drukuj    zapisz    Powrót do listy

6139 Inne o symbolu podstawowym 613, , Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Oddalono skargę, IV SA/Wa 1067/11 - Wyrok WSA w Warszawie z 2011-10-28, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

IV SA/Wa 1067/11 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2011-10-28 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2011-07-06
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Grzegorz Czerwiński /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6139 Inne o symbolu podstawowym 613
Sygn. powiązane
II OSK 495/12 - Wyrok NSA z 2013-01-15
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Oddalono skargę
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Czerwiński (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Aneta Dąbrowska, Sędzia WSA Anna Szymańska, Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 października 2011 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia E. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia - oddala skargę -

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2010 roku, Nr [...] Prezydent Miasta W. ustalił Spółce z o.o. K. środowiskowe uwarunkowania dla budowy garaży dla nie mniej niż 300 samochodów osobowych realizowanej w ramach budowy zabudowy wielorodzinnej na działkach o nr ew. [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] przy ulicy [...] w W

Decyzją z dnia [...] marca 2011 roku, Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez Stowarzyszenie Z. oraz Stowarzyszenia E. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta W. z dnia [...] lipca 2010 roku.

W uzasadnieniu decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło,

że postępowanie w zakresie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody normuje ustawa z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji

o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz

o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Z 2008, Nr 199, poz. 1227 ze zm.).

Elementy, jakie powinna zawierać decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach zgody wskazuje art. 82 ust. 1 ustawy. Zdaniem Kolegium zaskarżona decyzja zawiera elementy wymagane przez przepis art. 82. Nadto postępowanie prowadzone przez organ I instancji zostało przeprowadzone zarówno zgodnie z zasadami określonymi w przepisach ustawy o udostępnianiu informacji

o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz

o ocenach oddziaływania na środowisko, jak i kodeksu postępowania administracyjnego. Sporządzony został raport o oddziaływaniu na środowisko planowanego przedsięwzięcia, uzyskane zostały wymagane prawem postanowienia, organ zapewnił w postępowaniu udział podmiotom uznanym za strony oraz społeczeństwu. Zaskarżona decyzja zawiera stosowne uzasadnienie wraz

z odniesieniem się do uwag zgłaszanych w trakcie postępowania.

Przedłożony przez Inwestora raport o oddziaływaniu na środowisko planowanego przedsięwzięcia, obejmuje między innymi analizę oddziaływania inwestycji na krajobraz i przyrodę ożywioną. Ponadto w dniu 10 czerwca 2010 roku Inwestor przedłożył "Ekspertyzę nr [...]. Szczegółowa analiza przyrodnicza pod kątem identyfikacji gatunków znajdujących się na terenie [...]" opracowaną przez zespół pod kierunkiem mgr inż. Z. C. Z analizy dokumentów wynika, że na terenie objętym wnioskiem rozpoznano łącznie 79 gatunków roślin zielonych należących do runa leśnego. Na terenie nie stwierdzono występowania żadnych gatunków będących pod ochroną lub figurujących w polskiej Księdze Roślin. Ponadto w celu oceny stanu drzew Inwestor w trakcie prowadzonego postępowania zlecił wykonanie "Analizy stanu zachowania drzew", w której dokonano waloryzacji poszczególnych drzew zlokalizowanych na terenie Fortu, wskazując drzewa w najgorszej kondycji, martwe oraz mogące stwarzać zagrożenie dla otoczenia, dodatkowo wskazano drzewa, które należałoby usunąć ze względów pielęgnacyjno -sanitarnych. Ponadto, z raportu wynika, że teren planowanej inwestycji nie jest zlokalizowany na obszarze Natura 2000 "[...]", ustalonym ze względu na tzw. dyrektywę ptasią oraz znajduje się poza obszarem ochrony [...] a także poza Obszarem Chronionego Krajobrazu. Planowana inwestycja nie będzie miała negatywnego wpływu na wyżej wymienione tereny. Jak wskazał również organ I instancji

z zaskarżonej decyzji ze względu na konieczność ograniczenia wpływu przedsięwzięcia na awifaunę w zaskarżonej decyzji nałożono na Inwestora warunki określone przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w W. postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2010 roku, znak: [...], dotyczące prowadzenia prac związanych z realizacją przedsięwzięcia poza okresem lęgowym ptaków oraz zamontowaniem określonej ilości i rodzaju budek lęgowych dla ptaków. Na terenie Fortu nie stwierdzono występowania nietoperzy (gatunek chroniony). Pozostała fauna kręgowa (wiewiórki, jeże, ewentualnie borsuki

i lisy) w okresie realizacji inwestycji będzie migrować na tereny sąsiednie tj. teren [...] i teren Rezerwatu [...].

Wskazane argumenty, w ocenie Kolegium, przesądzają o niezasadności argumentu podniesionego przez Z. w zakresie nieprzeprowadzenia postępowania wyjaśniającego dotyczącego gatunków i siedlisk przyrodniczych chronionych prawem krajowym i międzynarodowym.

W dokumencie "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego W." przyjętym uchwałą nr [...] Rady W. z dnia [...] października 2006 roku, zawarta jest polityka przestrzenna odnosząca się do terenów dawnej Twierdzy [...], w tym również do fortu [...]. Powołane studium zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) zostało opracowane w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 5 wyżej wymienionej ustawy studium nie jest aktem prawa miejscowego. Dla terenu objętego wnioskiem K. sp. z o.o. nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Organ I instancji wskazał również, że teren fortu [...] został wpisany do rejestru zabytków wraz ze strefą ochronną o szerokości 50 m od linii wału fortecznego. W związku z planowaną inwestycją obejmującą działki ew. nr: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] z obrębu [...], w tym również teren fortu [...], Inwestor występował do Biura Konserwatora Zabytków o wydanie zaleceń konserwatorskich, w związku z koniecznością przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla przedsięwzięcia polegającego na budowie garaży dla nie mniej niż 300 samochodów osobowych realizowanego w ramach budowy zespołu zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej z handlem, usługami, częścią biurową, w tym zagospodarowania istniejącej fosy i wału fortu [...],

na ogólnodostępne tereny sportu i rekreacji, wypoczynku i zieleni miejskiej, rewaloryzacji istniejących koszar na handel i usługi. Inwestor zgodnie z zaleceniami konserwatorskimi przeprowadził analizę wpływu budowy zespołu budynków

na warunki eksploatacji fortu [...] i zgodnie z tą analizą zaplanował kształt nowej zabudowy przewidzianej na terenach położonych na północ od fortu, niewpisanych do rejestru zabytków. Inwestor zaprojektował planowaną zabudowę w taki sposób, aby funkcjonalnie i kompozycyjnie związana była z fortem. Organ administracji wskazał również, że przewidziana jest restauracja istniejącej substancji zabytkowej

w obszarach zawartych w pierwotnym narysie dzieła, przywrócenie profili i narysów form ziemnych (co związane jest z usunięciem zieleni inwazyjnej), utrzymanie zagospodarowania terenu związanego z typem zabudowy, w tym likwidacja zieleni zagrażającej substancji zabytkowej i ograniczającej czytelność historycznej struktury obiektów oraz zapewnienie widokowej ekspozycji zabytku. W przypadku konieczności usunięcia drzew lub krzewów na terenie fortu [...] tj. objętym ochroną konserwatorską, decyzje w tej sprawie wydaje organ ochrony zabytków,

w tym przypadku [...] Konserwator Zabytków, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy

z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, póz. 880 ze zm.). Zgodnie z przedstawioną koncepcją i "Raportem...", który zawiera ekspozycję fortu [...] w powiązaniu z nowoprojektowaną zabudową, południowa cześć działki inwestycyjnej jest objęta ochroną konserwatorską [...] Konserwatora Zabytków. Ochroną objęte są tereny fortu [...] z pozostałościami architektury obronnej, do których należy głęboka na około 10 m fosa okalająca tę część działki

od południa, wschodu i zachodu oraz zabudowa kubaturowa w postaci koszar szyjowych. Planowana zabudowa mieszkaniowa zostanie zlokalizowana w północnej części działki inwestycyjnej, nieobjętej ochroną konserwatorską. Teren inwestycji mieszkaniowej zgodnie z zapisami wyżej wymienionego Studium położony jest

w strefie miejskiej przeznaczonej pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną.

Do 2005 roku teren przeznaczony pod inwestycję był użytkowany przez wojsko i był wykorzystywany, jako baza magazynowa. Dawne obiekty wojskowe: magazyny, składy, kotłownie węglowe, obiekty administracyjne, place manewrowe zostały

za zgodą stosownych organów rozebrane. Planowany układ nowoprojektowanych budynków będzie w jak najmniejszym stopniu uszczuplać zieleń istniejącą na terenie inwestycji. Przyszłą zabudowę rozmieszczono w taki sposób, aby uszanować historyczne drogi prowadzące do fortu wraz z cennymi nasadzeniami drzew.

Powyższe wyjaśnienia w pełni uzasadniają, w ocenie Kolegium, uznanie zarzutów odwołań dotyczących naruszenia przepisów Studium oraz braku ochrony zabytków, za niezasadne. Wskazać bowiem również należy, że w myśl art. 82 ust 1 pkt 1 lit. b) w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, wydawanej

po przeprowadzeniu oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, właściwy organ określa warunki wykorzystywania terenu w fazie realizacji i eksploatacji lub użytkowania przedsięwzięcia, ze szczególnym uwzględnieniem konieczności ochrony cennych wartości przyrodniczych, zasobów naturalnych i zabytków oraz ograniczenia uciążliwości dla terenów sąsiednich. Zaskarżona decyzja zawiera unormowania

w tym zakresie, a ich konkretyzacja nastąpi dopiero na późniejszych etapach inwestycyjnych.

Odnośnie do zarzutów dotyczących analizy oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na powietrze atmosferyczne, zdaniem Kolegium, wskazać należy,

że analiza taka została wykonana w raporcie. W analizie wykonano obliczenia emisji

i rozprzestrzeniania się substancji z emitorów zlokalizowanych na terenie inwestycji w fazie jej realizacji oraz eksploatacji. Obliczenia wykazały, że realizacja przedmiotowej inwestycji zgodnie z przyjętymi założeniami, nie spowoduje przekroczeń dopuszczalnych stężeń średniorocznych poza granicami planowanych obiektów, również w czasie ich eksploatacji. Nadto przewidziano realizację wzdłuż

ul. [...] pasa zieleni izolacyjnej.

W odniesieniu do argumentu dotyczącego zagrożenia zalania terenu planowanej inwestycji, organ I instancji wskazał, że ze względu na swoje położenie

i ukształtowanie terenu, wystąpienie deszczu nawalnego bądź wylania Potoku [...] nie spowoduje takiego zagrożenia. Inwestycja nie wymaga zabezpieczenia przewpowodziowego. Nadto wskazać należy, że przepisy ustawy

o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa

w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, nie nakładają obowiązku zawarcia w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody informacji w zakresie zabezpieczenie przeciwpowodziowego, tym bardziej, że stosownie

do obowiązujących przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 53 ust. 4 pkt 11), na etapie postępowania w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy, dokonuje się stosownych uzgodnień w odniesieniu do obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi, określonych w studium ochrony przeciwpowodziowej sporządzonym przez regionalnego dyrektora zarządu gospodarki wodnej, a w przypadku braku tego studium w studium uwarunkowań

i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Na powyższą decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w Warszawie złożyło Stowarzyszenie E.

Stowarzyszenie podniosło, że treść art. 66 ust. 1 pkt 3 i 7 ustawy z dnia

3 października 2008 roku wskazuje, że ustawodawca nie przewidział na terenie objętym ochroną konserwatorską możliwości realizacji nowego obiektu

z zastosowaniem współczesnych materiałów budowlanych a także adaptacji istniejącego budynku koszar szyjkowych na cele handlowe.

Zdaniem Stowarzyszenia w raporcie oddziaływania inwestycji na środowisko brak jest przedstawienia oddziaływania planowanej inwestycji na krajobraz kulturowy, który w przypadku realizacji przedsięwzięcia faktycznie przestanie istnieć.

Skarżące Stowarzyszenie wskazało także na konieczność wskazania

w decyzji wymogów wynikających z art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 roku.

Stowarzyszenie podniosło również zarzut, że organy administracji nie wzięły pod uwagę zapisów zawartych w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego W. uchwalonego w 2006 roku oraz zapisów zawartych w Programie opieki nad zabytkami Miasta W. na lata 2010 – 2014.

Zdaniem skarżącego Stowarzyszenia organ odwoławczy nie odniósł się

do kwestii przeprowadzenia rzetelnej analizy usytuowania planowanego przedsięwzięcia w związku z ponadnormatywnym skażeniem powietrza

z przebiegającej w najbliższym sąsiedztwie tranzytowej arterii komunikacyjnej. Nie został też zdaniem Stowarzyszenia przeanalizowany problem wód opadowych pod kątem możliwości zalania obszaru inwestycji deszczem nawalnym jak również problem zabezpieczenia przeciwpowodziowego osiedla w związku z bliskością Kanału [...] oraz z tym, że teren inwestycji jest obniżony.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. wniosło o jej oddalenie podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje. Skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Zdaniem Sądu, zaskarżona decyzja oraz utrzymana nią w mocy decyzja organu I instancji nie naruszają prawa.

Za niezasadny uznać należy zarzut skarżącego Stowarzyszenia, że z treści art. 66 ust. 1 pkt 3 i 7 ustawy z dnia 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 ze zm.) wynika, że ustawodawca nie przewidział na terenie objętym ochroną konserwatorską realizacji nowego obiektu z zastosowaniem współczesnych materiałów budowlanych oraz adaptacji istniejącego budynku koszar szyjkowych

na cele budowlane.

Z art. 66 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 3 października 2008 roku wynika, że raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko powinien zawierać opis istniejących w sąsiedztwie lub w bezpośrednim zasięgu oddziaływania planowanego przedsięwzięcia zabytków chronionych na podstawie przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.

Z art. 66 ust. 1 pkt 7 tejże ustawy wynika natomiast, że raport powinien zawierać też uzasadnienie proponowanego przez wnioskodawcę wariantu,

ze wskazaniem jego oddziaływania na środowisko, w szczególności na:

a) ludzi, rośliny, zwierzęta, grzyby i siedliska przyrodnicze, wodę i powietrze,

b) powierzchnię ziemi, z uwzględnieniem ruchów masowych ziemi, klimat

i krajobraz,

c) dobra materialne,

d) zabytki i krajobraz kulturowy, objęte istniejącą dokumentacją, w szczególności rejestrem lub ewidencją zabytków,

e) wzajemne oddziaływanie między elementami, o których mowa w lit. a-d.

Wykładnia literalna przytoczonych wyżej przepisów, jak również wykładnia systemowa i celowościowa nie dają podstaw do formułowania poglądu,

że ustawodawca nie przewidział na terenie objętym ochroną konserwatorską realizacji nowego obiektu z zastosowaniem współczesnych materiałów budowlanych oraz adaptacji istniejącego budynku koszar szyjkowych na cele budowlane. Twierdzenie skarżącego Stowarzyszenie w tej kwestii, zdaniem Sądu, uznać należy za dowolne i nieuzasadnione.

Twierdzenie, iż w raporcie nie przedstawiono oddziaływania planowanej inwestycji na krajobraz kulturowy, jest także twierdzeniem dowolnym

i nieuzasadnionym. Raport oddziaływania na środowisko zawiera tego rodzaju analizę na stronach nr 87 – 90 i stronie nr 91. Okoliczność, iż skarżące Stowarzyszenie prezentuje inną koncepcję zagospodarowania terenu, którego dotyczy decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach nie podważa prawidłowości analizy tych kwestii zawartej w raporcie.

Z art. 82 ust.1 pkt b ustawy z dnia 3 października 2008 roku wynika,

że w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, wydawanej po przeprowadzeniu oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, właściwy organ określa m.in. warunki wykorzystywania terenu w fazie realizacji i eksploatacji lub użytkowania przedsięwzięcia, ze szczególnym uwzględnieniem konieczności ochrony cennych wartości przyrodniczych, zasobów naturalnych i zabytków oraz ograniczenia uciążliwości dla terenów sąsiednich. Warunki takie zostały przez organ I instancji

w decyzji określone w punkcie 2 tej decyzji na stronach od 2 do 5.

Odnośnie do podniesionego w skardze zarzutu, iż organ odwoławczy nie dokonał analizy zapisów obowiązującego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania stwierdzić należy, że jest on bezzasadny. Organ odwoławczy nie tylko, że nie musiał dokonywać tego rodzaju analizy, lecz dokonywać jej nie mógł. Wydając decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia organ administracji ma obowiązek kierować się kryteriami wynikającymi z przepisów prawa. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania nie jest aktem powszechnie obowiązującego prawa. Nie jest

to nawet, jak wynika z treści art. 9 ust. 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku

o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) akt prawa miejscowego. Żaden przepis prawa regulujący kwestię wydania decyzji

o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia nie nakazuje organowi administracji brać pod uwagę przy wydawaniu tej decyzji zapisów zawartych w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania. Jeśli ustawodawca nakazuje organom administracji stosowanie zapisów zawartych

w studium, to daje temu wyraz wyraźnie w przepisie prawa. Przykładem takiego przepisu może być art. 154 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 roku Nr 102, poz. 651 – tekst jednolity ze zm.), który stanowi, że w przypadku braku planu miejscowego przeznaczenie nieruchomości ustala się na podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy lub decyzji o warunkach zabudowy

i zagospodarowania terenu. Domaganie się przez skarżące Stowarzyszenie,

by organ administracji uwzględniał przy wydawaniu decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia zapisów zawartych w studium jest w istocie domaganie się, by organy administracji kierowały się przy wydawaniu tego rodzaju decyzji wymogami pozaprawnymi. Jest to stanowisko nie do zaakceptowania. Podstawową zasadą działalności organów administracji wynikającą z art. 6 k.p.a. jest działanie na podstawie przepisów prawa.

Analogicznie odnieść należy się do zarzutu nie wzięcia przez organy administracji pod uwagę przy wydawaniu decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zapisów zawartych w Programie opieki nad zabytkami Miasta W. na lata 2010 – 2014". Program taki nie jest aktem powszechnie obowiązującego prawa. Żaden przepis prawa regulujący kwestię wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia nie nakazuje organowi administracji brać pod uwagę przy wdawaniu tej decyzji zapisów zawartych w tego rodzaju programie.

Zarzut, iż nie została przeprowadzona rzetelna analiza usytuowania projektowanego przedsięwzięcia związku z ponadnormatywnym skażeniem powietrza z przebiegającej w najbliższym sąsiedztwie tranzytowej arterii komunikacyjnej, zdaniem Sądu, jest w istocie zarzutem naruszenia art. 144 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 roku Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 roku Nr 25, poz. 150 – tekst jednolity ze zm.). Z art. 144 ust. 1 tej ustawy wynika,

że eksploatacja instalacji nie powinna powodować przekroczenia standardów jakości środowiska. Instalacją są m.in. budowle niebędące urządzeniami technicznymi ani ich zespołami. Z materiału dowodowego wynika, że eksploatacja instalacji w postaci garażu nie będzie skutkowała przekroczenia standardów jakości środowiska. Nie może być podstawą odmowy wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia okoliczność, że inna instalacja powoduje przekroczenie standardów jakości środowiska. Taka sytuacja uzasadnia ewentualnie podjęcie czynności skutkujących tym, by instalacja powodująca przekroczenie standardów jakości środowiska była eksploatowana tak, by standardy te nie były przekraczane.

O tym, czy instalacja powoduje przekroczenie standardów jakości środowiska decyduje porównanie z normami jakości środowiska, a nie ze stanem środowiska wywołanym eksploatacją innej instalacji.

Z art. 144 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 roku Prawo ochrony środowiska wynika, że eksploatacja instalacji powodująca wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, emisję hałasu oraz wytwarzanie pól elektromagnetycznych nie powinna, z zastrzeżeniem ust. 3, powodować przekroczenia standardów jakości środowiska poza terenem, do którego prowadzący instalację ma tytuł prawny.

Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że to eksploatacja instalacji powinna prowadzić do przekroczenia standardów jakości środowiska, poza terenem

do którego prowadzący instalację ma tytuł prawny. Tymczasem przekroczenie standardów ochrony powietrza na przebiegającej w sąsiedztwie tranzytowej arterii komunikacyjnej wynika z eksploatacji tej arterii komunikacyjnej nie zaś z powodu eksploatacji garażu.

Zarzut, iż nie został należycie przeanalizowany problem dotyczący wód opadowych pod kątem możliwości zalania inwestycji deszczem nawalnym, w ocenie Sądu, jest niezasadny. Twierdzenie, iż mogłoby dojść do zalania garażu mają charakter spekulacji nie popartych żadnymi dowodami. Nadto stwierdzić należy,

że kwestia zabezpieczenia przeciwpowodziowego może być rozpatrywana dopiero na etapie wydawania pozwolenia na budowę. Dopiero wówczas znane są bowiem konkretne rozwiązania techniczne i można ocenić projekt pod kątem zabezpieczeń przeciwpowodziowych. Nie jest możliwe dokonywanie takiej oceny na etapie wydawania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia, gdy znana jest tylko ogólna koncepcja planowanej inwestycji.

Brak jest podstaw do uchylenia zaskarżonej decyzji lub stwierdzenie jej nieważności, które Wojewódzki Sąd Administracyjny byłby zobowiązany wziąć pod uwagę z urzędu.

Z powyższych względów, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt