drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Inne, Burmistrz Miasta, Uchylono zaskarżony wyrok i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, I OSK 1261/08 - Wyrok NSA z 2009-03-16, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 1261/08 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2009-03-16 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2008-10-02
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Jacek Fronczyk /sprawozdawca/
Małgorzata Borowiec /przewodniczący/
Małgorzata Pocztarek
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Inne
Sygn. powiązane
II SAB/Rz 22/08 - Wyrok WSA w Rzeszowie z 2008-07-10
Skarżony organ
Burmistrz Miasta
Treść wyniku
Uchylono zaskarżony wyrok i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 1, art 3, art 5, art 13, art 16, art. 17
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 3, art 6, art 149, art 150, art 151, art 185 § 1
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędziowie: sędzia NSA Małgorzata Pocztarek sędzia del. WSA Jacek Fronczyk (spr.) Protokolant Anna Krakowiecka po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 10 lipca 2008 r. sygn. akt II SAB/Rz 22/08 w sprawie ze skargi J. K. na bezczynność Burmistrza Miasta Przeworska w przedmiocie udzielenia informacji publicznej 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie; 2. zasądza od Burmistrza Miasta Przeworska na rzecz J. K. kwotę 457 zł /czterysta pięćdziesiąt siedem złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 10 lipca 2008 r. o sygn. akt II SAB/Rz 22/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę J. K. na bezczynność Burmistrza Miasta Przeworska w przedmiocie udzielenia informacji publicznej.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

Pismem z dnia [...] marca 2008 r. J. K. zwróciła się do Burmistrza Miasta Przeworska o wydanie potwierdzonej kserokopii wykazu zrealizowanej infrastruktury na terenie działki nr [...] i rozliczenia kwoty 200 000 zł, wydatkowanej w trakcie realizacji inwestycji związanej z infrastrukturą przy budynku 24-rodzinnym TBS przy ul. [...] w Przeworsku (pkt "a") oraz o udzielenie informacji w oparciu, o jaki "plan miejscowy" wydano powyższą kwotę z funduszu gminy (pkt "b").

W dniu [...] kwietnia 2008 r. J. K. zwróciła się ponownie do Burmistrza Miasta Przeworska, wskazując, że nie otrzymała odpowiedzi na swoje pismo z dnia [...] marca 2008 r. Zainteresowana wezwała Burmistrza do wykonania obowiązków wynikających z ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.).

Burmistrz Miasta Przeworska przekazał Przeworskiemu Towarzystwu Budownictwa Społecznego Sp. z o. o. wskazane na wstępie pismo J. K., celem udzielenia odpowiedzi w zakresie punktu "a", informując o tym wnioskodawczynię.

Pismem z dnia [...] kwietnia 2008 r. Burmistrz Miasta Przeworsk poinformował J. K., że Przeworskie Towarzystwo Budownictwa Społecznego Sp. z o. o. jest Spółką, której udziały w całości należą do Gminy Miejskiej Przeworsk i zostało powołane przez Radę Miasta do realizacji strategii mieszkaniowej tej Gminy. W dalszej części odpowiedzi wskazał, że uchwałą z dnia 15 marca 1999 r. nr 37/VII/99 Rada Miasta Przeworsk przeznaczyła 200 000 zł na dofinansowanie inwestycji budownictwa czynszowego. Wskazał, że inwestycja na działce nr [...] przy ul. [...] w Przeworsku została zrealizowana w oparciu o wydane przez Starostę Przeworskiego pozwolenie na budowę. Odpowiedź tę doręczono zainteresowanej w dniu [...] kwietnia 2008 r.

Z kolei w piśmie z dnia [...] maja 2008 r. Przeworskie Towarzystwo Budownictwa Społecznego Sp. z o. o. odpowiedziało J. K., że kwota 200 000 zł, przyznana w budżecie na 1999 r., przeznaczona została na dofinansowanie budowy budynku mieszkalnego przy ul. [...] wraz z infrastrukturą, co zostało wykonane zgodnie ze stosowną dokumentacją techniczną, w oparciu o "plan miejscowy Centrum".

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie J. K. zarzuciła Burmistrzowi Miasta Przeworska brak działań normowanych ustawą o dostępie do informacji publicznej, wnosząc o stwierdzenie bezczynności Burmistrza i zobowiązanie organu do udzielenia informacji, zgodnie z jej wnioskiem z dnia [...] marca 2008 r.

Skarżąca zwróciła uwagę, że środki budżetowe związane ze zmianą zagospodarowania terenu mogą zostać wydane po spełnieniu dwóch warunków: 1) jeśli lokalizacja celu publicznego zostanie ustalona w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu na podstawie art. 93 ust. 6 ustawy dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami w związku z art. 39 ust. 1 i art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym; 2) lokalizacja celu publicznego zostanie ujęta w planie miejscowym.

Wnosząca skargę powołała się na decyzję Burmistrza Miasta Przeworska z dnia [...] maja 1999 r. znak: [...], w której brak, jej zdaniem, rozwiązań dotyczących realizacji celu publicznego oraz na "Plan Centrum", który - według niej - także nie zawiera ustaleń dotyczących inwestycji celu publicznego. W konkluzji skarżąca stwierdziła, że przedstawiona przez Burmistrza informacja nie jest tą, której oczekiwała, bowiem jest ona "wymijająca". W ocenie J. K., zobowiązany organ w ogóle nie udzielił odpowiedzi na jej żądanie, co czyni skargę uzasadnioną i konieczną.

W odpowiedzi na skargę Burmistrz Miasta Przeworska wniósł o jej oddalenie, wskazując, że skarga, jak i jej załączniki, świadczy o tym, że skarżąca posiada wiedzę, na podstawie jakiego planu zagospodarowania przestrzennego wydano powyższą decyzję, w oparciu o którą wydano pozwolenie na budowę odnośnie przedmiotowej działki. Ponadto Burmistrz zwrócił uwagę, że J. K. kilkakrotnie, w kierowanych do niego pismach, powoływała się na miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, obowiązujący w dacie wydania decyzji dla przedmiotowego terenu, jak również na miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego aktualnie obowiązujący. Organ podkreślił, że z tego powodu nie wydano skarżącej kopii miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Poza tym żądanie w tym zakresie nie wynikało wprost z jej wniosku. W ocenie organu, nie można uznać, że Burmistrz nie podjął czynności wobec wniosku zainteresowanej, co wyklucza zarzut bezczynności.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, rozpoznając skargę, uznał, że nie zasługuje ona na uwzględnienie.

Sąd wyjaśnił, że kontrola działalności administracji publicznej sprawowana przez sądy administracyjne obejmuje m.in. rozpatrywanie skarg na bezczynność organów. W takich przypadkach kontroli poddany jest brak aktu lub czynności w sytuacji, gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w danej formie w określonym przez prawo terminie. Dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie mają znaczenia powody, dla jakich akt nie został podjęty lub czynność nie została dokonana, jak również, czy bezczynność organu spowodowana została zawinioną lub niezawinioną opieszałością organu.

WSA w Rzeszowie odwołał się do przepisów art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej, określających pojęcie informacji publicznej. W świetle tych przepisów informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie w niej określonym. Art. 6 wyszczególnia informacje publiczne, które podlegają udostępnieniu, są nimi m.in. informacje o majątku publicznym, w tym majątku jednostek samorządu terytorialnego (art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. "c").

Udostępnianie informacji, zgodnie z art. 7 ustawy, następuje w drodze: 1) ogłaszania w Biuletynie Informacji Publicznej; 2) udostępniania, o którym mowa w art. 10 i 11 (na wniosek, w drodze wyłożenia lub wywieszenia w miejscach ogólnie dostępnych, przez zainstalowanie w urządzeniach umożliwiających zapoznanie się z informacją); 3) wstępu na posiedzenia organów i udostępniania materiałów dokumentujących te posiedzenia.

Sąd zaznaczył, że celem ustawy o dostępie do informacji publicznej jest zagwarantowanie wnioskodawcy dostępu do informacji publicznej w określonym w ustawie terminie. Udostępnienie informacji następuje w formie czynności materialno - technicznej, natomiast odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania następują w drodze decyzji administracyjnej (art. 16 ust. 1).

Zdaniem WSA w Rzeszowie, żądane przez skarżącą informacje mają walor informacji publicznych, bowiem dotyczą majątku publicznego (art. 6 ust. 1 pkt.5 lit. "c"). Przeworskie Towarzystwo Budownictwa Społecznego udzieliło skarżącej odpowiedzi pismem z dnia [...] maja 2008 r., wyjaśniając, że przyznana w budżecie miasta na rok 1999 kwota 200 000 zł przeznaczona została na dofinansowanie budowy budynku mieszkalnego przy u. [...] wraz infrastrukturą. Dodano, że ponieważ zapis w ustawie budżetowej nie zobowiązywał do przeznaczenia powyższej kwoty na wykonanie infrastruktury, kwota została włączona w finansowanie całego zadania, zrealizowanego w oparciu o plan miejscowy Centrum. Odpowiedzi udzielił również Burmistrz Miasta Przeworska pismem z dnia [...] kwietnia 2008 r., którą skarżąca otrzymała w dniu [...] kwietnia 2008 r.

Sąd uznał, że wprawdzie organ nie zachował terminu, o którym mowa przepisie art. 13 ustawy (udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku), ale nie można zgodzić się ze skarżącą, że pozostaje w bezczynności. Bezczynność organu określana jest w doktrynie jako forma działania biernego, nieaktywnego, inaczej mówiąc, jest to milczenie organu w sytuacji, gdy spoczywa na nim obowiązek działania. W rozpatrywanej sprawie Burmistrz Miasta Przeworska podjął czynności w przedmiocie informacji publicznej, skoro zwrócił się pisemnie do TBS, odpowiadającego za inwestycję, której informacja dotyczyła, i niezależnie od tego w dniu [...] kwietnia 2008 r. udzielił skarżącej odpowiedzi.

Mając za podstawę art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Sąd oddalił skargę.

J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wniosła skargę kasacyjną, zarzucając naruszenie przepisów procesowych, w tym art. 3 § 1 pkt 4 i 8 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie w konsekwencji prowadzące do niestwierdzenia bezczynności organu, który zaniechał wykonania w terminie czynności wymaganej prawem, art. 6 tej ustawy, przez jego niezastosowanie i nieudzielenie stronie działającej bez adwokata lub radcy prawnego pomocy prawnej w zakresie informacji o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej sprawy, art. 149 przedmiotowej ustawy, przez jego niewłaściwe zastosowanie i niestwierdzenie bezczynności organu w zakresie udzielenia informacji publicznej, ewentualnie art. 150 tej ustawy, przez niezastosowanie i niestwierdzenie bezskuteczności czynności organu naruszającej prawo, art. 151 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przez jego niewłaściwe zastosowanie i oddalenie skargi w sytuacji rażącego naruszenia prawa przez organ administracji publicznej, co miało wpływ na wynik sprawy. Ponadto skarżąca zarzuciła naruszenie prawa materialnego, tj. art. 1 ust. 1 i art. 3 ust. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej, przez ich błędną wykładnię i utożsamienie udzielenia informacji publicznej z doręczeniem korespondencji organu, niezawierającej informacji publicznej, art. 13 ust. 1 tej ustawy, przez jego niezastosowanie i niestwierdzenie bezczynności organu, który nie udzielił informacji publicznej w terminie ustawowym, art. 16 i art. 17 tej regulacji, przez ich błędną wykładnię i niezastosowanie oraz nieuwzględnienie okoliczności, że organ zaniechał wydania decyzji administracyjnej w sprawie odmowy udzielenia informacji publicznej i odmówił jej wydania w formie pisma zawierającego inne dane, niż te, których dotyczył wniosek o udzielenie informacji publicznej.

Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Burmistrz Miasta Przeworska wniósł o jej oddalenie i o zasądzenie kosztów postępowania, argumentując, że wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie jest prawidłowy.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, z urzędu biorąc pod uwagę jedynie nieważność postępowania. Podstawy te determinują kierunek postępowania Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wobec niestwierdzenia z urzędu nieważności postępowania, Naczelny Sąd Administracyjny ogranicza swoje rozważania do oceny wskazanych w skardze podstaw kasacyjnych.

Skarga kasacyjna analizowana pod tym kątem zawiera usprawiedliwioną podstawę, co sprawia, że zasługuje na uwzględnienie, albowiem Sąd I instancji dopuścił się naruszenia prawa materialnego.

Odnosząc się jednak w pierwszej kolejności do zarzutów naruszenia prawa procesowego, stwierdzić należy, że nie mogły one wywołać bezpośrednio oczekiwanego przez autora skargi kasacyjnej skutku, gdyż są nie tylko nietrafne, ale - w odniesieniu do niektórych z nich - także błędnie sformułowane.

Zarzut naruszenia art. 3 § 1 pkt 4 i 8 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie może być kwalifikowany w kategoriach prawidłowo postawionego zarzutu, ponieważ art. 3 § 1 omawianej ustawy nie zawiera w swej treści punktów. Nawet gdyby tego rodzaju błąd potraktować jako oczywistą omyłkę pisarską, to i tak Naczelny Sąd Administracyjny nie mógłby samodzielnie wywodzić, o którą jednostkę redakcyjną, zawartą w art. 3, chodzi autorowi skargi kasacyjnej.

Wprowadzenie przy sporządzaniu skargi kasacyjnej tzw. przymusu adwokacko - radcowskiego powoduje, że skarga musi być w sposób profesjonalny sformułowana (art. 175 § 1 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do samodzielnego konkretyzowania rozpoznawanego środka zaskarżenia, a więc dochodzenia we własnym zakresie, jakie były intencje kasatora. Nie ma także ani obowiązku, ani uprawnienia, by poprawiać błędnie przytoczone zarzuty, jest natomiast zobligowany do poruszania się jedynie w granicach podstaw kasacyjnych.

Podobnie rzecz się ma z zarzutami naruszenia art. 149, art. 150 i art. 151 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

W przypadku oddalenia skargi na bezczynność organu administracji publicznej, można byłoby zarzucić Sądowi I instancji naruszenie wymienionego przepisu art. 149 tylko wówczas, gdyby Sąd ten stwierdził bezczynność organu, a mimo tego nie spełniłby dyspozycji tej normy prawnej i nie uwzględnił skargi.

Jeśli z wyroku wynika, że Sąd I instancji nie dopatrzył się zwłoki organu, to nie można zarzucić oddalającemu skargę Sądowi I instancji naruszenia omawianego przepisu, gdyż rozstrzygnięcie jest zgodne z dyspozycją stosowanej przez Sąd I instancji normy prawnej. Naruszenie wymienionego przepisu jest zawsze następstwem uchybienia innym przepisom, czy to procesowym, czy też materialnym, których w skardze kasacyjnej w powiązaniu ze stawianym zarzutem naruszenia art. 149 jednak nie wskazano. Analogicznie jest w przypadku art. 150 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Nie jest również wystarczające do podważenia wyroku powołanie wyłącznie art. 151 ww. ustawy, przepis ten nie może bowiem stanowić samodzielnej podstawy kasacyjnej. Jest to przepis ogólny (blankietowy) i ta jego właściwość sprawia, że na stronę skarżącą, chcącą powołać się na zarzut naruszenia tejże regulacji, nałożona została powinność powiązania go z zarzutem naruszenia konkretnych przepisów, którym uchybił Sąd I instancji w toku rozpatrywania sprawy.

Błąd w postaci oddalenia skargi WSA w Rzeszowie popełnił w fazie wcześniejszej, tj. na etapie rozpoznawania skargi na bezczynność. Nieprawidłowe rozstrzygnięcie jest w takim przypadku jedynie następstwem błędu zasadniczego, polegającego na wadliwym wykonaniu funkcji kontrolnej. Należało zatem z art. 151 powiązać właściwy przepis prawa materialnego lub procesowego, któremu Sąd uchybił, wadliwie uznając skargę za nieuzasadnioną, o czym w dalszej części rozważań, po omówieniu ostatniego z zarzutów procesowych.

Nie zasługuje także na uwzględnienie zarzut naruszenia art. 6 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, przez jego niezastosowanie, mające przejawiać się w nieudzieleniu stronie skarżącej, działającej bez adwokata lub radcy prawnego, pomocy prawnej w zakresie informacji o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej sprawy. Zasadniczo i ten zarzut winien być połączony z zarzutem naruszenia innej normy prawnej, przy jednoczesnym wykazaniu, że przepisy te zostały naruszone w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Celem postępowania ze skargi na bezczynność w przedmiocie dostępu do informacji publicznej jest sprawdzenie, czy organ administracji udzielił informacji publicznej zgodnie z wnioskiem. Jeśli udostępniona przez organ informacja nie satysfakcjonuje osoby zainteresowanej, bo - jej zdaniem - nie odpowiada treści zawartego we wniosku żądania, może ona skorzystać ze skargi na bezczynność, kierując ją do właściwego sądu administracyjnego, co miało miejsce w przedmiotowej sprawie. Jednak to, że Sąd I instancji skargi na bezczynność nie uwzględnił, nie może "samo przez się" świadczyć o naruszeniu art. 6 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zwłaszcza że skarżąca w sposób jednoznaczny określiła, że wnosi skargę na bezczynność Burmistrza Miasta Przeworska, żądając przy tym zobowiązania go do udzielenia informacji zgodnie z jej wnioskiem z dnia [...] marca 2008 r. Jedynie w przypadku nieprecyzyjnych zapisów skargi, sąd administracyjny ma obowiązek, stosownie do okoliczności faktycznych i prawnych sprawy, pouczyć stronę działającą bez adwokata lub radcy prawnego o skutkach jej czynności i konsekwencjach ewentualnych zaniedbań.

Przechodząc do oceny zarzutów naruszenia prawa materialnego, należy zauważyć, że nie wszystkie postawione w tym zakresie zarzuty doprowadziły do uwzględnienia skargi kasacyjnej. Nie mógł wywołać zamierzonego przez kasatora skutku zarzut naruszenia art. 1 ust. 1 i art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Pierwszy z przywołanych przepisów określa pojęcie informacji publicznej i jest normą o charakterze ogólnym, przy wykładni której należy kierować się treścią art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej i art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (prawo do informacji jest publicznym prawem obywatela, realizowanym na zasadach skonkretyzowanych w ustawie o dostępie do informacji publicznej). Sąd I instancji prawidłowo zakwalifikował żądanie skarżącej, właściwie oceniając treść złożonego wniosku, nie negując przecież faktu, że zainteresowana zwróciła się w nim o udostępnienie informacji, mającej walor informacji publicznej. Nie można wobec tego uznać zarzutu naruszenia art. 1 ust. 1 ww. ustawy za uzasadniony.

Z kolei zarzut naruszenia art. 3 ust. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej jest błędnie sformułowany, gdyż art. 3 tej ustawy nie zawiera ustępu 3. W takiej sytuacji nie jest możliwe jakiekolwiek merytoryczne ustosunkowanie się w tym zakresie.

Trafny natomiast okazał się zarzut naruszenia art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Nie budzi wątpliwości, że w niniejszej sprawie spełniony jest zarówno zakres podmiotowy, jak i przedmiotowy stosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej. Burmistrz Miasta Przeworska jest bowiem podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji, mającej charakter informacji publicznej, będącej w jego posiadaniu. Również żądana przez skarżącą informacja stanowi informację publiczną.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, udostępnianie informacji na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki nie później jednak niż w terminie 14 dni, z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 13 ust. 2 i art. 15 ust. 2 ustawy. Udostępnienie informacji publicznej jest czynnością materialno - techniczną (organ udostępnia do wglądu dokumenty, ewentualnie wydaje kserokopie tych dokumentów albo w inny sposób czyni zadość wnioskowi o udzielenie informacji publicznej). Dysponent informacji publicznej jest zobowiązany do jej udostępnienia tylko wtedy, gdy informacja nie została wcześniej udostępniona wnioskodawcy (nie ma także innego trybu dostępu do niej - art. 1 ust. 2 ustawy) i nie funkcjonuje w obiegu publicznym. Ważne także przy tym jest, że dostęp do informacji publicznej realizowany jest w pierwszej kolejności przez wgląd do dokumentów urzędowych (art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy). Oznacza to, że skarżąca, zainteresowana uzyskaniem potwierdzonej kserokopii wykazu zrealizowanej infrastruktury na terenie działki nr [...] i rozliczenia kwoty 200 000 zł, wydatkowanej w trakcie realizacji inwestycji związanej z infrastrukturą przy budynku 24-rodzinnym TBS przy ul. [...] w Przeworsku (pkt "a" jej wniosku z dnia [...] marca 2008 r.) oraz uzyskaniem informacji w oparciu, o jaki "plan miejscowy" wydano powyższą kwotę z funduszu gminy (pkt "b" wniosku skarżącej z dnia [...] marca 2008 r.), ma prawo wglądu do interesujących ją dokumentów, może także domagać się udostępnienia ich kserokopii.

Nie można zgodzić się z Sądem I instancji, że Burmistrz Miasta Przeworska prawidłowo zrealizował wniosek skarżącej z dnia [...] marca 2008 r. Przede wszystkim warto zwrócić uwagę, że wniosek ten został skierowany do Burmistrza i to tego organu dotyczyła skarga na bezczynność. Fakt, że Burmistrz przy rozpatrywaniu wniosku "posłużył się" Przeworskim Towarzystwem Budownictwa Społecznego, w żaden sposób nie zwalnia go od ciążącego właśnie na nim obowiązku prawidłowego zrealizowania żądania skarżącej i to nie tylko dlatego, że to on jest adresatem wniosku, ale z uwagi na to, że to ten organ winien mieć całościową informację, o którą zwróciła się zainteresowana. Nie ma przy tym znaczenia prawnego to, czy skarżąca zna informacje, o których udostępnienie wniosła. Skarżąca bardzo precyzyjnie określiła zakres swego żądania, gdy chodzi o punkt "a", natomiast pisemne informacje, które otrzymała, nie odpowiadają treści złożonego wniosku. J. K. prosiła o wspomniany wyżej wykaz wraz z rozliczeniem kwoty 200 000 zł, czego przecież żadne z pism skierowanych do niej nie uwzględnia. Wnosiła także o informację w oparciu, o jaki "plan miejscowy" wydano powyższą kwotę z funduszu gminy. W tym zakresie wniosek nasuwa wątpliwości, a o tym, że tak jest, świadczy wniesiona do WSA w Rzeszowie skarga na bezczynność. Takie bowiem sformułowanie może wskazywać, że skarżąca domaga się - na przykład -podstawy, na jakiej doszło do wydatkowania kwoty 200 000 zł. Pozostaje to jednak w sferze niedomówień i wątpliwości.

Jeśli istnieją wątpliwości co do sposobu i formy realizacji żądania, w tym zakresie organ winien odwołać się do treści art. 14 ust. 2 przedmiotowej ustawy, w świetle którego jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonych we wniosku, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie. W takim wypadku, jeżeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoży wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się. Wątpliwości Burmistrz Miasta Przeworska winien zatem usunąć w trybie ww. art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie informacji publicznej, stosując go odpowiednio.

Sąd I instancji błędnie uznał, że podjęte przez organ czynności uwalniają go od zarzutu zwłoki w rozpoznaniu wniosku skarżącej. W tego typu sprawach wnioskodawca domaga się udzielenia informacji, czyli działania zgodnego z wnioskiem. Właściwa realizacja wniosku o dostęp do informacji publicznej wymaga zatem precyzyjnego udzielenia informacji na temat zawartych w nim kwestii. Nie chodzi bowiem o udzielenie jakiejkolwiek informacji, ale o przedstawienie jej w takim zakresie i w taki sposób, jaki odpowiada treści żądania. Przyjmując odmienny punkt widzenia za prawidłowy, jak to uczynił Sąd I instancji, doszłoby do zdeprecjonowania idei dostępu do informacji publicznej, której założeniem jest jawność działań władzy publicznej. Strona nie może być pozbawiona uprawnień, które ustawodawca zawarł w samej Konstytucji RP, a skarga na bezczynność jest środkiem prawnym, służącym walce z czasem, który jest marnotrawiony przez organ zobowiązany do udzielenia informacji publicznej.

Przedstawienie informacji zupełnie innej, niż ta, na którą oczekuje wnioskodawca, informacji niepełnej lub też informacji wymijającej czy wręcz nieadekwatnej do treści wniosku, jak to miało miejsce w niniejszej sprawie, świadczy o bezczynności podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej, do którego skierowano wniosek o jej udostępnienie, co uchybia regulacji zawartej w art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W takiej sytuacji Sąd I instancji powinien skargę na bezczynność uwzględnić w całości, zobowiązując Burmistrza Miasta Przeworska do rozpatrzenia wniosku w terminie 14 dni od daty otrzymania prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, poprzez udostępnienie informacji (dokonanie czynności materialno - technicznej, którą może być także odesłanie do publikatora, gdy informacja została upubliczniona, udostępnienie do wglądu żądanych dokumentów lub wydanie ich kserokopii, ewentualnie udostępnienie informacji odpowiednio zanonimizowanej, jeśli wymaga tego ochrona danych osobowych - art. 5 cyt. ustawy) bądź wydanie decyzji administracyjnej o odmowie udostępnienia informacji z uwagi na ochronę informacji niejawnych lub innych tajemnic ustawowo chronionych (art. 16 ust. 1 ustawy). W zależności od rodzaju tajemnicy, wnioskodawcy służy wówczas, po wyczerpaniu środków zaskarżenia, bądź skarga do sądu administracyjnego, bądź powództwo do sądu powszechnego (art. 22 ustawy).

W kontekście stwierdzeń dotyczących wydania decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej za nieuzasadniony jednak należy uznać zarzut naruszenia art. 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej. W przypadku oddalenia skargi na bezczynność, nie można mówić o jego bezpośrednim naruszeniu. Sytuacja byłaby inna, gdyby Sąd I instancji skargę uwzględnił, nie mając ku temu podstaw, zobowiązując do rozpatrzenia wniosku, poprzez udzielenie stosownej informacji bądź wydanie decyzji o odmowie, zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy. Wówczas można byłoby mówić o uchybieniu tej regulacji. Wiąże się to ze specyfiką tego rodzaju spraw, zważywszy że z punktu widzenia celu dostępu do informacji publicznej skarżąca, składając wniosek, oczekuje udzielenia informacji, nie zaś odmowy, a o tym przecież stanowi przepis, którego naruszenie zarzucono Sądowi I instancji.

Za całkowicie chybiony należy uznać zarzut naruszenia art. 17 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Przepis ten ma zastosowanie wtedy, gdy wniosek o udzielenie informacji publicznej kierowany jest do podmiotu zobowiązanego do jej udostępnienia, ale innego, niż organ władzy publicznej, a więc także wówczas, gdy sprawa dotycząca tego wniosku trafia do właściwego sądu administracyjnego z zarzutem jego bezczynności, co uzasadnia odpowiednie stosowanie art. 16, do którego odwołuje się art. 17 przedmiotowej ustawy. Okoliczność, że Burmistrz Miasta Przeworska zwrócił się do Przeworskiego Towarzystwa Budownictwa Społecznego o udzielenie odpowiedzi skarżącej na część jej wniosku, nie świadczy w żaden sposób, że orzekający w sprawie Sąd naruszył ten przepis. WSA w Rzeszowie oceniał skargę na bezczynność Burmistrza Miasta Przeworska, a nie Przeworskiego Towarzystwa Budownictwa Społecznego.

W takim stanie sprawy Naczelny Sąd Administracyjny, działając w oparciu o art. 185 § 1 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł, jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach postępowania kasacyjnego Sąd orzekł na podstawie art. 203 pkt 1, art. 205 § 1 i § 2 oraz art. 209 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a także w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 2 lit. "a" rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).



Powered by SoftProdukt