inną formę i nie stanowi informacji przetworzonej. Z "przetworzeniem" informacji, nie można zrównać również samego faktu wyszukania w rejestrach, ewidencjach, czy innego rodzaju zestawieniach informacji określonych we wniosku. W takim przypadku organ udziela prostej informacji publicznej. Natomiast za informację publiczną przetworzoną uznaje się taką informację, która została opracowana przez podmiot zobowiązany przy użyciu dodatkowych sił i środków na podstawie posiadanych przez niego danych, w związku z żądaniem wnioskodawcy na podstawie kryteriów przez niego wskazanych. Informacja przetworzona jawi się jako pewnego rodzaju kompilacja posiadanych przez organ danych. W jej efekcie powstaje nowy, czyli przetworzony dokument, czy też zespół danych. Udzielenie informacji przetworzonej poprzedza więc wytworzenie nowej informacji. Zabieg ten -co do zasady - wymaga dokonania stosownych działań, takich jak analizy, obliczenia, zestawienia, podsumowania, które połączone są z zaangażowaniem intelektualnym (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2006 r., l OSK 1347/05, Lex nr 281369, z dnia 9 sierpnia 2010 r. sygn. akt I OSK 1727/09). Nadto wskazuje się, że informacja przetworzona to taka informacja, która została przygotowana "specjalnie" dla wnioskodawcy wedle wskazanych przez niego kryteriów, gdy podmiot zobowiązany do udzielenia informacji nie dysponuje na dzień złożenia wniosku gotową informacją, a jej udostępnienie wymaga podjęcia dodatkowych czynności polegających na sięgnięciu np. do dokumentacji źródłowej. Nie jest to zatem czynność mechaniczna sprowadzająca się do automatycznego usuwania danych, lecz poprzedzona musi być złożonymi działaniami myślowymi. Wymaga bowiem podjęcia przez podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji działania o charakterze intelektualnym w odniesieniu do zbioru informacji, który jest w jego posiadaniu (art. 4 ust. 3 ustawy) i nadania skutkom tego działania cech informacji (H. lzdebski - Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Komentarz. Warszawa 2001 r., s. 31, R.Stefanicki - Ustawa o dostępie do informacji publicznej - Wybrane zagadnienia w świetle orzecznictwa sądowego PiP 2004 r. nr 2 s. 97).

Nie ulega zatem wątpliwości, że kwestie te należy oceniać w każdym przypadku indywidualnie w zależności od kryteriów jakim ma odpowiadać wnioskowana informacja oraz jakich czynności oraz środków wymaga jej wytworzenie. W ocenie Sądu, organy orzekające w sprawie prawidłowo przyjęły, że skarżący domaga się uzyskania informacji publicznej przetworzonej. Odpowiedź na wniosek skarżącego z dnia [...]r. wymagał bowiem sięgnięcia do dokumentów źródłowych (akt spraw), analizy tych dokumentów, wyszukiwania informacji, selekcjonowania uzyskanych w związku z tym danych.

Uzyskanie przez zainteresowanego tego typu danych możliwe jest natomiast w zakresie, w jakim jest to szczególnie uzasadnione ze względu na interes publiczny. Charakter żądanej informacji publicznej wpływa nie tylko na prawo dostępu do niej, ale również determinuje sposób rozpoznania sprawy związanej z dostępem do informacji publicznej (a więc także to, w jakiej formie miałoby dojść do jej udostępnienia).

W toku postępowania administracyjnego skarżący został zobowiązany przez organ pierwszej instancji do wykazania interesu publicznego uzasadniającego udostępnienie żądanej informacji. Prawidłowo zatem, organ pierwszej instancji powiadomił pisemnie skarżącego o przyczynach braku możliwości udostępnienia żądanej informacji z uwagi na to, iż ma ona charakter informacji publicznej przetworzonej i wskazał, że jej udostępnienie może nastąpić po wykazaniu powodów, dla których spełnienie żądania będzie szczególnie istotne dla interesu publicznego. Skarżący wykonując wezwanie wyjaśnił, że od treści ww. informacji zależy rozstrzygnięcie sprawy przed Trybunałem Konstytucyjnym o zgodności z Konstytucją stanowiska sądów rejestrowych wyłączającego właściciela udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z kręgu zainteresowanych w sprawie rejestrowej o wpis w dziale I rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

Z analizy orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, że pojęcie "interesu publicznego" jest pojęciem niedookreślonym, nieposiadającym zwartej, zapisanej formuły na gruncie obowiązującego prawa. Interes publiczny odnosi się w swej istocie do spraw związanych z funkcjonowaniem państwa oraz innych ciał publicznych jako pewnej całości, szczególnie z funkcjonowaniem podstawowej struktury państwa. Skuteczne działanie w ramach interesu publicznego wiąże się z możliwością realnego wpływania na funkcjonowanie określonych instytucji państwa w szerokim tego słowa znaczeniu. Dla uzyskania informacji publicznej przetworzonej istotne jest nie tylko, że jest ona ważna dla dużego kręgu potencjalnych odbiorców ale również, że jej uzyskanie stwarza realną możliwość wykorzystania uzyskanych danych dla poprawy funkcjonowania państwa, np. usprawniałoby działanie jego organów (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2006 r., sygn. akt I OSK 1347/05, Lex nr 281369, z dnia 27 stycznia 2011 r. sygn. akt I OSK 1870/10 ).

Brak wykazania tej ustawowej przesłanki, w przypadku wydania decyzji odmownej, spoczywa na podmiotach zobowiązanych do udostępnienia informacji publicznej. Dla dokonania takiej oceny znaczenie ma zatem istota i charakter żądanej informacji. W przepisie art. 3 ust. 1 pkt 1, jak wyżej wskazano, chodzi bowiem o to, czy uzyskanie - udostępnienie określonej informacji przetworzonej jest szczególnie istotne dla interesu publicznego tj. może mieć realne znaczenie dla funkcjonowania określonych struktur publicznych w określonej dziedzinie życia społecznego, może wpływać na poprawę, usprawnienie wykonywania zadań publicznych. W niniejszej sprawie organy badały występowanie w sprawie tej przesłanki w konsekwencji czego uznały, iż po stronie skarżącego nie występuje interes publiczny uzasadniający udzielenie mu przetworzonej informacji publicznej, której się domagał. W ocenie Sądu słuszne jest stanowisko organów, że udzielenie skarżącemu żądanej informacji przetworzonej byłoby uzasadnione interesem publicznym, o tyle o ile mogłoby to realnie się przełożyć na przykład na poprawę funkcjonowania organów państwa, w szczególności funkcjonowania sądownictwa, oraz, że w sprawie taka sytuacja nie miała miejsca. Wniosek skarżącego został złożony na potrzeby toczącego się postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym w indywidualnej sprawie, w której skarżący działał jako pełnomocnik podmiotu gospodarczego. Uzyskane przez skarżącego dane mogły jedynie przyczynić się do rozstrzygnięcia sprawy przed Trybunałem Konstytucyjnym.

Podzielić zatem przyszło stanowisko organów orzekających, że skarżący nie wykazał istnienia interesu publicznego koniecznego do uzyskania przetworzonej informacji publicznej, a konsekwencją tego jest to, że w sytuacji braku interesu publicznego w przedmiotowej sprawie, organ zobowiązany do udzielenia informacji publicznej przetworzonej obowiązany był wydać decyzję odmawiającą udzielenia żądanej informacji z takim właśnie uzasadnieniem.

Powyższe wywody prowadzą do wniosku, że ustalenia organu stanowiące podstawę zaskarżonej decyzji, zostały dokonane w oparciu o prawidłową ocenę złożonego i uzupełnionego wniosku skarżącego. Ponadto, na podstawie trafnych ustaleń, organ odwoławczy zastosował prawidłową wykładnię cytowanych wyżej przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej i zasadnie utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Wbrew zarzutom skargi stan faktyczny został ustalony przez organ w sposób wystarczający do rozstrzygnięcia sprawy.

Mając powyżej naprowadzone wywody Sąd uznał, że zaskarżone orzeczenie nie narusza prawa materialnego ani procesowego. Brak więc było podstaw do uwzględnienia skargi, a co za tym idzie podlegała ona oddaleniu, zgodnie z treścią art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

-----------------------

11